kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Γενική απεργία | Το κρατικό έγκλημα στα Τέμπη δεν θα ξεχαστεί

Ρικομέξ - Σάμινα - Μάτι - Μάνδρα - Πύλος - Τέμπη

ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΕΧΕΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΚΑΙ ΔΟΛΟΦΟΝΕΙ

Δολοφονίες στα κάτεργα της μισθωτής σκλαβιάς, τα αστυνομικά μπλόκα, τα σύνορα -

Φτώχεια και εκμετάλλευση - Κοινωνικοί αποκλεισμοί - Κρατική καταστολή

ΤΟ ΚΡΑΤΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΑ ΤΕΜΠΗ ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΤΕΙ - ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΘΑ ΚΡΙΘΕΙ

Καμία αυταπάτη πως ο κόσμος του κράτους και του καπιταλισμού μπορεί να εξανθρωπιστεί. Ο μόνος ρεαλιστικός δρόμος για μια χειραφετημένη κοινωνία δικαιοσύνης, ισότητας, ελευθερίας και κοινοκτημοσύνης είναι η οργάνωση στη βάση και ο συλλογικός αγώνας για την ανατροπή κράτους και κεφαλαίου, για την Κοινωνική Επανάσταση

ΟΛΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ

Υγεία - Παιδεία - Τροφή - Στέγαση - Μεταφορές

ΟΛΑ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

ΜΑΧΗΤΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ - ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ - ΤΑΞΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ - ΑΠΕΡΓΙΕΣ - ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ - ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ

ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 28 ΦΛΕΒΑΡΗ

Αθήνα: Προπύλαια, 10.30 | Θεσσαλονίκη: Άγαλμα Βενιζέλου, 11.00

Αναρχική Πολιτική Οργάνωση - Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων

πηγή : email που λάβαμε στις 15 Φεβρουαρίου 23h

ΑΠΕΡΓΙΑ 28/2. Δύο χρόνια από τα Τέμπη: Οι ζωές μας πάνω από τα κέρδη τους

Δύο χρόνια από τα Τέμπη: Οι ζωές μας πάνω από τα κέρδη τους

Δύο χρόνια μετά το δολοφονικό δυστύχημα στα Τέμπη, το οποίο έβγαλε στη φόρα τις εγκληματικές ελλείψεις στον βασικότερο άξονα συγκοινωνίας της χώρας, ο κόσμος συνεχίζει να βγαίνει στους δρόμους και να απαιτεί δικαιοσύνη. Η τρομακτική επιχείρηση συγκάλυψης είναι σημαντικό κομμάτι του εγκλήματος, ενώ κανείς δεν έχει λογοδοτήσει στη δικαιοσύνη. Επιπλέον, οι ελληνικοί σιδηρόδρομοι παραμένουν σε καθεστώς αχρηστίας και αποδιοργάνωσης, με τις απαραίτητες υποδομές και μέτρα ασφαλείας να αγνοούνται.

Πρόκειται, όπως καταγγέλλουν οι εργαζόμενοι, για το μόνο δίκτυο στην Ευρώπη χωρίς σύστημα τηλεδιοίκησης και συστήματα ασφαλείας που ακινητοποιούν τα τρένα σε περίπτωση εντοπισμού άλλου συρμού στην ίδια γραμμή, με εξαιρετικά μειωμένο προσωπικό, χωρίς συντήρηση και με πολλά μικρότερης εμβέλειας δυστυχήματα μετά την τραγωδία των Τεμπών. Οι μηχανοδηγοί περιγράφουν εικόνες διάλυσης, υποχρηματοδότησης και απαξίωσης του σιδηροδρόμου, ενώ τα σωματεία, που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή, επανειλημμένα κατήγγειλαν τις εγκληματικές ελλείψεις στον σιδηρόδρομο. Η έλλειψη προσωπικού και η εντατικοποίηση της εργασίας ήταν πρωτοφανείς, αλλά οι απεργίες τους κρίνονταν παράνομες και οι ίδιοι σχεδόν «συνυπεύθυνοι» για τις ελλείψεις που οι πρώτοι εκείνοι καταγγέλλουν. Αυτή η κατάσταση θέτει σε καθημερινό θανάσιμο κίνδυνο τόσο τους εργαζόμενους όσο και το επιβατικό κοινό.

Από τις πρώτες μέρες κιόλας, η στόχευση της πολιτείας ήταν να συγκαλύψει, να μπαζώσει και παράλληλα να απαξιώσει τους εργαζόμενους κατηγορώντας τους ως συνένοχους ή και αποδίδοντάς τους την απόλυτη ευθύνη για την τραγωδία που κόστισε τη ζωή σε 57 ανθρώπους (11 εργαζόμενους και 46 επιβάτες).

Χρειαζόμαστε ισχυρά και ενωμένα σωματεία στις συγκοινωνίες. Στεκόμαστε στο πλευρό εργαζομένων και των συνδικάτων του κλάδου, που παλεύουν καθημερινά ενάντια στις ελλείψεις, τη διαφθορά και τις απειλές. Μόνο οι εργαζόμενοι μπορούν να περιφρουρήσουν την υγιεινή και την ασφάλεια για τους ίδιους και για το επιβατικό κοινό. Στεκόμαστε στο πλευρό όλων αυτών που, εδώ και δύο χρόνια, ακούραστα ζητάνε να αποδοθεί δικαιοσύνη στο όνομα των ανθρώπων που χάθηκαν

Καλούμε όλους και όλες να συμμετέχουν στην πανεργατική απεργία της 28ης Φεβρουαρίου, σε συνέχεια των εκατοντάδων μαζικών συγκεντρώσεων στα τέλη του Ιανουαρίου, για να ενισχύσουμε τη φωνή μας, να πιέσουμε για την ασφάλεια στις συγκοινωνίες και να απαιτήσουμε δικαιοσύνη, ενάντια στην πολιτική που βάζει τα κέρδη τους πάνω από τις ζωές μας.

Απαιτούμε:

• Να τιμωρηθούν οι υπεύθυνοι για το έγκλημα των Τεμπών
• Διαφάνεια στον δικαστικό αγώνα
• Ασφαλείς δημόσιες συγκοινωνίες για όλους
• Να σταματήσει η διάλυση του σιδηροδρομικού και αστικού δικτύου

Δίνουμε ραντεβού στην συγκέντρωση των Πρωτοβάθμιων Σωματείων και συλλογικοτήτων

28/2 Προπύλαια, 11:00 πμ

Σύλλογος Βιβλίου Χάρτου και Ψηφιακών Μέσων Αττικής

πηγή : https://bookworker.wordpress.com/2025/02/18/α…

Δικαιοσύνη θα αποδοθεί από την ίδια την Κοινωνία | Κινητοποιήσεις της Πρωτοβουλίας Αναρχικών Φοιτητών/τριών Αθήνας

ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΘΑ ΑΠΟΔΟΘΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Δύο χρόνια μετά το κρατικό έγκλημα στα Τέμπη που κινητοποίησε τον λαό αλλά και ξεγύμνωσε τους "βασιλιάδες" ξύνει μία ανοιχτή πληγή στο σώμα της κοινωνίας που μένει ανοιχτή εδώ και πάρα πολλές δεκαετίες. Όσο και να προσπαθούν πολύ, να εξυμνήσουν το πέρασμα στην δημοκρατία, το κοινωνικό συμβόλαιο και την διάκριση των εξουσιών ξεχνάνε να αναφέρουν τα δεκάδες περιστατικά κρατικής ασυδωσίας και ατιμωρησίας. Από την δίκη των βασανιστών της Χούντας μέχρι το έγκλημα στα Τέμπη το αφήγημα περί ισονομίας και κράτους δικαίου μέρα με την μέρα αποδομείται από την ίδια την ζώσα πραγματικότητα.
Ήδη από τις πρώτες μέρες μετά το έγκλημα στα Τέμπη το σύνολο του κρατικού μηχανισμού κινητοποιήθηκε προκειμένου να συγκαλύψει τόσο τις ευθύνες του ίδιου, όσο και τα βαθύτερα αίτια της σύγκρουσης και της πυρκαγιάς που ακολούθησε. Την ώρα που η κοινωνική οργή πλημμύριζε τους δρόμους, μια σειρά από τοπικούς άρχοντες και κρατικούς υπαλλήλους σκύλευαν τους νεκρούς, μπαζώνοντας το σημείο της σύγκρουσης και μεταφέροντας παράνομα χώματα και ανθρώπινα λείψανα σε ιδιωτικά κτήματα. Ιατροδικαστές συνένταξαν πορίσματα που δήλωναν ότι όλοι οι επιβάτες πεθάναν ακαριαία όταν υπάρχουν ηχητικά ντοκουμέντα και μάρτυρες που αποδεικνύουν ότι άνθρωποι κάηκαν ζωντανοί από την φωτιά που προκλήθηκε από την έκρηξη εύφλεκτων υλικών Αλλά πέρα από κάθε προσπάθεια συγκάλυψης και παραπληροφόρησης, το γεγονός ότι το ίδιο το κράτος επέλεξε να αγνοήσει τις καταγγελίες των συλλογικών φορέων των σιδηροδρομικών όπου περιγράφονταν το προμελετημένο έγκλημα που ακολούθησε, είναι αδύνατον να ξεχαστεί και να γινει αποδεκτό.
Μετά από δεκαετίες κρατικής διαχείρισης των σιδηροδρομικών δικτύων και με την πολιτική βούληση και στόχευση αυτή η κρίσιμη υποδομή να κατακερματιστεί και να χρεωκοπήσει, όπως έγινε με πλήθος κρατικών παραγωγικών υποδομών (ΔΕΗ, ΛΑΡΚΟ, Αλουμίνιον), έτσι ώστε μετέπειτα όλα αυτά να χαριστούν σε ντόπιους και ξένους ιδιώτες όπως και έγινε την περίοδο των μνημονίων. Δεν είναι μόνο οι ιδιωτικοποιήσεις που μας σκοτώνουν δηλαδη η λογική κέρδους - κόστους, αλλά η ίδια μετάθεση της κάλυψης των αναγκών μας στα χέρια του Κράτους και του Κεφαλαίου.
Σε αντίθεση με την ψευδαίσθηση για ένα «δίκαιο και κοινωνικό κράτος πρόνοιας» που καλλιεργείται από διάφορα κομμάτια της αριστεράς, της σοσιαλδημοκρατίας και ευρύτερα του δημοκρατικού τόξου, εμείς γνωρίζουμε πολύ καλά πως η με οποιονδήποτε τρόπο κρατική διαχείριση των κοινωνικών αγαθών μόνο καταστροφικά αποτελέσματα μπορεί να επιφέρει για την ίδια την κοινωνική βάση. Όχι λόγω μεμονωμένων διεφθαρμένων πολιτικών εκπροσώπων του, ούτε επιμέρους λάθος επιλογών από μεριάς του, αλλά λόγω της ίδιας της φύσης και των δομικών χαρακτηριστικών του κρατικού συστήματος, που δεν είναι άλλα από τον ολοκληρωτισμό, τον συγκεντρωτισμό και τον έλεγχο όλων των εκφάνσεων της πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής ζωής, την ολοένα ενίσχυση της εξουσίας του, την πειθάρχιση όλων και την τιμωρία σε όσους δε συμμορφώνονται προκειμένου να διαιωνίσει την παρασιτική του ύπαρξη με κάθε μέσο, κλείνοντας παράλληλα το μάτι στους ντόπιους και διεθνείς οικονονικούς άρχοντες. Το βλέπουμε όταν μέχρι και σήμερα οι σιδηρόδρομοι δεν λαμβάνουν κανένα μέτρο ασφαλούς μετακίνησης έχοντας εμφανιστεί ήδη δύο περιστατικά παρολίγων μετωπιαίας συγκρουσης.
Αντίστοιχα αποτελέσματα είτε της εισχώρησης του Κεφαλαίου, είτε της κρατικής ανικανότητας να ανταπεξέλθουν στις πραγματικές κοινωνικές ανάγκες βλέπουμε σε όλα τα κοινωνικά αγαθά, όπως η παιδεία, που σε δημόσια πανεπιστήμια υπό κρατική διαχείριση, όπως το ΑΠΘ, ασανσέρ μετατρέπονται σε παγίδες θανάτου μέσα στις ίδιες τις εστίες που μας έχει παραχωρήσει το κράτος ως δήθεν αρωγή. Το βλέπουμε όταν ταβάνια καταρέουν και αίθουσες πλημμυρίζουν όσο ένας τραυματισμένος άνθρωπος πεθαίνει γιατί δεν υπάρχουν ασθενοφόρα και γιατροί. Το βλέπουμε τώρα με την μετατροπή 22 σχολείων σε Ωνάσεια, όταν δημόσια σχολεία ξεπουλιούνται σε ομίλους και επενδυτές στο όνομα της ανάπτυξης αποκλείοντας το μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνικής βάσης από την πρόσβαση στην δημόσια και δωρεάν παιδεία. Το ίδιο βλέπουμε με τα όρια φοίτησης και τις επερχόμενες διαγραφές φοιτητών, την Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής, την τράπεζα θεμάτων και όλες τις αντιεκπαιδευτικές κρατικές μεταρρυθμίσεις που εντείνουν τους ταξικούς φραγμούς στην εκπαίδευση, αφήνοντας τις κοινωνικές ανάγκες στο έλεος της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. Με την αξιολόγηση σχολικών μονάδων και την ατομική αξιολόγηση εκπαιδευτικών, οι οποίες είναι εντελώς ενδεικτικές για τον τρόπο με τον οποίο το κράτος αντιλαμβάνεται την «πρόνοια» και την διαχείριση των κοινωνικων παροχών και αναγκών, χτυπώντας δηλαδή τους πιο ευάλωτους εκπαιδευτικούς και μαθητές και οδηγώντας στην υποχρηματοδότηση, την υποστελέχωση και στο τέλος στο κλείσιμο σχολείων που δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις ανταγωνιστικές επιταγές της αγοράς. Και φυσικά, όποιος και όποια αντιστέκεται στην παραπάνω συνθήκη, είτε μεσω της απεργίας-αποχής, είτε με οποιοδήποτε άλλο μέσο αγώνα, καταστέλλεται άγρια, με ένα κρεσέντο πειθαρχικών και ποινικών διώξεων εκπαιδευτικών, φοιτητών και μαθητών τους τελευταίους μόνο μήνες να έχει σαρώσει τις προσπάθειες συλλογικής και ατομικής αντίστασης, όπου αυτές εκδηλώνονται.
Το ίδιο το κράτος που δολοφόνησε τους 57 ανθρώπους στα Τέμπη έρχεται μετέπειτα και αυτοανακηρύσσεται ως ο μόνος υπεύθυνος να αποδώσει "δικαιοσύνη" μέσα από τους θεσμούς του, μέσα δηλαδή από τη δικαστική εξουσία. Έτσι συντηρεί τη θέση του ως δυνάστη της κοινωνίας, υποβαθμίζοντας και σκοτώνοντας από τη μία, αλλά ελέγχοντας και ρυθμίζοντας την μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία από την άλλη. Καμία δικαστική εξουσία, κανένας πυλώνας του κράτους δε θα καταδικάσει ποτέ το ίδιο το κράτος από το οποίο εκπορεύεται. Αντίθετα, η φύση της "δικαιοσύνης" τους είναι τέτοια που μπορεί να οδηγεί μόνο σε μια συνεχή συγκάλυψη των εξουσιαστών, και σε μια όλο και σκληρότερη αντιμετώπιση των εξουσιαζόμενων με ένα νομικό οπλοστάσιο που όλο και ενδυναμώνεται με κάθε νέα αλλαγή στον ποινικό κώδικα.
Όταν το κράτος διεξάγει πόλεμο ενάντια στην κοινωνία, η ευθύνη πέφτει στην ίδια για να είναι έτοιμη να οργανωθεί και να απαντήσει, χωρίς να τρέφει αυταπάτες. Η πραγματική Δικαιοσύνη, δηλαδή η πρώτα απ' όλα Κοινωνική Δικαιοσύνη δε θα βρεθεί ούτε στα δικαστικά έδρανα ούτε στις επιτροπές της Βουλής, όσες μεγαλοστομίες και να ειπωθούν, όσο υψηλόβαθμοι κι αν είναι τελικά αυτοί που θα βρεθούν εκεί ως κατηγορούμενοι. Δικαιοσύνη σε έναν κόσμο καταπίεσης και ανισοτήτων θα υπάρξει μονάχα με τον εκμηδενισμό των τάξεων και των προνομίων, της καταπίεσης και του καταναγκασμού.
Δικαιοσύνη για την εξουσία σημαίνει πάντα το δίκαιου του ισχυρού. Γιατί πάντα ο δυνατός θα επιβάλει όσα η δύναμή του τού επιτρέπει, γιατί πάντα ο ασθενής θα δεχθεί όσα η αδυναμία του τον αναγκάζει να δεχθεί. Από μεριάς μας, ως αναρχικές και αναρχικοί γνωρίζουμε πως όσο υπάρχει κράτος και καπιταλισμός η θέση μας θα είναι στους δρόμους του συλλογικού αυτοοργανωμένου αγώνα, ενάντια στα κτήνη που δε διστάζουν να δολοφονούν για να διατηρήσουν την εξουσία τους, όποτε νιώθουν ότι αυτή κλυδωνίζεται. Να εντείνουμε την οργανωμένη παρέμβαση μας στα κοινωνικά πεδία όπου ζούμε, σπουδάζουμε, δουλεύουμε, δραστηριοποιούμαστε, να πολιτικοποιήσουμε τις αντιστάσεις και τους αγώνες που αναδύονται στρέφοντάς τους σε ριζοσπαστική τροχιά, μακριά από τα ημίμετρα που προωθούνται από τις δυνάμεις της αριστεράς. Να προτάξουμε την άμεση συμμετοχή στις πολιτικές διαδικασίες και στις κοινές υποθέσεις, οικοδομώντας τις δομές αυτές που θα προωθούν ενάντια στην ανάθεση και την εξατομίκευση τη συλλογική δράση, θέτοντας στο εδώ και στο τώρα τα θεμέλια της κοινωνίας για την οποία παλεύουμε. Μια κοινωνία Ισότητας, Ανθρωπισμού, Δικαιοσύνης, Αλληλεγγύης. Την κοινωνία της Αναρχίας και του Ελευθεριακού Κομμουνισμού.

Μικροφωνική Συγκέντρωση: 25/2, 12.00, Πύλη Πατησίων, Πολυτεχνείο
Ανοιχτή Συνέλευση: 25/2, 17:00, Πολυτεχνείο
Διαδήλωση: 28/2, 10:30, Προπύλαια

Πρωτοβουλία Αναρχικών Φοιτητών/τριών Αθήνας

Κείμενο - κάλεσμα του "Σωματείου Βάσης Εργαζομένων στον Αγροδιατροφικό Κλάδο και στις Υπηρεσίες Πρασίνου", στην γενική απεργία της 28ης Φλεβάρη 2025

Το βραδινό δρομολόγιο του τρένου της 28ης Φλεβάρη θα είναι για πάντα ένα αναπόσπαστο μέρος και της δικιάς μας διαδρομής. Όχι μόνο γιατί οι περισσότεροι και οι περισσότερες από μας ταξιδέψαμε σε αυτό αμέτρητες φορές αλλά γιατί ο χαμός όσων δεν γύρισαν από αυτό είναι για εμάς, χαμός δικών μας ανθρώπων, ανθρώπων της τάξης μας. Και συνέβη ως συνέπεια της συνολικότερης υποτίμησης της ζωής μας που εξελίσσεται ραγδαία τα τελευταία χρόνια τόσο στους εργασιακούς χώρους όσο και σε κάθε πτυχή της καθημερινότητάς μας. Η τραγωδία στα Τέμπη είναι ένα κρατικό - καπιταλιστικό έγκλημα γιατί εμείς, οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες που δουλεύουμε και ζούμε ολοένα και περισσότερο σε καθεστώς επισφάλειας, γνωρίζουμε ότι είναι απόρροια της σφοδρής επίθεσης που έχουν εξαπολύσει σε όλα τα επίπεδα τα αφεντικά και της συνθήκης ακραίας διακινδύνευσης που διαμορφώνει αυτή η επίθεση για όλους μας.

Είναι αποτέλεσμα των απολύσεων, των εντατικών και "ευέλικτων" συνθηκών εργασίας, της συνολικότερης υποβάθμισης, απαξίωσης, ιδιωτικοποίησης και υποστελέχωσης των βασικών δημόσιων υποδομών και υπηρεσιών. Αποτέλεσμα της συνεχούς διάλυσης του κοινωνικού χαρακτήρα τους και της μετατροπής τους σε πεδίο άγριας κερδοσκοπικής εκμετάλλευσης. Αποτέλεσμα της επιλογής του κράτους να μην αναλάβει την ευθύνη που φέρει για την ασφαλή λειτουργία τους, καθώς επίσης και αποτέλεσμα του ευρύτερου προσανατολισμού του. Δηλαδή, της διαρκούς αναίρεσης των εργατικών και κοινωνικών κεκτημένων μας, της ποινικοποίησης και καταστολής των αγώνων μας, της προσπάθειας φίμωσης μας.

Αποκαλυπτική -αυτού του προσανατολισμού-, είναι η απόφαση του κράτους να απαγορεύσει ως "παράνομη και καταχρηστική" την απεργία των εργαζομένων στους σιδηροδρόμους που είχαν κηρύξει μέσα από το σωματείο τους πολλές φορές πριν το τραγικό δυστύχημα επιχειρώντας να αναδείξουν το ζήτημα της επικινδυνότητας του σιδηροδρομικού δικτύου και της λειτουργίας του και να θέσουν επιτακτικά την ανάγκη αντιμετώπισής του. Γιατί οι μοναδικοί/ες που μπορούν να μιλήσουν αξιόπιστα από την θέση τους για την ασφαλή λειτουργία των απαραίτητων για την κοινωνία υποδομών και υπηρεσιών και να υπερασπιστούν την απρόσκοπτη πρόσβαση όλων σε αυτές δεν είναι ούτε το κράτος ούτε οι ιδιώτες αλλά όσοι και όσες τις χρησιμοποιούμε, όσοι και όσες εργαζόμαστε σε αυτές, και μπορούμε να το κάνουμε μόνο μέσα από την συλλογική δύναμη και οργάνωσή μας.

Εμείς, ως εργαζόμενες και εργαζόμενοι στον αγροδιατροφικό κλάδο και στις υπηρεσίες πρασίνου, βιώνουμε καθημερινά αυτήν την σφοδρή επίθεση των αφεντικών πάνω μας, μέσα από τους πενιχρούς μισθούς που δεν επαρκούν για να καλύψουμε τις βασικές βιοποριστικές μας ανάγκες. Μέσα από τις συνεχείς υπερωρίες και την πίεση για περισσότερη παραγωγικότητα σε καθεστώς απάνθρωπων ωραρίων. Μέσα από την δουλειά υπό δυσμενείς καιρικές συνθήκες και την έκθεση σε επικίνδυνα χημικά φυτοφάρμακα χωρίς τον απαραίτητο προστατευτικό εξοπλισμό. Μέσα από την ανυπαρξία συλλογικών συμβάσεων, το ασταθή εργασιακό περιβάλλον, την αύξηση της ανεργίας, τη μαύρη εργασία και τα συχνά "εργατικά ατυχήματα". Ενώ ειδικότερα όσον αφορά τις μετανάστριες εργάτριες και τους μετανάστες εργάτες, δηλαδή το πιο υποτιμημένο κομμάτι της τάξης μας, οι απάνθρωπες συνθήκες εργασίας που υφίστανται συνιστούν ένα διαρκές έγκλημα των αφεντικών.

Επιπλέον, από την μεριά μας ως εργαζόμενες και εργαζόμενοι που δουλεύουμε σε διάφορες θέσεις του αγροδιατροφικού κλάδου και των υπηρεσιών πρασίνου, διαπιστώνουμε και αντιμετωπίζουμε καθημερινά τόσο την εγκληματική ανεπάρκεια των κρατικών και ιδιωτικών υπηρεσιών όσο και την εγκληματικότητα των πολιτικών του κράτους και των αφεντικών σε κρίσιμους τομείς, όπως της διατροφής, της υγείας, του φυσικού περιβάλλοντος και των δημόσιων χώρων. Ενδεικτικά μόνο αναφέρουμε την πολιτική συγκεντροποίησης της αγροτικής γης και την εντατικοποίηση της παραγωγής με την ανεξέλεγκτη χρήση επικίνδυνων φυτοφαρμάκων και λιπασμάτων που δηλητηριάζουν την γη και τα τρόφιμα παράλληλα με την ανεπάρκεια ελέγχου της καταλληλότητάς τους. Τις ανεπαρκείς απολυμάνσεις των νοσοκομείων και συνολικότερα των χώρων υγείας στη βάση πελατειακών συμβάσεων και με σκοπό τη μείωση του κόστους των εταιριών. Την ανεπαρκή φροντίδα και εγκατάλειψη των δημόσιων ελεύθερων χώρων και την επακόλουθη ανάπλασή τους από μεγάλες εταιρίες στη βάση του ελέγχου τους, της απογύμνωσης από τα φυσικά και κοινωνικά χαρακτηριστικά τους, της εμπορευματοποίησης και μετατροπής τους σε προέκταση επιχειρηματικών σχεδιασμών. Εγγενείς ανεπάρκειες και αντικοινωνικές πολιτικές ενός συστήματος σε βαθιά κρίση που εξυπηρετούν την καπιταλιστική κερδοφορία ενέχοντας σοβαρότατους κινδύνους για την κοινωνία και προκαλώντας σημαντικές βλαπτικές και καταστροφικές συνέπειες στο φυσικό περιβάλλον.

Σήμερα, δυο χρόνια μετά το έγκλημα στα Τέμπη, έχει αναδειχθεί στο ανοιχτό κοινωνικό πεδίο μια τεράστια διαδικασία συγκάλυψης των ευθυνών που φέρουν τα πολιτικά και οικονομικά αφεντικά σε αυτή τη τραγωδία. Μια διαδικασία που περιλαμβάνει την απόκρυψη πλήθους στοιχείων σχετικά με τα αίτια της και στην οποία συμμετέχουν όλοι οι κρατικοί μηχανισμοί και οι υπεύθυνοι της εταιρίας Hellenic Train. Μια διαδικασία συγκάλυψης ωστόσο, που ξηλώνεται καθημερινά μέσα από τις άοκνες προσπάθειες των συγγενών των ανθρώπων που χάθηκαν σε αυτό το έγκλημα και οι οποίοι αγωνίζονται εδώ και δυο χρόνια μέσα από το "σύλλογο συγγενών θυμάτων στα Τέμπη" παίρνοντας την υπόθεση στα χέρια τους χωρίς καμία αυταπάτη θεσμικής εκπροσώπησης προκαλώντας έτσι και μια τεράστια κοινωνική δυναμική οργής και αμφισβήτησης των κρατικών θεσμών. Γεγονός που εκφράστηκε στο δρόμο τον προηγούμενο μήνα με την μαζική συγκέντρωση στο Σύνταγμα και σε πλήθος άλλων σημείων της χώρας αλλά και στο εξωτερικό, αποτελώντας μια βαθιά τομή στον συσχετισμό δύναμης μεταξύ της κρατικής επιβολής και των κοινωνικών - ταξικών αντιστάσεων της περιόδου που διανύουμε.

Ως σωματείο εργαζομένων που επιχειρεί να κάνει τα πρώτα του βήματα για αγωνιστική συγκρότηση στον κλάδο, αναγνωρίζουμε ότι βασική απάντηση στα εγκλήματα των αφεντικών, στην υποτίμηση της εργασιακής μας δύναμης και συνολικότερα της ζωής μας είναι η οργάνωση και αντίσταση στους χώρους δουλειάς. Μέσα από την προσπάθεια συλλογικοποίησης των αναγκών, των ανησυχιών, των προβληματισμών και των αγωνιστικών διαθέσεών μας, θέλουμε να διαμορφώσουμε ένα σταθερό κοινό έδαφος αγωνιστικής συνάντησης με πολύ περισσότερες και περισσότερους. Απευθύνουμε έτσι κάλεσμα στις εργαζόμενες και τους εργαζόμενους, στους άνεργους και τις άνεργες του κλάδου μας να βρεθούμε στην απεργιακή συγκέντρωση της 28ης Φλεβάρη και να πορευτούμε μαζί. Να επικοινωνήσουμε και να οργανωθούμε από κοινού βήμα - βήμα μέσα από την οριζόντια συνελευσιακή διαδικασία του "Σωματείου Βάσης Εργαζομένων στον Αγροδιατροφικό Κλάδο και στις Υπηρεσίες Πρασίνου". Αυτήν την Παρασκευή ενώνουμε την φωνή μας με όλες τις εργαζόμενες και όλους τους εργαζόμενους που διεκδικούν αξιοπρεπείς συνθήκες δουλειάς και ζωής, με όλες και όλους όσες/ους κατεβαίνουν στο δρόμο επιχειρώντας να χτίσουν ανάχωμα αντίστασης στην επίθεση των αφεντικών.

ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΤΑ ΚΕΡΔΗ - ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΣΥΝΕΧΗ ΥΠΟΤΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΜΑΣ

ΝΑ ΑΝΤΙΤΑΞΟΥΜΕ ΤΗΝ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΜΑΣ ΔΥΝΑΜΗ

ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ

Η ΖΩΗ ΜΑΣ ΑΞΙΖΕΙ ΟΣΟ ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΔΙΝΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ

ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΜΑΣ

απεργιακή συγκέντρωση

Παρασκευή 28 Φλεβάρη 2025, 11 π.μ. Προπύλαια

πηγή : email που λάβαμε στις 24 Φεβρουαρίου 11h

Κάτω η κυβέρνηση των δολοφόνων

ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΗΝ ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ 28 /2 - Προσυγκέντρωση 9.30π.μ. και πορεία στο Σύνταγμα

Η κυβέρνηση της ΝΔ εξέλεξε μόνη της για πρόεδρο της δημοκρατίας τον Τασούλα απλά για να συσπειρώσει τον δεξιό χώρο γύρω της. Σωστά θεωρεί ανίκανη την αντιπολίτευση ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ να την αμφισβητήσουν και γνωρίζει ότι ούτε οι ΓΣΕΕ ΑΔΕΔΥ δεν πρόκειται να αντισταθούν στις πολιτικές της. Όμως η αλαζονεία του 41% έσπασε μία και καλή στις 26 Γενάρη. Στο σύνταγμα και συγκεντρώσεις στις άλλες πόλεις υπήρξε ξανά το αίσθημα ότι έχουμε το πάνω χέρι , ότι μπορούμε να καθαρίσουμε τις εξελίξεις. Η κυβέρνηση ,τρομοκρατημένη, προσπαθεί να κρατηθεί με απέλπιδες προσπάθειες. Τα στελέχη της και τα παπαγαλάκια με χυδαίες και γελοίες επιθέσεις στους γονείς των θυμάτων των Τεμπών κάνουν την κατρακύλα της πιο εμφανή . Αυτό που συμβαίνει είναι όμως ότι ο αγώνας των οικογενειών για δικαιοσύνη και τιμωρία όλων των ενόχων έχει γίνει αγώνας όλων των εργαζομένων . Γιατί υπάρχουν κοινές διαπιστώσεις: οι ιδιωτικοποιήσεις σκοτώνουν , η δικαιοσύνη και όλοι οι θεσμοί του κράτους είναι απλά εργαλείο των αφεντικών και η κυβέρνηση υπάρχει για να για να εγγυάται τα κέρδη τους, ακόμη και με μαφιόζικους μεθόδους . Η διάλυση που έφερε ιδιωτικοποίηση του ΟΣΕ με αποτέλεσμα το έγκλημα στα Τέμπη συμβαίνει καθημερινά σε όλες τις βαθμίδες του Ε.Σ.Υ. Η είσοδος ιδιωτών σε πανεπιστήμια αλλά και σχολεία ( ωνάσεια) απλά θα κάνει την εκπαίδευση προνόμιο των λίγων. Με το ίδιο να συμβαίνει και στην ενέργεια. Τελικά όμως με την κυριαρχία των αγορών φτάσαμε στο σημείο ακόμη και η στέγη από δικαίωμα να γίνει πολυτέλεια. Δεν υπάρχει κανένα θετικό αφήγημα, στην πρόσφατη έκθεση της eurostat επιβεβαιώνεται ότι ο μέσος μισθός των εργαζομένων στην Ελλάδα από πλευράς αγοραστικής δύναμης βρίσκεται στην τελευταία θέση των χωρών της ευρωπαϊκής ένωσης. Αναγκαιότητα και προϋπόθεση για την επιβίωσης με όρους αξιοπρέπειας για τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες είναι η οργάνωση αγώνων για πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς, την επαναφορά των δώρων στους μισθούς των δημοσίων και στις συντάξεις . Η κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι συνηθισμένη στη συγκάλυψη αφού προσπάθησε να κάνει το ίδιο και στην περίπτωση του εγκληματικού ναυαγίου της Πύλου .Όσο διαισθάνεται τη λαϊκή οργή αυξάνει την καταστολή ,νομοθετεί για την αυστηροποίηση του ποινών ενώ έχει φτιάξει ένα αντεργατικό τερατούργημα με τα νομοσχέδια Χατζηδάκη Γεωργιάδη προσπαθώντας να εμποδίσει τους εργατικούς αγώνες . Παράλληλα υποστηρίζει την σφαγή του παλαιστινιακού λαού και τροφοδοτεί τον πόλεμο στην Ουκρανία και πλειοδοτεί στους εξοπλισμούς έναντι των άλλων νατοϊκών συμμάχων της . Το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορούν να αμφισβητήσουν τον Μητσοτάκη αφού έχουν μπει και αυτοί στον κάδρο τον ευθυνών για την διάλυση και την ιδιωτικοποίηση του ΟΣΕ. Το ΚΚΕ συμμετέχει βέβαια με όλες του τις δυνάμεις σε αυτές τις κινητοποιήσεις , δεν έβαζε και δεν βάζει το σύνθημα για την κρατικοποίηση του ΟΣΕ και δεν έχει κάποιο σχέδιο αγώνων πού θα μπορούσε να αλλάξει κάτι προς το συμφέρον τας το εργαζομένων. Αυτή η κυβέρνηση λοιπόν δεν πρέπει να έχει καμία περίοδο χάριτος, αυτό σημαίνει απεργίες, κινητοποιήσεις μακράς διάρκειας και σε αυτή την κατεύθυνση τα δυναμικά σωματεία και οι δυνάμεις της ριζοσπαστικής αριστεράς πρέπει να πρωτοστατήσουν. Η κυβέρνηση δε θα πρέπει απλά να φύγει επειδή είναι ανίκανη να εγγυηθεί τα κέρδη των από πάνω πρέπει να φύγει από τα κάτω και από τα αριστερά, πρέπει να ηττηθεί η πολιτική της.

Πολιτική οργάνωση «ΚΟΚΚΙΝΟ ΝΗΜΑ»

Απεργιακή συγκέντρωση της ΒΙΔΑΣ

Στα σύνορα, στα τρένα και στα νοσοκομεία κάθε μέρα και άλλη μια κρατική δολοφονία

Στις 28 Φεβρουαρίου ολοκληρώνονται δύο χρόνια ακριβώς από το έγκλημα στα Τέμπη όπου η επιβατική αμαξοστοιχία της ιδιωτικής εταιρείας Hellenic Τrain συγκρούστηκε με εμπορική αμαξοστοιχία της ίδιας εταιρείας με αποτέλεσμα το θάνατο δεκάδων ανθρώπων και τον τραυματισμό πολλών ακόμη. Έκτοτε έχει ξεκινήσει ένας κοινωνικός ξεσηκωμός με απεργίες, διαδηλώσεις συγκεντρώσεις προκειμένου να αποδοθούν ευθύνες στους πολιτικά υπεύθυνους.

Το κρατικό έγκλημα των Τεμπών δεν μπορεί να αποδοθεί σε ανθρώπινο λάθος όπως έσπευσε να διαδώσει η ελληνική κυβέρνηση από τις πρώτες ημέρες. Η υποχρηματοδότηση, η υποστελέχωση, η ιδιωτικοποίηση και η διάσπαση του σιδηροδρομικού έργου που συνέβησαν σταδιακά τα προηγούμενα έτη, σύμφωνα πάντα με τις πολιτικές των εκάστοτε κυβερνήσεων και με γνώμονα το κέρδος του κεφαλαίου, είχαν ως αποτέλεσμα την υποβάθμιση της ποιότητας και της ασφάλειας των συγκοινωνιών. Οι τραγικές ελλείψεις σε συστήματα ασφαλείας και η έλλειψη εργαζομένων από καίριες θέσεις που αφορούσαν την εύρυθμη λειτουργία των σιδηροδρόμων είχαν άλλωστε καταγγελθεί από σωματεία εργαζομένων του κλάδου πολύ πριν το συμβάν, με το κράτος να κηρύσσει τις απεργίες τους παράνομες.

Ωστόσο το ελληνικό κράτος από την πρώτη στιγμή επιδίωξε να αποπροσανατολίσει την κοινωνία και να συγκαλύψει το γεγονός βαφτίζοντας ταυτόχρονα ως συνωμοσιολόγους, όσους ζητούσαν διαφάνεια και απόδοση δικαιοσύνης. Έτσι γίναμε μάρτυρες παραποίησης και εν τέλει απώλειας σημαντικών στοιχείων με το μπάζωμα του τόπου του εγκλήματος, Είδαμε να καθυστερεί η σύσταση και η λειτουργία προανακριτικών επιτροπών και ελέγχων. Είδαμε μάρτυρες που έχουν κομβικό ρόλο στην υπόθεση και πρόσφατα το γιο της εισαγγελέως εφετών Λάρισας, η οποία εμπλεκόταν στην υπόθεση, να πεθαίνουν υπό συνθήκες που μας
δημιουργούν ερωτήματα για το αν είναι ασύνδετα και τυχαία γεγονότα. Τέλος είδαμε την κυβέρνηση να δηλώνει άγνοια και να αποποιείται οποιαδήποτε ευθύνη. Ολοένα και μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας χάνει την όποια πίστη στην κρατική δικαιοσύνη και τους θεσμούς.

Τα κράτη παίρνουν πίσω κοινωνικά κεκτημένα αγώνων του παρελθόντος, κι επιτίθενται σε κοινωνικά αγαθά όπως η παιδεία, οι μεταφορές, το νερό, το ρεύμα και η υγεία. Ως προς το τελευταίο, από τη θέση μας καθημερινά παρακολουθούμε το δημόσιο χαρακτήρα της υγείας να διαλύεται. Τα εργαζόμενα βρίσκονται εκβιαζόμενα στα όρια της εξάντλησης λόγω ακραίας υποστελέχωσης, και η ιδιωτικοποίηση λαμβάνει όλο και μεγαλύτερο χώρο στα νοσοκομεία, τα οποία καταρρέουν σε βαθμό που είναι επικίνδυνο ακόμα και να χρησιμοποιήσεις ένα ασανσέρ. Παράλληλα με τη δημιουργία εδάφους για ιδιωτικό κέρδος, αποκλείονται, με όλο και μεγαλύτερη ένταση όσα δεν έχουν την δυνατότητα να ανταποκριθούν οικονομικά και έτσι μας επιβάλλεται με βία το ότι πρόσβαση στην υγεία θα έχει μόνο όποιο μπορεί να την αγοράσει. Της μετατροπή της δημόσιας υγείας σε προϊόν κερδοφορίας, προηγείται η χρόνια υποβάθμισή της από τον κρατικό μηχανισμό. Εξοργιστικά παραδείγματα-ψηφίδες αυτών των πολιτικών είναι το νομοσχέδιο που ιδιωτικοποιεί και διαλύει την ψυχική υγεία, τα απογευματινά χειρουργεία, οι περιορισμοί στη συνταγογράφηση, η αύξηση του κόστους των φαρμάκων. Ο στόχος του κράτους είναι ξεκάθαρος. Διάσπαση των εργασιακών σχέσεων, εκβιασμός εργαζομένων, αποκλεισμός από παροχές, επίθεση σε δικαιώματα και ελευθερίες.

Η μαζική συμμετοχή εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων στους δρόμους και στις πλατείες δείχνει την αγανάκτηση για το έγκλημα και την συγκάλυψη, αλλά ταυτόχρονα αποτελεί μία δίοδο ώστε να συναντηθούμε και να αντιδράσουμε σε όσα μας κάνουν να ασφυκτιούμε.

πηγή : email που λάβαμε στις 24 Φεβρουαρίου 15h

2 χρόνια ΤΕΜΠΗ: Το συλλογικό ΕΜΕΙΣ ενάντια στο κρατικό-ιδιωτικό έγκλημα - ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ

Εδώ και 2 χρόνια από το έγκλημα των Τεμπών ερχόμαστε αντιμέτωποι με μια αδιανόητη προσπάθεια συγκάλυψης της αλήθειας: απόπειρα των κυβερνητικών μηχανισμών να αποδώσουν το γεγονός σε «ανθρώπινο λάθος», ψέματα για τη δήθεν τηλεδιοίκηση, αργοπορία στην απόδοση δικαιοσύνης, απόκρυψη κρίσιμων στοιχείων όπως η παράνομη μεταφορά εύφλεκτων υλών και «μπάζωμα» της περιοχής δήθεν για λόγους στατικότητας. Δύο χρόνια μετά, η κοινωνία μαθαίνει μάλιστα πως ένα μεγάλο μέρος των θυμάτων επέζησε από τη σύγκρουση των τρένων, αλλά πέθανε από την πυρκαγιά που προκλήθηκε από εύφλεκτο φορτίο που μετέφερε το εμπορικό τρένο. Φορτίο που, όπως λέγεται, είναι δύσκολο να προσδιοριστεί λόγω του μπαζώματος της περιοχής που έγινε σε μια νύχτα, όσο ο κρατικός μηχανισμός προσπαθούσε να κατευνάσει την οργή του κόσμου, στρέφοντας την προσοχή σε κάποιο ατομικό λάθος και μια «κακιά στιγμή».

Οργή και ντροπή, όμως, μας πνίγει για το προαναγγελθέν έγκλημα. Το κράτος, αποδείχθηκε ΑΝΙΚΑΝΟ να διαχειριστεί ακόμη και τα πιο βασικά κοινά αγαθά προς όφελος της κοινωνίας, όπως είναι οι φθηνές και ασφαλείς συγκοινωνίες. Απαξίωσαν και κατέστρεψαν το πιο οικολογικό μέσο μεταφοράς που υπάρχει. Η διαχρονική συστηματική υποχρηματοδότηση, ιδιωτικοποίηση και έλλειψη ελέγχων του σιδηροδρόμου δημιούργησε ένα περιβάλλον όπου μια τέτοια τραγωδία ήταν προδιαγεγραμμένη. Έτσι, το εγκληματικό συμβάν στα Τέμπη δεν είναι «δυστύχημα», ούτε αλληλουχία ατυχών συγκυριών. Είναι το επιστέγασμα ενός βαθιά διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος που θέτει το οικονομικό κέρδος και την πελατειακή αναπαραγωγή του πάνω από την ανθρώπινη ζωή.

Η ανικανότητα αυτή όμως δεν αποτελεί μόνο ελληνικό φαινόμενο. Στο διπλανό μας Νόβι Σαντ της Σερβίας τον περασμένο Νοέμβρη, η πρόσφατα ανακαινισμένη οροφή του σταθμού της πόλης έπεσε σκοτώνοντας 15 ανθρώπους. Μια οροφή που είχε παραδοθεί μόλις λίγους μήνες πριν από μία κινέζικη εταιρία που είχε αναλάβει το έργο με απευθείας ανάθεση… Οι δρόμοι της Σερβίας πλημμυρίζουν καθημερινά από πλήθος κόσμου που διαδηλώνει και ζητά ένα τέλος στη διαφθορά, την ατιμωρησία και την παθητικότητα.

Στους δρόμους βρισκόμαστε και όλοι-ες ΕΜΕΙΣ ενάντια στην ολοένα και μεγαλύτερη υποτίμηση των ζώων μας, βάζοντας μπροστά τις διεκδικήσεις για μια καλύτερη ζωή!

Τα τεράστια ποσοστά εκλογικής αποχής δείχνουν ήδη τη σημερινή μη νομιμοποίηση του συστήματος εξουσίας, όπως έχουμε τονίσει επανειλημμένως. Όσο, όμως, οι πολίτες δεν αντιδρούν συλλογικά και δεν αυτοοργανώνονται, οι συγκαλύψεις και η ασυδοσία της εξουσίας θα γίνονται όλο και πιο έντονες.

Είναι κρίσιμο να θυμόμαστε ότι η πραγματική δημοκρατία δεν ταυτίζεται με τους κομματικούς μηχανισμούς αλλά με την άμεση συμμετοχή όλης της κοινωνίας στις αποφάσεις και με τη λογοδοσία. Η κοινωνική κινητοποίηση για τα Τέμπη δείχνει ότι υπάρχει αφετηρία για ουσιαστική πολιτική δράση μόνο όταν η ανθρώπινη ζωή τίθεται πάνω από οικονομικές και κομματικές σκοπιμότητες.

Μας θυμίζει πως είμαστε περισσότεροι απ' ό,τι δείχνουν τα εκλογικά ποσοστά και ότι μπορούμε να συναντιόμαστε στον δρόμο, στις πλατείες, στους χώρους εργασίας και εκπαίδευσης, για να απαιτούμε όσα δικαιωματικά μας ανήκουν.

Η δημοκρατία δεν «χαρίζεται» από πάνω. Αναδύεται εκεί όπου οι πολίτες επιμένουν να την εφαρμόζουν. Οι κινητοποιήσεις, με αφορμή την τραγωδία, καθιστούν ολοφάνερο ότι η κοινωνία δεν εφησυχάζει. Γι' αυτό και κάθε εξουσία φοβάται την άμεση δημοκρατία: γιατί οι πολίτες, όταν αυτοοργανώνονται, παύουν να αποδέχονται ως δεδομένη την κυριαρχία κάθε «ηγέτη» ή κόμματος και διαμορφώνουν οι ίδιοι τη μοίρα τους.

ΑΜΕΣΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ - ΚΑΜΙΑ ΣΥΓΚΑΛΥΨΗ ΣΤΟ ΚΡΑΤΙΚΟ-ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΤΩΝ ΤΕΜΠΩΝ - ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ, ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ, ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ!

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 28/02/25 στις 11.00π.μ.
Από τα Προπύλαια οδεύουμε προς το ΣΥΝΤΑΓΜΑ

Συλλογικότητα «ΑΥΤΕΝΕΡΓΕΙΑ» - aftenergeia.gr
για την ατομική και συλλογική αυτονομία

ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ- ΔΕΝ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ το προδιαγεγραμμένο έγκλημα στ Τέμπη με 57 ανθρώπους δολοφονημένους από τ κράτος κ τ αφεντικά Απεργίες- καταλήψεις- διαδηλώσεις- συγκρούσεις

ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ Παρασκευή 28 Φλεβάρη,10.30,Προπύλαια

ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΟΥΣ ΟΙ ΖΩΕΣ ΜΑΣ

Το έγκλημα στα Τέμπη μας υπενθυμίζει το πόσο σάπιο είναι το σύστημα στο οποίο μας επιβάλουν να υπάρχουμε και πόσο ασήμαντες είναι οι ζωές μας για κράτος και το κεφάλαιο μπροστά στο χρήμα και την εξουσία. Παρόλο που η εταιρία HELLENIC TRAIN και η κυβέρνηση γνώριζαν πολύ καλά από τους εργάτες για τα ζητήματα ασφάλειας, τα αιτήματα τους απαξιώθηκαν και οι απεργίες τους κρίθηκαν παράνομες και καταχρηστικές σύμφωνα με τον αντεργατικό νόμο Χατζηδάκη. Και έτσι φτάνουμε 2 χρόνια μετά το έγκλημα με τη HELLENIC TRAIN να πηγαινοφέρνει ακόμη τρένα, μετά το ξεδιάντροπο μπάζωμα των 5 ημερών στην θρασύτατη προσπάθεια του κράτους να συγκαλύψει το έγκλημα, με 57 ταυτοποιημένους νεκρούς και άλλους πόσους χωρίς χαρτιά που χάθηκαν στα αζήτητα. Μετά από 2 χρόνια συζητάμε ακόμα για το ποιοι είναι οι ένοχοι και αν όντως το τρένο μετέφερε παράνομα εύφλεκτα υλικά. Τόσο καιρό παρακολουθούμε το θέατρο του παραλόγου με κάθε νέο στοιχείο που έρχεται στη δημοσιότητα να κάνει προφανή τη συνεργασία κυβέρνησης- μαφίας- ΜΜΕ.

Για εμάς δεν χρειάζεται καμία παραπάνω απόδειξη ή σύνδεση για να καταλάβουμε ποιοι είναι οι ένοχοι. Το πόσο αναλώσιμες είμαστε το βιώνουμε στην καθημερινότητα μας. Από την πολιτική της υποστελέχωσης, των διαλυμένων υποδομών των δημόσιων υπηρεσιών για χάρη των ιδιωτικών αγορών, την γενικευμένη ακρίβεια, τα υψηλά ενοίκια, τους χαμηλούς μισθούς, τα αντεργατικά νομοσχέδια, την ποινικοποίηση του συνδικαλισμού και την καταστολή οποιωνδήποτε αντιστέκονται σε αυτή τη βαρβαρότητα.

Οι οικογένειες των θυμάτων ζητούν δικαιοσύνη, η κοινωνική βάση μοιράζεται την οργή της και στέκεται στο πλάι όλων εκείνων που έπεσαν θύματα της κρατικής και καπιταλιστικής βίας. Από το έγκλημα στην Πύλο με τους 750 πνιγμένους μετανάστες, τον Βασίλη Μάγγο, τον Ζακ Κωστόπουλο, τον Σαμπάνη, τον Φραγκούλη, τον Μοχάμετ, τον Μανιουδάκη, τον Μανώλη Αφράτη, την 12χρονη στον Κολωνό, την υπόθεση τραφικινγκ της Ηλιούπολης και όλα εκείνα που συστηματικά δολοφονούνται και κακοποιούνται στα σύνορα, τους δρόμους, τους χώρους εργασίας, τα αστυνομικά τμήματα.

Οι παραπάνω υποθέσεις καταδεικνύουν ότι η αστική δικαιοσύνη λειτουργεί προστατευτικά προς τους ισχυρούς και έχοντες εξουσία και τιμωρητικά σε όσους αντιστέκονται. Σαν σωματείο έχουμε αρκετή εμπειρία από εργατικούς αγώνες στις δικαστικές αίθουσες και γνωρίζουμε ότι η αστική δικαιοσύνη δεν είναι με το μέρος μας. Δίκες που καθυστερούν ή/και αναβάλλονται, φιλοεργοδοτικές αποφάσεις και γραφειοκρατικά ζητήματα μας εξαντλούν οικονομικά και ψυχολογικά.

Η κοινωνική οργή και η τεράστια συμμετοχή του κόσμου στις προηγούμενες κινητοποιήσεις σε όλη την χώρα αναδεικνύει την δύναμη μας. Στις 28/2 απεργούμε και βγαίνουμε στους δρόμους, συγκρουόμαστε με κράτος και αφεντικά. Διεκδικούμε την αξιοπρέπεια μας, λέμε oχι στους εκμεταλλευτές, στεκόμαστε αλληλέγγυα το ενα δίπλα στο άλλο ενάντια σε ό,τι μας καταπιέζει. Οργανωνόμαστε στις γειτονίες μας, σε πανεπιστήμια και σχολεία, σε σωματεία βάσης, πολιτικές ομάδες και καταλήψεις.

Για να απεργήσουμε ενημερώνουμε το αφεντικό μας μέχρι και 24 ώρες πριν από την απεργία. Είναι δικαίωμά μας να απεργήσουμε και είναι παράνομο να μας απολύσουν για αυτό. Κάνουμε συνελεύσεις κάθε Τετάρτη στις 16:30 και άνοιγμα την ίδια μέρα στις 15:00 - 16:30. Σας καλούμε να συμμετέχετε στη συνέλευση και τις δράσεις του σωματείου.

ΑΠΕΡΓΙΑ 28/2 11:00 ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ

ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΜΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ

ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΑ ΤΕΜΠΗ ΝΑ ΜΗ ΣΥΓΚΑΛΥΦΘΕΙ

ΣΣΜ

πηγή : https://ssm.espivblogs.net/apergia-28-2-11-00…

ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΙΣ 28/2

ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΙΣ 28/2 Συμμετέχουμε-Στηρίζουμε το μπλοκ που συγκροτούν Αναρχικοί - ες, Κομμουνιστ(ρι)ες ενάντια στο κρατικό - καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη Προσυγκέντρωση 9:30 στα Προπύλαια Συγκέντρωση 10:15 στο Σύνταγμα στη διασταύρωση Σταδίου και Γεωργίου Α. Παραμένουμε δυναμικά στο Σύνταγμα

ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΙΣ 28/2

Συμμετέχουμε-Στηρίζουμε το μπλοκ που συγκροτούν Αναρχικοί - ες, Κομμουνιστ(ρι)ες ενάντια στο κρατικό - καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη.

Προσυγκέντρωση 9:30 στα Προπύλαια

Συγκέντρωση 10:15 στο Σύνταγμα στη διασταύρωση Σταδίου και Γεωργίου Α.

Παραμένουμε δυναμικά στο Σύνταγμα

Παραθέτουμε το κείμενο της διαδικασίας μας [ https://athens.indymedia.org/post/1634190/]

ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΧΑΘΟΥΝ ΑΛΛΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΣΤΟ ΒΩΜΟ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΚΕΡΔΟΥΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΡΑΤΙΚΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΠΟΥ ΤΟ ΣΤΗΡΙΖΟΥΝ

ΜΟΝΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ Η ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΚΗ

ΤΑΞΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΕΡΓΑΣΙΑΚΟ ΣΦΑΓΕΙΟ

Αναρχικοί - ες, Κομμουνιστ(ρι)ες ενάντια στο κρατικό - καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη

Φλεβάρης 2025

Εικόνες:

πηγή : https://athens.indymedia.org/post/1634282/

Δύο χρόνια μετά το κρατικό-καπιταλιστικο έγκλημα των Τεμπών και με τις αποκαλύψεις των σκευωρίων συγκάλυψης είναι επιτακτική ανάγκη να βγούμε στους δρόμους, να συγκρουστούμε με το κράτος, το κεφάλαιο, και την εξουσία κάθε είδους που δολοφονεί τα από τα κάτω. Για το έγκλημα των Τεμπών γνωρίζουμε ότι δε θα βρούμε δικαίωση σε κάποια δικαστική αίθουσα. Το γεγονός ότι αυτη τη στιγμή δικάζονται αυτές που αγωνίστηκαν ενάντια στο έγκλημα ενω οι δολοφονοι βρισκονται σε θεσης εξουσίας ειναι ενδεικτικό του για ποιον λειτουργεί η δικαιοσύνη. Η εναπόθεση των ελπίδων μας στα θεσμικά μέσα φέρνει μόνο απογοητεύσει ενώ προστατεύει τους υπεύθυνους του εγκλήματος από ουσιαστικές συνέπειες για τις πράξεις τους. Απαραίτητη προϋπόθεση της σύγκρουσης με το κράτος είναι η δημιουργία ενός μαζικού και μαχητικού κινήματος από τα κάτω το οποίο δε θα κινείται σε συντεχνειακά πλαίσια αλλά θα συγκρούεται συνολικά με κάθε εξουσιαστική δομή. Ο ρόλος του φοιτητικού κινήματος είναι ιδιαίτερα σημαντικός σε αυτη τη συγκυρία που το κράτος επιτείθεται λυσσαλέα στα πανεπισρημια με σκοπο την εξάλειψη κάθε πολιτικής δρασης και ειδικα των χωρων της αυτοοργανωσης, όπως είδαμε και στην περίπτωση της Σερβίας. Η σύνδεση των αγώνων μας μεταξύ φοιτητών, μαθητών, εκπαιδευτικών, εργαζομένων αλλά και του ευρύτερου ανταγωνιστικου κινήματος είναι απαραίτητη προκειμένου το κίνημα να ξεφύγει απ τις ρεφορμιστικες λογικές και να προσλάβει μαχητικά χαρακτηριστικά.Στην Ελλάδα αντίστοιχα το φοιτητικό κίνημα έχει διαδραματίσει έναν πολυσήμαντο ρόλο στους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες ανά τα χρόνια οξύνοντας τις αντιστάσεις απέναντι σε Κράτος, Κεφάλαιο και κάθε εξουσιαστική δομή καταπίεσης. Από τους αντιδικτατορικούς αγώνες, τα χρόνια της μεταπολίτευσης με χαρακτηριστικά παραδείγματα τα κινήματα του 2006-7, που αποτέλεσαν σε ένα σημαντικό βαθμό πρόδρομος της εξέγερσης του 2008, εώς και σήμερα οι φοιτητές έχουν αναπτύξει μια ιδιαίτερη θέση στο ανταγωνιστικό κίνημα καθώς και μια μεγάλη δυναμική στην κοινωνική σύγκρουση με το κρατικο-καπιταλιστικό σύστημα.

Επίκαιρο παράδειγμα της δυναμικής αυτής αποτελεί η συμμετοχή του φοιτητικού κινήματος στους αγώνες που πυροδοτήθηκαν με την κρατική καπιταλιστική δολοφονία στα Τέμπη, όπου σπάζοντας τα συντεχνιακά όρια του συνέβαλε στην μαζικοποίηση και την συνέχεια του αγώνα, αλλά και στο ευρύτερο εξεγερσιακό κλίμα εκείνων των ημερών. Συγκεκριμένα, η δολοφονία των Τεμπών συνέβη την περίοδο που διεξάγονταν οι αγώνες των σπουδαστών καλλιτεχνικών σχολών το 2023 ενάντια στην υποβάθμιση των πτυχίων τους βάσει του ΠΔ/85 με καταλήψεις διαρκείας σε μεγάλα θέατρα και σχολές, με αποτέλεσμα σπουδάστριες, φοιτητές, εργαζόμενα άτομα και ευρύτερα εξοργισμένος κόσμος να βρεθούν μαζί στους δρόμους και να ενισχυθεί η αντεπίθεση της κοινωνικής βάσης απέναντι στην νεοφιλελεύθερη επέλαση.΄Εναν χρόνο μετά το έγκλημα στα Τέμπη οι αντίστοιχες κινητοποιήσεις συνέβησαν σε μια περίοδο όπου σε όλη την χώρα για μήνες το φοιτητικό κίνημα μέσω καταλήψεων, εβδομαδιαίων μαζικότατων πορειών με συγκρούσεις και γενικών συνελεύσεων, αγωνιζόταν ενάντια στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση που κορυφωνόταν με την παράβλεψη του άρθρου 16 και την προβλεπόμενη ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων. Για άλλη μια φορά η σύνδεση αυτών των κινημάτων οδήγησε σε μια έντονη σύγκρουση με τους από πάνω, προβάλλοντας την αντίσταση των ζωών μας απέναντι σε Κράτος και αφεντικά.
Η δυναμική λοιπόν του φοιτητικού κινήματος βρίσκεται για μας στην δυνατότητά του να υπερβεί την αποκλειστική υπεράσπιση των δικών του συμφερόντων, και να συνδράμει με τα ευρύτερα αγωνιζόμενα μέρη της κοινωνίας ενάντια στον κοινό μας εχθρό , το Κράτος,το Κεφάλαιο και την εξουσία, τοποθετώντας τον εαυτό του στις εκάστοτε συγκυρίες. Με το πανεπιστημιακό άσυλο να αποτελεί ανέκαθεν πεδίο συνάντησης διάφορων αγωνιζόμενων υποκειμένων, και την προοπτική της αυτοργάνωσης που χειραφετώντας τους φοιτητικούς αγώνες από τα κομματικά συμφέροντα απελευθερώνει την πραγματική δυναμική του, το φοιτητικό κίνημα και η νεολαία ευρύτερα μπορεί να δημιουργήσει καταστάσεις και να γεννήσει αγώνες σε μια κατεύθυνση προς τον κόσμο που οραματιζόμαστε, έναν κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης και αυτοδιαχείρισης των ζωών μας.

Όλα, όλες όλοι 28/2 στα μπλοκ του α/α χώρου

Ελευθεριακό Σχήμα Παντείου

2 χρόνια μετά το κεφαλαιοκρατικό έγκλημα των Τεμπών: ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ - ΔΕΝ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ. ΟΛΟΙ/ΕΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ! [Γενική Απεργία 28/2]

[…] Σ' έναν καπιταλιστή δεν πρέπει ποτέ να λες: «αχ, σας παρακαλώ, θα μπορούσατε λιγάκι να μου κάνετε λίγο χώρο ν' αναπνεύσω κι εγώ; θα μπορούσατε να είστε λίγο πιο καλός, με λίγη περισσότερη κατανόηση; Ας συμφωνήσουμε…»

Όχι. Ο μόνος τρόπος για να μιλήσεις μαζί τους είναι να τους στριμώξεις στον καμπινέ, να τους χώσεις το κεφάλι μέσα στη λεκάνη και να τραβήξεις το καζανάκι. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να φτιάξουμε έναν καλύτερο κόσμο, ίσως με λιγότερο φανταχτερές βιτρίνες, ίσως με λιγότερες λεωφόρους, αλλά με λιγότερες λιμουζίνες, με λιγότερους απατεώνες. Τους πραγματικούς απατεώνες, αυτούς τους μισάνθρωπους με τις χοντρές κοιλιές. Κι έτσι θα είχαμε δικαιοσύνη […]

Απόσπασμα από Ντάριο Φο "Δεν πληρώνω, δεν πληρώνω".

Απρίλιος 2022: Παραίτηση του προέδρου του έργου εγκατάστασης του συστήματος σιδηροδρομικής σηματοδότησης και υπεύθυνου ασφαλείας των δρομολογίων, κατά την οποία καταγγέλλει την ανεπάρκεια στην ασφάλεια κυκλοφορίας των τρένων.Φθινόπωρο 2022: Εξώδικο της Πανελλήνιας Ένωσης Προσωπικού Έλξης για την κακή κατάσταση της σιδηροδρομικής υποδομής με αποτέλεσμα τα εξής ατυχήματα :

• 1 Αυγούστου 2022: Εκτροχιασμός 1521 στην Τιθορέα• 10 Οκτωβρίου 2022: Εκτροχιασμός προαστιακής αμαξοστοιχίας στο Λιανοκλάδι• 21 Οκτωβρίου 2022: Εκτροχιασμός 882 στην περιοχή Τιθορέας

Φλεβάρης 2023: Η Δημοκρατική Ενωτική Συνδικαλιστική Κίνηση Σιδηροδρομικών καταγγέλλει 2 ατυχήματα στο σιδηροδρομικό δίκτυο λόγω έλλειψης μέτρων προστασίας και προειδοποιεί για το επικείμενο ατύχημα.

Προφανώς οι άνθρωποι δεν ήταν μελλοντολόγοι, ούτε είχαν κάποια θεία επιφοίτηση. Γνώριζαν την ανυπαρξία συντήρησης, την υποστελέχωση της επιχείρησης HELLENIC TRAIN, τις εγκληματικές παραλείψεις, τους κινδύνους που διατρέχει η δουλεία τους και τον κίνδυνο που εγκυμονεί για εκατοντάδες επιβάτες καθημερινά.

Έτσι, το βράδυ της Τρίτης 28 Φεβρουαρίου 2023 η επιβατική αμαξοστοιχία IC62 ξεκινάει από Αθήνα για Θεσσαλονίκη με 350 τουλάχιστον επιβάτες (ενώ το μεσημέρι της ίδιας μέρας το ανάλογο δρομολόγιο είχε διακοπεί λόγω τεχνικού προβλήματος στην ηλεκτροδότηση) και συγκρούεται με αντίθετης κατεύθυνσης εμπορική αμαξοστοιχία. Στο τρένο αυτό επέβαινα και εγώ, όπως εκατοντάδες ακόμα συμφοιτητές μου, επιστρέφοντας μετά από το εορταστικό τριήμερο από τον τόπο εργασίας μου στον τόπο σπουδών μου. Δεν θα περιγράψω τις στιγμές φρίκης που ζήσαμε, ήδη φρόντισε ο Κίτρινος Τύπος να εκμεταλλευτεί την κατάσταση και να δημιουργήσει κερδοφόρες εικόνες από τις απώλειες των ανθρώπων, τον θρήνο της κάθε μητέρας, πατέρα, συντρόφου, αδερφού/αδερφής […]

Απόσπασμα από κείμενο συντρόφισσας - επιβάτισσας του μοιραίου τρένου, με τίτλο "Ταξιδεύοντας με την Αμαξοστοιχία IC62 : Μια οδυνηρή υπενθύμιση πως Κράτος και Κεφάλαιο δολοφονούν". Διαθέσιμο ολόκληρο (μεταξύ άλλων) στο prolprot.espivblogs.net

[…] Μια ακόμα "θυσία στο βρώμικο βωμό" του Κεφαλαίου που -όπως έγραφε και πριν ενάμιση αιώνα ο Μάρξ- το μόνο που «το τρομάζει (είναι) η έλλειψη κέρδους ή το πολύ μικρό κέρδος […]. Όταν το κεφάλαιο έχει το ανάλογο κέρδος, γίνεται τολμηρό. Με 10% κέρδος αισθάνεται τον εαυτό του σίγουρο και μπορεί να το χρησιμοποιήσει κανείς παντού, με 20% γίνεται ζωηρό, με 50% γίνεται θετικά παράτολμο, με 100% τσαλαπατάει όλους τους ανθρώπινους νόμους, με 300% δεν υπάρχει έγκλημα που να μη ριψοκινδυνεύσει να το πράξει, ακόμα και με κίνδυνο να πάει στην κρεμάλα»…

Οργή ενάντια στην πιο νεοφιλελεύθερη - ακροδεξιά μεταπολιτευτική κυβέρνηση ΝΔ του Μητσοτάκη του υιού που από την πρώτη στιγμή, με την συνδρομή των αργυρώνητων καθεστωτικών ΜΜΕ, πασχίζει να αποποιηθεί τις εγκληματικές ευθύνες της, επικαλούμενη εξοργιστικά τα "ανθρώπινα λάθη", την "ατομική ευθύνη" και τις περιβόητες "διαχρονικές παθογένειες του συστήματος".

Στριμωγμένο στη γωνία από τις μαζικές και μαχητικές κινητοποιήσεις, αυτό το αδίστακτο τσούρμο νεοφιλελεύθερων - ακροδεξιών πολιτικών υπαλλήλων των καπιτα-ληστών και των ιμπερια-ληστών που κυβερνάνε τέσσερα χρόνια τώρα -ολοκληρώνοντας τη λεηλασία που επιταχύνθηκε κατά τη διάρκεια της μνημονιακής δεκαετίας- επιδίδονται σε μια φτηνή επικοινωνιακή "διαχείριση των ζημιών": μέσα από την υποκριτική παραίτηση από το υπουργείο Μεταφορών & Υποδομών του υπουργού Καραμανλή του ανιψιού -ο οποίος θα είναι εκ νέου υποψήφιος στις επερχόμενες εκλογές και λίγες μέρες πριν το μακελειό είχε τo θράσος ν' "αγανακτεί" με τις καταγγελίες για τις τραγικές ελλείψεις συστήματος ασφαλείας του σιδηροδρομικού δικτύου- και την ανάληψη του από τον υπουργό Επικρατείας Γεραπετρίτη (γαμπρού ενός εκ των "εθνικών εργολάβων" - ιδιοκτήτη της ΓΕΚ-ΤΕΡΝΑ Μ.Γουρζή), μέσα από τη σύσταση μιας ελεγχόμενης "επιτροπής εμπειρογνωμόνων" και τις φρούδες υποσχέσεις για "πλήρη διαλεύκανση", μέσα από μια καθυστερημένη, γραπτή και υποκριτική πρωθυπουργική συγγνώμη, η κυβέρνηση των "αρίστων νόμιμων ιδιοκτητών της χώρας" και του "επιτελικού κράτους" ευελπιστεί να καταλαγιάσει τη διάχυτη κοινωνική κατακραυγή που έχει προκληθεί από αυτή τη σφαγή. "Τίποτα όμως, τώρα πια, δεν είναι για συγγνώμη"…

Οργή ενάντια σ' όλο το πολιτικό προσωπικό των αστικών κομμάτων της αντιπολίτευσης, αυτών που αφού εδώ και μια εικοσαετία συντέλεσαν στην απαξίωση, το ρήμαγμα και τελικά στο ξεπούλημα το 2017 του ΟΣΕ στον ιταλικό κρατικό όμιλο Ferrovie dello Stato SPA, έχουν τα μούτρα να σπεκουλάρουν πάνω από τα πτώματα των θυμάτων, ευελπιστώντας ν' αποκομίσουν πολιτικά οφέλη και να ξεχαστεί το γεγονός ότι αυτή η λεηλασία του δημόσιου πλούτου (στ' όνομα του "εκσυγχρονισμού", της "εξυγίανσης" και των "μνημονιακών προαπαιτούμενων της Τρόικας") ξεκίνησε και εντάθηκε επί των δικών τους χρόνων διακυβέρνησης. Όμως, "το αίμα δεν είναι νερό και η Μνήμη δεν είναι σκουπίδι"…

Οργή ενάντια στα διευθυντήρια των Βρυξελλών, τα οποία αφού πρώτα επέβαλαν -μέσω και των ιδιωτικοποιήσεων- τη μετατροπή της Γ' Ελληνικής "Δημοκρατίας" σε κράτος-παρία της ΕΕ για τη διασφάλιση των καπιταλιστικών - ιμπεριαλιστικών συμφερόντων των τοκογλύφων "δανειστών και εταίρων", χύνουν τώρα κροκοδείλια δάκρυα και κρύβονται υποκριτικά πίσω από την πρόσφατη παραπομπή της Ελλάδας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο "για μη τήρηση των κανόνων αναφορικά με τις σιδηροδρομικές μεταφορές".

Οργή ενάντια σ' αυτό το Κράτος - Δολοφόνο για το οποίο οι ζωές μας, οι ζωές της χειμαζόμενης κοινωνικής πλειοψηφίας που ζει και εργάζεται σ' αυτόν τον τόπο, δεν είναι παρά μόνο στατιστικοί αριθμοί και ενίοτε "παράπλευρες απώλειες" για τη διασφάλιση της υπερκερδοφορίας των κορακιών "επενδυτών" […]

Απόσπασμα από ΚτB Aνακοίνωση "Για το κεφαλαιο-κρατικό έγκλημα στα Τέμπη, την απόπειρα συγκάλυψης του & το κύμα της δίκαιης λαϊκής Οργής [Απεργία 8/3]" (Μάρτης 2023).

[...] Το κίνημα των Τεμπών:

Σήμερα [26/1/25], δύο σχεδόν χρόνια μετά, βρεθήκαμε μπροστά σε μια άνευ προηγουμένου συγκέντρωση του κόσμου σε ολόκληρη τη χώρα, αποδεικνύοντας ότι παρά τις διακηρύξεις και τις προσευχές των πολιτικών ιθυνόντων, τα Τέμπη δεν είναι ένα λήξαν ζήτημα. Δεν μπορούμε άλλωστε να ξεχάσουμε τις τόσο δυναμικές και συγκρουσιακές κινητοποιήσεις του 2023, με σειρά απεργιών, συγκρούσεων, καταλήψεων και διαδηλώσεων να αρνούνται στο δρόμο τον θάνατο που προκαλεί η κρατική πολιτική (και) για τις μεταφορές. Η συγκλονιστική παρουσία κόσμου τόσο στην πλατεία Συντάγματος όσο και σε όλες τις πόλεις της Ελλάδος πίεσε τους πολιτικούς φορείς και τα καθεστωτικά ΜΜΕ στην αναζωπύρωση του θέματος και επέτειναν το ζήτημα τις απόδοσης ευθυνών. Η μεταστροφή αυτή ήταν αποτέλεσμα της κοινωνικής πίεσης των ταξικών υποκειμένων, των πολιτικών ομάδων, του κινήματος καθώς και πλήθος κόσμου, όπως πάντοτε άλλωστε συμβαίνει σε περιόδους αναβρασμών. Η πλατιά πανελλαδική κινητοποίηση ακριβώς εξαιτίας του αυθόρμητου πολιτικού χαρακτήρα και της έλλειψης σαφών πολιτικών στόχων και αιτημάτων απαιτεί την συμμετοχή και την μετωπική συμπόρευση επαναστατικών ομάδων και μετωπικών σχημάτων ώστε να μετουσιωθεί σε κοινωνικό ξεσηκωμό και πολιτικό κίνημα με διάρκεια στον χρόνο, το οποίο δε θα αποτελέσει ένα πολιτικό «πυροτέχνημα» ως απόρροια της κατεπείγουσας των συνθηκών αλλά θα διαμορφώνει αυτό τις συνθήκες, μέσω της παρουσίας του στον δρόμο. Ακόμα κι εάν το σύστημα θυσιάσει ορισμένους παίχτες του μέσω κάποιου είδους ανασχηματισμού, ακόμα κι εάν όλη αυτή η κοινωνική κινητοποίηση οδηγήσει σε παραίτηση του ίδιου του Μητσοτάκη, κάτι που συνέβη στο κοντινό Βελιγράδι μετά από μαζικές και με διάρκεια κινητοποιήσεις, διαμορφώνοντας συγκυβερνήσεις εθνικής σωτηρίας τύπου Ανδρουλάκη - Δένδια, ο αγώνας για τη διατήρηση ζωντανής της μνήμης των νεκρών των Τεμπών (και της απόδοσης της προλεταριακής δικαιοσύνης που αυτός συνεπάγεται) είναι ταυτόχρονα ένας αγώνας για την προάσπιση και τη διεύρυνση των ταξικών κοινωνικών αγαθών ενάντια στη νεοφιλελεύθερη λαίλαπα. Αγαθών όπως η υγεία, η παιδεία, η πρόσβαση στο ρεύμα και το νερό, η κατοικία και φυσικά οι δημόσιες μεταφορές, η υπεράσπιση και διεύρυνση τους αποτελεί ζωτικό ταξικό επίδικο. Είναι όρος για την πολιτική μας συγκρότηση και τη συνέχεια μας ως Τάξη και ως κίνημα. Γιατί αν ξεχάσουμε τους νεκρούς του ταξικού πολέμου, αν ξεχάσουμε τους νεκρούς στα εργασιακά κάτεργα, τους νεκρούς της Πύλου, των πυρκαγιών, των πλημμυρών, των αστυνομικών δολοφονιών είναι σαν να ξεχνάμε τον ίδιο τον πόλεμο. Συμμετέχουμε στην πορεία και απεργία, στις 28/02, ενόψει των δύο ετών από το έγκλημα των Τεμπών

ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΧΑΘΟΥΝ ΑΛΛΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΣΤΟ ΒΩΜΟ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΚΕΡΔΟΥΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΡΑΤΙΚΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΠΟΥ ΤΟ ΣΤΗΡΙΖΟΥΝ - ΜΟΝΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ Η ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΚΗ

ΤΑΞΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΕΡΓΑΣΙΑΚΟ ΣΦΑΓΕΙΟ

Απόσπασμα από Κείμενο-Τοποθέτηση Αναρχικών, Κομμουνιστ(ρι)ών ενάντια στο κρατικό - καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη. Διαθέσιμο ολόκληρο (μεταξύ άλλων) στο athens.indymedia.org

"Οι αγώνες που χεις κάνει δεν φελάνε το αίμα το χυμένο αν δεν ξοφλάνε"

2 χρόνια μετά το κεφαλαιοκρατικό έγκλημα των Τεμπών και έπειτα από τις ιστορικά μεγαλειώδεις διαδηλώσεις που πραγματοποιήθηκαν στις 26 Γενάρη 2025 -έπειτα από το Κάλεσμα του Συλλόγου Συγγενών Θυμάτων Τεμπών 2023- στην Αθήνα και δεκάδες άλλες πόλεις σ' όλη τη χώρα και τον κόσμο, αυτός ο μαζικός και πολύμορφος Αγώνας ενάντια στη καθεστωτική σκύλευση της Μνήμης των νεκρών της Τάξης μας συνεχίζεται αδιάκοπα, ενωτικά και ανυποχώρητα.

Να μην συνηθίσουμε το θάνατο! Οι δολοφόνοι να πληρώσουν!

Η Αλληλεγγύη ήταν, είναι & θα είναι το όπλο μας!

Δεν έχουμε εθνικό πένθος! Έχουμε ταξικό πόλεμο!

ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ - ΔΕΝ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ

Ενάντια στη συγκάλυψη - Αγώνας για Κοινωνική Δικαιοσύνη

ΨΩΜΙ - ΠΑΙΔΕΙΑ - ΥΓΕΙΑ - ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ. Παρασκευή 28 Φλεβάρη 2025.

ΟΛΟΙ & ΟΛΕΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ!

Στηρίζουμε - Συμμετέχουμε στο μπλοκ της Ανοιχτής Συνέλευσης Αναρχικών - Κομμουνιστ(ρι)ών ενάντια στο κρατικό - καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη.

Προσυγκέντρωση στις 9.30 πμ στα Προπύλαια.

Συγκέντρωση στις 10.15 πμ στη διασταύρωση Σταδίου & Γεωργίου Α. με σκοπό τη δυναμική παραμονή στο Σύνταγμα.

Κίνηση της Βιολέττας (ΚτΒ)

Αθήνα, Φλεβάρης 2025

πηγή : https://athens.indymedia.org/post/1634294/

[GR/ENG] ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ 28 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2025 ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΤΩΝ ΤΕΜΠΩΝ

Έχουν περάσει σχεδόν 2 χρόνια από τις δολοφονίες στα Τέμπη και δικαιοσύνη δεν υπάρχει πουθενά. Η κυβέρνηση σπεύδει να μας κάνει να ξεχάσουμε, να το αναγάγει σε ένα ατυχές περιστατικό, να καταστρέψει κάθε στοιχείο που αποδεικνύει το αντίθετο, αλλά αυτό δεν ήταν ατύχημα και εμείς δεν ξεχνάμε. Δεν ξεχνάμε τους 57 ανθρώπους που δολοφονήθηκαν για χάρη της λιτότητας και του κέρδους- δεν ξεχνάμε τους μετανάστες ανάμεσά τους, τον Mia Mohammad Edris από το Μπαγκλαντές, τον μυστηριωδώς «αγνώστου ταυτότητας» άνδρα από τη Συρία, και όλα τα θύματα με μεταναστευτικό υπόβαθρο, Αλβανούς, Ρουμάνους και άλλους. Δεν μπορούμε να το δούμε αυτό ως ένα μεμονωμένο περιστατικό, αλλά να αναγνωρίσουμε τη δολοφονική κρατική στρατηγική πίσω από αυτό, η οποία είναι ορατή σε τόσες άλλες περιπτώσεις θανάτων, βίας, αποσιώπησης των θυμάτων και καταπίεσης!

Πρέπει να τονίσουμε συλλογικά ότι τα Τέμπη δεν συνέβησαν τυχαία, αλλά ήταν μια συνεχής διαδικασία υπολογισμένου ρίσκου και υποβάθμισης των δημόσιων συγκοινωνιών επί χρόνια για την ελαχιστοποίηση του κόστους και τη μεγιστοποίηση του κέρδους λίγων. Μη λαμβάνοντας τα απαραίτητα μέτρα ασφαλείας το κράτος αποφάσισε ενεργά να δολοφονήσει τους ανθρώπους που έπαιρναν αυτό το τρένο. Ενώ είναι σημαντικό να αντιμετωπίσουμε αυτή τη δολοφονική τραγωδία, να απαιτήσουμε διεξοδικές έρευνες, να κατηγορήσουμε τους υπεύθυνους και να δείξουμε αλληλεγγύη σε όλους τους συγγενείς, είναι επίσης σημαντικό να αντιμετωπίσουμε το ίδιο το κράτος ως δολοφονικό σύστημα. Οι 57 νεκροί στα Τέμπη εντάσσονται σε μια σειρά δολοφονικών περιστατικών και σε ένα σύστημα βίας, καταπίεσης και εξόντωσης των μειονοτήτων. Η συντριβή του τρένου στα Τέμπη, οι πάνω από 600 νεκροί πρόσφυγες στη σφαγή της Πύλου, οι πυροβολισμοί του Νίκου Σαμπάνη και του Κώστα Φραγκούλη από την ελληνική αστυνομία, ο θάνατος του Μοχάμεντ Καμράν σε ελληνικό αστυνομικό τμήμα, οι πρόσφατοι θάνατοι στον καταυλισμό της Ριτσώνας... όλα αυτά και πολλά πολλά άλλα μοιράζονται τις δολοφονικές πολιτικές και στρατηγικές του ελληνικού κράτους. Λαμβάνοντας υπόψη και άλλα θύματα του ελληνικού κράτους δεν υποτιμούμε την απώλεια ζωής στα Τέμπη αλλά αναδεικνύουμε τη σύνδεση με το γενικότερο δολοφονικό, ρατσιστικό και φασιστικό υπόβαθρο του κράτους που συνεχώς εξαναγκάζει τις μειονότητες σε ένα ρατσιστικό σύστημα διώξεων και αποκλεισμού που οδηγεί σε θανάτους και δομημένη βία. Αυτοί οι θάνατοι επίσης δεν είναι ατυχήματα αλλά αποκαλύπτουν μόνο το υπολογισμένο ρίσκο και τις δολοφονικές πρακτικές που χρησιμοποιεί το ελληνικό κράτος για να ικανοποιήσει τα καπιταλιστικά συμφέροντα των λίγων και να κρατήσει τις μειονότητες σε ένα σύστημα καταπίεσης.

Με τα Τέμπη βλέπουμε άλλο ένα παράδειγμα του πώς το κράτος δεν είναι μόνο υπόλογο για την εφαρμογή ρατσιστικών και δολοφονικών πολιτικών αλλά και για τη συγκάλυψη στο κοινό. Πρόκειται για μια στρατηγική μέσω της οποίας το κράτος όχι μόνο προσπαθεί να αποκρύψει τα λάθη του, αλλά και στερεί το δρόμο μιας συμπερασματικής κατανόησης των δολοφονιών και ενός αξιοπρεπούς πένθους για τους συγγενείς. Αυτή τη συγκάλυψη την είδαμε στην κρατική δολοφονία της Πύλου, όπου τα τηλέφωνα έχουν εξαφανιστεί και οι επιζώντες έχουν φυλακιστεί. Όπου το Λιμενικό αρνείται κάθε αδίκημα, ενώ τα στοιχεία και οι φωνές των επιζώντων το δείχνουν ξεκάθαρα ως αδίστακτο δολοφόνο. Η Πύλος είναι ένα παράδειγμα, ενώ υπάρχουν χιλιάδες άλλοι νεκροί μετανάστες στον Έβρο και στη Μεσόγειο, οι οποίοι αρνούνται και συγκαλύπτονται. Οι δολοφονίες κατά των μεταναστών καλύπτονται συστηματικά με πρωτόκολλο. Αυτοί οι θάνατοι περιλαμβάνονται ήδη στη δημιουργία ρατσιστικών πρακτικών ασφαλείας. Στις 26 Ιανουαρίου, όταν ένας μετανάστης από τη Σιέρα Λεόνε βρέθηκε νεκρός μέσα στον καταυλισμό προσφύγων της Ριτσώνας, η ελληνική αστυνομία πήρε το πτώμα και το έθαψε χωρίς να ενημερώσει πρώτα την οικογένειά του. Στην περίπτωση της αστυνομικής δολοφονίας του Ρομά Νίκου Σαμπάνη με τριάντα οκτώ σφαίρες κατά τη διάρκεια καταδίωξης με αυτοκίνητο, η αστυνομία κατέστρεψε αμέσως το αυτοκίνητο που ήταν το μόνο αξιόπιστο αποδεικτικό στοιχείο. Το ίδιο ισχύει και για τη συγκάλυψη της κρατικής δολοφονίας του Μοχάμεντ Καμράν στο ΑΤ στον Άγιο Παντελεήμονα. Όπου οι συγγενείς δεν γνώριζαν για τη δολοφονία του Μοχάμεντ για πολλές μέρες και το κράτος προσπαθούσε να κρύψει τη ρατσιστική βία του. Μόνο χάρη στη δράση και τον αγώνα των συγγενών ήρθε στη δημοσιότητα αυτή η δολοφονία.

Τώρα, 2 χρόνια μετά τη δολοφονία 57 ανθρώπων στα Τέμπη, βλέπουμε για άλλη μια φορά την προσπάθεια του κράτους να συγκαλύψει τι ακριβώς συνέβη εκείνη την ημέρα. Νέες πληροφορίες βγαίνουν στη δημοσιότητα ότι τσιμέντο χύθηκε πάνω σε στοιχεία, φωνητικά μηνύματα ανθρώπων που είναι ακόμα ζωντανοί μετά το δυστύχημα πυροδοτούν μια νέα οργή για τη δολοφονία. Το «Δεν έχω οξυγόνο» τροφοδοτεί την οργή μας ενάντια σε αυτή τη δολοφονία, ενάντια στην προσπάθεια να καλυφθεί για άλλη μια φορά η βία της. Θρηνούμε όλους αυτούς τους θανάτους και μοιραζόμαστε την οργή μας ενάντια στις ρατσιστικές, καπιταλιστικές και φασιστικές δολοφονίες που διαπράττει το ελληνικό κράτος. Δεν πρόκειται για ένα μεμονωμένο περιστατικό, αλλά για ένα υπολογισμένο σύστημα αποσιώπησης και συγκάλυψης!

Το τρένο στο οποίο το κράτος αποφάσισε να δολοφονήσει 57 ανθρώπους χρησιμοποιήθηκε από φοιτητές, εργάτες, μετανάστες... από ανθρώπους που βασίζονται στα μέσα μαζικής μεταφοράς. Οι άνθρωποι που δολοφονήθηκαν έγιναν στόχος λόγω της τάξης τους. Λόγω της θέσης τους στην κοινωνία. Αυτό και πάλι δεν είναι τυχαίο, αλλά συστημική ταξική βία, όπου η ζωή και η ασφάλεια των ανθρώπων αποτιμάται ανάλογα με το βαθμό εκμετάλλευσης στην κοινωνία μας. Μπορούμε να το δούμε αυτό όχι μόνο σε αυτό το περιστατικό αλλά και σε πολλά άλλα, όπως η ιδιωτικοποίηση του δημόσιου συστήματος υγείας, η στεγαστική πολιτική, η ρατσιστική εργασιακή εκμετάλλευση και πολλά άλλα. Όλα έχουν κοινό χαρακτηριστικό ότι οι πολιτικές που καθοδηγούνται από τα καπιταλιστικά συμφέροντα όχι μόνο δεν λαμβάνουν υπόψη τους την καταπάτηση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας αλλά αποτελούν την πρώτη αιτία γι' αυτό. Βάζουν τους ανθρώπους στους δρόμους εκεί που υπάρχουν αρκετά σπίτια για όλες/ους, αφήνουν τους ανθρώπους να λιμοκτονούν εκεί που υπάρχει αρκετό φαγητό για όλες/ους, τους αφήνουν να μένουν άρρωστες/οι και να πεθαίνουν εκεί που υπάρχει αρκετό φάρμακο για όλες/ους και τις/ους αφήνουν να πεθαίνουν σε ένα δημόσιο τρένο που θα έπρεπε να είναι ασφαλές για όλες, ενώ αυτοί μπορούν να απολαμβάνουν τα κέρδη τους. Ως εκ τούτου, πρέπει να οικοδομήσουμε κοινότητες αγώνα πριν συμβούν οι κρατικές δολοφονίες και να ασχοληθούμε με τις κοινότητες που αντιμετωπίζουν αυτή τη βία περισσότερο από άλλες. Οι κοινότητες των μεταναστών, των Ρομά, των τρανς, των κουήρ, των θηλυκοτήτων και πολλές άλλες αντιμετωπίζουν βία και δολοφονίες με συστημικό τρόπο. Σε αυτή την κοινωνία η ζωή αποτιμάται με διαφορετικά πρότυπα που θέτει το κράτος και η κερδοσκοπική τάξη και πρέπει να απαντήσουμε σε αυτό με συλλογική εναντίωση σε έναν κοινό ταξικό αγώνα! Δεν πρέπει να αφήνουμε τη βία να κλιμακώνεται αλλά να ασχολούμαστε μαζί της πριν οδηγήσει σε θανάτους!

Η ελληνική κοινωνία είναι δικαίως οργισμένη για τις παράλογες δολοφονίες στα Τέμπη. Ταυτόχρονα, μεγάλο μέρος της αφήγησης που αναδύεται από τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης και το διάλογο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι ελλιπές. Οι μετανάστες που δολοφονήθηκαν στα Τέμπη αγνοούνται επανειλημμένα, ενώ αναδύεται ένα συναίσθημα για την Ελλάδα που δολοφονεί τους «δικούς» της ανθρώπους. Αυτό το αποκλειστικό, ρατσιστικό πένθος μας διχάζει ακόμα περισσότερο και οδηγεί στο δρόμο για τον εισοδισμό από φασιστικές ομάδες. Ενώ οι συγγενείς των περισσότερων νεκρών στα Τέμπη έχουν τη δυνατότητα να μοιραστούν την οργή και τη θλίψη τους με το κοινό και να απαιτήσουν έρευνες και απόδοση ευθυνών πολλοί από τους ανθρώπους που δολοφονήθηκαν από το ελληνικό κράτος δεν έχουν φωνή που να λαμβάνει υπόψη τους υπεύθυνους και να τους αποκαλεί ως αυτό που είναι: Δολοφόνοι!Πρέπει να θέσουμε το ελληνικό κράτος και όσους βρίσκονται στην εξουσία προ των ευθυνών τους όχι μόνο για τους δολοφόνους στα Τέμπη αλλά και για όλα εκείνα των οποίων οι φωνές φιμώνονται σε αυτό το σύστημα καταπίεσης.

Καλούμε όλους, όλες και όλα να συμμετάσχουν στη γενική απεργία και διαδήλωση στις 28 Φεβρουαρίου, στην επέτειο των 2 χρόνων από τα Τέμπη. Διαδηλώνουμε στη μνήμη των θυμάτων, για να υψώσουμε όλοι μαζί τη φωνή μας, ενάντια σε όλες τις κρατικές δολοφονίες και συγκαλύψεις. Διαδηλώνουμε για να διεκδικήσουμε δικαιοσύνη, ασφαλείς υποδομές μεταφορών και ελευθερία μετακίνησης για όλους τους ανθρώπους. Οι άνθρωποι που έκαναν τα Τέμπη να συμβούν έχουν ονόματα - Νέα Δημοκρατία, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, ΕΕ, Hellenic Train - και πρέπει να λογοδοτήσουν. Για να μη ξαναδολοφονηθεί κανείς από την κρατική βία ή αμέλεια.

Συγκέντρωση στις 11 μπροστά από τα Προπύλαια στις 28 Φεβρουαρίου.

-

CALL TO THE STRIKE MOBILIZATION ON 28 FEBRUARY 2025 AGAINST THE CRIME OF TEMPI

It's almost 2 years since the murders at Tempi and justice is nowhere to be found. The goverment is quick to make us forget,to reduce this to an unfortunate accident, to destroy any evidence to the contrary; but this was no accident, and we do not forget. We do not forget the 57 people who were murdered for the sake of austerity and profit; we do not forget the migrants among them, Mia Mohammad Edris from Bangladesh, the mysteriously "unidentified" man from Syria, and all victims with migrant backgrounds, Albanian, Romanian, and other. We can not see this as an isolated incident but recognize the murderous state strategy behind it which is visible in so many other cases of deaths, violence, silening of victims and oppression!

We have to collectively emphazise that Tempi did not happen by accident but was an ongoing process of calculated risk and degradation of the public transport over years to minimize costs and maxime the profit of a few. By not taking the necessary security measures the state actively decided to murder the people taking this train. While it is important to confront this murderous tragedy, demand thorough investigations, accuse the people accountable and show solidarity with all the relatives it is also important confront the state as a murderous system itself. The 57 dead people at Tempi join a series of murderous incidents and a system of violence, oppresion and extinction against minorities. The train crash at Tempi, the over 600 dead refugees in the massacre of Pylos, the shooting of Nikos Sampanis and Kostas Fragoulis by the Greek police, the death of Mohammed Kamran in a Greek police station, the recent deaths at Ritsona camp..all these and many many more share the murderous policies and strategies by the Greek state. By taking other victims of the Greek state into account we do not depreciate the loss of life at Tempi but highlight the connection to the general murderous, racist and fascist background of the state that continously forces minorities under a racist system of persecution and exclusion leading to deaths and structurell violence. These deaths are also no accidents but only reveal the calculated risk and murderous practices the Greek state uses to satisy the capitalist interest of a few and keep minorities in a system of oppression.

With Tempi we see another example of how the state is not only accountable for implementing racist and murderous policies but also for covering up to the public. This is a strategy through which the state not only tries to hide its wrongdoings, but also denies the path of a concluding understanding of the murders and a dignified mourning for the relatives. We have seen this cover up in the state murder of Pylos, where phones have gone missing and survivors have been locked up. Where the coast guard denies any wrongdoing, while the evidence and the voices of the survivors clearly point them out as ruthless murderers. Pylos is one example, while there are thousands of other dead migrants at Evros and in the mediteranean, which are being denied and covered up. Murders agaist migrants are systematically covered up with protocol. These deaths are already included in the creation of racist security practices. On 26 january, when a Sierra Leonese migrant found dead inside ritsona refugee camp, the greek police has taken the corpse and buried it without informing his family first. In the case of the police murder of the roma Nikos Sampanis with thirty eight bullets during a car chase, the police immediately destroyed the car which was the only credible evidence. The same goes for covering up the state murder of Mohammed Kamran in the AT at Agias Panteleimona. Where the relatives didn't know about Mohammeds killing for many days and the state tried to hide its racist violence. It is only due to the agency and struggle of the relatives that this murder was brought to public.

Now, 2 years after the murder of 57 people in Tempi, we once more see the attempt of the state to cover up what exactly happened that day. New information is coming out that concrete was poored over evidence, voice messages of people still alive after the crash spark a new rage about the killing. "I don't have oxygen" fuels our rage against this murder, against the attempt to once more cover up its violence. We mourn all these deaths and we share our anger against the racist, capitalist and fascist murders commited by the Greek state. This is not an individual incident but a calculated system of silencing and covering up!

The Train in which the state decided to murder 57 people was used by students, workers, migrants... by people who rely on public transportation. The people murdered were targeted due to their class. Due to their position in society. This again is no coincedence but systemic class violence where the life and security of people is valued according to the degree of exploitation in our society. We can see this not only in this incident but in many others like the privatization of the public health system, the housing policies, the racist labor exploitation and many more. They all have in common that the capitalist interest driven policies do not only take the violation of human dignity into account but are the very first reason for it. They put people on the streets where there are enough houses for everyone, they let people starve where there is enough food for everyone, they let them stay sick and die where there is enough medicine for everyone and they let them die in a public train which should be safe and secure for everyone while they can enjoy their profits. Therefore we have to build communities of struggle before state murders happen and engage with the communities that face this violence more than others. Migrant-, Roma-, Trans-, Queer-, Femme-communities and many more face violence and murder in a systemic manner. In this society life is valued with a different standard that is set by the state and the profiting class and we have to answer this by collectively opposing them in a common class struggle! We must not let violence escalate but engage with it before it leads to deaths!

Greek society is rightfully furious about the senseless murders at Tempi. At the same time, much of the narrative emerging from mainstream media and social media discourse is incomplete. The migrant people murdered at Tempi are repeatedly ignored, while a sentiment emerges about Greece murdering its "own" people. This exclusionary,racialized mourning only divides us further, and leads way for co-optation from fascist groups. While relatives of most of the deaths at Tempi have a possibility to share their anger and sorrow with the public and demand for investigations and accountability many of the people killed by the Greek state do not have a voice taking those responsible into account and call them for what they are: Murderers! We need to put the Greek state and those in power not only into account for the murderers at Tempi but also for all those whose voices are silenced in this system of oppression.

We call everyone to participate in the general strike and demonstration on February 28th, on the 2-year anniversary of Tempi. We march in memoriam of victims, to raise our voices together, against all state murders and cover-ups. We march to demand justice, safe transportation infrastructure and the freedom of movement for all people. The people who made Tempi happen have names - Nea Dimokratia, SYRIZA, PASOK, the EU, Hellenic Train - and must be held accountable. So that no one is murdered by state violence or neglect.

Gathering at 11 in front of Propylaia on February 28th.

πηγή : email που λάβαμε στις 27 Φεβρουαρίου 13h

ΤΑ ΤΕΜΠΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ ΠΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ [ΣΥΝΤΑΓΜΑ 10.15, ΣΤΑΔΙΟΥ & ΒΑΣ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ Α']

ΤΑ ΤΕΜΠΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ ΠΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ

Τα Τέμπη, όχι ως μοναδικό, αλλά ως ένα από τα πιο εξόφθαλμα παραδείγματα της εποχής μας, εκθέτουν τον δολοφονικό χαρακτήρα του κράτους και του καπιταλισμού και κατά συνέπεια τον τεράστιο καθεστωτικό μηχανισμό συγκάλυψης σκανδάλων, κρατικών - καπιταλιστικών δολοφονιών και εγκλημάτων σε βάρος μας. Έναν μηχανισμό που συγκροτείται και λειτουργεί ως φυσική ανάγκη των κυρίαρχων ελίτ να ηγεμονεύουν πολιτικά και ιδεολογικά, να λεηλατούν και ταυτόχρονα να προφυλάσσουν τα συμφέροντά τους, στις πλάτες μιας ολόκληρης κοινωνίας που παλεύει να επιβιώσει, που καταπιέζεται, καταστέλλεται άγρια και δολοφονείται.

Η τεράστια κοινωνική κατακραυγή που εκφράστηκε μετά τις τελευταίες αποκαλύψεις για την υπόθεση των Τεμπών, είναι μια σαφής θέση εναντίωσης στην συγκάλυψη και εκφράζει την φυσική τάση και ανάγκη της κοινωνίας, για να αυτοπροστατευτεί και να επιβιώσει. Μια σαφής, ανυποχώρητη πολιτική επιλογή και ευθύνη, όπως αυτή που φέρουν οι οικογένειες των δολοφονημένων στα Τέμπη, ο Γιάννης Μάγγος, η οικογένεια Μανιουδάκη, η Μάγδα Φύσσα, η οικογένεια του Ζακ Κωστόπουλου-Zackie Oh, οι οικογένειες του Σαμπάνη, του Φραγκούλη, του Μανώλη Αφράτη. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι σήκωσαν την ευθύνη του πολιτικού κενού, σε εποχές που το κίνημα υποχωρούσε. Την θέση του θρήνου και του μουδιάσματος έρχεται να πάρει ξανά η πλατιά κοινωνική οργή και η πηγαία ανάγκη να απονεμηθεί η δικαιοσύνη. Οποιαδήποτε υποχώρηση από μια τέτοια θέση νομιμοποιεί πλήρως τη θανατοπολιτική του κράτους.

Το κρατικο-καπιταλιστικό, αστικο-φιλελεύθερο σύστημα, με την ηθική, τις αξίες, τα όργανα και τους θεσμούς του, δεν θα υπηρετήσει ποτέ τα συμφέροντα της κοινωνίας που υποφέρει κάτω από την μπότα του. Ακόμα κι αν υπάρχει μια μικρή στιγμή δικαίωσης, όσο σημαντική κι αν είναι- ιδίως για τον κοντινό κύκλο των νεκρών της κρατικής και καπιταλιστικής δολοφονικής βίας- επιβεβαιώνει απλά πως τα πράγματα θα συνεχίσουν να παίρνουν την κατηφόρα για όλους εμάς, τους αδύναμους μπροστά στις μεγάλες ατζέντες, δυνάμεις και συμφέροντα. Μικρές στιγμές τριγμού της εξουσίας στα δικαστικά μέγαρα, όπου και απονέμεται η αστική δικαιοσύνη, δεν συγκρίνονται με τον μεγάλο τριγμό και την απειλή που προκαλεί μια κοινωνία φωνάζοντας "Δεν έχω οξυγόνο" και "Να πέσει η κυβέρνηση". Μόνο οι κοινωνίες και τα κινήματα, μέσα από τις οργανωμένες τους δυνάμεις, μπορούν να ορίσουν το δίκαιο και να απονέμουν δικαιοσύνη. Αυτή ακριβώς την στιγμή, τα κοινωνικά υποκείμενα και πρωτοβουλίες βγαίνουν μπροστά, εκφράζοντας την ηθική και πολιτική κοινωνία, σηκώνοντας ένα ιστορικό βάρος και καθήκον, παίρνοντας την ευθύνη της ανάδειξης των πραγματικών ζητημάτων και αναγκών, των πραγματικών εχθρών και κινδύνων, δίνοντας σάρκα και οστά στην οργή και την αντίσταση. Αυτό έγινε πλέον φανερό με τις πλατιές μαζικές συγκεντρώσεις σε όλη την Ελλάδα και όχι μόνο, την Κυριακή 26/1/25, μετά από κάλεσμα του Συλλόγου Συγγενών των θυμάτων των Τεμπών.

Οι δυναμικές που αναπτύσσονται καθώς και η κατεύθυνση που θα εκφραστεί η κοινωνική οργή συνδέεται με την ευθύνη που θα πάρει το ριζοσπαστικό κίνημα και οι οργανωμένες πολιτικές πρωτοβουλίες και ομάδες του, εντός της συνολικής κατάστασης, ως κομμάτι αυτού του πλειοψηφικού κοινωνικού σώματος, εκφράζοντας τις πραγματικές του ανάγκες. Ως κοινωνικό - ριζοσπαστικό κίνημα είναι ευθύνη μας να παραμένουμε σε σύνδεση και οργανική ενότητα με την κοινωνία και τις κοινωνικές αναταραχές, τα κοινωνικά προβλήματα και τις κρίσεις. Οφείλουμε να μετατρέψουμε όλη αυτή την συλλογική κοινωνική εμπειρία και μνήμη στους δρόμους και τους αγώνες, σε ένα μήνυμα, πρόταση και προοπτική οργάνωσης και μάχης για μια συνολική κοινωνική αλλαγή. Να στηρίξουμε με δέσμευση και αυτοθυσία την μαχόμενη κοινωνία και την ευθύνη που αναλαμβάνει στην σύγκρουση με κυβερνήσεις, με νομοσχέδια, με καθεστώτα.

Τα ερωτήματα που βασανίζουν εδώ και μια 15ετία την κοινωνία και το ελλαδικό κίνημα επανέρχονται ως κάτι που παραμένει αναπάντητο. Δεν αποτελούν αφηρημένα ερωτήματα μιας μεγάλης επαναστατικής υπόθεσης ή ιδέας, αλλά επανέρχονται ως υπαρκτή και πραγματική ανάγκη μας να επιβιώσουμε, να οργανωθούμε για να αντισταθούμε και να αντεπιτεθούμε σε καθεστώτα και κυβερνήσεις που ασκούν πολιτικές κοινωνικής γενοκτονίας. Να καταφέρουμε να ανασυγκροτηθούμε από κοινού ως ένας διευρυμένος μαζικός κοινωνικός πόλος, φυσικής και πολιτικής ισχύος, που φέρει πρόταση ζωής και αγώνα και θα πάει τα πράγματα παρακάτω. Μια πρόταση άμεσου αλλά και μακροπρόθεσμου αγώνα που θα μας φέρει σε ρήξη με το κράτος και το καθεστώς, το οποίο μέσα από την κρίση επιχειρεί να ανασυγκροτηθεί και να σχηματίσει το νέο ιδεολογικό αφήγημα και πολιτικό σχεδιασμό που θα ορίσει, με τους πιο βίαιους όρους, όλη την επόμενη περίοδο, κοινωνικά, οικονομικά και πολιτικά.

Κοιτώντας με έναν αυτοκριτικό τρόπο πίσω σε όλη αυτή την 15ετία, με όρους κοινής αποδοχής των αδυναμιών μας και δέσμευση στο να μην επαναλάβουμε τα ίδια λάθη, επανέρχεται -πιο επίκαιρα από ποτέ- η μεγάλη ανάγκη να βρεθούμε σε κοινό πολιτικό διάλογο. Ως δυνάμεις του ριζοσπαστικού κινήματος, προωθούμε επιμέρους ατζέντες χωρίς όμως αυτές να εντάσσονται οργανικά σε μια συνολικότερη πολιτική, πρακτική και προοπτική αντίληψη, αλλά αντίθετα, παραχωρώντας έδαφος στην ανάπτυξη της μικροπολιτικής και του ενδοκινηματικού ανταγωνισμού μεταξύ μας. Κατά περιπτώσεις, εμφανίζουμε σεχταρισμούς, εχθρότητες και ηγεμονισμούς, που φρενάρουν - αυτοσαμποτάρουν την κοινή πολιτική ζύμωση και την προώθηση του οργανωτικού διαλόγου. Εν μέρει αντανακλούν την εσωτερίκευση της ίδιας της ήττας των κινημάτων να ανταποκριθούν στις αδυναμίες τους, ως προϊόντα των καιρών και του συστήματος το οποίο τα γέννησε.

Πιστεύουμε ότι με αφορμή και κορύφωση την υπόθεση των Τεμπών, κλείνει ο κύκλος της τελευταίας 5ετίας και ταυτόχρονα ανοίγει ένας νέος, ο οποίος συνδέεται με όλη την επόμενη μεγάλη περίοδο σε συνθήκες ποινικής τρομοκρατίας, πολιτειακής εκτροπής και στρατιωτικής εμπλοκής στον ελλαδικό χώρο και παγκόσμια, όπως αυτές εξελίσσονται στα πλαίσια του 3ου Π.Π.. Ένας κύκλος στον οποίο οι εντάσεις και οι ανταγωνισμοί που εμφανίστηκαν κατά την περίοδο '08-'12 θα επαναληφθούν με ακόμη μεγαλύτερη ένταση και κλιμάκωση. Πιστεύουμε επίσης ότι αν οι κοινωνίες και τα κινήματα δεν ανασυγκροτηθούν και οργανωθούν προς αυτή την κατεύθυνση, θα βιώσουν με οδυνηρό τρόπο τις συνέπειες της αποτυχίας και της ήττας τους. Οι ήδη υπάρχουσες δυνάμεις ισχύος και εξουσίας είτε θα μας αφομοιώσουν ή θα περάσουν από πάνω μας.

Στηρίζουμε το κάλεσμα της συνέλευσης αναρχικών-κομμουνιστ(ρι)ων ενάντια στο κρατικό-καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη για:

Προσυγκέντρωση: 9.30 προπύλαια

Συγκέντρωση: 10.15 Σύνταγμα (Σταδίου & Βασιλέως Γεωργίου Α')

ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΜΕ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΑ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΣΥΓΚΑΛΥΨΗ, ΤΙΣ ΚΑΤΑΣΤΑΛΤΙΚΕΣ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΚΡΑΤΙΚΕΣ - ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ

ΚΑΜΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΧΩΡΙΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ

ΡΗΞΗ ΜΕ ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ

ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ ΣΥΝΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ

Mail:platexforma-syexnenosis@exprotonmaexil.com

Twitter: @Platforma_CU

Αρχεία:

Τεμπη_28.pdf

πηγή : https://athens.indymedia.org/post/1634349/

Άλλος δρόμος δεν υπάρχει! Εξέγερση για τη ζωή και την αξιοπρέπεια της Τάξης μας! [Όλοι/ες στη Γενική Απεργία 28/2]

Άλλος δρόμος δεν υπάρχει! Εξέγερση για τη ζωή και την αξιοπρέπεια της Τάξης μας! [Όλοι/ες στη Γενική Απεργία 28/2]

Η μεγαλειώδης συγκέντρωση της Κυριακής 26 Ιανουαρίου στο Σύνταγμα - και οι ανάλογες κινητοποιήσεις σε δεκάδες πόλεις - για το κρατικό καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη και την επιχειρούμενη κυβερνητική συγκάλυψη του, (επαν)έφεραν εμφατικά στο προσκήνιο τον ταξικό παράγοντα, γέμισαν οξυγόνο την αγωνιζόμενη κοινωνία, δείχνοντας το δρόμο για την πολύμορφη αγωνιστική κλιμάκωση.

Κόντρα στις αλαζονικές συστημικές αφηγήσεις, το μεγάλο κοινωνικό ρήγμα που άνοιξε τον Μάρτιο του 2023, όχι μόνο παρέμεινε ανοιχτό, αλλά υπό το βάρος της συγκάλυψης του εγκλήματος και του ταξικού μίσους και της οίησης της κυβέρνησης που φτάνει πλέον να επιτίθεται ευθέως στους συγγενείς των νεκρών, παράγει όρους κοινωνικής- ταξικής- λαϊκής εξέγερσης. Όρους δηλαδή ικανούς να κλονίσουν και να ανατρέψουν την παρούσα πολιτική διαχείριση- καθεστώς και να αποσταθεροποιήσουν την αστική εξουσία συνολικά.

Στη γενική απεργία της 28ης Φεβρουαρίου, στην επέτειο των δύο χρόνων από το έγκλημα στα Τέμπη κατεβαίνουμε αποφασιστικά, οργανωμένα, γεμάτοι συνείδηση και πολιτική ευθύνη για να θεμελιώσουμε στο δρόμο, μαζί με τις εκατοντάδες χιλιάδες των ανθρώπων της τάξης μας, το αντίπαλο δέος απέναντι στους δυνάστες μας και παράλληλα μια σαφή πολιτική θέση ολοκληρωτικής ρήξης με όλες εκείνες τις πολιτικές (του κέρδους, των ιδιωτικοποιήσεων, των μνημονίων, της ΕΕ) που οδήγησαν στο έγκλημα και συνάμα με όλες εκείνες τις αιτίες που αναπαράγουν καθημερινά τα μικρά και μεγάλα κρατικά, καπιταλιστικά και ιμπεριαλιστικά εγκλήματα.

Γνωρίζουμε καλά τις δυσκολίες και τι έντασης μεθόδους μπορεί να μετέλθει το κράτος και η αστική τάξη όταν νιώσουν ότι απειλείται η εξουσία τους. Γνωρίζουμε όμως ότι άλλος δρόμος για να υπερασπιστούμε ουσιωδώς τη ζωή και την αξιοπρέπεια της τάξης μας δεν υπάρχει!

Όλοι/ες στους στους δρόμους: Μαζικά, συνειδητά, οργανωμένα, απεργιακά συγκρουσιακά, εξεγερτικά!

Συμμετέχουμε στηρίζουμε το μπλοκ της Ανοιχτής Συνέλευσης Αναρχικών Κομμουνιστών για το κρατικό καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη (Προσυγκέντρωση 9: 30 Προπύλαια - Συγκέντρωση 10:15 Σύνταγμα Σταδίου & Γεωργίου

Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστ(ρι)ών)

Εικόνες:

πηγή : https://athens.indymedia.org/post/1634343/