Πέμπτη 20 Μαρτίου 2025 στις 18.30
Πορεία αλληλεγγύης στους αγωνιζόμενους εκπαιδευτικούς
ΚΑΝΤΟ ΟΠΩΣ Η Χ. ΧΟΤΖΟΓΛΟΥ!
Δεν έσκυψε το κεφάλι, δε συμμορφώθηκε στις υποδείξεις, δεν επέτρεψε να την "αξιολογήσουν" σα να είναι κανένα εμπόρευμα. Η συγκέκριμένη εκπαιδευτικός μαζί με άλλους τόσους που διώκονται είναι παραδείγματα αντίστασης. Τέτοιους δασκάλους θέλουμε για τα παιδιά μας.
Οδηγούμαστε σε μια ολοένα και πιο επισφαλή κατάσταση, όπου η εργατική τάξη παλεύει για να μην υποκύψει στην υπέρμετρη εκμετάλλευση. Αυτό φέρνει ως αποτέλεσμα διαρκείς περικοπές στα εργασιακά κεκτημένα, περιορισμός συνδικαλιστικών ελευθεριών ώστε να διευκολύνονται απολύσεις, οι ιδιωτικοποιήσεις κοινωνικών αγαθών και υπηρεσιών, όπως η μεταφορές, η παιδεία και η υγεία και η συνεχιζόμενη καταστολή κάθε κοινωνικής αντίδρασης.
Τον τελευταίο καιρό έχουμε γίνει μάρτυρες μιας εξαιρετικά επικίνδυνης και οργανωμένης προσπάθειας βίαιης αναδιάρθρωσης και καταστροφικών μεταρρυθμίσεων στον χώρο της εκπαίδευσης. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο οι εξελίξεις τρέχουν και η επίθεση εντείνεται. Ιδιωτικοποιήσεις, πειθαρχικά και διώξεις. Το κράτος επιδιώκει να επιβάλει την περίφημη αξιολόγηση, που όπως όλοι γνωρίζουν, δεν αφορά στην ποιότητα της παιδείας, αλλά στην υποταγή των δασκάλων και των μαθητών στις επιταγές του καπιταλιστικού συστήματος. Αυτό αποτελεί ένα ακόμη δείγμα της συνολικής στρατηγικής του κεφαλαίου και του κράτους για την αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων και στον δημόσιο τομέα. Όλα συνθέτουν το σκοτεινό σκηνικό μιας ολοκληρωτικής επίθεσης στην κοινωνική βάση.
Ένα από τα πιο πρόσφατα παραδείγματα είναι η απόλυση της εκπαιδευτικού Χ. Χοτζόγλου. Είναι η πρώτη απόλυση που γίνεται για συνδικαλιστικούς λόγους σε δημόσιο σχολείο από την εποχή της χούντας και παρόλο που το πειθαρχικό συμβούλιο πήρε ομόφωνα αθωωτική απόφαση. Το συγκεκριμένο περιστατικό σαφώς και δεν είναι μεμονωμένο και έρχεται να κουμπώσει στα δεκάδες πειθαρχικά που ασκήθηκαν εναντίον των αγωνιζόμενων εκπαιδευτικών.
Ποιο είναι όμως το «έγκλημα» που διατρανώνει το Κράτος ότι έκανε η Χ. Χοτζόγλου;
Το υπουργείο εργασίας με απόφαση του πρώην υπουργού Πιερρακάκη χρησιμοποιεί το επιχείρημα ότι «(…)Η πειθαρχικώς διωκόμενη προκάλεσε αναστάτωση στους συναδέλφους της αλλά και στους μαθητές, με φωνασκίες, θόρυβο και συνθήματα, προκειμένου να παρεμποδίσει τη διαδικασία αξιολόγησης και την ομαλή λειτουργία της σχολικής διαδικασίας, ενώ ταυτόχρονα παρεμπόδισε και τη διαδικασία της αξιολόγησης έτερου εκπαιδευτικού με την πρόκληση ταραχής και ψυχικής πίεσης , προτάσσοντας τη συνδικαλιστική της ιδιότητα, διαταράσσοντας κατ' αυτόν τον τρόπο την ακώλυτη λειτουργία της δημόσιας υπηρεσίας».
Αυτές οι μέθοδοι χρησιμοποιούνται ως εργαλεία για να καταστείλουν τις κινήσεις αντίστασης, να ενισχύσουν τη πειθάρχηση και να εξαναγκάσουν τον κόσμο του αγώνα σε σιωπή. Η αυταρχική στρατηγική είναι σαφής: Όποιος αντιδρά, θα καταλήγει άνεργος και απομονωμένος. Είναι προφανές πως η καταστολή δεν στοχεύει μόνο στην απαξίωση της Χοτζόγλου και των συναδέλφων της, αλλά και στην υποταγή της κοινωνίας ολόκληρης σε έναν καθεστωτικό εκφοβισμό.
Αλλά τί έκανε πραγματικά η Χρύσα Χοτζόγλου και οι υπόλοιποι διωκόμενοι εκπαιδευτικοί ή μαθητές και έχουν μπει στο στόχαστρο;
Υπερασπίστηκαν το πιο θεμελιώδες καθήκον: το καθήκον να αγωνίζεσαι για τη ζωή σου και την αξιοπρέπειά σου. Αντιστάθηκαν στο καθεστώς της επιβίωσης και της καταναγκαστικής σιωπής που η εξουσία προσπαθεί να επιβάλλει με κάθε μέσο. Κατήγγειλαν την αξιολόγηση ως ένα εργαλείο υποταγής και πειθάρχησης, και φυσικά δεν υπέκυψαν στην πίεση των προσταγών. Επέλεξαν να αναδείξουν την αλήθεια, ακόμα κι αν αυτό τους έκανε στόχους για την κρατική καταστολή. Δεν υποχώρησαν, συμμετείχαν δυναμικά στις κινητοποιήσεις και δεν δίστασαν να καταδικάσουν το έγκλημα της κρατικής αδιαφορίας για την ανθρώπινη ζωή, όπως αυτό εκφράστηκε με το έγκλημα στα Τέμπη.
Τα παραπάνω είναι μια υπενθύμιση ότι το κράτος αντιμετωπίζει την αντίσταση ως απειλή. Εάν δεν αντισταθούμε, το κόστος της σιωπής θα είναι η πλήρης διάλυση των ταξικών και κοινωνικών κατακτήσεων.
Με αφορμή αυτά τα περιστατικά οι εργαζόμενοι συσπειρώνονται ακόμη περισσότερο σε όλη την Ελλάδα, όπως και στην πόλη των Ιωαννίνων αντιστοίχως. Αυτή η προσπάθεια μαζικοποίησης είναι απαραίτητο να διευρυνθεί. Το εργατικό κίνημα είναι ανάγκη να απεγκλωβιστεί από τη συνδικαλιστική γραφειοκρατεία και τις συστημικές λογικές. Τώρα περισσότερο από ποτέ να ενισχύσουμε τον αγώνα για τη ριζοσπαστικοποίηση του κινήματος που θα ενσωματώνει στην πράξη τις αξίες της ταξικής πάλης και της αλληλεγγύης. Να στραφούμε προς μια ελευθεριακή, μαχητική προσέγγιση στον συνδικαλισμό γενικότερα αλλά και στον χώρο της εκπαίδευσης ειδικότερα, όπου οι αγώνες δεν θα περιορίζονται μόνο στα επιμέρους αιτήματα, αλλά θα συνδέονται κατ' επέκταση και με την ευρύτερη ανατροπή του εκμεταλλευτικού και καταπιεστικού συστήματος. Καμία προοπτική δεν υπάρχει άλλωστε για μια παιδεία που να έχει ως κέντρο τον άνθρωπο και όχι το κέρδος πέρα από αυτή που θα διέλθει από τη διαδικασία της κοινωνικής και ταξικής χειραφέτησης.
ΝΑ ΠΑΡΘΕΙ ΠΙΣΩ Η ΔΥΝΗΤΙΚΗ ΑΡΓΙΑ ΤΗΣ Χ. ΧΟΤΖΟΓΛΟΥ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΚΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ ΠΟΥ ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ
κατάληψη Acta et Verba, Κουρεμένου 5
πηγή : https://actaverbasquat.wordpress.com/2025/03/…
πηγή : email που λάβαμε στις 19 Μαρτίου 17h