Τρίτη 17 Δεκεμβρίου 2024 στις 19.00
[Θεσσαλονίκη] Πορεία ενάντια στην καταστολή και τον φόβο
❗Απέναντι στη κρατική καταστολή, σπάμε τον φόβο!
Η παρούσα περίοδος χαρακτηρίζεται από μια ιδιαίτερα σκληρή επίθεση του Κράτους και του Κεφαλαίου στα εργατικά και κοινωνικά δικαιώματα, από την ακραία φτωχοποίηση όλο και μεγαλύτερης μερίδας των από-τα-κάτω, από την εργασιακή επισφάλεια και την γιγάντωση των ποσοστών ανεργίας. Οι πλειστηριασμοί πρώτων κατοικιών και οι εξώσεις αποτελούν πλέον καθημερινότητα, ενώ στο διεθνές επίπεδο, οι πολεμικές συρράξεις γεννούν την μαζική μετανάστευση και τους δεκάδες θανάτους στα χερσαία και υδάτινα σύνορα της Ευρώπης, την ίδια ώρα που γινόμαστε μάρτυρες της γενοκτονίας της εποχής μας στην Γάζα, με την ενεργό συμμετοχή και συνενοχή του Ελληνικού Κράτους.
Είναι σαφές πως, υπό την παρούσα, ακραία νεοφιλελεύθερη διαχείριση του συστήματος, δεν υπάρχουν περιθώρια και ψευδαισθήσεις κοινωνικών πολιτικών και οικονομικής εξαγοράς της πλατιάς κοινωνικής συναίνεσης. Αντίθετα βλέπουμε την έντεχνη προώθηση του κοινωνικού εκφασισμού και των πιο κανιβαλιστικών, ατομικιστικών λογικών στο εσωτερικό των κατωτέρων κοινωνικών στρωμάτων, ώστε η οργή τους να μην στραφεί προς τους δυνάστες, αλλά προς τους συνανθρώπους τους.
Ακόμη και εν μέσω αυτής της συνθήκης ωστόσο, υπάρχουν ακόμη αυτοί και αυτές που τολμούν να αγωνίζονται και να αντιστέκονται στο κοινωνικό και ταξικό πεδίο. Αυτοί και αυτές που επιμένουν να ονειρεύονται και να μάχονται συλλογικά για έναν άλλο κόσμο, αλληλεγγύης, ελευθερίας, ισότητας, για την επαναστατική προοπτική και την κοινωνική δικαιοσύνη. Απέναντι σε αυτούς και αυτές, φαίνεται πλέον ξεκάθαρα πως μόνη βιώσιμη στρατηγική, αλλά και πολιτική επιλογή από μεριάς του Κράτους, είναι η βάναυση καταστολή.
Αυτό μεταφράζεται σε κινήσεις όπως διώξεις και προφυλακίσεις αναρχικών χωρίς κανένα στοιχείο - με πιο χαρακτηριστική την περίπτωση του Νίκου Ρωμανού- τη δημιουργία διωγκωμένων κατηγορητηρίων για κάθε αγωνιστή/τρια που συλλαμβάνεται για ψύλλου πήδημα, την ευθεία επίθεση σε απεργούς και τις μαζικές συλλήψεις διαδηλωτ(ρι)ών χωρίς καμία αφορμή, όπως συνέβη με τα 112 άτομα στην Θεσσαλονίκη κατά το τέλος της πορείας της 6ης Δεκέμβρη.
Από μεριάς μας, ως αναρχικοί/ες, αλλά και ως αγωνιζόμενο κομμάτι της εργατικής τάξης, οφείλουμε να δηλώσουμε ξεκάθαρα το εξής: Απέναντι στην κρατική καταστολή, δεν θα φοβηθούμε!
Κανένας και καμία δεν θα μείνει μόνος/η. Ήρθε ο καιρός να οργανωθούμε όλοι και όλες σε δομές, συλλογικότητες και οργανώσεις στην γειτονιά, στις σχολές, στους χώρους της δουλειάς μας. Ο μόνος δρόμος για σπάσουμε τον τσαμπουκά του Κράτους και του Κεφαλαίου είναι ο συλλογικός, Οργανωμένος, ανυποχώρητος αγώνας. Σε πείσμα των καιρών και των δυναστών μας, να συνεχίσουμε να βγαίνουμε στους δρόμους, να διαδηλώνουμε, να απεργούμε, να αγωνιζόμαστε!
✊🏼Αγωνιζόμενοι/ες για την κατάκτηση ενός άλλου, δικαίου και ελεύθερου κόσμου, βρισκόμαστε σε διαρκή κίνηση, με ορίζοντα την Αναρχία και τον Ελευθεριακό Κομμουνισμό!
👉Πορεία ενάντια στην καταστολή και τον φόβο, Τρίτη 17/12, 7μμ Καμάρα
👉Συγκέντρωση αλληλεγγύης στα συλληφθέντα άτομα της διαδήλωσης της 6ης Δεκέμβρη, Δικαστήρια Θεσσαλονίκης, Τετάρτη 18/12, 9πμ
🏴Οριζόντια Κίνηση - Για την Αναρχία και τον Ελευθεριακό Κομμουνισμό🚩
ΔΕ ΠΑ ΝΑ ΜΑΣ ΧΤΥΠΑΝ... Η ΑΝΑΡΧΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΛΥΓΙΣΕΙ
ΟΙ ΔΙΚΕΣ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΤΑΔΙΚΕΣ!
Αλληλεγγύη στους διωκόμενους για την υπόθεση των αμπελοκήπων
Λευτεριά στον Ν. Ρωμανό
Αλληλεγγύη στους συλληφθέντες της πορείας της 6ης Δεκέμβρη
ΑΝΤΙΚΡΑΤΙΚΗ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΛΤΙΚΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ: ΤΡΙΤΗ 17 ΔΕΚΕΜΒΡΗ - 19:00 - ΚΑΜΑΡΑ
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΥΣ 112 ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ/ΕΙΣΕΣ ΤΗΣ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗΣ ΤΗΣ 6 ΔΕΚΕΜΒΡΗ: ΤΕΤΑΡΤΗ 18 ΔΕΚΕΜΒΡΗ - 9:00 - ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
Συλλογικότητα για τον Κοινωνικό Αναρχισμό «Μαύρο & Κόκκινο» - μέλος ΑΠΟ-ΟΣ
ΑΝΤΙΚΡΑΤΙΚΗ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΛΤΙΚΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ: ΤΡΙΤΗ 17 ΔΕΚΕΜΒΡΗ - 19:00 - ΚΑΜΑΡΑ
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΥΣ 112 ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ/ΕΙΣΕΣ ΤΗΣ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗΣ ΤΗΣ 6 ΔΕΚΕΜΒΡΗ: ΤΕΤΑΡΤΗ 18 ΔΕΚΕΜΒΡΗ - 9:00 - ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
Η κρατική βία και η αστυνομική καταστολή αποτελούν διαχρονικές σταθερές των κρατών, εργαλεία που χρησιμοποιούνται για την εδραίωση της κυριαρχίας και την καταστολή της κοινωνικής αντίστασης. Από τη δολοφονική βία της δικτατορίας μέχρι την τωρινή στρατιωτικοποίηση της αστυνομίας, το ελληνικό κράτος έχει επενδύσει επανειλημμένα σε μηχανισμούς ελέγχου και εκφοβισμού της κοινωνικής βάσης. Αυτές οι πρακτικές, που δεν είναι παρά έκφραση του φόβου της εξουσίας μπροστά στη συλλογική οργάνωση και τη δυναμική των αγώνων, καθιστούν απαραίτητη τη συστηματική αντίσταση ενάντια στην κρατική βία και καταστολή.
Σήμερα, η καταστολή έχει λάβει ακόμη πιο οργανωμένες μορφές: η στρατιωτικοποίηση της αστυνομίας και η αναβάθμιση του ρόλου της σε πολιτικό βραχίονα που παίζει κομβικό ρόλο στη διαχείριση όλων των εκφάνσεων της καθημερινότητας, καθώς και η χρήση λογισμικών παρακολούθησης, η ίδια η απαγόρευση των διαδηλώσεων είτε μέσω της τρομοκρατίας και των προληπτικών προσαγωγών, είτε μέσω της ωμής βίας και των εκατοντάδων συλλήψεων, αποκαλύπτουν την πρόθεση του κράτους να εξαλείψει κάθε μορφή αντίστασης. Η κατασταλτική πολιτική του κράτους είναι βαθιά ριζωμένη στις στρατηγικές ελέγχου της κοινωνίας. Η κρατική εξουσία αντιλαμβάνεται κάθε μορφή συλλογικής οργάνωσης και αγώνα ως απειλή, καθώς γνωρίζουν πολύ καλά πως όταν η οργή της κοινωνίας στρέφεται εναντίον τους η κυριαρχία τους θέτεται αυτομάτως υπό αμφισβήτηση. Οι εργάτες που απεργούν, οι φοιτητές που διεκδικούν καλύτερη παιδεία, οι αναρχικοί που αμφισβητούν την κυριαρχία του κράτους, όλοι στοχοποιούνται Η καταστολή όμως δεν είναι μόνο πρακτική· είναι ιδεολογικό εργαλείο. Μέσα από την κατασκευή ενός «εσωτερικού εχθρού», το κράτος επιχειρεί να απονομιμοποιήσει τους αγώνες και να απομονώσει τους αγωνιστές. Η προπαγάνδα των κυρίαρχων ΜΜΕ συμβάλλει σε αυτό, παρουσιάζοντας τους διαδηλωτές ως «ταραξίες» και την αστυνομία ως «εγγυητή της τάξης».
Οι κεντρικές διαδηλώσεις της 17ης Νοέμβρη και της 6ης Δεκέμβρη έχουν καίρια σημασία για το αναρχικό κίνημα και την ευρύτερη κοινωνία, καθώς αποτελούν ιστορικές στιγμές που συνδέουν τη συλλογική μνήμη με τη σύγχρονη αντίσταση. Η εξέγερση του Πολυτεχνείου ήταν μια κραυγή ελευθερίας απέναντι σε ένα καθεστώς που δολοφονούσε και βασάνιζε. Ο αγώνας εκείνων των φοιτητών και εργατών ενέπνευσε γενιές να πιστέψουν ότι η δύναμη της συλλογικής δράσης μπορεί να ανατρέψει κάθε μορφή καταπίεσης. Η 6η Δεκέμβρη πυροδότησε μια εξέγερση που συγκλόνισε το κατεστημένο, o δρόμοι γέμισαν με μαθητές, φοιτητές, μετανάστες, εργαζόμενους και ανθρώπους κάθε ηλικίας, που διεκδικούσαν δικαιοσύνη και αντιστέκονταν στη βία του κράτους. Κάθε χρόνο, οι διαδηλώσεις αυτών των ημερών μετατρέπονται σε χώρο συλλογικής μνήμης και δράσης, είναι η διαρκής υπενθύμιση ότι, παρά την κρατική βία, οι δρόμοι παραμένουν το πεδίο όπου γεννιούνται οι αλλαγές, είναι ευκαιρίες να ακουστεί η φωνή των καταπιεσμένων, απέναντι στη σιωπή που επιχειρεί να επιβάλει το κράτος.
Έτσι από την πολιτική ατζέντα δεν δύναται να εκλείπει η - με κάθε κόστος- καταστολή των κεκτημένων αγώνα αυτών των ημερών. Κράτος και αφεντικά έδειξαν ξεκάθαρα τις προθέσεις τους να παρεμποδίσουν την συνάντηση του αντιεξουσιαστικού κινήματος στον δρόμο - με αποκορύφωμα ωμής τρομοκρατίας η πορεία το βράδυ της 6ης Δεκέμβρη. Ήδη από νωρίς, οι εντολοδόχοι δολοφόνοι στρατοπεδεύσαν σε κάθε γωνιά της πόλης, δυνάμεις της ασφάλειας έκαναν αναίτιες εξακριβώσεις, ΜΑΤ και ΔΙΑΣ απέκλεισαν την πρόσβαση στην περιοχή της Ροτόντας, πολυάριθμες διμοιρίες ακολουθούσαν προκλητικά και ασφυκτικά την πορεία καθ' όλη τη διάρκεια. Η κατασταλτική αυτή στρατηγική κορυφώθηκε με την στάση της αστυνομίας να αποτρέπει το κλείσιμο των μπλοκ στην Καμάρα, να εγκλωβίζει κόσμο στο στενό της Ναβαρίνου και τέλος να συλλαμβάνει βίαια και αναίτια 112 διαδηλωτές στην περιοχή της Τσιμισκής. Το επόμενο πρωί η συγκέντρωση αλληλεγγύης στους συλληφθέντες/ισσες στα δικαστήρια δέχτηκε σφοδρή επίθεση, με δυνάμεις της αστυνομίας να ρίχνουν χημικά και κρότου σε ευθεία βολή στον αλληλέγγυο κόσμο. Όλα αυτά ήρθαν και ενίσχυσαν την μακρά λίστα τρομοκρατίας όπου η εξουσία πασχίζει απροκάλυπτα να εδραιώσει, ενδυναμώνοντας μέρα με τη μέρα τα εργαλεία καταστολής της ενάντια σε κάθε μορφή αντίστασης που στέκεται στον αντίποδα των αφηγημάτων της.
Επιπλέον, στρατηγική ποινικοποίησης της αναρχικής δράσης αποτυπώνεται πλήρως στην υπόθεση των Αμπελοκήπων, στους διωκώμενους σύντροφους/ισσες και την συνεχιζόμενη στοχοποίηση του Νίκου Ρωμανού. Η κρατική σκευωρία εις βάρος του, η απομόνωση του στις φυλακές και η συστηματική προσπάθεια απονομιμοποίησης του αγώνα του αποτελούν καίρια στοιχεία κρατικής πολιτικής να τρομοκρατήσει κάθε αγωνιζόμενο. Η περίπτωση του Ν. Ρωμανού δεν συντελεί μεμονωμένο περιστατικό, αλλά πάγια κατασταλτική εκστρατεία του κράτους που στόχος της δεν είναι άλλος παρά η στοχοποίηση και ποινικοποίηση των αναρχικών αγώνων ευρύτερα με άμεσο απότοκο την ηθική και πολιτική εξουθένωση του κινήματος.
Η κρατική βία όμως δεν είναι παντοδύναμη .Όπως απέτυχε στο παρελθόν να καταπνίξει την εξέγερση του Πολυτεχνείου, όπως απέτυχε να σιγήσει τους δρόμους τον Δεκέμβρη του 2008, έτσι θα αποτύχει και σήμερα. Οι κεντρικές διαδηλώσεις της 17ης Νοέμβρη και της 6ης Δεκέμβρη δεν είναι απλώς επετειακές πορείες, είναι πεδία μάχης όπου η μνήμη συναντά την πράξη, είναι υπενθύμιση ότι ο αγώνας για έναν κόσμο χωρίς εξουσία, καταπίεση και εκμετάλλευση είναι διαρκής. Και αυτός ακριβώς είναι ο φόβος του κράτους, καθώς γνωρίζει πολύ καλά πως όταν η συλλογική μνήμη και οργή στοχεύει εναντίον του είναι ικανή να συντελέσει στην ολική συντριβή του. Η μαζική συμμετοχή της κοινωνίας στις εν λόγω αντικρατικές διαδηλώσεις ήταν αυτή που τελικά ματαίωσε την επιθυμία του κράτους να ισοπεδώσει την συνάντηση χιλιάδων αγωνιστών στον δρόμο.
Η απάντηση βρίσκεται στην οργάνωση και την συλλογική αντίσταση απέναντι στην καταστολή καθώς έχει αποδειχθεί ότι, ακόμη και όταν το κράτος στραγγαλίζει τις ελευθερίες, οι άνθρωποι βρίσκουν τρόπους να στέκονται όρθιοι. Από τις καταλήψεις και τις φοιτητικές κινητοποιήσεις μέχρι τους εργατικούς αγώνες και τις δομές αλληλοβοήθειας, η κοινωνική βάση αναπνέει, οργανώνεται και χτίζει τον κόσμο που οραματίζεται. Αυτός ο κόσμος γεννήθηκε μέσα από την καταπίεση, αλλά οι ιστορίες μας γράφονται από την αντίσταση. Στις σκοτεινές εποχές, το φως έρχεται από τη φωτιά που ανάβουμε στους δρόμους, από τις φωνές που υψώνουμε ενάντια στο άδικο.
Η κρατική βία δεν μπορεί να σβήσει τη φλόγα της αντίστασης. Όπως το Πολυτεχνείο έδειξε ότι ακόμη και τα τανκς δεν μπορούν να λυγίσουν τη συλλογική θέληση, όπως οι δρόμοι του Δεκέμβρη γέμισαν φωνές που αψηφούσαν τη σιωπή της εξουσίας, έτσι και σήμερα στεκόμαστε όρθιοι και δεν υποχωρούμε μπροστά στην κρατική καταστολή και την τρομοκρατία. Κάθε σφαίρα που ρίχνει το κράτος, κάθε χτύπημα από γκλομπ, κάθε δακρυγόνο δε μας λυγίζει. Αντιθέτως, μας υπενθυμίζει ότι η αντίσταση δεν είναι μόνο καθήκον απέναντι στην καταπίεση· είναι και πράξη δημιουργίας ενός κόσμου όπου οι άνθρωποι στέκονται αλληλέγγυοι, ισότιμοι και ελεύθεροι.Γιατί όσο υπάρχει ζωή, θα υπάρχει και αντίσταση! Και όσο υπάρχει αντίσταση, η ελπίδα θα στέκει φωτεινή. Μια φλόγα που ποτέ δε σβήνει..
ΔΕ ΠΑ ΝΑ ΜΑΣ ΧΤΥΠΑΝ... Η ΑΝΑΡΧΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΛΥΓΙΣΕΙ
ΟΙ ΔΙΚΕΣ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΤΑΔΙΚΕΣ!
Αλληλεγγύη στους διωκόμενους για την υπόθεση των αμπελοκήπων
Λευτεριά στον Ν. Ρωμανό
Αλληλεγγύη στους συλληφθέντες/φθεισσες της πορείας της 6ης Δεκέμβρη
Συλλογικότητα για τον Κοινωνικό Αναρχισμό- Μαύρο & Κόκκινο μέλος της Αναρχικής Πολιτικής Οργάνωσης - Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων
Σιγά μην φοβηθούμε!
Πολλές συλλήψεις έχουν πέσει τελευταία. Από τη μία, είδαμε ότι μετά το τέλος της πορείας της 6ης Δεκέμβρη, 112 άτομα συλλαμβάνονται με το πιο γενικόλογο και ασαφές κατηγορητήριο που έχουμε δει (πραγματικά πάει για βραβείο). Διατάραξη κοινής ειρήνης και απείθεια. Από την άλλη, κόσμος μαζεύει ποινές για ψύλλου πήδημα. Τις προάλλες, π.χ., ένας 19χρονος καταδικάστηκε σε ένα χρόνο φυλάκιση με αναστολή για γκραφίτι στο μετρό! Μάλλον φαίνεται ότι πλέον όχι μόνο απαγορεύεται να διαδηλώσουμε αλλά απαγορεύεται και να εκφράσουμε την καψούρα μας!
Τα δύο αυτά παραδείγματα έρχονται ως συνέχεια μιας εντεινόμενης καταστολής και συλλήψεων, είτε αφορά τους φοιτητικούς και κοινωνικούς αγώνες είτε μικρότερες εκφράσεις αμφισβήτησης. Τι φταίει όμως για αυτή την κατάσταση; Λέτε να φταίει το μετρό; Ο Πούτιν και η εισαγόμενη ακρίβεια; Οι ιλουμινάτι; Η woke ατζέντα; Ο Κούλης; Όλα μαζί; Μάλλον όχι, θα πούμε εμείς. Ο λόγος για αυτή την εντεινόμενη καταστολή είναι άλλος. Η κρίση που ξεκίνησε το 2008 ως οικονομική, όχι μόνο δεν έχει τελειώσει, αλλά σε σημεία βαθαίνει (πληθωρισμός, ακρίβεια, πόλεμος κλπ). Η αξιοπιστία της πολιτικής του ελληνικού κράτους όλο και αμφισβητείται, η γενικευμένη απείθεια στο μιλιταρισμό εκφράζεται μέσω της αύξησης του αριθμού των Ι5, η άρνηση του ατομικού δρόμου της επιτυχίας πήρε τη μορφή δύο φοιτητικών κινημάτων. Το πένθος για το έγκλημα στα Τέμπη μεταφράστηκε σε κοινωνικό κίνημα οργής έτοιμο να συγκρουστεί στο δρόμο.Οι δολοφονίες μεταναστ(ρι)ών και Ρομά γέννησαν αντιρατσιστικές πρωτοβουλίες και κοινότητες αγώνα πέρα από εθνικούς και φυλετικούς διαχωρισμούς. Η πιθανότητα δηλαδή να βάλουμε πλάτες για την ανάπτυξη, να κάτσουμε δηλαδή να μας εκμεταλλευτούν και να μας υποτιμήσουν ήρεμα και ωραία, μειώνεται εκθετικά.
Το κράτος, λοιπόν, αντιλαμβάνεται ότι χωρίς κοινωνική ειρήνη το κεφάλαιο δεν μπορεί να κυκλοφορήσει ομαλά. Επομένως, προσπαθεί να μαντρώσει τις κινήσεις αμφισβήτησης και, σπέρνοντας το φόβο, να μπλοκάρει την κουλτούρα διάχυτης αντιεξουσίας που όλο και κοινωνικοποιείται μετά την καραντίνα. Αυτό που ποινικοποιείται δηλαδή είναι η κάθε έκφραση ανυπακοής στο μοντέλο της επίπλαστης ευημερίας. Είτε κάποια κατεβαίνει στην πορεία είτε χαλάει τη βιτρίνα του καλογυαλισμένου κέντρου είτε απλά αράζει στις πλατείες, θα έρθει αντιμέτωπη με την καταστολή. Στο όνομα της νομιμότητας χτυπιούνται λίγοι για να πειθαρχούν οι πολλοί.
Ταυτόχρονα, η όλη αυτή επιχείρηση καταστολής εκτυλίσσεται με θεαματικό τρόπο μέσα από τη στρατηγική της έντασης. Η επίθεση του κράτους ενάντια στο κίνημα και τις συλλογικοποιημένες μορφές αντίστασης εντείνεται. Συλλήψεις στο σωρό, χτυπήματα στις καταλήψεις και τους κοινωνικούς χώρους, παρεμπόδιση απεργών να κατέβουν με τα εργατικά τους σωματεία στον δρόμο, εικόνες στα δελτία, αυξημένα κατηγορητήρια προσπαθούν να εμφανίσουν τον κοινωνικό ανταγωνισμό ως μια σύγκρουση αναρχικών και κράτους. Επιχειρείται έτσι να οδηγηθεί το κίνημα σε μια απέλπιδα αντιπαράθεση με την αστυνομία, ώστε να απομονωθεί κοινωνικά και να αποκοπεί από τις ευρύτερες κινήσεις αμφισβήτησης.
Ευτυχώς, όμως, το γέλιο μας θα θάψει τα σχέδιά τους. Η αντίσταση πάντα προηγείται, παίρνει χίλια πρόσωπα και ξεγλιστρά μέσα από τις ρωγμές του γυάλινου κόσμου που ζούμε.
Ω, ευγενικοί μου άνθρωποι, η ζωή είναι σύντομη… Αν ζούμε, ζούμε όχι μόνο για να πατήσουμε πάνω στα κεφάλια των βασιλιάδων. Ζούμε για να περπατήσουμε τους δρόμους που μας ανήκουν. Ζούμε για να χτίσουμε τον κόσμο που θέλουμε, μέσα από τις σχέσεις που κάνουμε και τα όνειρα που μας κινούνε. Ζούμε γιατί κάθε μέρα προσπαθούμε να επανεφεύρουμε την επανάσταση στον τρόπο που συλλογικά υπάρχουμε.
Αλληλεγγύη στα συλληφθέντα της 6ης Δεκέμβρη
Κατάληψη Φάμπρικα Υφανέτ
Απέναντι στο κράτος και τα ένστολα τσιράκια του
ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ
Η καταστολή δε μας τρομάζει
ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΘΑ ΣΠΑΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΦΟΒΟ
Αντικατασταλτική πορεία: Τρίτη 17/12, 19:00, Καμάρα
Συγκέντρωση αλληλεγγύης στους/ις 112 συλληφθέντες/είσες της 6 Δεκέμβρη: Τετάρτη 18/12, 9:00, Δικαστήρια Θεσσαλονίκης
ΠΑΥΣΗ ΚΑΘΕ ΔΙΩΞΗΣ ΣΤΟΥΣ/ΙΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ/ΕΙΣΕΣ
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ
Libertatia, συλλογικότητα για τον ελευθεριακό κομμουνισμό
Το βράδυ της 6ης Δεκέμβρη το 2024 ήρθαμε αντιμέτωπες/οι με ένα πρωτοφανές για τα δεδομένα της πόλης σκηνικό κρατικής καταστολής.
Μετά το τέλος της πορείας για τα 16 χρόνια από την δολοφονία του μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από την αστυνομία, εκατοντάδες διαδηλωτ(ρι)ες αναγκάστηκαν να φύγουν προς την πλατεία Ναυαρίνου και την οδό Τσιμισκή, μιας και όλη η περιοχή γύρω από την Ροτόντα ήταν αποκλεισμένη απο κάθε λογής κατασταλτικές δυνάμεις.
Εκεί οι δυνάμεις των ΜΑΤ ακολούθησαν τον κόσμο και μετά από λίγο τους επιτέθηκαν χωρίς καμία αιτία, προβαίνοντας στην προσαγωγή 112 ατόμων, η οποία το ίδιο βράδυ μετατράπηκε σε σύλληψη για όλους/ες (!) με μοναδική κατηγορία αυτή της διατάραξης κοινής ειρήνης (!!). Ενώ και την επόμενη ημέρα επιτέθηκαν με μανία σε ανθρώπους στην συγκέντρωση αλληλεγγύης στα δικαστήρια Θεσσαλονίκης, κυνηγόντας τους μέχρι και το ύψος του Υπουργείου, χωρίς να έχει προηγηθεί το παραμικρό επεισόδιο (σε αντίθεση με όσα αναφέρουν για όλα αυτά τα καθεστωτικά, τοπικά και μη, ΜΜΕ).
Το περιστατικό αυτής της αυθαίρετης, τυφλής και ανεξέλεγκτης επίδειξης ισχύος, από την μεριά του κράτους και των κατασταλτικών δυνάμεων, έρχεται να προστεθεί σε μία σειρά γεγονότων πρωτοφανούς αστυνομικής βίας που εξελίσσονται τους τελευταίους μήνες στην πόλη της Θεσσαλονίκης.
Δεν μπορούμε, ωστόσο, να μην συνδέσουμε το περιστατικό αυτό με αντίστοιχα που συνέβησαν εκείνη την ημέρα αλλά και καθημερινά σε άλλες πόλεις της Ελλαδας και ιδιαίτερα στην Αθήνα, όπου εκατοντάδες διαδηλωτ(ρι)ες προσήχθησαν με βίαιο τρόπο, κάποιοι από τους/τις οποίους/ες, μάλιστα, αναγκάστηκαν να περάσουν μέρες ολόκληρες σε συνθήκες κράτησης. Αλλά και με το Νέο Ποινικό Κώδικα που είναι ουσιαστικά ο Ποινικός Κώδικας του Εχθρού που στοχεύει ακριβώς σε όποιον/α αντιστέκεται και σε ολόκληρη την κοινωνία.
Η θέση μας είναι αυτονόητη και δίπλα στους/στις συλληφθέντες/ίσσες απέναντι στον φόβο και στον ζόφο που προσπαθούν να καλλιεργήσουν. Να μη συνηθίσουμε ούτε την καταστολή ως κανονικότητα ούτε τον φόβο ως καθημερινό. Να αντιμετωπίσουμε το κράτος, που εξαπολύει την επίθεση του σε κάθε τι ριζοσπαστικό, στην ίδια την κοινωνία και τις αντιστάσεις της, με όρους συλλογικούς, δημιουργικούς, αλληλέγγυους.
Το κράτος μισεί τον Δεκέμβρη, μισεί το μήνυμα της εξέγερσης, μισεί τον κόσμο που τον υπερασπίζεται. Η επιθετικότητα του, όσο δεν χρειάζεται προσχήματα, άλλο τόσο εφευρίσκει κατηγορητήρια.
Με την μαζική σύλληψη των 112 διαδηλωτ(ρι)ών η αστυνομία δεν έψαχνε να βρει υπαίτιους σε ανύπαρκτα επεισόδια αλλά να τους εμφανίσει ως τρόπαιο της καταστολής. Ήταν ένα σχέδιο που προετοιμάστηκε μέρες πριν στην αστυνομική Διεύθυνση και μπήκε σε εφαρμογή στις 6 Δεκέμβρη. Σ' αυτή την συνθήκη ο δρόμος την αντίστασης είναι μονόδρομος.
Γιατί η κρατική καταστολή στοχεύει στον φόβο. Και ο φόβος την αναπαράγει. Και η υπόθεση αυτή αφορά την ίδια την κοινωνία.
Καλούμε σε:
ΕΚΔΗΛΩΣΗ-ΣΥΖΗΤΗΣΗ
- Δευτέρα 16.12 | 18:30
Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης (1ος όροφος)
Με ομιλητ(ρι)ες:
-Α.Παπαρούσσου, Δικηγόρος
-Σταυρούλα Πουλημένη, Δημοσιογράφος Alterthess
-Μπάμπης Κουρουνδής, Μέλος της Εναλλακτικής Πρωτοβουλίας Δικηγόρων Θεσσαλονίκης
-Συλληφθείς 6ης Δεκέμβρη, μέλος του infolibre - Συνεργατική για την ανεξάρτητη ενημέρωση και επικοινωνία
- Τρίτη 17.12 | 19:00, Πορεία, Καμάρα
- Τετάρτη 18.12 | 09:00, Δικαστήρια Θεσσαλονίκης
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΑ 112 ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΑ ΤΗΣ 6ΗΣ ΔΕΚΕΜΒΡΗ
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΝΙΚΟ ΡΩΜΑΝΟ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ/ΙΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ/ΙΣΣΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΩΝ ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΩΝ
Αντιεξουσιαστική Κίνηση Θεσσαλονίκης
ΟΣΟ ΜΑΣ ΚΛΕΒΟΥΝ ΤΗ ΖΩΗ, ΤΟΣΟ ΣΠΕΡΝΟΥΝ ΦΟΒΟ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ
Εδώ και 15 χρόνια το καπιταλιστικό σύστημα είναι μονίμως σε κρίσεις: Οικονομική, ανθρωπιστική, υγειονομική, ξανά οικονομική λόγω πολέμων, οικολογική, "μεταναστευτική" κοκ. Τα κράτη και το κεφάλαιο μας παρουσιάζουν συνεχώς την κατάσταση ως κατάσταση έκτακτης ανάγκης η οποία όμως, είναι έκτακτη μόνο για τις ζωές μας, καθώς το πρόβλημά τους είναι η υπερσυσσώρευση του κεφαλαίου και η μείωση των ποσοστών αύξησης των - ήδη εξωφρενικά τεράστιων - κερδών τους. Κάτι που έρχεται σε πλήρη αντιδιαστολή με την κατάσταση που βιώνουμε εμείς. Μισθοί στα τάρταρα, ενοίκια και τιμές απαραίτητων αγαθών και υπηρεσιών στο ζενίθ, γυναικοκτονίες, οικολογικές καταστροφές, δολοφονίες μεταναστριών και Ρομά, βία απέναντι σε άτομα με διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό είναι λίγα από αυτά που βιώνουμε καθημερινά. Με λίγα λόγια η αξιοπρέπεια της ζωής μας έχει πάει περίπατο και αν κάποιος βρεθεί να παραπονεθεί για την κατάσταση που βιώνουμε στην καλύτερη βαφτίζεται μη ρεαλιστής, αν δεν κατασταλεί -βιαίως- με όλους τους πιθανούς μηχανισμούς του κράτους.
Η καταστολή των αγωνιζόμενων κομματιών της κοινωνίας από το κράτος και την αστυνομία δεν είναι κάποιο καινούργιο φαινόμενο, ανέκαθεν γινόμασταν μάρτυρες περιστατικών ακραίας βίας απέναντι σε διαφωνούντες, διαδηλωτές ή γενικώς άτομα με ριζοσπαστικές ιδεολογίες. Τελευταίο παράδειγμα αυτής της στάσης του κράτους είναι η σύλληψη 112 ατόμων μετά από την πορεία της 6ης Δεκέμβρη για τη συμπλήρωση 16 ετών από την δολοφονία του Α. Γρηγορόπουλου, μία κίνηση χωρίς καμία απολύτως αφορμή και η οποία πραγματοποιήθηκε προς εγκλωβισμένα από τον αστυνομικό κλοιό άτομα που συμμετείχαν στη διαδήλωση, δημιουργώντας μια δικογραφία-παρωδία, που κατηγορούνται για διατάραξη κοινής ειρήνης χωρίς καμία σύνδεση με συγκεκριμένες πράξεις.
Η ιδιαιτερότητα στο σήμερα προκύπτει από την καταστολή που εφαρμόζεται σε όλα τα επίπεδα της ζωής μας, με σημαντικότερα τη δημιουργία ενός αισθήματος ματαιότητας προς οποιαδήποτε διεκδίκηση και αγώνα για μια καλύτερη ζωή. Η πλειονότητα των ΜΜΕ ακολουθεί πιστά το κράτος λειτουργώντας ως "ανεξάρτητοι" κυβερνητικοί εκπρόσωποι, ενώ οι κρατικοί λειτουργοί (δικαστήρια και αστυνομία) χρησιμεύουν ως εκδικητές του κράτους καταστρέφοντας πλήρως την αξιοπρέπεια και τη ζωή των διωκόμενων ανθρώπων. Πρόσφατο παράδειγμα αποτελεί και η "υπόθεση των Αμπελοκήπων" όπου μετά την τραγική έκρηξη και τον θάνατο ενός κοινωνικού αγωνιστή, η τραυματισμένη συντρόφισσα όντας στην εντατική δέχτηκε βασανιστήρια από την πλευρά της αστυνομίας, ενώ συγγενικά και φιλικά του πρόσωπα διώκονται χωρίς αποδείξεις ενοχής. Πιο επιφανές πρόσωπο της σχετικής ιστορίας είναι η δίωξη του Νίκου Ρωμανού, όπου προφυλακίστηκε στη βάση δακτυλικών αποτυπωμάτων πάνω σε μία σακούλα, ένα αντικείμενο που θα μπορούσε να το είχαν ακουμπήσει εκατοντάδες άλλοι άνθρωποι και που δεν αποτελεί επ' ουδενί απόδειξη για συμμετοχή σε κάποιο έγκλημα.
Ολοκληρώνεται έτσι ένα πλαίσιο νομιμοφροσύνης που προωθεί το κράτος χωρίς καμία βελτίωση της ζωής μας, διαιωνίζοντας μόνο την αρπαγή του πλούτου και την καταστροφή της φύσης από τους κεφαλαιούχους όπως επίσης και τα προνόμια των λευκών, των ανδρών, και των ετεροκανονικών ή με άλλα λόγια των κάθε λογής καταπιεστών. Η κοινωνία τα τελευταία χρόνια έχει δώσει πολλούς αγώνες· αγώνες που κάποιοι κερδήθηκαν, κάποιοι χάθηκαν, και κάποιοι που κέρδισαν εν μέρει τα αιτήματά τους. Πάντα όμως η σταθερά που υπήρχε ήταν ο κρατικός μηχανισμός εναντίον των αγωνιζόμενων κομματιών της κοινωνίας είτε σωματικά, με την αστυνομία να ξυλοκοπά και να συλλαμβάνει, είτε ηθικά, με τους "δημοσιογράφους" να παρουσιάζουν συνεχώς πόσο λάθος είναι ο αγώνας, είτε δικαστικά, με τα δικαστήρια να επικυρώνουν το κρατικό αφήγημα ότι είναι παράνομο να αγωνίζεσαι και θα καταδικαστείς για αυτό. Τα παραδείγματα πολλά· Εποχικοί πυροσβέστες που διεκδικούν τη μονιμοποίησή τους και παρουσιάζουν την αναγκαιότητα της δουλειάς τους για την προστασία της φύσης, καταλήγουν να τους κυνηγάνε οι Αύρες και τα ΜΑΤ. Γείτονες και αλληλέγγυοι που προσπαθούν να προστατέψουν συνανθρώπους τους από εξώσεις, τρώνε ξύλο και τα σπίτια παραδίδονται σε Real Estate εταιρείες, τράπεζες ή funds που διαχειρίζονται δάνεια. Φοιτητές που προσπαθούν με πολύμηνες κινητοποιήσεις να διατηρήσουν τη δωρεάν παιδεία προς όλους, καταλήγουν να λοιδορούνται και να διώκονται. Γυναίκες και θηλυκότητες που παλεύουν για την ίδια τους την ύπαρξη, τους δίνεται στην καλύτερη ένα panic button ή πιο συχνά η αδιαφορία των μπάτσων με αποτέλεσμα να χάνουν τη ζωή τους απέναντι στο τέρας της πατριαρχίας.
Όλες οι κοινωνικές ομάδες που βιώνουμε το άδικο, βρισκόμαστε στο στόχαστρο της καταστολής, η οποία δεν βάλει μόνο αυτούς που διεκδικούν, αλλά και όλους τους άλλους που δεν έχουν αγωνιστεί ακόμα. Πειθαρχεί μέσω της διασποράς του φόβου ώστε να αποδεχτούμε την εκμετάλλευση και την καταπίεση που βιώνουμε ως κοινωνία. Παρ' όλα αυτά, οι κοινωνικοί αγώνες μπορεί να μην κερδίζουν πάντα άμεσα αποτελέσματα, αλλά δημιουργούν έναν ανθρωπότυπο που αγωνίζεται, που αντιστέκεται, που δημιουργεί ισότιμες και αλληλέγγυες σχέσεις κερδίζοντας εν τέλει την ενεργοποίηση και την ευαισθησία της κοινωνίας. Αυτοί οι αγώνες κερδίζουν χώρο ύπαρξης, και δικαιώματα. Πάνω απ' όλα όμως φέρνουν στην επιφάνεια τις κοινωνικές αντιφάσεις που βιώνουμε και μας οδηγούν προς την συλλογική αυτοδιαχείριση των ζωών μας.
Οι αγώνες για μια αξιοπρεπή ζωή καταστέλλονται, βεβηλώνονται και εν τέλει διαλύονται όταν οι φωνές του αγώνα γίνονται σιωπή συνενοχής. Δε θα επιτρέψουμε ποτέ στην κρατική καταστολή να σωπάσει τις φωνές αυτών που βιώνουν την αδικία, που διεκδικούν, και θέλουν να ζήσουν αξιοπρεπώς. Η κοινωνική επανάσταση δεν θα έρθει ούτε με κρατικούς νόμους ούτε με κυβερνήσεις, η κοινωνική επανάσταση θα έρθει μέσα από το δρόμο του αγώνα και την αυτοοργάνωση της κοινωνίας. Για μια ζωή ελεύθερη. Για μια ζωή δίκαιη και αξιοπρεπή. Για μια ζωή με νόημα.
Καλούμε σε:
- Αντικατασταλτική πορεία | Τρίτη 17/12, 19:00, Καμάρα
- Συγκέντρωση αλληλεγγύης στα 112 συλληφθέντα άτομα της πορείας της 6/12/24 | Τετάρτη 18/12, 09:00, Δικαστήρια Θεσσαλονίκης
Ελεύθερος Κοινωνικός Χώρος Σχολείο
Γενοκτονίες, φτώχεια, pushbacks, trafficking, εγκλεισμοί
Αυτά είναι τα κράτη και η καταστολή
Κάτω τα χέρια από τον κόσμο του αγωνα
Διανύουμε μια περίοδο όπου οι κατασταλτικές επιθέσεις ενταντίον των αγωνιζόμενων και καταπιεσμένων υποκειμένων είναι αμέτρητες. Το κράτος με σταθερά βήματα επιχειρεί να εξαλείψει τις κοινωνικές αντιδράσεις εναντίον του ποικιλοτρόπως, από το νομοσχέδιο Κ.-Χ. (ν. 4777), τις εκκενώσεις καταλήψεων, τα αλλεπάλληλα χτυπήματα στο δρόμο, τη θέσπιση του νέου Π.Κ, τα καπιταλιστικά και κρατικά εγκλήματα από τα σύνορα εώς τις ράγες των τρένων, τις εργοδοτικές δολοφονίες και το βαρέλι δεν έχει πάτο. Δημιουργεί λοιπόν, μία καλά ενορχηστρωμένη επίθεση στην κοινωνική βάση, μία ασφυκτική καθημερινότητα η οποία ουρλιάζει ότι δε θα σηκώσει κανείς και καμία κεφάλι.
Το νήμα που συνδέει τις καταπιέσεις από τη Μέση Ανατολή, όπου εξολοθρεύονται οι παλαιστίνιοι/ες και εκτοπίζονται χιλιάδες άνθρωποι έως τα σύνορα της Ευρώπης και τις μητροπόλεις της, όπου δολοφονούνται μετανάστ(ρι)ες, ρομά, τρανς και θυληκότητες, είναι κοινό και δεν είναι άλλο από το καπιταλιστικό σύστημα. Όπως και στον πόλεμο της Ρωσίας-Ουκρανίας, έτσι και στα προαναφερθέντα παραδείγματα, οι γενοκτονίες, οι πόλεμοι, οι εθνοκαθάρσεις, οι εξολοθρεύσεις πλεοναζόντων πληθυσμών αποτελούν πεδία κερδοφορίας για το κεφάλαιο, μέσω της αγοραπωλησίας όπλων, της ανακατασκευής κατεστραμμένων πόλεων, της εκμετάλλευσης και απαλλοτρίωσης πλούσιων σε ενεργειακούς πόρους περιοχών. Η αποικιοκρατική πολιτική των ανεπτυγμένων κρατών μεταφέρεται στο εσωτερικό τους με τη μορφή του εγχώριου φασισμού, των στρατοπέδων συγκέντρωσης, της ποινικοποίησης και εξολόθρευσης των μεταναστ(ρι)ών, των πογκρόμ σε ρομά κοινότητες, των (αντι)τρομοκρατικών νόμων που στοχεύουν τις φωνές της αντίστασης, της επέκτασης του συστήματος των φυλακών, με σκοπό την στοίχιση της κοινωνίας πίσω από το εθνικό συμφέρον και κατά συνέπεια των συμφερόντων των αφεντικών. Αναγνωρίζοντας τη ρίζα των καταπιέσεων, προκύπτει η ανάγκη μιας ενιαίας αντίστασης απέναντι σε αυτές τις συνθήκες. Αυτή θεωρούμε πως μπορεί να επιτευχθεί με τη διαρκή ορατοποίηση των αγώνων και των διεκδικήσεων των μεταναστ(ρι)ών και των ρομά, θθ στήριξη των αιτημάτων των κρατουμένων που ολοένα αυξάνονται, τη διεθνιστική αλληλεγγύη στους παλαιστίνιους/ες και στους κατατρεγμένους των γενοκτονιών, των πολέμων και των διώξεων, την συνεχή αλληλεγγύη στους πολιτικούς κρατουμένους/συντρόφους/ισσες μέχρι την απελευθέρωσή τους. Οι ρωγμές που δημιουργούν οι αρνήσεις μέσα στο κρατικό-καπιταλιστικό-πατριαρχικό σύστημα είναι υπαρκτές, είτε αποτυπώνονται στις χιλιάδες που κατέβηκαν και αντιστάθηκαν στο δρόμο έπειτα από τον πυροβολισμό του Κώστα Φραγκούλη, είτε στις εξεγέρσεις εγκλείστων ντόπιων και μεταναστ(ρι)ών σε κέντρα κράτησης και φυλακές με την πλάτη τους στον
τοίχο, είτε στην αυταπάρνηση αγωνιστών/ριών που σκοτώθηκαν για ένα κόσμο ελευθερίας και ισότητας.
Στο σήμερα, η υπόθεση των Αμπελοκήπων, με την έκρηξη και τον θάνατο του αναρχικού αγωνιστή Κυριάκου Ξυμητήρη, αξιοποιήθηκε από το κράτος, με σκοπό να υποδείξει τα κινήματα ως <<εχθρούς>> και να εξαπολύσει διώξεις με σαθρά στοιχεία σε συντρόφους/ισσες, οι οποίες στην ουσία τους είναι πολιτικές. Σε αυτό το πλαίσιο, το κράτος προφυλάκισε πέντε αγωνιστές και αγωνίστριες. Η προστασία που έχουν οι αγωνιστές/ριες από τις διώξεις του κράτους, είναι η αλληλεγγύη των ίδιων των κινημάτων και των κοινωνικών κινήσεων στις οποίες συμμετέχουν. Η τρομοκρατία του κράτους και των ΜΜΕ, παρότι τυγχάνει να έχει ως στόχο αγωνιστ(ρι)ές, βλέπει πιο μακρυά και ευελπιστεί στην πειθάρχηση και την υποταγή στις επιταγές του κράτους και κεφαλαίου, όσο το δυνατόν μεγαλύτερης μερίδας του προλεταριάτου. Οι αγωνιστές/ριες είναι προϊόντα των συνθηκών που δημιουργεί το σύστημα της ταξικής επικυριαρχίας και των υπόλοιπων διαπλεκόμενων συστημάτων καταπίεσης και της ανάγκης για δημιουργία μίας ελεύθερης αταξικής κοινωνίας ως συμφέρουσα κατάσταση για το προλεταριάτο. Συνεπώς, από τη μία τιμούμε τη μνήμη τους και από την άλλη τη διατηρούμε ζωντανή με τη συνέχιση των αγώνων δίπλα στους καταπιεσμένους.
Ο κόσμος που αγωνίζεται, δεν ξεχνάει ποτέ πως η απάντηση στην κρατική βαρβαρότητα είναι να μην υποχωρήσουμε, είναι να αντεπιτεθούμε για όλα όσα μας κλέβουν και στερούν. Να επιστρέψουμε ένα κομμάτι από τη βία που μας ασκούν. Τη βία του να σου στερούν το φαγητό και το ρεύμα, τη βία του να σου στερούν την ελευθερία. Η καταστολή και οι συλλήψεις, οι προληπτικές προσαγωγές και τα στημένα κατηγορητήρια δεν τρομοκρατούν αυτές και αυτούς που τα βάζουν έμπρακτα και καθημερινά με τους καταπιεστές τους. Στις 6 Δεκέμβρη, παρακολουθήσαμε ένα κατασταλτικό πογκρόμ, με αποτέλεσμα 112 αναίτιες συλλήψεις. Θεωρούν ότι 112 συλλήψεις είναι αρκετές για να μας τρομοκρατήσουν; Εμείς ξέρουμε, εμείς έχουμε αποφασίσει να αγωνιζόμαστε καθημερινά, για έναν κόσμο αντιπατριαρχικό, για έναν κόσμο αντιφασιστικό, για μία ζωή ανυπότακτη. Οι 112 συλλήψεις, δεν είναι κάτι παραπάνω από τη συνέχεια της αντιεξεγερτικής πολιτικής του κράτους και της συνεχής του επίθεσης στα κινήματα. Εμείς παλεύουμε για μια ζωή ελεύθερη. Η απάντηση δεν μπορεί να είναι άλλη, από τον συλλογικό και οργανωμένο αγώνα.
ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ
ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΚΑΤΑΡΓΟΥΝΤΑΙ ΣΤΑ ΟΔΟΦΡΑΓΜΑΤΑ
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ
ΤΑ ΚΡΑΤΗ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΜΟΝΟΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ
ΚΑΜΙΑ/ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΟΝΟΣ/Η ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΑ ΠΡΟΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΑ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ ΤΗΣ ΥΠΟΘΕΣΗΣ ΤΩΝ ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΩΝ
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΞΥΜΗΤΗΡΗΣ ΠΑΡΩΝ
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΣΥΝΤΡΟΦΟ Κ.Κ
ΤΡΙΤΗ 17/12 ΚΑΜΑΡΑ 19:00
ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΛΤΙΚΗ/ΑΝΤΙΚΡΑΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΟΛΟΙ/ΕΣ ΕΚΕΙ
ΤΕΤΑΡΤΗ 18/12 ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΑ 112 ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΑ 9:00 ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
Ανάρες - Ομάδα Δράσης & Αλληλεγγύης
*θα ακολουθήσει κείμενο καλέσματος
Ανάρες ομάδα δράσης & αλληλεγγύης
ΚΑΛΕΣΜΑΤΑ:
ΤΡΙΤΗ 17/12 στις 19.00 | ΚΑΜΑΡΑ - ΠΟΡΕΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ
ΤΕΤΑΡΤΗ 18/12 στις 09.00 | ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ - ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΙΣ/ΟΥΣ 112 ΣΥΛΛΗΦΘΕΙΣΕΣ/ΕΝΤΕΣ
Δεν είναι λίγες οι φορές που το τελευταίο διάστημα έχουμε έρθει αντιμέτωποι/ες με την κρατική καταστολή, τόσο εντός, όσο και εκτός του πανεπιστημιακού χώρου. Αποκορύφωμα αποτέλεσε η επίθεση στην πορεία της 6ης Δεκέμβρη, με τις 112 συλλήψεις με τις οποίες επέλεξε το κράτος και οι μηχανισμοί του να ολοκληρώσουν την μιντιακή τους φιέστα. Ήδη από την πρωινή πορεία, η παρουσία των μπάτσων ήταν ασφυκτική, τόσο με ελέγχους πριν αλλά και μετά την ολοκλήρωσή της, όσο και με αποκλεισμούς πολλών κεντρικών δρόμων της πόλης. Η κατάσταση δεν άλλαξε καθόλη την διάρκεια της ημέρας, με τους ελέγχους και το face-control να πρωταγωνιστούν και πριν το απογευματινό κάλεσμα. Ίδιο κλίμα επικρατούσε και κατά τη διάρκεια της βραδινής πορείας, με τους μπάτσους να περικυκλώνουν συνεχώς τα μπλοκ και να αυξάνεται ο αριθμός τους μέχρι και το κλείσιμο στην Καμάρα. Σε εκείνο το σημείο, με πρωτοφανείς κινήσεις οι μπάτσοι ανάγκασαν τους διαδηλωτές να κατευθυνθούν προς την Ναυαρίνου και τέλος στην Τσιμισκή, όπου και ολοκλήρωσαν τον σχεδιασμό τους συλλαμβάνοντας αναίτια 112 άτομα, μεταξύ των οποίων και μέλη του σχήματος μας, προσάπτοντάς τους την κατηγορία για διατάραξη κοινής ειρήνης. Μάλιστα, το κρεσέντο καταστολής δεν σταμάτησε εκεί. Την επόμενη μέρα και με πρόσχημα την θέληση των γονέων και του συγκεντρωμένου κόσμου να εισέλθουν στα δικαστήρια, οι μπάτσοι απάντησαν με χρήση χειροβομβίδων κρότου λάμψης και χημικών, προκειμένου να σπείρουν τον φόβο σε μια μαζικότατη συγκέντρωση αλληλεγγύης. Δεν είχε, ωστόσο, κανένα αντίκρισμα αφού ο κόσμος έδειξε πείσμα και δεν άργησε να ανασυγκροτηθεί.
Δεν είμαστε αφελείς! Προφανώς και η συγκεκριμένη κίνηση του κράτους δεν έφτασε ως κεραυνός εν αιθρία, αλλά αντιθέτως εντάσσεται σε ένα πολύ καλά σχεδιασμένο πλάνο "νόμου και τάξης" που στόχο έχει αφενός την καταστολή και τρομοκράτηση των κινημάτων καθ' αυτή, αφετέρου ως εργαλείο χρησιμεύει σε μια φίμωση, μια αποσιώπηση απέναντι στην κρατικη βαρβαρότητα από την οποία βαλλόμαστε καθημερινά. Εκκενώσεις στεκιών και καταλήψεων, απαγόρευση εκδηλώσεων και πολιτισμικών δράσεων εντός του κάμπους, επιθέσεις σε ανοιχτούς/δημόσιους χώρους, αυστηροποίηση δικαστικού συστήματος με τον νέο Ποινικό Κώδικα, καθημερινά pushbacks και ναυάγια στο Αιγαίο, συγκάλυψη της κρατικο-καπιταλιστικής δολοφονίας στα Τέμπη. Το κράτος φαίνεται ότι, μέρα με την μέρα, σφίγγει τα δόντια και αναβαθμίζει τα εργαλεία καταστολής του και δεν μας προκαλεί εντύπωση που επέλεξε την συγκεκριμένη μέρα, και μάλιστα λίγες μέρες μετά από την σκευωρία του και την καταδίκη μεταξύ άλλων και του Νίκου Ρωμανού για την υπόθεση των Αμπελοκήπων, για να επιτεθεί στον αγωνιζόμενο κόσμο και να χρησιμοποιήσει κάθε ένα από τα κόλπα του από το κατασταλτικό του οπλοστάσιο.
Σήμερα που το μέλημα του κράτους και των μπάτσων είναι να τρομοκρατούν και να επιτίθενται στον αγωνιζόμενο κόσμο, σήμερα χτίζουμε νέες αντιστάσεις και υπερασπιζόμαστε με κάθε τρόπο τα κεκτημένα των αγώνων μας απέναντι στον κόσμο της εκμετάλλευσης, του ανταγωνισμού, της εμπορευματοποίησης και της καταστολής. Γιατί απέναντι σε αυτούς που πιστεύουν ότι 112 συλλήψεις θα μας λυγίσουν θα βρισκόμαστε όλες/οι εμείς και δεν θα σταματήσουμε να παλεύουμε για την κοινωνική απελευθέρωση. Γιατί δεν θα σταματήσουμε να οραματιζόμαστε! Γιατί στο δικαστήριο δικάζονται οι ιδέες μας, πολλές παραπάνω από 112, και δεν θα κάνουμε ησυχία!
ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΟΡΘΙΟΙ ΘΑ ΠΕΣΟΥΝ ΑΥΤΟΙ
ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΟΥΝΤΑΙ
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ/ΙΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ/ΙΣΣΕΣ ΜΑΣ
ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΤΩΝ 112 ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΩΝ
ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ ΚΑΜΙΑ ΥΠΟΤΑΓΗ - ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ
Ελευθεριακό Σχήμα Φιλοσοφικής
Σιγά μη φοβηθούμε
Πολλές συλλήψεις έχουν πέσει τελευταία. Από τη μία, είδαμε ότι μετά το τέλος της πορείας της 6ης Δεκέμβρη 112 άτομα συλλαμβάνονται με το πιο γενικόλογο και ασαφές κατηγορητήριο που έχουμε δει (πραγματικά πάει για βραβείο). Διατάραξη κοινής ειρήνης και απείθεια. Από την άλλη, κόσμος μαζεύει ποινές για ψύλλου πήδημα. Τις προάλλες, π.χ., ένας 19χρονος καταδικάστηκε σε ένα χρόνο φυλάκιση με αναστολή για γκραφίτι στο μετρό! Μάλλον φαίνεται ότι πλέον όχι μόνο απαγορεύεται να διαδηλώσουμε αλλά απαγορεύεται και να εκφράσουμε την καψούρα μας!
Τα δύο αυτά παραδείγματα έρχονται ως συνέχεια μιας εντεινόμενης καταστολής και συλλήψεων, είτε αφορά τους φοιτητικούς και κοινωνικούς αγώνες είτε μικρότερες εκφράσεις αμφισβήτησης. Τι φταίει όμως για αυτή την κατάσταση; Λέτε να φταίει το μετρό; Ο Πούτιν και η εισαγόμενη ακρίβεια; Οι ιλουμινάτι; Η woke ατζέντα; Ο Κούλης; Όλα μαζί; Μάλλον όχι θα πούμε εμείς. Ο λόγος για αυτή την εντεινόμενη καταστολή είναι άλλος. Η κρίση που ξεκίνησε το 2008 ως οικονομική, όχι μόνο δεν έχει τελειώσει, αλλά σε σημεία βαθαίνει (πληθωρισμός, ακρίβεια, πόλεμος κλπ). Η αξιοπιστία της πολιτικής του ελληνικού κράτους όλο και αμφισβητείται, η γενικευμένη απείθεια στο μιλιταρισμό εκφράζεται μέσω της αύξησης του αριθμού των Ι5, η άρνηση του ατομικού δρόμου της επιτυχίας πήρε τη μορφή δύο φοιτητικών κινημάτων. Το πένθος για το έγκλημα στα Τέμπη μεταφράστηκε σε κοινωνικό κίνημα οργής έτοιμο να συγκρουστεί στο δρόμο. Οι δολοφονίες μεταναστ(ρι)ών και Ρομά γέννησαν αντιρατσιστικές πρωτοβουλίες και κοινότητες αγώνα πέρα από εθνικούς και φυλετικούς διαχωρισμούς. Η πιθανότητα δηλαδή να βάλουμε πλάτες για την ανάπτυξη, να κάτσουμε δηλαδή να μας εκμεταλλευτούν και να μας υποτιμήσουν ήρεμα και ωραία, μειώνεται εκθετικά.
Το κράτος λοιπόν αντιλαμβάνεται ότι χωρίς κοινωνική ειρήνη το κεφάλαιο δεν μπορεί να κυκλοφορήσει ομαλά. Επομένως, προσπαθεί να μαντρώσει τις κινήσεις αμφισβήτησης και σπέρνοντας το φόβο να μπλοκάρει την κουλτούρα διάχυτης αντιεξουσίας που όλο και κοινωνικοποιείται μετά την καραντίνα. Αυτό που ποινικοποιείται δηλαδή είναι η κάθε έκφραση ανυπακοής στο μοντέλο της επίπλαστης ευημερίας. Είτε κάποια κατεβαίνει στην πορεία, είτε χαλάει τη βιτρίνα του καλογυαλισμένου κέντρου, είτε απλά αράζει στις πλατείες θα έρθει αντιμέτωπη με την καταστολή. Στο όνομα της νομιμότητας χτυπιούνται λίγοι για να πειθαρχούν οι πολλοί.
Ταυτόχρονα, η όλη αυτή επιχείρηση καταστολής εκτυλίσσεται με θεαματικό τρόπο μέσα από τη στρατηγική της έντασης. Η επίθεση του κράτους ενάντια στο κίνημα και τις συλλογικοποιημένες μορφές αντίστασης εντείνεται. Συλλήψεις στο σωρό, χτυπήματα στις καταλήψεις και τους κοινωνικούς χώρους, παρεμπόδιση απεργών να κατέβουν με τα εργατικά τους σωματεία στον δρόμο, εικόνες στα δελτία, αυξημένα κατηγορητήρια προσπαθούν να εμφανίσουν τον κοινωνικό ανταγωνισμό ως μια σύγκρουση αναρχικών και κράτους. Επιχειρείται έτσι να οδηγηθεί το κίνημα σε μια απέλπιδα αντιπαράθεση με την αστυνομία, ώστε να απομονωθεί κοινωνικά και να αποκοπεί από τις ευρύτερες κινήσεις αμφισβήτησης.
Ευτυχώς όμως το γέλιο μας θα θάψει τα σχέδιά τους. Η αντίσταση πάντα προηγείται, παίρνει χίλια πρόσωπα και ξεγλιστρά μέσα από τις ρωγμές του γυάλινου κόσμου που ζούμε.
Ω, ευγενικοί μου άνθρωποι, η ζωή είναι σύντομη… Αν ζούμε, ζούμε όχι μόνο για να πατήσουμε πάνω στα κεφάλια των βασιλιάδων. Ζούμε για να περπατήσουμε τους δρόμους που μας ανήκουν. Ζούμε για να χτίσουμε τον κόσμο που θέλουμε μέσα από τις σχέσεις που κάνουμε και τα όνειρά που μας κινούνε. Ζούμε γιατί κάθε μέρα προσπαθούμε να επανεφεύρουμε την επανάσταση στον τρόπο που συλλογικά υπάρχουμε.
Αλληλεγγύη στα 112 συλληφθέντα της 6ης Δεκέμβρη
Κατάληψη Φάμπρικα Υφανέτ
//Αντικρατική - Αντικατασταλτική πορεία Τρίτη 17/12 -- 7μμ -- Καμάρα
Ενάντια στην κρατική καταστολή και την βία της εξουσίας, ο μόνος δρόμος είναι ο οργανωμένος ανυποχώρητος αγώνας
//Συγκέντρωση αλληλεγγύης στα δικαστήρια για τους/ις 112 συλληφθέντες/είσες της πορείας της 6ης Δεκεμβρίου
Τετάρτη 18/12 -- 9πμ -- δικαστικό μέγαρο Θεσσαλονίκης
«Γνωρίζω ότι δεν τους υπολογίζετε γιατί η Αυλή είναι οπλισμένη. Σας ικετεύω όμως να μου επιτρέψετε να σας αναφέρω ότι πρέπει να τους υπολογίζετε πολύ, κάθε φορά που οι ίδιοι θεωρούν ότι είναι το πάν. Να σε ποιο σημείο βρίσκονται : κι αυτοί αρχίζουν να μην υπολογίζουν τα στρατεύματά σας γιατί το κακό είναι ότι η δύναμή τους υπάρχει μέσα στη φαντασία τους. Και μπορεί να ειπωθεί με απόλυτη σιγουριά ότι, εν αντιθέσει προς όλα τα άλλα είδη ισχύος, όταν φτάσουν σ' ένα ορισμένο σημείο, μπορούν να κάνουν ό,τι νομίζουν οτι μπορούν να κάνουν.»
16 χρόνια μετά την κρατική δολοφονία του Α. Γρηγορόπουλου, το κράτος καθιστά σαφείς τις προθέσεις του να ισοπεδώσει όποια φωνή αντίστασης βρεθεί στο διάβα του. Μια προσπάθεια χρόνων, ένα καλά προετοιμασμένο έδαφος και πλήρως στρατολογημένο στην πολιτική ατζέντα, μας βρίσκει το βράδυ της 6ης Δεκέμβρη με 112 συλλήψεις αγωνιστών/τριών .
Ήδη από την προηγούμενη μέρα, από την διαδήλωση για την δολοφονία του κ.Φραγκούλη, ο ασφυκτικός αστυνομικός κλοιός προανήγγειλε την διάθεση του κράτους να τρομοκρατήσει κάθε αγωνιζόμενο, θέτοντας μάλιστα έμμεσα σε αμφισβήτηση τα κεκτημένα αγώνα όπως η παρουσία του αντιεξουσιαστικού χώρου σε επίπεδο δρόμου. Η απάντηση που δόθηκε το βράδυ της 6ης Δεκέμβρη ήταν άμεση. 16 χρόνια μετά την κρατική δολοφονία του Α.Γρηγορόπουλου χιλιάδες κόσμος συσπειρώθηκε στον δρόμο, φωνάζοντας αντικρατικά συνθήματα και εκφράζοντας δίχως ίχνος φόβου την οργή του απέναντι σε κράτος και αφεντικά. Ταυτόχρονα, ο κρατικός σχεδιασμός ήταν ξεκάθαρος. Δυνάμεις της ασφάλειας καταλαμβάνουν κάθε γωνιά του κέντρου, μηχανές σουλατσάρουν στους δρόμους κάνοντας εξακριβώσεις, μπάτσοι στρατοπεδεύουν και αποκλείουν την πρόσβαση σε μαγαζιά στην περιοχή της Ροτόντας, αναρίθμητες διμοιρίες ΜΑΤ συνοδεύουν ασφυκτικά την πορεία καθ' όλη την διάρκεια. Στο τέλος της διαδήλωσης οι ένστολοι δολοφόνοι- ακολουθώντας κατά γράμμα τον κρατικό σχεδιασμό - εμποδίζουν το κλείσιμο της πορείας στην Καμάρα, με αποτέλεσμα ένας όγκος κόσμου να οδηγηθεί στο στενό της Γούναρη όπου τελικά εγκλωβίζεται στην Τσιμισκή και δέχεται σφοδρή κατασταλτική επίθεση. Η μακρά λίστα τρομοκρατίας δεν έχει τελειωμό, καθώς το επόμενο πρωινό ο αλληλέγγυος κόσμος που βρισκόταν συγκεντρωμένος στα δικαστήρια δέχεται άμεση επίθεση από της δυνάμεις της αστυνομίας, η οποία ρίχνει χημικά και κρότου λάμψης σε ευθεία βολή και καταδιώκει κόσμο σε στενά και δρόμους.
Η στάση του κράτους έκανε ξεκάθαρες τις προθέσεις του. Η παρεμπόδιση μεταφοράς του εξοπλισμού των οργανωμένων μπλοκ της πορείας, καθώς και η αναίτια μαζική σύλληψη διαδηλωτών καθιστούν σαφές πως πολιτική γραμμή πλέον είναι να στερήσουν από τον κόσμο του αγώνα κάθε κεκτημένο πάλης, ακόμη και την παρουσία του στον δρόμο. Παράλληλα, σε ένα κλίμα τρομολαγνείας, τα ΜΜΕ και οι κρατικοί φορείς σπεύδουν να διασπείρουν παραπληροφόρηση σχετικά με τις κατηγορίες των συλληφθέντων, ενώ εν τέλει τους αποδίδεται μονάχα η κατηγορία για διατάραξη και απείθεια. Παρατηρούμε επομένως μια συντονισμένη κίνηση του κρατικού μηχανισμού να εδραιώσει μια συνθήκη εκφοβισμού και τρομοκρατίας, με άμεσο απότοκο την πλήρη σύνθλιψη του αντιεξουσιαστικού κινήματος.
Είναι σαφές πως τα προαναφερθέντα γεγονότα δεν φύτρωσαν εν μια νυκτί, αλλά αποτελούν κρατικό προσχεδιασμό μηνών. Το κράτος σταδιακά αναβαθμίζει τα εργαλεία καταστολής ενάντια στον αναρχικό αγώνα, με αλλεπάλληλες συλλήψεις και προσαγωγές, μόνιμη τρομοκρατία, ελέγχους, εκκενώσεις στεκιών και καταλήψεων, στοχοποιήσεις κτλπ. Δεν είναι τυχαία η συγκυρία της φετινής 6ης Δεκέμβρη όπου το κράτος αποφάσισε να παίξει ένα από τα ύψιστα κατασταλτικά χαρτιά του. Η υπόθεση των Αμπελοκήπων, οι σύντροφοι/ ίσσες που διώκονται, σε συνδυασμό με την κρατική σκευωρία απέναντι στον Ν. Ρωμανό, αποτελούν ξεκάθαρο δείγμα ανάγκης του κράτους να ισοπεδώσει κάθε φωνή που στέκεται εμπόδιο στα δικά του αφηγήματα. Φόβος του κράτους είμαστε όλοι εμείς που δεν παύουμε ούτε λεπτό να υψώνουμε αντιστάσεις, να αμφισβητούμε και να αντιπαλεύουμε τα σχέδια του, να αποτελούμε μόνιμη απειλή της παντοδυναμίας του. Έτσι κράτος και αφεντικά πασχίζουν με κάθε τρόπο να εξαλείψουν κάθε ίχνος αναρχικής παρουσίας σε ολάκερη την κοινωνία, στερώντας από τον αγώνα μας κάθε κεκτημένο.Όπως όμως αποδείχτηκε την ημέρα της 6ης Δεκέμβρη η πορεία κατάφερε να πραγματοποιηθεί παρά τις κατασταλτικές επιδιώξεις του κράτους, μιας που η μαζική και οργανωμένη παρουσία του κόσμου στον δρόμο απέδειξε πως είναι ικανή να σταθεί τροχοπέδη στην πολιτική ατζέντα. Όσο κ' αν προσπαθούν να μας θέσουν στο περιθώριο, θα μας βρίσκουν πάντα μπροστά τους σαν εκκωφαντικές φωνές. Με συνέπεια, οργάνωση και όραμα την κοινωνική απελευθέρωση, δεν θα πάψουμε ποτέ να παλεύομε για μια ζωή ισότητας και αξιοπρέπειας. Μέχρι την συντριβή κάθε εξουσίας και της δημιουργίας ενός κόσμου που θα μας χωράει όλους/ όλες, υπερασπιζόμαστε την Αναρχία - μέχρι ο φόβος να αλλάξει στρατόπεδο.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ/ΙΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ/ΙΣΣΕΣ ΤΗΣ 6Η ΔΕΚΕΜΒΡΗ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΤΗΣ ΥΠΟΘΕΣΗΣ ΤΩΝ ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΩΝ
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ Ν. ΡΩΜΑΝΟ
Αναρχική Συνέλευση Φοιτητ(ρι)ών Quieta Movere
Κι αν αυτή είναι η δικιά τους αρετή εμείς προτείνουμε την δικιά μας διαφθορά
Μετά την πορεία για τα 16 χρόνια από την εκτέλεση του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τους μπάτσους Κορκονέα - Σαράλιωτη και την εξέγερση που ακολούθησε στο σύνολο του ελλαδικού χώρου, η αστυνομία έχει αποκλείσει κάθε δρόμο διέλευσης του πλήθους αφήνοντας ανοιχτή δίοδο μόνο την πλατεία Ναυαρίνου. Μεγάλος όγκος του κόσμου της πορείας κινείται προς τα εκεί φτάνοντας στην οδό Τσιμισκή. Εκεί δέχεται την επίθεση των μπάτσων με αποτέλεσμα 112 (!) συλλήψεις για διατάραξη κοινής ειρήνης και απείθεια. Οι μπάτσοι είχαν δείξει από νωρίς τις προθέσεις τους, στήνοντας ένα κλοιό γύρω από την Καμάρα που ήταν ο χώρος της συγκέντρωσης. Παρόλα αυτά η μαζικότητα των συμμετεχόντων την πορεία ήταν μεγάλη, σπάζοντας τα σχέδια της αστυνομοκρατίας. Την επόμενη μέρα επίθεση δέχεται και η συγκέντρωση αλληλεγγύης στα δικαστήρια. Στις 6 Δεκέμβρη επίσης στην Αθήνα, οι μπάτσοι προσαγάγουν πριν την πορεία το μπλοκ της κοινότητας των Κατειλημμένων Προσφυγικών καθώς και την δικηγόρο Α.Π. Η τελευταία μάλιστα δέχεται τις επόμενες μέρες τηλεφώνημα με απειλές για ξυλοδαρμό από μπάτσους. Μετά την πορεία οι μπάτσοι συλλαμβάνουν 10 άτομα φορτώνοντας τους κακουργήματα στο σωρό.
Το μένος των δυνάμεων καταστολής εκείνες τις μέρες και το κωμικοτραγικό γεγονός των 112 συλλήψεων δεν ήταν ένα μεμονωμένο περιστατικό. Στις 17 Νοέμβρη ξετυλίχθηκε πάλι ένα όργιο καταστολής και μονονότι η πορεία ήταν μαζική οι μπάτσοι είχαν ασφυκτική παρουσία περιμετρικά της. Στο τέλος της πορείας οι μπάτσοι ήταν στημένοι για ώρες στο κέντρο έξω από μαγαζιά κλπ εγκλωβίζοντας και απειλώντας κόσμο με προσαγωγές. Λίγες μέρες μετά, στην απεργία στις 20 Νοεμβρίου, οι μπάτσοι προσαγάγουν μέλη του ΣΕΤΗΠ και της Ταξικής Πρωτοβουλίας Βάσης εργαζομένων στις τηλεπικοινωνίες & την πληροφορική. Η μία προσαγωγή μετατρέπεται σε σύλληψη για οπλοκατοχή για τις σημαίες της πρωτοβουλίας (!). Στις κινητοποιήσεις των εποχικών πυροσβεστών για τη μονιμοποίηση τους, οι μπάτσοι επιτίθονται με μανία στους πυροσβέστες που έχουν καταλάβει το Υπουργείο Εργασίας. Επίσης, δεν είναι λίγες οι φορές που το κράτος επιτίθεται προσωποποιημένα εναντίον αγωνιστών. Στις 31/10 ύστερα από έκρηξη σε διαμέρισμα στους Αμπελόκηπους σκοτώνεται ο αναρχικός Κυριάκος Ξ. και τραυματίζεται σοβαρά η αναρχική Μαριάννα Μ, η οποία αργότερα μεταφέρεται στις φυλακές Κορυδαλλού με την υγεία της να είναι σε κρίσιμη κατάσταση. Από αυτό το σημείο ξεκινάνε από την αντιτρομοκρατική και τα ΜΜΕ η επιχείρηση σπίλωσης της μνήμης του νεκρού, τα τρομοσενάρια και η κατασκευή ενόχων. Συλλαμβάνονται και προφυλακίζονται η Δ.Ζ και ο Δ.Π. Όμως η φαντασία των μπάτσων δεν σταματάει εδώ καθώς έπειτα από ταυτοποίηση κομματιού αποτυπώματος σε σακούλα σκουπιδιών συλλαμβάνεται και προφυλακίζεται ο Ν.Ρ καθώς και ένα ακόμη άτομο. Η αντιτρομοκρατική κατασκευάζει δικογραφίες στις πλάτες αγωνιστ(ρι)ών με τουλάχιστον ελλιπή - αν όχι ανύπαρκτα- στοιχεία. Παρόμοιες περιπτώσεις αποτελούν οι προφυλακίσεις του αναρχικού Αντρέα Φ. για «τρομοκρατική οργάνωση» με στοιχείο φωτογραφίες κειμένων στο κινητό του μεταγενέστερες της δημοσίευσής τους και του αναρχικού Κ.Κ για εμπρησμό αστυνομικού οχήματος στο Μεσολόγγι με στοιχεία μπλούζες, βιβλία και σπρέι.
Το κράτος επενδύει στην καταστολή επιχειρώντας να τσακίσει οποιαδήποτε κοινωνική αντίσταση. Οι ολοκληρωτικές πρακτικές της κυβέρνησης της ΝΔ στοχεύουν να συνεχιστεί η απρόσκοπτη κερδοφορία του κεφαλαίου εις βάρος των εκμεταλλευόμενων και η συνεχής πειθάρχηση της κοινωνίας. Για την προετοιμασία του ελληνικού κράτους για συμμετοχή στις πολεμικές συγκρούσεις που μαίνονται, για την αφαίμαξη της εργατικής τάξης μέσω των νέων εργασιακών νόμων, για τη διάλυση των εναπομεινάντων μορφών δημόσιας υγείας, πρόνοιας και εκπαίδευσης, για την επίθεση στο δικαίωμα στη στέγαση και την οικονομική εξόντωση μέσω της ακρίβειας απαιτείται κοινωνική συνοχή και μηδαμινές αντιστάσεις προς όφελος των κρατικών σχεδιασμών. Η αυξανόμενη αστυνομοκρατία έρχεται να επιβεβαιώσει τις προθέσεις των κυριάρχων. Οι μπάτσοι περιπολούν κάθε πτυχή της κοινωνικής ζωής, συμβαδίζοντας με την εντεινόμενη συντηρητικοποίηση της κοινωνίας.
Ο σύγχρονος ολοκληρωτισμός περιλαμβάνει μετατροπή των δημοσίων χώρων σε μπατσοκρατούμενες περιοχές με αυξανόμενο έλεγχο πάνω στο κοινωνικό σώμα, καταπάτηση των εργασιακών κεκτημένων, επιθέσεις σε φοιτητικές καταλήψεις προερχόμενες από συνελεύσεις συλλόγων, επιθέσεις σε αντιπολεμικές πορείες που εναντιώνονται στη γενοκτονία στην Παλαιστίνη, μαζικές προσαγωγές και συλλήψεις αγωνιστών. Την ίδια στιγμή κράτος και μαφία σε πλήρη συνεργασία ελέγχουν το οργανωμένο έγκλημα προστατεύοντας και συγκαλύπτοντας τους εμπλεκόμενους σε αυτό. Και αν κάποτε το κράτος επιτίθονταν στα πιο ευάλωτα κοινωνικά κομμάτια, τώρα η βεντάλια της καταστολής έχει ανοίξει σε μεγάλο βαθμό. Οποιαδήποτε δεν χωράει στα καλούπια της κυριαρχίας και δεν συμμορφώνεται στις κρατικές πολιτικές βρίσκεται στο στόχαστρο. Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για τα πιο οργανωμένα και δυναμικά κομμάτια της κοινωνίας που αντιστέκονται.
Για να επιτευχθεί όμως η καταστολή των κοινωνικών αντιστάσεων, το κράτος πρώτα θωράκισε το νομικό του οπλοστάσιο. Η πρόσφατη ψήφιση του νέου Ποινικού Κώδικα έρχεται σε απόλυτη συνάφεια με την επίθεση που δεχόμαστε. Η εφαρμογή του Νέου Ποινικού Κώδικα δίνει την ευχέρεια στο κράτος να στέλνει φυλακή κόσμο ακόμη και για πλημμελήματα, πόσο μάλλον όταν πρόκειται για την ποινικοποίηση των αγωνιζόμενων κομματιών. Ένας ποινικός κώδικας βέβαια, κομμένος και ραμμένος για τους φτωχούς και τους καταπιεσμένους/ες. Αν έχεις φράγκα να πληρώνεις τις υπέρογκες αποζημιώσεις τότε ίσως να την σκαπουλάρεις. Η αστική δημοκρατία δείχνει τα δόντια της στα αιματοβαμμένα εργασιακά κάτεργα, στους πνιγμούς μεταναστριων στα χωρικά ύδατα τους ελληνικού κράτους και στον απάνθρωπο εγκλεισμό τους ανά την επικράτεια, στα ακριβά ενοίκια και στις εξώσεις με την αστυνομική βία, στα κρατικά/καπιταλιστικά εγκλήματα και τη συγκάλυψη τους. Ό,τι μέχρι πρότινος θεωρούνταν κρατική αυθαιρεσία πλέον είναι νόμος του κράτους.
Όσο όμως το κράτος αναβαθμίζει την καταστολή εναντίων των αγωνιστ(ρι)ών τόσο μεγαλύτερες οφείλουν να είναι και οι απαντήσεις μας. Η οργάνωση των καταπιεσμένων σε οριζόντια βάση, ο εμπλουτισμός και η επανανοηματοδότηση των αγώνων μας αποτελούν επιτακτική ανάγκη. Οι επιθέσεις τους κράτους όχι μόνο δεν μας πτοούν, αλλά αντίθετα ενισχύουν τις αντιλήψεις μας και την πίστη μας στον αγώνα για ένα κόσμο χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση, για τον ελευθεριακό κομμουνισμό, την Αναρχία.
Οι φυλακές σας δεν μας χωράνε όλους
Αλληλλεγύη στον Αντρέα Φ. από την Πάτρα
Αλληλεγγύη στον Κ.Κ από το Μεσολόγγι
Αλληλεγγύη σε όσους/ες διώκονται για την υπόθεση των Αμπελοκήπων
Αλληλεγγύη στους 112 συλληφθέντες/είσες της 6ης Δεκέμβρη
Αλληλεγγύη σε όσους/ες αγωνίζονται
ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ
Πορεία ενάντια στην καταστολή και τον φόβο, Τρίτη 17/12, 19:00 μμ - Καμάρα
Συγκέντρωση αλληλεγγύης στους 112 συλληφθέντες/είσες της 6ης Δεκέμβρη, Τετάρτη 18/12, 9:00 πμ - δικαστήρια Θεσσαλονίκης
αναρχική ομάδα Θεσσαλονίκης Πυρανθός
Κάλεσμα στήριξης στην αντικατασταλτική πορεία την Τρίτη 17/12 19:00 Καμάρα
Στις 6 Δεκεμβρίου 2024, πριν, κατά τη διάρκεια και μετά την ολοκλήρωση της πορείας στη μνήμη του Αλεξάνδρου Γρηγορόπουλου στη Θεσσαλονίκη, έγιναν δεκάδες προσαγωγές στο κέντρο της πόλης που αργότερα μετατράπηκαν σε συλλήψεις. Οι συλλήψεις αριθμούνται στις 110. Η αντίσταση, η αυτοοργάνωση και η αλληλεγγύη απέναντι στο κατασταλτικό μηχανισμό του κράτους-καπιταλισμού-πατριαρχίας ποινικοποιείται για ακόμα μια φορά. Ενώ ταυτόχρονα γίνονται χιλιάδες προσλήψεις μπάτσων που αλωνίζουν ανενόχλητοι στους δρόμους καταδυναστεύοντας τις ζωές μας, ο εξευγενισμός των πόλεων αποκλείει το "μη συμβατό", πραγματοποιούνται συλλήψεις συνδικαλιστών, αναρχικών και φεμινιστριών, με όλα αυτά να επιβάλουν στην κοινωνία ένα μοτίβο ησυχίας, τάξης, ασφαλείας και σταθερότητας, σε μια εποχή που παιδοβιαστές κυκλοφορούν ανάμεσα μας με την συναίνεση του ελληνικού κράτους, την στιγμή που η κυβέρνηση φυλακίζει τον Νίκο Ρωμανό για να αποκαταστήσει την τιμή της στο όνομα της πάταξης της τρομοκρατίας, τη στιγμή που θηλυκότητες σκοτώνονται γιατί τις αντιμετωπίζουν οι γυναικοκτόνοι ως κτήμα τους, και τα κουήρ άτομα δέχονται επίθεση από φασιστο-όχλους.
ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΑΝΑΧΩΜΑ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΤΙΣ ΔΙΩΞΕΙΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
Συγκέντρωση αλληλεγγύης στα 112 συλληφθέντα της 6ης Δεκέμβρη, Τετάρτη 18/12 9:00 στα Δικαστήρια Θεσσαλονίκης
Ο ΦΟΒΟΣ ΣΠΑΕΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
Η ΜΙΑ ΔΙΠΛΑ ΣΤΟ ΑΛΛΟ ΜΑΧΟΜΑΣΤΕ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ, ΚΡΑΤΟΣ, ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΕΞΟΥΣΙΑ.
Συλλογικότητα για τον Eλευθεριακό Φεμινισμό Rabbia Viola
Την Παρασκευή 6 Δεκέμβρη, ήδη απο την πρωινή πορεία για τα 16 χρόνια απο την δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου στους δρόμους του κέντρου επικρατούσε έντονο μπατσικό πογκρόμ, κάνοντας αλλεπάλληλους ελέγχους και αποκλεισμούς. Μετά το πέρας της απογευματινής πορείας, στήθηκαν μπλοκα μπάτσων σε όλους τους δρόμους περικυκλωνοντας μεγάλη μάζα κόσμου με αποτέλεσμα να οδηγηθεί αναγκαστικά στην Ναυαρίνου και να στρίψει στην Τσιμισκή. Ως απάντηση σε μικρο-συγκρούσεις και στον παλμό του κόσμου, τα σκουπίδια επιτίθενται στον κόσμο, εγκλωβίζοντας άτομα και μαζικά συλλαμβάνοντάς τα.
112 μαζικές συλλήψεις με κατηγορία "διατάραξη κοινής ειρήνης" είναι ένα πρωτόγνωρο γεγονός για τα δεδομένα της Θεσσαλονίκης και σίγουρα σηματοδοτεί μια νέα εποχή ακραίας καταστολής και αστυνομοκρατίας, που ήδη ξεδιπλώνεται στην Αθήνα, το οποίο προφανώς πλασάρεται από τα κυρίαρχα μίντια στα πλαίσια του εξευγενισμού και της εντατικοποίησης της ζωής στην πόλη.
Σε μια συγκυρία που οι αντικρουόμενες φωνές στο κυρίαρχο κυβερνητικό φάσμα αποτελούνται απο, την σοσιαλδημοκρατική βιτρίνα που διατηρεί η αριστερά, η οποία σπάει σιγά σιγά, αλλα και την πιο "προοδευτική" φιλελεύθερη αντιπολίτευση χωρίς μαζική απήχηση, μπορούμε να πούμε πως πλέον πλησιάζουμε όλο και περισσότερο στον καπιταλιστικό ολοκληρωτισμό. Τα δημόσια αγαθά και οι δομές όπως της παιδείας και της υγείας, εμπορευματοποιούνται (βλ.νόμο Πιερρακάκη, κατάλυση του ΕΣΥ), ιδιωτικοποιούνται δομές όπως οι λέσχες σίτισης, οι φοιτητικές εστίες, τα μέσα μεταφοράς δημιουργώντας αφενός ταξικούς φραγμούς και αφετέρου κρατικά έγκληματα όπως αυτό των Τεμπών (για το οποίο γεγονός δεν φέρει "μαγικά" ευθύνη κάνεις). Κεκτημένα αγώνων όπως η πορεία, η απεργία, το άσυλο των πανεπιστημίων απονομιμοποιούνται, οι ρουφιάνοι των μίντια προβάλουν μόνο σκουπίδια και ότι τους συμφέρει, μπάτσοι-πολιτικοί και "ειδικοί" η γενικότερη "ελιτ" δηλαδή, διαπράττουν αίσχη και ούτε γάτα, ούτε ζημιά, εκατοντάδες γυναικοκτονίες και ρατσιστικές επιθέσεις λαμβάνουν χώρα ετησίως. Το κράτος εμπλέκεται σε πολέμους και γενοκτονίες και στο όνομα της ελευθερίας, της ειρήνης και της δημοκρατίας αιτιολογεί τις πρακτικές του, ενώ παράλληλα αφήνει πρόσφυγες και μετανάστες να πεθαίνουν σε στεριά και θάλασσα την οποία όμως προωθεί το καλοκαίρι για διακοπές. Παρά την ακρίβεια, την εκμετάλλευση και την αδικία που δυναστεύει την κοινωνία, τα περισσότερα μέλη της παραμένουν θεατές και απαθείς. Άλλωστε στην εποχή του θεάματος, της διαφήμισης, της κατανάλωσης και της πειθάρχησης, είναι δύσκολο να ξεμάθεις αντιλήψεις που φαινομενικά πλασάρουν την "συνταγή" για κοινωνική ευταξία.
Βέβαια, το κομμάτι της κοινωνίας με μια βασική κοινωνική ή ταξική συνείδηση, αντιμέτωπο με όλα αυτά διχάζεται όταν στέκει εναντίον ενός ακράδαντα στιβαρού κλοιού πολιτικών καταστολής. Το κράτος θέλει να αποστειρώσει κάθε μορφή πολιτικοποίησης εντός των πανεπιστημίων, όπου ανέκαθεν στεγάζονταν δομές αγώνα και ριζοσπαστικοποιούνταν οι άνθρωποι. Εκκενώνει στέκια και κατάληψεις εντός και εκτός αυτών. Ελέγχει ακόμα πάρκα και πλατείες, καθώς και οποιοσδήποτε δεν ενδίδει στα καπιταλιστικά του πρότυπα μπορεί να βρεθεί ξυλοδαρμένος. Κυριότερα επενδύει στην τρομοκρατία βασανίζοντας και φυλακίζοντας όποιον τολμά και αντιστέκεται σε όλα τα παραπάνω.
Ένα από τα πιο ξεκάθαρα παραδείγματα τρομοκρατίας λοιπόν, είναι και οι 112 μαζικές συλλήψεις της 6 Δεκέμβρη.Το κράτος, γνωρίζει καλά την σημασία της εξέγερσης του '08 και προσπαθεί κάθε χρόνο όλο και πιο λυσσασμένα να την παραχαράξει και να περιθωριοποιήσει τα άτομα που εξεγείρονται ακόμα με οποιοδήποτε μέσο αγώνα. Οι δύο πορείες της 6 Δεκέμβρη που ήταν από τις πιο μαζικές των τελευταίων χρόνων, και η άγρια καταστολή που ακολούθησε κάνει πλέον εμφανή τη στοχοθεσία τους . Σε μια συγκυρία που ο αντιεξουσιαστικός χώρος γίνεται ολο και πιο κοινωνικά προσβάσιμος και αναγκαίος, ως το τελευταίο ανάχωμα αντίστασης, και αφού η αριστερά έχει εξαφανιστεί, επιδιώκουν να τον απομονωσουν σπέρνοντας την τρομοκρατία. Παράλληλα στην εντεινόμενη καταστολή στο πεδίο του δρόμου, το κράτος ξεδιπλώνει και ένα σιχαμένο πολιτικό παιχνίδι καταδίωξης ενάντια σε αγωνιστές κτυπώντας σιγά σιγά κόσμο που έχει "φακελωμένο" για την αγωνιστική του δράση. Ζοφερό παράδειγμα αποτελεί και η σκευωρία ενάντια στον Νίκο Ρωμανό και η προφυλάκιση του σε μια προσπάθεια να τον συνδέσει με την υπόθεση των Αμπελοκήπων με μέσα αμφίβολα. Όλα αυτά πλέον καθαρά μπροστά στα μάτια του κόσμου ενώ οι δημοσιογράφοι συκοφαντούν και κερδοφορούν πάνω σε αγωνιστές.
Εμείς απο πλευράς μας θεωρούμε πως ο αγώνας μας είναι διαρκής και αδιαπραγμάτευτος. Συλλογικά θα αντιμετωπίσουμε ο,τι εξαθλιώνει και υποτιμά τις ζωές μας και θα αποφασίσουμε τον τρόπο που δρούμε έναντια σε οσα μας καταπιέζουν. Είμαστε εδώ γιατί αρνούμαστε να ζήσουμε μια ζωή βουτηγμένοι στο φόβο και την απραγία. Μέσω της οργάνωσης στην βάση και της αλληλεγγύης να σπάσουμε τον φόβο της καταστολής και να βρεθούμε μαζικά και οργανωμένα στο πεδίο του δρόμου, γιατί εκεί είναι που η φωνή μας μπορεί να αντηχήσει ξεκάθαρα και να διεκδικήσουμε την ζωή που δικαιούμαστε. Η αστυνομοκρατία δεν μας φοβίζει.
ΑΝΤΊΣΤΑΣΗ - ΑΥΤΟΟΡΓΆΝΩΣΗ - ΑΛΛΗΛΕΓΓΎΗ
ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΊΣΚΕΤΕ ΠΆΝΤΑ ΑΠΈΝΑΝΤΙ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΎΗ ΣΤΑ 112 ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΑ ΑΤΟΜΑ ΤΗΣ 6/12
ΛΕΥΤΕΡΙΆ ΣΤΟ ΝΙΚΟ ΡΩΜΑΝΟ
Πορεία ενάντια στην κρατική καταστολή - Τρίτη 17/12 - 19:00 - Καμαρα
Συγκέντρωση αλληλεγγύης στους 112 συλληφθέντες - Τετάρτη 18/12 - 9:00 - δικαστικό μέγαρο Θεσσαλονίκης
Είναι γνωστό ότι ο μηχανισμός του κράτους προστατεύει το κεφάλαιο και τους υπηρέτες του διατηρώντας και επικυρώνοντας την εξουσία τους με κάθε τρόπο. Όποτε κάτι «απειλεί» την εύρυθμη λειτουργία του, το κράτος θα ξεσπάσει βάζοντας στο στόχαστρο τις φωνές που το αμφισβητούν (διώξεις εκπαιδευτικών, συνταξιούχων, φοιτητ(ρι)ών, μαθητ(ρι)ών εργαζόμενων και μεταναστ(ρι)ών).
Αυτό είδαμε να συμβαίνει και την φετινή 6η Δεκέμβρη με το κράτος, όμως, αυτή τη φορά να δείχνει πρωτοφανή λύσσα και να προβαίνει σε 112 συλλήψεις (!) αγωνιστ(ρι)ών με την ανυπόστατη, γενικόλογη και ασαφή πρόφαση της διατάραξης της κοινής ειρήνης. Και εδώ αναρωτιόμαστε για ποια κοινή ειρήνη γίνεται λόγος, όταν δεν έχουμε να βγάλουμε τον μήνα, όταν «οι νόμοι της ελεύθερη αγοράς» μπαίνουν πάνω από τις ζωές των ανθρώπων, όταν το κράτος πνίγει μετανάστ(ρι)ες στην Μεσόγειο και τάσσεται ξεκάθαρα υπέρ των εισβολών σε Παλαιστίνη και Συρία; Η αγωνία του πολέμου και της επιβίωσης δεν είναι ειρήνη αλλά τρομοκρατία!
Η ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΕΝ ΜΑΣ ΣΤΑΜΑΤΑ
ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΔΕΚΕΜΒΡΗ ΑΠΑΝΤΑΜΕ ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ, ΚΡΑΤΟΣ, ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΕΞΟΥΣΙΑ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΑ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΑ
ΠΟΡΕΙΑ ΤΡΙΤΗ 17/12 στις 19:00 | ΚΑΜΑΡΑ
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΕΤΑΡΤΗ 18/12 στις 09:00 ΓΙΑ ΤΑ 112 ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΑ ΤΗΣ 6ης ΔΕΚΕΜΒΡΗ | ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
Witches Fight Back
Ενάντια στην κρατική καταστολή, όλοι/ες στον δρόμο του αγώνα!
Το τελευταίο χρονικό διάστημα παρατηρούμε μια ακραία όξυνση της κρατικής καταστολής απέναντι σε όσους και όσες επιμένουν να αγωνίζονται και να διεκδικούν ένα καλύτερο αύριο: Συνδικαλιστ(ρι)ες, κοινωνικούς/ές αγωνιστ(ρι)ες, μέλη ριζοσπαστικών πολιτικών οργανώσεων και συλλογικοτήτων. Στην Θεσσαλονίκη, αυτό το είδαμε να συμβαίνει σε μεγάλες διαδηλώσεις όπως αυτή της 17ης Νοέμβρη και κυρίως της 6ης Δεκέμβρη, με τις 112 συλλήψεις διαδηλωτ(ρι)ών χωρίς κανέναν λόγο.
Φυσικά, δεν ξεχνάμε πως μέλος της Πρωτοβουλίας μας και των Σωματείων ΣΕΤΕΠ και ΣΕΤΗΠ συνελήφθη πριν την τελευταία Γενική Απεργία με τις σημαίες συνδικαλιστικού σχήματος και κατηγορείται για οπλοκατοχή (όπου όπλα = οι σημαίες)!
Αυτή η κατάσταση είναι μεν ασφυκτική για το εργατικό κίνημα και όσους/όσες αμφισβητούν την κυριαρχία του Κεφαλαίου επάνω στις ζωές μας, αλλά σίγουρα δεν είναι περιεργη. Ζούμε σε μια εποχή ακραίας επίθεσης στην τάξη μας από τα αφεντικά, ενώ τα περιθώρια για κοινωνικές πολιτικές εκ μέρους του συστήματος είναι ελάχιστα. Έτσι, η επιλογή της οξείας καταστολής στα πιο ενεργά κομμάτια της εργατικής τάξης, συνδικαλιστικά ή πολιτικά σχήματα, είναι αναμενώμενη. Αυτό δεν σημαίνει όμως πως θα μείνει αναπάντητη! Η καταστολή μπορεί να νικηθεί μόνο συλλογικά και οργανωμένα! Η αλληλεγγύη και ο αγώνας θα σπάσουν τον φόβο!
Καλούμε όλους και όλες τους/τις εργαζόμενους/ες να μην φοβηθούν! Να στηρίξουν την πορεία ενάντια στην κρατική καταστολή και τον φόβο, αυτή την Τρίτη 17/12 στις 7μμ στην Καμάρα!
Επιπλέον, δεν ξεχνάμε την συγκέντρωση στα δικαστήρια για τους συλληφθέντες της πορείας της 6ης Δεκέμβρη, Τετάρτη 18/12, στις 9πμ.
Πρωτοβουλία 811 (Εργαζομένων στην Teleperformance στην Θεσσαλονίκη)
-----------
Against state repression, everyone on the road of struggle!
During the last period we observe an extreme sharpening of state repression against those who insist on fighting and claiming a better furture: Syndicalists, social fighters, members of radical political organizations and collectives.
In Thessaloniki, we saw this happening in major demonstrations such as the one of the 17th of November and especially on the 6th of December, with the 112 arrests of demonstrators without any cause at all.
Of course, we can't forget that a member of our Initiative and the SETEP and SETIP Unions was arrested before the last General Strike with union flags and charged with possession of weapons (weapons = the flags)!
While this situation is stifling for the labour movement and those who question the rule of Capital over our lives, it is certainly not surprising. We live in a time of extreme attack on our class by the bosses, and there is little room for social policies on the part of the system. Thus, the choice of sharp repression on the most active parts of the working class, syndicalist or political formations, is expected. But this does not mean that it will go unanswered! Repression can only be defeated collectively and through organization! Solidarity and struggle will break the fear!
We call on all workers not to be afraid! To support the march against state repression and fear, this Tuesday 17/12 at 7pm in Kamara!
Moreover, we do not forget the gathering at the courts of Thessaloniki for those arrested during the march of 6 December. Wednesday 18/12, at 9am.
811 Initiative (Workers of Teleperformance in Thessaloniki)
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΝΑ ΣΠΑΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΦΟΒΟ
Την 6η Δεκέμβρη, ημέρα της επετείου των 16 χρονών από την κρατική δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τον ένστολο φονιά Κορκονέα, πραγματοποιήθηκε για μια ακόμα φορά ένα κατασταλτικό όργιο από τους συναδέλφους του φονιά. Με την ολοκλήρωση της πορείας στην Καμάρα, τα ΜΑΤ επιτέθηκαν εντελώς αναίτια στους διαδηλωτές που αποχωρούσαν από την Ναυρίνου, κυνηγώντας κόσμο σχεδόν σε όλη την πόλη χωρίς σταματημό, και συλλαμβάνοντας τελικά 112 άτομα με τη γελοία κατηγορία της διατάραξης κοινής ειρήνης. Την επόμενη μέρα, δεν δίστασαν να επιτεθούν, επίσης χωρίς κανένα λόγο, στους συγκεντρωμένους αλληλέγγυους και συγγενείς των συλληφθέντων έξω από τα Δικαστήρια Θεσσαλονίκης. Μία εβδομάδα πριν οι μπάτσοι έκαναν "προληπτικές προσαγωγές" σε απεργούς τη μέρα της απεργίας, ενώ προσπάθησαν ακόμα και να σταματήσουν απεργιακή προσυγκέντρωση την ώρα που κινούνταν προς την συγκέντρωση της Καμάρας. Τους τελευταίους μήνες ζούμε μια τεράστια όξυνση της κρατικής καταστολής με αποκλεισμούς των χώρων συγκεντρώσεων, προληπτικές προσαγωγές ανθρώπων που πηγαίνουν προς την πορεία, αστυνομικές επιθέσεις και μαζικές συλλήψεις για το τίποτα. Ο στόχοι προφανείς: η χαρτογράφηση του αναρχικού χώρου, η ομηρία εκατοντάδων αγωνιστών και αγωνιστριών μέσω των εκκρεμών δικών και η διάχυση του φόβου σε όσους και όσες συνεχίζουν να αντιστέκονται και να διαδηλώνουν.
Η κοινωνική πραγματικότητα που βιώνουμε σήμερα χαρακτηρίζεται από τη συνεχή επίθεση της κρατικής εξουσίας στις ζωές μας. Η φτωχοποίηση, η εργασιακή επισφάλεια, οι εξώσεις και οι πλειστηριασμοί δεν είναι απλά αριθμοί· είναι η καθημερινότητά μας. Παράλληλα, το κράτος επενδύει στη διάχυση του φόβου, ενισχύοντας την καταστολή και στοχεύοντας στις συλλογικές αντιστάσεις. Από τις μαζικές συλλήψεις διαδηλωτών μέχρι την ποινικοποίηση κάθε μορφής αντίστασης, το μήνυμα είναι ξεκάθαρο: σιωπή και υποταγή.
Το κράτος θέλει να τελειώνει με το αναρχικό κίνημα γιατί γνωρίζει πολύ καλά ότι ως το πιο ριζοσπαστικό κομμάτι της κοινωνίας μπορεί δυνητικά να μπολιάσει τις κοινωνικές αντιστάσεις που γεννιούνται αυθόρμητα με τον ιό της εξέγερσης και της συνολικής επαναστατικής ανατροπής. Κατανοητή η ανησυχία, ακόμη πιο κατανοητή η στρατηγική του κράτους που είναι η προσπάθεια να περιθωριοποιήσει το αναρχικό κίνημα, να το καταστήσει παντελώς αδύναμο και χωρίς κοινωνικές ρίζες ή συμμαχίες και να το διαλύσει με στρατιωτικούς όρους υποβοηθούμενο και από το ασφυκτικό νομικό πλαίσιο που έχει δημιουργηθεί με τον νέο ποινικό κώδικα.
Την ίδια στιγμή παιδοβιαστές, μπάτσοι-δολοφόνοι μεταναστών, υπεύθυνοι για την κρατική δολοφονία των Τεμπών κυκλοφορούν ελεύθεροι και το κράτος και τα σκυλιά του διώκουν λυσσασμένα μετανάστες, αναρχικούς, γυναίκες που καταγγέλλουν τους βιαστές και κακοποιητές τους , φυλακίζουν τον Νίκο Ρωμανό με μοναδικό στοιχείο ένα δήθεν μερικό δακτυλικό σε μια σακούλα η οποία βρέθηκε στο διαμέρισμα των Αμπελοκήπων.
Απέναντι σε αυτή τη συνθήκη, η απάντηση δεν μπορεί να είναι ο φόβος, αλλά η συλλογική δράση. Όταν το κράτος και το κεφάλαιο προσπαθούν να διασπάσουν την κοινωνία με όρους ατομικισμού και εκφασισμού, εμείς επιλέγουμε την αλληλεγγύη και τον αγώνα. Είναι η στιγμή να βγούμε ξανά στους δρόμους, να διεκδικήσουμε το δικαίωμα στη ζωή και στην ελευθερία και να ορθώσουμε τείχη απέναντι στην καταστολή.
Το κράτος προσπαθεί να μας πείσει ότι τίποτα δεν αλλάζει. Όμως, κάθε μας βήμα στους δρόμους, κάθε μας σύνθημα, κάθε συλλογική μας δράση αποδεικνύουν ότι η αλλαγή έρχεται όταν οι καταπιεσμένοι οργανώνονται και αγωνίζονται. Η κοινωνική μας δύναμη πηγάζει από την ενότητα, τη συνέπεια και την αποφασιστικότητά μας να αντισταθούμε.
Η απάντησή μας στην καταστολή είναι μία: Μπάτσοι, ρουφιάνοι, φασίστες, δικαστές θα μας βρίσκετε πάντα απέναντί σας. Η προσπάθεια ποινικοποίησης και διάλυσης του αναρχικού κινήματος μέσω της βιομηχανίας διώξεων που έχει στηθεί τους τελευταίους μήνες από το παρακράτος της ΕΛ.ΑΣ. στη Θεσσαλονίκη δε θα περάσει. Ενώνουμε τις δυνάμεις μας για να διεκδικήσουμε μια ζωή χωρίς καταπίεση, εκμετάλλευση και εξουσία. Ο δρόμος είναι ο χώρος που γεννιούνται οι αλλαγές και η αντίσταση.
ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ
Πορεία ενάντια στην καταστολή και τον φόβο, Τρίτη 17/12, 19:00 Καμάρα
Συγκέντρωση αλληλεγγύης στα συλληφθέντα άτομα της διαδήλωσης της 6ης Δεκέμβρη, Δικαστήρια Θεσσαλονίκης, Τετάρτη 18/12, 09:00
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
https://libertasalonica.wordpress.com
ΝΑ ΔΙΑΤΑΡΑΞΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΟΙΝΗ ΕΙΡΗΝΗ ΤΟΥΣ
"Σε μία κοινωνία που έχει καταργήσει την κάθε περιπέτεια, η μόνη περιπέτεια που μένει είναι η κατάργηση αυτής της κοινωνίας."
Γραμμένο σε έναν τοίχο στο Παρίσι, τον Μάη του '68
Στις 6 Δεκεμβρίου, 112 άτομα συνελήφθησαν από την αστυνομία και πέρασαν το βράδυ τους στη ΓΑΔΘ, για να οδηγηθούν την επόμενη μέρα στην εισαγγελία. Το έγκλημα τους; Το γεγονός ότι αποφάσισαν να σπάσουν τον φόβο, να συναντηθούν με φίλες και συντρόφια, να κατέβουν στην πορεία της επετείου της δολοφονίας του Γρηγορόπουλου και να αντισταθούν στην ζοφερή πραγματικότητα που βιώνουν. Όπως και κάθε άλλη φορά, το σύστημα για να δικαιολογήσει τον αυταρχισμό του διαστρεβλώνει την πραγματικότητα ώστε αυτή να ταιριάζει με το καθεστώς καταστολής και φόβου που επιβάλλει. Τα ΜΜΕ έγραψαν περί «διατάραξης κοινής ειρήνης, κατασκευής και κατοχής εκρηκτικών υλών, απόπειρας επικίνδυνης σωματικής βλάβης κατά υπαλλήλου κατά την εκτέλεση της υπηρεσίας του, προσβολής συμβόλων ή τόπων ιδιαίτερης εθνικής ή θρησκευτικής σημασίας, φθοράς, παράβασης Νομοθεσίας περί εξαρτησιογόνων ουσιών, περί όπλων και παράβασης Νομοθεσίας περί φωτοβολίδων και πυροτεχνημάτων». Αυτή η περιγραφή δημιουργεί την εικόνα μιας γαμάτης κατάστασης, η οποία ωστόσο δεν είχε καμία σχέση με την πραγματικότητα της Παρασκευής. Εκείνη τη μέρα η μοναδική βία που ασκήθηκε ήταν αυτή των μπάτσων, οι οποίοι εγκλώβισαν όσους περισσότερους διαδηλωτές μπορούσαν και συνελάμβαναν σαν λυσσασμένοι όποιον έβρισκαν μπροστά τους. Τελικά οι κατηγορίες που αποδόθηκαν ήταν η «διατάραξη κοινής ειρήνης» και η «απείθεια» πράγμα εξωφρενικό δεδομένου τις μαρτυρίες και το φωτογραφικό υλικό από την πορεία. Δεν θα προσπαθήσουμε να αποδείξουμε ότι δεν είμαστε ελέφαντες, αλλά και ούτε θα κάνουμε επίκληση στην «ειρηνικότητα». Το λέμε ξεκάθαρα: δεν υπάρχει «δικαιολογημένη» επίθεση μπάτσων σε πορεία, κάθε τέτοια επίθεση επικαλείται την αποκατάσταση της «κοινής ειρήνης» και της «κανονικότητας», οπότε ας δούμε λοιπόν ποια είναι αυτή η «κανονικότητα» τους και ποια η «ειρήνη» τους.
Για να κατανοήσουμε την επίθεση των μπάτσων στην πορεία πρέπει να κάνουμε ένα zoom out και να δούμε συνολικά την εικόνα της πόλης αυτές τις μέρες. Τα μαγαζιά στο κέντρο γεμίζουν με στολίδια και λαμπάκια, το μετρό γίνεται δωρεάν για να αυξηθεί η διέλευση και η κατανάλωση, τα πανάκριβα εμπορεύματα κυκλοφορούν στους δρόμους της Θεσσαλονίκης, τα αφεντικά είναι έτοιμα να επιβάλλουν τις εργαζόμενες σε αυτή τη φιέστα εκμετάλλευσης και κατανάλωσης. Όλοι βρίσκονται στα πόστα τους, όλα είναι «κανονικά» και λειτουργούν ρολόι… όλα εκτός από ένα. Αναφερόμαστε φυσικά στα χιλιάδες άτομα που έσπασαν αυτή τη κανονικότητα, κατέκλυσαν τους δρόμους της πόλης φωνάζοντας συνθήματα. Τα συνθήματα αυτά, έβγαλαν στην φόρα όλα όσα το σύστημα κρύβει πίσω από την βιτρίνα της «κοινής ειρήνης» του: την εμπλοκή του στον πόλεμο, τις δολοφονίες ρομά και μεταναστών, την κρατική βία, την μισθωτή εκμετάλλευση. Σε μία τέτοια κατάσταση, από την οπτική γωνία του κράτους, η επίθεση στην πορεία όχι απλά ήταν δικαιολογημένη… ήταν απαραίτητη. Έπρεπε οπωσδήποτε να καταστείλουν οτιδήποτε θα αμφισβητούσε την καπιταλιστική ειρήνη. Έτσι λοιπόν, όσο το κράτος θα προσπαθεί να επιβάλλει την ησυχία, εμείς θα φωνάζουμε. Όσο προσπαθεί να μας κάνει να φοβηθούμε, εμείς θα σπάμε αυτόν το φόβο συλλογικά. Γι' αυτό καλούμε στην πορεία ενάντια στον φόβο και την καταστολή, την Τρίτη 17 Δεκεμβρίου, και στεκόμαστε δίπλα στα 112 συλληφθέντα στις 18 Δεκεμβρίου στην συγκέντρωση έξω από τα δικαστήρια.
Αυτόνομη Παρέμβαση στους Ηλεκτρολόγους και τους Μηχανολόγους
Ενάντια στον κοινοβουλευτικό ολοκληρωτισμό
Ο αυταρχισμός και η καταστολή θα σπάσουν στον δρόμο!
Διαδήλωση: Τρίτη 17/12 - 19:00 - Καμάρα
Συγκέντρωση για τους 112 συλληφθέντες: Τετάρτη 18/12 - 09:00 - Δικαστήρια
16 χρόνια μετά την κρατική δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, λαός και νεολαία γέμισαν τους δρόμους της χώρας, ενάντια στην κρατική καταστολή και τρομοκρατία, διατηρώντας την εξέγερση του Δεκέμβρη ζωντανή στη συλλογική μνήμη.
Η φετινή επέτειος μνήμης και αγώνα σε μια περίοδο αυταρχικοποίησης του αστικού κράτους και θωράκισης της δικτατορίας του κεφαλαίου και των πολέμων του, σημαδεύτηκε ξανά από την έξαρση της αστυνομικής βίας και καταστολής.
Συνεχίζοντας την πολιτική μαζικών προληπτικών προσαγωγών και συλλήψεων στις διαδηλώσεις του Πολυτεχνείου και της απεργίας στις 20 Νοέμβρη, η αστυνομία υπό τις εντολές του «σερίφη» Χρυσοχοΐδη και της κυβέρνησης έστησε μπλόκα, τρομοκρατώντας νέους και νέες που προσέγγιζαν τις συγκεντρώσεις και με πάνοπλους αστυνομικούς περικύκλωσε ασφυκτικά τις πορείες δημιουργώντας κλίμα απαγορεύσεων και αστυνομοκρατίας. Σαν να μην έφτανε αυτό, μετά το τέλος της πορείας σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη προχώρησε σε όργιο καταστολής και βίας με ξύλο, χημικά και κυνηγητό, ξυλοδαρμούς διαδηλωτών, πογκρόμ συλλήψεων και αυθαιρεσιών. Χαρακτηριστικά είναι τόσο ο ξυλοδαρμός δικηγόρου στην Αθήνα που διαμαρτυρήθηκε, μιας και βρέθηκε μάρτυρας μπροστά σε αναίτιες προσαγωγές, η σύλληψη και ο σοβαρός τραυματισμός του γιατρού από το Ασκληπιείο Βούλας, όσο και οι μαζικές, αναίτιες προσαγωγές στη Θεσσαλονίκη, που μετατράπηκαν σε 112 συλλήψεις. Νέα ποιότητα στην κρατική τακτική συνιστά η ανακοίνωση κράτησης των 12 συλληφθέντων στην Αθήνα από την Παρασκευή μέχρι και την Τετάρτη που θα μπορέσουν να απολογηθούν και η απόδοση στους 10 συλληφθέντες κακουργηματικών κατηγοριών.
Ίδιο σκηνικό και στα δικαστήρια της Θεσσαλονίκης, όπου εκατοντάδες διαδηλωτές και συγγενείς των άδικα συλληφθέντων συγκεντρώθηκαν ως ένδειξη διαμαρτυρίας και αλληλεγγύης με την αστυνομία να επιχειρεί τη διάλυση του κόσμου με τη ρίψη χημικών και κρότου λάμψης ακόμα και στους κλειστούς χώρους των δικαστηρίων.
Είναι ξεκάθαρο το μήνυμα που θέλουν να στείλουν κυβέρνηση και κεφάλαιο προς το λαϊκό κίνημα και κάθε αγωνιζόμενη φωνή: «Μπορεί να είσαι ο επόμενος!».
Η βιομηχανία διώξεων και καταστολής που εξαπολύει η κυβέρνηση της ΝΔ στοχεύει στην τρομοκράτηση του αγωνιζόμενου λαού, της νεολαίας και των εργαζομένων. Ξεκινά από τις πειθαρχικές διώξεις εκπαιδευτικών για συνδικαλιστική δράση και για συμμετοχή στην απεργία-αποχή από την αξιολόγηση, τις τρομοκρατικές απολύσεις όπως του γ.γ. του Δ.Σ. του Συλλόγου Διδακτικού Προσωπικού του ΕΚΠΑ, την ποινικοποίηση της συμμετοχής σε διαδηλώσεις, τις κατασκευασμένες κατηγορίες σε βάρος των θυμάτων των αστυνομικών ξυλοδαρμών και φτάνει μέχρι την προφυλάκιση Ρωμανού για αποτύπωμα σε «σακούλα».
Στη χώρα των Τεμπών, της Πύλου, των παρακολουθήσεων, της ακρίβειας και των αβάσταχτων ενοικίων, η διασφάλιση της κυριαρχίας κυβέρνησης και κεφαλαίου απαιτεί την πάταξη κάθε μορφής αντίδρασης, κάθε συλλογικής διεκδίκησης, κάθε φωνής που απειλεί το σύστημα. Αντιτρομοκρατική και τρομονόμος συνιστούν την αιχμή του δόρατος αυτής της αυταρχικής θωράκισης του κράτους· η πρώτη, που με τις υπερεξουσίες της λειτουργεί, πλέον, εκτός του οποιουδήποτε νομικού πλαισίου, ως πραγματικό παρακράτος. Ο δε τρομονόμος, από κοινού με την διαρκώς αυστηροποιούμενη ποινική νομοθεσία (Π.Κ. και Κ.Π.Δ.), σαν το αναγκαίο θεσμικό πλαίσιο για το «κυνήγι μαγισσών», με τα σαρωτικά πλαίσια ποινής, την παροχή υπερεξουσιών στις ανακριτικές αρχές, την αντιστροφή του τεκμηρίου αθωότητας κ.ά.
Η παραπάνω εκστρατεία κατατρομοκράτησης συμπυκνώνεται και στο πρόσωπο του Ν. Ρωμανού και των λοιπών προφυλακισθέντων, για την «υπόθεση των Αμπελοκήπων», όπου με βάση είτε ανύπαρκτα, είτε επισφαλή αποδεικτικά στοιχεία, οι δικαστικές αρχές τους οδήγησαν «προληπτικά» στην φυλακή, όπως ακριβώς συνέβη και παλαιότερα, σε περιπτώσεις όπως των Θεοφίλου, Ηριάννας κτλ.
Αν, όμως όλα τα παραπάνω αποδεικνύουν κάτι πέρα από την σύγχυση του αστικού στρατοπέδου εξαιτίας της αδυναμίας του να κρατήσει για πολύ ακόμα αφανή την λαϊκή οργή, μέσα από επικοινωνιακά σόου και έκτακτα επιδόματα, αυτό είναι πως «η γενιά του Δεκέμβρη» δεν θα πάψει να προκαλεί τρόμο, σε όσους διαχρονικά στερούν καθημερινά από την νεολαία και τον εργαζόμενο λαό, το δικαίωμα στην (αξιοπρεπή) ζωή. Τους φοβίζει η ανεξάρτητη μαζική και μαχητική πάλη που θα υπερβαίνει τα όρια του συστήματος.
Το λαϊκό κίνημα δεν εκφοβίζεται από τις σκευωρίες. Η εξέγερση του Δεκέμβρη μας καλεί στο δρόμο της ρήξης και της ανατροπής. Οι αγώνες και η αλληλεγγύη μας θα τους σαρώσουν.
ΝΑΡ για τη Κομμουνιστική Απελευθέρωση
νεολαία Κομμουνιστική Απελευθέρωση
πηγή : email που λάβαμε στις 15 Δεκεμβρίου 20h
ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΕΣ, ΦΤΩΧΕΙΑ, PUSHBACKS, TRAFFICKING ΚΑΙ ΕΓΚΛΕΙΣΜΟΙ
ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΚΡΑΤΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ
Σε περιόδους γενικευμένης κρίσης και αβεβαιότητας για την αναπαραγωγή του,το κράτος κάνει τα αδύνατα δυνατά, ώστε να καταστείλει και να εξολοθρεύσει κάθε ψήγμα αντίθεσης και αντίστασης που μπορεί να προϋπάρχει ή που δημιουργείται στο τώρα. Έτσι, η καταστολή και η επιτήρηση των ζωών μας καθημερινά εντείνονται και επεκτείνονται προς πάσα κατεύθυνση.
Όλος ο κοινωνικός ανταγωνισμός που γεννιέται είναι αποτέλεσμα αντίρροπων δυνάμεων μεταξύ κράτους κι αυτών που αντιστέκονται στην ρατσιστική, κανιβαλιστική, πατριαρχική σαπίλα του. Κάθε φορά που το κράτος απειλείται, εξαπολύει επιθέσεις σε όποιο θεωρεί περιττό και πως δεν εμπίπτει στον εθνοκορμό του, με διάφορες μεθοδεύσεις.
Αυτό γίνεται άμεσα αντιληπτό αν αναλογιστούμε την καταστολή με την οποία αντιμετωπιζόμαστε εμείς, καθώς και άλλες πληθυσμιακές ομάδες, σε διάφορες πτυχές των ζωών μας. Από τα ρατσιστικά πογκρόμ στη λαϊκή της Ξηροκρήνης, την βία με την οποία προσπαθεί να καταστείλει τα ανήλικα προσάπτοντάς τους τη διαχρονική κι αόριστη κατηγορία της παραβατικότητας, μέχρι τις περιφράξεις στις πλατείες, την αστυνομοκρατία και επιτήρηση των καταυλισμών Ρομά, τις συνεχείς προσπάθειες διάλυσης συγκεντρώσεων και πορειών αγωνιζόμενου κόσμου. Όλες αυτές οι τακτικές επιθέσεις νομιμοποιούνται κοινωνικοπολιτικά μέσω των κρατικών και κεφαλαιακών ανακοινωθέντων στις ειδήσεις των 8 αλλα και με την ασταμάτητη υπερψήφιση όλο και πιο στυγνών νεοφιλελεύθερων νομοσχεδίων π.χ. νέος ποινικός κώδικας.
Το ίδιο ελληνικό κράτος που συντηρεί κυκλώματα trafficking, πνίγει μετανάστριες στο μπλε του Αιγαίου και συμμετέχει ενεργά στη γενοκτονία των Παλαιστινίων, τρομοκρατεί και προσπαθεί να εξοντώσει όσο κόσμο αγωνίζεται κι εξακολουθεί να αντιστέκεται στη βαρβαρότητα που επιβάλλει. Οι 112 συλλήψεις στη Θεσσαλονίκη και οι 8 με βαριά κατηγορητήρια στην Αθήνα έπειτα από τις πορείες της 6ης Δεκέμβρη, οι προαποφασισμένες προφυλακίσεις συντρόφων/ισσών με ελλειπή κατηγορητήρια,οι διώξεις και τα βασανιστήρια σε βάρος του κόσμου του κινήματος στην υπόθεση των Αμπελοκήπων, δείχνουν ακριβώς αυτό, την προσπάθεια διάχυσης του φόβου σε όσες γίνονται ανάχωμα στους σχεδιασμούς τους.
Η συνέχεια, η ανατροφοδότηση, η ενδυνάμωση και η στήριξη των πολύμορφων αγώνων είναι χρέος μας.Η αλληλεγγύη μεταξύ των καταπιεσμένων κι υπόσχεση συλλογικών στιγμών ελευθερίας είναι αυτά που νοηματοδοτούν τις υπάρξεις μας και μας εμπνέουν να συνεχίσουμε στο δρόμο του αγώνα.Ένας κόσμος που μια ζωή μας θέλει ατομιστές, καννίβαλες,υποταγμένους, φοβισμένα ,θα μας βρίσκει απέναντι.
ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΞΕΠΛΕΝΕΙ (ΠΑΙΔΟ)ΒΙΑΣΤΕΣ ΣΚΟΤΩΝΕΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤ(ΡΙ)ΕΣ ΓΕΜΙΖΕΙ ΦΥΛΑΚΕΣ
Η ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ Σ' ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΟΠΛΟ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ
ΒΙΑ ΣΤΗ ΒΙΑ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ
ΠΙΣΩ ΡΟΥΦΙΑΝΟΙ
ΕΜΠΡΟΣ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΞΥΜΗΤΗΡΗΣ ΠΑΡΩΝ
ΟΛΟΙ/ΟΛΕΣ/ΟΛΑ
ΤΡΙΤΗ 17/12 ΚΑΜΑΡΑ 19:00
ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΛΤΙΚΗ/ΑΝΤΙΚΡΑΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ
ΤΕΤΑΡΤΗ 18/12 ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΑ 112 ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΑ 9:00 ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
Μαρμάγκα, αντιπατριαρχική ομάδα
Ζώντας σε ένα κόσμο καταπιεστών και καταπιεσμένων, εξουσιαστών και εξουσιαζομενων,όπου επικρατεί η αλλοτρίωση και η εξαθλίωση,ένα πράγμα είναι σίγουρο : κάθε εικόνα καταπίεσης μικρή ή μεγάλη είναι ένα καθρέφτης μιας συνολικότερης, αέναης κίνησης της εξουσίας που ρέει πάντα προς την ευνοϊκότερη για αυτήν κατεύθυνση.Απο την κατεχόμενη Παλαιστίνη, όπου ο λαός της παλεύει για την ίδια του την ύπαρξη ένοπλα και μη, απέναντι σε ένα κράτος δολοφόνο, και την Συρία,μια χώρα με ιστορία βαμμένη με αίμα και βία, όπου για άλλη μια φορά οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις ορμάνε να διεκδικήσουν το κομμάτι τους,όπως τα άγρια ζώα ξεσκίζουν ένα κουφάρι για να πάρουν το δικό τους κομμάτι κρέας, μέχρι τις δολοφονίες μεταναστών στο Αιγαίο και τον Έβρο και και τις εν ψυχρώ δολοφονίες Ρομά στους δρόμους από τα ένστολα τσιράκια του κράτους,ο εχθρός είναι ο ίδιος. Ο καπιταλισμός, πάντα κινούμενος σύμφωνα με το συμφέρον του κεφαλαίου, διαμορφώνοντας τις σχέσεις του εξουσιαστικού συμπλέγματος, φροντίζει να κάνει τους πλούσιους πλουσιότερους βυθίζοντας την κοινωνική βάση στην φτώχεια και την εξαθλίωση.Ταυτοχρονα όμως, φροντίζει να οχυρώνεται και απέναντι στα εκάστοτε ανταγωνιστικά κινήματα που ανέκαθεν αποτελούσαν αγκάθι στην ομαλή λειτουργία του
Έτσι, στο τώρα βλέπουμε το ελληνικό κράτος και με την επανεκλογή της ΝΔ να πραγματοποιεί μια ολομέτωπη επίθεση στο ριζοσπαστικό κίνημα και συγκεκριμένα στον α/α χώρο.Εκκενώσεις καταλήψεων, περιφράξεις και στρατοπέδευση μπάτσων σε δημόσιους χώρους (πλατείες, πανεπιστήμια), όργια καταστολής στον δρόμο,τραμπουκισμοι αγωνιστών κάτω από τα σπίτια τους, αποτελούν μερικά παραδείγματα πρακτικών της ΕΛ.ΑΣ.τον τελευταίο καιρό(και όχι μόνο). Ταυτόχρονα το δικαστικό/σωφρονιστικό σύστημα πάντα σε άριστη συνεργασία με τους μπάτσους,δεν χάνει ευκαιρία να εφαρμόσει τον Νέο ποινικό κώδικα,με τις εξωφρενικές καταδίκες,ποινικοποιόντας οποιαδήποτε φωνή αντίστασης και φυλακίζοντας στο σορό αγωνιστές και αγωνίστριες .Απτό παράδειγμα είναι η υπόθεση των Αμπελοκήπων ,όπου το κράτος σε συνεργασία με τους ρουφιάνους των ΜΜΕ,δεν διστάζουν να αμαυρώσουν την μνήμη του Κυριάκου,με ψευδή και ευτελή άρθρα ,σε σάιτ που παίρνουν μορφή κίτρινου τύπου,ενώ σπείρουν ένα κλίμα τρομολαγνείας.Η ΕΛ.ΑΣ ποινικοποιώντας για άλλη μια φορά συντροφικές και φιλικές σχέσεις,προφυλακίζει τους/τις Μ.Μ.,Δ.Ζ και Δ. με αποκορύφωμα την προφυλάκιση του Νίκου Ρωμανού με μόνο στοιχείο ένα παλιό δαχτυλικό αποτύπωμα Ακόμα πιο πρόσφατο παράδειγμα αποτελεί η πορεία της 6ης Δεκέμβρη,στη Θεσσαλονίκη, όπου η ΕΛ.ΑΣ με ένα απόλυτο σχεδιασμό,κατεβάζει αμέτρητους μπάτσους όλων των ειδών στο δρόμο,ασκώντας μόνιμα πίεση και εμπδοδίζοντας την πορεία να λήξει στην Καμάρα.Το σώμα της πορείας αναγκάζεται να κατέβει προς την πλατεία της Ναυαρίνου,όπου μετά από λίγο δέχεται επίθεση από τα ΜΑΤ με αποτέλεσμα την σύλληψη 112 ατόμων, αριθμό ρεκόρ στην πόλη της Θεσσαλονίκης.
Από μεριάς μας,δεν θεωρούμε ότι αυτές οι πρακτικές είναι κάτι καινούργιο αλλά αποτελούν ένα κομμάτι ενός ευρύτερου και μακροχρόνιου σχεδιασμού του κράτους,σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια του ,να εξαλείψει τον εσωτερικό εχθρό.Απέναντι σε αυτήν την απειλή θα δείξουμε έμπρακτα,ότι η τρομοκρατία τους δεν μας φοβίζει και δεν πρόκειται να κάνουμε βήμα πίσω.Στον δρόμο που μας φωτίζει ο Κυριάκος Ξυμητήρης αλλά και όλα τα χαμένα αδέρφια μας, θα οπλιστούμε με άρνηση, συνέπεια και πίστη σε έναν πολύμορφο αγώνα, για να επιστρέψουμε πίσω την βία που αναλογεί στους εξουσιαστές μας.Μέχρι την κατάλυση του κράτους και της εξουσίας, μέχρι την Αναρχία!
Ο ΦΟΒΟΣ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΟΠΛΟ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ
ΒΙΑ ΣΤΗΝ ΒΙΑ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ
ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ ΚΑΜΙΑ ΥΠΟΤΑΓΗ
ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΑ 112 ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΑ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΑ ΠΡΟΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΑ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ
ΜΑΡΙΑΝΑ Μ,ΔΗΜΗΤΡΑ Ζ,ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΑΙ Ν.ΡΩΜΑΝΟ
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΞΥΜΗΤΗΡΗΣ ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΕΜΑΣ
ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ
ΣΥΜΠΡΑΞΗ-ΟΡΓΑΝΩΣΗ-ΜΑΧΗΤΙΚΟΤΗΤΑ
Συμβούλιο Αναρχικών
Όλοι/όλες στη συγκέντρωση αλληλεγγύης στα 112 συλληφθέντα άτομα της πορείας της 6/12/24 Τετάρτη 18/12, 09:00, Δικαστήρια Θεσσαλονίκης
Να σπάσουμε τον φόβο και την καταστολή!
Το τελευταίο χρονικό διάστημα παρατηρούμε μια ακραία όξυνση της κρατικής καταστολής απέναντι σε όσους και όσες επιμένουν να αγωνίζονται και να διεκδικούν ένα καλύτερο αύριο. Αποτελεί αυτό βέβαια πάγια στρατηγική του κρατικού μηχανισμού, στην ολομέτωπη επίθεση στην κοινωνική βάση και τα κεκτημένα αγώνων.
Αυτό, το είδαμε σε πάρα πολλές περιπτώσεις, τόσο στην Αθήνα, με μεγάλο παράδειγμα την καταστολή στην ημέρα του Ερευνητή, όπου συνελήφθησαν ερευνητες μέσα στο Πολυτεχνείο, τον χώρο εργασίας τους απο τους πάνοπλους μπάτσους, όσο και στην Θεσσαλονίκη, σε κεντρικές διαδηλώσεις όπως αυτή της 17ης Νοέμβρη, με την πλήρη αστυνομοκρατία, τους αποκλεισμους πολιτικών χώρων και ολόκληρης της περιοχής της Ροτόντας, και κυρίως της 6ης Δεκέμβρη, με τις 112 συλλήψεις διαδηλωτ(ρι)ών χωρίς κανέναν λόγο και τις αστυνομικές δυνάμεις να προσπαθούν να αποτρέψουν την λήξη της διαδήλωσης.
Φυσικά, δεν ξεχνάμε πως μέλος της Πρωτοβουλίας μας και των Σωματείων ΣΕΤΕΠ και ΣΕΤΗΠ συνελήφθη πριν την τελευταία Γενική Απεργία με τις σημαίες συνδικαλιστικού σχήματος και κατηγορείται για οπλοκατοχή (όπου όπλα = οι σημαίες)!
Αυτή η κατάσταση είναι μεν
ασφυκτική για το εργατικό κίνημα και όσους/όσες αμφισβητούν την κυριαρχία του Κρατους και του Κεφαλαίου επάνω στις ζωές μας, αλλά σίγουρα δεν είναι περιεργη. Έχει γίνει με κάθε τρόπο πλέον ξεκάθαρη η προσπάθεια φίμωσης των αγωνιζώμενων. Ταυτόχρονα όλα τα προηγούμενα παραδείγματα έχουν δείξει πως μόνη διέξοδος δεν είναι η υπαναχώρηση και η υποταγή αλλά ο δρόμος, η περαιτέρω οργάνωση σε χώρους εργασίας, σε γειτονιές και σε κάθε κοινωνικό πεδίο.
Με την συλλογική δράση θα σπάσουμε τον φόβο και την κρατική καταστολή!
Ολοι και όλες στην διαδήλωση ενάντια στην κρατική καταστολή και τον φόβο, την Τρίτη 17.12.2024, 19:00 στην Καμάρα
Ταξική Πρωτοβουλία Βάσης Εργαζομένων στις Τηλεπικοινωνιες και την Πληροφορική