kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Απεργιακή πορεία

ΤΟ ΑΙΜΑ ΚΥΛΑΕΙ ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΖΗΤΑΕΙ

Δύο χρόνια από το κρατικό έγκλημα στα Τέμπη, ζούμε τον κανιβαλισμό μιας εξουσίας που προσπαθεί με κάθε μέσο να νομιμοποιήσει τη θέση της διαστρεβλώνοντας την πραγματικότητα. Οι 57 νεκροί των Τεμπών είναι ένα ακόμα στιγμιότυπο της δολοφονικής φύσης του κράτους. Οι 650 νεκροί στο ναυάγιο της Πύλου, οι 480 νεκροί της τελευταίας τετραετίας από εργατικά «ατυχήματα» στα κολαστήρια της μισθωτής σκλαβιάς, οι νεκροί σε φωτιές και πλημμύρες μας δείχνουν την παντελή αποτυχία του θεσμού. Δολοφονίες από μπάτσους μέσω κι έξω από τμήματα, επαναπροωθήσεις και δολοφονίες μεταναστών από μπάτσους και φασίστες, νεκροί σε ψυχιατρεία και φυλακές, εκτελέσεις της Greek mafia... και η λίστα μεγαλώνει.

Για εμάς τα αναρχικά, το κράτος είναι ο συλλογικός εκφραστής της κυριαρχίας, o κοινός παρονομαστής κάθε μορφής εξουσίας. Σκοπός του η διατήρηση και διασφάλισή του με κάθε μέσο. Επομένως, η αιτία του εγκλήματος στα Τέμπη, όπως και οι προσπάθειες συγκάλυψής του, δεν μας ξαφνιάζουν. Η αδιαφορία του κράτους για την ασφάλεια των επιβατών είναι διαχρονική και φέρει την υπογραφή όλων των κυβερνήσεων. Το μοτίβο της κρατικής εξουσίας δεν αλλάζει ούτε με εκλογές, ούτε με ηγέτες. Η συγκάλυψη τροφοδοτείται από το κράτος και αναπαράγεται από τα ΜΜΕ. Αρχικά, στοχοποιώντας μεμονομένους ανθρώπους ως υπαίτιους, το κράτος και το κεφάλαιο αποποιούνται τις ευθύνες τους. Έτσι, τα λάθη μετατρέπονται σε ανθρώπινα και διορθώνονται αντικαθιστώντας ανθρώπους στον μηχανισμό. Η προανακριτική της Βουλής, με μια γενική εσάνς «Ομερτά», τα «τυχαία τροχαία» του διευθυντή του ΟΣΕ και του πρώην σταθμάρχη Βόλου, τα απειλητικά μηνύματα στην εισαγγελέα της υπόθεσης και η απαγωγή με κατάληξη τη δολοφονία του γιου της επιβεβαιώνουν την προσπάθεια του κράτους για την διατήρηση της εξουσίας με κάθε κόστος, αλλά και τη σαπίλα του πολιτικού γίγνεσθαι.

Στον καπιταλισμό, το κράτος με το κεφάλαιο είναι άρρηκτα συνδεδεμένα, με το πρώτο να φροντίζει για τη μακροημέρευση του δεύτερου και τη διατήρηση της ταξικής διαστρωμάτωσης στον κοινωνικό ιστό. Το κεφάλαιο συγκροτείται γύρω απ' τη χρηματοπιστωτική διαχείριση γιγαντώνοντας τον εαυτό του συσσωρεύοντας, διανέμοντας και κυκλοφορώντας χρήμα, κάνοντας τα πάντα για την διατήρηση της παραγωγικής ροής. Ο φαύλος κύκλος μεταξύ υπερσυσσώρευσης -χρεωκοπίας είναι μια ασταθής ισορροπία που από τη μία φέρνει ακρίβεια και καρτελοποίηση τον αγορών και από την άλλη οικονομικές κρίσεις και μνημονιακές καθεστωτικές πολιτικές. Σε κάθε περίπτωση, το προλεταριάτο φτωχοποιείται και εξαθλιώνεται. Ζεις για να δουλεύεις, δουλεύεις για να ζεις. Στον βωμό της παραγωγικής διαδικασίας και της καταναλωτικής επιθυμίας το κάθε άτομο χωράει μόνο σαν αριθμός· οι ανθρώπινες ζωές παραμερίζονται στην «αντικειμενική» νομισματική τους αξία. Εταιρίες με εξοπλιστικά προγράμματα για τον στρατό, που χτίζουν φράχτες στα σύνορα και camp μεταναστών, που αποκομίζουν υπερκέρδη στην ενεργειακή αρένα, τη συνολική ακρίβεια και στην εκμετάλλευση των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, επενδυτές που ασυδοτούν τουριστικοποιώντας (εξευγενίζοντας) περιοχές σαν εμπορικές ζώνες. Εταιρείες σαν την Blue Horizon, την Hellenic Train και τον ΟΣΕ δεν ενδιαφέρθηκαν, δεν ενδιαφέρονται και δεν θα ενδιαφερθούν ποτέ για τις ανθρώπινες ζωές (ίσως μόνο για τις ανέσεις του καταναλωτή).

Δικαιοσύνη από ποιους και για ποιους; Στην αστική δημοκρατία τα δικαστήρια αποτελούν τον πρόδρομο για τα κολαστήριά της. Η επιλεκτική στάση της δικαιοσύνης απέναντι στο σύνολο του κοινωνικού περιθωρίου, κάνοντας πλάτες σε μπάτσους, φασίστες, βιαστές, γυναικοκτόνους και άτομα με κοινωνικό και οικονομικό status επαληθεύει ότι η αστική δικαιοσύνη δεν είναι παρά ένα άδειο πουκάμισο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η δίκη της Χρυσής Αυγής, όπου η λεγόμενη «καταδίκη» των φασιστών, απλά τους έδωσε το βήμα να ανακυκλωθούν μες στο σύστημα που τους γεννάει και τους θρέφει, να ξεπηδήσουν με νέες ονομασίες αλλά με τον ίδιο ιδεολογικό οχετό. Δεν έχουμε ψευδαισθήσεις, λοιπόν, ούτε και γι' αυτή την υπόθεση. Για τη διατήρηση της κοινωνικής ισορροπίας και την αποσυμπίεση της κοινωνικής οργής οι πιο αδύναμοι κρίκοι θα φύγουν απ' τη μέση, ώστε τα παράσιτα να ανακυκλωθούν και να παραμείνουν στο πολιτικό προσκήνιο.

Αυτό το κρατικό έγκλημα πρέπει να χαραχτεί στην ιστορική μνήμη και πλατιά στην κοινωνική συνείδηση. Δεν περιμένουμε κανέναν ακριβοδίκαιο δικαστικό φωστήρα. Ας γιγαντώσουμε τις αρνήσεις μας απέναντι στο σύστημα με όλα τα μέσα.

Σ' ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ Σ' ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΟΙ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΥΤΟΠΙΑ

ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΟΙ ΜΟΝΟΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ

ΑΛΗΤΕΣ ΡΟΥΦΙΑΝΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ

ΜΠΑΤΣΟΙ TV ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΑΡΧΗ ΟΛΑ ΤΑ ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝΕ ΜΑΖΙ

πηγή : email που λάβαμε στις 6 Απριλίου 23h