Τετάρτη 12 Μαρτίου 2025 στις 13.30
Γενική Συνέλευση ΦΣ Ιστορικου- Αρχαιολογικού
Όλοι/ες στις Γενικές Συνελεύσεις
ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ
2 χρόνια μετά το κρατικοκαπιταλιστικό έγκλημα των Τεμπών, με νούμερα που λαμβάνουν μια θέση στην ιστορία, η οργή του κόσμου και η ανάσα για ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ για τις 57 ψυχές έγιναν γενικευμένα αντιληπτές στο πεδίο του δρόμου, το φυσικό δηλαδή πεδίο που ανέκαθεν εκφραζόμαστε, συναντιόμαστε, ανακτούμε τα εδάφη μας και συλλογικά αντιπαλεύουμε το τέρας της εξουσίας και τους θεσμούς της. Οι δήθεν διαβεβαιώσεις και η πλασματική μέριμνα διαχρονικά για την ασφάλεια των μέσων μεταφοράς ή και η a posteriori απόδοση δικαιοσύνης εντός του κρατικού πλαισίου, καθώς και οι υπέρμετρες προσπάθειες κράτους και κεφαλαίου να αποκρύψουν την δολοφονία, να παραποιήσουν και να καταστρέψουν αποδεικτικά στοιχεία και καταθέσεις δεν μπορούν να κρυφτούν κάτω από κανένα πέπλο νομιμότητας. Στην κατεύθυνση αυτή της συγκάλυψης του εγκλήματος το κράτος φροντίζει για την διατήρηση του status quo, χρησιμοποιώντας συνειδητά συγκεκριμένα πρόσωπα- "πολιτικές καρικατούρες" ως μέσα εκτόνωσης και αποπροσανατολισμού της κοινωνικής οργής (βλ προκλητικές δηλώσεις Άδωνη και Πορτοσάλτε). Δεν είναι τυχαίο που ακόμα και τα θεσμικά μίντια 2 χρόνια μετά "ενδιαφέρθηκαν" τάχα για το κρατικό έγκλημα υπερπροβάλλοντας και στη πραγματικότητα απονοηματοδοτώντας τα αιτήματα της κοινωνίας ως συγκεντρώσεις μνήμης, εξυπηρετώντας την κρατική ατζέντα με τον καθησυχασμό των πολιτών.
Στο σήμερα πιο έντονα από ποτέ αντιλαμβανόμαστε ότι οι έννοιες της «αναβάθμισης» των τρένων και του δήθεν εκσυγχρονισμού με το ξεπούλημα της ΤΡΑΙΝΟΣΕ θάφτηκαν κάτω από συντρίμμια παίρνοντας ζωές φίλων, παιδιών, γονιών μαζί τους και την αθωότητα ολάκερης της κοινωνίας και μπαζώθηκαν μια και δυο και τρεις φορές… Τα Τέμπη αποτελούν μια φρικτή σελίδα στην μακρά λίστα θανάτου που υπογράφει το κράτος, μια προδιαγεγραμμένη δολοφονία με την σύγκρουση των δύο συρμών εις το όνομα της ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ και του ΚΕΡΔΟΥΣ.
ΟΛΟΙ ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΕΤΕ ΤΟ ΑΙΜΑ ΑΠΟ ΤΑ ΤΕΜΠΗ- ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΕΙΡΗΝΗ ΧΩΡΙΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ!
Δεν έχουμε καμία αυταπάτη ότι το κρατικό έγκλημα των Τεμπών αποτελεί ένα μεμονωμένο περιστατικό, μια παρεκτροπή από το δίκαιο τάχα σύστημα! Εντός του πλαισίου του κράτους και κάτω από αυτόν τον χρυσοκέντητο μανδύα της ανάπτυξης διαχρονικά ξεπηδάει και τροφοδοτείται η αθεράπευτα αντικοινωνική δολοφονική δομή του επιβαλλόμενου εξουσιαστικού και ιεραρχικού τρόπου οργάνωσης της κοινωνίας: Γρηγορόπουλος, Καλτεζάς, Σαμπάνης, Φραγκούλης, Ζακ/Zackie Oh, Μανιουδάκης, Βασίλης Μάγγος, Καμράν, Μάτι, Πύλος, εργατικά «ατυχήματα», υποστελέχωση ΕΣΥ, trafficking, έμπρακτη υποστήριξη των πολέμων από τα «πολιτισμένα» δυτικά κράτη καθημερινά pushbacks, συγκαλύψεις (παιδο)βιαστών και δεκάδες γυναικοκτονίες που προσυπογράφει το κράτος και τα εκτελεστικά του όργανα! Πώς θα γινόταν λοιπόν να έχουμε την ελάχιστη έστω πίστη στην αστική δικαιοσύνη; Πως θα μπορούσε το ίδιο το κράτος με το εργαλείο του που ελέγχει την κοινωνικότητα σε έναν από τα πάνω έλεγχο να απονείμει δικαιοσύνη για τις ίδιες του τις συνεχείς δολοφονικές πρακτικές;
Η 28η ήταν μόνο η αρχή! Η μέρα που σχολεία και σχολές έκλεισαν, ο κόσμος απήργησε, ξεχύθηκε σε όλη την χώρα, κάθε δρόμος γέμισε φωνή και κάθε λειτουργία παρέλυσε, που δημιούργησε ρωγμές στην επιβολή μιας βεβιασμένης κανονικοποίησης του θανάτου και των «Ιφιγενειών». Εμπνεόμαστε από τον ανυποχώρητο αυτοοργανωμένο αγώνα των Σέρβων ενάντια στα δικά τους «Τέμπη», και στο σήμερα πιο επιτακτικά από ποτέ ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ ΜΑΧΗΤΙΚΑ ΓΙΑ ΖΩΗ! Καταλαμβάνουμε τις σχολές μαζικά και μαζικοποιούμε τις διαδικασίες των συλλόγων μας, προτάσσοντας ελευθεριακά χαρακτηριστικά ενάντια σε λογικές συντεχνιακού καπελώματος και γραφειοκρατίας! Χρέος των φοιτητ(ρι)ών στην κατάσταση αυτή του κοινωνικού αναβρασμού είναι από τα δικά μας μέσα και εργαλεία να συνεχίσουμε αυτόν τον αγώνα και να τον αναγάγουμε σε αγωνα συνολικό όλης της κοινωνίας για μια ζωή με αξιοπρέπεια!
Βγαίνουμε συγκρουσιακά στον δρόμο, γιατί δεν μπορεί να υπάρξει ειρήνη χωρίς να υπάρξει πραγματική δικαιοσύνη για τα θύματα! Και αυτή την μαχητικότητα που επέδειξε ο κόσμος του αγώνα στις 28/02 δεν δύναται να την απονοηματοδοτήσει κανένα κράτος και κανένας προβοκατολόγος, κάτω από ενοποιητικές ομπρέλες νομιμοφροσύνης. Άλλωστε, μπαίνουμε σε επικίνδυνα μονοπάτια κανιβαλισμού σαν κοινωνία, «ξεμπροστιάζοντας» τάχα το παρακράτος (βλ. σύλληψη μέσω tiktok), εξυπηρετώντας εν τέλει το ίδιο το κρατικό αφήγημα.
ΤΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΔΕΝ ΛΥΝΕΤΑΙ ΜΕ ΝΟΜΟΥΣ…
Την ίδια στιγμή αυτή ακριβώς την λογική κόστους-κέρδους του κράτους -πάντα εις βάρος των ίδιων μας των ζωών και πάντα για την ενίσχυση του κεφαλαίου- την ανιχνεύουμε και στην παιδεία και σαφώς η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση αποτελεί συστηματική και διαχρονική επίθεση. Πρόσφατο παράδειγμα εφαρμογής της "πειθάρχησης και της αναβάθμισης" στην δευτεροβάθμια, είναι η εκδικητική επιβολή πειθαρχικών σε εκπαιδευτικούς που εναντιώθηκαν στην αξιολόγηση -ατομική ή σχολικής μονάδας- αλλά και η ταυτόχρονη εξαγγελία για την δημιουργία Ωνάσειων πρότυπων σχολείων (ΔΗΜ.Ω.Σ.), που κυριολεκτικά ενσαρκώνουν την πλήρη εισχώρηση ιδιωτικού κεφαλαίου στο σχολείο. Και συγχρόνως, στο δικό μας πεδίο, το πανεπιστήμιο, η λίστα των νομοσχεδίων είναι μακρά και σαφέστατα δεν περικλείεται εντός των ορίων ενός πρύτανη ή μιας κυβέρνησης. Μόνο και μόνο τα τελευταία χρόνια, από τον νόμο Κ-Χ 4777, που έφερε την νομιμοποίηση των μπάτσων, των καμερών και των συστημάτων ασφαλείας αλλά και τα πειθαρχικά και τις διαγραφές, που φαίνεται να απασχολούν τώρα περισσότερο από ποτέ, μέχρι και την αναθεώρηση του άρθρου 16, που άνοιξε "με την βούλα" τον δρόμο για περαιτέρω εξάρτηση της προσφερόμενης γνώσης από ιδιωτικά κεφάλαια, από κοινού πάντα με άλλες μικρότερης κλίμακας πρακτικες, συνθέτουν ένα μωσαϊκό αυταρχικότητας που μας αφήνει εκτεθειμένους/ες στην βαρβαρότητα του "ελεύθερου πανεπιστημίου".
Όσες φορές μεθοδεύτηκε η εφαρμογή από τέτοια αντιεκπαιδευτικά νομοσχέδια, το κράτος βρήκε απέναντι τα φοιτητικά κινήματα, και η κρατική απάντηση δεν θα μπορούσε ποτέ να μην είναι άμεση: εκκενώσεις στεκιών, επιθέσεις σε πολιτισμικές και πολιτικές δράσεις και lockouts, βίαιη απάντηση σε κινητοποιήσεις, συλλήψεις και επιβολή πειθαρχικών σε αγωνιστριες/ες. Και όλα αυτά πάντα κάτω από τον μανδύα του οράματος του ΑΠΘ για ένα "Σύγχρονο, Πρωτοπόρο και Εξωστρεφές μεγάλο Πανεπιστήμιο", που χτίζει βιβλιοθήκες και κυλικεία και κλείνει συνεργασίες με τον στρατό την ίδια στιγμή που στην λέσχη σουλατσάρουν ποντίκια, πέφτουν ταβάνια, φοιτητές πέφτουν από τα παράθυρα επειδή δεν χωράνε και η συντήρηση και επισκευή των ασανσέρ στις εστίες ακόμα παραμελείται...
Οργάνωση στην βάση από τους φοιτητές
ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΘΑ ΚΡΙΘΕΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
Ελευθεριακό Σχήμα Φιλοσοφικής
