Σάββατο 8 Μαρτίου 2025 στις 12.00
8 Μαρτη 2025: Φεμινιστικη διαδηλωση
8 Μάρτη 2025: ΦΕΜΙΝΙΣΤΙΚΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ
ΑΓΩΝΕΣ ΦΕΜΙΝΙΣΤΙΚΟΙ ΓΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ΟΞΥΓΟΝΟ ΚΑΙ ΖΩΗ!
Η διαδρομή για την 8 Μάρτη (Παγκόσμια Ημέρα για τα Δικαιώματα των Γυναικών) φέτος, μοιραία καθορίζεται από τις μεγαλειώδεις πανελλαδικές κινητοποιήσεις για το έγκλημα των Τεμπών. Κινητοποιήσεις που ανέτρεψαν αυτό που επί δύο χρόνια αντιμετώπισαν οι συγγενείς των θυμάτων, τα άτομα που επιβίωσαν και μαζί τους κι εμείς: ψεύτικες υποσχέσεις, κοροϊδία και μια απίστευτη εκστρατεία συγκάλυψης, ώστε κανένα υψηλό στέλεχος να μη βρεθεί υπεύθυνο και να μην παρθεί κανένα μέτρο για πιο ασφαλείς συγκοινωνίες επειδή θα μειώσει την κερδοφορία.
Πριν δύο χρόνια, μια εβδομάδα μετά τη μαζική δολοφονία 57 ανθρώπων στα Τέμπη, η ΑΔΕΔΥ, επεκτείνοντας την διακηρυγμένη στάση εργασίας για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας σε 24ωρη απεργία, και συμπληρώνοντας τις φεμινιστικές διεκδικήσεις με την απαίτηση «για απόδοση των πραγματικών ευθυνών και ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις», καλεί την πρώτη μεγάλη διαμαρτυρία. Εκείνη τη χρονιά, η διαδήλωση της 8ης Μάρτη, ήταν μια λαοθάλασσα από ανθρώπους που πενθούσαν, σοκαρισμένοι και εξοργισμένοι για το πόσο «φτηνή» είναι η ζωή μπρος στο κέρδος. Βαδίζοντας για την 8η Μάρτη του 2023, είχαμε κάνει τη διαπίστωση ότι, παρά τους αγώνες-φεμινιστικούς και άλλους- που είχαν αναπτυχθεί τα προηγούμενα χρόνια, οι νίκες ήταν μικρές και επισφαλείς. Το σύστημα συνέχιζε να επιτίθεται και να καταστρέφει τις ζωές μας σε κάθε επίπεδο, με τέτοιο κυνισμό, που έφτανε να δολοφονεί μαζικά όπως στον covid και την Πύλο. Έτσι καταλήξαμε να διατυπώσουμε το σύνθημα «ΜΑΖΙ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ» χωρίς να φανταζόμαστε μια τόσο άμεση τραγική επιβεβαίωση.
Στις επιτυχίες του φεμινιστικού κινήματος περιλαμβάνεται και η συχνότερη και πολύπλευρη συλλογή στοιχείων για την κατάσταση των γυναικών όπου για πρώτη φορά γίνεται μια σοβαρή έρευνα από το ΕΚΚΕ. Τα στοιχεία είναι αμείλικτα: Σε ένα πολύ δυσχερές πλαίσιο για όλες και όλους, οι γυναίκες παραμένουν φτωχότερες, πρωτοστατούν στην ανεργία και δη στη μακροχρόνια, προηγούνται στην ελαστική και επισφαλή εργασία, εργάζονται με μικρότερες αμοιβές, ενώ το ποσοστό των γυναικών που δεν έχει πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας αυξάνεται. Με την αυξανόμενη απόσυρση του κοινωνικού κράτους λόγω των νεοφιλελεύθερων πολιτικών, μία στις τρεις γυναίκες -και μόνο ο ένας στους δέκα άνδρες- μένει εκτός αγοράς εργασίας λόγω των ευθυνών της φροντίδας. Η απλήρωτη εργασία της φροντίδας του νοικοκυριού παραμένει «γυναικεία» υπόθεση, και οι γυναίκες καθίστανται όλο και περισσότερο εξαρτημένες από το οικογενειακό εισόδημα και εγκλωβισμένες σε κακοποιητικά περιβάλλοντα.
Οι περαιτέρω περικοπές των κοινωνικών παροχών έχουν ενταθεί και λόγω της στροφής στην πολεμική οικονομία. Η αύξηση των δαπανών για πολεμικούς εξοπλισμούς στο 3% του ΑΕΠ των εθνικών οικονομιών, όπως χαρακτηριστικά πρότεινε ο γ.γ. του ΝΑΤΟ και βιάστηκαν να συμφωνήσουν μαζί του αξιωματούχοι της Ε.Ε. και ο Μητσοτάκης στην Ελλάδα, θα στραγγαλίσει ότι έχει απομείνει από τη διαρκή επέλαση των μνημονίων, της λιτότητας, των αρπακτικών της αγοράς και των τελευταίων, θηριωδών εξοπλιστικών εξόδων. Όποιος επενδύει σε τέτοια όπλα μπαίνει και στον πειρασμό να τα χρησιμοποιήσει. Δεν είναι «αμυντικά» τα όπλα που το βεληνεκές τους φτάνει στο Ιράν. Αντίθετα καθιστούν την εμπλοκή μας σε πολεμικά μέτωπα, μια πολύ πιθανή πραγματικότητα. Εξάλλου με τις περαιτέρω περικοπές, οι νεκροί του covid που δεν μπόρεσαν να νοσηλευτούν γιατί «δεν αντέχει το σύστημα», οι νεκροί των Τεμπών «εξ' αιτίας του σταθμάρχη», θα γίνουν κανονικότητα. Και για την πλειοψηφία των γυναικών και των ευάλωτων ομάδων που ήδη βρίσκονται σε δυσμενέστερη θέση, οι επιπτώσεις θα πολλαπλασιαστούν.
Η νεοφιλελεύθερη πολιτική όλων των κυβερνήσεων, δίνει την άνεση στα ακροδεξιά μορφώματα να εμφανίζονται ως μοναδική αντιπολίτευση, με ριζοσπαστικό λόγο και δήθεν διεκδίκηση κοινωνικών πολιτικών μόνο για γηγενείς. Σε όποια περιοχή του πλανήτη κι αν βρίσκονται, κατηγορούν μετανάστ(ρι)ες και μειονοτικούς πληθυσμούς για την εγκληματικότητα και την αλλοίωση του δυτικού πολιτισμού, τα ΛΟΑΤΚΙΑ+ άτομα και τη woke ατζέντα για ανηθικότητα και υπερβολές και τις γυναίκες για την υπογεννητικότητα (παρά την επιστημονική έρευνα που αποδεικνύει τα αντίθετα), ενώ ο εθνικιστικός και μισαλλόδοξος λόγος τους προσαρμόζεται ανάλογα. Δεν έχει τίποτα να φοβηθεί ο νεοφιλελευθερισμός από τα παραπάνω. Δεν ξεχνάμε ότι η κυβέρνηση Ντράγκι άνοιξε το δρόμο στη Μελόνι, ο Μακρόν εκτρέφει την Λεπέν, ο Μέρτς ανοίγει το δρόμο στη Βάιντελ και η πολιτική του Μπάιντεν παλινόρθωσε τον Τράμπ τον οποίο έσπευσε να μιμηθεί ο Μητσοτάκης δηλώνοντας ότι «τα φύλα είναι δύο».
Αυτή η άγρια πολιτική παράγει βία και στηρίζεται στη βία και την καταστολή. Αυτό εξηγεί κατά ένα μέρος την αναισθησία των Κυβερνήσεων της Δύσης στη ζωντανή μετάδοση της γενοκτονίας των Παλαιστινίων και την ταυτόχρονη καταστολή των κινημάτων αλληλεγγύης. Αυτό εξηγεί την κοροϊδία και τον κυνισμό απέναντι στα θύματα και τους συγγενείς των Τεμπών. Ίδιος κυνισμός και για τον πνιγμό των μεταναστών της Πύλου. Προκλητική και χωρίς προηγούμενο ήταν και η στάση της αστυνομίας στην έκκληση της Κυριακής Γρίβα για προστασία, που κατέληξε στη δολοφονία της μπροστά στα μάτια τους. Η κυβέρνηση φέρει ακέραια την ευθύνη για τη βία κατά των γυναικών. Όχι μόνο δε συμμαζεύει στελέχη της που καταφέρονται ενάντια στα δικαιώματά γυναικών και ΛΟΑΤΚΙΑ+ αλλά εργαλειοποιεί τις ανάγκες μας. Ο κατ' ευφημισμό νόμος για την έμφυλη βία που ψηφίστηκε πρόσφατα, όχι μόνο δεν αντιμετωπίζει στο παραμικρό το φαινόμενο, ούτε στο επίπεδο της πρόληψης ούτε στο επίπεδο της φροντίδας ενώ ταυτόχρονα αρνείται να συμπεριλάβει τη γυναικοκτονία, αλλά προβάλλει την αυστηροποίηση της ποινής σαν λύση όπως και σε άλλα κοινωνικά φαινόμενα. Η τιμωρία ποτέ δεν αντιμετώπισε αποτελεσματικά τα κοινωνικά ζητήματα. Έτσι οι γυναίκες και τα ΛΟΑΤΚΙΑ+ άτομα παραμένουν έκθετες στη σεξιστική βία και τα θύματα χωρίς κοινωνική φροντίδα.
Η μόνη πραγματική αντιπολίτευση είναι οι αγώνες μας. Η κινητοποίηση των ανθρώπων για τα Τέμπη δείχνει ποιος είναι ο δρόμος. Ως φεμινιστικό κίνημα διαθεματικό και συμπεριληπτικό είμαστε μέρος κάθε θεματικού κοινωνικού κινήματος γιατί «δεν μπορεί καμιά να είναι ελεύθερη αν δεν είμαστε όλες». Ως ταξικό φεμινιστικό κίνημα κατακτήσαμε η 8η Μάρτη να ξαναγίνει μέρα διεκδίκησης και απεργιακής δράσης του εργατικού κινήματος για τα αιτήματα των γυναικών και των ΛΟΑΤΚΙΑ+ ατόμων. Είμαστε μέρος του διεθνούς φεμινιστικού κινήματος που διεκδικεί με το όπλο των αδυνάτων. Την Απεργία!
Την Παγκόσμια ημέρα της γυναίκας:
Τιμούμε στο δρόμο τις γυναίκες εργάτριες του 1857
Εμπνεόμαστε από τον ανυποχώρητο αγώνα των Παλαιστινίων που συνέβαλαν στην εύθραυστη μεν ανακωχή αλλά αναγκαία, μετά από 15 μήνες βομβαρδισμών.
Διεκδικούμε Ελευθερία, Ισότητα, Φεμινιστική Δικαιοσύνη.
Διεκδικούμε Ειρήνη και Κοινωνικές Παροχές. Οραματιζόμαστε έναν κόσμο ασφαλή, χωρίς καταπίεση και εκμετάλλευση.
Διεκδικούμε οξυγόνο, διεκδικούμε τη Ζωή!
Διαδηλώνουμε Σάββατο 8 Μάρτη 12μμ άγαλμα Βενιζέλου
ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΓΥΝΑΙΚΩΝ 8 ΜΑΡΤΗ
Fb: Συνέλευση Γυναικών 8 Μάρτη
Insta: synelgyn8m
email: synelgyn8marti@gmail.com
πηγή : email που λάβαμε στις 10 Φεβρουαρίου 19h
March 8, 2025: FEMINIST DEMONSTRATION
FEMINIST STRUGGLES FOR FREEDOM, OXYGEN AND LIFE!
The lead-up to this year's March 8th (International Women's Rights Day) is inevitably determined by the monumental nationwide protests over the crime of the Tempi train crash. Mobilizations that overturned what for two years the victims' relatives, the survivors, and ourselves faced: false promises, mockery and an incredible cover-up campaign so that no high-ranking officials are held responsible and no measures are taken for safer transport because it will reduce profitability.
Two years ago, a week after the mass murder of 57 people in Tempi, ADEDY (Confederation of Greek Civil Servants' Trade Unions), expanding the declared work stoppage for International Women's Day into a 24-hour strike, and supplementing the feminist claims with the demand "for the rendering of real responsibilities and against privatization", called for the first major protest. That year, the March 8th demonstration saw an astounding number of people mourning, shocked and outraged at how "cheap" life is in the eyes of profit. Leading up to March 8th, 2023, we had come to realize that, despite the struggles - feminist and otherwise - that had developed in the previous years, the victories were small and precarious. The system continued to attack and destroy our lives at every level, with such cynicism, that it led to mass murder like during COVID and the tragic incident in Pylos. So we formulated the slogan "TOGETHER FOR LIFE" without expecting such an immediate tragic confirmation.
The successes of the feminist movement include the more frequent and multi-faceted collection of data on women's issues, where for the first time a serious investigation was carried out by EKKE (National Centre for Social Research). The facts are unrelenting: in a very difficult context for all, women remain poorer, lead unemployment and especially long-term unemployment, lead flexible and precarious work, work for less pay, while the percentage of women who do not have access to health services is increasing. With the increasing dismantling of the welfare state due to neoliberal policies, one in three women - and only one in ten men - are left out of the labor market due to caring responsibilities. Unpaid household care work remains a "woman's job", and women are increasingly dependent on family income and trapped in abusive environments.
Further cuts in social benefits have also intensified due to the shift to a war economy. The increase in expenditure on military equipment to 3% of the GDP of the national economies, as characteristically proposed by the General Secretary of NATO with EU officials and Greek PM Mitsotakis rushing to agree with him, will strangle what is left of the continuous onslaught of memoranda, austerity, predatory market practices and the latest monstrous arms expenditures. Anyone who invests in such weapons will also be tempted to use them. Weapons that can reach Iran are not "defensive". On the contrary, they make our involvement in war fronts a very plausible and increasingly probable reality. After all, with further budget cuts, the casualties of COVID who could not be treated because "the system can't take it", the deaths in Tempi "because of the station master", will become the new normal. And for the majority of women and vulnerable groups who are already disadvantaged, the effects will be felt multiple times over.
The neoliberal policies continuously applied by multiple governments, have allowed for far-right elements to appear as the only opposition, with radical speech and supposed demands for social policies only for natives. No matter where they are on the planet, they blame immigrants and minority populations for criminality and the corruption of Western culture, LGBTQIA+ people and the "woke agenda" for immorality and excesses, and women for the demographic decline (despite scientific research to the contrary), while their nationalist and intolerant discourse adapts accordingly. Neoliberalism has nothing to fear from the above. Let's not forget that the Draghi government paved the way for Meloni, Macron created fertile ground for Le Pen, Mertz is paving the way for Weidel and Biden's policy restored Trump whom Mitsotakis was quick to imitate by declaring that "there are only two genders".
This brutal policy produces violence and relies on violence and repression. This partly explains the complete insensitivity of Western Governments to the live broadcast of the Palestinian genocide and the simultaneous suppression of solidarity movements. This explains the mockery and cynicism towards the Tempi victims and their relatives. The same cynicism toward the drowning of the immigrants in Pylos. Provocative and unprecedented was the attitude of the police to Kyriaki Griva's plea for protection, which resulted in her murder in front of their eyes. The government bears full responsibility for this violence against women. Not only does it gather executives who work against women's and LGBT+ rights, but it instrumentalizes our needs. The inappropriately named law on gender-based violence that was recently passed, not only does not deal with the phenomenon in the slightest, neither at the level of prevention nor at the level of aftercare and support, while at the same time refusing to include femicide, it also proposes the toughening of punishment as a solution, as was done for other social phenomena. Punishment has never effectively dealt with social issues. Thus women and LGBT+ people remain exposed to sexist violence and victims without social care.
The only real opposition is our struggles. The mass mobilization of people for Tempi shows us the way. As an intersectional and inclusive feminist movement, we are part of every social movement because "none of us can be free until everybody is free". As a class-based feminist movement, we conquered March 8th to once again become a day for strike action of the labor movement for the demands of women and LGBTQIA+ people. We are part of the international feminist movement that fights with the weapon of the weak. The Strike!
On International Women's Day:
We honor the women workers of 1857 in the street
We are inspired by the unyielding struggle of the Palestinians who contributed to the fragile but necessary truce after 15 months of bombing.
We demand Freedom, Equality, Feminist Justice.
We demand Peace and Social Benefits. We envision a safe world, free of oppression and exploitation.
We demand oxygen, we demand Life!
We protest on Saturday March 8th 12pm at the Venizelos statue
πηγή : email που λάβαμε στις 6 Μαρτίου 16h
8η Μάρτη
Αγώνας ταξικός και φεμινιστικός - Καμία ανοχή στην έμφυλη βία και τις έμφυλες διακρίσεις - Οι ζωές μας μετράνε!
- ίση αμοιβή για ίση εργασία
- πλήρης προστασία της μητρότητας
- δωρεάν και ασφαλείς αμβλώσεις και προσβάσιμη αντισύλληψη
- μέριμνα για προστασία των επιζωσών εργαζομένων στην έρευνα
- νομική αναγνώριση του όρου -γυναικοκτονία-
- καμία ανοχή στην κουλτούρα του βιασμού και τις έμφυλες διακρίσεις
Τα σωματεία πλάι στις εργαζόμενες!
Σωματείο Εργαζομένων στην Έρευνα & την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση
Παράρτημα Θεσσαλονίκης
Η 8η Μάρτη καθιερώθηκε το 1910 ως Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, ως ημέρα γυναικείων αγώνων και διεκδικήσεων, μετά από εισήγηση της επαναστάτριας, Κλάρα Τσέτκιν στην Β' Διεθνή Συνδιάσκεψη των σοσιαλιστριών γυναικών προς τιμήν του γυναικείου ταξικού αγώνα που έλαβε χώρα 53 χρόνια νωρίτερα. Όταν οι εργάτριες στα εργοστάσια κλωστοϋφαντουργίας και στα ραφτάδικα της Νέας Υόρκης ξεσηκώθηκαν, κατέβηκαν σε απεργία και διαδήλωσαν, διεκδικώντας μείωση των ωρών εργασίας από 16 σε 10, εξίσωση των μισθών ανδρών και γυναικών, ασφάλιση, καλύτερες συνθήκες εργασίας και δικαίωμα ψήφου. Η συγκεκριμένη απεργία, η οποία υλοποιήθηκε κόντρα στην εργοδοτική τρομοκρατία και τους εκβιασμούς για μαζικές απολύσεις, βάφτηκε με αίμα από την βίαιη επίθεση των αστυνομικών δυνάμεων.
Η 8η Μάρτη δεν αποτελεί μια ημέρα γιορτής αφιερωμένη στη γυναίκα, ως ένα παθητικό υποκείμενο που οι διεκδικήσεις του κινούνται στα στενά πλαίσια που το κεφάλαιο επιβάλει ανάλογα κάθε φορά με τις ανάγκες του. Αποτελεί ημέρα αφιερωμένη στους γυναικείους αγώνες για χειραφέτηση και ικανοποίηση των αναγκών της τάξης μας. Αποτελεί μια ημέρα αφιερωμένη ενάντια σε κάθε μορφή έμφυλης καταπίεσης, η οποία εκκινεί από και εντείνει την ταξική καταπίεση και βία.
Γι' αυτό και η φετινή 8η Μάρτη, ως μέρα μνήμης και αγώνα για την ταξική απελευθέρωση και τη γυναικεία χειραφέτηση, δε θα μπορούσε παρά να νοηματοδοτηθεί και από τους αγώνες του σήμερα ενάντια στην πατριαρχία, και το εκμεταλλευτικό σύστημα που τη θρέφει. Οι αγώνες ενάντια στα κυκλώματα trafficking και η έμπρακτη αλληλεγγύη στις επιζώσες, ενάντια στους βιασμούς, τις γυναικοκτονίες, τις παραβιαστικές συμπεριφορές και σε κάθε έκφανση της έμφυλης βίας, ενάντια σε επιθέσεις κατά ομοφυλόφιλων και τρανς, οι αγώνες για το δικαίωμα στην άμβλωση και ενάντια στην διαρκή υποτίμηση της εργασίας των γυναικών και του συνολικού βιοτικού επιπέδου της τάξης μας, αποτελούν το ιστορικό νήμα της 8ης Μάρτη του 1857.
Η φετινή 8η Μάρτη, όμως, νοηματοδοτείται και από τις ιστορικές συγκεντρώσεις των ημερών ενάντια στο κρατικό - καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη. Γιατί είναι η ίδια η αστική δικαιοσύνη, και οι εκάστοτε πολιτικοί εκφραστές της αστικής τάξης, οι οποίοι ενώ ξεπλένουν γυναικοκτόνους και βιαστές, συγκαλύπτουν το έγκλημα στα Τέμπη. Γιατί τα κέρδη των κεφαλαιοκρατών μπαίνουν πάνω από τις ζωές μας, δίνοντας εκατομμύρια σε εξοπλισμούς και αμυντικές δαπάνες, ενώ για δημόσιες δομές στήριξης γυναικών, για την παιδεία, την υγεία και ασφαλείς μεταφορές, ξοδεύονται ελάχιστα. Και τελικά, γιατί η γενεσιουργός αιτία της διπλής καταπίεσης που βιώνουν οι γυναίκες της τάξης μας και της όποιας βίαιης έκφρασής της στο κοινωνικό - ταξικό πεδίο, είναι κοινή με το έγκλημα των Τεμπών: το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα που γεννά εκμετάλλευση και καταπιέσεις.
Οι ιστορικές αυτές κινητοποιήσεις που εξελίσσονται με αιχμή τον αγώνα για δικαίωση για το κρατικό-καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη, συμπυκνώνουν, τελικά, όλες τις προεκτάσεις της βίας που δέχεται η τάξη μας από το εξουσιαστικό, εκμετάλλευτικο καπιταλιστικό σύστημα. Τη βία της φτωχοποίησης, της εκμετάλλευσης,της καταστροφής του ιμπεριαλιστικού πολέμου, τη διπλή καταπίεση της γυναίκας, την εμφυλη βία. Γι' αυτό είναι επιτακτικό, όσο ποτέ, τα νοήματα αυτών των αγώνων να συνδεθούν σε μια μεγαλειώδη κινητοποιήση την 8η Μάρτη, σχηματοποιώντας το πλαίσιο διεκδίκησης και αγώνα για την απελευθέρωση της τάξης μας.
Το διαφαινόμενο ρήγμα του κοινωνικού συμβολαίου που αποκρυσταλλώνουν οι κινητοποιήσεις αυτές μας δείχνουν την δύναμη και την προοπτική που έχει ο λαϊκός παράγοντας και ο ταξικός αγώνας. Ένα ρήγμα που μας δίνει δύναμη για τη συνέχιση των αγώνων μας σε κάθε κοινωνικό πεδίο και το χρέος για περαιτέρω ριζοσπαστικοποίηση τους.
Το χρέος για δικαίωση των δολοφονημένων γυναικών από τα χέρια της πατριαρχίας, των θυμάτων trafficking, των πνιγμένων μεταναστριών στα θαλάσσια σύνορα και στα αστυνομικά τμήματα, των θυμάτων στα Τέμπη.
Τις επόμενες μέρες, όλες και όλοι στους δρόμους για το δίκιο της τάξης μας!
Καλούμε στις 8 Μάρτη σε:
ΑΘΗΝΑ: 14.00 Πλ.Κολοκοτρώνη και πορεία προς Hellenic Train
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: 12.00 Άγ. Βενιζέλου
Διαρκής Αγώνας για την ταξική απελευθέρωση
