kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Συγκέντρωση αλληλεγγύης στους συλληφθέντες/είσες της εκκενωσης της Πρυτανείας

Το πρωί της 11/3/2021 μπάτσοι όλων των ειδών, φορώντας πολιτικά και κουκούλες, εισβάλλουν στην κατειλημμένη Πρυτανεία του ΑΠΘ και την εκκενώνουν για δεύτερη φορά μέσα σε δεκαοχτώ ημέρες. Το κάμπους περικυκλώνεται από αστυνομικές δυνάμεις, ενώ ελικόπτερο πετά πάνω από την πόλη.Περισσότερα από 70 άτομα βρίσκονταν εκείνη την ημέρα στο κτίριο, ενώ προσαγονται 33, εκ των οποίων τα 16 συλλαμβάνονται εν τέλει με τις κατηγορίες της διατάραξης δημόσιας υπηρεσίας και της απείθειας λόγω άρνησης δακτυλοσκόπησης. Το κράτος, σε συνεργασία με τις πρυτανικές αρχές, προχωρά στην εκκένωση, κάνοντας επίδειξη δύναμης, αφού ήδη την προηγούμενη ημέρα η ανοιχτή συνέλευση κατειλημμένης πρυτανείας είχε ανακοινώσει τον τερματισμό της κατάληψης. Η εκκένωση απαντάται την ίδια μέρα με μια μαζική και συγκρουσιακή πορεία στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Η κατάληψη της πρυτανείας του ΑΠΘ ήρθε σε μια συγκυρία παρατεταμένου λοκντάουν, στο οποίο το κράτος εγκατέλειψε το σύστημα υγείας στην τύχη του, με αποτέλεσμα χιλιάδες θανάτους από την πανδημία, ενώ επένδυσε στην καταστολή, επιχειρώντας να πνίξει κάθε αντίσταση στη γέννησή της. Οι φοιτητικοί αγώνες εκείνη την περίοδο, που εναντιώθηκαν στο νόμο 4777 (πανεπιστημιακή αστυνομία, κάρτες εισόδου, κάμερες, πειθαρχικά, βάση εισαγωγής, διαγραφές φοιτητ(ρι)ών), ήρθαν σε επαφή με τις κινητοποιήσεις ενάντια στην κρατική καταστολή (βλ. Νέα Σμύρνη), αλλά και με το κίνημα αλληλεγγύης στον επαναστάτη απεργό πείνας και δίψας Δημήτρη Κουφοντίνα, τον οποίο το κράτος αποπειράθηκε να δολοφονήσει (με καθοριστικό τον ρόλο του υπουργού δημόσιας τάξης Χρυσοχοίδη και της αρμόδιας για τις φυλακές Σοφίας Νικολάου), αρνούμενο ακόμη και το νόμιμο, σύμφωνα με το δικό του δίκαιο, αίτημα για μεταγωγή στις φυλακές Κορυδαλλού. Η κατάληψη της πρυτανείας ήταν ένα από τα σημαντικά σημεία σύνδεσης αυτών των αγώνων και όσμωσης κοινωνικών κομματιών προς μια ριζοσπαστική κατεύθυνση.

Το δικαστήριο των 16 συλληφθέντων ατόμων έιχε οριστεί για την Δευτέρα 20 Ιανουαρίου 2025 και αναβληθηκε για την Δεύτερα 03 Φεβρουαρίου 2025.

Καλούμε σε συγκέντρωση αλληλεγγύης στα δικαστήρια Θεσσαλονίκης στις 09:00 της 03/02.

ΠΑΥΣΗ ΚΑΘΕ ΔΙΩΞΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΠΡΥΤΑΝΕΙΑΣ ΑΠΘ

ΚΑΝΕΝΑ ΜΟΝΟ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΟΠΛΟ ΜΑΣ

Ταμείο αλληλεγγύης φυλακισμένων και διωκόμενων αγωνιστ(ρι)ών

Αλληλεγγύη στους/ις συλληφθέντες/φθείσες της δεύτερης εκκένωσης της Πρυτανείας του Α.Π.Θ.

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ: ΔΕΥΤΕΡΑ 3.2.2025 09:00, ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Ο αγώνας ενάντια στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση και την πανεπιστημιακή αστυνομία το 2021 πυροδοτήθηκε και κορυφώθηκε στην κατάληψη της Πρυτανείας του ΑΠΘ. Η πολυήμερη κατάληψη της πρυτανείας κατάφερε να εκφράσει την πρώτη και πιο δυναμική αμφισβήτηση του νόμου Κεραμέως - Χρυσοχοΐδη. Από την πρώτη μέρα, η εισβολή των σωμάτων ασφαλείας μέσα στον χώρο του Ασύλου και το όργιο καταστολής στο οποίο επιδόθηκαν με τις εικόνες ωμής βίας και τις 36 συλλήψεις φοιτητών/τριών και η συνειδητή απάντηση του κόσμου που αποφάσισε να υπερασπιστεί την κατάληψη αμφισβήτησε στην πράξη όχι μόνο τον νόμο αλλά και τη νόμιμη κρατική βία της αστυνομίας. Όπως και σε κάθε μέρα της, η ίδια η Κατάληψη πήγαινε ένα βήμα μπροστά τον αγώνα. Συσπείρωσε όλους τους φοιτητές και τις φοιτήτριες που ήθελαν να αγωνιστούν συλλογικά και ακηδεμόνευτα ενάντια στον νόμο δίνοντας την ευκαιρία και στον ευρύτερο κόσμο του αγώνα να συμμετέχει, κοινωνικοποιώντας τα αιτήματα στο σύνολο της πανεπιστημιακής κοινότητας αλλά και εκτός αυτής και κυρίως εκφράστηκε δημόσια και μαχητικά με την σταθερή παρουσία στον δρόμο σε κάθε κινηματική κινητοποίηση, μαζικοποιώντας σημαντικά τις εκπαιδευτικές διαδηλώσεις.

Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι το κράτος χρειάστηκε την διπλή εισβολή της αστυνομίας μέσα στο άσυλο, την κινητοποίηση κάθε διαθέσιμου μπάτσου ακόμα και από άλλες πόλεις, ώστε να περικυκλωθεί όλο το πανεπιστήμιο χωρίς να προβούν σε καμία ενέργεια μπροστά στα αντανακλαστικά και την ετοιμότητα του αλληλέγγυου κόσμου, τις τακτικές επισκέψεις του τέως υπουργού προστασίας Χρυσοχοΐδη με συσκέψεις στη ΓΑΔΘ, μια συντονισμένη λασπολογία από τα ΜΜΕ και από θεσμικούς κύκλους του πανεπιστημίου, ώστε να εκκενώσει την Κατάληψη απλώς λίγες ώρες πριν την ανακοινωμένη λήξη της από τους ίδιους τους καταληψίες. Κι αν το Κράτος τα ξημερώματα της 11ης Μαρτίου, όταν εισέβαλαν οι μπάτσοι με καλυμμένα χαρακτηριστικά μέσα στο κτήριο επιλέγοντας με τα δικά τους κριτήρια αυτούς που θα συλλάβουν, θεωρούσε ότι έτσι θα αποφύγει την προδιαγεγραμμένη ήττα του ήρθε το πλήθος των σχεδόν 10.000 διαδηλωτών της επόμενης μέρας να την επισφραγίσει. Η πορεία εκείνη ήταν μια από τις μαζικότερες και πιο δυναμικές των τελευταίων ετών στην Θεσσαλονίκη και απέδειξε με τη μαχητικότητα και αποφασιστικότητα το δίκαιο του αγώνα όχι μόνο των φοιτητών αλλά και κάθε κοινωνικού και ταξικού αναχώματος ενάντια στον σύγχρονο ολοκληρωτισμό.

Κι αν το κράτος είχε οπισθοχωρήσει προς στιγμήν, ανασυγκροτήθηκε και επιτίθεται εκ νέου. Είναι οι εφαρμογές του νόμου με την Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής, την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών και την ποινικοποίηση της απεργίας τους, οι κατασταλτικές μεθοδεύσεις εναντίον αγωνιστών και το ξύλο σε διαδηλωτές σημάδια ενός «σχεδίου διάσωσης» του κρατικού-καπιταλιστικού συστήματος που ξετυλίγουν το νήμα της προληπτικής αντιεξέγερσης με την αναβάθμιση των κρατικών σωμάτων ασφαλείας υλικοτεχνικά και της μετεξέλιξής τους σε εκπαιδευμένα τάγματα δολοφονών. Είναι το επόμενο μεγάλο κομμάτι της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης, δηλαδή την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων ολοκληρώνοντας έτσι την επίθεση στα κεκτημένα αγώνα του φοιτητικού κινήματος. Σύντομα θα έρθουμε αντιμέτωποι για την απόπειρα εφαρμογής των διαγραφών, των πειθαρχικών - που ήδη έχουν υπάρξει προσπάθειες, αλλά και συνολικά της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης απέναντι στις κατατκήσεις του φοιτητικού κινήματος. Να αντισταθούμε στην επέλαση του σύγχρονου ολοκληρωτισμού, να σταθούμε δίπλα στους διωκόμενους συντρόφους μας.

ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΣΤΟΥΣ/ΙΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ/ΦΘΕΙΣΣΕΣ ΚΑΤΑΛΗΨΙΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΕΝΩΣΗΣ ΤΗΣ ΠΡΥΤΑΝΕΙΑΣ ΑΠΘ

ΑΚΟΥΣΤΕ ΚΑΛΑ ΜΠΑΤΣΟΙ ΔΙΚΑΣΤΕΣ ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ

Συλλογικότητα για τον Κοινωνικό Αναρχισμό- Μαύρο & Κόκκινο μέλος της Αναρχική Πολιτική Οργάνωση - Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων

Από τον Γενάρη του 21' ξεκίνησαν κινητοποιήσεις ενάντια στο νομοσχέδιο 4777. Σε μία περίοδο έντονης πίεσης της κοινωνίας από το κράτος, με αφηγήματα περί «ατομικής ευθύνης» για την αντιμετώπιση του ιού, η ανάγκη για την υπεράσπιση χρόνιων κεκτημένων οδήγησε στο σπάσιμο της τρομοκρατίας και στη συσπείρωση του κόσμου. Στις σχολές άρχισαν να καλούνται γενικές συνελεύσεις, από τις οποίες έβγαιναν αποφάσεις για καταλήψεις των σχολών και εβδομαδιαίες πορείες ενάντια στο νόμο Κ-Χ. Ένα νόμο που αποτέλεσε τεράστια τομή στην χρόνια εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, με την ελάχιστη βάση εισαγωγής, τα πειθαρχικά και τις διαγραφές και τέλος την ίδρυση πανεπιστημιακής αστυνομίας. Καθώς τα πανεπιστήμια αποτελούσαν και αποτελούν ακόμη ένα μέρος όξυνσης των κοινωνικών και ταξικών συγκρούσεων, το κράτος ονειρευόταν ένα παράρτημα της αστυνομίας μόνιμο, για την καταστολή των αγώνων που γεννιούνται και υπάρχουν μέσα σε αυτά.

Συνέχεια καθώς και ορόσημο του αγώνα που εξελισσόταν εντός των πανεπιστημίων, αποτέλεσε η κατάληψη της πρυτανείας στις 22 Φλεβάρη. Την ίδια μέρα εκκενώθηκε, με την πρωτοφανή είσοδο της αστυνομίας σε πανεπιστημιακό χώρο, να φέρνει μια τεράστια αντίδραση στον κόσμο που είχε συγκεντρωθεί από έξω, ο οποίος προχώρησε σε ανακατάληψη του κτηρίου.

Από εκείνη τη στιγμή και μετά, η κατάληψη της πρυτανείας, που τελικά διήρκησε για 18 μέρες, αποτέλεσε κέντρο αγώνα για τα κοινωνικοπολιτικά ζητήματα της πόλης. Επί 18 μέρες τα ρολόγια σταμάτησαν, φοιτήτριες, εργαζόμενα, μετανάστες, συμμετείχαν σε δρώμενα της κατάληψης, μετατρέποντάς την έτσι σε μέρος συνάντησης, συλλογικοποίησης και αντίστασης ενάντια στον καθημερινό εγκλεισμό. Η κατάληψη της πρυτανείας, στα πλαίσια του αγώνα ενάντια στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, ήταν το γεγονός ύψιστης πολιτικής σημασίας στην πόλη, θέτοντας τα ζητήματα της δολοφονικής διαχείρισης της πανδημίας, από μεριάς του κράτους, την έρευνα για στρατό και αστυνομία που συνέβαινε μέσα στις σχολές, την απεργία πείνας του Δημήτρη Κουφοντίνα.

Αυτή η κατάληψη, μαζί με τις κατειλημμένες σχολές σε όλη την ελλάδα, ασκούσε πίεση προς το κράτος για αυτό προσπάθησαν να την εκκενώσουν. Στις 08/03 ματ περικύκλωσαν την πρυτανεία για 2 ώρες αλλά δεν επιχείρησαν να την εκκενώσουν, καθώς είχαν μαζευτεί εκατοντάδες άτομα για να την υπερασπιστούν. Εν τέλει η εκκένωση της έγινε την Πέμπτη 11/03, παρόλο που η διαχειριστική συνέλευση της κατάληψης είχε ανακοινώσει από το προηγούμενο βράδυ, τη λήξη της για την επόμενη μέρα, με τη μαζική αναχώρηση για την καλεσμένη πορεία.

Η αυτοτελής ύπαρξη μίας κατάληψης, ότι δηλαδή αρχίζει και λήγει όποτε το αποφασίσουν τα αγωνιζόμενα άτομα που συμμετέχουν σε αυτή, δεν συνάδει με τα σχέδια του κράτους, το οποίο θέλει να έχει τον πλήρη έλεγχο των κινημάτων, για αυτό και προχώρησε στην εκκένωση της. Κατά την διάρκεια της επιχείρησης οι μπάτσοι προχώρησαν σε 33 προσαγωγές, από τις οποίες 16 συνελήφθησαν. Μέσα στο κτήριο βρισκόντουσαν γύρω στα 80 άτομα, τα οποία αφέθηκαν, καθώς το κράτος ήθελε να γίνει όσο πιο αθόρυβα γινόταν αυτή η επιχείρηση, χωρίς να ξεσηκωθεί πάλι κίνημα αλληλεγγύης προς τα συλληφθέντα. Τα κινήματα όμως είναι ανεξέλεγκτα .. και η οργή αποτυπώθηκε στο δρόμο στο κλασικό ραντεβού της πέμπτης, με 10.000 άτομα στο δρόμο, τα οποία συγκρούστηκαν με το φραγμό που υπήρχε στην Καμάρα για να μην προσεγγίσει η πορεία τα πανεπιστήμια.

Το κίνημα του χειμώνα του 21' δεν τελείωσε με εκείνη την εκκένωση αλλά το αποτύπωμα που άφησε η κατάληψη της πρυτανείας είναι εμφανές μέχρι και σήμερα. Ο αγωνιζόμενος κόσμος ήρθε σε επαφή με μέσα αγώνα, όπως αυτό της συνέλευση και της κατάληψης, και συσπειρώθηκε στη βάση γύρω από συλλογικά αιτήματα, τα οποία είναι πιο επιτακτικά στο τώρα όσο ποτέ. Πέρσι, το 2024 είδαμε γενικές συνελεύσεις και καταλήψεις διαρκείας σε όλες τις σχολές τις χώρας , ενάντια στα ιδιωτικά πανεπιστήμια , τον νόμο κχ4777 να αποδεικνύουν τον συνεχόμενο αγώνα ενάντια στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση . Όσο αυτή η αναδιάρθρωση προχωράει, αποκλείοντας την ταξική και κοινωνική βάση από την εκπαίδευση, τόσο εμείς πρέπει να επιλέγουμε το συλλογικό δρόμο και οι αγώνες που κάνουμε να αποτελούν εμπόδιο στην υποτίμηση των σπουδών και των ζωών μας, κουβαλώντας μέσα τους τους αγώνες και τα κεκτημένα του παρελθόντος. Καθώς η επίθεση στην κοινωνική βάση συνεχίζει να πλήττει την καθημερινότητα μας , τόσο οι αναμνήσεις από την δράση και την ίδια την ύπαρξη κατά την διάρκεια της κατειλημμένης πρυτανείας επανέρχονται στην αγωνιστική μνήμη.

Καλούμε σε συγκέντρωση αλληλεγγύης στα δικαστήρια στις 03/02 στις 09:00 στη δίκη των 16 συλληφθέντων της δεύτερης εκκένωσης της πρυτανείας.

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΗ ΒΑΣΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΦΟΙΤΗΤΕΣ
ΠΟΡΕΙΕΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ ΜΑΖΙΚΕΣ
ΕΣΤΙΕΣ ΑΓΩΝΑ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΟΙ ΣΧΟΛΕΣ

ΚΑΤΩ Ο ΝΟΜΟΣ 4777
ΚΑΜΙΑ ΣΚΕΨΗ ΓΙΑ ΙΔΡΥΣΗ ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΩΝ

Αυτόνομο Σχήμα Φυσικού, 16/01/2025

Ο νόμος Κεραμέως-Χρυσοχοΐδη (ν.4777/2021) προβλέπει την ελάχιστη βάση εισαγωγής που αφήνει κάθε χρόνο επιπλέον 20.000 μαθητές/ριες εκτός πανεπιστημίων, την πανεπιστημιακή αστυνομία και την περαιτέρω άρση του πανεπιστημιακού ασύλου (όπως είχαν κάνει πριν κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ), το όριο φοίτησης στα ν+ν/2 έτη, τα πειθαρχικά συμβούλια, τα συστήματα ασφαλείας και παρακολούθησης. Το κράτος, εκμεταλλευόμενο την απαγόρευση κυκλοφορίας και διαδηλώσεων λόγω της πανδημίας του covid-19, πέρασε πολλούς αντικοινωνικούς νόμους, όπως αυτός της απαγόρευσης των διαδηλώσεων, ο αντεργατικός νόμος Χατζηδάκη της κατάργησης του 8ώρου και ποινικοποίησης της απεργίας και του συνδικαλισμού κ.ά. Στο πλαίσιο αυτό, των ταξικών φραγμών, της καταστολής, της πειθάρχησης και της ευθυγράμμισης με τις επιταγές τουκεφαλαίου, κινείται και ο ισχύων νόμος 4777, όπως και οι επόμενοι νόμοι που πέρασαν για την παιδεία.

Επιστρέφοντας στον Φεβρουάριο του 2021, τις ημέρες πριν και μετά την ψήφιση του νόμου, ξεκίνησαν να εκδηλώνονται οι αντιστάσεις των φοιτητ(ρι)ών και του αλληλέγγυου κόσμου ενάντια στην καταπάτηση των ελευθεριών τους εντός και εκτός πανεπιστημίου. Σε καθεστώς απαγόρευσης συναθροίσεων φοιτητές και φοιτήτριες μετά από επίμονη προσπάθεια και συλλήψεις κατάφεραν να βγουν κατά χιλιάδες στο δρόμο. Στην πόλη της Θεσσαλονίκης, οι φοιτητικοί σύλλογοι Πολιτικών Επιστημων, Φυσικού και Ηλεκτρολόγων-Μηχανολόγων μετά από γενικές συνελεύσεις στις σχολές τους, πήραν αποφάσεις αντίστασης απέναντι στο νόμο αυτό, στο πλαίσιο των οποίων πραγματοποιήθηκε και η κατάληψη του κτιρίου της Πρυτανείας του ΑΠΘ. Η επέμβαση της αστυνομίας, με παρότρυνση και του ίδιου του τότε πρύτανη Παπαϊωάννου ( ο οποίος είναι μάρτυρας κατηγορίας στις δίκες), ήταν άμεση. Την πρώτη ημέρα 22 Φεβρουαρίου συνελήφθησαν 31 άτομα, σε μια επιχείρηση εκκένωσης που ουσιαστικά απέτυχε, αφού εκατοντάδες φοιτητ(ρι)ών και αλληλέγγυου κόσμου έσπευσαν να διαδηλώσουν ενάντια στην εκκένωση και την παρουσία των αστυνομικών δυνάμεων εντός του πανεπιστημίου, μένοντας εν τέλει μαζικά στο κτίριο. Στις 11 Μάρτη, μέρα της ανακοινωμένης λήξης της κατάληψης, πραγματοποιείται για άλλη μια φορά επιχείρηση εκκένωσης, με δεκάδες να βρίσκονται στο κτίριο και εν τέλει 16 άτομα να συλλαμβάνονται.

Η κατάληψη της Πρυτανείας του ΑΠΘ αποτέλεσε κομβικό σημείο στην ανασυγκρότηση και όξυνση των φοιτητικών και των ευρύτερων κοινωνικών αντιστάσεων την εποχή τηςπανδημίας, όταν το κράτος όξυνε την επίθεση του στην κοινωνική βάση, εγκαταλείποντας το σύστημα υγείας στην τύχη του (με αποτέλεσμα χιλιάδες θανάτους) , καθώς και με σειρά αντικοινωνικών νόμων και καταστολή σε ένα περιβάλλον παρατεταμένων απαγορεύσεων κυκλοφορίας. Σε αυτό το πλαίσιο, εκατοντάδες, ίσως και χιλιάδες, άνθρωποι (κατά κύριο λόγο φοιτητές/ριες) μετά από καιρό κατάφεραν να συναντηθούν στο κατειλημμένο έδαφος της Πρυτανείας, να ζυμωθούν πολιτικά προς ριζοσπαστικές κατευθύνσεις, να οργανώσουντις αντιστάσεις τους σε επίπεδο βάσης. Διάφοροι κοινωνικοί και ταξικοί αγώνες συναντήθηκαν και συνδέθηκαν εκείνες τις 18 ημέρες. Στην Πρυτανεία, ο αγώνας ενάντια στον 4777 και την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση συνάντησε τον αγώνα ενάντια στην κρατική καταστολή που άρχιζε να απλώνεται σε όλη τη χώρα (βλ. Καταστολή και κινητοποιήσεις στηΝέα Σμύρνη), αλλά και τον αγώνα αλληλεγγύης στον πολιτικό κρατούμενο απεργό πείναςαπό 8/01/21 Δημήτρη Κουφοντίνα. Παράλληλα, αποτέλεσε εφαλτήριο για την περαιτέρω μαζικοποίηση και διάχυση των φοιτητικών αντιστάσεων σε κάθε σχολή, με καταλήψεις και δυναμικές πορείες όλη την άνοιξη του 2021 και κυρίως συνέβαλε στο μπόλιασμα αυτών των αντιστάσεων με νέα περιεχόμενα, αφήνοντας σημαντικές παρακαταθήκες για τα επόμενα χρόνια.

Τα χρόνια που ακολούθησαν οι φοιτητικές αντιστάσεις ενάντια στο νόμο 4777 (και όχι μόνο) δεν έχουν σταματήσει. Με καταλήψεις, πορείες, συνελεύσεις, συγκρούσεις οι φοιτητές και φοιτήτριες έχουν αγωνιστεί ενάντια στην αστυνομική παρουσία στο πανεπιστήμιο και την είσοδο των ΟΠΠΙ σε αυτό, σε προσπάθειες επιβολής πειθαρχικών, καθώς και σε κάθε πτυχή αυτού του νόμου που επιχειρείται να εφαρμοστεί. Παράλληλα, αντικοινωνικοί νόμοι, η ακρίβεια, κρατικές δολοφονίες, η ψήφιση του νέου ποινικού κώδικα, η συνεχιζόμενη γενοκτονία στην Παλαιστίνη και ό, τι συμπυκνώνει την επίθεση κράτους και κεφαλαίου στις ζωές μας καθημερινά αποτέλεσε αφορμή για την αναζωπύρωση των φοιτητικών αντιστάσεων. Την άνοιξη του 2023, στον απόηχο του κρατικού καπιταλιστικού εγκλήματος στα Τέμπη, οι δεκάδες καταλήψεις σχολών συνιστούσαν σημαντικό κομμάτι του ψηφιδωτού των μαζικών κοινωνικών αντιδράσεων που ξέσπασαν.

Πέρυσι τέτοια εποχή, εκδηλώθηκε ένα ακόμα μαζικό φοιτητικό κίνημα. Η καταστολή αυτή τη φορά ήταν πολύπλευρη, με τα ΜΜΕ να συκοφαντούν τον αγώνα καθημερινά, τις διοικήσειςτων σχολών να προχωρούν εκτεταμένα σε τηλεξεταστικες, τη ΔΑΠ να επανεμφανίζεται σε γενικές συνελεύσεις και τον αστυνομικοδικαστικό μηχανισμό να εκκενώνει καταλήψεις σχολών , να επιτίθεται σε διαδηλώσεις και να ασκεί διώξεις. Παρ όλα αυτά, το νομοσχέδιο για την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, ως επακόλουθο του ν.4777 στη συνεχιζόμενη εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, βρήκε μπροστά του χιλιάδες φοιτήτριες/ές στους δρόμους, σε πορείες και συγκρούσεις, στις γενικές συνελεύσεις και στις κατειλημμένες σχολές, σε πείσμα των κρατικών σχεδιασμών που επιχειρούν την πλήρη αποστείρωση στους χώρους που ζούμε και δραστηριοποιούμαστε καθημερινά.

Στο σήμερα, αυτοί οι σχεδιασμοί προχωρούν με γρήγορους ρυθμούς. Τον ερχόμενο Σεπτέμβρη προγραμματίζονται οι πρώτες διαγραφές χιλιάδων φοιτητών/ιών με βάση τον 4777, επομένως η εφαρμογή ή μη κι άλλων πτυχών του νόμου εξακολουθεί να είναι ένα σημαντικό διακύβευμα. Παράλληλα, ήδη διάφορα ιδιωτικά συμφέροντα ετοιμάζονται να"επενδύσουν" στο χώρο της παιδείας, ιδρύοντας ιδιωτικές πανεπιστημιακές σχολές, ενώ και η προσπάθεια αποστείρωσης συνεχίζεται. Τον τελευταίο χρόνο έχουν εκκενωθεί πολλά στέκια μέσα στα πανεπιστήμια και ειδικά στο ΑΠΘ ( πχ στέκι Primavera, στέκι μαθηματικού, Αυτοδιαχειριζόμενο Κυλικείο Ιατρικής), ενώ το όραμα των κρατούντων θέλει τις σχολές κλειστές τα σαββατοκύριακα και τα βράδια. Δραστηριότητες που συγκρούονται με την ακαδημαϊκή κανονικότητα, όπως μπαρ οικονομικής ενίσχυσης σχημάτων, δομών και πολιτικών ομαδοποιήσεων, πολιτικές εκδηλώσεις, μη εμπορευματικές, αυτοοργανωμένες συναυλίες, κρίνονται περιττές και καταστέλλονται. Χαρακτηριστικές, άλλωστε, ήταν οι εικόνες που είδαμε λίγους μήνες πριν στο ΕΜΠ, όπου αστυνομικές δυνάμεις εισέβαλαν μέσα στο χώρο του Κάτω Πολυτεχνείου, για να συλλάβουν μεταπτυχιακούς φοιτητές και ερευνητές/ριες, που πραγματοποιούσαν παρέμβαση, στη διάρκεια της "Βραδιάς του Ερευνητή", ενάντια στη γενοκτονία των Παλαιστινίων και για να καταδείξουν το ζήτημα της απλήρωτης εργασίας - έρευνας μέσα στα πανεπιστήμια, η οποία,μάλιστα εξυπηρετεί τα συμφέροντα του κεφαλαίου, του στρατού και της αστυνομίας. Λίγες ημέρες αργότερα είδαμε παρόμοιες εικόνες εδώ στην πόλη μας με τα ΜΑΤ να συλλαμβάνουν φοιτητές/ιες μέσα στη Φιλοσοφική ΑΠΘ, επειδή παρενέβησαν στον νυν πρύτανη Φειδά με αφορμή την πτώση ανελκυστήρα στις φοιτητικές εστίες.

Κι όλα αυτά σε ένα περιβάλλον ασφυκτικό που ακόμα και η συμμετοχή σου σε μια πορεία ποινικοποιείται (πχ δεκάδες προληπτικές προσαγωγές, 112 συλλήψεις στην πορεία της 6/12 στη Θεσσαλονίκη).

Σε αυτό το πλαίσιο, οι δίκες των αγωνιστών γενικότερα και των συλληφθέντων/εισών τηςκατάληψης Πρυτανείας εν προκειμένω αποτελούν μια αφορμή για να θυμόμαστε τους αγώνες του χθες, τα γεγονότα και τις συντροφικές σχέσεις που αυτοί έχτισαν, αλλά και τις μικρότερες ή μεγαλύτερες νίκες που φέρανε σαν αποτέλεσμα. Κι αυτό όχι για να αναπολούμε απλώς μια άνοιξη λίγα χρόνια πρίν, αλλά να παίρνουμε δύναμη, ώστε να οικοδομήσουμε τις αντιστάσεις που είναι αναγκαίες σήμερα.

Για όλους αυτούς τους λόγους, καλούμε όλα τα αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας σε συγκέντρωση αλληλεγγύης στα δικαστήρια Θεσσαλονίκης στις 3 Φεβρουαρίου 2025, που δικάζονται τα 16 συλληφθέντα άτομα της δεύτερης εκκένωσης της κατάληψης Πρυτανείας, η οποία πραγματοποιήθηκε στις 11/03/2021.

ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΣΤΑ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΑ ΑΤΟΜΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ ΠΡΥΤΑΝΕΙΑΣ

ΚΑΤΩ Ο ΝΟΜΟΣ 4777

ΣΎΓΚΡΟΥΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΉ ΑΝΑΔΙΆΡΘΡΩΣΗ

ΤΟ ΑΣΥΛΟ ΑΝΗΚΕΙ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Κάποια από τα συλληφθέντα άτομα της κατάληψης Πρυτανείας ΑΠΘ

πηγή : email που λάβαμε στις 1 Φεβρουαρίου 16h

Κάλεσμα αλληλεγγύης στους συλληφθέντες και τις συλληφθείσες της δεύτερης κατειλημμένης πρυτανείας το 2021.

Συγκέντρωση Δευτέρα 03/01 στις 9:00, Δικαστήρια Θεσσαλονίκης

Το 2021, με την πανδημία του COVID-19 να βρίσκεται σε έξαρση, την ανεπάρκεια του κράτους να αντιμετωπίσει τα αυξανόμενα κρούσματα που εκδηλώνονταν αλλά και τους θανάτους χιλιάδων ανθρώπων ως επακόλουθο, την υποβάθμιση της δημόσιας υγείας και την εξαθλίωση των εργαζομένων στον ίδιο τομέα αλλά και με το καθεστώς lockdown που επιβλήθηκε, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την πραγματικότητα μίας γενικευμένης κρίσης. Την περίοδο αυτή, κράτος και κεφάλαιο δημιουργούν το κατάλληλο έδαφος για να περάσουν προς ψήφιση νομοσχέδια για την εκπαίδευση, με χαρακτηριστικό το νομοσχέδιο για την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, γνωστό και ως Κεραμέως-Χρυσοχοϊδη (ν.4777/2021). Το νομοσχέδιο αυτό περιλάμβανε μια σειρά από αναδιαρθρώσεις στον εκπαιδευτικό τομέα με βασικές την τήρηση ορίου φοίτησης (ν+2), τις διαγραφές φοιτητών, τα πειθαρχικά, την ελάχιστη βάση εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, την δημιουργία πανεπιστημιακής αστυνομίας, την εξίσωση πτυχίων και την κατάργηση τμημάτων.

Το οξυμένο κλίμα σε συνδυασμό με τα πλάνα του κράτους να περάσει τις αντεκπαιδευτικές πολιτικές του θεωρώντας πως ο κόσμος δεν μπορεί να αντιδράσει, δημιούργησε με την σειρά του ένα φοιτητικό κίνημα με ριζοσπαστικές πρακτικές που αμφισβήτησε την κυριαρχία του κεφαλαίου και της ιδιωτικοποίησης στην εκπαίδευση και πέρασε στην αντεπίθεση με σκοπό να μη ψηφιστεί το νομοσχέδιο, θέτοντας υπό αμφισβήτηση τα πλάνα της κυριαρχίας. Μέσα από διαδικασίες βάσης, αποφάσεις φοιτητικών συλλόγων και καταλήψεις ξέσπασε ένα κύμα οργής που έμελλε να αλλάξει την όψη των απονεκρωμένων πανεπιστημίων που η εξουσία ήθελε να επιβάλει ως κανονικότητα. Κρίσιμη στιγμή και επίκεντρο του αγώνα αποτέλεσε η κατάληψη της Πρυτανείας του ΑΠΘ που αποτέλεσε κέντρο αγώνα πολλών δυνάμεων και συσπείρωσε όλα τα αγωνιστικά υποκείμενα που ήθελαν να αλλάξουν το μέλλον που επιφύλασσαν για την εκπαίδευση κράτος και κεφάλαιο.

Αυτό που πλέον αναφερόμαστε ως κίνημα του 2021, άφησε ως αποτύπωμα την δυναμική εκατοντάδων αγωνιστών και αγωνιστριών, φοιτητών και φοιτητριών αλλά και κάθε μέλος της κοινωνίας που συμμετείχε στις μαζικές διαδηλώσεις και καταλήψεις εκείνου του διαστήματος. Το νομοσχέδιο που τελικά ψηφίστηκε, βρήκε την ημέρα της ψήφισης του την απάντηση που δόθηκε στον δρόμο από χιλιάδες κόσμου που συγκρούστηκε με τις αστυνομικές δυνάμεις έξω από το Υπουργείο. Η κατάληψη της Πρυτανείας ασφαλώς και οδήγησε σε ένα όργιο καταστολής από της δυνάμεις της αστυνομίας και όλα τα ένστολα καθάρματα, που εισέβαλαν στο άσυλο και προχώρησαν στην διπλή εκκένωση της αλλά και στον ξυλοδαρμό και τις συλλήψεις δεκάδων φοιτητών και φοιτητριών.

Τα σχέδια κράτους και κεφαλαίου έκτοτε μας είναι απολύτως γνωστά: πλήρης ιδιωτικοποίηση της δημόσιας παιδείας με την περσινή ψήφιση του νομοσχεδίου για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, αποπολιτικοποίηση και απονέκρωση των πανεπιστημίων, κατάργηση του ασύλου και άνοιγμα του δρόμου σε επενδυτές για να επελάσει το κεφάλαιο πάνω από τις ανάγκες μας. Καταστολή των αγωνιζόμενων, εκκενώσεις καταλήψεων και γκρέμισμα των στεκιών των φοιτητών, πειθαρχικές διώξεις και διαρκής καταπάτηση του ασύλου με τα ΜΑΤ να βαδίζουν ανενόχλητα με κάθε ευκαιρία συλλαμβάνοντας και χτυπώντας κόσμο.

Στεκόμαστε αλληλέγγυοι και αλληλέγγυες απέναντι σε όσους και όσες αγωνίζονται για δημόσια δωρεάν παιδεία διεκδικώντας τα αυτονόητα. Διεκδικώντας ζωή με αξιοπρέπεια και πτυχία με αξία, για μια παιδεία χωρίς ταξικούς φραγμούς με ελεύθερη πρόσβαση για όλη την κοινωνία, για ασφαλείς συνθήκες διαβίωσης στις φοιτητικές εστίες και αξιοπρεπές φαγητό στην λέσχη. Προτάσσουμε την οργάνωση των φοιτητών και των φοιτητριών από τα κάτω, σε ελευθεριακά σχήματα με διαδικασίες βάσης και οριζόντια δομή χωρίς ιεραρχικές σχέσεις για την οικοδόμηση ενός ριζοσπαστικού φοιτητικού κινήματος ικανού να υψώσει εμπόδια στην επέλαση του κεφαλαίου στην δημόσια και δωρεάν παιδεία.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΙΣΕΣ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΗΣ ΕΚΚΕΝΩΣΗΣ ΤΗΣ ΠΡΥΤΑΝΕΙΑΣ

ΟΧΙ ΠΑΙΔΕΙΑ ΓΙΑ ΛΙΓΟΥΣ ΚΑΙ ΕΚΛΕΚΤΟΥΣ - ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΤΩΝ ΤΑΞΙΚΩΝ ΦΡΑΓΜΩΝ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ

Libertatia, συλλογικότητα για τον ελευθεριακό κομμουνισμό.

Δευτέρα 3/02 - 9:00 συγκέντρωση αλληλεγγύης για τους/ις συλληφθέντες/εισες της 2ης εκκένωσης της κατειλημμένης πρυτανείας στα δικαστήρια Θεσσαλονίκης

Μετράμε σχεδόν 4 χρόνια από το ξέσπασμα του φοιτητικού κινήματος του '21 - ενός ριζοσπαστικού αγώνα που αποτέλεσε σημείο αναφοράς για την αναζωπύρωση του αντιεξουσιαστικού λόγου εντός των πανεπιστημίων και κατάφερε να θέσει τρανταχτά υπό αμφισβήτηση τα κρατικά αφηγήματα. Την χρονιά του '21 διανύαμε μια περίοδο γενικευμένης κρίσης. Η έξαρση της πανδημίας, το καθεστώς lockdown και τα αυξανόμενα ποσοστά θανάτων καθημερινά αποτέλεσαν πρόσφορο έδαφος για την κυβέρνηση να θέσει σε εφαρμογή εγκληματικά νομοσχέδια, συμπεριλαμβανομένου του νόμου Κεραμέως - Χρυσοχοϊδη (ν.4777/2021) στα πλαίσια της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης.

Κράτος και αφεντικά εκμεταλλευόμενοι τις συνθήκες εγκλεισμού θεώρησαν - εσφαλμένα - ότι η θέσπιση των εν λόγω μεταρρυθμίσεων θα πέσει αμαχητί, δίχως να συνυπολογίσουν την οργή της κοινωνίας που έμελλε να ξεσπάσει εναντίον τους. Η μαζική παρουσία και συνάντηση ετερόκλητων ατόμων σε διαδικασίες βάσεις, η δυναμική στις διαδηλώσεις και η στήριξη όλων των επιμέρους δράσεων προετοίμασαν το έδαφος για όσα επρόκειτο να ακολουθήσουν - την συσπείρωση του κόσμου, την ετοιμότητα του, την αντίσταση που αναπτύχθηκαν στο Κατειλημμένο Κέντρο Αγώνα της Πρυτανείας. Οι μερικές εκατοντάδες φοιτητών/τριών που κινητοποιήθηκαν από τις αρχές του Γενάρη κατάφεραν μέσω της συστηματικής δράσης τους να συσπειρώσουν πλήθος κόσμου και να προβούν -ως χιλιάδες πλέον- σε μαχητικές κινήσεις, όπως η κατάληψη της πρυτανείας.

Το κίνημα του '21 άφησε σημαντικό αποτύπωμα, καθώς την περίοδο εκείνη σημειώθηκαν οι πιο μαζικές διαδηλώσεις των τελευταίων χρόνων - με χαρακτηριστική την συγκέντρωση αλληλεγγύης στους συλληφθέντες/ισσες της αστυνομικής επιχείρησης- εκκένωσης έξω από τα δικαστήρια, καθώς επίσης και την μαζική διαδήλωση που πραγματοποιήθηκε την ημέρα ψήφισης του νομοσχεδίου, η οποία δέχτηκε έντονη καταστολή ύστερα από το ξέσπασμα συγκρούσεων έξω από το ΥΜΑΘ.

Παρά τις τότε κατασταλτικές μεθοδεύσεις ο αγωνιζόμενος κόσμος απέδειξε ότι είναι ικανός να ισοπεδώσει τον φόβο της κρατικής τρομοκρατίας με μοναδικό όπλο το δίκιο του αγώνα του.

Ο φόβος του κράτους να ναρκοθετήσει κάθε επικείμενο κοινωνικό-ταξικό ξέσπασμα αποτυπώνεται έντονα στο σήμερα. Η πολιτική ατζέντα περιλαμβάνει ευκρινώς την μετατροπή του πανεπιστημίου σε έναν αποστειρωμένο χώρο - πράγμα που καθίσταται σαφές αφενός μέσω πολυάριθμων νομοσχεδίων που στοχεύουν την πλήρη απόσχιση της παιδείας από τον κοινωνικοπολιτικό της χαρακτήρα και αφετέρου μέσω της ολοένα εντεινόμενης καταστολής απέναντι σε κάθε ριζοσπαστική δράση. Ο νόμος 4777, το όριο φοίτησης (ν+2), τα πειθαρχικά, οι διαγραφές, η ελάχιστη βάση εισαγωγής, οι εξισώσεις πτυχίων, καταργήσεις τμημάτων, η ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης αποτελούν ορισμένα παραδείγματα μεταρρυθμίσεων που καταδεικνύουν την επιδίωξη του κράτους να αποδεσμεύσει πλήρως το πανεπιστήμιο από τον δημόσιο χαρακτήρα του, εντείνοντας παράλληλα τους ταξικούς διαχωρισμούς, την εξατομίκευση και τις σχέσεις ανταγωνισμού. Ταυτόχρονα- στην κατεύθυνση της προληπτικής αντιεξέγερσης και των επιταγών «νόμος και τάξη» - το κράτος προχωρά σε στρατολόγηση δυνάμεων της αστυνομίας, αλλεπάλληλες συλλήψεις φοιτητών/τριών, εκκενώσεις στεκιών και καταλήψεων και έντονη στοχοποίηση κάθε αναρχικής χροιάς τόσο εντός όσο και εκτός των πανεπιστήμιών. Αυτό έχει επιφέρει σταδιακά την μετατροπή του πανεπιστημίου από ένα πεδίο μόνιμης σύγκρουσης και αντεπίθεσης σε ένα χώρο αδράνειας και υποταγής, όπου ελλοχεύει αδιάκοπα ο φόβος ποινικοποίησης κάθε αντιεξουσιαστικής δράσης.

Όσο όμως επιτρέπουμε στους εξουσιαστές να αποφασίζουν για τις ζωές μας, τόσο εμείς θα μένουμε αμέτοχοι θεατές απέναντι στον εξευτελισμό των συνθηκών διαβίωσης μας, στην φίμωση της οργής μας, στην ισοπέδωση όσων πιστεύουμε και θέλουμε να κάνουμε πράξη. Παρά τις προσπάθειες του κράτους να εξοντώσει ηθικά και πολιτικά τους αγωνιζόμενους αυτού του κόσμου, χρέος μας είναι να αποδείξουμε ότι το νήμα του '21 είναι ικανό να φτάσει στο σήμερα ως μαχητική απάντηση στην τρομοκρατία που κράτος και αφεντικά πασχίζουν να εδραιώσουν. Ο κόσμος που συναντήθηκε στον δρόμο τότε είναι ικανός να επανασυσπειρωθεί προκειμένου να επανακτήσει τα χαμένα εδάφη, να πάρει πίσω όσα του στέρησαν και να φροντίσει πως ο συσχετισμός θα είναι πάντα με το μέρος του. Ενάντια σε κάθε μορφή εξουσίας, ο αναρχικός αγώνας θα συνιστά μόνιμο μέτωπο σύγκρουσης με τον σύγχρονο ολοκληρωτισμό και θα συνεχίσει να θέτουν τα θεμέλια για την δημιουργία ενός κόσμου ισότητας και ελευθερίας.

Ο ΦΟΒΟΣ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥ ΣΥΛΛΦΘΕΝΤΕΣ/ΕΙΣΕΣ

ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ

Αναρχική Συνέλευση Φοιτητών/τριών Quieta Movere

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΥΣ/ΙΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ/ΕΙΣΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ 2Η ΕΚΚΕΝΩΣΗ ΤΗΣ ΠΡΥΤΑΝΕΙΑΣ ΤΟ '21

ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΔΕΥ 3/2 09.00

Αν κάτι χρειάζεται να κρατήσουμε από τα "χρόνια της καραντίνας", αυτό θα ήταν ότι κράτος και κεφάλαιο δεν προσέφεραν τίποτα παραπάνω από ένα γερό χτύπημα τρομοκρατίας ενάντια στην κοινωνική βάση, με μηδαμινή μέριμνα για την υγεία και παράλληλα με την εντατική προσπάθεια αποστέρησής μας κάθε ίχνους ελευθερίας. Σαφέστατα, το πανεπιστήμιο δεν θα μπορούσε να μείνει έξω από την εξίσωση, με την μεταφορά των μαθημάτων ηλεκτρονικά -πράγμα το οποίο βλέπουμε να έχει αφήσει κατάλοιπα μέχρι και σήμερα- και την πλήρη απονέκρωση του κάμπους. Την ίδια στιγμή και μέσα σε αυτό το πλαίσιο "παγώματος" ενός βασικού πεδίου ζύμωσης και δραστηριοποίησης των αγωνιστών, βόλευε αρκετά το κράτος να περάσει κάθε λογής αντικοινωνικούς νόμους μεταξύ των οποίων και ο νόμος Κεραμέως- Χρυσοχοΐδη 4777 που ήρθε να φέρει την ΕΒΕ, τις κάμερες και τους μπάτσους στις σχολές, το ν+2 όριο φοίτησης…

Έτσι, λοιπόν, κατά την διάρκεια του lockdown οι φοιτητ(ρι)ες καταφέραν να συσπειρωθούν απέναντι στην περαιτέρω υποβάθμιση των σπουδών και των ζωών μας και ξέσπασαν αντιδράσεις που μπόρεσαν να συνθέσουν το κίνημα του '21, με κομβικό σημείο αυτού στην Θεσσαλονίκη, την κατάληψη της πρυτανείας στις 22/2. Η πρώτη εκκένωση του κτιρίου δεν μπόρεσε να αποτελέσει εμπόδιο στην οργή του κόσμου, την διάθεση και επιμονή να οργανώσει αντιδράσεις στην βάση αντιεξουσιαστικών και αυτοοργανωμένων χαρακτηριστικών. Πολύ περισσότερο, κατάληψη της Πρυτανείας στηρίχθηκε από εκατοντάδες άτομα και αποτέλεσε ένα ορόσημο, μια ζωντανή απόδειξη ότι απέναντι σε κάθε αιμοσταγές πρόσταγμα του κράτους το φοιτητικό κίνημα θα βρίσκεται μπροστά, με ανοιχτά πλαίσια και μαζικότατες διαδικασίες, πορείες και συγκρούσεις. Η επιλογή του κράτους και των μηχανισμών του να προχωρήσουν σε 2η εκκένωση του κτιρίου με 16 συλλήψεις στις 11/03 -που άλλωστε είχε αποφασιστεί ως μέρα λήξης της κατάληψης- δεν ήταν καθόλου τυχαία ενώ δεν έλλειψαν και τα ανάλογα επικοινωνιακά τρικ, με βασικό κιόλας ρόλο του τότε πρύτανη- Παπαϊωάννου. Ωστόσο, η απάντηση που δόθηκε στους δρόμους εκείνες τις μέρες αλλά και έξω από τα δικαστήρια είναι ενδεχομένως αρκετά ενδεικτικές του τί μας έδωσε η Πρυτανεία.

Το κίνημα του '21 δεν μπορεί να παραμείνει κλειστό σε κάποιο "χρονοντούλαπο των κινημάτων", ούτε βέβαια και έχουμε κάποια αυταπάτη ότι τα κεκτημένα της πρυτανείας για το αυτοοργανωμένο κίνημα είναι πανάκεια. Παρ' όλα αυτά βρίσκεται ζωντανό στο μυαλό μας, για να μας θυμίζει ότι ο οργανωμένος αγώνας και τα αντιεξουσιαστικά χαρακτηριστικά είναι και αυτά που μπορούν να αντιπαρατεθούν με το κράτος, να παγώσουν τον χρόνο και να δημιουργήσουν ισχυρές σχέσεις και αντιστάσεις απέναντι σε κάθε προσπάθεια υποτίμησης των σπουδών και των ζωών μας.

4 χρόνια μετά ακόμα να μας ξεριζώσετε, πάντα θα ανθίζουμε!

ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ
ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ
ΤΟ ΑΣΥΛΟ ΑΝΗΚΕΙ Σ ΟΛΗ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ
ΚΑΤΩ Ο Ν.4777

Ελευθεριακό Σχήμα Φιλοσοφικής