Σάββατο 8 Μαρτίου 2025 στις 13.30
Πορεία 8 Μάρτη - ενάντια σε τράφικινγκ και κράτος μαφία
8 Μάρτη
Δεν γιορτάζουμε
Κατεβαίνουμε στο δρόμο ενάντια στα κυκλώματα τραφικινγκ και το κράτος μαφία.
Για τις αδελφές μας στην Ηλιούπολη, στον Κολωνό και τις 51 μετανάστριες στην υπόθεση Αμαρυλλίς.
Μαζί τους πάντα και παντού
email: femsyn19@espiv.net
Από συντονισμό φεμινιστικών ομάδων και αλληλέγγυων για την Υπόθεση της 19χρ. στην Ηλιούπολη
Scroll down for english, french and spanish
ΠΟΛΥΜΟΡΦΟΣ ΦΕΜΙΝΙΣΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΛΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ
Η 8η του Μάρτη για μας δεν είναι γιορτή, είναι μέρα πάλης καθημερινής για την αποπατριαρχικοποίηση με όλα τα πατριαρχικά κατάλοιπα εσωτερικευμένου μισογυνισμού, που κουβαλάμε. Η Πατριαρχία είναι ο εχθρός μας, που δεν αποτελεί ζήτημα προσωπικής επιλογής & τρόπου ζωής μόνο των ανδρών. Είναι μια ανδρογραμμική θεώρηση του κόσμου, που αναπαράγεται μαζικά και συστημικά, δημιουργώντας έμφυλες σχέσεις εξουσίας.
Ως σπίτι, για την Ενδυνάμωση & τη Χειραφέτηση:
- Παλεύουμε για ολική απελευθέρωση της κοινωνίας και της φύσης.
- Εντάσσουμε την αντιεξουσιαστική, αντισυστημική, αντισπισιστική και ταξική πάλη στους αγώνες μας.
- Βάζουμε μπροστά την έννοια και τα εργαλεία της Αυτο-οργάνωσης και της Αλληλεγγύης, τόσο για τη στήριξη των επιζώντων, όσο και για τη δημιουργία αναχωμάτων και περιφρουρήσεων για την άμεση προστασία μας από τους παραβιαστές και κακοποιητές μας.
- Δίνουμε έμφαση στην αυτομόρφωση, ώστε να αναγνωρίζουμε τα πατριαρχικά εργαλεία στο σπίτι, τη δουλειά, το δρόμο, την εκπαίδευση, την ιστορία, τις σχέσεις μας και τα εαυτά μας, και να τα πολεμάμε σε πραγματικό χρόνο.
- Προτάσσουμε την ανάγκη μας να είμαστε στο δρόμο, να ενημερώνουμε, να αποκτούμε ορατότητα στις γειτονιές μας, να ανοίγουμε συζητήσεις και να χτίζουμε σχέσεις εμπιστοσύνης και αλληλεγγύης.
- Αρνούμαστε την καπιταλιστική θεσμική αφομοίωση & απολιτικοποίηση του φεμινισμού που επιβάλλει η δυτικοποίηση των κοινωνιών μας.
- Λειτουργούμε οριζόντια και αντι-ιεραρχικά, και προσπαθούμε να δημιουργούμε συλλογικές διαδικασίες αντιμετώπισης των παραβιαστών και κακοποιητών, με βάση τις επιθυμίες των επιζώντων, αλλά και ασφαλείς χώρους για όλα.
ΚΡΑΤΟΣ
Ελληνικό κράτος σημαίνει καθημερινή νομιμοποίηση της βίας και της κουλτούρας του βιασμού. Όλα μας έχουμε να αντιμετωπίσουμε περιστατικά ένστολης καταστολής, εκδικητικές διώξεις, κρατικές δολοφονίες στις γειτονιές, τα ΑΤ, τα σύνορα και τα εργασιακά κάτεργα. Μεταναστά πνίγονται στο Αιγαίο, στοιβάζονται σε στρατόπεδα εξόντωσης, γυναίκες, παιδιά και Κουήρ υποκείμενα βιώνουν καθημερινά την έμφυλη κρατική βία και υπονόμευση των σωμάτων τους Κρατούμενα βασανίζονται, στιγματίζονται για κινηματικούς αγώνες ή επειδή απλά περπατούν στο δρόμο, συλλαμβάνονται στις επιχειρήσεις σκούπας για έλλειψη νομιμοποιητικών εγγράφων και πετιούνται στο απανθρωποποιητικό βασανιστήριο του διοικητικού εγκλεισμού, αν δεν κατέχουν χρυσή βίζα.
Ντόπια & μεταναστά ζούμε & παλεύουμε μαζί
ενάντια στα κλειστά κέντρα κράτησης, τα κλειστά σύνορα,
τις αναγκαστικές επαναπροωθήσεις & τις φυλακές
Κανένα μόνο μέχρι να καεί κάθε κελί!
ΌΠΛΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑΣ
Η αστυνομία, τα δικαστήρια και τα Μέσα Μαζικής «Ενημέρωσης», γρανάζια του κρατικού μηχανισμού, δε μπορούν παρά να επιβεβαιώνουν & επιβάλλουν τις συστημικές εξουσίες, την πατριαρχική εξουσία. Μερικές χαρακτηριστικές πρόσφατες αποδείξεις η έντονη εμπλοκή μπάτσων σε κυκλώματα trafficking όπως ο καταδικασμένος μπάτσος - μαστροπός στην υπόθεση της Ηλιούπολης (που χωρίς να έχει εκδικαστεί η υπόθεση του στο Εφετείο, πήρε πίσω το όπλο του και περήφανα γύρισε στη θέση του), τα πάρε δώσε μπάτσων με τον Μίχο στην υπόθεση Κολωνού, η υπόθεση της 19χρονης στην Ηλιούπολη, η συνενοχή και συγκάλυψη του διεθνούς κυκλώματος trafficking Κολομβιανών γυναικών στην Αθήνα (υπόθεση «Αμαρυλλίς», Greek mafia).
Δε ξεχνάμε τα αναρίθμητα περιστατικά έμφυλης βίας που καταγγέλθηκαν χωρίς καμία ανταπόκριση, πολλά από τα οποία κατέληξαν σε γυναικοκτονίες με χαρακτηριστικό παράδειγμα η δολοφονία της Κυριακής, με τη συνενοχή των μπάτσων έξω από το Α.Τ. Αγίων Αναργύρων.
Στα δικαστήρια μπάτσοι και νοικοκυραίοι, όπως στην υπόθεση του Zak/Zaki-Oh, ξεπλένονται και πέφτουν στα μαλακά. Επιζώντα υποχρεώνονται να βιώνουν ξανά και ξανά τα τραύματά τους απροστάτευτα μέσα σε δικαστικές αίθουσες, όπως η υπόθεση του βιασμού στο Βύρωνα, πολλές φορές μπροστά στους κακοποιητές τους, όπου αμφισβητούνται τα βιώματά τους και παρουσιάζονται ως τρελά και αναξιόπιστα. Και όχι μόνο δεν αναγνωρίζεται το αναφαίρετο δικαίωμά μας στην αυτοάμυνα, αλλά ως αμυνόμενα επιζώντα κατηγορούμαστε ένοχα για αυτοδικία, όπως ακριβώς συνέβη και σε συντρόφισσα μας.
Η υποχρεωτική συνεπιμέλεια είναι μία θεσμική κορύφωση των πατριαρχικών επιθέσεων τα τελευταία χρόνια εναντίον των γυναικών και θηλυκοτήτων.
Με τις νέες διατάξεις περί συνεπιμέλειας ο κακοποιητής άντρας ξεπλένεται, καθώς μπορεί να θεωρηθεί «κακός σύζυγος» μεν, αλλά «καλός πατέρας» δε. Η δική μας βιωμένη υλική πραγματικότητα αναγνωρίζει ότι αυτή η διάκριση δεν υφίσταται. Όλοι όσοι κακοποιούν ψυχικά, λεκτικά, σωματικά τις θηλυκότητες, μας αντιλαμβάνονται ως υποχείρια, σκεύη ηδονής και προέκταση της ιδιοκτησίας τους, δε θα μπορούσαν ποτέ να έχουν μια φροντιστική γονική συμπεριφορά. Στην πραγματικότητα ο νόμος αυτός αδιαφορεί για το φόβο και τον κίνδυνο στον οποίο βρίσκονται τα επιζώντα και για τις χειριστικές συμπεριφορές και ψέματα των κακοποιητών, που προσπαθούν να επικυρώσουν την απόλυτη κυριαρχία τους στα παιδιά-ιδιοκτησία τους.
Τέλος, ο υποκριτικός αυτός νόμος στον αγώνα για την επιμέλεια, ενώ και θεσμικά αναγνωρίζεται η εισοδηματική ανισότητα των θηλυκοτήτων, παρουσιάζει μητέρες και πατέρες απλά ως γονέα α και γονέα β, διαγράφοντας εντελώς την κατά κανόνα οικονομική και κοινωνική ανισότητα ανάμεσά τους.
Ο αγώνας ενάντια στην πατριαρχία είναι αγώνας ενάντια σε κάθε εξουσία
Η πατριαρχία βιάζει, σκοτώνει, στήνει πολέμους και λαούς ξεριζώνει
ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟΣ
Τα τελευταία χρόνια βλέπουμε την ανάπτυξή του παγκόσμια, με τις κυβερνήσεις κρατών να κατακτούν ηγετικές θέσεις μέσω ακροδεξιών πρακτικών. Είτε με την επιβολή των όπλων, είτε με εκλογές και αφού έχουν πιο πριν εξαγοράσει και δημιουργήσει ορδές φτωχών υποταγμένων στα αφεντικά «πολιτών» σε Δύση και Ανατολή, ακυρώνουν μεθοδευμένα, ακόμα και εν μια νυκτί, όλες τις κατακτήσεις των φεμινιστικών κινημάτων.
Τρανταχτό παράδειγμα η πρόσφατα εκλεγμένη alt-right κυβέρνηση στις ΗΠΑ, όπου οι ρεπουμπλικάνοι επιχειρούν να αλλάξουν το χάρτη της Γεωγραφίας και της Παγκόσμιας αγοράς κεφαλαίων και προωθούν την anti-gender και anti-woke ατζέντα. Εκδιώκουν με τη βία χιλιάδες μεταναστά ως "εισβολείς", καταργούν ολιστικά προγράμματα συμπερίληψης στην εκπαίδευσή, απαγορεύουν τις αμβλώσεις με διατάγματα και προτείνουν την "ανάγκη εκτελέσεων γονέων και όσων άλλων υποστηρίζουν και "διαιωνίζουν" την Κουήρ κοινότητα και τη σεξουαλική απελευθέρωση, όπως συνέβαινε το 1776, με "δημόσιους λιθοβολισμούς", ενώ γιορτάζουν γύρω από τις «αυτοκτονίες» τρανς ατόμων, χρησιμοποιώντας ως δικό τους πρόσχημα την πίστη και την "καθαρότητα" της φυλής, ακόμα και αν αυτό απαιτεί γενοκτονίες.
Ο Τραμπ, παίρνει θερμά συγχαρητήρια από το Ισραήλ και όχι μόνο, για την φρικαλέα πρότασή του να αγοράσει τη ΓΑΖΑ και να τη μετατρέψει σε Ριβιέρα της Μέσης Ανατολής, εκδιώκοντας με τη βία τους Παλαιστίνιους από τη γη τους, για την οποία πολεμούν από το 1948 και δίνουν το αίμα τους γι αυτή. Πρόκειται για μια γενοκτονία που τέλος δεν έχει.
Ενάντια στις εθνοκαθάρσεις των μιλιταριστών φασιστών, την ψεύτικη ειρήνη & δημοκρατία τους
ΓΕΝΟΚΤΟΝΊΑ
Σε καιρούς γενοκτονίας, οι Παλαιστίνιες γυναίκες, τα παιδιά και η Κουήρ κοινότητα είναι τα πρώτα θύματα του αποικιοκρατικού κράτους κατοχής. Το Ισραήλ, με την εγκληματική συνενοχή των δυτικών κυβερνήσεων, διαχωρίζει και καταπιέζει τους ανθρώπους της Παλαιστίνης με βάση το φύλο και τη σεξουαλικότητα, εφαρμόζει παραβιαστικές συμπεριφορές, διαπράττει βιασμούς και έμφυλες επιθέσεις σε χώρους ανάκρισης, κράτησης, σε checkpoints.
Η κατάρρευση του συστήματος υγείας είναι ένας μηχανισμός, μέσω έμφυλης βίας, της ελευθερίας αναπαραγωγής των Παλαιστινίων, αφού αυξάνονται οι αποβολές, η νεογνική θνησιμότητα, οι πρόωρες γεννήσεις.
Παλαιστίνιες γυναίκες, τα παιδιά και η Κουήρ κοινότητα, συμμετέχουν στην αντίσταση εδώ και δεκαετίες, παίζουν καθοριστικό ρόλο στην οργάνωση των λαϊκών παράνομων δικτύων και επιτροπών, μέσα από την τέχνη και την γραφή τους υπερασπίζονται τη γη και τα σώματά τους.
Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στον αγώνα τους για απελευθέρωση και αντίσταση
Ενάντια στους εποικιστικούς πολέμους & τις γενοκτονίες
ΓΥΝΑΙΚΟΚΤΟΝΙΕΣ
Τα στοιχεία για το 2023 είναι απελπιστικά, μιλώντας με αριθμούς: δολοφονήθηκαν 51100 γυναίκες παγκοσμίως από την οικογένεια ή τους συντρόφους τους. Μιλάμε για 140 γυναικοκτονίες κάθε μέρα, δηλαδή 1 γυναικοκτονία κάθε 10 λεπτά (πηγή: UN WOMEN, Γραφείο του ΟΗΕ για τα Ναρκωτικά και το Έγκλημα, 25.11.2024). Η Ελλάδα, παρότι έχει κυρώσει τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης, δεν έχει κατοχυρώσει νομικά τον όρο "γυναικοκτονία" ούτε έχει φροντίσει για την αποτελεσματική λειτουργία των σχετικών κοινωνικών δομών και των υπηρεσιών της αστυνομίας.
Σε μια τέτοια δυστοπική πραγματικότητα, προτάσσουμε τη φεμινιστική πάλη ενάντια στο "φιλάνθρωπο" κράτος. Στεκόμαστε αλληλέγγυα και υπερασπιζόμαστε όλα τα έμβια όντα που υφίστανται αδικία, εκμετάλλευση και καταπίεση. Πάντα από τα κάτω, για τα κάτω. Πάντα με τη μεριά των καταπιεσμένων.
Κανένα μόνο απέναντι στην ετεροπατριαρχική έμφυλη βία!
Μαζί με όσα παλεύουν για μια αταξική, αντιεξουσιαστική, αλληλέγγυα και συμπεριληπτική κοινωνία, με στόχο την κατάρριψη της πατριαρχίας και την ολική απελευθέρωση.
Το Σώμα μας σε Κίνδυνο, να γίνει Επικίνδυνο.
Για μια κοινωνία ελευθερίας, χωρίς αφεντικά, αιχμάλωτα και καταπιεσμένα.
Με όλα τα αποκλεισμένα υποκείμενα μαζί
Από τη Λάρισα, τα Τέμπη, ως την Παλαιστίνη & τον Κολωνό
Τέλος με το φόβο, την ενοχή, τη συγκάλυψη & τη σιωπή!
Μπουρλότο και φωτιά σε κάθε βιαστή
Όλα μια αγκαλιά μέχρι να πέσει η πατριαρχία
Μια μέρα η ισότητα δε θα 'ναι ουτοπία
Γυναίκα, Ζωή, Ελευθερία!
Το πάθος για τη λευτεριά είναι δυνατότερο απ΄όλα τα κελιά!
ΌΛΑ ΣΤΟ ΔΡΌΜΟ 8 ΜΑΡΤΊΟΥ & ΚΑΘΕ ΜΈΡΑ
Φεμινιστική Συλλογικότητα από τα Κάτω: το Σπίτι, για την Ενδυνάμωση & τη Χειραφέτηση
ENGLISH
MULTIFACETED FEMINIST STRUGGLE FOR TOTAL LIBERATION
March 8, ALL on the road!
March 8th for us is not a holiday, it is a day of daily struggle for Depatriarchalization with all the patriarchal remnants of internalized misogyny we carry. Patriarchy is our enemy, which is not a matter of choice and lifestyle for men alone. It is a male-linear view of the world, massively and systemically reproduced, creating gendered power relations.
As the House, for Empowerment & Emancipation:
- We are fighting for the total liberation of the whole of society and nature.
- We integrate the anti-authoritarian, anti-systemic, anti-speciesist and class struggle into our battles.
- We put forward the concept and tools of Self-Organization and Solidarity, both to support the survivors, and to create mounds and picket lines for our immediate protection from our violators and abusers.
- We emphasize self-education to recognize the patriarchal tools in our home, work, street, education, history, relationships and ourselves, and to fight them in real time.
- We prioritize our need to be on the street, to inform, to gain visibility in our neighborhoods, to open up conversations, and to build relationships of trust and solidarity.
- We refuse the capitalist institutional assimilation and depoliticization of feminism imposed by the westernization of our societies.
- We operate horizontally and anti-hierarchically, and strive to create collective processes for dealing with violators and abusers, based on the wishes of survivors, but also safe spaces for all.
THE STATE
Greek state means daily legalization of violence and rape culture. All of us have to deal with incidents of law repression, revengeful persecution, state murders in the neighborhoods, the police stations, the borders and the labour camps. A normality that is attempted to be legitimized with the blessing of the state and the mainstream media. State arbitrariness and oppression affects us all. Migrants are drowned in the Aegean, piled up in extermination camps. Women, children and Queer subjects experience daily the gendered state violence and undermining of their bodies. Detainees are tortured, stigmatized for movement struggles or for simply walking on the street, arrested in "sweeping" operations for lack of legal documents and thrown into the dehumanizing torture of administrative detention, if they do not hold a golden visa...
Locals & migrants we live and fight together against closed detention centres, closed borders, forced repatriations & prisons.
None alone until every cell is burnt down!
WEAPONS OF PATRIARCHY
The police, the courts and the Mass Media, cogs of the state mechanism, can only confirm and impose the systemic powers, the patriarchal power. Some typical recent evidence: the intense involvement of cops in trafficking rings such as the convicted pimp cop in the Ilioupolis case (who, without his case being heard in the Court of Appeal, got his gun back and proudly returned to his post), the give-and-take cops with Mihos in the Kolonos case, the case of the 19-year-old girl in Ilioupolis, the complicity and cover-up of the international trafficking ring of Colombian women in Athens (the "Amaryllis" case, Greek mafia).
We have not forgotten the countless incidents of gender violence that were reported without any response, many of which ended in feminicides, a typical example being the murder of Kyriaki, with the complicity of the cops outside the Agioi Anargyroi police station.
In the courts, cops and the good Greek family men, as in the Zack/Zackie-Oh case, are washed away and not punished. Survivors are forced to relive their traumas over and over again unprotected in courtrooms, as in the Vyronas rape case, often in front of their abusers, where their experiences are challenged and presented as crazy and unreliable. And not only is our inalienable right to self-defense not recognized, but as defending survivors we are guiltily accused of vigilantism, just as happened to our comrade.
Compulsory co-parenting is an institutional culmination of the patriarchal attacks in recent years against women and females.
With the new co-custody provisions, the abusive man is washed away, as he can be considered a "bad husband" on the one hand, but a "good father" on the other. Our own lived material reality recognizes that this distinction does not exist. All those who mentally, verbally, physically abuse females, perceive us as subservient, pleasure vessels and extensions of their property, could never have a nurturing parental attitude. In fact, this law is indifferent to the fear and danger in which survivors find themselves and to the manipulative attitudes and lies of abusers who seek to validate their absolute dominance over their child-owners.
Finally, this hypocritical law in the struggle for custody, while also institutionally recognizing the income inequality of femininities, presents mothers and fathers simply as parent a and parent b, completely erasing the generally economic and social inequality among them.
The struggle against patriarchy is a struggle against all authorities
Patriarchy rapes, kills, sets up wars and uproots peoples
TOTALITARIANISM
In recent years we see its growth globally, with governments to gain leadership positions through far-right practices. Either with the imposition of arms, or with elections and after they have previously bought and created hordes of poor subordinated to their boss "citizens" in the West and the East, cancel methodically, even overnight, all the conquests of feminist movements. A stark example is the recently elected alt-right government in the US, where republicans are attempting to change the map of Geography and Global Market and promote anti-gender and anti-woke agenda. They forcibly evict thousands of migrants as intruders, remove holistic inclusion programs in education, prohibit abortions by decrees and propose the "need to execute parents" and others who support and "perpetuate" the Queer community and the sexual liberation, as was the case in 1776, with "public stonewalling", while celebrating around the "suicides" of trans people, using as a pretext the faith and the "purity" of their own breed, even if this requires genocides.
Trump, takes warm congratulations from Israel and beyond, for his horrific proposal to buy GAZA and turn it into the Riviera of the Middle East, forcibly evicting Palestinians from their land, that they have been fighting for, since 1948, and give their blood for it. This is a genocide that has no end.
Against the ethnic cleansings of fascist militarists' false peace and democracy
GENOCIDE
In times of genocide, Palestinian women, children and the queer community are the first victims of the colonial State of occupation. Israel, with the criminal complicity of Western governments, separates and oppresses the people of Palestine based on gender and sexuality, apply violating conducts, commits rapes and gender-based attacks on interrogation, detention, checkpoint locations.
The collapse of the health system is a mechanism, through gender-based violence, against the freedom of Palestinian reproduction, after an increase in miscarriages, neonatal mortality, premature births.
Palestinian women, children and the Queer community, participate in the resistance for decades, play a key role in the organization of popular underground networks and committees, through their art and writing, they are defending their land and bodies.
We express our solidarity in their struggle for liberation and resistance. Against the pollinating wars & the genocide
FEMINICIDES
The figures for 2023 are hopeless, talking in numbers: 51100 women were murdered worldwide by the family or their comrades. We're talking about 140 feminicides every day, that is 1 every 10 minutes (source: UN WOMEN, UN Office for Drugs and Crime, 25.11.2024). Greece, although it has Ratified the Istanbul Convention, has neither enshrined legally the term "feminicide", nor has it taken care of effective functioning relevant social structures and police services.
In such a dystopian reality, we propose the feminist struggle against the "Charity" state. We stand in solidarity and defend all living beings who suffer injustice, exploitation and oppression.
Always from below, for the ones below.
Always on the side of the oppressed.
None alone against heteropatriarchal gender violence!
Together with those who fight for a classless, anti-authoritarian, solidarity and inclusive society, with the aim of breaking down patriarchy and total liberation.
Our body in danger, let it be dangerous.
For a society of freedom, without bosses, captives and oppressed.
With all the excluded subjects together
From Larissa & Tempi, to Palestine & Kolonos
End with fear, guilt, cover-up & silence!
Burloto and fire to every rapist
All a hug until patriarchy falls
One day, equality will not be a utopia
Woman Life Freedom!
The passion for freedom is stronger than all cells!
ALL ON THE ROAD MARCH 8 & EVERY DAY
Feminist Collectivity from Below: the House, for Empowerment & Emancipation
FRENCH
LUTTE FÉMINISTE MULTIFACULTATIVE pour une libération totale
le 8 mars, TOUS en route!
Pour nous, le 8 mars n'est pas un jour férié, c'est un jour de lutte quotidienne pour la dépatriarcalisation avec tous les vestiges patriarcaux de la misogynie intériorisée que nous portons. Le patriarcat est notre ennemi, ce qui n'est pas une question de choix et de mode de vie réservé aux hommes. C'est une vision du monde linéaire et masculine, reproduite massivement et systématiquement, créant des relations de pouvoir sexuées.
En tant que Maison pour le renforcement et l'émancipation :
- Nous luttons pour la libération totale de toute la société et de la nature.
- Nous intégrons la lutte anti-autoritaire, anti-systémique, anti-spéciste et de classe dans nos combats.
- Nous mettons en avant le concept et les outils d'auto-organisation et de solidarité, à la fois pour soutenir les survivants et pour créer des monticules et des piquets de grève pour notre protection immédiate contre nos violateurs et agresseurs.
- Nous mettons l'accent sur l'auto-éducation pour reconnaître les outils patriarcaux dans notre foyer, notre travail, notre rue, notre éducation, notre histoire, nos relations et nous-mêmes, et pour les combattre en temps réel.
- Nous accordons la priorité à notre besoin d'être dans la rue, d'informer, de gagner en visibilité dans nos quartiers, d'ouvrir des conversations et de construire des relations de confiance et de solidarité.
- Nous refusons l'assimilation institutionnelle capitaliste et la dépolitisation du féminisme imposées par l'occidentalisation de nos sociétés.
- Nous opérons de manière horizontale et antihiérarchique, et nous nous efforçons de créer des processus collectifs pour traiter les violateurs et les agresseurs, basés sur les souhaits des survivants, mais aussi des espaces sûrs pour tous.
L'ÉTAT
L'État grec signifie la légalisation quotidienne de la violence et de la culture du viol. Nous devons tous faire face à des incidents de répression judiciaire, de persécution vengeresse, de meurtres d'État dans les quartiers, les commissariats de police, les frontières et les camps de travail. Une normalité que l'on tente de légitimer avec la bénédiction de l'État et des médias grand public. L'arbitraire et l'oppression de l'État nous affectent tous. Les migrants sont noyés dans la mer Égée, entassés dans des camps d'extermination. Les femmes, les enfants et les personnes homosexuelles subissent quotidiennement la violence genrée de l'État et la destruction de leur corps. Les détenus sont torturés, stigmatisés pour leurs luttes de mouvement ou simplement pour avoir marché dans la rue, arrêtés lors d'opérations de « ratissage » pour manque de documents légaux et jetés dans la torture déshumanisante de la détention administrative, s'ils ne détiennent pas de visa doré...
Localistes et migrants, nous vivons et luttons ensemble contre les centres de détention fermés, les frontières fermées, les rapatriements forcés et les prisons.
Personne seule jusqu'à ce que chaque cellule soit incendiée !
ARMES DU PATRIARCAT
La police, les tribunaux et les médias, rouages de l'appareil étatique, ne peuvent que confirmer et imposer les pouvoirs systémiques, le pouvoir patriarcal. Quelques exemples récents typiques : l'implication intense des flics dans les réseaux de trafic comme le proxénète condamné dans l'affaire d'Ilioupolis (qui, sans que son cas ne soit entendu en Cour d'appel, a récupéré son arme et est retourné fièrement à son poste), les flics donnant-donnant avec Mihos dans l'affaire Kolonos, l'affaire de la jeune fille de 19 ans d'Ilioupolis, la complicité et la dissimulation du réseau international de trafic de femmes colombiennes à Athènes (l'affaire "Amaryllis", mafia grecque).
Nous n'oublions pas les innombrables incidents de violence de genre qui ont été signalés sans aucune réponse, dont beaucoup se sont terminés par des féminicides, un exemple typique étant le meurtre de Kyriaki, avec la complicité des flics devant le commissariat d'Agioi Anargyroi.
Devant les tribunaux, les policiers et les bons pères de famille grecs, comme dans l'affaire Zack/Zackie-Oh, sont balayés et non punis. Les survivants sont obligés de revivre leurs traumatismes encore et encore sans protection dans les salles d'audience, comme dans l'affaire du viol de Vyronas, souvent devant leurs agresseurs, où leurs expériences sont remises en question et présentées comme folles et peu fiables. Et non seulement notre droit inaliénable à l'autodéfense n'est pas reconnu, mais en tant que survivants qui défendent nos enfants, nous sommes accusés de justicier, comme cela est arrivé à notre camarade.
La coparentalité obligatoire est le point culminant institutionnel des attaques patriarcales de ces dernières années contre les femmes et les filles.
Avec les nouvelles dispositions sur la garde partagée, l'homme violent est balayé, car il peut être considéré comme un « mauvais mari » d'un côté, mais un « bon père » de l'autre. Notre propre réalité matérielle vécue reconnaît que cette distinction n'existe pas. Tous ceux qui maltraitent mentalement, verbalement et physiquement les femmes, qui les perçoivent comme des soumises, des objets de plaisir et des extensions de leur propriété, ne pourront jamais avoir une attitude parentale bienveillante. En fait, cette loi est indifférente à la peur et au danger dans lesquels se trouvent les survivantes et aux attitudes manipulatrices et aux mensonges des abuseurs qui cherchent à valider leur domination absolue sur leurs enfants-propriétaires.
Enfin, cette loi hypocrite dans la lutte pour la garde, tout en reconnaissant institutionnellement l'inégalité des revenus des féminités, présente les mères et les pères simplement comme des parents a et b, effaçant complètement l'inégalité économique et sociale générale entre eux.
La lutte contre le patriarcat est une lutte contre toutes les autorités
Le patriarcat viole, tue, déclenche des guerres et déracine les peuples
TOTALITARISME
Ces dernières années, nous avons pu constater sa croissance à l'échelle mondiale, avec des gouvernements qui gagnent des positions de leadership grâce à des pratiques d'extrême droite. Soit par l'imposition des armes, soit par des élections et après avoir acheté et créé des hordes de pauvres subordonnés à leurs chefs « citoyens » à l'Ouest et à l'Est, ils annulent méthodiquement, même du jour au lendemain,
toutes les conquêtes des mouvements féministes. Un exemple frappant est le gouvernement d'extrême droite récemment élu aux États-Unis, où les républicains tentent de changer la carte de la géographie et du marché mondial et de promouvoir un programme anti-genre et anti-woke. Ils expulsent de force des milliers de migrants en tant qu'intrus, suppriment les programmes d'inclusion holistique dans l'éducation, interdisent l'avortement par décret et proposent la « nécessité d'exécuter les parents » et d'autres qui soutiennent et « perpétuent » la communauté queer et la libération sexuelle, comme ce fut le cas en 1776, avec « l'obstruction publique », tout en célébrant les « suicides » des personnes trans, en utilisant comme prétexte la foi et la « pureté » de leur propre race, même si cela nécessite des génocides.
Trump reçoit les chaleureuses félicitations d'Israël et d'ailleurs pour sa proposition horrible d'acheter GAZA et d'en faire la Riviera du Moyen-Orient, en expulsant de force les Palestiniens de leur terre, pour laquelle ils se battent depuis 1948 et pour laquelle ils ont donné leur sang. C'est un génocide qui n'a pas de fin.
Contre les nettoyages ethniques de la fausse paix et démocratie des militaristes fascistes.
GÉNOCIDE
En temps de génocide, les femmes, les enfants et la communauté queer palestinienne sont les premières victimes de l'État colonial d'occupation. Israël, avec la complicité criminelle des gouvernements occidentaux, sépare et opprime le peuple palestinien en fonction de son sexe et de sa sexualité, applique des comportements violents, commet des viols et des attaques sexistes lors des interrogatoires, des détentions et des points de contrôle.
L'effondrement du système de santé est un mécanisme, par la violence sexiste, contre la liberté de reproduction palestinienne, après une augmentation des fausses couches, de la mortalité néonatale et des naissances prématurées.
Les femmes, les enfants et la communauté queer palestinienne participent à la résistance depuis des décennies, jouent un rôle clé dans l'organisation de réseaux et de comités populaires clandestins, à travers leur art et leurs écrits, ils défendent leur terre et leur corps.
Nous exprimons notre solidarité dans leur lutte pour la libération et la résistance. Contre les guerres pollinisatrices et le génocide
FÉMINICIDES
Les chiffres pour 2023 sont désespérés, en chiffres : 51 100 femmes ont été assassinées dans le monde par leur famille ou leurs camarades. On parle de 140 féminicides par jour, soit 1 toutes les 10 minutes (source : UN WOMEN, UN Office for Drugs and Crime, 25.11.2024). La Grèce, bien qu'elle ait ratifié la Convention d'Istanbul, n'a ni consacré légalement le terme « féminicide », ni veillé au bon fonctionnement des structures sociales et des services de police concernés.
Dans une réalité aussi dystopique, nous proposons la lutte féministe contre l'État « de charité ». Nous sommes solidaires et défendons tous les êtres vivants qui souffrent d'injustice, d'exploitation et d'oppression. Toujours d'en bas, pour ceux d'en bas.
Toujours du côté des opprimés.
Personne seule contre la violence sexiste hétéropatriarcale !
Aux côtés de ceux qui luttent pour une société sans classes, antiautoritaire, solidaire et inclusive, dans le but de briser le patriarcat et d'obtenir une libération totale.
Notre corps en danger, qu'il soit dangereux.
Pour une société de liberté, sans patrons, captifs et opprimés.
Avec tous les sujets exclus ensemble
De Larissa, Tempi, à Palestine et Kolonos
Fini avec la peur, la culpabilité, la dissimulation et le silence!
Burloto et feu à chaque violeur
Tout un câlin jusqu'à ce que le patriarcat tombe
Un jour, l'égalité ne sera plus une utopie
Femme Vie Liberté!
La passion pour la liberté est plus forte que toutes les cellules!
TOUS SUR LA ROUTE LE 8 MARS ET TOUS LES JOURS
Collectivité féministe d'en bas: la Maison, pour l'autonomisation et l'émancipation
SPANISH
LUCHA FEMINISTA MULTIFACÉTICA por la liberación total
el 8 de marzo ¡TODES A LA CARRETERA!
El 8 de marzo para nosotres no es un día festivo, es un día de lucha diaria por la Despatriarcalización con todos los remanentes patriarcales de misoginia internalizada que llevamos. El patriarcado es nuestro enemigo, que no es una cuestión de elección y estilo de vida solo para los hombres. Es una visión masculina y lineal del mundo, reproducida masiva y sistémicamente, que crea relaciones de poder de género.
Como Casa, por el Empoderamiento y la Emancipación:
- Luchamos por la liberación total de toda la sociedad y la naturaleza.
- Integramos la lucha antiautoritaria, antisistémica, antiespecista y de clases en nuestras batallas.
- Proponemos el concepto y las herramientas de Autoorganización y Solidaridad, tanto para apoyar a las sobrevivientes como para crear montículos y piquetes para nuestra protección inmediata de nuestros violadores y abusadores.
- Ponemos énfasis en la autoeducación para reconocer las herramientas patriarcales en nuestro hogar, trabajo, calle, educación, historia, relaciones y en nosotres mismes, y para combatirlas en tiempo real.
- Priorizamos nuestra necesidad de estar en la calle, informar, ganar visibilidad en nuestros barrios, abrir conversaciones y construir relaciones de confianza y solidaridad.
-Rechazamos la asimilación institucional capitalista y la despolitización del feminismo impuesta por la occidentalización de nuestras sociedades.
-Operamos de forma horizontal y antijerárquica, y nos esforzamos por crear procesos colectivos para tratar con violadores y abusadores, basados en los deseos de los sobrevivientes, pero también espacios seguros para todes.
EL ESTADO
El Estado griego significa la legalización diaria de la violencia y la cultura de la violación. Todos tenemos que lidiar con incidentes de represión legal, persecución vengativa, asesinatos estatales en los barrios, las comisarías, las fronteras y los campos de trabajo. Una normalidad que se intenta legitimar con la bendición del Estado y los medios de comunicación. La arbitrariedad y la opresión del Estado nos afectan a todos. Los migrantes se ahogan en el Egeo, se amontonan en campos de exterminio. Las mujeres, los niños y las personas queer experimentan diariamente la violencia de género del Estado y el debilitamiento de sus cuerpos. Los detenidos son torturados, estigmatizados por las luchas del movimiento o simplemente por caminar por la calle, arrestados en operaciones de "barrido" por falta de documentos legales y arrojados a la tortura deshumanizante de la detención administrativa, si no tienen un visado dorado...
Los locales y los migrantes vivimos y luchamos juntos contra los centros de detención cerrados, las fronteras cerradas, las repatriaciones forzadas y las cárceles.
¡Nadie solo hasta que todas las celdas sean quemadas!
ARMAS DEL PATRIARCADO
La policía, los tribunales y los medios de comunicación, engranajes del mecanismo estatal, no pueden hacer más que confirmar e imponer el poder sistémico, el poder patriarcal. Algunas pruebas típicas de los últimos tiempos: la intensa implicación de los policías en las redes de tráfico, como el policía proxeneta condenado en el caso de Ilioupolis (que, sin que su caso fuera visto en el Tribunal de Apelación, recuperó su arma y volvió orgulloso a su puesto), los policías de toma y daca con Mihos en el caso Kolonos, el caso de la chica de 19 años en Ilioupolis, la complicidad y el encubrimiento de la red internacional de tráfico de mujeres colombianas en Atenas (el caso "Amaryllis", mafia griega).
No hemos olvidado los innumerables incidentes de violencia de género que fueron denunciados sin ninguna respuesta, muchos de los cuales terminaron en feminicidios, un ejemplo típico fue el asesinato de Kyriaki, con la complicidad de los policías a las puertas de la comisaría de Agioi Anargyroi. En los tribunales, los policías y los buenos padres de familia griegos, como en el caso de Zack/Zackie-Oh, son eliminados y no castigados.
Las supervivientes se ven obligadas a revivir sus traumas una y otra vez sin protección en los juzgados, como en el caso de violación de Vyronas, a menudo delante de sus maltratadores, donde sus experiencias son cuestionadas y presentadas como locas y poco fiables. Y no sólo no se reconoce nuestro derecho inalienable a la autodefensa, sino que como supervivientes defensoras se nos acusa culpablemente de vigilantismo, tal como le ocurrió a nuestra compañera.
La coparentalidad obligatoria es una culminación institucional de los ataques patriarcales de los últimos años contra las mujeres y las hembras.
Con las nuevas disposiciones de co-custodia, el hombre maltratador es eliminado, ya que puede ser considerado un "mal marido" por un lado, pero un "buen padre" por el otro. Nuestra propia realidad material vivida reconoce que esta distinción no existe. Todos aquellos que abusan mental, verbal y físicamente de las mujeres, nos perciben como subordinadas, recipientes de placer y extensiones de su propiedad, nunca podrían tener una actitud paternal protectora. De hecho, esta ley es indiferente al miedo y al peligro en que se encuentran las sobrevivientes y a las actitudes manipuladoras y mentiras de los abusadores que buscan validar su dominio absoluto sobre sus hijos-dueños.
Finalmente, esta ley hipócrita en la lucha por la custodia, al tiempo que reconoce institucionalmente la desigualdad de ingresos de las feminidades, presenta a las madres y a los padres simplemente como padre a y padre b, borrando por completo la desigualdad económica y social general entre ellos.
La lucha contra el patriarcado es una lucha contra todas las autoridades
El patriarcado viola, mata, provoca guerras y desarraiga a los pueblos
TOTALITARISMO
En los últimos años vemos su crecimiento a nivel global, con gobiernos que buscan ganar posiciones de liderazgo a través de prácticas de extrema derecha. Ya sea con la imposición de armas, o con elecciones y después de haber comprado y creado previamente hordas de pobres subordinados a sus jefes "ciudadanos" en Occidente y Oriente, cancelan metódicamente, incluso de la noche a la mañana,
todas las conquistas de los movimientos feministas. Un claro ejemplo es el gobierno de extrema derecha recientemente elegido en los EE. UU., donde los republicanos están intentando cambiar el mapa de la Geografía y el Mercado Global y promover una agenda antigénero y anti-woke. Desalojan a la fuerza a mile de migrantes por intrusos, eliminan programas de inclusión holística en la educación, prohíben los abortos por decretos y proponen la "necesidad de ejecutar a los padres" y otros que apoyan y "perpetúan" a la comunidad queer y la liberación sexual, como fue el caso en 1776, con "obstruccionismo público", mientras celebran los "suicidios" de las personas trans, utilizando como pretexto la fe y la "pureza" de su propia raza, incluso si esto requiere genocidios.
Trump, recibe cálidas felicitaciones de Israel y más allá, por su horrible propuesta de comprar GAZA y convertirla en la Riviera del Medio Oriente, desalojando por la fuerza a los palestinos de su tierra, por la que han estado luchando, desde 1948, y dando su sangre por ella. Este es un genocidio que no tiene fin.
Contra las limpiezas étnicas de la falsa paz y democracia de los militaristas fascistas
GENOCIDIO
En tiempos de genocidio, las mujeres, los niños y la comunidad queer palestina son las primeras víctimas del Estado colonial de ocupación. Israel, con la complicidad criminal de los gobiernos occidentales, separa y oprime al pueblo de Palestina en función de su género y sexualidad, aplica conductas violatorias, comete violaciones y ataques por motivos de género en lugares de interrogatorio, detención y puestos de control.
El colapso del sistema de salud es un mecanismo, a través de la violencia de género, contra la libertad de reproducción palestina, tras un aumento de abortos espontáneos, mortalidad neonatal y nacimientos prematuros.
Las mujeres, los niños y la comunidad queer palestina participan en la resistencia desde hace décadas, desempeñan un papel clave en la organización de redes y comités populares clandestinos, a través de su arte y sus escritos, defienden su tierra y sus cuerpos.
Expresamos nuestra solidaridad con su lucha por la liberación y la resistencia. Contra las guerras polinizadoras y el genocidio
FEMINICIDIOS
Las cifras de 2023 son desesperanzadoras, hablando en números: 51.100 mujeres fueron asesinadas en todo el mundo por la familia o sus compañeros. Estamos hablando de 140 feminicidios cada día, es decir, 1 cada 10 minutos (fuente: ONU MUJERES, Oficina de las Naciones Unidas contra la Droga y el Delito, 25.11.2024). Grecia, aunque ha ratificado el Convenio de Estambul, no ha consagrado legalmente el término "feminicidio", ni se ha ocupado del funcionamiento efectivo de las estructuras sociales y los servicios policiales pertinentes.
En una realidad tan distópica, proponemos la lucha feminista contra el Estado de la "caridad". Nos solidarizamos y defendemos a todos los seres vivos que sufren injusticia, explotación y opresión.
Siempre desde abajo, para los de abajo.
Siempre del lado de los oprimidos.
¡Ninguna sola contra la violencia de género heteropatriarcal!
Junto a quienes luchan por una sociedad sin clases, antiautoritaria, solidaria e inclusiva, con el objetivo de romper el patriarcado y la liberación total.
Nuestro cuerpo en peligro, que sea peligroso.
Por una sociedad de libertad, sin patrones, cautivos y oprimidos.
Con todos los sujetos excluidos juntos
Desde Larissa, Tempi, hasta Palestina y Kolonos
¡Acabemos con el miedo, la culpa, el encubrimiento y el silencio!
¡Burloto y fuego a cada violador!
Un abrazo hasta que caiga el patriarcado
Un día, la igualdad no será una utopía
¡Mujer Vida Libertad!
¡La pasión por la libertad es más fuerte que todas las células!
TODES EN LA CARRETERA EL 8 DE MARZO Y TODOS LOS DÍAS
Colectividad feminista desde abajo: la casa, por el empoderamiento y la emancipación
πηγή : email που λάβαμε στις 5 Μαρτίου 15h
8 ΜΑΡΤΗ 2025 ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ
Στις 8 Μαρτίου του 1857, οι εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη προέβησαν σε μία ιστορική απεργιακή κινητοποίηση διεκδικώντας την καλυτέρευση των συνθηκών εργασίας τους, μειωμένο ωράριο, αυξήσεις στους μισθούς τους και ισότιμη εργασιακή αντιμετώπιση με τους άντρες συναδέλφους τους. Η απεργία εκείνη υπήρξε το αποκορύφωμα ενός πολυετούς αγώνα από το πρώτο εργατικό σωματείο της ιστορίας αποτελούμενο αποκλειστικά από γυναίκες για τα εργασιακά δικαιώματα των εργατριών των ΗΠΑ. Από τότε και μέχρι σήμερα, η 8η Μάρτη αποτελεί μια ημερομηνία σταθμό για τα γυναικεία δικαιώματα και την σύνδεσή τους με το εργατικό κίνημα.
Στις 8 Μαρτίου του 2025 διεκδικούμε για ακόμη μια φορά δικαιοσύνη και ισότητα για τις γυναίκες παγκοσμίως καθώς σχεδόν δύο αιώνες μετά οι γυναίκες έχουν ακόμα πολλά να παλέψουν.
Στον τομέα της εργασίας, συνεχίζουμε να υφιστάμεθα διακρίσεις: μισθολογικό χάσμα, συγκέντρωση των γυναικών σε πιο επισφαλείς τομείς, λιγότερες εργασιακές ευκαιρίες, τον εγκλωβισμό μας σε part time δουλειές και ορισμένου χρόνου συμβάσεις, λιγότερες ευκαιρίες επαγγελματικής ανέλιξης, εμπόδια λόγω μητρότητας το οποίο καθιστά τη μητρότητα αίτιο φτωχοποίησης των γυναικών, μη αναγνώριση της άδειας περιόδου από το ελληνικό κράτος, τα οποία οδηγούν και σε χάσμα στις συντάξεις. Σε όλα αυτά πρέπει επίσης να προσθέσουμε την έμφυλη βία που αντιμετωπίζουμε, καθώς υπολογίζεται ότι τουλάχιστον το ένα τρίτο της σεξουαλικής κακοποίησης λαμβάνει χώρα στον εργασιακό χώρο.
Επιπλέον, οι οικιακές εργασίες και η ανατροφή των παιδιών ή/και ηλικιωμένων συγγενών επιβαρύνουν κυρίως τις γυναίκες, το οποίο σε συνδυασμό με την παντελής έλλειψη του ελληνικού κράτους να προσφέρει επιδόματα σε οικογένειες, χώρους μελέτης - απασχόλησης για παιδιά, δομές για ηλικιωμένους κτλ οδηγεί πολύ συχνά τις γυναίκες να εγκαταλείπουν την εργασία τους ή να επιλέγουν εργασίες που δεν χρήζουν εξειδίκευσης, συνεπώς με χαμηλό κύρος και μισθολογικές απολαβές, πράγμα που σημαίνει έλλειψη οικονομικής ανεξαρτησίας σε σχέση με τους άνδρες και χαμηλότερα ποσοστά των γυναικών σε σωματεία.
Παρόλα αυτά και εκτός του χώρου εργασίας, οι γυναίκες υφίστανται κάθε είδους βία παγκοσμίως. Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, 137 γυναίκες δολοφονούνται καθημερινά από νυν ή πρώην συντρόφους τους. Στην Ελλάδα το 2024 διαπράχτηκαν 15 γυναικοκτονίες, από όσο μπορούμε να γνωρίζουμε καθώς το κράτος δεν αναγνωρίζει ως πολίτες όλες τις μετανάστριες και τις προσφύγισσες καθιστώντας έτσι την έμφυλη βία εναντίον τους αόρατη. Όσον αφορά τη σεξουαλική βία, οι στατιστικές δείχνουν ότι αυξάνεται, τόσο για τις ενήλικες γυναίκες όσο και για τα κορίτσια, εκτός και εντός του οικογενειακού περιβάλλοντος.
Και πάλι φέτος η 8η Μάρτη έρχεται λίγες μέρες μετά την επέτειο από το δολοφονικό δυστύχημα στα Τέμπη συνεχίζοντας αυτό που ξεκινήσαμε στις 28 Φλεβάρη, σε μια από τις μαζικότερες πανελλαδικές απεργίες των τελευταίων 50 χρόνων.
Η 8η Μάρτη είναι μια μέρα αγώνα για την απελευθέρωση των γυναικών της εργατικής τάξης από τα δεσμά της πατριαρχίας. Όπως σε όλο τον κόσμο έτσι και εδώ, βγαίνουμε στους δρόμους, διαδηλώνουμε και απαιτούμε:
- Αυξήσεις μισθών
- Ισότητα στην αμοιβή
- Δωρεάν προϊόντα περιόδου στους εργασιακούς χώρους
- Άδεια περιόδου
- Επίδομα στήριξης στις εργαζόμενες μητέρες
- Αύξηση και καθολική εφαρμογή της άδειας εγκυμοσύνης
- Συλλογικές συμβάσεις εργασίας που θα προστατεύουν από τις διακρίσεις λόγω φύλου
- Δημόσιες και δωρεάν υπηρεσίες ψυχολογικής και νομικής στήριξης σε θύματα έμφυλης και ενδοοικογενειακής βίας
Στις 8 Μάρτη δε γιορτάζουμε, συμμετέχουμε στις κινητοποιήσεις των σωματείων και των φεμινιστικών συλλογικοτήτων για την εξάλειψη όλων των μορφών έμφυλης καταπίεσης.
Όλες και όλοι στη συγκέντρωση το Σάββατο, 13.00, Πλατεία Κλαυθμώνος
Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου - Χάρτου - Ψηφιακών Μέσων Αττικής
Λόντου 6, Εξάρχεια - Αθήνα | 2103820537 & 6980182255 | sylyp_vivliou@yahoo.gr
Κάλεσμα για πορεία 8 Μάρτη
Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΓΙΟΡΤΗ, ΘΑ ΣΤΗΘΕΙ ΣΤΑ ΣΥΝΤΡΙΜΜΙΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑΣ, ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ
Η 8η Μάρτη έχει καθιερωθεί ως θεσμική γιορτή για τα «δικαιώματα των γυναικών». Η βίαιη καθημερινότητα που βιώνουμε ως θηλυκότητες, τρανς και κουηρ άτομα δεν εκτονώνεται σε μια μέρα παραχωρημένη από το κράτος και αγκαλιασμένη από φορείς και θεσμικά όργανα. Από τις καθημερινές γυναικοκτονίες και ξυλοδαρμούς, την πειθάρχηση των σωμάτων μας και τον έλεγχο της αναπαραγωγής (ζήτημα αμβλώσεων), τις τρανσφοβικές επιθέσεις στον δρόμο, τα κυκλώματα τράφικινγκ και το ξέπλυμά τους, μέχρι τις μη συναινετικές πράξεις, τον σεξισμό στον χώρο της εργασίας, τα αγγίγματα στο λεωφορείο, τις φωνές και την υποτίμηση, τη βία τη ζούμε κάθε μέρα εδώ.
Επιλέγουμε να βρισκόμαστε στον δρόμο αυτοοργανωμένα, με τα δικά μας περιεχόμενα και προτάγματα για να συναντηθούμε και να αλληλεπιδράσουμε με όλα εκείνα με τα οποία μοιραζόμαστε τις καταπιέσεις μας, προς την κατεύθυνση της ρήξης με θεσμικές διαμεσολαβήσεις.
Μπροστά στην οργανωμένη και τη διάχυτη πατριαρχική βία, τα κυκλώματα, τους βιασμούς, τις γυναικοκτονίες, μπροστά στους πολιτικούς, τους μπάτσους και τους δικαστές, τους νταβατζήδες και τους μπράβους, τα αφεντικά, τους μάνατζερς και όλους όσοι με καθημερινά βλέμματα, λόγια και πράξεις ψάχνουν να πειθαρχήσουν και να εκμεταλλευτούν τα σώματά μας...
(Αντ)ΕΠΙΘΕΣΗ συλλογική, αλληλέγγυα, πολύμορφη, ρηξιακή
Οι φεμινιστικοί αγώνες της προηγούμενης δεκαετίας κοινωνικοποίησαν μία αντίληψη για την κουλτούρα του βιασμού. Έθεσαν, με άλλα λόγια, την πατριαρχική βία ως ζήτημα κουλτούρας, πολιτισμού, ως βία συστημική και όχι μεμονωμένη. Οι αγώνες αυτοί διεύρυναν και εξάπλωσαν μια αντίσταση στη φυσικότητα που προσδίδει η πατριαρχία στην έμφυλη και σεξουαλικοποιημένη βία. Ανέδειξαν και αποδόμησαν τις χίλιες δυο δικαιολογίες που διατίθενται προς υπεράσπιση του κάθε κακοποιητή/(παρα)βιαστή/δολοφόνου και τις αντίστοιχες «εξηγήσεις» που πετούσαν την ευθύνη της βίας στη γυναίκα, τον πούστη, τη λεσβία, το τρανς ή αλλιώς «έκφυλο άτομο» που τη δέχτηκε. Απέναντι στην απομόνωση, την ενοχή, την ντροπή, τη σιωπή, την αυτοτιμωρία, προέταξαν τη συνάντηση, τη συλλογική διεκδίκηση στο δρόμο, την αλληλεγγύη, την αλληλοφροντίδα και την (αντ)επίθεση.
Τώρα, θα λέγαμε ότι βρισκόμαστε στη φάση όπου ο κύκλος αγώνα για την κουλτούρα του βιασμού ενσωματώνεται από το πατριαρχικό κράτος. Με την εξάπλωση μιας φεμινιστικής συνείδησης με συνδέσεις με τουςφεμινιστικούς αγώνες της προηγούμενης δεκαετίας, το κράτος προσαρμόζεται για να διατηρήσει τα προσωπεία και την κοινωνική ειρήνη. Έτσι, ενώ η πατριαρχική βία συνεχίζει να υπάρχει, πάντα και σε συναρμογή με την κρατική, νέοι κυρίαρχοι λόγοι και νομικά πλαίσια (ν. 5172/2025, περί νέων μορφών βίας κατά των γυναικών κ.α.) έρχονται να παράξουν μία εικόνα «φεμινιστικού» κράτους. Η πατριαρχική βία τίθεται κατά βάση ως πρόβλημα δημόσιας τάξης, η λύση του οποίου βρίσκεται στην αύξηση της αστυνόμευσης και στην αυστηροποίηση των ποινών.
Ενσωμάτωση σημαίνει ανάθεση και ρύθμιση των υποθέσεών μας μέσα από θεσμικές οδούς, αφομοίωση του λόγου μας με σκοπό την αποριζοσπαστικοποίηση των προταγμάτων και των πρακτικών μας και την εμπορευματοποίηση των αγώνων μας. Η συνάντηση στη βάση της καταπίεσης να γίνεται συνάντηση του ατόμου με τον νομικό θεσμό, που ως επίδοξος απόλυτος διαμεσολαβητής θα τιμωρήσει τόσο την αντιβία όσο και τη βία. Το σπάσιμο της σιωπής να γίνεται καταγγελία. Η αλληλοφροντίδα και η αλληλεγγύη να γίνονται panic button. Η (αντ)επίθεση στην πατριαρχία ως κουλτούρα να γίνεται θέαμα γύρω από «θύματα» και κλείσιμο των «θυτών» πίσω από κάγκελα. Αυτό είναι το ρεύμα της ενσωμάτωσης τώρα. Ταυτόχρονα, συνεχίζει να υπάρχει και το κυρίαρχο ρεύμα που ήδη ξέραμε, εκείνο που συγκαλύπτει, που φυσικοποιεί την πατριαρχική βία, που υπερασπίζεται τους βιαστές, που αντιμετωπίζει την επίθεση στον κακοποιητή ως παρέκκλιση από την αστική δικαιοσύνη και τους θεσμούς και ως τέτοια την εξοβελίζει. Στοιχεία της κλασικής κουλτούρας του βιασμού για την οποία ήδη μιλούσαμε.
Καθημερινά αγωνιζόμαστε να διαρρήξουμε και να καταργήσουμε συνολικά κάθε πτυχή της πατριαρχικής συνθήκης.
Χωρίς να υποκύπτουμε σε ιεραρχικές κλίμακες βίας και κατηγοριοποίησής της σε αιχμηρή και μη, αναγνωρίζουμε την ανάγκη να επαναφέρουμε τη συζήτηση για το σεξ-τράφικινγκ στο δημόσιο πεδίο, πέρα από τις τετριμμένες καταδίκες του ως «απάνθρωπου». Δεν επιδιώκουμε συγκαταβατικούς αφορισμούς του ως «φαινομένου» που αφορά κάποια σκοτεινά κυκλώματα με αστυνομικές (και όχι μόνο) πλάτες. Με αυτόν τον τρόπο καθίσταται εξωκοινωνικό, περιθωριακό ζήτημα, για το οποίο και πάλι ζητούνται κρατικές παρεμβάσεις.Το σεξ-τράφικινγκ χρειάζεται να τοποθετηθεί στο δημόσιο πεδίο ως τμήμα ενός κανονικοποιημένου πατριαρχικού κόσμου και της βίας του,της βίας του κράτους και του κεφαλαίου.
Τα τελευταία χρόνια δημοσιοποίηθηκαν τρεις υποθέσεις σεξ-τράφικινγκ: του Κολωνού (Η. Μίχος), της Ηλιούπολης (Μπουγιούκος-Ντάνιελ) και του Κεραμεικού/"Αμαρυλλίς" ("Β.Κ.", "Ειρήνη", "Μαρίνα", "Μ.Δ.") .'Τα πρόσωπα και τα στοιχεία των υποθέσεων, αλλά και η σύνδεση μεταξύ τους, αναδεικνύουν την οργανωμένη δομή και δράση κυκλωμάτων σεξ-τράφικινγκ. Η οργάνωσή τους αυτή συμπυκνώνει τη βία της πατριαρχίας και σχετίζεται με την επίθεση που δεχόμαστε σε καθημερινό επίπεδο. Αναπόσπαστο στοιχείο της ύπαρξής του είναι διαχρονικά η συμμετοχή και ο έλεγχός του από το κράτος, κάτι το οποίο χρειάζεται να αναδειχθεί.
Η γνωστοποίηση των υποθέσεων ξεκινά συνήθως από κάποια/κάποιες μαρτυρίες επιζήσασας ή κοντινού προσώπου ώστε να απεγκλωβιστούν από τη συνθήκη που ζουν. Μπορούμε να φανταστούμε πόσα εμπόδια περνούν μέχρι να γνωστοποιήσουν το βίωμά τους. Όμως, η κακοποίηση δεν τελειώνει εκεί: συνεχίζεται, από την πρώτη κατάθεση σε κάποιο μπάτσο που θα απαξιώσει και συχνά θα συγκαλύψει την επίθεση, μέχρι τη μιντιακή χρήση της υπόθεσής τους (με χαρακτηριστικά δημόσιου διασυρμού και τη στεγνή αναπαραγωγή φριχτών λεπτομερειών) και τον νέο διασυρμό στις δικαστικές αίθουσες.
Το σεξ-τράφικινγκ² είναι μια σφιχτή συναρμογή πατριαρχίας-κεφαλαίου-κράτους και μία από τις πιο σκληρές και οργανωμένες μορφές βίας. Είναι ένα τρομερά κερδοφόρο σύστημα εκμετάλλευσης.
Ο έλεγχος των σωμάτων των από τα κάτω αποτελεί πυλώνα της ύπαρξης και της αναπαραγωγής του κεφαλαίου. Είναι ένας τρόπος αξιοποίησης των σωμάτων των πιο υποτιμημένων τάξεων. Η πατριαρχία αποτελεί κεντρικό πυλώνα του ελέγχου του πληθυσμού και της αναπαραγωγής του κεφαλαίου. Για το κράτος αποτελεί κομβικό εργαλείο διακυβέρνησης σε συνθήκη «κανονικότητας», πολλώ δε μάλλον κατά το πέρασμα από μία κρισιακή συνθήκη σε μία άλλη (πόλεμοι, διακρατικές συγκρούσεις, οικονομικές αναδιαρθρώσεις, οξυμένοι κοινωνικοί ανταγωνισμοί κ.α.) όπου λαμβάνει χώρα η εκ νέου υποτίμηση και έλεγχος των ήδη υποτιμημένων σωμάτων: θηλυκοτήτων, τρανς, κουίρ, μεταναστριών, αναπήρων κ.α.
Με το τέλος του Ψυχρού Πολέμου και των ανακατατάξεων στα Βαλκάνια, το τράφικινγκ ανέλαβε το δικό του έμφυλο μερίδιο στη γενικότερη καταπίεση, τον εκτοπισμό και την εκμετάλλευση των συστημικών/οικονομικών κρίσεων και των πολέμων. Την περίοδο εκείνη στην Ελλάδα, διαμορφώθηκε η σύγχρονη μορφή του τράφικινγκ, θέτοντας προς εκμετάλλευση κατά βάση τις μεγάλες μεταναστευτικές ροές. Σήμερα η συνθήκη αυτή συνεχίζεται, με τα πολλά πολεμικά μέτωπα και την οικονομική λεηλασία σε πολλές περιοχές του πλανήτη.Οι αντιμεταναστευτικές και οι αντιτσιγγανικές πολιτικές που φυλετικοποιούν, σεξουαλικοποιούν, αποκλείουν και αναγκάζουν υποκείμενα στην εξαθλίωση, δημιουργούν και την κατάλληλη εργάτρια που θα στελεχώσει τις θέσεις εργασίας του περιθωρίου. Η εργασιακή εκμετάλλευση των μεταναστριών στα εκτοπισμένα από την πόλη camps και ο ρατσιστικός εγκλεισμός τους αποτελούν μόνο μερικά παραδείγματα.
Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, είναι εμφανές ότι η ικανότητα να ελίσσεσαι από το «νόμιμο» στο «παράνομο» (αρχή των περισσότερων κρατικών δραστηριοτήτων, όσο και αν μας ταΐζουν δίπολα νόμιμου-εγκληματικού) είναι ανεκτίμητης αξίας. Όπως επίσης εμφανές είναι ότι το «μαύρο χρήμα» είναι συγκοινωνούν δοχείο και προϋπόθεση του «καθαρού». Πάνω σε αυτόν τον "ελιγμό" και λόγω του θεσμικού τους ρόλου στην καταπίεση και την εκμετάλλευση των "από κάτω", τα στελέχη των μηχαωνισμών καταστολής, της αστυνομίας και του στρατού, αλλά και γενικότερα άτομα με θέσεις εξουσίας, είναι ιδανικά ώστε να σταθεροποιούν τα κυκλώματα τράφικινγκ. Γι' αυτό και δεν τίθεται κάποιο ζήτημα διαφθοράς ή εξυγίανσης. Η χρήση θεσμικών θέσεων για λιγότερο «νόμιμους» σκοπούς, όπως και οι πελατειακές σχέσεις είναι χαρακτηριστικά του κυρίαρχου συστήματος, είτε λέγονται «networking» και «lobbying» είτε λέγονται «διαφθορά». Τα πρόσωπα αυτά κάνουν διάφορες δουλειές: παρακάμπτουν τη γραφειοκρατία, επιταχύνουν διαδικασίες, λαδώνουν, έχουν «άκρες», εκβιάζουν, τρομοκρατούν. Ο συνδυασμός αυτών των προνομίων συντελεί σε ακραία επιβολή πάνω στην ύπαρξη της «άλλης». Τα επίπεδα βίας είναι πολλαπλά: ασφυκτικός έλεγχος (σωματικός και οικονομικός), διαχείριση συνθηκών διαβίωσης, ψυχο-συναισθηματική χειραγώγηση και εκβιασμοί, αδιάκοπη κακοποίηση…Αυτά καταναλώνουν οι πελάτες του σεξ-τράφικινγκ.
Αορατοποίηση και κυκλώματα σεξ-τράφικινγκ
Το 1999 ψηφίζεται ο νόμος 27343³ που ορίζει ουσιαστικά το πλαίσιο όλων όσα εργάζονται στο σεξ εντός της πόλης, ένας νόμος που αντικατοπτρίζει την κοινωνικά διάχυτη σεξεργατοφοβία. Η αυστηρότητα των όρων ύπαρξης ενός νόμιμου «μπουρδέλου» οδηγεί ουσιαστικά στην παρανομοποίησή τους και έτσι η διαχείριση μέρους της σεξεργασίας περνάει όλο και πιο βαθιά στα χέρια των κυκλωμάτων.
Η θέση των επιζωσών σεξ-τράφικινγκ δυσχεραίνει περεταίρω από το κοινωνικό σώμα που στέκεται ήδη εχθρικά σε οποιαδήποτε εργάζεται στην αγορά του σεξ -πόσο μάλλον όταν φέρει και κάποια άλλη περιθωριακή ταυτότητα. Η ίδια η σεξεργατοφοβία που δεν αναγνωρίζει τη σεξεργασία ως μισθωτή εργασία, θολώνει τα όρια της συναίνεσης και ακυρώνει το βίωμα της επιζώσας τράφικινγκ. Όσο δεν στήνουμε εστίες αντίστασης, όσο δεν συνδεόμαστε με το «άλλο», όσο δεν αρνούμαστε τους ηθικούς κώδικες και τα δίπολα (καλό/κακό, νόμιμο/εγκληματικό, υγιές/νοσηρό) η βία θα εξακολουθεί να εξαπολύεται πάνω στα σώματα τους.
Κουλτούρα βιασμού και αίθουσες δικαστηρίων
Η κουλτούρα του βιασμού συνδέεται με κάθε μορφή της κοινωνικής πραγματικότητας. Επιβεβαιώνει, συγκαλύπτει και ενισχύει τις πατριαρχικές εξουσιαστικές σχέσεις. Οι αίθουσες των δικαστηρίων αποτελούν χώρους αναπαραγωγής και κανονικοποίησης της κουλτούρας του βιασμού. Τις πρακτικές που συχνά χρησιμοποιούν, τις βλέπουμε ως ένα ακόμα κομμάτι που συμπληρώνει τη στοχοποίηση/κακοποίηση των ατόμων που βάλλονται περισσότερο από την πατριαρχία.
Η εκτέλεση των δικαστικών διαδικασιών είναι διεκπεραιωτική, ωστόσο χρονοβόρα και επίπονη. Η δικαιοσύνη τους δεν θα μπορούσε να αναγνωρίζει τις διαφορετικές θέσεις και βιώματα και γενικά την πατριαρχία ως συστημική καταπίεση. Η εκδίκαση γίνεται χωρίς την αναγνώριση των επιζωσών ως «θυμάτων σεξ-τράφικινγκ», η εξέταση των βιαστών ή μελών του κυκλώματος είναι fast-track και ελλιπής. Ενώ από την άλλη, κατά την διάρκεια των καταθέσεων των επιζωσών γίνονται εξαντλητικά λεπτομερείς ερωτήσεις με στόχο την ανάδειξη της δικής τους ευθύνης για την κακοποίησή τους, την αμφισβήτηση της κρίσης τους και γενικότερα την τρομοκράτησή τους. Επιπλέον, δεν λείπει ο στοχευμένος αποπροσανατολισμός από τη διερεύνηση οργανωμένου κυκλώματος σεξ-τράφικινγκ, αποδίδοντας «συμβολικές» καταδίκες, χτίζοντας και διατηρώντας το προσωπείο κράτος δικαίου, υποβιβάζοντας την πατριαρχική βία σε μεμονωμένα περιστατικά.
Στεκόμαστε αλληλέγγυα στις απαντήσεις των επιζησασών ενάντια στη (συστημική) οργάνωση των κυκλωμάτων σεξ-τράφικινγκ, είτε αυτές είναι καταγγελίες είτε είναι επιθέσεις στους βασανιστές τους. Οι υποθέσεις αυτές, όπως ειπώθηκε, είναι κομμάτι της πατριαρχικής βίας και ως τέτοιο χρειάζεται να αναληφθεί από εμάς τα ίδια. Η αλληλεγγύη μας είναι αδιαπραγμάτευτο διακύβευμα: καμία να μη σταθεί μόνη της απέναντι στον κακοποιητή της ξανά, πουθενά. Θεωρούμε την έμπρακτη κινηματική αλληλεγγύη, μέσα και έξω από τα δικαστήρια, σημαντικό κομμάτι των αγώνων μας.
Χρειάζεται να θυμόμαστε πως ό,τι έχουμε είμαστε εμείς.Να μην αφήσουμε τους φεμινισμούς μας να εργαλειοποιούνται από το κράτος και να αφομοιώνονται από τον κυρίαρχο λόγο. Σε αυτό το πλαίσιο, η έμφυλη βία αντιμετωπίζεται με κρατική καταστολή ή «μέριμνα» (μέσω μκο, δράσεις εκκα, ημερίδες για την «ενδοοικογενειακή» βία κλπ). Ταυτόχρονα, επιχειρείται να μεταστραφούν οι φεμινισμοί σε άκαπνο δικαιωματισμό για ένα «έθνος που μας χωράει όλους». Ένα άλλο παράδειγμα εργαλειοποίησης είναι ο νέος ποινικός κώδικας που αφορά την αύξηση των ποινών για την «ενδοοικογενειακή βία» και καθιστά την αστυνομία υπεύθυνο σώμα για τα άτομα που ψάχνουν να ξεφύγουν απ' την κακοποίηση. Ένα εργαλείο της καταστολής είναι η μεταστροφή των προταγμάτων σε θεσμικές διευθετήσεις με το προβλεπόμενο νομικό πλαίσιο. Έτσι, το κράτος κατοχυρώνει τον ρόλο του ως μοναδικό διαχειριστή/οργανωτή του ζητήματος της έμφυλης βίας. Έτσι κι αλλιώς το κυρίαρχο πολιτικό και κοινωνικό σύστημα δεν αλλάζει τα δομικά του στοιχεία ώστε να χωράει στα φεμινιστικά προτάγματα, αλλά το αντίστροφο.
Πρέπει να έχουμε διαρκώς τα μάτια μας ανοιχτά. Η πατριαρχική βία υπάρχει άλλοτε πιο φανερά και άλλοτε υπόκωφα: οι συνθήκες της οργανωμένης βίας καθορίζουν και αυτές της καθημερινής (εντός της οικογένειας, του ζεύγους κλπ) αλλά και το αντίστροφο. Οι αγώνες μας πρέπει να κοιτάνε σε όλες τις κατευθύνσεις.
Η αυτοκριτική, το σαμποτάζ, η αλληλεγγύη, η φροντιστικότητα, το χτίσιμο αυτοοργανωμένων και αδιαμεσολάβητων δικτύων και κοινοτήτων, η συνολική επίθεση στις πατριαρχικές δομές και σχέσεις είναι πάντα κάποιες απαντήσεις στο τι μπορούμε να κάνουμε.
'Τα ονόματα που αναφέρονται περιορίζονται μόνο σε κάποιους από τους διωκόμενους για να μπορούμε να ανακαλούμε την υπόθεση.
²Πώς ορίζεται: Η παράνομη διακίνηση προσώπων με σκοπό τη σεξουαλική-οικονομική εκμετάλλευση, δηλαδή η στρατολόγηση, μεταφορά, μετακίνηση, εγκατάσταση (στέγαση, μέριμνα για τη συνέχιση παραμονής), ή η παραλαβή προσώπων μέσω της απειλής ή της χρήσης βίας ή άλλων μορφών εξαναγκασμού, της απαγωγής, του δόλου, της εξαπάτησης, της κατάχρησης της δύναμης, της κατάχρησης μιας ευάλωτης ή τρωτής θέσης, της προσφοράς ή της αποδοχής οικονομικού ή άλλου κινήτρου. Η σύμφωνη γνώμη του θύματος της παράνομης διακίνησης στη σκοπούμενη εκμετάλλευση δεν λαμβάνεται υπόψιν εφόσον για την επίτευξή της έχουν χρησιμοποιηθεί εκβιαστικά μέσα που αναφέρονται παραπάνω.
³Οι οίκοι ανοχής πρέπει πλέον να είναι "200 μέτρα από ναούς, σχολεία, νηπιαγωγεία, φροντιστήρια, παιδικούς σταθμούς, νοσηλευτικά ιδρύματα, κέντρα νεότητας, αθλητικά κέντρα, οικοτροφεία, ξενοδοχεία κατηγορίας τριών (3), τεσσάρων (4) και πέντε (5) αστέρων, βιβλιοθήκες και ευαγή ιδρύματα, καθώς και από πλατείες και παιδικές χαρές…"
Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΓΙΟΡΤΗ, ΘΑ ΣΤΗΘΕΙ ΣΤΑ ΣΥΝΤΡΙΜΜΙΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑΣ, ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ
ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΙΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΣΕΞΙΣΜΟ,ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΤΩΝ ΣΩΜΑΤΩΝ, ΤΟΥΣ ΒΙΑΣΜΟΥΣ, ΤΙΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ, ΤΟ ΤΡΑΦΙΚΙΝΓΚ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ
Προσυγκέντρωση-Μικροφωνική - 12.00 Γλάδστωνος
Πορεία 8 ΜΑΡΤΗ - 13.30 ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΛΑΥΘΜΩΝΟΣ
Αναρχικά και Κουήρ
2025
πηγή : email που λάβαμε στις 7 Μαρτίου 10h
8Η ΜΑΡΤΗ - ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΥΦΑΙΝΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΕΣ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
Απ'άκρη σ'άκρη σε όλον τον κόσμο, πόλεμοι αυξάνονται, φτωχοποίηση όλο και περισσότερων κομματιών της κοινωνίας, εκφασισμός, αποκλεισμοί, κρατικές δολοφονίες, εγκλήματα... εκεί που οι ιμπεριαλιστές ξαναμοιράζουν τον κοσμο, υπάρχουν εστίες φωτιάς που δυναμώνουν και πληθαίνουν.
Σε αυτήν τη μεγάλη φωτιά, εμείς, οι γυναίκες και οι θηλυκότητες των από τα κάτω, καίμε την πατριαρχία και τον καπιταλισμό, στήνουμε γιορτές εξέγερσης, υψώνουμε τις γροθιές μας, γεννάμε αντιστάσεις, γινόμαστε η φωνή των αδικοχαμένων, βρισκόμαστε ξανά και ξανά μαζϊ, στους δρόμους της φωτιάς μέχρι την απελευθέρωση όλων μας.
Όσες/Όσα/Όσοι χάθηκαν κραυγή μας είναι και υψωμένη γροθιά για κοινωνική δικαιοσύνη.
Η ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΑΥΤΟΑΜΥΝΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΕΤΑΙ ΤΗ ΖΩΗ
ΚΑΛΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ 08/03, ΣΤΗ 13.30 ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΛΑΥΘΜΩΝΟΣ
Γυναικεία Δομή Κοινότητας Κατειλημμένων Προσφυγικών
Mail: womenstructureprosfygika@riseup.net
Instagram: Womenstructureprosfygika
Fb: Γυναικεία Δομή Συ.Κα.Προ