kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΟΥΣ Ή ΟΙ ΖΩΕΣ ΜΑΣ;

Στην απεργία στις 28 Φλεβάρη του 2025, 2 χρόνια μετά το κρατικό έγκλημα στα Τέμπη, σε πάρα πολλές πόλεις πανελλαδικά, ο κόσμος βγήκε στους δρόμους, ζητώντας να αποδοθεί δικαιοσύνη. Η μέρα αυτή γράφτηκε στην ιστορία μιας και δεν έχουν ξανασυμβεί ποτέ στην ελλάδα τόσο μαζικές συγκεντρώσεις σε όλη την επικράτεια. Ειδικά δε στην Αθήνα, ο κόσμος ήταν τόσο οργισμένος με όσα συμβαίνουν που με επιμονή παρέμενε συγκεντρωμένος στο Σύνταγμα παρά τις επιθέσεις των μπάτσων και παρά την προσπάθεια των ΜΜΕ και της αριστεράς, να ονομάσουν την οργή «προβοκάτσια». Οι 57 αυτοί θάνατοι δεν είναι αποτέλεσμα κάποιας τραγικής σύμπτωσης. Είναι το αποτέλεσμα της στρατηγικής για την «διάσωση» της οικονομίας, ή καλύτερα της κερδοφορίας, που νοιάζεται μόνο για τα κέρδη και λογαριάζει την ασφάλειά μας ως κόστος. Στις 28/02/25 το σύνθημα «οι ζωές μας ή τα κέρδη τους» εντυπώθηκε στις συνειδήσεις μιας τεράστιας μάζας ανθρώπων.

Στις 28/02 λοιπόν, όσο ετερόκλητοι άνθρωποι κι αν κατέβηκαν στις διαδηλώσεις, όλοι απαιτούσαν να αποδοθεί δικαιοσύνη. Μπορεί να αποδοθεί δικαιοσύνη για ένα τέτοιο έγκλημα και αν ναι πως; Εάν αποδειχθεί από το αστικό δικαστήριο ότι υπάρχει συγκάλυψη και οδηγηθούν στην φυλακή όλοι οι υπαίτιοι, τότε θα έχει αποδοθεί δικαιοσύνη;

Ας ξεκινήσουμε από την εύρεση της αλήθειας. Είναι αλήθεια ότι από την στιγμή που συνέβη το έγκλημα και μετά υπάρχει μια μεθοδευμένη προσπάθεια συγκάλυψης (μπάζωμα, βίντεο, έκρηξη) με ενορχηστρωτές πολιτικά πρόσωπα, δημοσιογράφους, την ίδια την Hellenic train και πλήρης αποποίηση των ευθυνών μεταξύ των κυβερνόντων πετώντας το μπαλάκι το ένα κόμμα στο άλλο. Είναι ξεκάθαρη και η υποκρισία των αριστερών κομμάτων που όταν κυβερνούσαν ως ΣΥΡΙΖΑ, πούλησαν τα τρένα στην Hellenic Train και τώρα εμφανίζονται με θράσος στις συγκεντρώσεις. Είναι αλήθεια επίσης ότι χωρίς τον αγώνα του Συλλόγου Συγγενών Θυμάτων των Τεμπών θα γνωρίζαμε πολύ λιγότερα για το τι πραγματικά συνέβη. Το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας είναι σίγουρο ότι η αλήθεια θα προσεγγιστεί μέσω του αγώνα που δίνουν οι συγγενείς και όχι παρακολουθώντας τις τοποθετήσεις των υπεύθυνων για το δυστύχημα στην τηλεόραση. Ωστόσο αν θέλουμε όντως να προσεγγίσουμε την αλήθεια πρέπει να πιάσουμε το νήμα του χρόνου από πολύ πριν συμβεί το δυστύχημα.

Οι πραγματικές αιτίες που οδήγησαν στο έγκλημα βρίσκονται στον πυρήνα ενός συστήματος όπου το χρήμα και η εξουσία καθορίζουν τις ζωές των ανθρώπων. Εκκινώντας από την πλήρη απαξίωση έως την επικίνδυνη εγκατάλειψη των δημόσιων αγαθών και υποδομών, που δεν περιορίζεται μονάχα στους σιδηρόδρομους αλλά επεκτείνεται σε όλες τις πτυχές της ζωής μας από την υγεία μέχρι την παιδεία, με την πρόφαση της κρίσης, οδηγηθήκαμε στις πολιτικές των μνημονίων (με αριστερές και δεξιές κυβερνήσεις). Οι ιδιωτικοποιήσεις με συμβάσεις που έχουν σαν επίκεντρο την κερδοφορία έναντι της ασφάλειας ήρθαν σαν λύση στην υπολειτουργία ή και δυσλειτουργία των σιδηροδρόμων συγκεκριμένα. Οι ιδιωτικές εταιρείες, που κερδίζουν από την εκμετάλλευση των σιδηροδρομικών γραμμών, δεν έχουν καμία πραγματική δέσμευση για την ασφάλεια των επιβατών, παρά μόνο για τα κέρδη τους. Τα θύματα, λοιπόν, δεν είναι απλώς στατιστικά, αλλά οι συνέπειες ενός ολοένα και πιο απάνθρωπου καπιταλιστικού συστήματος.

Η υπεράσπιση της αλήθειας είναι μια μορφή δικαιοσύνης που επιβάλλουν οι συγγενείς και οι αγωνιστές. Από μια ελευθεριακή σκοπιά το επόμενο βήμα είναι η απονομή δικαιοσύνης. Η απονομή της δεν μπορεί να περιορίζεται στην τιμωρία των θυτών και μάλιστα για το παρόν έγκλημα, απαιτώντας οι υπαίτιοι να πάνε φυλακή, γιατί ξέρουμε πολύ καλά ότι αυτό δεν εξασφαλίζει την ασφάλειά μας στο μέλλον. Ακόμα κι αν πάνε φυλακή κομβικά πολιτικά πρόσωπα ή ακόμα κι αν αλλάξουν εντελώς οι διαχειριστές του κράτους γνωρίζουμε ότι θα εξυπηρετήσουν ακριβώς τα ίδια πολιτικά συμφέροντα και θα εφαρμόσουν τις ίδιες πολιτικές με τους προηγούμενους. Το κράτος έχει συνέχεια για να μπορεί να διαιωνίζει το ρόλο του και όποιον κι αν στείλει φυλακή θα συνεχίσει να το κάνει. Εμείς από την άλλη επικεντρωνόμαστε στην αποκατάσταση της βλάβης μέσω της στήριξης της πλευράς που την υπέστη και φυσικά εξασφαλίζοντας ότι δεν θα ξανασυμβεί προκειμένου να έχει νόημα η απονομή δικαιοσύνης σαν έννοια. Στην συγκεκριμένη περίπτωση οφείλουμε να στηρίξουμε τον αγώνα που δίνουν οι συγγενείς των θυμάτων και ταυτόχρονα να παλέψουμε ώστε να μη χαθεί καμία άλλη ζωή στο βωμό του κέρδους.

Για να συμβεί όμως αυτό οφείλουμε να αγωνιστούμε ενάντια στην υποτίμηση των ζωών μας συνολικά. Ενάντια στην εκμετάλλευση που οδηγεί σε θύματα καθημερινά από την φτώχεια, τις εργατικές δολοφονίες, τις κρατικές δολοφονίες από πυρκαγιές σε όλη την ελλάδα, τις πλημμύρες στην Θεσσαλία, το ναυάγιο της Πύλου, κρατικές δολοφονίες από χέρι μπάτσων ειδικά αν είσαι Ρομά.

Να πάρουμε μια ξεκάθαρη θέση στον κοινωνικό πόλεμο που διεξάγεται από τους ισχυρούς. Αν κάτι αποδεικνύει αυτή η τραγωδία, είναι η ανάγκη για μια κοινωνία χωρίς κράτος και κεφάλαιο, μια κοινωνία όπου οι ανάγκες των ανθρώπων και η προστασία της ζωής τους έρχονται πρώτες και όχι τα κέρδη των εταιρειών. Να αποφύγουμε αυταπάτες ότι ένα «καλύτερο κράτος» θα έλυνε το πρόβλημα. Πιο συγκεκριμένα για το ζήτημα των σιδηροδρόμων της χώρας που εξακολουθούν να είναι επικίνδυνοι πρέπει να προτάξουμε άμεσα την παύση της κερδοφορίας για την Hellenic train και για το ελληνικό κράτος και να διασφαλίσουμε ότι τα έσοδά τους θα δίνονται αποκλειστικά και μόνο στις διαδικασίες αυτές που απαιτούνται ώστε να γίνουν ασφαλή για τους ανθρώπους που τα χρησιμοποιούν και για τους εργαζόμενους.

Δικαιοσύνη μπορούμε να αποδώσουμε μόνο μέσα από τον αγώνα.

Η αλληλεγγύη, η αντίσταση και η κοινή δράση πρέπει να γίνουν η απάντηση στην κοινωνική αδικία.

Στηρίζουμε τα καλέσματα των αγωνιστών/ριών από τα ανατολικά για πορεία γειτονιάς το Σάββατο 05/04 12.00 στο Ταπητουργείο και την απεργιακή προσυγκέντρωση την Τετάρτη 09/04 στις 10.00 στην πλατεία Δεληολάνη.

ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΟΥΣ

Υπόγειος Ιλισός

Αναρχική ομάδα στην Αθήνα