kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Αντιρατσιστική πορεία

21/3: Παγκόσμια ημέρα κατά του ρατσισμού

Αντιρατσιστικό Συλλαλητήριο και πορεία στη Βουλή

Την Παρασκευή 21 Μάρτη 2025,
στην πλατεία Εθνικής Αντίστασης (Κοτζιά), στις 6 μ.μ.

Η 21η Μάρτη είναι η Παγκόσμια ημέρα κατά του ρατσισμού. Σε μια σειρά από χώρες διεθνώς και στην Ελλάδα, οργανώνονται κινητοποιήσεις αλληλεγγύης σε πρόσφυγες/ισσες και μετανάστ(ρι)ες. Συλλαλητήρια και διαδηλώσεις καταδίκης των ρατσιστικών πολιτικών, της ακροδεξιάς και των φασιστών. Στην Αθήνα, την Παρασκευή 21 Μάρτη, αντιρατσιστικές και αντιφασιστικές κινήσεις, κοινότητες προσφύγων/ισσών και μεταναστ(ρι)ών, σωματεία, φοιτητικοί σύλλογοι, τοπικές συλλογικότητες και συντονισμοί, ενώνουμε τη φωνή μας σε ένα μεγάλο Συλλαλητήριο αλληλεγγύης και αντίστασης στην πλατεία Εθνικής Αντιστάσεως (Κοτζιά) στις 6 το απόγευμα. Στη συνέχεια θα διαδηλώσουμε ως την Βουλή.

Στις 21 Μάρτη απαιτούμε να σταματήσουν οι ρατσιστικές πολιτικές: Από τα αντιμεταναστευτικά πογκρόμ των ακροδεξιών Τραμπ και Μασκ στις ΗΠΑ, μέχρι τα εγκλήματα σε βάρος των προσφύγων/ισσών στην Ελλάδα όπως η μαζική δολοφονία της Πύλου και οι συνεχιζόμενες απάνθρωπες παράνομες επαναπροωθήσεις στο Αιγαίο και στον Έβρο. Απέναντι στην επιχειρούμενη συγκάλυψη των ευθυνών μιας κυβέρνησης που θυσιάζει απλούς ανθρώπους, ντόπιους και μετανάστες από την Πύλο ως τα Τέμπη, απαιτούμε δικαιοσύνη για τα θύματα και καταδίκη των ενόχων. Διαδηλώνουμε για την δημιουργία ασφαλών διόδων εισόδου στην ΕΕ, ελεύθερη μετακίνηση των προσφύγων στις χώρες που εκείνοι/ες επιθυμούν, παροχή ασύλου και στέγης, κλείσιμο των απάνθρωπων στρατοπέδων συγκέντρωσης στα νησιά και στην ενδοχώρα. Αγωνιζόμαστε για νομιμοποίηση και ασφάλιση όλων των μεταναστών/τριών που ζουν στην Ελλάδα και που νόμοι όπως των Καιρίδη και Κατρούγκαλου εξαιρούν από βασικά εργασιακά, ασφαλιστικά και κοινωνικά δικαιώματα, υποβαθμίζοντας μεταξύ άλλων τις συντάξεις ανθρώπων που έχουν εργαστεί μια ζωή στην Ελλάδα σε προνοιακά επιδόματα. Ενώνουμε τις δυνάμεις μας με τα σωματεία των εκπαιδευτικών και των νοσοκομειακών που αντιστέκονται στις πολιτικές εξαίρεσης ανθρώπων από την δημόσια υγεία και παιδεία.

Την Παρασκευή 21 Μάρτη ενώνουμε τις φωνές μας υπέρ της ειρήνης και ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους που ισοπεδώνουν περιοχές όπως η Γάζα και γεννούν νέες στρατιές προσφύγων/ισσών. Μιας δίκαιης ειρήνης με την δημιουργία ανεξάρτητου Παλαιστινιακού κράτους και την αναγνώρισή του από την Ελλάδα. Με την επιστροφή όλων των κατεχόμενων στο Παλαιστινιακό Κράτος και την απομάκρυνση δυνάμεων κατοχής και εποίκων από την Δυτική Όχθη και τη Γάζα, καθώς και την επιστροφή όλων των Παλαιστινίων προσφύγων στις εστίες τους. Εναντιωνόμαστε σε κάθε real - estate σχέδιο ανοικοδόμησης της Γάζας που εξαιρεί τους Παλαιστίνιους κατοίκους της και επιχειρεί τον εκ νέου εκτοπισμό και την προσφυγοποίησή τους.

Τέλος στις 21/3 αγωνιζόμαστε ενάντια στην ακροδεξιά και τον φασισμό. Σε παλιές και νέες εκδοχές των φασιστών με γραβάτα που εμφανίζονται μέσα ή έξω από mainstream κόμματα, είτε αυτά είναι οι Ρεπουμπλικάνοι στις ΗΠΑ, είτε οι ακροδεξιοί της Λεπέν, της Μελόνι, του Βελόπουλου και της Λατινοπούλου. Ενώνουμε τη φωνή μας με τα ογκώδη αντιφασιστικά συλλαλητήρια στη Γερμανία και στην Αυστρία που αξιώνουν να μην καταλάβουν οι ακροδεξιοί κυβερνητικούς θώκους. Στην Ελλάδα επίσης απαιτούμε να παραμείνουν οι νεοναζί της Χρυσής Αυγής στη φυλακή και να τεθούν εκτός νόμου όλες οι φασιστικές συμμορίες. Να μην έχουν οι φασίστες καμία θέση στη δημόσια σφαίρα, την πολιτική ζωή και τον δημόσιο χώρο. Να κλείσουν οι γιάφκες, οι εφημερίδες και οι ιστοσελίδες των φασιστικών συμμοριών, να απαγορευτεί η διαδικτυακή φασιστική προπαγάνδα μέσα από τη φυλακή.

Για να ενισχύσουμε τον συντονισμό και τις απαντήσεις μας στην ακροδεξιά και τον φασισμό, το Σαββατοκύριακο 22 και 23 Μάρτη, μαζί με πολλές ακόμα συλλογικότητες, οργανώνουμε μια μεγάλη Αντιφασιστική Συνάντηση - το Antifacon 2025 - με πάνελ συζήτησης εργαστήρια και συναυλίες, στην Τεχνόπολη του Δήμου Αθήνας.

• Stop Pushbacks - Άσυλο στους πρόσφυγες - Νομιμοποίηση, σύνταξη, ασφάλιση των μεταναστ(ρι)ών
• Έξω οι φασίστες από τις γειτονιές μας
• Όχι στον πόλεμο - Λευτεριά στην Παλαιστίνη

ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΕΣ, ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΕΣ, ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΕΣ & ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΕΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ, ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ, ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΙ, ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΣΩΜΑΤΕΙΑ

Μέχρι στιγμής την κινητοποίηση της 21ης Μάρτη συνδιοργανώνουν:

Antinazi Zone - ΥRE,
Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ,
Αντιφασιστικός Συντονισμός Αθήνας - Πειραιά,
Δίκτυο Δράσης Κοινωνικών Λειτουργών,
Δίκτυο Κοινωνικής Υποστήριξης προσφύγων και μεταναστών/τριών,
Ένωση Παλαιστινίων Εργαζομένων,
Κίνηση "Απελάστε τον Ρατσισμό",
Κοινότητες προσφύγων και μεταναστών/τριών,
Κυριακάτικο Σχολείο Μεταναστών,
Ομάδα Δασκάλων "Τα Πίσω Θρανία",
ΠΕΝΕΝ,
ΠΕΣΕΚ,
Πολιτιστικό Κέντρο Κουρδιστάν,
Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό Λαό Εργατικών Σωματείων και Συλλογικοτήτων,
Στέκι Μεταναστών-τριών,
ΣΥΠΡΟΜΕ (ΣΥντονισμός για το ΠΡΟσφυγικό - Μεταναστευτικό),
Τούρκοι πολιτικοί πρόσφυγες

Στηρίζουν:
ΑΝΑΜΕΤΡΗΣΗ, Αναρχοσυνδικαλιστική Πρωτοβουλία Ροσινάντε, Διεθνιστική Εργατική Αριστερά, Διεθνιστική Σοσιαλιστική Οργάνωση «Ξεκίνημα», Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα, ΚΕΜΑ, Λαϊκή Ενότητα - ΑΑ, Λαϊκό Μέτωπο, ΜΕΡΑ 25, ΜΕΤΑΒΑΣΗ, ΟΚΔΕ, ΟΚΔΕ - Σπάρτακος, Οργάνωση και Νεολαία Κομμουνιστική Απελευθέρωση, Πολιτική Οργάνωση «Κόκκινο Νήμα»

πηγή : email που λάβαμε στις 19 Μαρτίου 11h

Κάλεσμα στην αντιρατσιστική πορεία στις 21 Μαρτίου // Call to the antiracist demo on 21 March

[scroll down for english]

Στα σύνορα, στα τρένα και στα νοσοκομεία, κάθε μέρα κι άλλη κρατική δολοφονία

Πριν ακριβώς δύο χρόνια, στο κρατικό έγκλημα των Τεμπών δολοφονήθηκαν τουλάχιστον 57 άνθρωποι. Ανάμεσα τους πολλοί φοιτητές, αρκετοί ντόπιοι και μετανάστες εργαζόμενοι (από την Ελλάδα, το Μπαγκλαντές, την Αλβανία, τη Ρουμανία, τη Συρία) ή και συνταξιούχοι, αλλά και οι μηχανοδηγοί των δύο τρένων. Το έγκλημα αυτό φέρει την υπογραφή του ελληνικού κράτους (και όλων των κυβερνήσεων των τελευταίων δεκαετιών) και του κεφαλαίου, τόσο για τα μέτρα ασφαλείας και τα αίτια της σύγκρουσης και της έκρηξης, όσο και για τη συγκάλυψη που ακολούθησε.

Λίγους μήνες αργότερα, στις 14 Ιουνίου 2023, υπό καθεστώς υπηρεσιακής κυβέρνησης ως συνεχιστή των κρατικών ρατσιστικών πολιτικών πριν και μετά, στα ανοιχτά της Πύλου συνέβη το μεγαλύτερο κρατικό ρατσιστικό έγκλημα στη σύγχρονη ιστορία. Πάνω από 600 άνθρωποι πνίγηκαν μετά τη δολοφονική παρέμβαση του ελληνικού λιμενικού: το γεμάτο με 750 άτομα αλιευτικό Adriana - που ξεκίνησε από τη Λιβύη- ζητούσε επανειλημμένα βοήθεια για διάσωση όταν είχε εμφανίσει μηχανικό πρόβλημα και ενώ ήδη κάποιοι από τους επιβάτες στα αμπάρια του άρχισαν να πεθαίνουν από τις τραγικές συνθήκες και την έλλειψη νερού, τροφής και φαρμάκων για μέρες. Η βοήθεια αυτή όχι μόνο δεν ήρθε από το λιμενικό αλλά αντ' αυτού το σκάφος του που επιχείρησε στην περιοχή, προσπάθησε να το ρυμουλκήσει με σχοινί προς την περιοχή διάσωσης της Ιταλίας, κάτι που προκάλεσε τη βύθιση και τη δολοφονία πάνω από 600 ανθρώπων.

Από τότε έχει ξεκινήσει ένα τεράστιο έγκλημα συγκάλυψης με κατασχεμένα κινητά, εξαφάνιση των βίντεο από τις κάμερες, φίμωση και ρατσιστική-εκδικητική μεταχείριση των επιζώντων, προσπάθεια - που έπεσε στο κενό- επίρριψης της ευθύνης σε 9 από τους επιζώντες ως δήθεν διακινητές, αποφυγή της οποιασδήποτε συνολικής ευθύνης για το λιμενικό, αποσιώπηση του θέματος στα ΜΜΕ, στοχοποίηση και καταστολή όσων μιλάνε δημόσια για το έγκλημα αυτό. Κόντρα σε όλα αυτά, οι περισσότεροι από τους επιζώντες του εγκλήματος της Πύλου έχουν καταθέσει μήνυση κατά του λιμενικού και όλων των υπευθύνων, με την υπόθεση να εκκρεμεί ως προς την έναρξη δίκης ή όχι, στο Ναυτοδικείο Πειραιά. Πριν λίγες μέρες, μάλιστα, μέσω ανεξάρτητης δημοσιογραφικής έρευνας, βγήκαν στη φόρα προκλητικοί διάλογοι λιμενικών που από την πρώτη στιγμή προσπαθούν να συγκαλύψουν τις ξεκάθαρες ευθύνες τους, ενώ έγινε γνωστό ότι πάρα πολλά στοιχεία που θα επιβάρυναν τους ίδιους, δεν έχουν συμπεριληφθεί στη δικογραφία, κάτι που δείχνει το μέγεθος της προσπάθειας συγκάλυψης.

Τα Τέμπη και η Πύλος έχουν σαν κοινό παρονομαστή το μαζικό θάνατο που προκάλεσε το ελληνικό κράτος και οι πολιτικές που ακολουθούν το ίδιο και η Ευρωπαϊκή Ένωση. Όμως, τα δύο εγκλήματα έχουν σε κάποιο βαθμό και διαφορετικές αφετηρίες. Το κρατικό-ρατσιστικό έγκλημα της Πύλου ήρθε σαν μια συνέχεια του δολοφονικού συνοριακού καθεστώτος που έχει σκοτώσει χιλιάδες άλλους στις θάλασσες του Αιγαίου και της Μεσογείου, στον Έβρο και τα σύνορα, όχι μόνο πριν αλλά και μετά τη μέρα εκείνη, σε καθημερινή κλίμακα. Η «θωράκιση των ελληνικών συνόρων», «οι ευρωπαϊκές πολιτικές άμυνας και ασφάλειας» και η ρατσιστική στοχοποίηση των μεταναστ(ρι)ών ως αποδιοπομπαίων τράγων της κατάστασης της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας, έχουν γίνει αποδεκτά ως κανονικότητα από μεγάλο μέρος της κοινωνίας. Όμως είναι αυτά που μεταφράζονται σε συγκεκριμένες πολιτικές που σκορπούν το θάνατο, τους βασανισμούς, τη σωματική και σεξουαλική βία στα σύνορα, που «δικαιολογούν» ή λειαίνουν τις ρατσιστικές δολοφονίες από μπάτσους στα ΑΤ, από εργοδότες στα εργασιακά κάτεργα, από παρακρατικές συμμορίες στα σύνορα, από φασίστες στις γειτονιές.

Οι δολοφονίες είτε με πιο μαζικό τρόπο (Τέμπη, Πύλος, πλημμύρες, πυρκαγιές κ.ά.) είτε με συσσώρευση πιο «μεμονωμένων» - δήθεν- περιστατικών (εργατικά δυστυχήματα, γυναικοκτονίες, ρατσιστικές δολοφονίες, απουσία/καθυστέρηση υγειονομικής περίθαλψης) έχουν γίνει καθημερινότητα δίπλα μας στην καπιταλιστική, ρατσιστική, πατριαρχική κοινωνία του σήμερα. Μπροστά σε αυτό το συνεχές, τα Τέμπη ήταν τόσο μια επιτομή της κρατικής βίας, της διαφθοράς, της επικράτησης του κέρδους και των ιδιωτικοποιήσεων, της συγκάλυψης και της υπεράσπισης συμφερόντων και ελίτ για τη διαιώνιση της εκμετάλευσης και τη συνολική επίθεση ενάντια στην κοινωνία και τη φύση.

Αυτή η περίοδος όμως είναι και ένα παράδειγμα στιγμής όπου η κοινωνία μετατρέπει τη θλίψη σε οργή, διεκδικεί δικαιοσύνη, αναβαθμίζοντας τα όρια των αγώνων και την προοπτική της αντίστασης, φέρνοντας πίσω στην επιφάνεια την ουσία και τη δύναμη της αλληλεγγύης ενάντια στα καπιταλιστικά κρατικά εγκλήματα. Είναι καθήκον μας να πάρουμε μέρος στον αγώνα ενάντια στο κρατικό έγκλημα των Τεμπών, που οι συγγενείς πεισματικά διεξήγαγαν για καιρό φέρνοντας τον πια στο προσκήνιο της κοινωνίας και των κινημάτων της. Είναι ευθύνη μας να υπερασπιστούμε και να αγωνιστούμε μαζί με όλους τους επιζώντες του κρατικού εγκλήματος της Πύλου και τους συγγενείς των θυμάτων, αλλά και να να σταθούμε ενάντια σε κάθε κρατικό και καπιταλιστικό έγκλημα που συμβαίνει καθημερινά δίπλα μας, στα σύνορα και στην Αθήνα.

ΤΕΜΠΗ, ΠΥΛΟΣ, ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΙΡΗΝΗ ΧΩΡΙΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ

ΠΛΗΜΜΥΡΕΣ, ΠΥΛΟΣ, ΤΕΜΠΗ ΚΑΙ ΠΥΡΚΑΓΙΕΣ, ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΚΡΑΤΗ ΚΙ ΟΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΕΣ

Ανοιχτή συνέλευση ενάντια στα pushbacks και τη συνοριακή βία

---- ----

On the borders, on the railway track, in the hospitals, state and capital murders

Two years ago, the state crime of Tempi murdered at least 57 people, students, workers (from Greece, Bangladesh, Albania, Romania, Syria), retired people and also the drivers of the two trains. This crime bears the signatures of the Greek state, all of its governments of the last decades and the interests of the elites.

Only a few months after Tempi, on June 14, 2023, the largest racist state crime in modern Greek history occurred in the Ionian Sea off the coast of Pylos. More than 600 people drowned after the murderous intervention of the Greek coast guard. The 750-passenger fishing vessel Adriana, which had departed from Libya, repeatedly called for rescue assistance after developing a mechanical problem, while some of the passengers in its holds were already beginning to die from lack of water, food and medicine. Not only did the Coast Guard refused to help and rescue the passangers on Adriana, but instead tried to tow it by rope to the Italian rescue area, causing it to capsize and sink, murdering over 600 persons.

Since then, a huge cover-up operation has been launched by the Greek authorities, including confiscating the passengers' mobile phones, silencing, incarceration, and unfair treatment of the survivors. An (unsuccessful) attempt to blame 9 survivors for the incident as alleged traffickers, avoiding any overall responsibility on the side of the coastguard, targeting and suppressing those who speak out publicly about this crime. Against all this, most of the survivors of the Pylos massacre have filed a lawsuit against the coastguard and all those responsible, with the case pending as to whether it will go to trial at the Piraeus Maritime Court. A few days ago, in fact, an independent journalistic investigation revealed provocative dialogues between port officials, showing that they tried to cover up their clear responsibilities from the first moment. Meanwhile, it has also become known that many incriminating facts been excluded from the case file, revealing the actual scale of this coverage attempt.

Tempi and Pylos have as a common denominator: mass death caused by the Greek state and the (death) policies pursued by both the Greek state and the European Union. However, they have largely different origins. The state-racist crime of Pylos was a continuation of the murderous border regime that have killed thousands of people in the Aegean and Mediterranean Seas and the Evros border region, not only before but also after the Pylos massacre, a regime that continues to kill daily. Talking about the "shielding of the Greek borders", the "European defence and security policies" and the targeting of migrants as scapegoats for social and economic problems in Greece have become accepted as normality by a large part of our society. These discourses translate into specific policies that spread death, torture, physical and sexual violence at the borders, normalizing the racist killings by cops at police stations, mistreatment by employers at workplaces and attacks by fascists in the neighbourhoods, as well as paramilitarist groups are doing in the border regions.

Killings - whether on a massive scale like in Tempi, Pylos, floods and fires, or in an accumulation of more "isolated incidents", as they present them (workplace murders, femicides, racist killings, absence of health care) - have become a daily occurrence right next door to us in today's capitalist, racist, patriarchal society. In the face of this continuum, Tempi has become the epitome of state violence, corruption, the prevalence of profit and privatization, cover-ups and the defense of capitalist interests and its elites for the continuation of their exploitation and holistic attack over society and nature.

This period is an example when the society is turning the grief into anger, claiming justice, upgrading the limits of the struggles and the perspective of the resistance, bringing back on surface the essence and the power of solidarity against the capitalist state crimes. It is our duty to take part in the struggle against the state crime of Tempi, that the relatives had carried and shared widely the responsibility with the society and the movements. It is our responsibility to defend and fight alongside all the survivors of the state crime of Pylos and the relatives of the victims, but also to stand against every state and capitalistic crime that happens every day next to us, at the borders and in Athens.

TEMPΙ, PYLOS, PALESTINE, NO PEACE WITHOUT JUSTICE.

FLOODS, PYLOS, TEMPI AND WILDFIRES, THIS IS WHAT THE STATES AND THE CAPITALISTS ARE ALL ABOUT