Τετάρτη 29 Ιανουαρίου 2025 στις 20.30
Προβολή ταινίας: The Elephant Man, του David Lynch
Νέος κύκλος ταινιών, με αφιέρωμα στον David Lynch. Αυτήν την Τετάρτη 29/1 στις 20.30 η προβολή της ταινίας "The Elephant Man".
- "Αυτό το έκθεμα υποβιβάζει τους θεατές και το δόλιο το πλάσμα".
- "Είναι φρικιό, πώς αλλιώς μπορεί να ζήσει;", απαντά ο ιδιοκτήτης του πλάσματος που βιοπορίζεται εκθέτοντας τον Τζον Μέρικ στο τσίρκο.
- "Άλλο τα φρικιά, αυτό είναι τερατώδες".
"Λόγω του δέρματος που κρέμεται, την κύρτωση σπονδυλικής στήλης, του υπερμεγέθους δεξιού χεριού, την ακραία διόγκωση του κρανίου, την εκτεταμένη περιοχή που καλύπτουν τα ινώδη εξογκώματα, αποκαλείται άνθρωπος ελέφαντας": είναι η πραγματική ιστορία του Τζόζεφ Μέρικ (στην ταινία: Τζον Μέρικ) που έζησε στη Βικτωριανή εποχή και υπέφερε από το άγνωστο τότε Σύνδρομο Πρωτέα, μια εξαιρετικά σπάνια και πολύπλοκη διαταραχή.
Ο άνθρωπος ως θέαμα και η εξουσία βασισμένη στην κοσμοθεωρία του θεάματος: άλλοι κακοποιούν σωματικά τον Μέρικ χτυπώντας τον σαν μια κατώτερη μορφή ύπαρξης. Άλλοι τον κακοποιούν ψυχικά πληρώνοντας για να δουν κάτι που θεωρούν ως τερατώδες ώστε παρατηρώντας τον αποτροπιασμένοι, να επιβεβαιώσουν την ανωτερότητά τους τόσο σε επίπεδο εικόνας όσο και ηθικής, με την έννοια ότι αυτή η έντονη σωματική παραμόρφωση δεν είναι μόνο φυσικής, βιολογικής τάξης αλλά, κυρίως, δεν μπορεί παρά να πρόκειται για μια θεία τιμωρία των αμαρτιών της μητέρας του, ενός ανθρώπου τού οικογενειακού του περιβάλλοντος. Πληρώνοντας, επίσης, για την ικανοποίηση της ανάγκης για νέες μορφές διασκέδασης με οποιονδήποτε τρόπο, για ένα οποιοδήποτε έντονο συναίσθημα σε μια άδεια ζωή, όπως αυτό της αποστροφής για ένα ανθρώπινο πλάσμα. Ή οι επιστήμονες που τον φροντίζουν με τη φιλοδοξία μιας νέας επιστημονικής ανακάλυψης, μιας νέας ασθένειας και τής ονοματοδοσίας της, των τρόπων θεραπείας της και της συνακόλουθης διάδοσης της φήμης τους. Ή, τέλος, η υψηλή κοινωνία μαζί με την ανώτερη οικονομικά τάξη, που τον χειροκροτούν επιδεικνύοντας μια νοοτροπία συμπερίληψης της διαφορετικότητας του ώστε να βεβαιώσουν την ηθική ανωτερότητά τους- κρύβοντας την αποστροφή, τον οίκτο τους.
Ο Τζον Μέρικ γίνεται ένας αποκαλυπτικός καθρέφτης των κρυμμένων κινήτρων μας.
Σε σχέση με το υπόλοιπο έργο του, εδώ ο Λιντς σκηνοθετεί περισσότερο "κλασσικά" υιοθετώντας μια γραμμική αφήγηση- όμως, μια ταινία του Λιντς πάντα έχει μια ονειρική, παραισθητική διάσταση. Με τη συνδρομή των εξαιρετικών ερμηνειών του Τζον Χαρτ και του Άντονι Χόπκινς, η ανθρωποκεντρική σκηνοθετική ματιά του διαχέει τη συγκίνηση: γιατί, όταν αναπαράγουμε σχεδόν μηχανικά ότι "η ομορφιά θα σώσει τον κόσμο", παρακολουθώντας την ταινία θυμόμαστε ότι ομορφιά είναι η ανοιχτωσιά της καρδιάς σ'έναν διεφθαρμένο κόσμο τον οποίο πάντα επικαλούμαστε ως αποκλειστικό λόγο των περιχαρακώσεών μας- μια ανοιχτή καρδιά, μια αγνή φύση σαν του Τζον Μέρικ που δεν αναπαράγει εκδικητικά την κακοποίηση που υφίσταται.
πηγή : email που λάβαμε στις 25 Ιανουαρίου 19h