kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Συγκέντρωση αλληλεγγύης στους συλληφθέντες/είσες της εκκενωσης της πρυτανείας

Μετράμε σχεδόν 4 χρόνια από το ξέσπασμα του φοιτητικού κινήματος του '21 - ενός ριζοσπαστικού αγώνα που αποτέλεσε σημείο αναφοράς για την αναζωπύρωση του αντιεξουσιαστικού λόγου εντός των πανεπιστημίων και κατάφερε να θέσει τρανταχτά υπό αμφισβήτηση τα κρατικά αφηγήματα. Την χρονιά του '21 διανύαμε μια περίοδο γενικευμένης κρίσης. Η έξαρση της πανδημίας, το καθεστώς lockdown και τα αυξανόμενα ποσοστά θανάτων καθημερινά αποτέλεσαν πρόσφορο έδαφος για την κυβέρνηση να θέσει σε εφαρμογή εγκληματικά νομοσχέδια, συμπεριλαμβανομένου του νόμου Κεραμέως - Χρυσοχοϊδη (ν.4777/2021) στα πλαίσια της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης.

Κράτος και αφεντικά εκμεταλλευόμενοι τις συνθήκες εγκλεισμού θεώρησαν - εσφαλμένα - ότι η θέσπιση των εν λόγω μεταρρυθμίσεων θα πέσει αμαχητί, δίχως να συνυπολογίσουν την οργή της κοινωνίας που έμελλε να ξεσπάσει εναντίον τους. Η μαζική παρουσία και συνάντηση ετερόκλητων ατόμων σε διαδικασίες βάσεις, η δυναμική στις διαδηλώσεις και η στήριξη όλων των επιμέρους δράσεων προετοίμασαν το έδαφος για όσα επρόκειτο να ακολουθήσουν - την συσπείρωση του κόσμου, την ετοιμότητα του, την αντίσταση που αναπτύχθηκαν στο Κατειλημμένο Κέντρο Αγώνα της Πρυτανείας. Οι μερικές εκατοντάδες φοιτητών/τριών που κινητοποιήθηκαν από τις αρχές του Γενάρη κατάφεραν μέσω της συστηματικής δράσης τους να συσπειρώσουν πλήθος κόσμου και να προβούν -ως χιλιάδες πλέον- σε μαχητικές κινήσεις, όπως η κατάληψη της πρυτανείας.

Το κίνημα του '21 άφησε σημαντικό αποτύπωμα, καθώς την περίοδο εκείνη σημειώθηκαν οι πιο μαζικές διαδηλώσεις των τελευταίων χρόνων - με χαρακτηριστική την συγκέντρωση αλληλεγγύης στους συλληφθέντες/ισσες της αστυνομικής επιχείρησης- εκκένωσης έξω από τα δικαστήρια, καθώς επίσης και την μαζική διαδήλωση που πραγματοποιήθηκε την ημέρα ψήφισης του νομοσχεδίου, η οποία δέχτηκε έντονη καταστολή ύστερα από το ξέσπασμα συγκρούσεων έξω από το ΥΜΑΘ.

Παρά τις τότε κατασταλτικές μεθοδεύσεις ο αγωνιζόμενος κόσμος απέδειξε ότι είναι ικανός να ισοπεδώσει τον φόβο της κρατικής τρομοκρατίας με μοναδικό όπλο το δίκιο του αγώνα του.

Ο φόβος του κράτους να ναρκοθετήσει κάθε επικείμενο κοινωνικό-ταξικό ξέσπασμα αποτυπώνεται έντονα στο σήμερα. Η πολιτική ατζέντα περιλαμβάνει ευκρινώς την μετατροπή του πανεπιστημίου σε έναν αποστειρωμένο χώρο - πράγμα που καθίσταται σαφές αφενός μέσω πολυάριθμων νομοσχεδίων που στοχεύουν την πλήρη απόσχιση της παιδείας από τον κοινωνικοπολιτικό της χαρακτήρα και αφετέρου μέσω της ολοένα εντεινόμενης καταστολής απέναντι σε κάθε ριζοσπαστική δράση. Ο νόμος 4777, το όριο φοίτησης (ν+2), τα πειθαρχικά, οι διαγραφές, η ελάχιστη βάση εισαγωγής, οι εξισώσεις πτυχίων, καταργήσεις τμημάτων, η ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης αποτελούν ορισμένα παραδείγματα μεταρρυθμίσεων που καταδεικνύουν την επιδίωξη του κράτους να αποδεσμεύσει πλήρως το πανεπιστήμιο από τον δημόσιο χαρακτήρα του, εντείνοντας παράλληλα τους ταξικούς διαχωρισμούς, την εξατομίκευση και τις σχέσεις ανταγωνισμού. Ταυτόχρονα- στην κατεύθυνση της προληπτικής αντιεξέγερσης και των επιταγών «νόμος και τάξη» - το κράτος προχωρά σε στρατολόγηση δυνάμεων της αστυνομίας, αλλεπάλληλες συλλήψεις φοιτητών/τριών, εκκενώσεις στεκιών και καταλήψεων και έντονη στοχοποίηση κάθε αναρχικής χροιάς τόσο εντός όσο και εκτός των πανεπιστήμιών. Αυτό έχει επιφέρει σταδιακά την μετατροπή του πανεπιστημίου από ένα πεδίο μόνιμης σύγκρουσης και αντεπίθεσης σε ένα χώρο αδράνειας και υποταγής, όπου ελλοχεύει αδιάκοπα ο φόβος ποινικοποίησης κάθε αντιεξουσιαστικής δράσης.

Όσο όμως επιτρέπουμε στους εξουσιαστές να αποφασίζουν για τις ζωές μας, τόσο εμείς θα μένουμε αμέτοχοι θεατές απέναντι στον εξευτελισμό των συνθηκών διαβίωσης μας, στην φίμωση της οργής μας, στην ισοπέδωση όσων πιστεύουμε και θέλουμε να κάνουμε πράξη. Παρά τις προσπάθειες του κράτους να εξοντώσει ηθικά και πολιτικά τους αγωνιζόμενους αυτού του κόσμου, χρέος μας είναι να αποδείξουμε ότι το νήμα του '21 είναι ικανό να φτάσει στο σήμερα ως μαχητική απάντηση στην τρομοκρατία που κράτος και αφεντικά πασχίζουν να εδραιώσουν. Ο κόσμος που συναντήθηκε στον δρόμο τότε είναι ικανός να επανασυσπειρωθεί προκειμένου να επανακτήσει τα χαμένα εδάφη, να πάρει πίσω όσα του στέρησαν και να φροντίσει πως ο συσχετισμός θα είναι πάντα με το μέρος του. Ενάντια σε κάθε μορφή εξουσίας, ο αναρχικός αγώνας θα συνιστά μόνιμο μέτωπο σύγκρουσης με τον σύγχρονο ολοκληρωτισμό και θα συνεχίσει να θέτουν τα θεμέλια για την δημιουργία ενός κόσμου ισότητας και ελευθερίας.

Δευτέρα 20/1 - 9:00 συγκέντρωση αλληλεγγύης για τους/ις συλληφθέντες/εισες της 2ης εκκένωσης της κατειλημμένης πρυτανείας στα δικαστήρια Θεσσαλονίκης

Ο ΦΟΒΟΣ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥ ΣΥΛΛΦΘΕΝΤΕΣ/ΕΙΣΕΣ

ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ

Αναρχική Συνέλευση Φοιτητ(ρι)ών Quieta Movere

από Κάποια από τα συλληφθέντα της Πρυτανείας

Για τη Δευτέρα 20 Ιανουαρίου 2025 έχει οριστεί η δίκη των 16 συλληφθέντων/ισσών της δεύτερης εκκένωσης της κατάληψης Πρυτανείας (11/03/2021).

Ο νόμος Κεραμέως-Χρυσοχοΐδη (ν.4777/2021) προβλέπει την ελάχιστη βάση εισαγωγής που αφήνει κάθε χρόνο επιπλέον 20.000 μαθητές/ριες εκτός πανεπιστημίων, την πανεπιστημιακή αστυνομία και την περαιτέρω άρση του πανεπιστημιακού ασύλου (όπως είχαν κάνει πριν κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ), το όριο φοίτησης στα ν+ν/2 έτη, τα πειθαρχικά συμβούλια, τα συστήματα ασφαλείας και παρακολούθησης. Το κράτος, εκμεταλλευόμενο την απαγόρευση κυκλοφορίας και διαδηλώσεων λόγω της πανδημίας του covid-19, πέρασε πολλούς αντικοινωνικούς νόμους, όπως αυτός της απαγόρευσης των διαδηλώσεων, ο αντεργατικός νόμος Χατζηδάκη της κατάργησης του 8ώρου και ποινικοποίησης της απεργίας και του συνδικαλισμού κ.ά. Στο πλαίσιο αυτό, των ταξικών φραγμών, της καταστολής, της πειθάρχησης και της ευθυγράμμισης με τις επιταγές τουκεφαλαίου, κινείται και ο ισχύων νόμος 4777, όπως και οι επόμενοι νόμοι που πέρασαν για την παιδεία.

Επιστρέφοντας στον Φεβρουάριο του 2021, τις ημέρες πριν και μετά την ψήφιση του νόμου, ξεκίνησαν να εκδηλώνονται οι αντιστάσεις των φοιτητ(ρι)ών και του αλληλέγγυου κόσμου ενάντια στην καταπάτηση των ελευθεριών τους εντός και εκτός πανεπιστημίου. Σε καθεστώς απαγόρευσης συναθροίσεων φοιτητές και φοιτήτριες μετά από επίμονη προσπάθεια και συλλήψεις κατάφεραν να βγουν κατά χιλιάδες στο δρόμο. Στην πόλη της Θεσσαλονίκης, οι φοιτητικοί σύλλογοι Πολιτικών Επιστημων, Φυσικού και Ηλεκτρολόγων-Μηχανολόγων μετά από γενικές συνελεύσεις στις σχολές τους, πήραν αποφάσεις αντίστασης απέναντι στο νόμο αυτό, στο πλαίσιο των οποίων πραγματοποιήθηκε και η κατάληψη του κτιρίου της Πρυτανείας του ΑΠΘ. Η επέμβαση της αστυνομίας, με παρότρυνση και του ίδιου του τότε πρύτανη Παπαϊωάννου ( ο οποίος είναι μάρτυρας κατηγορίας στις δίκες), ήταν άμεση. Την πρώτη ημέρα 22 Φεβρουαρίου συνελήφθησαν 31 άτομα, σε μια επιχείρηση εκκένωσης που ουσιαστικά απέτυχε, αφού εκατοντάδες φοιτητ(ρι)ών και αλληλέγγυου κόσμου έσπευσαν να διαδηλώσουν ενάντια στην εκκένωση και την παρουσία των αστυνομικών δυνάμεων εντός του πανεπιστημίου, μένοντας εν τέλει μαζικά στο κτίριο. Στις 11 Μάρτη, μέρα της ανακοινωμένης λήξης της κατάληψης, πραγματοποιείται για άλλη μια φορά επιχείρηση εκκένωσης, με δεκάδες να βρίσκονται στο κτίριο και εν τέλει 16 άτομα να συλλαμβάνονται.

Η κατάληψη της Πρυτανείας του ΑΠΘ αποτέλεσε κομβικό σημείο στην ανασυγκρότηση και όξυνση των φοιτητικών και των ευρύτερων κοινωνικών αντιστάσεων την εποχή τηςπανδημίας, όταν το κράτος όξυνε την επίθεση του στην κοινωνική βάση, εγκαταλείποντας το σύστημα υγείας στην τύχη του (με αποτέλεσμα χιλιάδες θανάτους) , καθώς και με σειρά αντικοινωνικών νόμων και καταστολή σε ένα περιβάλλον παρατεταμένων απαγορεύσεων κυκλοφορίας. Σε αυτό το πλαίσιο, εκατοντάδες, ίσως και χιλιάδες, άνθρωποι (κατά κύριο λόγο φοιτητές/ριες) μετά από καιρό κατάφεραν να συναντηθούν στο κατειλημμένο έδαφος της Πρυτανείας, να ζυμωθούν πολιτικά προς ριζοσπαστικές κατευθύνσεις, να οργανώσουντις αντιστάσεις τους σε επίπεδο βάσης. Διάφοροι κοινωνικοί και ταξικοί αγώνες συναντήθηκαν και συνδέθηκαν εκείνες τις 18 ημέρες. Στην Πρυτανεία, ο αγώνας ενάντια στον 4777 και την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση συνάντησε τον αγώνα ενάντια στην κρατική καταστολή που άρχιζε να απλώνεται σε όλη τη χώρα (βλ. Καταστολή και κινητοποιήσεις στηΝέα Σμύρνη), αλλά και τον αγώνα αλληλεγγύης στον πολιτικό κρατούμενο απεργό πείναςαπό 8/01/21 Δημήτρη Κουφοντίνα. Παράλληλα, αποτέλεσε εφαλτήριο για την περαιτέρω μαζικοποίηση και διάχυση των φοιτητικών αντιστάσεων σε κάθε σχολή, με καταλήψεις και δυναμικές πορείες όλη την άνοιξη του 2021 και κυρίως συνέβαλε στο μπόλιασμα αυτών των αντιστάσεων με νέα περιεχόμενα, αφήνοντας σημαντικές παρακαταθήκες για τα επόμενα χρόνια.

Τα χρόνια που ακολούθησαν οι φοιτητικές αντιστάσεις ενάντια στο νόμο 4777 (και όχι μόνο) δεν έχουν σταματήσει. Με καταλήψεις, πορείες, συνελεύσεις, συγκρούσεις οι φοιτητές και φοιτήτριες έχουν αγωνιστεί ενάντια στην αστυνομική παρουσία στο πανεπιστήμιο και την είσοδο των ΟΠΠΙ σε αυτό, σε προσπάθειες επιβολής πειθαρχικών, καθώς και σε κάθε πτυχή αυτού του νόμου που επιχειρείται να εφαρμοστεί. Παράλληλα, αντικοινωνικοί νόμοι, η ακρίβεια, κρατικές δολοφονίες, η ψήφιση του νέου ποινικού κώδικα, η συνεχιζόμενη γενοκτονία στην Παλαιστίνη και ό, τι συμπυκνώνει την επίθεση κράτους και κεφαλαίου στις ζωές μας καθημερινά αποτέλεσε αφορμή για την αναζωπύρωση των φοιτητικών αντιστάσεων. Την άνοιξη του 2023, στον απόηχο του κρατικού καπιταλιστικού εγκλήματος στα Τέμπη, οι δεκάδες καταλήψεις σχολών συνιστούσαν σημαντικό κομμάτι του ψηφιδωτού των μαζικών κοινωνικών αντιδράσεων που ξέσπασαν.

Πέρυσι τέτοια εποχή, εκδηλώθηκε ένα ακόμα μαζικό φοιτητικό κίνημα. Η καταστολή αυτή τη φορά ήταν πολύπλευρη, με τα ΜΜΕ να συκοφαντούν τον αγώνα καθημερινά, τις διοικήσειςτων σχολών να προχωρούν εκτεταμένα σε τηλεξεταστικες, τη ΔΑΠ να επανεμφανίζεται σε γενικές συνελεύσεις και τον αστυνομικοδικαστικό μηχανισμό να εκκενώνει καταλήψεις σχολών , να επιτίθεται σε διαδηλώσεις και να ασκεί διώξεις. Παρ όλα αυτά, το νομοσχέδιο για την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, ως επακόλουθο του ν.4777 στη συνεχιζόμενη εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, βρήκε μπροστά του χιλιάδες φοιτήτριες/ές στους δρόμους, σε πορείες και συγκρούσεις, στις γενικές συνελεύσεις και στις κατειλημμένες σχολές, σε πείσμα των κρατικών σχεδιασμών που επιχειρούν την πλήρη αποστείρωση στους χώρους που ζούμε και δραστηριοποιούμαστε καθημερινά.

Στο σήμερα, αυτοί οι σχεδιασμοί προχωρούν με γρήγορους ρυθμούς. Τον ερχόμενο Σεπτέμβρη προγραμματίζονται οι πρώτες διαγραφές χιλιάδων φοιτητών/ιών με βάση τον 4777, επομένως η εφαρμογή ή μη κι άλλων πτυχών του νόμου εξακολουθεί να είναι ένα σημαντικό διακύβευμα. Παράλληλα, ήδη διάφορα ιδιωτικά συμφέροντα ετοιμάζονται να"επενδύσουν" στο χώρο της παιδείας, ιδρύοντας ιδιωτικές πανεπιστημιακές σχολές, ενώ και η προσπάθεια αποστείρωσης συνεχίζεται. Τον τελευταίο χρόνο έχουν εκκενωθεί πολλά στέκια μέσα στα πανεπιστήμια και ειδικά στο ΑΠΘ ( πχ στέκι Primavera, στέκι μαθηματικού, Αυτοδιαχειριζόμενο Κυλικείο Ιατρικής), ενώ το όραμα των κρατούντων θέλει τις σχολές κλειστές τα σαββατοκύριακα και τα βράδια. Δραστηριότητες που συγκρούονται με την ακαδημαϊκή κανονικότητα, όπως μπαρ οικονομικής ενίσχυσης σχημάτων, δομών και πολιτικών ομαδοποιήσεων, πολιτικές εκδηλώσεις, μη εμπορευματικές, αυτοοργανωμένες συναυλίες, κρίνονται περιττές και καταστέλλονται. Χαρακτηριστικές, άλλωστε, ήταν οι εικόνες που είδαμε λίγους μήνες πριν στο ΕΜΠ, όπου αστυνομικές δυνάμεις εισέβαλαν μέσα στο χώρο του Κάτω Πολυτεχνείου, για να συλλάβουν μεταπτυχιακούς φοιτητές και ερευνητές/ριες, που πραγματοποιούσαν παρέμβαση, στη διάρκεια της "Βραδιάς του Ερευνητή", ενάντια στη γενοκτονία των Παλαιστινίων και για να καταδείξουν το ζήτημα της απλήρωτης εργασίας - έρευνας μέσα στα πανεπιστήμια, η οποία,μάλιστα εξυπηρετεί τα συμφέροντα του κεφαλαίου, του στρατού και της αστυνομίας. Λίγες ημέρες αργότερα είδαμε παρόμοιες εικόνες εδώ στην πόλη μας με τα ΜΑΤ να συλλαμβάνουν φοιτητές/ιες μέσα στη Φιλοσοφική ΑΠΘ, επειδή παρενέβησαν στον νυν πρύτανη Φειδά με αφορμή την πτώση ανελκυστήρα στις φοιτητικές εστίες.

Κι όλα αυτά σε ένα περιβάλλον ασφυκτικό που ακόμα και η συμμετοχή σου σε μια πορεία ποινικοποιείται (πχ δεκάδες προληπτικές προσαγωγές, 112 συλλήψεις στην πορεία της 6/12 στη Θεσσαλονίκη).

Σε αυτό το πλαίσιο, οι δίκες των αγωνιστών γενικότερα και των συλληφθέντων/εισών τηςκατάληψης Πρυτανείας εν προκειμένω αποτελούν μια αφορμή για να θυμόμαστε τους αγώνες του χθες, τα γεγονότα και τις συντροφικές σχέσεις που αυτοί έχτισαν, αλλά και τις μικρότερες ή μεγαλύτερες νίκες που φέρανε σαν αποτέλεσμα. Κι αυτό όχι για να αναπολούμε απλώς μια άνοιξη λίγα χρόνια πρίν, αλλά να παίρνουμε δύναμη, ώστε να οικοδομήσουμε τις αντιστάσεις που είναι αναγκαίες σήμερα.

Για όλους αυτούς τους λόγους, καλούμε όλα τα αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας σε συγκέντρωση αλληλεγγύης στα δικαστήρια Θεσσαλονίκης στις 20 Ιανουαρίου 2025, οπότε δικάζονται τα 16 συλληφθέντα άτομα της δεύτερης εκκένωσης της κατάληψης Πρυτανείας, ηοποία πραγματοποιήθηκε στις 11/03/2021.

ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΣΤΑ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΑ ΑΤΟΜΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ ΠΡΥΤΑΝΕΙΑΣ

ΚΑΤΩ Ο ΝΟΜΟΣ 4777

ΣΎΓΚΡΟΥΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΉ ΑΝΑΔΙΆΡΘΡΩΣΗ

ΤΟ ΑΣΥΛΟ ΑΝΗΚΕΙ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Κάποια από τα συλληφθέντα άτομα της κατάληψης Πρυτανείας ΑΠΘ

Εικόνες:

πηγή : https://athens.indymedia.org/post/1633686/