Σάββατο 8 Μαρτίου 2025 στις 12.00
Αντιπατριαρχική συγκέντρωση
[Ρέθυμνο] Κάλεσμα σε αντιπατριαρχική συγκέντρωση 8/03
από Ελευθεριακή Συνέλευση Τερμίτες
Νέα Υόρκη, 8 Μαρτίου 1857, οι εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας εξεγείρονται και απεργούν ενάντια στις απαξιωτικές εργασιακές συνθήκες, που επιβάλλουν ο καπιταλισμός και η πατριαρχία. Η απεργία αυτή αποτέλεσε ορόσημο για τους φεμινιστικούς και εργατικούς αγώνες, φέρνοντας στο προσκήνιο την έμφυλη καταπίεση και εντάσσοντας τη διαθεματικότητα στην ταξική πάλη. Στο σήμερα οφείλουμε να συνεχίζουμε τη μάχη των γυναικών του τότε, με φεμινιστικές απεργίες και αγώνες από τα κάτω απέναντι στους καταπιεστές μας, στους κακοποιητές μας, στους βιαστές σε όσους θέλουν να έχουν λόγο πάνω στο σώμα μας, απέναντι στο κράτος και στην πατριαρχία.
Η καταπίεση που βιώνουμε ως θηλυκότητες εκτείνεται σε όλες τις πτυχές της ζωής μας. Στην δουλειά όπου μαχόμαστε άνισα για μία θέση εργασίας και αργότερα αναγκαζόμαστε να έρθουμε αντιμέτωπες με τα σεξιστικά σχόλια και την σεξουαλική κακοποίηση από πελάτες και αφεντικά, που βρίσκουν έδαφος στις ιεραρχικές εργασιακές σχέσεις και στην οικονομική εξάρτηση, που επιβάλλει το καπιταλιστικό σύστημα. Στο σπίτι όπου η εργασία συνεχίζεται και μάλιστα απλήρωτη (άλλος ένας τρόπος με τον οποίο το κράτος και το σύστημα επωφελούνται από την καταπίεσή μας), καθώς βάσει των πατριαρχικών στερεοτύπων επωμιζόμαστε το βάρος του νοικοκυριού και της ανατροφής των παιδιών. Μέσα σε όλο αυτό το καταπιεστικό πλαίσιο έρχονται να προστεθούν τα χιλιάδες περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας και οι γυναικοκτονίες από «έντιμους» πατεράδες και συζύγους, για τους οποίους κανείς δεν ήξερε και κανείς δεν είχε ακούσει. Ακόμη και στις διαπροσωπικές μας σχέσεις υπάρχει ο κίνδυνος του βιασμού και της σεξουαλικής εκμετάλλευσης, ενώ όταν οι επιζώσες βρίσκουν την δύναμη να μιλήσουν ή να καταγγείλουν το βίωμά τους, επαναθυματοποιούνται από τους μπάτσους, την δικαστική εξουσία και την πατριαρχική κοινωνία ευρύτερα.
Από την στιγμή που γεννιόμαστε αφομοιώνουμε ένα ολόκληρο σύστημα αξιών και κοινωνικών ρόλων που αντιστοιχούν στο φύλο μας, το οποίο είναι εξαιρετικά δύσκολο να αποδομηθεί ακόμα και έχοντας συνείδηση αυτού. Ο σύγχρονος αντιπατριαρχικός αγώνας οφείλει να αποτινάξει αυτά τα κατάλοιπα και να κατευθύνει την οργή απέναντι σε κάθε εξουσία και μορφή καταπίεσης. Ενάντια στα κυκλώματα trafficking, στις καθημερινές γυναικοκτονίες, στην ομοφοβία, στην τρανσφοβία, δίπλα στις επιζώσες, τις μετανάστριες και όλες τις θυληκότητες που βάλλονται από το σάπιο πατριαρχικό-καπιταλιστικό σύστημα. Ο αγώνας για την κοινωνική επανάσταση δεν μπορεί να ιδωθεί αποσπασματικά από την χειραφέτηση των θυληκοτήτων και αντίστοιχα κάθε αντιπατριαρχικός αγώνας οφείλει να είναι παράλληλα και αντιεξουσιαστικός.
Από την Ροζάβα και το Ιράν μέχρι την Παλαιστίνη και σε όλο τον κόσμο αγώνας ενάντια σε κράτος, κεφάλαιο και πατριαρχία.
ΚΑΝΕΝΑ ΜΟΝΟ, ΚΑΜΙΑ ΛΙΓΟΤΕΡΗ
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΣΩΜΑΤΑ ΜΑΣ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ
ΓΙΑ ΤΗ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ