Σάββατο 12 Απριλίου 2025 στις 21.00
Ρίμες και μπλιμπλίκια live οικονομικής ενίσχυσης
Live οικονομικής ενίσχυσης του σχήματος και κάλυψης δικαστικών εξόδων.
ηλεκτρώγλη
τετρόμινο
cortés
la kis
ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΤΩ, ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΦΕΡΟΥΜΕ ΤΑ ΠΑΝΩ ΚΑΤΩ
Η ιδέα της διοργάνωσης και της συνδιαμόρφωσης ενός λάιβ από τα κάτω προκύπτει πρώτα ως ανάγκη και, ταυτόχρονα, ως απάντηση στην επίθεση που βιώνουμε σε όλα τα κοινωνικά πεδία. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, το Σάββατο, 12 Απριλίου, στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, οργανώνουμε ένα λάιβ οικονομικής ενίσχυσης και δικαστικών εξόδων, μαζί με τους Τετρόμινο, Ηλεκτρώγλη, Λα Κις και Κορτέ. Η επίθεση αυτή δεν είναι μία ούτε γραμμική. Εισβάλλει και μας πλήττει με πολλούς τρόπους στις ζωές μας. Εισβάλλει στις τρώγλες των 25 τετραγωνικών όπου ζούμε, στα πανεπιστήμια, στις σχέσεις μας, στους δρόμους που περπατάμε, στις γειτονιές μας, στα παμπάλαια και επικίνδυνα μέσα μαζικής μεταφοράς που χρησιμοποιούμε, στα σώματά μας, στην τάξη μας. Έρχεται με μια σειρά από τρόπους: με την καταστολή μέσα στα πανεπιστήμια και την απόπειρα αποστείρωσής τους, άρα και την προσπάθεια απομάκρυνσής μας από τους κοινωνικούς μας χώρους. Με την ποινικοποίηση πολιτικών και πολιτιστικών εκδηλώσεων, όχι μόνο μέσα στις σχολές αλλά και ευρύτερα στη σφαίρα των ελεύθερων/δημόσιων χώρων - των λίγων που έχουν απομείνει στην πόλη. Με την εντατικοποίηση της ζωής μας και τη συρρίκνωση του ελεύθερου χρόνου, ο οποίος φτάνει να μοιάζει σχεδόν άπιαστος και ανύπαρκτος, όσο τα τεντωμένα ωράρια στη δουλειά είναι πολύ υπαρκτά. Η διαρκής επίθεση στους δημόσιους χώρους δεν είναι τυχαία. Είναι μέρος της στρατηγικής του κεφαλαίου στην προσπάθειά του να απαλλοτριώσει κάθε σημείο συλλογικής συνάντησης. Οι πλατείες γεμίζουν κάμερες και μπάτσους, οι πεζόδρομοι γίνονται τραπεζοκαθίσματα για μαφιόζικα μαγαζιά και οι δημόσιοι χώροι ελέγχονται και αποστειρώνονται. Το βλέπουμε παντού: τσιμέντο και γκρίζο, μπάτσοι και σεκιούριτι να περιπολούν, αφίσες ξηλωμένες, τοίχοι λευκοί, εκδηλώσεις απαγορευμένες. Το μήνυμα είναι ξεκάθαρο: οι χώροι μας πρέπει να είναι γεμάτοι από τουρίστες και κατανάλωση, αλλιώς δεν είναι χώροι. Η επιχειρηματικοποίηση των δημόσιων χώρων δεν είναι απλώς ένα ζήτημα πολεοδομίας - είναι ταξικός πόλεμος. Είναι η οργανωμένη απόπειρα εκδίωξής μας από τους χώρους που εμείς χτίσαμε και εμείς ζωντανεύουμε. Είναι η μετατροπή των πλατειών και των πάρκων σε αποστειρωμένα τουριστικά τοπία και πάρκινγκ, των πανεπιστημίων σε αυστηρά ελεγχόμενα επιχειρηματικά hubs, των δρόμων σε πεδία ελέγχου και επιτήρησης. Αλλά οι χώροι μας δεν είναι εμπόρευμα, δεν είναι προς ενοικίαση, δεν είναι διαπραγματεύσιμοι. Οι πλατείες, τα πάρκα, τα πανεπιστήμια, οι δρόμοι είναι δικοί μας γιατί τους ζούμε, γιατί τους γεμίζουμε με τις φωνές και τα σώματά μας.
Καθώς οι λόγοι δεν είναι λίγοι, επιλέγουμε να οργανώσουμε, για δεύτερη φορά, ένα λάιβ από τα κάτω στον κοινωνικό μας χώρο, καθώς βλέπουμε το πανεπιστήμιο ως τόπο συνάντησης και άρθρωσης συλλογικών αντιστάσεων στα κυρίαρχα πρότυπα αισθητικής, στην εμπορευματοποίηση της μουσικής και της διασκέδασης. Η επιθυμία μας και παράλληλα οι διεκδικήσεις μας, είναι να υπερασπιστούμε την ύπαρξη αυτών των χώρων ως ζωντανών, δημόσιων, συλλογικών. Να κάνουμε ξεκάθαρο ότι το πανεπιστήμιο δεν είναι επιχείρηση, ούτε χώρος ελεγχόμενης «ακαδημαϊκής» ύπαρξης. Είναι χώρος αγώνα, δημιουργίας και συνάντησης.
Χέρι-χέρι με την επισφάλεια και την αστάθεια που αντιμετωπίζουμε στις ζωές μας, τη βαθιά ανασφάλεια για το αν θα τα βγάλουμε πέρα μέσα στον μήνα, έρχεται και η γρήγορη, κυρίαρχη και εμπορευματοποιημένη διασκέδαση, ως ακόμα μία μορφή αλλοτρίωσης. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, ο χρόνος μας κλέβεται από τη στιγμή που ξυπνάμε μέχρι την ώρα που θα πέσουμε για ύπνο εξαντλημένες. Ο ελεύθερος χρόνος γίνεται όλο και πιο σπάνιος, όλο και πιο ακριβός. Και όποτε καταφέρνουμε να τον κλέψουμε, μας τον πουλάνε πίσω μέσα από συνδρομές, μαγαζιά, σκουπιδοevents της Στέγης με εισιτήριο όσο ένα μεροκάματο, θεάματα που απλώς αναπαράγουν την ίδια λογική του κεφαλαίου και της κατανάλωσης. Αυτές οι λογικές θέλουν να μας εγκλωβίσουν σε δίπολα: αν το πορτοφόλι σου έχει τη δυνατότητα να καταναλώσει, μπορείς να περάσεις καλά· αν δεν έχει, κάθεσαι στο σπίτι σου. Αποτέλεσμα; Η απομόνωση και η απομάκρυνση από καθετί συλλογικό, η προώθηση του ατομικού δρόμου ως συνέπεια της επιχειρηματικής οργάνωσης της διασκέδασης και του θεάματος.
Για εμάς, τα λάιβ και η μουσική γενικότερα, είναι πεδία σύγκρουσης και έκφρασης, πεδία άρθρωσης αντιστάσεων, πεδία διεκδίκησης. Η διασκέδαση που επιλέγουμε δεν είναι κενή νοήματος ούτε άδειος και άχρηστος χρόνος, αλλά τρόπος να πολιτικοποιούμαστε, να συλλογικοποιούμαστε, να ζυμωνόμαστε, να σπάμε την κυρίαρχη κουλτούρα. Το λάιβ αυτό είναι για τα σώματά μας, τις ζωές μας, τις ανάγκες μας. Είναι μια στιγμή όπου παίρνουμε πίσω τον χώρο, τον χρόνο, τον ρυθμό, τη μουσική μας και τις σχέσεις μας. Είναι ένας ακόμα κόμπος στον ιστό των αντιστάσεων που υφαίνουμε. Οι κοινότητες αγώνα και οι σχέσεις μας είναι το μόνο που έχουμε, το μόνο πολύτιμο και αυθεντικό σε μια κοινωνία μπουχτισμένη από ατομισμό. Και γι' αυτό επιλέγουμε να τις ενδυναμώνουμε, να τις υπερασπιζόμαστε, να αγωνιζόμαστε μαζί, αλλά και να αγωνιζόμαστε για αυτές.
Το «μαζί», δυνατότερο από κάθε εξουσία.
Το «μαζί», η μόνη απάντηση σε έναν κόσμο χτισμένο πάνω στην έλλειψη.
Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΑΜΥΝΑ, Η ΕΠΙΘΕΣΗ.
Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΕΠΙΘΕΣΗ, Η ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ.
*Ώρα έναρξης 22:00 αυστηρά!
*Παραβιαστικές και οποιουδήποτε είδους κακοποιητικές - εξουσιαστικές συμπεριφορές δεν είναι ανεκτές. Για ό,τι προκύψει απευθυνθείτε στα άτομα με τα διακριτικά βραχιολάκια ή τα άτομα του μπαρ.
Αυτόνομη Πρωτοβουλία Παντείου
