Παρασκευή 31 Ιανουαρίου 2025 στις 12.00
Πανεκπαιδευτική διαδήλωση
Πανεκπαιδευτική διαδήλωση
Παρασκευή 31.1 - 12:00 Αγ. Βενιζέλου
Τους τελευταίους μήνες ερχόμαστε αντιμέτωποι με μια ταχύρρυθμη πλέον εφαρμογή αντιεκπαιδευτικών νομοσχεδίων και μεταρρυθμίσεων που ανά τους καιρούς έχουν έρθει στην επιφάνεια. Η κρατική ατζέντα δρομολογεί αναδιαρθρώσεις σε κάθε κλάδο της εκπαίδευσης: από τις αξιολογήσεις και διώξεις εκπαιδευτικών, τις διαγραφές φοιτητών μέχρι την μετατροπή των σχολείων σε «Πρότυπα Ωνάσεια Ιδρύματα».
Σημείο τομής της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης αποτέλεσε ο νόμος Κεραμέως - Χρυσοχοϊδη (ν.4777/2021) που περιλαμβάνει μέσα σ' όλα τα πειθαρχικά και τις διαγραφές τόσο εκπαιδευτικών όσο και φοιτητών. Ο τρομονόμος αυτός αρχίζει σταδιακά να παίρνει σάρκα και οστά καθώς όλο και περισσότεροι εκπαιδευτικοί απειλούνται με πειθαρχικές διώξεις, ενώ ταυτόχρονα χιλιάδες φοιτητές εκφοβίζονται με διαγραφή από τις πανεπιστημιακές σπουδές.
Συγκεκριμένα, στον κλάδο των εκπαιδευτικών καιρό τώρα γίνεται λόγος περί υποχρεωτικής αξιολόγησης με τη διατύπωση ότι η αποχή από αυτήν πρόκειται να στερήσει τη δυνατότητα μόνιμου διορισμού. Αφενός οι εξετάσεις αξιολόγησης ενισχύουν συθέμελα τον ιεραρχικό κορμό πάνω στον οποίο δομείται η εκπαιδευτική διαδικασία, καθώς οδηγούμαστε σε μια κατηγοριοποίηση των σχολείων σύμφωνα με τις επιδόσεις «αριστείας». Αυτό αυτομάτως προδιαγράφει πως τμήματα που συμβαδίζουν με το εν λόγω πρότυπο θα έχουν μεγαλύτερη ζήτηση και συνεπώς υψηλότερη χρηματοδότηση. Αφετέρου η αποχή από την διαδικασία αξιολόγησης και οι επακόλουθες απειλές τροφοδοτούν το αίσθημα επισφάλειας σε κάθε εργαζόμενο του οποίου η θέση πλέον διακυβεύεται. Σε αυτό το σημείο, έρχονται να προστεθούν και οι αντίστοιχες πειθαρχικές διώξεις που στέλνονται σε εκπαιδευτικούς οι οποίοι αρνήθηκαν να λάβουν μέρος στην διαδικασία αξιολογήσεων.
Παράλληλα, το λεγόμενο «όριο φοίτησης» έρχεται να προστεθεί στην μακρά λίστα αναδιαρθρώσεων, όπου χιλιάδες φοιτητές απειλούνται με διαγραφή καθώς έχουν ξεπεράσει τον «προβλεπόμενο» χρόνο φοίτησης. Είναι σαφές πως η αδυναμία του κράτους να καλύψει τις ανάγκες του συνόλου, μετακυλά στις πλάτες των φοιτητών. Το πανεπιστήμιο που οραματίζονται δομείται πάνω σε ένα στείρα ακαδημαϊκό μοντέλο, εμπλουτισμένο με συνθήκες πίεσης, εξατομίκευσης, εντατικοποίησης και ανταγωνισμού - ένα συνεχές κυνήγι πτυχίου. Το κοινωνικό καθεστώς που επιβάλλει το σύστημα προβλέπει ότι ο μέσος φοιτητής είναι υποχρεωμένος να είναι συνεπείς με τις πανεπιστημιακές του υποχρεώσεις, την ίδια στιγμή που είναι αναγκασμένος να δουλεύει με ελαστικά ωράρια για να καλύπτει τις οικονομικές του ανάγκες. Ο αποκλεισμός φοιτητών από την τριτοβάθμια εκπαίδευση και η αφαίρεση του δικαιώματος στην εκπαίδευση πρόκειται να αναταράξει περισσότερο την κοινωνική συνοχή, οδηγώντας σε μια συνθήκη κοινωνικής απομόνωσης όπου τα άτομα αφενός θα αποσχίζονται από την εκπαιδευτική διαδικασία και αφετέρου από την εύρεση εργασίας.
Τέλος, αξίζει μια αναφορά στα αποκαλούμενα «Ωνάσεια Σχολεία» - δημόσια τμήματα που πλέον θα υποστηρίζονται και θα χρηματοδοτούνται από το Ίδρυμα Ωνάση. Η μεταρρύθμιση αυτή αντανακλά πλήρως την απόσχιση της παιδείας από τον δημόσιο χαρακτήρα της, καθώς επίσης και την εισχώρηση ιδιωτικών εταιριών στην εκπαίδευση. Η οξύμωρη αυτή μετατροπή των δημόσιων σχολείων σε ιδρύματα 'αριστείας' δεν ανταποκρίνεται επ' ουδενί στην υπάρχουσα υποστελέχωση και υποχρηματοδότηση της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Το κράτος επιδιώκει να προβάλλει στη δημόσια σφαίρα την εικόνα μιας ενεργούς μέριμνας περί αναβάθμισης των σχολείων και τη διασφάλιση της επαρκούς χρηματοδότησής τους, την ίδια στιγμή που οι σχολικές υποδομές καταρρέουν, τμήματα καταργούνται και συγχωνεύονται, ενώ γονείς και εκπαιδευτικοί αγωνίζονται, επωμιζόμενοι προσωπικό οικονομικό βάρος, για να καλύψουν στοιχειώδεις ανάγκες, όπως η ηλεκτροδότηση και η γραφική ύλη. Έτσι θα επιδεινωθεί ακόμα περισσότερο η άνιση κρατική διαχείριση απέναντι στα δημόσια σχολεία, καθώς η μέριμνα του κράτους θα στραφεί αποκλειστικά στην ενίσχυση των Ωνάσειων Ιδρυμάτων. Επιπλέον, όπως είναι αναμενόμενο η κατηγοριοποίηση των σχολείων και κατ' επέκταση των μαθητών σε άριστους και μη θα διευρύνει ακόμη περισσότερο τις ανισότητες και τους διαχωρισμούς μεταξύ της εκπαιδευτικής κοινότητας.
Σε όλα τα παραπάνω συναθροίζεται η γενικότερη επιθυμία του κράτους να μετατρέψει κάθε τομέα της εκπαίδευσης σε έναν αποστειρωμένο πυρήνα στείρας μάθησης, όπου η γνώση σταδιακά μετατρέπεται σε εμπορεύσιμο αγαθό ενώ ταυτόχρονα σχέσεις ανταγωνισμού, εξατομίκευσης, συνθήκες πίεσης, αποκλεισμού και κοινωνικού διαχωρισμού αρχίζουν να ηγεμονεύουν. Το χτύπημα στην εκπαίδευση είναι μέσα σε όλα και ιδεολογικό, καθώς το σύστημα επιθυμεί να αποδεσμεύσει την παιδεία από κάθε κριτική σκέψη, κοινωνικό-πολιτική δράση και ριζοσπαστική χροιά - φοβούμενο την επικείμενη ανατροπή του.
Όντας φοιτητές/ τριες που αντιλαμβάνονται την πολύπλευρη επίθεση που εξαπολύει το κράτος στην κοινωνική βάση, την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση ως το ύψιστο αγκάθι στην επιμόρφωση τους, τους ταξικούς διαχωρισμούς στην εκπαίδευση, θέτουμε τα ελευθεριακά προτάγματα μπροστά και αποδομούμε το αποστειρωμένο πανεπιστήμιο της κερδοφορίας, του ανταγωνισμού και της καταστολής. Η απάντηση στα χτυπήματα του κρατικο- καπιταλιστικού συστήματος οφείλει να δοθεί συλλογικά - μαθητές, φοιτητές, εκπαιδευτικοί υψώνουμε γροθιά και αντιπαλεύουμε τα κρατικά προστάγματα. Οργανωνόμαστε συλλογικά και στη βάση, θέτοντας τα θεμέλια για την ολική συντριβή του συστήματος και την δόμηση μιας κοινωνίας όπου η παιδεία δεν χωράει διαχωρισμούς, κέρδη και συμφέροντα - αλλά αποτελεί εργαλείο και κινητήριο μοχλό για την συθέμελη κοινωνική αλλαγή.
Αναρχική Συνέλευση Φοιτητ(ρι)ών Quieta Movere
Πανεκπαιδευτική Διαδήλωση: Παρασκευή 31/01 στις 12:00, Αγ. Βενιζέλου
Την Τετάρτη 29/01 πραγματοποιείται συζήτηση με στόχο τη ψήφιση Σχεδίου Νόμου για τη σύμβαση δωρεάς μεταξύ του ελληνικού Δημοσίου και του Κοινωφελούς Ιδρύματος «Αλέξανδρος Σ. Ωνάσης» για τη λειτουργία των Δημόσιων Ωνάσειων Σχολείων. Πιο συγκεκριμένα, η συζήτηση αυτή αφορά τη μετατροπή 22 Γυμνασίων και Λυκείων σε «Δημόσια Ωνάσειο Σχολεία» υποδεικνύοντας, για ακόμα μια φορά, την κατεύθυνση της κυβέρνησης ΝΔ και του Υ.ΠΑΙ.Θ.Α σε διαφοροποίηση και κατηγοριοποίηση των σχολείων με την υιοθέτηση του αποτυχημένου αμερικάνικου μοντέλου του "charter school".
Με τη δημιουργία αυτού του διαφορετικού τύπου σχολείων ανοίγει ο δρόμος εμπλοκής των ιδιωτών στην εκπαιδευτική διαδικασία. Πρόκειται για σχολεία, για λίγους και εκλεκτούς, με εισαγωγικές εξετάσεις, δικό τους πλαίσιο λειτουργίας, διαφορετική πηγή χρηματοδότησης -χορηγίες-, διαφορετικό αναλυτικό αλλά και ωρολόγιο πρόγραμμα, διαφορετικό ανώτερο αριθμό παιδιών ανά τάξη αλλά και διαφορετικά κριτήρια επιλογής -ακόμη και από τα πρότυπα σχολεία- του προσωπικού των σχολικών μονάδων. Οι εκπαιδευτικοί που ήδη υπηρετούν στα σχολεία αυτά θα χάσουν την οργανική τους θέση, ενώ οι εκπαιδευτικοί, που θα επιλεγούν μετά από "ειδική αξιολόγηση" και συνεντεύξεις, θα έχουν διευρυμένο διδακτικό ωράριο και πρόσθετες αμοιβές για τις υπηρεσίες που θα προσφέρουν, με αποτέλεσμα να σπάνε τα δικαιώματα των εκπαιδευτικών και οι ενιαίοι μισθοί.
Στο σημείο αυτό, αξίζει να τονιστεί πως η πρόφαση της κυβέρνησης για ίδρυση σχολείων με στόχο τη στήριξη ευάλωτων περιοχών και παιδιών και την παροχή "ίσων ευκαιριών" για όλες και όλους, έρχεται σε αδιέξοδο, καθώς μαθητές και μαθήτριες θα "πεταχτούν" έξω από τα σχολεία της γειτονιάς τους, ώστε να δημιουργηθεί "χώρος" για την εισαγωγή μαθητριών και μαθητών -των λίγων και των εκλεκτών- που θα επιλεγούν με βάση τα αποτελέσματα των εισαγωγικών τους εξετάσεων -για τις οποίες αρκετοί/ες θα επιλέξουν να προετοιμαστούν σε κάποιο φροντιστήριο!- στα καινούργια Ωνάσεια σχολεία.
Τα βήματα προς την ιδιωτικοποίηση της δημόσιας εκπαίδευσης και την κατηγοριοποίηση των σχολείων έχουν ξεκινήσει τα τελευταία χρόνια και με το «θεσμό» της αξιολόγησης, που έχει απλώσει τα πλοκάμια του τόσο στις σχολικές μονάδες όσο και στο ίδιο το έργο αλλά και την «ποιότητα» των εκπαιδευτικών.
Όσον αφορά την ατομική αξιολόγηση, αυτή εφαρμόστηκε αρχικά με έναν δόλιο και εκδικητικό τρόπο στους νεοδιόριστους εκπαιδευτικούς -αφαιρώντας από αρκετούς μάλιστα την μονιμοποίησή τους και απειλώντας τους πως δίχως την ολοκλήρωση της διαδικασίας της αξιολόγησης δεν επρόκειτο να μονιμοποιηθούν- και συνεχίστηκε, από το τέλος της περσινής χρονιάς, και σε ορισμένους μόνιμους εκπαιδευτικούς. Χιλιάδες εκπαιδευτικοί σε όλη τη χώρα αντιστάθηκαν. Το κράτος, όμως, εγκληματοποιεί την απεργία αλλά και κάθε συνδικαλιστική δράση, εργατικές κινητοποιήσεις, κοινωνικούς & ταξικούς αγώνες και απαντά σε κάθε είδους αγώνα εκπαιδευτικών με πειθαρχικές διώξεις.
Με τον τρόπο αυτόν ανοίγει ένας δρόμος προς την ιδρυματοποίηση και τυποποίηση των σχολείων. Όποιος/α τολμήσει να αντιδράσει σε αυτό το αυταρχικό καθεστώς θα βρίσκεται σε απειλή πειθαρχικού ή και απόλυσης. Η εκπαιδευτική ελευθερία σίγα σιγά χάνεται. Το κράτος χρησιμοποιεί το σχολείο και κατ' επέκταση την εκπαίδευση ως όργανο εξουσίας με σκοπό την παραγωγή «πειθήνιων πολίτών». Όπως είπε και ο Φερέρ: «Κάτω από τις σημερινές συνθήκες, ο δάσκαλος είναι απλώς όργανο της αστικής τάξης, εκπαιδεύοντας ανθρώπους να υπακούουν, να πιστεύουν και να σκέφτονται ανάλογα με τα κοινωνικά δόγματα που μας κυβερνούν. Σαν το στρατό και την αστυνομία, ο δάσκαλος επιβάλλει, βιάζει και χρησιμοποιεί βία. Ο πραγματικός παιδαγωγός είναι ο άνθρωπος εκείνος που δεν επιβάλλει τις ιδέες και τα δημιουργήματα του μυαλού του στο παιδί αλλά, αυτός που προωθεί τις ενέργειες του παιδιού. Η παιδεία οφείλει να είναι μια αυθόρμητη και δημιουργική πράξη». Άλλωστε, η ίδια αποτελεί έναν ζωτικής σημασίας χώρο κοινωνικής αλληλεπίδρασης, αντιπαράθεσης και αγώνα ιδεών.
Απέναντι στις συνεχείς αντικοινωνικές κρατικές καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις όλων των τελευταίων ετών που προωθούν τους αποκλεισμούς, την υποταγή και την καταστολή, απαξιώνουν τις ζωές μας, απαντάμε με συλλογικές αντιστάσεις και ακηδεμόνευτους αγώνες. Υπερασπιζόμαστε τον δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης καθώς και την ελεύθερη πρόσβαση σε αυτή για τον καθένα και την καθεμιά ανεξαρτήτως! Αν μένει κάτι ακόμα να σωθεί από τη φρίκη και τη βαρβαρότητα που μας καταδικάζει το κρατικό και καπιταλιστικό σύστημα, αυτό βρίσκεται στα δικά μας χέρια. Η μόνη λύση για έναν κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας, για έναν κόσμο που η ζωή μας δεν θα παζαρεύεται και δεν θα εξαρτάται από τους υπολογισμούς των κυρίαρχων, για έναν κόσμο χωρίς πολέμους, φτώχεια, λεηλασία της φύσης, ξεριζωμό, αρρώστιες και θάνατο είναι η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ.
ΕΞΩ ΤΑ ΩΝΑΣΕΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ
ΟΧΙ ΠΑΙΔΕΙΑ ΓΙΑ ΛΙΓΟΥΣ ΚΑΙ ΕΚΛΕΚΤΟΥΣ ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΤΑΞΙΚΟΥΣ ΦΡΑΓΜΟΥΣ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ - ΝΙΚΗ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΑΠΟΧΗ
ΑΜΕΣΗ ΑΝΑΚΛΗΣΗ ΤΩΝ ΠΑΡΑΠΟΜΠΩΝ-ΚΑΜΙΑ ΣΚΕΨΗ ΓΙΑ ΠΕΙΘΑΡΧΙΚΗ ΔΙΩΞΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΓΙΑ ΜΙΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΠΟΥ ΝΑ ΜΑΣ ΧΩΡΑΕΙ ΟΛΟΥΣ/ΟΛΕΣ
Συλλογικότητα για τον Κοινωνικό Αναρχισμό- Μαύρο & Κόκκινο μέλος της Αναρχική Πολιτική Οργάνωση - Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων
