Δευτέρα 17 Μαρτίου 2025 στις 12.00
Προβολή ενάντια στην εκμετάλλευση των ζώων
Προβολές στο γεωπονικό πανεπιστήμιο Αθηνών ενάντια στην εκμετάλλευση των ζώων
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΚΡΕΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ
Προβολές στο γεωπονικό πανεπιστήμιο Αθηνών
Δευτέρα 17/3 στις 12:00
Προθάλαμος εστιατορίου
προβολή: earthlings
Δευτέρα 31/3 στις 16:00
στα πράσινα αμφιθέατρα
Προβολή: Cowspiracy
Συζήτηση : Οι εκπαιδευτικές πρακτικές του γεωπονικού και η συμβολή του στην αγροκτηνοτροφική βιομηχανία
Οι προβολές διοργανώνονται απο την ανοιχτή αντισπισιστική συνέλευση, το αναρχικό στέκι Γεωπονικού και την κατάληψη γης ΄΄καργα΄΄
Ακολουθεί το κείμενο της ανοιχτής αντισπισιστικής συνέλευσης σχετικά με τις πρακτικές του Γεωπονικού πανεπηστημίου Αθηνών:
Το Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών (ΓΠΑ) αποτελεί θεσμό που ενσωματώνεται πλήρως στο σύστημα εκμετάλλευσης και κακοποίησης των ζώων. Μέσα από την εκπαίδευση, νομιμοποιεί την κακοποίηση ως «επιστημονική» και «αναγκαία» πρακτική, προσφέροντας παράλληλα επιστημονικό κύρος στη βιομηχανία.
Οι εκπαιδευτικές πρακτικές του ΓΠΑ προετοιμάζουν τα φοιτητά να διαχειρίζονται τα ζώα ως εργαλεία παραγωγής, κανονικοποιώντας εντατικές συνθήκες εγκλεισμού, ακρωτηριασμούς, εξαναγκαστική αναπαραγωγή και χρήση ζώων σε πειράματα. Ζώα περιορίζονται σε μικροσκοπικά κλουβιά, εμποδίζοντας κάθε φυσική τους συμπεριφορά, ενώ υποβάλλονται σε πολυήμερο τεχνητό κύκλο φωτός και σκοταδιού, που εξαντλεί τον οργανισμό τους για μέγιστη παραγωγικότητα.
Οι διαδικασίες ακρωτηριασμού, όπως το κόψιμο κεράτων, ουρών και ραμφών, διδάσκονται ως «βέλτιστες πρακτικές» που στοχεύουν στη «βελτίωση» της παραγωγικότητας, αδιαφορώντας πλήρως για τον ακραίο πόνο και το άγχος που προκαλούν στα ζώα. Παράλληλα, η εξαναγκαστική αναπαραγωγή μέσω τεχνητής γονιμοποίησης (πχ σπερματέγχυση) κανονικοποιεί τον βιασμό των ζώων. Η διαδικασία αυτή συνδέεται με την ίδια κανονικοποίηση της σεξουαλικής κακοποίησης και της εργαλειοποίησης που συναντάται σε περιθωριοποιημένες κοινωνικές ομάδες και μειονότητες.
Επιπλέον, το ΓΠΑ διδάσκει τη χρήση γενετικών τροποποιήσεων, παρουσιάζοντάς τες ως αναγκαία μέθοδο για την «πρόοδο» της βιομηχανίας. Αυτές οι πρακτικές όχι μόνο παραβιάζουν την ακεραιότητα των ζώων, αλλά δημιουργούν οργανισμούς με γενετικές ανωμαλίες και αυξημένη ευπάθεια, καθιστώντας τα ζώα πλήρως εξαρτημένα από το σύστημα εκμετάλλευσης. Για παράδειγμα οι "βελτιωμενες" (δηλαδή πληρως εξαρτημενες) αγελάδες παράγουν πολύ περισσότερο γάλα από όσο μπορούν να πιουν τα μικρά τους και αν δεν αρμεχθούν κινδυνεύουν με μόλυνση του στήθους και θάνατο. Ενα άλλο παράδειγμα εξαρτησης είναι τα κρεοπαραγωγικα κοτοπουλα τα οποία εχουν υποστει γενετικη επιλογη με μονο κριτηριο τη μεγιστη αναπτυξη και αν ξεπεράσουν τις 40 μερες ζωής αναπτυσσουν σοβαρες επωδυνες και συχνα θανατηφορες δυσπλασιες. Ενδεικτικά μία "μη βελτιωμένη" κότα μπορεί να ζήσει εως και 10 χρόνια.
Τα πειραματόζωα αποτελούν κεντρικό μέρος της εκπαιδευτικής διαδικασίας στα εργαστήρια Βιολογίας και Βιοτεχνολογίας. Ποντίκια, ψάρια ζέβρα, βατράχια και άλλα ζώα υποβάλλονται σε τοξικολογικές δοκιμές, γενετικές τροποποιήσεις που τα καθιστούν καρκινοπαθή ή ανάπηρα εκ γενετής και τεχνητές επεμβάσεις. Εκτίθενται σε χημικές ουσίες και φάρμακα, προκαλώντας τους σοβαρούς τραυματισμούς και συχνά θάνατο, ενώ η πρόκληση ασθενειών για πειραματικούς σκοπούς εντείνει την κακοποίηση. Η ζωή τους περιορίζεται σε κλουβιά εργαστηρίων, μακριά από το φυσικό τους περιβάλλον, χωρίς καμία ελευθερία ή κοινωνική αλληλεπίδραση.
Μέσα από την κανονικοποίηση αυτών των πρακτικών, το ΓΠΑ αποξενώνει τα φοιτητά από τις φυσικές και ηθικές διαστάσεις της σχέσης ανθρώπου-ζώου. Ως άλλος ένας εκπαιδευτικός θεσμός με στόχο την αναπαραγωγή του συστήματος, διαδραματίζει ενεργό ρόλο στη διαμόρφωση στελεχών για τη βιομηχανία εκμετάλλευσης. Με αυτόν τον τρόπο, συμμετέχει στην αναπαραγωγή της ανθρώπινης κυριαρχίας, εξαλείφοντας την έννοια της αυταξίας των ζώων και μετατρέποντας τη βία σε κανονικότητα.
Τα ζώα ως αισθανόμενα όντα
Η αναγνώριση της αισθαντικότητας των ζώων είναι μια πραγματικότητα που έχει κατανοηθεί σε διάφορους πολιτισμούς ανά τους αιώνες.
Παρότι οι πνευματικές παραδόσεις αυτές διαμόρφωσαν την κοινωνική μας αντίληψη για τα ζώα, δεν απέφυγαν τη συνέχιση της εκμετάλλευσης. Η σύγχρονη επιστήμη, από την άλλη, ενισχύει αυτές τις παλαιότερες αντιλήψεις, αποδεικνύοντας ότι τα ζώα έχουν πολύπλοκες συναισθηματικές και νοητικές ζωές.
Η επιστημονική αναγνώριση της αισθαντικότητας
Η επιστήμη έχει αποδείξει ότι τα ζώα διαθέτουν πολύπλοκα νευρικά συστήματα που τους επιτρέπουν να βιώνουν συναισθήματα, όπως ο πόνος, ο φόβος, η χαρά και η ανακούφιση. Νευροδιαβιβαστές όπως η ντοπαμίνη και η σεροτονίνη εμπλέκονται στις συναισθηματικές τους καταστάσεις, ενώ οι αντιδράσεις σε στρεσογόνες καταστάσεις περιλαμβάνουν την έκκριση αδρεναλίνης και κορτιζόλης. Ακόμη, μελέτες δείχνουν ότι πολλά ζώα, όπως οι σκύλοι, οι αρουραίοι ακόμα και τα πτηνά, βιώνουν ύπνο REM, υποδηλώνοντας ότι ονειρεύονται και επεξεργάζονται μνήμες, ακριβώς όπως οι άνθρωποι.
Παραδείγματα κοινωνικής ζωής και δεξιοτήτων
Αγελάδες αναπτύσσουν φιλίες και θλίβονται όταν αποχωρίζονται συντρόφους τους. Χοίροι αποδεικνύουν την υψηλή τους νοημοσύνη λύνοντας προβλήματα και θυμούνται διαδρομές. Κοτόπουλα κατανοούν τις κοινωνικές ιεραρχίες, θυμούνται πρόσωπα και επικοινωνούν με σύνθετους ήχους. Οι επικηρυγμένοι αρουραίοι έχουν παρατηρηθεί να απελευθερώνουν συντρόφους τους από παγίδες, ακόμη και όταν αυτό απαιτεί προσωπικό κόστος, δείχνοντας ενσυναίσθηση και αλληλεγγύη.
Η αισθαντικότητα των εντόμων
Η αναγνώριση της αισθαντικότητας επεκτείνεται ακόμη και στα έντομα. Έρευνες δείχνουν ότι μέλισσες και μυρμήγκια βιώνουν άγχος και ανακούφιση ανάλογα με τις συνθήκες. Οι μέλισσες έχουν την ικανότητα να θυμούνται τοποθεσίες, να επικοινωνούν μέσω «χορευτικών» κινήσεων και να επιλύουν προβλήματα. Τα έντομα αυτά, αν και μικροσκοπικά, διαδραματίζουν κρίσιμο ρόλο στα οικοσυστήματα και παρουσιάζουν συμπεριφορές που υποδηλώνουν μια μορφή συναισθηματικής και νοητικής ζωής.
Παρά τη γνώση αυτή, η επιστήμη εξακολουθεί να εφαρμόζει πρακτικές που κακοποιούν τα ζώα, όπως η χρήση τους ως πειραματόζωα ή στη βιομηχανική εκτροφή. Αυτή η αντίφαση αντανακλά τον βαθιά ριζωμένο ανθρωποκεντρισμό της δυτικής σκέψης, που ταυτόχρονα αναγνωρίζει την αισθαντικότητα των ζώων αλλά τα υποτάσσει στις ανάγκες του ανθρώπου.
Η καταστροφή της φύσης από τη βιομηχανία τροφίμων
Ο καπιταλισμός, ως σύστημα που βασίζεται στην εξάντληση και την εκμετάλλευση, αντιμετωπίζει τη φύση ως αναλώσιμο πόρο. Αυτή η λογική είναι ιδιαίτερα εμφανής στη βιομηχανία τροφίμων, όπου ο ανταγωνισμός για κέρδος οδηγεί σε εντατικές πρακτικές γεωργίας και κτηνοτροφίας, που καταστρέφουν τα οικοσυστήματα και εξαντλούν τους φυσικούς πόρους.
Η βιομηχανία κρέατος: Ένας κύριος παράγοντας καταστροφήςΗ βιομηχανία κρέατος ενσαρκώνει την απόλυτη σπατάλη πόρων και την περιβαλλοντική καταστροφή. Σύμφωνα με τον Νόμο της Βιομάζας, μόλις το 10% της ενέργειας που εισέρχεται σε ένα τροφικό επίπεδο μεταφέρεται στο επόμενο. Γι αυτό η παραγωγή κρέατος απαιτεί τεράστιες ποσότητες φυτικής ύλης και νερού: για κάθε κιλό βοδινού κρέατος, καταναλώνονται έως και 40 κιλά φυτικής τροφής και 15.000 λίτρα νερού. Αυτό συνεπάγεται την κατάληψη του 78% της γεωργικής γης αποκλειστικά για τη δημιουργία βοσκοτόπων και μονοκαλλιεργειών ζωοτροφών.
Έτσι, η επέκταση του διατροφικού μοντέλου της κρεοφαγίαςστηριζεται πανω στην αποψίλωση τροπικών δασών, οπως ο Αμαζόνιος, καταστρέφοντας τη βιοποικιλότητα και εντείνοντας την κλιματική κρίση. Παράλληλα, τα απόβλητα των κτηνοτροφικών μονάδων ρυπαίνουν υδάτινους πόρους, ενώ οι εντατικές μονάδες εκτροφής είναι πηγή μεθανίου, ενός αερίου θερμοκηπίου που είναι 28 φορές ισχυρότερο από το διοξείδιο του άνθρακα.
Η βιομηχανία αυτή αντικαθιστά τα ελεύθερα ζώα με αιχμάλωτα και μετατρέπει φυσικούς βιότοπους σε εργοστάσια θανάτου. Η σπισιστική αντίληψη ότι η φύση και τα ζώα υπάρχουν για την εξυπηρέτηση των ανθρώπων διαιωνίζεται, καταστρέφοντας τη σχέση μας με τον πλανήτη.
Η γεωργία: Η σιωπηλή δηλητηρίαση της γηςΗ γεωργία, ιδιαίτερα αυτή που αφορά την παραγωγή ζωοτροφών, είναι επίσης επιβλαβής. Η μονοκαλλιέργεια λίγων ειδών, όπως καλαμπόκι και σόγια, εξαντλεί το έδαφος και το καθιστά ευάλωτο σε ασθένειες, ενώ μειώνει δραματικά τη βιοποικιλότητα. Η εκτεταμένη χρήση φυτοφαρμάκων και λιπασμάτων, απαραίτητη για αυτές τις καλλιέργειες, δηλητηριάζει τη γη, καταστρέφει τη μικροβιακή ζωή και ρυπαίνει τα υπόγεια νερά. Ιδιαίτερα οι μονοκαλλιεργειες ζωοοτροφων περιεχουν επικινδυνα χημικα σε επιπεδα πολυ πανω απο τα ορια που είναι επιτρεπτα για την ανθρώπινη κατανάλωση.
Τα νιτρικά λιπάσματα, που παράγονται μέσω της ενεργοβόρας διαδικασίας Haber-Bosch, συμβάλλουν σημαντικά στις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα. Τα φωσφορικά λιπάσματα, που προέρχονται από εξορύξεις, οδηγούν σε οικολογική υποβάθμιση ευαίσθητων περιοχών.
Η γεωργία ακριβείας που πλασάρεται ως λύση στα παραπάνω προβλήματα, ενώ υπόσχεται βελτιωμένη απόδοση με λιγότερες περιβαλλοντικές επιπτώσεις, προϋποθέτει υψηλές επενδύσεις σε τεχνολογία και εκτοπίζει μικρούς παραγωγούς. Παράλληλα, η βιολογική γεωργία, αν και θεωρείται πιο φιλική προς τη φύση, απαιτεί πολύ παραπάνω γεωργική γη για την παραγωγή της ίδιας ποσότητας προϊόντων, οπότε δεν μπορεί να αποτελέσει λύση στο παγκόσμιο διατροφικό πρόβλημα με βιωσιμους ορους οσο το μεγαλύτερο ποσοστό της γεωργικής παραγωγής διατίθεται ως ζωοτροφή για την κρεατοβιομηχανια. Γι αυτό το λόγο το βιολογικό κρεας έχει και μεγαλύτερο περιβαλλοντικό αποτύπωμα. Παράλληλα οι βιολογικες μεθοδοι συχνά υποκρύπτουν την ίδια λογική εργαλειοποίησης της φύσης. Για παράδειγμα, η μαζική εκτροφή «ωφέλιμων» εντόμων σε αιχμαλωσία διαιωνίζει την κακοποίηση ακόμα και στα πλαίσια «βιώσιμων» πρακτικών.
Συστημική κρίση, όχι τεχνική
Η οικολογική κρίση είναι σύμπτωμα του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, που αντιμετωπίζει υποτιμητικα τη φύση ως εμπορεύσιμο πόρο. Τεχνικές λύσεις, όπως η γεωργία ακριβείας, ενσωματώνονται στο υπάρχον σύστημα, ανακυκλώνοντας το πρόβλημα αντί να το επιλύουν. Χρειαζόμαστε μια ριζική αλλαγή στη σχέση μας με τη φύση: μια προσέγγιση που δεν εξαντλεί τους πόρους του πλανήτη και αναγνωρίζει τη σημασία όλων των μορφών ζωής.
Αντίσταση μέχρι την ολική απελευθέρωση
Τα συστήματα καταπίεσης είναι αλληλένδετα και αλληλοτροφοδοτούμενα, εντούτοις δεν νοείται απελευθέρωση και επαναδιαμόρφωση των κοινωνιών μας χωρίς πάλη σε όλα τα μέτωπα. Ο σπισισμός αποτελεί ένα καταπιεστικό σύστημα βαθιά ριζωμένο στην ανθρώπινη υπόσταση και μαζί με ην πατριαρχία αποτελουν τις πρωταρχικες μορφές εκμετάλλευσης. Καταρρίπτοντας αυτόν τον καθ' όλα εξουσιαστικό και κακοποιητικό τρόπο σκέψης, διαμορφώνονται ελεύθερες, αλληλέγγυες συνειδήσεις, δημιουργώντας βάσεις για την συγκρότηση νέων κοινωνιών, σε αρμονία με την φύση, ανθρώπινη και μη. Αναγκαια κρίνεται κάθε προσπάθεια αποτίναξης καταπιεστικών θεσμών και συνθηκών, αντίσταση στη διαδικασία της εξημερωσης και την καταπάτηση της αυτοδιάθεσης των μη ανθρώπινων ζώων. Η αντίσταση άλλωστε δεν νοείται να παραμείνει αποκλειστικά σε ιδεολογικό επίπεδο. Είναι ανάγκη να οργανωθούμε σε συλλογικό επίπεδο, να δημιουργήσουμε δίκτυα και να επιδιώξουμε αντίσταση στη βιομηχανία κρέατος, την εκτροφή ζώων και την καταστροφή φυσης μέσω της άμεσης δράσης στο εδώ και στο τώρα. Πρέπει να ενισχύσουμε τις αυτόνομες κοινότητες και τις πρακτικές αλληλεγγύης που προάγουν την ολική απελευθέρωση, από την εξάλειψη των κλουβιών μέχρι την ανατροπή των βιομηχανικών συστημάτων εκμετάλλευσης. Ο αγώνας για την ελευθερία των ζώων και τη σωτηρία του πλανήτη μας απαιτεί πρακτική εφαρμογή αυτών των αρχών στην καθημερινότητά μας, στην κοινότητά μας και σε κάθε πεδίο δράσης.
Η σύνδεση του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών (ΓΠΑ) με τη βιομηχανία εκμετάλλευσης και κακοποίησης των ζώων δεν είναι μόνο ακαδημαϊκή, αλλά πολιτική. Το ΓΠΑ εκπαιδεύει επαγγελματίες που ενισχύουν ένα σύστημα βασισμένο στη βία και την καταστροφή της φύσης. Αντιστεκόμαστε σε αυτό το σύστημα γιατί είναι η ίδια η βάση της κοινωνικής καταπίεσης, που αποδεχόμαστε ως φυσική συνέπεια της εκμετάλλευσης των ζώων και του περιβάλλοντος.
Ο αγώνας για την ελευθερία και την ισότητα είναι αδιαίρετος, χωρίς όρια μεταξύ ειδών και χωρίς εξαιρέσεις. Αν αντιστεκόμαστε στις βιομηχανίες που εκμεταλλεύονται τα ζώα, αντιστεκόμαστε σε όλο το καταπιεστικό σύστημα που τις επιτρέπει: τη συνεχιζόμενη υποταγή και εξημέρωση των ανθρώπων, την καταστροφή της φύσης και την εκμετάλλευση των ζώων. Μέχρι να αδειάσουν όλα τα κλουβιά και να κλείσουν τα σφαγεία, η αντίσταση για την ολική απελευθέρωση είναι αναγκαία.
ανοιχτή αντισπισιστική συνέλευση
---Needs correction:The Agricultural University of Athens: A Systemic Player in Animal Exploitation
The Agricultural University of Athens (AUA) represents an institution deeply embedded within the system of animal exploitation and abuse. Through its educational practices, it legitimizes abuse as "scientific" and "necessary," while simultaneously lending scientific credibility to the industry.
The AUA's training programs prepare students to manage animals as production tools, normalizing intensive confinement, mutilation, forced reproduction, and the use of animals in experiments. Animals are confined to tiny cages, preventing any natural behavior, and subjected to artificially controlled light and dark cycles that exhaust their systems for maximum productivity.
Mutilation procedures, such as horn removal, tail docking, and beak trimming, are taught as "best practices" aimed at "improving" productivity, with no regard for the extreme pain and stress they inflict on animals. Additionally, forced reproduction through artificial insemination strips animals of their autonomy. This practice reflects the same normalization of sexual abuse and objectification observed in the oppression of marginalized social groups and minorities.
The AUA also teaches genetic modification techniques, presenting them as necessary for the "advancement" of the industry. These practices not only violate the integrity of animals but also create organisms with genetic abnormalities and increased vulnerability, making animals entirely dependent on the exploitation system.
Laboratory animals play a central role in the educational process within the Biology and Biotechnology labs. Mice, zebrafish, frogs, and other animals are subjected to toxicology tests, genetic modifications causing cancer or congenital disabilities, and artificial interventions. They are exposed to chemicals and drugs that cause severe injuries and often death, while the deliberate induction of diseases for experimental purposes intensifies their abuse. Their lives are restricted to laboratory cages, far removed from their natural environments, devoid of freedom or social interaction.
By normalizing such practices, the AUA alienates students from the natural and ethical dimensions of human-animal relationships. As another educational institution aimed at perpetuating the system, it plays an active role in shaping professionals for the exploitation industry. In this way, it contributes to the reproduction of human dominance, erasing the concept of intrinsic animal value and transforming violence into a societal norm.
Animals as Sentient Beings
[The recognition of animal sentience is a concept that has been understood across various cultures for centuries. Traditions such as Buddhism and Hinduism regard animals as integral parts of the world, with Buddhism recognizing them as companions on the journey of life and reincarnation. In Hinduism, the bond between humans and animals is reinforced by the belief that all creatures deserve equal respect. In contrast, the Christian tradition, while acknowledging animals as creations of God, often justifies their instrumentalization to serve human needs.]x
Although these spiritual traditions have shaped societal perceptions of animals, they have not avoided perpetuating exploitation. Modern science, however, strengthens these earlier beliefs by proving that animals possess complex emotional and cognitive lives.
Scientific Recognition of Sentience
Science has demonstrated that animals have complex nervous systems that allow them to experience emotions such as pain, fear, joy, and relief. Neurotransmitters like dopamine and serotonin are involved in their emotional states, while their responses to stressful situations include the release of adrenaline and cortisol. Additionally, studies show that many animals, such as dogs, rats, and hens, experience REM sleep, suggesting that they dream and process memories, just like humans.
Examples of Social Life and Skills
Cows form friendships and grieve when separated from their companions. Pigs showcase high intelligence by solving problems and remembering routes. Chickens understand social hierarchies, remember faces, and communicate using complex vocalizations. Empathetic behavior has also been observed in rats, who will free their companions from traps even at personal cost, demonstrating altruism and solidarity.
Sentience in Insects
The recognition of sentience extends even to insects. Research shows that bees and ants experience stress and relief depending on their circumstances. Bees have the ability to remember locations, communicate through "dances," and solve problems. These insects, despite their small size, play a crucial role in ecosystems and exhibit behaviors indicative of emotional and cognitive lives.
Despite this knowledge, science continues to engage in practices that abuse animals, such as their use as test subjects or in industrial farming. This contradiction reflects the deeply entrenched anthropocentrism of Western thought, which simultaneously acknowledges animal sentience but subordinates animals to human needs.
The Destruction of Nature by the Food Industry
Capitalism, as a system rooted in depletion and exploitation, treats nature as a disposable resource. This logic is especially evident in the food industry, where competition for profit drives intensive farming and livestock practices that destroy ecosystems and deplete natural resources.
The Meat Industry: A Primary Agent of Destruction
The meat industry epitomizes the ultimate waste of resources and environmental devastation. According to the Law of Biomass, only 10% of the energy entering one trophic level is transferred to the next. As a result, meat production requires enormous amounts of plant material and water: for every kilogram of beef produced, up to 40 kilograms of plant feed and 15,000 liters of water are consumed.
The deforestation of tropical rainforests, such as the Amazon, to create pastures and monocultures for animal feed destroys biodiversity and exacerbates the climate crisis. Meanwhile, waste from livestock farms pollutes water resources, and intensive farming operations are major sources of methane-a greenhouse gas 28 times more potent than carbon dioxide.
This industry replaces wild animals with captive ones and converts natural habitats into death factories. The speciesist perception that nature and animals exist solely for human benefit perpetuates environmental destruction and estranges us from the planet.
Agriculture: The Silent Poisoning of the Earth
Agriculture, particularly that which focuses on producing animal feed, is equally harmful. Monocultures of a few species, such as corn and soybeans, deplete the soil and make it vulnerable to disease, while drastically reducing biodiversity. The extensive use of pesticides and fertilizers, essential for these crops, poisons the land, destroys microbial life, and pollutes groundwater.
Nitrate fertilizers, produced through the energy-intensive Haber-Bosch process, significantly contribute to carbon dioxide emissions. Phosphate fertilizers, derived from mining, lead to ecological degradation in sensitive areas.
While precision agriculture promises improved yields with fewer environmental impacts, it requires high technological investments and marginalizes small producers. Similarly, organic farming, while considered more environmentally friendly, often conceals the same logic of exploitation. For instance, the mass breeding of "beneficial" insects in captivity perpetuates abuse even within the framework of "sustainable" practices.
A Systemic Crisis, Not a Technical One
The ecological crisis is a symptom of the capitalist mode of production, which treats nature as a commodity. Technical solutions, such as precision agriculture, are absorbed into the existing system, recycling the problem instead of resolving it. What we need is a radical transformation in our relationship with nature-a paradigm that does not exhaust the planet's resources and recognizes the importance of all forms of life.
Resistance Until Total Liberation
The connection between the Agricultural University of Athens (AUA) and the industries of exploitation and abuse of animals is not merely academic but deeply political. AUA trains professionals who bolster a system rooted in violence and environmental destruction. We resist this system because it forms the foundation of social oppression, which we accept as a natural consequence of exploiting animals and the environment.
The struggle for freedom and equality is indivisible, without boundaries between species and without exceptions. By resisting industries that exploit animals, we resist the entire oppressive system that enables them: the ongoing domestication and subjugation of humans, the destruction of nature, and the exploitation of animals. Until all cages are empty and slaughterhouses shut down, resistance for total liberation is essential.
Anti-Speciesism as the Foundation of the Struggle
Oppressive systems are interconnected and mutually reinforcing. Yet, true liberation and the reimagining of our societies are impossible without combating oppression on all fronts. Speciesism is a deeply ingrained oppressive system, even more so than patriarchy. By dismantling this authoritarian and abusive mindset, we foster free and compassionate consciousness, laying the groundwork for building new societies in harmony with nature-both human and non-human.
Efforts to overthrow oppressive institutions and conditions are critical, including resisting the domestication of our species and the denial of self-determination for non-human animals. Resistance, however, cannot remain solely at the ideological level. We must organize collectively, create networks, and actively oppose the meat industry, animal farming, and environmental destruction through direct action in the here and now.
We must strengthen autonomous communities and solidarity practices that promote total liberation-from eliminating cages to dismantling industrial systems of exploitation. The fight for animal freedom and the planet's preservation requires applying these principles in our daily lives, our communities, and every field of action.
Εικόνες:
