kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

ΤΑ ΠΛΟΥΤΗ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΙΜΑ ΜΑΣ - ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΤΗΣ ΤΑΞΗΣ ΜΑΣ [Όλοι/ες στη Γενική Απεργία Τετάρτη 09/04 | Σάββατο 05/04 Μοτοπορεία Σταθμός Λαρίσης 12μμ]

Σε συνέχεια των ιστορικών διαδηλώσεων για το κρατικό καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη, καλείται στις 9 Απριλίου από συνδικάτα, σωματεία, εργατικά κέντρα και μαζικούς φορείς νέα πανελλαδική - πανεργατική απεργία. Λίγες μόνο μέρες μετά την ανακοίνωση (κοινωνικό εμπαιγμό) του πρωθυπουργό για την αύξηση του κατώτατου μισθού κατά 50 ευρώ και ενώ η κυβέρνηση προαναγγέλλει νέες στρατιωτικές νατοϊκές δαπάνες και παροχές δεκάδων δις στο μεγάλο κεφάλαιο εγκρίνοντας ταυτόχρονα τα νέα αντικοινωνικά/πολεμοκάπηλα δημοσιονομικά προγράμματα της ΕΕ του Rearm Europe, ο κόσμος της εργασίας βγαίνει ξανά δυναμικά στους δρόμους σε μια απεργία ταξικής διεκδίκησης και αγώνα, σε μια απεργία απάντηση στην εξελισσόμενη κυβερνητική επιχείρηση συκοφάντησης-καταστολής του κινήματος των Τεμπών. Η ασφυκτική καθημερινότητα της φτώχιας, η αδυσώπητη πραγματικότητα των αλλεπάλληλων εργατικών δολοφονιών, η καθημερινή ταξική βία της ακρίβειας, των ιδιωτικοποιήσεων και της συνεχούς απαξίωσης των βασικών δημοσίων αγαθών (μεταφορές, υγεία, παιδεία, νερό, στέγαση), η στοίχιση του ελληνικού κράτους στο πλευρό των σιωνιστών και των ΗΠΑ, η όξυνση της κρατικής τρομοκρατίας θέτουν εμφατικά την ανάγκη της συνέχειας και της κλιμάκωσης των ταξικών αγώνων, θέτουν εμφατικά την ανάγκη της ευθείας αναμέτρησης με το κεφάλαιο, το κράτος και τους μηχανισμούς τους.

Η αναγγελία του πρωθυπουργού, την Τετάρτη 26/03, για αύξηση του κατώτατου μισθού σε περίπου 740 ευρώ (καθαρά), στα πλαίσια της εφαρμογής του ψηφισμένου από τον περασμένο Δεκέμβρη αντεργατικού νόμου για τον μονομερή καθορισμό του κατώτατου μισθού μέσω «ειδικών αλγορίθμων», δεν ξεγελά τα κόσμο της δουλειάς και του μεροκάματου που βιώνει για τουλάχιστον μια δεκαπενταετία τις μνημονιακές και μεταμνημονιακές πολιτικές των αστικών κυβερνήσεων. Τα παραμύθια της κυβέρνησης για οικονομική ανάπτυξη της χώρας, μείωση της ανεργίας και πέρασμα σε μια εποχή ευημερίας δεν πείθουν πλέον κανέναν. Τα επικοινωνιακά παιχνίδια περί τεράστιας ποσοστιαίας αύξησης του μισθού από το ξέσπασμα της κρίσης το 2010-2012 γκρεμίζονται πάνω στην πραγματικότητα της αύξησης των φορολογικών δεικτών, του διαρκώς διογκωμένου πληθωρισμού και της πρωτοφανούς ακρίβειας σε όλα τα βασικά αγαθά. Οι αδιάκοπες αυξήσεις στις τιμές στα ράφια των σούπερ μάρκετ, στα καύσιμα, στο ρεύμα και τα ενοίκια, οι οποίες φυσικά δεν μπλοκάρονται από καμία κυβερνητική πολιτική, αλλά αντιθέτως αβαντάρονται για χάρη των «ιερών αξιών» της ανταγωνιστικότητας και της ελεύθερης αγοράς, σφίγγουν ακόμα περισσότερο τη θηλιά γύρω από το λαιμό της εργατικής τάξης. Την ώρα μάλιστα που η ακροδεξιά νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας ψηφίζει στην Ευρωβουλή και σε συνεργασία με τις αντιλαϊκές κυβερνήσεις των υπόλοιπων χωρών νέα μεσοπρόθεσμα προγράμματα ματωμένων- πρωτογενών πλεονασμάτων, και συνάπτει συμφωνίες εκατοντάδων εκατομμυρίων με το κράτος - δολοφόνο του Ισραήλ για να προωθήσει, μέσω αυτών τις business του ελληνικού κεφαλαίου και τους πολεμοκάπηλους μεγαλοϊδεατισμούς του στην Ν/Α Μεσόγειο - ξεπλένοντας έτσι πλήρως τη γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού -, την ώρα που ανακοινώνει νέες αυξήσεις στις στρατιωτικές δαπάνες (πάνω από το 2% του ΑΕΠ) μέσα στους νέους όρους (του Rearm Europe) που τίθενται για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία και τις στρατηγικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η αντιστοιχία της αύξησης του βασικού μισθού σε 1 ευρώ περίπου την ημέρα δεν μπορεί παρά να μας εξοργίζει περισσότερο.

Παράλληλα, η κλιμακούμενη επίθεση κράτους και κεφαλαίου στα εργατικά κεκτημένα και δικαιώματα μέσα από τους συνεχείς αντεργατικούς νόμους μετατρέπει καθημερινά τις ζωές εκατομμυρίων εργαζομένων σε αγώνα επιβίωσης. Οι χώροι δουλειάς έχουν μετατραπεί σε ταξικά σφαγεία, με τα νούμερα στα εργατικά «ατυχήματα» και τις δολοφονίες να ξεπερνούν κάθε χρονιά τα υπάρχοντα «ρεκόρ». Αντίθετα από ότι η καθεστωτική προπαγάνδα ισχυρίζεται, οι συνεχείς θάνατοι στις σκαλωσιές, στα ναυπηγεία, στους δρόμους δεν αποτελούν μεμονωμένα περιστατικά, ούτε βέβαια αποτέλεσμα του ανθρώπινου λάθους, αλλά εργοδοτικά εγκλήματα που πραγματοποιούνται στο αδιάκοπο κυνήγι του μέγιστου κέρδους. Για τους «τυχερούς» και τις «τυχερές», πάλι, που δεν τραυματίζονται ή δεν αφήνουν την τελευταία τους πνοή στους χώρους δουλειάς τους, η υπερεργασία, τα ελαστικά ωράρια, οι συρρικνωμένοι μισθοί, η επισφάλεια και οι απολύσεις είναι μόνο μερικά από τα ζητήματα που έχουν να αντιμετωπίσουν μέσα στην καπιταλιστική κόλαση που αποτελεί πλέον καθημερινότητα για τον καθένα και την καθεμία μας. Η απεργία της 9ης Απριλίου, λοιπόν, όπως και κάθε απεργία, ως ένα από τα ισχυρότερα όπλα στη φαρέτρα της εργατικής τάξης, οφείλει να καταδείξει εμφατικά τις παραπάνω συνθήκες αρένας που επικρατούν στους εργασιακούς χώρους και να αποτελέσει ένα ακόμα πεδίο ευθείας αντιπαράθεσης μας με τον ταξικό εχθρό, ένα ακόμα πεδίο εκδίπλωσης των εργατικών στόχων διεκδίκησης και πάλης, που οι δυναμικοί αγώνες της τελευταίας περιόδου (Τeleperformance, ΕFood, λιμενεργάτες, εκπαιδευτικοί) έχουν αναδείξει πολύμορφα : Συλλογικές συμβάσεις, πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς, μείωση ορίων συνταξιοδότησης, μέτρα προστασίας στους χώρους εργασίας, κατάργηση των αντεργατικών νόμων και της ποινικοποίησης του συνδικαλιστικής δράσης άρση των ιδιωτικοποιήσεων, δημόσιες δωρεάν υποδομές).

Η απεργία της 9ης Απριλίου είναι ταυτόχρονα κι ένας σταθμός του μεγαλειώδους κινήματος ενάντια στο κρατικό καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη. Ένα έγκλημα που δύο χρόνια μετά και -παρά τη λυσσαλέα προσπάθεια του αστικού μπλοκ να το αποπολιτικοποιήσει και να το κάνει να ξεχαστεί - παράγει τεκτονικούς τριγμούς, αναδεικνύοντας τις κυρίαρχες (και ανειρήνευτες) ταξικές αντιθέσεις και αντιφάσεις που διαπερνούν τον ελληνικό καπιταλισμό. Δύο χρόνια μετά τις 28/2/2023 και τη δολοφονία των 57 συνανθρώπων μας στα Τέμπη, ο λαός βγήκε ξανά, ίσως πιο δυναμικά από ποτέ τις τελευταίες δεκαετίες στους δρόμους, συγκρουόμενος πολύπλευρα με το κράτος και τις παραφυάδες του, θέτοντας με αυτόν τον τρόπο ξανά στο τραπέζι ζωτικά πολιτικά και ταξικά επίδικα. Όπως τις ιδιωτικοποιήσεις των κοινωνικών αγαθών, την ανυπαρξία ασφάλειας στις δημόσιες συγκοινωνίες, τη δολοφονική φύση του κεφαλαίου, τη λειτουργία του κράτους στην καπιταλιστική αναπαραγωγή, τον ρόλο της ΕΕ και του ξένου κεφαλαίου, το χαρακτήρα της αστικής Δικαιοσύνης, την κραυγαλέα κυβερνητική συγκάλυψη. Όπως επίσης το ζήτημα της ταξικής οργάνωσης, των μορφών πάλης, της επαναστατικής τακτικής και στρατηγικής. Σε αυτό ακριβώς το έδαφος απελευθερώθηκαν τεράστιες λαϊκές και ταξικές δυναμικές αμφισβήτησης της καθεστηκυίας τάξης πραγμάτων, που όξυναν και διεύρυναν τα -πάντα υπαρκτά- κοινωνικά ρήγματα.

Η απεργία της 9ης Απριλίου αποτελεί ένα κάλεσμα όξυνσης των ρηγμάτων αυτών, κάλεσμα αναβάθμισης (πολιτικής και οργανωτικής) του αντικαπιταλιστικού αγώνα, κάλεσμα για τη συνολική αντεπίθεση της τάξης μας. Η αδυσώπητη αντεργατική -αντικοινωνική επίθεση που βρίσκεται σε εξέλιξη, όσο και ο νέος γύρος της που προετοιμάζεται εντατικά για τους αμέσως επόμενους μήνες να μας βρει σε θέσεις μάχης! Άλλος δρόμος δεν υπάρχει: μοναδική διέξοδος για τους εργαζόμενους -ες, τους άνεργους - ες , τις νέες και τους νέους, για όλους εμάς που βλέπουμε το παρόν μας συνθλίβεται μέσα στην ανέχεια, τη φτώχεια, την κρατική τρομοκρατία και το μέλλον μας να υποθηκεύεται -ακόμα και ως κρέας για κανόνια - στο όνομα αστικών και ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών και ανταγωνισμών, είναι αυτή του ανυποχώρητου και συγκρουσιακού κοινωνικού και ταξικού αγώνα.

Του αγώνα για αυξήσεις στους μισθούς και περιφρούρηση των εργατικών κατακτήσεων. Του αγώνα για κατάργηση των αντεργατικών νόμων. Του αγώνα για κοινωνική ασφάλιση, δωρεάν δημόσια υγεία και μεταφορές, για στέγαση, τροφή, νερό και ρεύμα απέναντι στην ταξική βία της ακρίβειας και την τρομοκρατία της ανέχειας. Του αγώνα για -προλεταριακή- δικαιοσύνη για τα Τέμπη και την Πύλο.

Ενός αγώνα που επικοινωνεί και αλληλεπιδρα με τον αγώνα ενάντια στο ΝΑΤΟ, την Ε.Ε., τον πόλεμο, τον εθνικισμό, τον φασισμό, την πατριαρχία και ο οποίος οριοθετεί αυτή τη στιγμή τα αντίπαλα ταξικά μέτωπα και τις αντιτιθέμενες ταξικές στρατηγικές στην ελληνική κοινωνία.

Από την μια το μέτωπο της εργατικής τάξης, της νεολαίας, της κοινωνικής και ταξικής αλληλεγγύης. Το μέτωπο των σακατεμένων από τα εργατικά δυστυχήματα, το μέτωπο των παραγωγών του κοινωνικού πλούτου. Το μέτωπο της απεργίας, της μαχητικής διαδήλωσης, του αντιφασιστικού αγώνα.

Και από την άλλη το μέτωπο του ελληνικού κράτους και κεφαλαίου, του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε, το μέτωπο αυτών που δολοφονούν στα Τέμπη την Πύλο, την Παλαιστίνη, το μέτωπο των ληστών του κοινωνικού πλούτου, των σύγχρονων τοκογλύφων και μαυραγοριτών, το μέτωπο του πολέμου και της κρατικής τρομοκρατίας.

Αυτή η ιστορικού χαρακτήρα αντίθεση θέτει σήμερα εμφατικά την ανάγκη επαναστατικής υπέρβασης της!

Δύναμη και αλληλεγγύη σε όλους εργατικούς αγώνες και σε κάθε εστία εργατικής αντίστασης

Ταξικό μέτωπο ενάντια στο εργασιακό σφαγείο, τις ιδωτικοποίησεις, τις καπιταλιστικές αναδιάρθρωσεις, για τις σύγχρονες κοινωνικές και λαϊκές ανάγκες

Τεμπή -Πύλος - Παλαιστίνη Δεν υπάρχει Ειρήνη χωρίς Δικαιοσύνη

Όλοι/ες στη Γενική Απεργία Τετάρτη 09|04 (Συμετέχουμε στο μπλοκ της Ανοιχτης Συνέλευσης Αναρχικών & Κομμουνιστ(ρι)ών για το κρατικό καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη) | Σάββατο 05/04 Μοτοπορεία Σταθμός Λαρίσης 12μμ

Ταξικη Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστ(ρι)ών)

πηγή : https://athens.indymedia.org/post/1634859/