kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Αντιρατσιστική διαδήλωση Ιθαγένεια για όλα τα παιδιά

Και τώρα, και πάντα:

ιθαγένεια σε όλα τα παιδιά, νομιμοποίηση σε όλους τους μετανάστες!

Το λέμε όσο δυνατά μπορούμε εδώ 10 χρόνια: κάθε παιδί που γεννιέται ή μεγαλώνει στη χώρα, δικαιούται αυτονόητα την ελληνική υπηκοότητα (ή ιθαγένεια) μαζί με όλα τα δικαιώματα που συνδέονται μαζί της. Για εμάς, η ιδιότητα του πολίτη, η ισότιμη πρόσβαση στην εκπαίδευση, την υγεία και την εργασία, τα πολιτικά δικαιώματα, δεν είναι κληρονομικά προνόμια, αλλά ελάχιστες προϋποθέσεις για να μην οδηγούνται οι νέοι στον αποκλεισμό και η κοινωνία στη βαρβαρότητα.

Αντίστροφα, η ιδιότητα του μετανάστη, πόσο μάλλον του "λαθραίου", δεν αποτελεί κάποια βιολογική ταυτότητα που τα παιδιά των μεταναστών είναι υποχρεωμένα να φέρουν για όλη τους τη ζωή. Είναι απολύτως παράλογο, απάνθρωπο και ρατσιστικό ένα παιδί που γεννιέται ή μεγαλώνει στη χώρα μας, να θεωρείται ως μετανάστης και να κινδυνεύει, μόλις κλείσει τα 18, με απέλαση από την πατρίδα του "πίσω" σε μια χώρα που δε γνώρισε ποτέ.

Έτσι, το μεταναστευτικό και αντιρατσιστικό κίνημα στην Ελλάδα και την Ευρώπη δίνει εδώ και χρόνια τη μάχη για το δικαίωμα στην ιθαγένεια, μια μάχη στενά συνδεδεμένη με το βασικό μας αίτημα: τη νομιμοποίηση όλων των μεταναστών και μεταναστριών, χωρίς σύνδεση με ένσημα και άλλες προϋποθέσεις που στην πράξη αποκλείουν τη μεγάλη πλειοψηφία, με πλήρη και ίσα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα, και τελικά με αναγνώριση της ιδιότητας του πολίτη σε όλους τους μετανάστες που ζουν και εργάζονται στη χώρα.

Από την άλλη πλευρά, το ελληνικό κράτος, όποια και να ήταν μέχρι τώρα η κυβέρνηση, είχε πάντα την ίδια πολιτική: περιστασιακές διαδικασίες νομιμοποίησης που στην πράξη κρατούσαν τους μετανάστες στην ομηρία, μέσα σε μια γκρίζα ζώνη ανάμεσα σε μια επισφαλή (και ακριβοπληρωμένη) «νομιμότητα» και σε μια καταναγκαστική παρανομία. Το αποτέλεσμα της πολιτικής αυτής, γνωστό: μαύρη και ανασφάλιστη εργασία, ακραία εκμετάλλευση, γκετοποίηση, ανθρωποκυνηγητό στις πόλεις και εκτελέσεις στα σύνορα.

Σε μια κρίσιμη καμπή αυτής της μάχης ανάμεσα στο κίνημα και τις κυβερνήσεις, το 2010 το ελληνικό κράτος αναγκάστηκε πια να αναγνωρίσει το αυτονόητο: η ιδιότητα του πολίτη δεν μπορεί να αναφέρεται στην «καταγωγή του αίματος», αλλά στο δίκιο του εδάφους, στο απλό γεγονός δηλαδή ότι ζούμε, μεγαλώνουμε, δουλεύουμε μαζί. Εκείνη τη χρονιά, ψηφίστηκε έτσι ο γνωστός νόμος για την ιθαγένεια, ο οποίος για πρώτη φορά άνοιγε το δρόμο απόκτησης υπηκοότητας για τα παιδιά των μεταναστών, αλλά και για την αναγνώριση της ιδιότητας του πολίτη στους μετανάστες που μένουν για καιρό στην Ελλάδα.

Ακόμα βέβαια και αυτός ο νόμος δεν ξέφυγε από το πλαίσιο της ποινικοποίησης της μετανάστευσης, της καταστολής και των διακρίσεων. Όπως υποστηρίζαμε από τότε, μικρό μόνο μέρος των παιδιών θα αποκτούσαν το δικαίωμα στην ιθαγένεια -κάτι που δυστυχώς αποδείχθηκε και στην πράξη. Σύμφωνα με το Υπουργείο Εσωτερικών -και σε αντίθεση με τις προβοκατόρικες ακροδεξιές κραυγές- τα τρία χρόνια που ισχύει ο νόμος, μόλις 10.000 παιδιά κατάφεραν να αποκτήσουν την ιθαγένεια, 4.500 λόγω γέννησης στην Ελλάδα και 5.500 λόγω επαρκούς φοίτησης στα ελληνικά σχολεία. Μικρός ήταν ακόμα κι ο αριθμός των αιτήσεων που είχαν κατατεθεί, γύρω στις 25.000.

Η αιτία ήταν η βασική προϋπόθεση που έθετε ο νόμος, δηλαδή η μακράς διάρκειας νομιμοποίηση των γονιών τους, ακριβώς δηλαδή αυτό το δικαίωμα που η ίδια πολιτική τους έχει αρνηθεί. Η δεύτερη ευκαιρία που δινόταν στα παιδιά, για απόκτηση ιθαγένειας στα 18, συνεπάγεται χρόνια ομηρίας, κάτω από το διαρκή φόβο της απέλασης, καθώς και επιτυχή φοίτηση στο σχολείο, στο ίδιο το σχολείο που σήμερα τους πετά απ' έξω. Αντίστοιχα εξοντωτικές ήταν και οι προϋποθέσεις για την απόκτηση της ιδιότητας του πολίτη για τους λεγόμενους «επί μακρόν διαμένοντες» μετανάστες.

Ακόμα όμως και αυτό το δειλό και λειψό βήμα συνάντησε από τότε τη λυσσαλέα αντίδραση των πιο ακραίων ρατσιστικών στοιχείων, μέσα στην κοινωνία και το κράτος. Μέσα από αυτή τη μάχη, ανάμεσα σε έναν δειλό εκσυγχρονισμό -με γνώμονα πάντα τα συμφέροντα του κράτους και των αφεντικών- και σε έναν πρωτόγονο και ξενοφοβικό ρατσισμό, ο νόμος Ραγκούση τελικά πέρασε, αν και κουτσουρεμένος.

Από ό,τι φάνηκε ωστόσο για λίγο μόνο. Σήμερα, η πιο ακροδεξιά και αντικοινωνική κυβέρνηση της σύγχρονης μας ιστορίας, με τη συμπαιγνία του συντηρητικού δικαστικού κατεστημένου, κατάφεραν να τον ανατρέψουν. Φαίνεται πως για τον «ευρωπαϊστή» κ. Σαμαρά, για τον «σοσιαλιστή» κ. Βενιζέλο και για τον «αντιρατσιστή, ευαίσθητο και αριστερό» μας κ. Κουβέλη, τα παιδιά που γεννιούνται στην Ελλάδα αποτελούν μόνο «ανθρώπινους πόρους» μίας χρήσεως και άμα δεν τα χρειαζόμαστε για καμιά δουλειά του ποδαριού, πρέπει να τα ξεφορτωθούμε. Αλλιώς, θα μας μαλώσει η Χρυσή Αυγή, οι απόψεις της οποίας φαίνεται ξανά να καθορίζουν την κυβερνητική ατζέντα.

Η αλήθεια είναι δυστυχώς ότι τίποτα πια δεν μας κάνει εντύπωση. Η καταδίκη των παιδιών και των μεταναστών αποτελεί τη λογική συνέχεια μιας πολιτικής που πετάει τους πολλούς στο περιθώριο της φτώχειας για να κερδίζουν οι λίγοι, που κατακερματίζει και καταργεί τα δικαιώματα όλων μας, ελλήνων και ξένων, για να τα μετατρέψει σε προνόμια λίγων, που το μόνο που έχει να στείλει στους εργαζόμενους, στους πρόσφυγες, σε όσους αγωνίζονται για ένα καλύτερα αύριο, είναι τα ΜΑΤ.

Παρόλα αυτά, εμείς παραμένουμε εδώ, απέναντι στη βαρβαρότητα του ρατσισμού -επίσημου και ανεπίσημου, κυβερνητικού ή νεοναζιστικού- για να επιμείνουμε ξανά: νομιμοποίηση και ίσα δικαιώματα για τους μετανάστες που ζουν κι εργάζονται στη χώρα, ιθαγένεια για όλα τα παιδιά που γεννήθηκαν ή μεγάλωσαν εδώ, άσυλο στους πρόσφυγες που θέλουν να μείνουν εδώ και ταξιδιωτικά έγγραφα σε όσους θέλουν να φύγουν. Οποιαδήποτε υποχώρηση από αυτά, θα είναι ήττα όχι μόνο για το αντιρατσιστικό και μεταναστευτικό κίνημα, αλλά για όλους τους εργαζόμενους και την κοινωνία.

Αυτή τη φορά όμως, οφείλουμε να γίνουμε πιο σαφείς από ποτέ: ο αγώνας για νομιμοποίηση και ιθαγένεια, η μάχη για ίσα δικαιώματα, οι διεκδικήσεις και τα όνειρα μας για ένα κόσμο ισότητας και αλληλεγγύης, ένα κόσμο που να χωρά πολλούς κόσμους όπως μας αρέσει να λέμε, μπορεί να περάσει μόνο πάνω από αυτή την άθλια κι ακροδεξιά τρικομματική κυβέρνηση. Περνά επίσης μόνο μέσα από την αντιφασιστική δράση, αλλά και μέσα από τη συνάντησή μας με όλους τους αγώνες που ξεδιπλώνονται τόσα χρόνια στις γειτονιές, τους δρόμους και τις πλατείες της χώρας μας. Εκεί θα πούμε, ντόπιοι και μετανάστες, άνδρες και γυναίκες, την τελευταία λέξη κι αυτή θα είναι η αλληλεγγύη.

Εκδήλωση: Οι εξελίξεις για την ιθαγένεια, με τη συμμετοχή μεταναστευτικών συλλόγων και της Ομάδας Νομικών, Παρασκευή 29 Μάρτη, 18.30 Εργατικό Κέντρο

Αντιρατσιστική Διαδήλωση, Σάββατο 30 Μάρτη, 14.00 Αγ. Βενιζέλου

Αντιρατσιστική Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης

antiratsistiki.gr, Κοινωνικό Κέντρο - Στέκι Μεταναστών, Ερμού 23

επικοινωνία : https://www.facebook.com/events/4526517548055

πηγή : email που λάβαμε στις 23 Μάρτιος 01h