Τετάρτη 20 Φεβρουαρίου 2013 στις 11.00
Πορεία για τη Γενική Απεργία
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΟΛΟΜΕΤΩΠΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ
να αντιτάξουμε τους οριζόντιους, μαχητικούς και χειραφετημένους αγώνες
Η συστημική κρίση του καπιταλισμού είναι μια συνθήκη που φανερώνει τον πραγματικό, αντικοινωνικό του χαρακτήρα. Τα προσχήματα και οι επιφάσεις αφήνονται στην άκρη και η κυριαρχία εξαπολύει μια βάναυση επίθεση ενάντια στα καταπιεσμένα και εκμεταλλευόμενα κομμάτια της κοινωνίας, έχοντας σαν απώτερο στόχο την περεταίρω εξαθλίωσή τους και το ακόμα μεγαλύτερο άνοιγμα της κοινωνικής και ταξικής ψαλίδας ανάμεσα στους κυρίαρχους και τους εκμεταλλευόμενους.
Το τελευταίο διάστημα, ο μετασχηματισμός του συστήματος εξουσίας και η κίνησή του προς τον σύγχρονο ολοκληρωτισμό, αποτυπώνεται σε κρατικές επιθέσεις άνευ προηγουμένου. Οι εκκενώσεις καταλήψεων, οι επιτάξεις ως μέτρο καταστολής απεργιών, ο άγριος βασανισμός αγωνιστών με ξεκάθαρο στόχο τον "παραδειγματισμό" και τον εκφοβισμό, οι κρατικές και παρακρατικές δολοφονικές επιθέσεις ενάντια σε μετανάστες, είναι φαινόμενα που όλα μαζί συνθέτουν μερικά από τα πιο αιχμηρά σημεία της συνολικής επίθεσης Κράτους και αφεντικών. Μιας επίθεσης, που στοχεύει στο σύνολο της κοινωνίας. Και είναι η ίδια η κοινωνία και η τάξη των καταπιεσμένων, που μέσα από την οργάνωση από τη βάση, το βάθεμα και το πλάτυασμα των κοινωνικών αντιστάσεων, πρέπει να αποκρούσουν την επίθεση αυτή, προς την κατεύθυνση της δημιουργίας μιας κοινωνίας αλληλεγγύης, ισότητας και ελευθερίας.
Η συνολική επίθεση των αφεντικών στοχεύει με ιδιαίτερη ένταση τον κόσμο των εργαζομένων και των ανέργων. Μέσα από τις μειώσεις των μισθών, την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, την παρανομοποίηση των ταξικών αγώνων και την μιντιακή στοχοποίησή τους, την απαξίωση βασικών κοινωνικών αναγκών και τον αποκλεισμό μεγάλων κομματιών της κοινωνίας από αυτές, την επίταση του εκβιασμού της ανεργίας, το καθεστώς επιβάλλει την κοινωνική εξαθλίωση. Απέναντι σε αυτή την συνθήκη, οι καταπιεσμένοι δεν πρέπει να έχουν αυταπάτες. Οι υποσχέσεις για την επιστροφή σε μια προηγούμενη κατάσταση, που ευαγγελίζεται η αριστερά, έχουν σαν προϋποθέσεις την ανάθεση, την θεσμική διαμεσολάβηση και την συνδιαλλαγή με τα αφεντικά. Εξ' αντικειμένου λειτουργούν εκτονωτικά για την συσσωρευμένη κοινωνική οργή και αποτελούν ανάχωμα στην οικοδόμηση ενός χειραφετημένου, κοινωνικού και ταξικού κινήματος, οργανωμένου από τα κάτω, που στόχο θα έχει την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.
Η γενική απεργία της 20ης Φλεβάρη, κηρυγμένη από την εργοδοτική ηγεσία της ΓΣΕΕ, είναι μία ακόμα ημέρα για την οποία δεν τρέφουμε αυταπάτες. Δεν είναι το αποτέλεσμα μιας κλιμάκωσης των αγώνων της εργατικής τάξης και των συντονισμένων αντιστάσεων. Οι εργατικοί αγώνες, το προηγούμενο διάστημα βρέθηκαν σε αδιέξοδο λόγω των χαρακτηριστικών που οι λογικές του γραφειοκρατικού και κρατικοδίαιτου συνδικαλισμού τους έχει επιβάλλει. Χαρακτηριστικά που δεν επέτρεψαν ποτέ στους επιμέρους εργατικούς αγώνες να συνδεθούν μεταξύ τους και να συνολικοποιηθούν, τους οδήγησαν στην περιχαράκωση και στην ήττα. Σε μια συνθήκη που η επίθεση Κράτους και Κεφαλαίου γίνεται συνολικά και συντεταγμένα, οι εργάτες παρέμειναν ασύνδετοι μεταξύ τους, δεν πήραν τα σωματεία στα χέρια τους και είδαν τους αγώνες που τους αφορούν να καθοδηγούνται από τους εργατοπατέρες. Ενάντια σε αυτή την συνθήκη, στις 20 Φλεβάρη οφείλουμε να είμαστε όλοι στον δρόμο. Για να εναντιωθούμε τόσο στο Κράτος και το Κεφάλαιο όσο και στους εργατοπατέρες. Διότι κάθε στιγμή που οι καταπιεσμένοι και οι εκμεταλλευόμενοι συμπορεύονται, είναι μια μεγάλη ευκαιρία. Μια ευκαιρία να τους χαλάσουμε τα σχέδια. Η μαζική και μαχητική μας παρουσία στον δρόμο μπορεί να δώσει τρόπο στην οργή, να δώσει πνοή στους αγώνες και να δώσει την προοπτική οριζόντιων και χειραφετημένων αντιστάσεων. Διότι κάθε αγώνας που εμπεριέχει την παραμικρή ελπίδα να μετεξελιχθεί σε πιο συνολικές μορφές πρέπει να ενισχύεται.
Απέναντι στην υποταγή, την υποδούλωση και την κοινωνική εξαθλίωση που προωθείται, η μοναδική διέξοδος είναι η οργάνωση των ζωών μας μακριά από κάθε ιεραρχία, θεσμό και διαμεσολάβηση.
-ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΚΑΙ ΑΥΤΟΔΙΕΥΘΥΝΟΜΕΝΗ
-ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ
Τέταρτη 20 Φεβρουαρίου, 11:00, Μουσείο
κάλεσμα : Συνέλευση Αναρχικών για την Κοινωνική Αυτοδιεύθυνση
ΟΙ ΣΥΝΘΗΚΕΣ
Χωρίς αμφιβολία στις μέρες μας, η καπιταλιστική βαρβαρότητα ξεδιπλώνεται μπροστά μας. Αγγίζει κάθε πεδίο της ζωής μας και ταυτόχρονα, δεν προσπαθεί απλά να ισοπεδώσει τα εργατικά συμφέροντα, αλλά επιδιώκει τη δημιουργία νέου τοπίου κοινωνικών σχέσεων. Το κράτος και το κεφάλαιο έχουν σε πλήρη ανάπτυξη τις πολεμικές τους επιχειρήσεις εναντίον της εργατικής τάξης. Δεν τηρούν πια ούτε τα δικά τους αστικά θεσμικά προσχήματα, δεν υπολογίζουν παρά μόνο τα επικοινωνιακά (ακροδεξιά) κέρδη που ευελπιστούν πως θα φέρει η πυγμή τους.
Η κατασταλτική κλιμάκωση των τελευταίων 5 μηνών, οδηγεί σε συγκεκριμένα συμπεράσματα. Η βία που ασκούν τα αφεντικά για την επίτευξη των στόχων τους, ιδιαίτερα σε περίοδο αναδιάρθρωσης των παραγωγικών σχέσεων, όπως η σημερινή, είναι αδύνατο να έρθει μόνη. Την προϋπαντεί ή την ακολουθεί η στυγνή κρατική βία. Βία που εφαρμόστηκε πάνω σε όποιον αμφισβητούσε ουσιαστικά ή δυνητικά, είτε την εφαρμογή των μέτρων, είτε τον επιχειρούμενο εκφασισμό. Από τις αντιφασιστικές μοτοπορείες, ως τις επιστρατεύσεις απεργών, τις εκκενώσεις καταλήψεων και τους τραμπουκισμούς μελών λαϊκών συνελεύσεων, το χτύπημα απεργιακών κινητοποιήσεων μέχρι τις συλλήψεις συνδικαλιστών, το μήνυμα είναι ένα: Να τσακιστεί όποιος αγωνίζεται, να εξαφανιστεί ότι είναι ή μπορεί να γίνει ριζοσπαστικό
Όσο κι αν οι εκμεταλλευόμενοι οδηγήθηκαν στο να ξεχάσουν να μιλούν για τάξεις, αγώνες, εκμετάλλευση, οργή και να πιστέψουν στις ρητορείες της κυρίαρχης τάξης, τόσο η πραγματικότητα είναι πιο στυγνή από ποτέ. Η μοίρα των ονομαζόμενων πια "μη προνομιούχων" είναι προδιαγεγραμμένη από τα αφεντικά. Η εμφανής επιδείνωση της ζωής σφίγγει ολοένα και περισσότερο στους χώρους δουλειάς και τις γειτονιές όπου στοιβάχτηκε και συνεχίζει να στοιβάζεται ο "κόσμος της εργασίας". Βιώνουμε στο πετσί μας τι σημαίνει κάθε νέο νομοσχέδιο, είτε αφορά το εργασιακό, την ασφάλιση, την εκπαίδευση, την αστυνόμευση. Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα και τα στρατόπεδα αμιγώς χωρισμένα. Και όσο οι εκμεταλλευόμενοι από τις καθημερινές προσταγές θα ψελλίζουν για κεκτημένα που χάθηκαν, για κράτος προνοίας, για ίσες ευκαιρίες, και ό,τι για όλα φταίνε οι ξένοι, όσο θα γκρινιάζουν απλά και μόνο στα μικρόφωνα των ΜΜΕ για τις τιμές των λαχανικών, όσο θα παλεύουν για ένα εγωιστικό "εγώ θα τα καταφέρω", τα αφεντικά του κόσμου θα χαμογελούν. Και θα σφίγγουν ακόμα περισσότερο τον κλοιό γύρω μας.
Η ΑΠΕΡΓΙΑ
Μια μέρα γενικής απεργίας, που ποτέ δεν είναι γενική, γιατί τα εργατικά κέντρα και τα σωματεία που τα αποτελούν ποτέ δεν έτριξαν τα δόντια στους εργοδότες που απολύουν απεργούς εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα. Ποτέ δεν δούλεψαν ώστε να προπαγανδίσουν την απεργία. Σε πολλά από αυτά οι προϊστάμενοι στη δουλειά είναι στα διοικητικά συμβούλια των σωματείων! Καμια εμπιστοσύνη δεν εμπνέουν και είναι λογικό οι εργαζόμενοι να τους γυρίζουν την πλάτη τη στιγμή που δε βλέπουν αποτέλεσμα σ' αυτού του τύπου την απεργία, ειδικά με το βάρος τόσο της εργοδοτικής τρομοκρατίας, όσο και την συνεχή απειλή της ανεργίας.
Τέτοιου είδους απεργίες της μιας μέρας, με την εκ των πραγμάτων μικρή συμμετοχή, είναι το καλύτερο μέσο για να αχρηστεύσουν οι γραφειοκράτες και ξεπουλημένοι συνδικαλιστές το πιο ισχυρό μας όπλο: τη ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ
ΕΧΕΙ ΟΜΩΣ ΓΙΝΕΙ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΜΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ;
Πραγματικά γενική απεργία σημαίνει τη μέρα εκείνη να παραλύσει η παραγωγή σε όλα τα εργοστάσια και τα εργαστήρια, να κλείσουν όλα τα μαγαζιά, να λείψουν οι εργάτες της γης από τα χωράφια, να κλείσουν όλες οι υπηρεσίες, να σταματήσουν οι συγκοινωνίες και οι μεταφορές, να βγούμε όλοι και όλες στους δρόμους να διαδηλώσουμε και να οργανώσουμε την πάλη.
Αν γίνει μια πραγματική ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ, έστω και για μια μέρα, θα γίνει φανερό αυτό που είναι αυτονόητο, αλλά προσπαθούν να μας κάνουν να το ξεχάσουμε: ότι δηλαδή όλοι εμείς οι εργαζόμενοι -μισθωτοί ή αυτοαπασχολούμενοι- είμαστε τα πάντα. Αφεντικά και κράτος είναι ανύπαρκτα χωρίς εμάς.
Αυτό που θα κάνει μια γενική απεργία να έχει αξία είναι η καθημερινή μας δράση ενάντια σε κάθε εκμετάλλευση, στις νέες συμβάσεις, στις απολύσεις, την ανασφάλιστη εργασία και συγχρόνως η εργατική μας αλληλεγγύη και οργάνωση.
Η ανάγκη αντιστάσεων και απαντήσεων στις διαρκείς επιθέσεις κράτους και αφεντικών είναι αναντίρρητη. . Η ανάγκη αυτή όμως δε μπορεί να βρει διέξοδο μέσα από μηχανισμούς χειραγώγησης όπως η (έτσι κι αλλιώς απαξιωμένη στη συνείδηση όλων) ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ που αναλαμβάνουν το ρόλο του τροχονόμου των κρατικών νομοσχεδίων, φοβούνται όπως ακριβως και οι εντολείς τους , τις κοινωνικές αντιδράσεις και καλούν τις γνωστες απεργιακές πιστολιές μια στο τόσο, με στόχο την εκτόνωση.
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ
Μια πραγματική γενική απεργία δεν προσγειώνεται από τον ουρανό, ούτε προκύπτει "με μαγικό" τρόπο ως άμεσο αντανακλαστικό της εργατικής τάξης ενάντια στην επιβαλλόμενη ανέχεια. Ούτε μπορεί να περιμένει κανείς να οργανωθεί "από τα πάνω", ως σχέδιο των εργατοπατέρων φωστήρων.
Ξέρουμε ότι ο αγώνας γίνεται εκεί έξω. Έξω απ' τα ξεπουλημένα τριτοβάθμια συνδικάτα και τις κλαδικές και τοπικές μικρογραφίες τους.
- Στις μαχητικές κλαδικές απεργίες διαρκείας
- Στις καταλήψεις εργασιακών χώρων
- Στη στήριξη μεταξύ μας, στην επικοινωνία με το συνάδελφο, ώστε να μην περνά η αυθαιρεσία του αφεντικού ή του προϊσταμένου στη δουλειά
- Στη διακλαδική αλληλεγγύη μεταξύ των εργαζομένων, στην ουσιαστική στήριξη όσων αγωνίζονται σε άλλους εργασιακούς χώρους
- Στα μαχητικά πρωτοβάθμια σωματεία βάσης
- Στο δρόμο, σπάζοντας τον τρόμο που γεννά η λυσσαλέα καταστολή. Εκεί θυμόμαστε την αξία του συλλογικού εργατικού αγώνα, την αξία του συνδικαλισμού.
Να ξαναφτιάξουμε απ' την αρχή τα σωματεία μας, με συνελεύσεις χωρίς κόμματα, που πέρα από τη διεκδίκηση των αυτονόητων, θα οργανώνουν και την ανατροπή όλου του συστήματος εκμετάλλευσης που βιώνουμε. Μόνο έτσι θα κηρύξουμε ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ για να πάρουμε πίσω όσα μας ανήκουν, τη ζωή που μας κλέβουν.
Η Γενική Απεργία Διαρκείας, πρέπει να πάψει να αποτελεί μια ευχή. Οφείλουμε τώρα, περισσότερο από ποτέ, να αρθρωθεί ως κοινωνική στρατηγική επιλογή αντίστασης τόσο στα οικονομικά μέτρα που έχουν επιβληθεί ή θα επιβληθούν, όσο και απέναντι την ίδια την συνθήκη της μισθωτής σκλαβιάς. Εργαζόμενοι ή άνεργοι, μέλη σωματείων ή όχι, ακόμη και κομμάτια όπως οι φοιτητές και μαθητές, πρέπει να αντιληφθούμε την ιστορική συγκυρία και από το μετερίζι μας να σηκώσουμε την ιστορική ευθύνη.
Γι' αυτούς τους λόγους η απεργία που κηρύχτηκε στις 20 Φλεβάρη, αποτελεί ένα σημείο αυτής της ζύμωσης. Μια ανάδειξη αυτών των αναγκών για νέες, πιο μαχητικές μορφές αγώνα και δράσεων. Ευκαιρία, όχι για ένα ακόμη ραντεβού, αλλά για την αναζωπύρωση της ταξικής αντιπαράθεσης,
ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ-ΤΑΞΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ
ΑΥΤΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΣ ΜΑΧΗΤΙΚΟΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΣ
κάλεσμα : Ελευθεριακή Συνδικαλιστική Ένωση Αθήνας
επικοινωνία :
- Mail: info@ese-gr.org
- site: http://athens.ese-gr.org
- τηλ: 6941507846
πηγή : email received on 17 Φεβρουάριος 03h
ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ
http://swbanergwn.espivblogs.net
πηγή : http://athens.indymedia.org/calendar/event.php?id=42690
Όλοι στην απεργία
κάλεσμα : Μαθητές-τριες
Εμείς οι νέοι και οι νέες που βιώνουμε την βάρβαρη δολοφονική πολιτική της κυβέρνησης μέσα στα ίδια μας τα σπίτια καλούμε στην Απεργία να φωνάξουμε
ΚΑΤΩ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΩΝ ΔΟΛΟΦΟΝΩΝ
ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
ΟΛΟΙ-ΕΣ ΣΤΗΝ ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ
ΟΛΟΙ-ΕΣ ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ
ΝΑ ΤΟΥΣ ΡΙΞΟΥΜΕ ΤΩΡΑ!!!
Όλοι στην απεργία στις 20 Φλεβάρη - Καλούμε 10.30 πμ στο Μουσείο
ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΞΙΟΠΡΕΠΗ ΖΩΗ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟΥ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΕΠΙΘΕΣΗΣ ΕΕ, ΔΝΤ, ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ
Ζούμε την υλοποίηση της σαρωτικής επίθεσης κυβέρνησης - κεφαλαίου - ΕΕ - ΔΝΤ. Η κατάργηση στην ουσία των Συλλογικών Συμβάσεων και η επιβολή μισθών πείνας, η εφαρμογή του μνημονίου 3, το φορολογικό, η επίθεση της εργοδοσίας στους χώρους δουλειάς, η κατάργηση ασφαλιστικών δικαιωμάτων, οι ιδιωτικοποιήσεις, λεηλατούν κυριολεκτικά τα εργατικά και λαϊκά δικαιώματα, τα εισοδήματα και τις ζωές μας.
Η λήξη της μετενέργειας των κλαδικών συμβάσεων και της ΕΓΣΣΕ στα μέσα του Μάη, σηματοδοτεί έναν νέο γύρο εξαθλίωσης των εργαζομένων, με την πλήρη ασυδοσία των εργοδοτών ενώ η κυβέρνηση έχει φροντίσει ήδη για τα συμφέροντά τους με την αλλαγή του κανονισμού και του ρόλου της Διαιτησίας του ΟΜΕΔ, στην οποία δεν μπορούν μονομερώς πλέον να προσφεύγουν τα συνδικάτα.
Η δήλωση του γ.γ. του υπ. Οικονομικών Γ. Μέργου, ότι «είναι υψηλός» ο κατώτερος μισθός των 586 ευρώ μικτά ήταν δείγμα αυτών που προωθούν. Άλλωστε, με το Μνημόνιο 3 θεσπίζεται νέο σύστημα καθορισμού νόμιμου κατώτατου μισθού υπαλλήλων και ημερομισθίου εργατοτεχνιτών, το οποίο τίθεται σε ισχύ την 1.4.2013 και το οποίο έχει βασική προϋπόθεση για το ξεπέρασμα της κρίσης τη «βελτίωση της ανταγωνιστικότητας» που υπαγορεύει μισθούς Βουλγαρίας των 123 ευρώ και Ρουμανίας των 156 ευρώ!
Η καταστροφική πολιτική τους δεν μπορεί να περάσει χωρίς πρωτοφανή κυβερνητική - κρατική βία, τρομοκρατία και καταστολή, όπως αυτή που εφαρμόστηκε το τελευταίο διάστημα στους εργατικούς αγώνες στο ΜΕΤΡΟ, στις συγκοινωνίες στους ναυτεργάτες, στους αγρότες συκοφαντόντας τους ως «συντεχνία» όπως και όποιον παλεύει ενάντια στην πολιτική της για την επιβίωση, όποιον αντιστέκεται στην εξαθλίωσή του.
Στις 20 Φλεβάρη απεργούμε και διαδηλώνουμε όλοι οι εργαζόμενοι σε ιδιωτικό και δημόσιο ενάντια στην κυβέρνηση των μνημονίων και της "επίταξης" και στην πολιτική της τρόικας-κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ που καταστρέφει εμάς και τις ζωές μας. Τα συνδικάτα, το ταξικό εργατικό κίνημα, πρέπει να δώσομεν συντονισμένη απάντηση, με καρδιά τη μάχη των Συλλογικών συμβάσεων εργασίας, ενάντια στην ανεργία, στη μείωση μισθών, στην απλήρωτη δουλειά, τις χιλιάδες απολύσεις στο δημόσιο που θα εκτινάξουν την ανεργία και θα διαλύσουν όλες τις κοινωνικές υπηρεσίες, τις ιδιωτικοποιήσεις κοινωνικών αγαθών (νερό, ενέργεια, ελεύθεροι χώροι), το ξεπούλημα δημόσιου πλούτου.
Επίσης, τα σχέδια κατάργησης του δικαιώματος στην απεργία, με τις αλλαγές στο νόμο για τα σωματεία που προωθεί η κυβέρνηση, την επαναφορά του δικαιώματος των εργοδοτών στην ανταπεργία (λοκ άουτ), δηλαδή κλείσιμο επιχείρησης σε περίπτωση απεργιακών κινητοποιήσεων, χρειάζονται μια πρώτη μαζική απάντηση στην απεργία στις 20 Φλεβάρη.
Χρειαζόμαστε ένα ισχυρό μέτωπο υπεράσπισης των συλλογικών δικαιωμάτων των εργαζομένων και των ανέργων. Το βάρος μιας τέτοιας αναμέτρησης, ο χαρακτήρας της επίθεσης και το βάθος που αποκτά, δεν μπορεί να το σηκώσει ο κάθε κλάδος μόνος του. Όμως χρειάζεται ο κάθε μεμονωμένος αγώνας να υπηρετεί ένα σχέδιο οργάνωσης της πάλης με προοπτική, με αποφασιστικούς αγώνες, πέρα από τα όρια των υποταγμένων πλειοψηφιών σε ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ. Χρειαζόμαστε συνδικάτα στα χέρια των εργαζόμενων, οργάνωση και συντονισμό από τα κάτω, αγώνες και απεργίες με διάρκεια, συλλογικά, μαζικά, μαχητικά και αποφασιστικά.
Όλοι στον αγώνα! Με συνελεύσεις στους χώρους δουλειάς, με διαδηλώσεις και απεργίες. Για να ανατραπούν τα μνημόνια και όλη η επίθεση της συγκυβέρνησης, του κεφαλαίου και της τρόικα. Για να φύγει η κυβέρνηση του κοινοβουλευτικού ολοκληρωτισμού. Να διαγραφεί το χιλιοπληρωμένο χρέος σε ρήξη με την ΕΕ. Για να αποκτήσουμε εργασιακά δικαιώματα, αξιοπρέπεια και αξιοβίωτη ζωή.
κάλεσμα : Συντονισμός Πρωτοβάθμιων Σωματείων
η βιομε ανοιξε το δρομο
κάλεσμα στην γενική απεργία 20 φλεβάρη 2013
Η τωρινή περίοδος χαρακτηρίζεται από την άγρια επίθεση του κεφαλαίου(ντόπιου και ξένου) και της τρικομματικής κυβέρνησης που το στηρίζει.Η συντονισμένη αυτή επίθεση έχει στόχο την κατάργηση των εργατικών κατακτήσεων,την υποδούλωση της κοινωνίας και την όξυνση των ταξικών αντιθέσεων.Χρέος μας λοιπόν η ανατροπή αυτού του βάρβαρου συστήματος,το οποίο κατασπαράζει τις ζωές μας,με οργανωμένους συλλογικούς αγώνες για τη χειραφέτηση των εργαζομένων και για το χτίσιμο μιας νέας κοινωνίας χωρίς εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους.
ΤΕΡΜΑ ΣΤΗΝ ΑΠΑΘΕΙΑ
ΟΛΟΙ -ΕΣ
ΣΤΗΝ ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ 20 ΦΛΕΒΑΡΗ
11:00 π.μ. ΜΟΥΣΕΙΟ
κάλεσμα : senza classi ομάδα ανατρεπτικής σκέψης
ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ!!!
Προσυγκέντρωση στις 11.00 π.μ. στο Μουσείο
κάλεσμα : ΣΣΜ
Απεργιακή συγκέντρωση - πορεία
1,2,3... πολλές ΒΙΟΜΕ - Δεν θα ζήσουμε σαν δούλοι
Η ΒΙΟ.ΜΕ. άνοιξε και επαναλειτουργεί: Όχι, δεν ήρθε κανένας εμίρης από το Κατάρ στην Θεσσαλονίκη να επενδύσει, ούτε το κράτος ανέλαβε τη διαχείριση της επιχείρησης. Το εργοστάσιο της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής άνοιξε και οι εργαζόμενοι όντας 21 μήνες απλήρωτοι και ουσιαστικά άνεργοι θα ξαναεργαστούν! Παρόλο που το εργοστάσιο ήταν εγκαταλελειμμένο από τον Μάιο του 2011, επαναλειτουργεί με αυτοδιεύθυνση και πλήρη έλεγχο των ίδιων των εργαζομένων!
Η ΒΙΟ.ΜΕ. άνοιξε από τη βάση: Το σωματείο της ΒΙΟ.ΜΕ. εδώ και χρόνια έχει ουσιαστικά καταργήσει όλες τις γραφειοκρατίες και τα εμπόδια που συναντάμε συχνά στον εργατικό συνδικαλισμό. Ένας είναι ο κανόνας στη ΒΙΟ.ΜΕ. όλες οι αποφάσεις παίρνονται από τη γενική συνέλευση των εργαζομένων. Άμεση δημοκρατία, λοιπόν, στη πράξη, μέσα σε ένα σωματείο βάσης.
Η ΒΙΟ.ΜΕ. αμφισβητεί: Πρώτα και κύρια την ίδια την ιδιοκτησία και την κυριαρχία της εργοδοσίας στη παραγωγή, στα εμπορεύματα, στο εργοστάσιο, στις ζωές μας. Τολμά να βάζει πάνω από το συμφέρον του ιδιοκτήτη βιομηχάνου, τα εργατικά συμφέροντα. Πάνω από τις "ανάγκες της εθνικής οικονομίας" που τσακίζουν τα εισοδήματα της κοινωνικής πλειοψηφίας, τις εργατικές ανάγκες. Αμφισβητεί τον μονόδρομο της καταστροφής, των κυβερνήσεων και των τραπεζιτών, για να φωνάξει με το παράδειγμα της: Τα εργοστάσια στους εργάτες, η παραγωγή στους παραγωγούς, η ζωή μας στα χέρια μας!
Η ΒΙΟ.ΜΕ. αμφισβητεί: Την πεπατημένη και τα "συνηθισμένα" στο εργατικό κίνημα. Τους ξεπουλημένους της ΓΣΕΕ, αλλά και τον γραφειοκρατικό συνδικαλισμό. Γιατί πολύ απλά, οι εργαζόμενοι της ΒΙΟ.ΜΕ αρνούνται να οδηγηθούν από ήττα σε ήττα. Το περιεχόμενο του παραδείγματος τους δεν χωράει στις προκάτ συγκεντρώσεις, ούτε στις "ισορροπίες" των κομμάτων που τις διοργανώνουν.
Η ΒΙΟ.ΜΕ. ενώνει: Τους χιλιάδες απλούς εργαζόμενους και ανέργους, εργάτες και υπάλληλους, ντόπιους και μετανάστες, άντρες και γυναίκες, που πλαισίωσαν τον αγώνα της ΒΙΟ.ΜΕ. στο τριήμερο για το άνοιγμα του εργοστασίου. Τους χιλιάδες ακόμη που συγκινήθηκαν από τον δρόμο που χάραξε η ΒΙΟ.ΜΕ. σε όλη την Ελλάδα, αλλά ακόμη και σε κάθε πιθανή άκρη του πλανήτη. Ενώνει, λοιπόν, όλους αυτούς που βλέπουν τον δρόμο που χαράσσει ο αγώνας της ΒΙΟ.ΜΕ. μια πρώτη απάντηση στην ανεργία, τη φτώχεια και την εξαθλίωση που η καπιταλιστική κρίση επιβάλλει.
Η ΒΙΟ.ΜΕ. απεργεί: Οι εργαζόμενοι αλλά και το κίνημα αλληλεγγύης που τους στηρίζει απεργούμε γιατί καταλαβαίνουμε πως είμαστε μονάχα ένα μικρό κομμάτι ενός ευρύτατου κοινωνικού κινήματος. Μαζί με τους απεργούς του ΜΕΤΡΟ, με τους απεργούς ναυτεργάτες, με τους απολυμένους που αντιστέκονται, με τους εργάτες που παλεύουν. Πως αγωνιζόμαστε μαζί με όλη τη μαχόμενη κοινωνία για να αποτινάξουμε από πάνω μας τον ζυγό της εκμετάλλευσης, των κερδών, της ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής.
Η ΒΙΟ.ΜΕ. απεργεί: Αλλά γνωρίζουμε πως μια 24ωρη τουφεκιά της ΓΣΕΕ στον αέρα δεν αρκεί. Απεργούμε και αγωνιζόμαστε για δημιουργηθεί ένα κίνημα αυτοδιαχείρισης και άμεσης δημοκρατίας, μέσα από εργαζόμενους σε κάθε χώρο δουλειάς! Απεργούμε και αγωνιζόμαστε για να πάρει η αντεπίθεση μας αποφασιστικότητα και διάρκεια με γενική πολιτική απεργία διαρκείας!
Η ΒΙΟ.ΜΕ. μας καλεί όλους: Να πολλαπλασιάσουμε τα αντίστοιχα εγχειρήματα σε όλη τη κοινωνία. Να υπερβούμε τα εμπόδια που "φίλοι" και εχθροί χτίζουν γύρω μας. Να συσπειρωθούμε και να αγωνιστούμε δίπλα-δίπλα οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι. Να πολεμήσουμε τα αφεντικά με οργάνωση βάσης σε κάθε χώρο. Να ενωθούμε, να δυναμώσουμε, να αγωνιστούμε!
ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΣΤΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ
ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΤΗ ΒΑΣΗ
ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ
κάλεσμα : εργατική εφημερίδα ΔΡΑΣΗ
επικοινωνία : http://efimeridadrasi.blogspot.gr/
Γενική Απεργία 20 Φλεβάρη
Τρικομματική κυβέρνηση-τρόικα και χρυσή αυγή συνεχίζουν την επιχείρηση καταστροφής των εργαζόμενων, της νεολαίας, της κοινωνίας ολόκληρης. Ξεπερνάνε συστηματικά τα όρια αντοχής της κοινωνίας της εργασίας προβάλλοντας το δόγμα «Νόμος και Τάξη» , με εφ΄ όπλου λόγχη τα ΜΑΤ και τη χρυσή αυγή.
Με την επιχείρηση «εθνικής σωτηρίας της πατρίδας» νομιμοποιούν και βγάζουν την εργατική τάξη και τους αγώνες της στη παρανομία, με την γενικευμένη επιστράτευση των απεργών, την εισβολή των ΜΑΤ στους χώρους εργασίας(αμαξοστάσιο του ΜΕΤΡΟ), το καθημερινό χτύπημα των αγροτικών μπλόκων, τη μαζική ανεργία που καλπάζει, τις χιλιάδες απολύσεις χωρίς καν την καταβολή δεδουλευμένων και αποζημιώσεων. Την απλήρωτη και μαύρη εργασία που σαν τσουνάμι πνίγει τις ζωές μας. Τις χιλιάδες αυτοκτονίες απελπισμένων συνανθρώπων μας.
Με την επιχείρηση «Ξένιος Δίας» νομιμοποιούν τις δολοφονίες, τους προπηλακισμούς και την εκδίωξη των μεταναστών και γεμίζουν τα μυαλά της κοινωνίας με το δηλητήριο του ρατσισμού και του φασισμού ως απάντηση στη κρίση.
Με την επιχείρηση του «Σχεδίου Αθηνά» νομιμοποιούν το τελειωτικό χτύπημα στη δημόσια και δωρεάν παιδεία σπρώχνοντας βίαια καταρχήν χιλιάδες σπουδαστές των ΤΕΙ στην αμορφωσιά και στο περιθώριο.
Με την επιχείρηση «πάταξης της τρομοκρατίας» καταπατάνε στοιχειώδη δημοκρατικά δικαιώματα και νομιμοποιούν τη κρατική τρομοκρατία και τη βία παρουσιάζοντας τη δολοφονία ενός παιδιού ως προληπτική αναγκαιότητα!
Αν αυτά δεν είναι κοινοβουλευτική χούντα κύριοι της κομμουνιστικής Αριστεράς τότε τι είναι; Και όσο δεν το βλέπετε είναι επικίνδυνο γιατί ένα ετοιμόρροπο καθεστώς κλεπτοκρατίας και φασισμού σε ισορροπία τρόμου συνεχίζει να ρημάζει το τόπο και τη κοινωνία καθημερινά .
Ένας κοινωνικός κανιβαλισμός προωθείται και καλλιεργείται συστηματικά από την κυβέρνηση την τρόικα και τα ΜΜΕ που στρώνει γοργά το δρόμο στο φασισμό.
Τα χρόνια των μνημονίων που βιώνουμε σήμερα δεν μπορούν να φύγουν μόνο με κοινοβουλευτικούς συσχετισμούς. Ούτε μπορεί να γίνει με αντιπαράθεση μόνο επιμέρους συνδικάτων με την κυβέρνηση και μάλιστα με ελεγχόμενους όρους. Ούτε φτάνουν κινήσεις έστω εντυπωσιακού ακτιβισμού. Γιατί σήμερα οι δηλώσεις Μέργου για παραπέρα μείωση του κατώτατου μισθού απλά δείχνουν τι έχει ήδη καθιερωθεί στην αγορά εργασίας.
Ας αφήσουμε τον πολλαπλασιαστή των δημοσιονομικών και ας κοιτάξουμε τον πολλαπλασιαστή των κοινωνικών αγώνων για μια νικηφόρα σύγκρουση του λαού μας με το μαύρο μέτωπο κυβέρνησης-τρόικας και χρυσής αυγής.
Εδώ και τώρα χρειάζεται κοινό μέτωπο του εργαζόμενου λαού και της νεολαίας στα συνδικάτα, στα πανεπιστήμια, στα ΤΕΙ, στους αγρότες, στους ανέργους, στην κοινωνία ολόκληρη. Για να σταματήσει η μιζέρια και η αναποτελεσματικότητα που χωρίς γραμμή άμυνας, παρά τους αγώνες χώρων, κλάδων που γίνονται δεν μπορεί να οδηγηθεί σε αποτελεσματική επίθεση και νίκη .
Κανένα δικαίωμα, καμιά εγγύηση, καμιά κατάκτηση της εργασίας του 20ου αιώνα αλλά και του 19ου αιώνα δεν ισχύει σήμερα.
Γι αυτό απαιτούνται γενικευμένες κοινωνικές συγκρούσεις εργαζόμενου λαού και νεολαίας σε όλα τα επίπεδα με στόχο καθαρό.
Να φύγει η κυβέρνηση και η τρόικα, για να ανακοπεί η πορεία προς το φασισμό
και τη γενικευμένη ανθρωπιστική κρίση.
Να τους διώξουμε πριν μας δέσουν
ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ
κάλεσμα : ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΑΝΤΙΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ
Να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας. Όλοι και όλες στη Γενική Απεργία της 20/2/2013
Όταν σε μια χώρα, χιλιάδες παιδιά πηγαίνουν στο σχολείο χωρίς να έχουν φάει πρωινό· όταν οι άνεργοι έχουν ξεπεράσει το ενάμισι εκατομμύριο· όταν συστηματικά επιστρατεύονται οι εργαζόμενοι· όταν η τηλεοπτική προπαγάνδα κοντεύει να ξεπεράσει τον Γκέμπελς· όταν η κρατική και παρακρατική-ναζιστική βία έχουν γίνει το βασικό μέσο για την επιβολή της κυβερνητικής πολιτικής· τότε είναι η ώρα της δράσης και όχι της γκρίνιας, τότε είναι η ώρα του ξεσηκωμού και όχι των μεγάλων λόγων, τότε είναι η ώρα να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας. Τώρα είναι η ώρα να δράσουμε, να ξεσηκωθούμε, να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας, ενάντια σε αυτό το μνημονιακό καθεστώς που στραγγαλίζει την ελπίδα. Τώρα είναι η ώρα, γιατί κάθε λεπτό που περνάει η λεηλασία της κοινωνίας βαθαίνει περισσότερο.
Η μεγαλειώδης αντίσταση της τοπικής κοινωνίας της Χαλκιδικής και τα μαζικά κινήματα της Ισπανίας και της Πορτογαλίας μάς δείχνουν το δρόμο.
Όλοι και όλες στη Γενική Απεργία -Συγκέντρωση στο Μουσείο στις 11:00 πμ
κάλεσμα : Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα
πηγή : http://diktio.org/node/862
Κάλεσμα στην απεργιακή διαδήλωση
Καλούμε την Τετάρτη 20/2 σε συμμετοχή στην απεργιακή συγκέντρωση στο κέντρο της Αθήνας. Μαζευόμαστε στις 11 το πρωί, Στουρνάρη και Πατησίων.
κάλεσμα : Ανοιχτή Λαϊκή Συνέλευση Περιστερίου
ακριβής τοποθεσία : Στουρνάρη και Πατησίων (γωνία)
επικοινωνία :
Kάλεσμα της Α.Π. - Ροσινάντε στην απεργία της 20ης Φλεβάρη
Ενώ η επίθεση του Κεφαλαίου στο σύνολο της εργατικής τάξης εντείνεται, τα πολιτικά τσιράκια του συνεχίζουν να προσπαθούν να μας πείσουν πως άλλος δρόμος πέρα από την κοινωνική εξαθλίωση δεν υπάρχει. Θα πρέπει να τους δείξουμε ότι ο μοναδικός πραγματικός δρόμος για την εργατική τάξη είναι άλλος. Ο δρόμος της απεργίας και του αγώνα. Της καθημερινής μάχης για τα δικαιώματα και την αξιοπρέπειά μας. Ο δρόμος ενάντια στο Κράτος και τον καπιταλισμό.
Στην απεργία της 20ης Φλεβάρη κάθε χώρος δουλειάς πρέπει να νεκρώσει, οι δρόμοι πρέπει να πλημμυρίσουν. Πέρα και έξω από τα σχέδια των συνδικαλιστικών γραφειοκρατιών και των εργατοπατέρων, η συλλογική δύναμη των εργαζομένων μπορεί και πρέπει να πάρει πίσω όσα μας ανήκουν.
Τέταρτη 20 Φεβρουαρίου, 11:00, Μουσείο
κάλεσμα : Αναρχοσυνδικαλιστική Πρωτοβουλία Ροσινάντε
