kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Ελευθεριακό Σχήμα Σχολών Κομοτηνής: Όλοι/ες στην απεργιακή συγκέντρωση την Τετάρτη 9 Απρίλη

ΟΛΟΙ/ΕΣ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΕΤΑΡΤΗ 9 ΑΠΡΙΛΗ 11:00 ΠΛΑΤΕΙΑ ΕΙΡΗΝΗΣ

Η απεργία αποτελεί από τα κυριότερα μέσα πάλης και διεκδικήσεων της εργατικής τάξης απέναντι στο κεφάλαιο. Αυτό γιατί μπλοκάρει την παραγωγική διαδικασία και δημιουργεί βλάβες και ελλείμματα στην κερδοφορία. Έτσι ασκείται πίεση τόσο στο κράτος όσο και στο ιδιωτικό κεφάλαιο να υποχωρήσει απέναντι σε συλλογικά αιτήματα.

Βρισκόμαστε ακόμη αντιμέτωποι με ολοένα αυξανόμενη ακρίβεια και ανατιμήσεις σε είδη πρώτης ανάγκης, στο ρεύμα στο νερό αλλά και στα ενοίκια. Μπροστά στο κύμα ακρίβειας οι μισθοί δε φτάνουν για να καλύψουν τα έξοδα του μήνα. Έτσι, μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας ζει σε συνθήκες εξαθλίωσης. Ακόμη, όλο και πιο συχνά γινόμαστε μάρτυρες εξώσεων, εκκενώσεων και πλειστηριασμών της πρώτης κατοικίας. Γιατί τόση μηδαμινή αξία έχουν οι ζωές μας μπροστά στα κέρδη ιδιωτών και τραπεζών.

Οι αντεργατικοί νόμοι των τελευταίων ετών - Χατζηδάκη, Γεωργιάδη - χτυπούν ακόμη περισσότερο την εργατική τάξη και μας καθηλώνουν σε μια συνθήκη, να ζούμε μονάχα για να δουλεύουμε. Με την 8ωρη εργασία να αποτελεί παρελθόν, τα ελαστικά ωράρια, απολύσεις, εργασιακή επισφάλεια, εξαντλητικές βάρδιες, μείωση προσωπικού, ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης, άρνηση για υπογραφή συλλογικών συμβάσεων, απεργίες να κηρύσσονται παράνομες καθώς και τις πειθαρχικές διώξεις και απολύσεις εκπαιδευτικών που αρνούνται την αξιολόγηση έχουν πάρει επικίνδυνη τροχιά. Ακόμη τα εργατικά ατυχήματα ολοένα και πληθαίνουν, εργαζόμενοι χάνουν την ζωή τους εν ώρα εργασίας από ελλιπή μέτρα προστασίας και όλα αυτά για να βγει ο μήνας. Ενώ την ίδια στιγμή κρατικοί αρμόδιοι διατυμπανίζουν για αύξηση κατώτατου μισθού, φυσικά και καμία πραγματική αύξηση δεν υπάρχει όταν τα βασικά για την επιβίωση ολοένα και ακριβαίνουν.

Ακόμη η κατάσταση δυσκολεύει όλο και περισσότερο τόσο με το κύμα ιδιωτικοποιήσεων σε υγεία, παιδεία, μεταφορές αλλά και με την πλήρη απαξίωση και υποστελέχωση τους ως δημόσιες δομές. Αυτά καθίστανται πλέον εμπορεύματα και το ταξικά πληττόμενο κομμάτι της κοινωνίας αποκλείεται σταδιακά από την πρόσβαση σ' αυτά. Κόσμος πεθαίνει γιατί δεν υπάρχει δωρεάν διαθέσιμο χειρουργείο να νοσηλευτεί, οι κυβερνήσεις βάζουν λουκέτο σε δημόσια νοσοκομεία, κέντρα αποκατάστασης, κέντρα κοινωνικής πρόνοιας οδηγώντας την κοινωνία στην φτωχοποίηση και την οικονομική εξαθλίωση.

Ταυτόχρονα βρισκόμαστε και σε μια περίοδο ευρύτερης στρατιωικοποίησης τόσο της ελληνικής κοινωνίας όσο και σε διεθνή επίπεδο, με τα κράτη να ενισχύουν όλο και περισσότερο τα σώματα στρατού και τα εξοπλιστικά ενώ εντείνεται ο πόλεμος κατά μεταναστών και προσφύγων. Μόνοι κερδισμένοι μπροστά σε όλη αυτή την κατάσταση είναι φυσικά οι βιομηχανίες όπλων και όχι η κοινωνική βάση.

Όλα αυτά ενώ οι κυβερνώντες επιμένουν στην συγκάλυψη του εγκλήματος των Τεμπών, που στοίχισε την ζωή σε 57 ανθρώπους, φοιτητές και εργαζόμενους. Μετά από την γενικευμένη κοινωνική οργή που εκφράστηκε στις μαζικές κινητοποιήσεις, κυβέρνηση προσπαθεί μανιωδώς να συγκαλύψει με επικοινωνιακά τεχνάσματα την αιτία του εγκλήματος. Αυτή δεν είναι άλλη από βαθύτατη αδιαφορία και απαξiωση των κοινωνικών αγαθών, με γνώμονα μονάχα τα κέρδη εταιριών και όχι ασφαλή μας μετακίνηση.

Σε συνδυασμό με όλα τα παραπάνω ερχόμαστε και ως φοιτητές αντιμέτωποι με την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση εντός των πανεπιστημίων και ολοένα και περισσότερες περικοπές στην φοιτητική μέριμνα. Με τους αντιεκπαιδευτικούς νόμους των τελευταίων ετών να επιβάλλουν βαρύτατους ταξικούς φραγμούς στη δημόσια δωρεάν παιδεία. Οι νόμοι αυτοί δεν στοχεύουν στην ικανοποίηση των δικών μας αναγκών αλλά στην περαιτέρω κερδοφορία ιδιωτών και την ενίσχυση της ιδιωτικής εκπαίδευσης εις βάρος μας.

Ως φοιτητές και νυν και μελλοντικοί εργαζόμενοι, μπροστά σε όλη αυτή την κατάσταση οφείλουμε να παλέψουμε στο πλευρό των εργαζομένων, που απεργούν διεκδικώντας συλλογικές συμβάσεις εργασίας και πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς, κόντρα στην ακρίβεια και το κύμα ιδιωτικοποιήσεων. Απέναντι σε ένα σύστημα που μας υποβιβάζει και μας υποτιμά, να μαζικοποιήσουμε τις αντιστάσεις μας και τις συλλογικές από τα κάτω διαδικασίες, να πάρουμε αγωνιστικές αποφάσεις μέσω των φοιτητικών μας συλλόγων και να ξανακάνουμε τον ταξικό φοιτητικό συνδικαλισμό υπολογίσιμο.

ΝΑ ΣΤΑΘΟΥΜΕ ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΠΟΥ ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΝ ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ, ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΑΚΡΙΒΕΙΑ, ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ, ΠΟΛΕΜΟ, ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΚΑΜΙΑ ΣΥΓΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟΥ-ΚΡΑΤΙΚΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΤΕΜΠΩΝ

ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΦΟΙΤΗΤΩΝ-ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ