Σάββατο 8 Σεπτεμβρίου 2012 στις 18.30
Κάλεσμα για τη διαδήλωση της ΔΕΘ(Καμάρα)
Διανύουμε πλέον τον 15ο μήνα που το εργοστάσιο της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής (θυγατρική της Φιλκεραμ-Τζόνσον), παραμένει κλειστό. Οι εργάτες της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής δίνουν ένα σπουδαίο αγώνα, κάτω από δύσκολες συνθήκες, απλήρωτοι από τον Μάη του 2011, και σε επίσχεση εργασίας με μεγάλα προβλήματα επιβίωσης αγωνίζονται να κρατήσουν μια πολύ δυναμική επιχείρηση παραγωγής δομικών υλικών ζωντανή και τους εργαζόμενους με αξιοπρέπεια και με ανορθωμένο το ανάστημα απέναντι στην ανεργία, τη φτώχεια και την εξαθλίωση.
Οι εργάτες της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής αγωνίζονται για να περάσει το εργοστάσιο από τα χέρια του κεφαλαίου στα χέρια των εργαζομένων!
Αγωνίζονται να γίνει πράξη ότι εμείς οι εργαζόμενοι μπορούμε χωρίς τα αφεντικά!
Στο πλευρό τους οι εκατοντάδες εργαζόμενοι και άνεργοι, είτε είναι όργανωμένοι σε συλλογικότητες είτε όχι, που στηρίζουν τον αγώνα του σωματείου της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής πολιτικά, οικονομικά και ηθικά, με τη συγκρότηση πρωτοβουλιών, συσκέψεων και εκδηλώσεων αλληλεγγύης σε πολλές πόλεις σε ολόκληρη την Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό.
Σε μια περίοδο όπου η επίθεση που δέχεται η πλειοψηφία της κοινωνίας, στο βωμό του κέρδους και της διάσωσης της "εθνικής οικονομίας" των τραπεζών και των βιομηχάνων, το παράδειγμα του αγώνα της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής, που δίνεται από ένα σωματείο που λειτουργεί με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες βάσης, συγκινεί και εμπνέει όλο και περισσότερους. Κι αυτό γιατί ο αγώνας των εργατών για την αυτοδιαχείριση του εργοστασίου, για τον πλήρη εργατικό έλεγχο των μέσων παραγωγής και διαβίωσης βρίσκει ολοένα και περισσότερους συμπαραστάτες σε μια συγκυρία που τα κλεισίματα των επιχειρήσεων και η μαζική ανεργία αποτελούν καθημερινή είδηση σε κάθε γωνιά της χώρας.
ΝΑ ΓΙΑΤΙ Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΗΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗΣ ΜΕΤΑΛΛΕΥΤΙΚΗΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΑΓΩΝΑΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ,ΟΛΟΚΛΗΡΗΣ ΤΗΣ ΠΛΗΤΤΟΜΕΝΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ
Από τη πλευρά της Ανοιχτής Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης ενισχύουμε τον αγώνα του σωματείου της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής, δυναμώνοντας την εκστρατεία ενημέρωσης και αλληλεγγύης, φροντίζοντας να φτάσει το κάλεσμα των εργαζομένων σε κάθε εργασιακό χώρο και σε κάθε γειτονιά. Για αυτό το λόγο οργανώνουμε εξορμήσεις μαζί με το σωματείο από τη Βιομηχανική Ζώνη, μέχρι το κέντρο της πόλης, όπου λειτουργεί πλέον σε καθημερινή βάση περίπτερο πληροφόρησης, στη Καμάρα, για τον αγώνα. Το βράδυ της Παρασκευής 7 Σεπτεμβρίου συνδιοργανώνουμε μαζί με τους εργαζόμενους βραδιά αλληλεγγύης με ζωντανή λαϊκή μουσική στον χώρο του εργοστασίου.
ΝΑ ΒΓΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ
Στην εποχή του καπιταλιστικού μονοδρόμου και της διαρκούς επίθεσης της κυβέρνησης και της τρόικας, που απειλούν να συντρίψουν τις ανάγκες και τα δικαιώματα εκατομμυρίων εργαζομένων και ανέργων,τα εγκαίνια της ΔΕΘ πρέπει να μετατραπούν σε ένα πανκοινωνικό, πανεργατικό συλλαλητήριο. Να διαδηλώσουμε ενάντια στην βαρβαρότητα προτάσσοντας τους σύγχρονους, δίκαιους κοινωνικούς αγώνες, να κάνουμε ένα ακόμα βήμα στην τόσο αναγκαία σήμερα αντεπίθεση μας για την ανατροπή.
Διαδηλώνουμε, λοιπόν, στη ΔΕΘ μαζί με το σωματείο της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής, χωρίς χορηγούς αλλά και χωρίς πατρονάρισμα από διάφορους πατέρες είτε κομματικούς είτε εργατοπατέρες.
ΚΑΛΟΥΜΕ ΚΑΘΕ ΣΩΜΑΤΕΙΟ, ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟ,
ΑΝΕΡΓΟ ΚΑΙ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑ
ΣΑΒΒΑΤΟ 8 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ
ΣΤΗΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΣΤΗΝ ΚΑΜΑΡΑ ΣΤΙΣ 18.30
Ανοιχτή Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης
και στήριξης του αγώνα των εργαζομένων της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής
πηγή : http://biom-metal.blogspot.gr/2012/08/blog-po
πηγή : email που λάβαμε στις 30 Αύγουστος 16h
ΔΕΘ 2012: Ξανά στο δρόμο του αγώνα. Εκεί θα ανατραπούν. Εκεί νικάει το δίκιο!.
Η νέα τρικομματική κυβέρνηση (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ- ΔΗΜΑΡ) θέλει να προχωρήσει με νέα ένταση την κοινωνική βαρβαρότητα των μνημονίου και της Τρόικας. Η περίφημη επαναδιαπραγμάτευση των Μνημονίων αποδεικνύεται πολύ ξεκάθαρα και γρήγορα, ότι ήταν μια πολιτική απάτη, καθώς η νέα συγκυβέρνηση όχι μόνο αποδέχθηκε την πλήρη εφαρμογή των Μνημονίων, αλλά θέλει να ιδιωτικοποιήσει τα πάντα γρηγορότερα απ΄ ότι έχει δεσμευθεί!
Για την «πάση θυσία παραμονή στο ευρώ» και τη «σωτηρία» της χώρας ετοιμάζονται να ξεπουλήσουν τον φυσικό πλούτο και τις υποδομές της χώρας, να διαλύσουν το δημόσιο τομέα και τις κοινωνικές υπηρεσίες και να φέρουν νέο φορολογικό γιουρούσι ενάντια στους εργαζόμενους σε συνδυασμό με τη φοροασυλία για το κεφάλαιο και τις τράπεζες. Η πολιτική αυτή οδηγεί το λαό στη φτώχεια και την εξαθλίωση, αποδεικνύοντας πως η παραμονή στην ΕΕ και το ευρώ και η αποπληρωμή του χρέους ισοδυναμεί με κοινωνική καταστροφή. Συνεχίζουν και αναβαθμίζουν την επίθεση των κυβερνήσεων Παπανδρέου και Παπαδήμου!
Ταυτόχρονα η εργοδοτική επέλαση σαρώνει τα εργατικά δικαιώματα και τη ζωή μας, καθώς οι εργοδότες αξιοποιούν το οπλοστάσιο με το οποίο τους εξόπλισαν οι κυβερνήσεις και προσπαθούν να μετατρέψουν τους χώρους δουλειάς σε ''εργασιακά στρατόπεδα συγκέντρωσης''. Έτσι σώζουν τα κέρδη τους.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση μετατρέπεται σε ένα σύγχρονο Νταχάου για τους λαούς, οδηγεί στη βίαιη υποβάθμιση της ζωής των εργαζομένων σε όλες τις χώρες, στην ισοπέδωση όλων των δικαιωμάτων και σε μαζική ανεργία ως μηχανισμός εκβιασμού για την αποδοχή εργασιακών σχέσεων Κίνας και Ινδίας.
Καμία ανακωχή και αναμονή. Να φύγουν μαζί με την πολιτική και τα μνημόνιά τους, μαζί με το ευρώ, την ΕΕ και το ΔΝΤ.
Το δίλημμα για όλους τους εργαζόμενους, για τα φτωχά λαϊκά στρώματα και τη νεολαία έχει τεθεί. Είτε θα μας οδηγήσουν στην εξαθλίωση και την υποταγή για να σώσουν τα κέρδη και τις τράπεζες, το νόμισμα τους και το πολιτικό σύστημά τους. Είτε θα απαντήσουμε με ένα ταξικά ανασυγκροτημένο εργατικό και λαϊκό κίνημα που θα τους ανατρέψει. Μακριά από τις λογικές του εργοδοτικού συνδικαλισμού σε ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ και ομοσπονδίες που αναπαράγουν την λογική των κοινωνικών εταίρων και τα κυρίαρχα διλήμματα.
Μέσα από την ενίσχυση των οργάνων του ίδιου του κινήματος, με τη δημοκρατία των γενικών συνελεύσεων, των απεργιακών επιτροπών, των επιτροπών αγώνα, απέναντι στη συνδικαλιστική γραφειοκρατία, για αγώνες και συνδικάτα όργανα της ταξικής πάλης, στα χέρια των εργαζόμενων. Μόνο με την δύναμη του οργανωμένου λαού, με την δύναμη του αγώνα, με τον αγωνιστικό συντονισμό των σωματείων και των κλάδων, μπορούμε να νικήσουμε.
- Για αξιοπρεπείς μισθούς, συντάξεις και συλλογικές συμβάσεις τώρα. Για την απαγόρευση των απολύσεων, την πλήρη προστασία των ανέργων. Για την ανατροπή όλων των Μνημονίων, της δανειακής σύμβασης και των εφαρμοστικών νόμων τους, τη διαγραφή του χιλιοπληρωμένου χρέους σε ρήξη με την ευρωζώνη και την ΕΕ, την εθνικοποίηση των τραπεζών με εργατικό και κοινωνικό έλεγχο. Για πραγματική δημοκρατία ενάντια στο εργασιακό και κοινωνικό μεσαίωνα.
- Για ένα κίνημα που θα μιλάει με βάση τις ανάγκες και το δίκιο μας και όχι με κριτήριο τους δείκτες, τη σωτηρία των εργοδοτών και της δήθεν «εθνικής» οικονομίας και τα συμφέροντα των κυρίαρχων και των υπερεθνικών αντιδραστικών κέντρων. Ένα κίνημα που θα πάει μέχρι τέλος, ανατρέποντάς τους.
Σε αυτή την κατεύθυνση, πιστεύουμε πως η φετινή ΔΕΘ πρέπει να αποτελέσει μια πρώτη, μεγάλη αντικυβερνητική κινητοποίηση, αρχή ενός νέου γύρου εργατικών και λαϊκών αγώνων που θα κάνει σαφές ότι ο αγώνας συνεχίζεται και θα κλιμακωθεί. Πως μόνο στο δρόμο μπορούμε να νικήσουμε, να ανατρέψουμε την επίθεση. Πως αυτή η πολιτική τελικά δεν χωράει διορθώσεις, αλλά μόνο ανατροπή. Αυτή την απάντηση δεν μπορούν να τη δώσουν ο κυβερνητικός ή υποταγμένος συνδικαλισμός της διαπραγμάτευσης. Δεν μπορεί να τη δώσουν οι φιέστες και οι εθιμοτυπικές συγκεντρώσεις. Γι΄ αυτό καλούμε κάθε εργαζόμενο, κάθε ταξική δύναμη, κάθε αγωνιστικό σωματείο και επιτροπή αγώνα, συνελεύσεις και πρωτοβουλίες, να γίνουμε ένα πραγματικό ποτάμι αντίστασης και ανατροπής, βάζοντας τη δική μας σφραγίδα σε όλες τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις της ΔΕΘ. Να υπάρξει απεργιακή κινητοποίηση! Να δημιουργήσουμε ένα μαχητικό κέντρο αγώνα!
Καλούμε σε ανεξάρτητη πανελλαδική εργατική ταξική συγκέντρωση, το Σάββατο 8 Σεπτ, στις 6.00 μ.μ. στην Καμάρα/Θεσσαλονίκη και πορεία στην ΔΕΘ. Καλούμε όλα τα πρωτοβάθμια σωματεία να αποφασίσουν συμμετοχή στην ανεξάρτητη συγκέντρωση. Καλούμε όλα τα μαχόμενα αγωνιστικά τμήματα του εργατικού - λαϊκού κινήματος σε κοινή πορεία προς την ΔΕΘ.
πηγή : http://denplirono.wordpress.com/2012/08/29/%ce%ba%ce%ac%ce%bb%ce%b5%cf%83%ce%bc%ce%b1-%cf%83%cf%85%ce%bd%ce%b4%ce%b9%ce%ba%ce%b1%ce%bb%ce%b9%cf%83%cf%84%cf%8e%ce%bd-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%ce%bc%ce%af%ce%b1-%cf%84%ce%b1%ce%be%ce%b9%ce%ba%ce%ae/
"Απ' τον χρεωκοπημένο κόσμο που φτιάχτηκε στο όνομά μας, για τον κόσμο που φτιάχνουμε συλλογικά με το όνομά μας".
ΜΕ ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑ
Στο δρόμο μαζί με: τη ΒΙΟ.ΜΕ
το "ΧΡΥΣΟ"
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ-ΠΟΡΕΙΑ
Σάββατο 8/9 18.00 Συντριβάνι
Κυριακή 9/9 11.00 Ιερισσός
ΜΠΛΟΚ ΑΜΕΣΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
η αυτοδιαχείριση είναι το όπλο μας
Με χαρά ακούσαμε την είδηση ότι οι εργάτες της βιομηχανικής μεταλλευτικής ζητούν να πάρουν στα χέρια τους το εργοστάσιο ως αντάλλαγμα για τα χρεωστούμενα που τους οφείλονται. Ένας αγώνας που ξεκίνησε το Μάιο του 2011 με αφορμή το κλείσιμο-εγκατάλειψη του εργοστασίου από τη διεύθυνση. Ως απάντηση, η γενική συνέλευση του σωματείου των 40 εργατών και σε ποσοστό 98% προχώρησε σε καθεστώς επίσχεσης εργασίας από το Σεπτέμβριο του 2011. Η βιο.μετ. είναι θυγατρική της εταιρείας φίλκεραμ-τζονσον, παράγει κυρίως κόλλες για πλακάκια και βρίσκεται στη βιομηχανική ζώνη της Θέρμης. Αξιακό μας μέσο είναι η κατάληψη και αυτοδιαχείριση των μέσων παραγωγής. Ως πολιτική συλλογικότητα, τασσόμαστε κατ' αρχήν αλληλέγγυοι στα αιτήματα των εργατών της βιο.μετ και τονίζουμε ότι στηρίζουμε οποιονδήποτε αγώνα της εργατικής τάξης θέτει ως στόχο τον εργατικό έλεγχο και την αυτοδιαχείριση. Θεωρούμε ότι ο αγώνας της βιο.μετ. τείνει προς αυτή την κατεύθυνση.
μόνη λύση η αυτοδιαχείριση…
Θέτουμε ως προταγματικό στόχο για την έξοδο από την κρίση και τον καπιταλισμό, που την γεννά, την αυτοδιαχείριση των μέσων παραγωγής μέσω της δημιουργίας και γενίκευσης της κουλτούρας των κολεκτίβων εργασίας, τη δημιουργία επαναστατικών αυτοοργανωμένων σωματείων βάσης και γενικότερα την οργάνωση της τάξης μας μέσα από απτές-χειροπιαστές επαναστατικές λογικές και πρακτικές.
Δυστυχώς ή ευτυχώς για κάποιους, οι εργατικοί αγώνες περιορίζονταν στο να έχουν ως στόχο μόνο οικονομικές διεκδικήσεις. Πλέον, με το ξέσπασμα του αγώνα στη βιομηχανική μεταλλευτική τίθενται προτάγματα με σχέδιο και στόχο: την διαχείριση του εργοστασίου από τους εργάτες. Όπως αναφέρουν και οι ίδιοι στις ανακοινώσεις τους, αγωνίζονται όχι μόνο για να λάβουν τα δεδουλευμένα τους, αλλά για να πάρουν στα χέρια τους την παραγωγή. Δημιουργούν πλάνο για τη βιωσιμότητα του εγχειρήματός τους: διεκδικούν από το κράτος το νομικό πλαίσιο που θα τους επιτρέψει την νόμιμη και άρα βιώσιμη λειτουργία του εργοστασίου υπό εργατικό έλεγχο με τη νομική μορφή της συνεταιριστικής επιχείρησης.
Άποψή μας είναι ότι στην παρούσα ιστορική στιγμή η παρέμβαση του κράτους, ως θεσμικού φορέα, για την ανάδειξη ενός νέου νομικού πλαισίου εργατικού ελέγχου των πτωχευμένων ή εγκαταλελειμμένων επιχειρήσεων δεν αποτελεί μονόδρομο για την αρχική βιωσιμότητα τέτοιων εγχειρημάτων. Η ίδια η αυτοδιαχείριση του εργοστασίου στη πράξη θα αποτελέσει το σημαντικότερο μοχλό πίεσης για τη δημιουργία ενός ευνοϊκότερου νομικού πλαισίου.
… ούτε ιδιωτικοποίηση ούτε κρατικοποίηση
Θεωρούμε ότι πρέπει να αποσαφηνιστούν εξ αρχής από τους ίδιους οι έννοιες και οι αρχές του εργατικού ελέγχου που επιθυμούν. Από μεριάς μας τασσόμαστε ενάντια στη λογική των «ιδιωτικών» συνεταιριστικών επιχειρήσεων που έχουν ως στόχο τον πλουτισμό των εταίρων. Τασσόμαστε, επίσης, αντίθετοι σε κάθε είδους καθολική κρατικοποίηση που ακυρώνει τις έννοιες του εργατικού ελέγχου και της αυτοδιαχείρισης δημιουργώντας έτσι μια νοοτροπία ανάθεσης και επανάπαυσης, ιεραρχίας και υπαλληλισμού, ερχόμενη σε αντίθεση με την έννοια της αυτοδιαχείρισης που βασίζεται στη συνειδητή συμμετοχή.
Ο ενδεχόμενος εμπορικός-οικονομικός πόλεμος προμηθευτών/αγοραστών σε κάθε τέτοιο εγχείρημα, αν είναι απαραίτητο, μπορεί να αντιμετωπισθεί εν μέρει και για μικρό χρονικό διάστημα μέσω της κρατικής βοήθειας για την εξασφάλιση του κύκλου παραγωγής και πώλησης των προϊόντων. Η κοινωνική αλληλεγγύη σε αυτή τη περίπτωση είναι απαραίτητο να μετουσιωθεί σε μέσο πολιτικής πίεσης προς αυτήν την κατεύθυνση, με γνώμονα την αυτοδιαχείριση των μέσων παραγωγής. Ο συγκεκριμένος αγώνας αναδεικνύει την επιτακτική ανάγκη για την δημιουργία πολιτικής οργάνωσης, την οποία θεωρούμε απαραίτητη για τη δομή και το συντονισμό ατόμων, ομάδων, δράσεων, κινήσεων με επαναστατικά χαρακτηριστικά και στόχευση. Πολιτική οργάνωση η οποία θα αποτελέσει σημείο αναφοράς για την όξυνση της ταξικής πάλης και την επαναστατική πρακτική.
Για το λόγο αυτό θέλουμε να επισημάνουμε κάποια ζητήματα που θεωρούμε ότι άπτονται θεμελιακά της υπόθεσης της αυτοδιαχείρισης. Η κοινωνική αλληλεγγύη θα πρέπει να θέσει ως αξιακό μέσο την αυτοδιαχείριση των μέσων παραγωγής. Μακριά από λογικές που συμπεριλαμβάνουν την εργατική τάξη τους έλληνες γενικά, τα αφεντικά μικρά ή μεγάλα. Γι' αυτό προτείνουμε η όποια αλληλεγγύη να μετουσιωθείστη δημιουργία μιας πρωτοβουλίας η οποία θα αποτελείται από συλλογικότητες και οργανώσεις που δεν θα αλλάζουν προτάγματα ανάλογα με την πολιτική υπεραξία που πρόκειται να αντλήσουν. Μιλάμε γι' αυτές που αποδεικνύουν με το λόγο και τις πράξεις τους ότι η αυτοδιαχείριση είναι δυνατόν να υπάρξει, υπάρχει και αναπτύσσεται στην πόλη μας. Δεν είμαστε δογματικοί, αλλά πρέπει να είμαστε ξεκάθαροι με το ζήτημα της αυτοδιαχείρισης. Απέναντι στην τυχαιότητα και την αποθέωση του αυθόρμητου, απέναντι στο δογματισμό της υπεράσπισης των εργατικών δικαιωμάτων και μόνο, ως το μοναδικό μέσο της ταξικής πάλης, ο αγώνας της βιο.μετ αποτελεί ένα βήμα για την πραγμάτωση της αυτοδιαχείρισης σε κάθε παραγωγική μονάδα, αρκεί να υπάρχει θέληση, δομή και οργάνωση. Κι όλα αυτά, διότι δε θέλουμε ούτε ζωγραφιστούς να βλέπουμε και σ' αυτόν τον αγώνα «αλληλέγγυους» φασίστες και καιροσκόπους, είτε χαμογελάν, είτε φέρνουν δωράκια, είτε τάζουν λαγούς με πετραχήλια. Να μην γίνει και αυτός ο αγώνας τροφή για τον ρεφορμισμό και το φασισμό. Αφού δεν μπορείτε εσείς, μπορούμε εμείς.
Κατάληψη libertatia
πηγή : https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=
πηγή : email που λάβαμε στις 4 Σεπτέμβριος 16h
Κάλεσμα για συζήτηση και για τη διαδήλωση της ΔΕΘ
• Αντιμέτωποι με ένα νέο γύρο σφοδρότερης επίθεσης βρίσκονται λαός και εργαζόμενοι. Κάθε μέρα που περνάει γίνεται ξεκάθαρο ότι και η συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ -παρά τις όποιες εσωτερικές της τριβές και δυσκολίες- είναι προσανατολισμένη στην απαρέγκλιτη προώθηση των εντολών της τρόικας και την κατά γράμμα τήρηση των μνημονίων και των αντιλαϊκών-αντεργατικών νόμων που τα συνοδεύουν.
Οι «επαναδιαπραγματεύσεις» και οι «απαγκιστρώσεις» γρήγορα ξεχάστηκαν, οι «κόκκινες γραμμές» γρήγορα ξεθώριασαν. Τα νέα μέτρα που απαιτούν οι ιμπεριαλιστές της ΕΕ και του ΔΝΤ θα σημάνουν ραγδαία επιδείνωση των όρων ζωής και δουλειάς για το λαό και τις εργαζόμενες μάζες, επέκταση της φτώχειας, της ανεργίας, της λεηλασίας μισθών, συντάξεων και εισοδημάτων. Η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, η νέα φοροληστεία, οι ιδιωτικοποιήσεις, οι απολύσεις δεκάδων χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων, το κλείσιμο οργανισμών και νοσοκομείων, η εκποίηση του πλούτου της χώρας δεν στοχεύουν σε καμία ανάπτυξη, σε καμία εξυγίανση. Στοχεύουν στη βίαιη μεταφορά πλούτου από «κάτω» προς τα «πάνω», από το λαό και τους εργαζόμενους προς τις δυνάμεις του κεφάλαιου, το αλυσόδεμα του λαού και της χώρας στα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα. Παράλληλα, έχουν στόχο την εκμηδένιση των όποιων δικαιωμάτων και κοινωνικών παροχών έχουν απομείνει. Ασφάλιση, περίθαλψη, πρόνοια, επιδόματα, χτυπιούνται ανελέητα ή καταργούνται οριστικά.
• Και κοντά σε όλα αυτά, στο πλαίσιο της εξάρτησης και της υποταγής στα ιμπεριαλιστικά κελεύσματα, δυναμώνουν και οι κίνδυνοι για το λαό και τη χώρα από την άμεση εμπλοκή στα σχέδια των ΗΠΑ, αλλά και της ΕΕ, στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής.
• Η αναμονή, οι αυταπάτες και οι ψεύτικες ελπίδες δεν έχουν θέση μπροστά στη βάρβαρη επέλαση των δυνάμεων του συστήματος. Στην «υπεύθυνη αντιπολίτευση» του ΣΥΡΙΖΑ, στην απραξία και την απροθυμία των συνδικαλιστικών ηγεσιών σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ να απαντήσουμε με την ένταση της λαϊκής πάλης, με την υπεράσπιση των ταξικών μας συμφερόντων.
Αλλά και απέναντι στο ρατσιστικό μίσος και το δηλητήριο της Χρυσής Αυγής και των φασιστικών μορφωμάτων με το δήθεν «αντισυστημικό» πρόσωπο να απαντήσουμε με το δυνάμωμα της ταξικής και διεθνιστικής αλληλεγγύης, με τον κοινό αγώνα ελλήνων και μεταναστών.
• Μπροστά σε όλα αυτά, ο αγωνιστικός ξεσηκωμός των λαϊκών και εργαζόμενων μαζών όχι μόνο είναι αναγκαίος, αλλά αποτελεί και τη μοναδική διέξοδο. Η αντίσταση στη σύγχρονη βαρβαρότητα, η κοινή δράση, ο μαζικός, αποφασιστικός, παρατεταμένος αγώνας για την ανατροπή της επίθεσης, δεν είναι θεωρητικές αναζητήσεις, είναι όροι επιβίωσης. Ας ξαναπιάσουμε το νήμα των μαζικών αγώνων του προηγούμενου δίχρονου, ας ξαναοργανώσουμε την πάλη μας. Όσο δύσκολο κι αν φαίνεται, μπορούμε να το κάνουμε. Το ξέρουν και το φοβούνται!
Η «Πρωτοβουλία για την Αριστερή Αντιιμπεριαλιστική Συνεργασία», συνεχίζοντας την προσπάθεια που ξεκίνησε τον Απρίλη, απευθύνει -πάνω στη βάση των πολιτικών θέσεων, στόχων πάλης και του ευρύτερου προσανατολισμού της- πανελλαδικό κάλεσμα αγώνα, συντονισμού και κοινής δράσης σε κάθε δύναμη, σε κάθε ανένταχτο αγωνιστή, σε κάθε εργαζόμενο, άνεργο, νεολαίο που θέλει να συμβάλει στη δημιουργία μιας πλατιάς μετωπικής συνεργασίας, ενός εργαλείου αντίστασης και πάλης ενάντια στην καπιταλιστική-ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα. Ξεκινώντας από την κινητοποίηση στη ΔΕΘ και συνεχίζοντας στα πολλαπλά μέτωπα που ανοίγονται μπροστά μας, στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές, στα σχολεία και τις σχολές, σε κεντρικό αλλά και σε τοπικό επίπεδο. Συμβάλλοντας στην οργάνωση των αγώνων, αλλά και ανοίγοντας την ιδεολογική και πολιτική συζήτηση για τα ζητήματα που αφορούν το λαϊκό-εργατικό κίνημα.
- ΝΑ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΗΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗ-ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ
- ΕΞΩ ΑΠΟ ΕΕ ΚΑΙ ΝΑΤΟ
ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΤΗΣ«ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΓΙΑ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΑΝΤΙΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ»
Παρασκευή 7 Σεπτεμβρίου, 7:00 μ.μ.
ΕΔΟΘ (Προξένου Κορομηλά 51) - 4ος όροφος
ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΣΤΗ ΔΕΘ
Σάββατο 8 Σεπτέμβρη
ΠΡΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ
6:00 μ.μ. - Καμάρα
ΔΕ ΘΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΣΑ ΔΟΥΛΟΙ!
Η φετινή διαδήλωση στη ΔΕΘ έρχεται σε μια συγκυρία όπου οι διάφοροι ντόπιοι και διεθνείς φορείς που συνιστούν την εξουσιαστική πλατφόρμα, οι κυβερνήσεις, το κράτος και η ΕΕ, τα όργανα των αφεντικών, κηρύσσουν ανοιχτά τον πόλεμο στην κοινωνία, στους εργαζόμενους, τους ανέργους, τους μετανάστες και όλους τους καταπιεσμένους σε όλα τα πεδία της κοινωνικής ζωής από την μισθωτή εργασία, την υγεία, την εκπαίδευση μέχρι τις ελευθερίες και τα δικαιώματα μας. Μπροστά μας δεν υπάρχουν πολλές επιλογές Ή θα σηκώσουμε το γάντι της ανατροπής τους ή θα υπακούσουμε και θα ηττηθούμε. Σε αυτή τη συγκυρία είναι που χρειάζεται περισσότερο από ποτέ ένα κοινωνικό - εργατικό κίνημα που δεν θα μασάει τα λόγια του, που με καθαρές θέσεις οι οποίες αναδεικνύουν τις ανάγκες των καταπιεσμένων διαμορφώνεται και δημιουργεί τις δομές του βήμα-βήμα στο δρόμο της αντίστασης με στόχο την ανατροπή της αθλιότητας του καπιταλισμού.
Ένα πρώτο μαζικό ραντεβού των κοινωνικών κινημάτων θα δοθεί στην ΔΕΘ, και γι' αυτό το λόγο εκδίδουμε κάλεσμα προς όλες τις πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις που θέλουν να χαράξουν έναν δρόμο στη βάση της κοινωνικής και εργατικής αυτονομίας, με σκοπό τη συγκρότηση κοινής διαδήλωσης.
Τρία θεωρούμε ότι είναι τα βασικά σημεία που πέρα από διαφοροποιήσεις μπορούν να συγκροτήσουν μια ανεξάρτητη - περιφρουρημένη διαδήλωση με την οποία θα εκφραστεί ένα συνεκτικό πολιτικό στίγμα στη βάση των αναγκών των εργαζομένων και των ανέργων.
Η ανάγκη εργατικής και κοινωνικής αυτοοργάνωσης μέσω των διαδικασιών βάσης και άμεσης δημοκρατίας. Μέσα από τα ταξικά σωματεία βάσης στους χώρους δουλειάς και τις λαϊκές συνελεύσεις στις γειτονιές που παλεύουν υπέρ των συμφερόντων των καταπιεσμένων σε τοπικό επίπεδο.
Η ανάγκη υπεράσπισης και προπαγάνδας του δίκαιου προτάγματος για την εργατική αυτοδιαχείριση ως απαραίτητου σταδίου για την κοινωνία της γενικευμένης αυτοδιεύθυνσης. Εκκινώντας από τους ανεξάρτητους εργατικούς συνεταιρισμούς, πρέπει να περάσουμε στον κάθε αυτό πολιτικό αγώνα για την απόσπαση των παραγωγικών δομών από τα χέρια των πλούσιων ιδιοκτητών στα χέρια των εργατών. Εδώ το παράδειγμα αγώνα των εργατών της ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗΣ ΜΕΤΑΛΛΕΥΤΙΚΗΣ δείχνει το δρόμο. Ώστε να δημιουργηθεί η βάση ανατροπής του κοινωνικού συσχετισμού στο σύνολο της κοινωνίας και όλοι οι διαμεσολαβημένοι φορείς να αντικατασταθούν από απ' ευθείας μορφές κοινωνικής συμμετοχής και διεύθυνσης. Ωστέ να ανοίξει ο δρόμος για την ανατροπή του καπιταλισμού.
Για να μπορέσουν όχι μόνο να συμβούν τα παραπάνω αλλά να υπάρξει απλά ένα πεδίο να ζυμωθούν με τον κόσμο των καταπιεσμένων, χρειάζεται η ελάχιστη συνείδηση του τέλους των αυταπατών. Χρειάζεται η ολοκληρωτική αποστοίχιση από τους ίδιους τους θεσμούς μεσολάβησης και λαμογιάς του εργατικού ξεπεσμού. Καμία σχέση με τους θεσμούς της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ και των λοιπών εργατοπατέρων δεν πρέπει να νοιώθει όποιος είναι εργαζόμενος με διάθεση πάλης. Απαραίτητη προϋπόθεση για την ανασύσταση ενός μαχητικού εργατικού κινήματος είναι αυτό να μην έχει εμποτιστεί από τη σαπίλα των θεσμικών οργάνων του αστικού συνδικαλισμού. Των ανθρώπων που ήταν περισσότερο πολιτικοί και ελάχιστα -εάν υπήρξαν ποτέ- εργάτες. Αγωνιζόμαστε, λοιπόν, για ένα εργατικό κίνημα στα χέρια των ίδιων εργατών, ανεξάρτητο και μαχητικό από τους θεσμούς του κράτους και του κεφαλαίου.
Ανεξάρτητη συγκέντρωση στις 8 Σεπτέμβρη στη Καμάρα στις 18.00
ΚΙΝΗΣΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗΣ & ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗΣ
συγκέντρωση πορεία
κάλεσμα : εσε θεσσαλονίκης
ΔΕΘ 2012
Κάθε χρόνο τέτοιο καιρό οι αρχηγοί των κομμάτων, με επικεφαλής τον πρωθυπουργό, συνήθιζαν να περνούν μια βόλτα από τη Θεσσαλονίκη και να βγάζουν λόγο σε κλειστό οικογενειακό κύκλο, κυρίως στους εκπροσώπους των εργοδοτών αλλά και στις άλλες αρχές του τόπου: παπάδες, χωροφύλακες, στρατιωτικοί και πληρωμένοι καθηγητάδες και γραφιάδες παρατάσσονταν στις πρώτες σειρές στο Βελλίδειο.
Στη φιέστα αυτή ανακοινώνονταν παραδοσιακά οι κεντρικές γραμμές της οικονομικής πολιτικής. Οι κυβερνήσεις έκλειναν το μάτι στους χαραμοφάηδες εκπροσώπους των «παραγωγικών φορέων», πετούσαν κι ένα ξεροκόμματο υποσχέσεων στους εργαζόμενους και άλλες κατηγορίες «αναξιοπαθούντων».
Κι εμείς οι εργαζόμενοι διαδηλώναμε απ' έξω, προσπαθώντας να ματαιώσουμε τη φιέστα και δεχόμασταν άγρια καταστολή από διμοιρίες ΜΑΤ από όλη την Ελλάδα.
Φέτος περιμένουμε τα ίδια ως προς το δεύτερο σκέλος. Με μια μικρή διαφορά. Ο πρωθυπουργός δε θα μιλήσει, δε θα δώσει το στίγμα καμιάς οικονομικής πολιτικής. Γιατί; Μα φυσικά γιατί δεν υπάρχει τίποτα το οποίο μπορεί να υποσχεθεί. Και τα παζάρια με τους εργοδότες είναι πια ακόμα πιο βρώμικα και μακάβρια, τόσο που δεν μπορούν να τα ανακοινώσουν δημόσια.
Οι εργαζόμενοι δεχόμαστε επίθεση σε όλα τα εργασιακά δικαιώματα, τέτοια που πριν μερικά χρόνια δε θα μπορούσαμε καν να τη φανταστούμε. Ο στόχος είναι το κεφάλαιο να βγάλει τα σπασμένα δύο αιώνων συλλογικών εργατικών αγώνων.
Και για να το καταφέρει χρειαζόταν φυσικά οργανωμένη τακτική. Επιστρατεύτηκαν δηλαδή οι παντοδύναμοι μηχανισμοί προπαγάνδας, τα Μ.Μ.Ε. Κάθε δύο μέρες έβαζαν στο στόχαστρο έναν κλάδο, προσάπτοντας του συλλογικά διαφθορά ή τεμπελιά. Και αμέσως μετά του «έπαιρναν τα μέτρα». Τα μέτρα επεκτείνονταν σε έναν άλλο κλάδο, και μετά σε άλλον και ύστερα σε όλους.
Την πιο σφοδρή όμως επίθεση δέχονταν «οι συνδικαλιστές» σε κάθε κλάδο που έμπαινε στο στόχαστρο. Οι μηχανισμοί προπαγάνδας έπαιρναν αφορμή από πραγματικές παθογένειες των γραφειοκρατικών συνδικάτων. Ναι, οι ηγέτες των συνδικάτων έχουν αθέμιτες σχέσεις με το κράτος και την εργοδοσία, ναι, είναι κομματόσκυλα, ναι, επιδιώκουν την προσωπική ανέλιξη. Πόσοι από αυτούς δεν έγιναν από στελέχη των διοικήσεων ως υπουργοί; Αυτά που ήταν τα πραγματικά προβλήματα των εργαζομένων με τις πουλημένες συνδικαλιστικές ηγεσίες χρησιμοποιήθηκαν από τα Μ.Μ.Ε. ως πρόσχημα ώστε να απαξιωθεί γενικά ο συνδικαλισμός, να συκοφαντηθεί γενικά ο συλλογικός εργατικός αγώνας.
Κι ύστερα ήρθε η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, τόσο της ΕΣΣΕ όσο και των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων.
Κι εμείς εύλογα αναρωτιόμαστε: Αν ο συνδικαλισμός είναι πουλημένος, αν είναι άχρηστος και αδύναμος να μας προφυλάξει και να βελτιώσει τη θέση μας, γιατί καταργούν τις συλλογικές συμβάσεις;
Γιατί φοβούνται τη συλλογική δράση των εργαζομένων. Μας θέλουν μόνους στη ζούγκλα της εργασίας, τρομοκρατημένους και δουλοπρεπείς. Ξέρουν καλά ότι ακόμα και οι δούλοι όταν οργανώνονται μπορούν να εξεγερθούν. Ακόμα και ο ηττοπαθής, αμυντικός και απλώς διαπραγματευτικός ρόλος των γραφειοκρατικών σωματείων αποτελεί βάρος για το κεφάλαιο και το κράτος, που μας οδηγούν στην εξαθλίωση.
Μετά την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων προετοιμάζεται ένα εργασιακό τοπίο που θα ζήλευαν οι Άγγλοι βιομήχανοι του 18ου αιώνα. 13 ώρες και 6 μέρες δουλειά, διαλυμένα ασφαλιστικά ταμεία, ελεύθερες και φθηνές απολύσεις ακόμα και μετά από 25 χρόνια δουλειάς, Ελεύθερες Οικονομικές Ζώνες εργοδοτικής αυθαιρεσίας σε φτωχές περιοχές της χώρας.
Πώς θα διαπραγματευτούν την απελπισία μας; Αφού μας έπεισαν ότι θα επιβιώσουμε μόνο κοιτώντας το τομάρι μας, ανταγωνιζόμενοι μεταξύ μας, έχουν ετοιμάσει έναν εύκολο εχθρό, έναν εύκολο στόχο για να κατευθύνουμε την οργή μας: τους πιο αδύναμους, τους μετανάστες που ζουν κι εργάζονται εδώ, σε συνθήκες ίσως χειρότερες από τις δικές μας. Το σύστημα ενθαρρύνει τα πιο ποταπά ένστικτα, υποδαυλίζει το τέρας τους φασισμού, καλλιεργεί την κτηνωδία. Είναι ο ασφαλέστερος τρόπος να προστατευτεί. Αν οι ντόπιοι εργαζόμενοι τα βάλουν με τους ξένους, οι εργοδότες θα παρακολουθούν τρίβοντας τα χέρια τους. Το κοινοβουλευτικό έκτρωμα της Χρυσής Αυγής κάνει μια χαρά τη δουλειά τους. Όπως στη Γερμανία του Μεσοπολέμου, όταν το εργατικό κίνημα απέκτησε δύναμη κι έγινε απειλητικό για το κεφάλαιο, οι βιομήχανοι και οι τραπεζίτες χρηματοδότησαν αθρόα το Χίτλερ και το ναζιστικό κόμμα. Έκανε μια χαρά τη δουλειά τους.
Είμαστε αδύναμοι, δεν έχουμε καμιά ελπίδα, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα;
Μα θα κάνουμε αυτό που πάντα κάναμε οι από κάτω, οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι. Θα βρεθούμε μεταξύ μας, θα οργανωθούμε πρώτα για να προφυλαχτούμε κι ύστερα για να επιτεθούμε, να τσακίσουμε το κεφάλαιο και το κράτος. Χρειάζεται συλλογική εργατική δράση χωρίς πουλημένες ηγεσίες, κομματόσκυλα και εργατοπατέρες, χρειάζεται πραγματικός συνδικαλισμός, συνδικαλισμός από τη βάση, από τους ίδιους τους εργαζόμενους, ντόπιους και μετανάστες. Κανένας μας δε μπορεί να επιβιώσει μόνος του.
Αυτό το διάστημα στη Θεσσαλονίκη είναι σε εξέλιξη ένας σημαντικός εργατικός αγώνας. Οι για 15 μήνες απλήρωτοι εργαζόμενοι στη Βιομηχανική Μεταλλευτική, μέσω του σωματείου τους, που είναι ένα τέτοιο σωματείο βάσης αφού λειτουργεί σύμφωνα μόνο με τις αποφάσεις της γενικής του συνέλευσης , αποφάσισαν να λειτουργήσουν οι ίδιοι το εργοστάσιο, με τη μορφή συνεταιρισμού. Ο αγώνας τους αποτελεί για μας ένα παράδειγμα για τον τρόπο με τον οποίο η συλλογική εργατική δράση μπορεί να αποτελέσει απάντηση στα πιο καίρια προβλήματα των εργαζομένων. Στον εφιάλτη της ανεργίας που απειλεί τους εργαζόμενους των εργοστασίων που κλείνουν. Είμαστε μαζί τους στηρίζοντας τον αγώνα τους. Οι εργαζόμενοι πρέπει να πάρουμε στα χέρια μας όλες τις επιχειρήσεις. Ξέρουμε ότι το κεφάλαιο μάς ανήκει, αφού εμείς το δημιουργήσαμε.
ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ
ΚΑΤΕΒΑΙΝΟΥΜΕ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΤΗΣ ΒΙΟΜΕΤ,
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ - ΠΟΡΕΙΑ, ΚΑΜΑΡΑ, 18:00
επικοινωνία :