Τετάρτη 26 Μαρτίου 2014 στις 19.30
Κάλεσμα για δημιουργία αυτόνομης συλλογικότητας στο ΔΕΣ
Το τμήμα μας, με βάση το αντικείμενό του, έχει όλες τις προδιαγραφές να βγάζει πολύπλευρους ανθρώπους, κριτικούς αναλυτές της πολύπλοκης καθημερινότητας. Παρόλα αυτά, δεν είναι λίγες οι φορές, που θεωρήσαμε ανεπαρκή ή μονόπλευρη τη γνώση που λάβαμε. Δεν είναι λίγες οι φορές που είπαμε, ότι έχουμε πήξει να ακούμε μόνο για τον Πολιτικό Ρεαλισμό και την εξορισμού φθονερή φύση του ανθρώπου, για τον νεοφιλελευθερισμό και το πόσο τέλειες είναι οι θεωρίες του Ricardo(1). Υπάρχουν πολλές ακόμη θεωρήσεις που θα θέλαμε να γνωρίζουμε, ώστε να έχουμε σφαιρική γνώση, αλλά δεν έχουμε αυταπάτες ότι θα τις διδαχθούμε. Όχι επειδή δεν γίνεται λόγω περιορισμένου χρόνου, αλλά επειδή μας διδάσκουνε συγκεκριμένοι άνθρωποι (αρκετές φορές κομματικοί, εμπλεκόμενοι με παρατάξεις και αυτό-αναφορικοί) με συγκεκριμένο τρόπο, που τους δίνει εξουσία επάνω μας (επιβαλλόμενα θέματα εργασιών, πάρε υποχρεωτικά το δικό μου σύγγραμμα, ενίοτε απουσίες, εξετάσεις, διαγραφές). Ενώ, η διοίκηση του πανεπιστημίου και οι καθηγητές έχουν την δυνατότητα να καθορίζουν το τί θα μάθουμε και το πώς θα το μάθουμε, ποια βιβλία θα διαβάζουμε για να περάσουμε τις εξετάσεις, σε ποιες θεωρίες θα εξεταστούμε, η δική μας συμμετοχή σε οτιδήποτε έχει να κάνει με λήψη αποφάσεων πάνω στην καθημερινότητά μας στο τμήμα και την εκπαιδευτική μας διαδικασία ισούται με μηδέν.
Το τμήμα μας όμως, δεν είναι κάτι αποκομμένο από το υπόλοιπο πανεπιστήμιο. Η καθημερινότητά μας εκτυλίσσεται μέσα στους νοσοκομειακούς διαδρόμους του ΠΑΜΑΚ, μέσα σε μια λέσχη, της οποίας η τιμή όλο ανεβαίνει απειλητικά από τα 1,50€ που ήταν μόλις λίγα χρόνια πριν, μέσα σε μια εστία, όπου διώχνονται οικότροφοι, την ώρα που υπάρχουν κενά δωμάτια, μέσα σε μια βιβλιοθήκη, όπου δεν χωράμε κατά την διάρκεια της εξεταστικής και πηγαίνουμε να διαβάζουμε σε αίθουσες, απ' όπου μας διώχνουν το βράδυ οι φύλακες και τις οποίες δεν μπορούμε να χρησιμοποιούμε π.χ. για προβολές ταινιών, παρά μόνο αν τις εγκρίνει η πρυτανεία.
Τα περισσότερα από τα παραπάνω είναι αποτέλεσμα της εμπορευματοποίησης του πανεπιστημίου και της δικής μας απουσίας, ως φοιτητών που ξέρουν τι θέλουν, το συζητάνε συλλογικά και το επιδιώκουν. Και είναι λογική αυτή η απουσία από τα κοινά, όταν οι παρατάξεις, δεξιές και αριστερές, τόσα χρόνια επιδιώκουν να ταυτίσουν το «συμμετέχω» και «συναποφασίζω» με το ετήσιο εκλογικό καρναβάλι τους και το «ψηφίζω μια φορά τον χρόνο, κάποιον υποψήφιο, που αν βγει στο Δ.Σ. και αν έχει τον κατάλληλο συσχετισμό εντός του, θα αποφασίζει ό,τι θέλει εκ μέρους μου».Η αντιπροσώπευση και η διαμεσολάβηση κρατάνε την μεγάλη μάζα φοιτητών μακριά από την λήψη αποφάσεων μέσα στον ενιαίο σύλλογο φοιτητών. Μια μεγάλη παράταξη τον ελέγχει πλήρως και τον διατηρεί ανενεργό, ενώ ακόμα και το κράτος είπε να υπενθυμίσει, ότι δεν έχει λόγο ύπαρξης ένας ενιαίος σύλλογος για 10 διαφορετικά τμήματα χαρακτηρίζοντάς τον παράνομο (2).
Ποιοι είμαστε;
Είμαστε κάποιοι φοιτητές και φοιτήτριες του τμήματος που νιώθουν μπουχτισμένοι με τις κυρίαρχες θεωρίες που διδασκόμαστε και έχουν όλη την διάθεση να δημιουργήσουμε ομάδες αυτό-μόρφωσης για να ψάξουμε μαζί να βρούμε άλλες θεωρίες. Μεταξύ άλλων, να πειραματιστούμε πάνω σε ερωτήματα όπως: «είναι το έθνος η πιο συμφέρουσα φαντασιακή κοινότητα για να ταυτιστεί κανείς;», «είναι το κράτος η πιο συμμετοχική μονάδα οργάνωσης;», «μπορεί η ανάπτυξη να αποσυνδεθεί από το επιχειρηματικό τζίρο;». Δεν έχουμε έτοιμες απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα, αλλά είμαστε σίγουροι ότι οι απαντήσεις θέλουμε να είναι συλλογικές.
Μας προβληματίζει η ιεραρχική οργάνωση και οι στόχοι του πανεπιστημίου, ενώ είμαστε πεπεισμένοι ότι όλα τα μέρη που υπάρχουν στο πανεπιστήμιο (φοιτητές, ερευνητές, καθηγητές και εργαζόμενοι) οφείλουν να έχουν λόγο πάνω σε ότι συμβαίνει και τους αφορά, και θέλουμε να επιδιώξουμε να φτιάξουμε συμμετοχικές διαδικασίες που να το προωθούν.
Η οικονομική μας κατάσταση, δεν μας επιτρέπει να κλείσουμε τα μάτια σε οποιαδήποτε περεταίρω προσπάθεια για εμπορευματοποίηση των υπηρεσιών του πανεπιστημίου (συγγράμματα, εστία επί πληρωμή), χωρίς προφανώς να σημαίνει ότι δεν μας πειράζουν τα 3,5€ αντίτιμο που υπάρχουν ήδη στην λέσχη.
Ταυτόχρονα, εκτός από φοιτητές, είμαστε μέλη αυτής της κοινωνίας. Ο εκφασισμός της, η φτωχοποίηση, η συσσωρευόμενη κοινωνική αδικία και η αυξανόμενη καταστολή επηρεάζουν άμεσα την καθημερινότητά μας και τις ζωές μας και δεν μπορούμε να μείνουμε αδιάφοροι απέναντι σε αυτό. Απέναντι στην καταστολή και τη τρομοκράτηση των κατοίκων της Ιερισσού και παλαιότερα στον πόλεμο με τους κατοίκους της Κερατέας. Οι πνιγμένοι μετανάστες στο κάθε Φαρμακονήσι, οι επιστρατευμένοι απεργοί και οι δούλοι της Μανωλάδας, είναι μια ένδειξη ενός πολέμου, που είναι κάθε μέρα εδώ και αργά ή γρήγορα θα κληθούμε όλοι να πάρουμε θέση.
Για όλους αυτούς τους λόγους, θέλουμε να βρεθούμε και με άλλα άτομα του τμήματός μας, τα οποία μοιράζονται τις ίδιες ανησυχίες, και με εργαλεία την άμεση δράση και την οριζόντια οργάνωση και λήψη αποφάσεων, να φτιάξουμε μια αυτόνομη συλλογικότητα με διάρκεια στον χρόνο και στον χώρο. Θέλουμε να μοιραστούμε με συμφοιτητές μας την ανάγκη που νιώθουμε για ενεργώ πολιτική συμμετοχή εδώ και τώρα, για λήψη των αποφάσεων από όλους τους άμεσα εμπλεκόμενους , έξω από τις λογικές τις ανάθεσης. Αυτή μας η επιθυμία μας βάζει απέναντι από τις παρατάξεις και τις πρωτοπορίες, τα Δ.Σ. και τις εκλογές, αυτούς που είναι ήδη αντιπρόσωποι και σε όλους αυτούς που θέλουν να παίρνουν αποφάσεις «για μας, χωρίς εμάς».
Συνάντηση
για δημιουργία
αυτόνομης συλλογηκότητας
Τετάρτη 26/3/2014
ώρα 19:30 - αμφ.4
-----------------
1) Θέση του οποίου ήταν να παίρνουν οι εργαζόμενοι μισθό τέτοιο, που ίσα ίσα να τα βγάζουν πέρα, για να είναι αναγκασμένοι να συνεχίζουν να δουλεύουν.
The Works and Correspondence of David Ricardo, edited by Piero Sraffa, Cambridge University Press, 1951.
2) Βλέπε ντοκιμαντέρ «Πανεπιστήμιο ναι. Τίμιο;» από το Κουτί της Πανδώρας
http://youtu.be/nfOa2tciUL0?t=21m38s
πηγή : http://autonomo-des.espivblogs.net/