Παρασκευή 6 Δεκεμβρίου 2024 στις 18.00
Συγκέντρωση - πορεία για την 6η Δεκέμβρη
Γιατί κανένας Δεκέμβρης δεν τελείωσε ποτέ.
Το βράδυ του Σαββάτου της 6ης Δεκέμβρη του 2008 δολοφονείται ο 16χρονος μαθητής Αλέξης Γρηγορόπουλος στα Εξάρχεια από τον μπάτσο Κορκονέα. Ήδη από τις πρώτες ώρες που έγινε γνωστή η είδηση της δολοφονίας του Αλέξη πραγματοποιούνται συγκεντρώσεις, πορείες και συγκρούσεις απ' άκρη σ' άκρη σε όλη την Ελλάδα, σε Θεσσαλονίκη, Ξάνθη, Κομοτηνή, Αλεξανδρούπολη, Γιάννενα, Αγρίνιο, Πάτρα, Σπάρτη, Βόλο, Χανιά, Ηράκλειο και Μυτιλήνη ενώ την επόμενη μέρα προστίθενται Κοζάνη, Λάρισα, Λαμία, Κόρινθος, Κέρκυρα και Ζάκυνθος .Στην Αθήνα πραγματοποιείται πορεία στα Εξάρχεια και συγκρούσεις με τα ΜΑΤ ενώ καταλαμβάνονται η ΑΣΟΕΕ, το Πολυτεχνείο και η Νομική, τις επόμενες μέρες οι κινητοποιήσεις διευρύνονται και στα σχολεία με περισσότερα από 700 να βρίσκονται υπό κατάληψη. Η εξέγερση επεκτείνεται και στις γειτονιές όπου καταλαμβάνονται το δημαρχείο Αγίου Δημητρίου, το ΚΕΠ Χαλανδρίου και δημόσια κτήρια σε Ν. Φιλαδέλφεια και Ν. Σμύρνη ενώ δέχονται επιθέσεις περισσότερα από 20 τμήματα. Μία δολοφονία που ήρθε να προστεθεί σε αυτές των Ν. Σακελλίωνα, της Μ. Κουλούρη, του Μοχάμεντ Ασράφ και του Abdularim Yahialdis μόνο το 2008. Η 6η Δεκέμβρη ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι της οργής για τα καταπιεσμένα, η στιγμή που είπαμε ως εδώ, ήταν η απόπειρα μας να πάρουμε πίσω τις ζωές μας, η στιγμή που μας έκανε να βγούμε όλα στους δρόμους να διεκδικήσουμε την ύπαρξή μας.
16 Δεκέμβρηδες μετά την εν ψυχρώ δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τα ένστολα καθάρματα Ε. Κορκωνέα και Β.Σαραλίωτη είμαστε εδώ και κρατάμε την φλόγα της εξέγερσης ζωντανή. 16 Δεκέμβρηδες μετά και το τοπίο ακόμα το ίδιο δυστοπικό, η κρατική βία συνεχίζεται με οξύτητα και το δηλητήριο της καταστολής εισχωρεί σε κάθε πτυχή της καθημερινότητάς μας. 16 Δεκέμβρηδες μετά στεκόμαστε απέναντι στις κρατικές δολοφονίες που έγιναν στα Τέμπη και στην Πύλο, απέναντι στις δολοφονίες των Μοχάμεντ Καμράν Ασίκ και Μία Χαριζούλ μέσα σε Α.Τ. και τις εν ψυχρώ εκτελέσεις των Σαμπάνη, Φραγκούλη, Μιαχαλόπουλου, απέναντι στις εκκενώσεις των στεκιών και των καταλήψεων μας, απέναντι σε μαγειρέματα τις αντιτρομοκρατικής, στημένα κατηγορητήρια εις βάρος συντροφιών μας και δίπλα σε νεκρούς αγωνιστές τιμώντας τους, ακούγοντας τους χτύπους της καρδίας τους, εμείς συνεχίζουμε .Όσα έγιναν το '08 δεν ήταν «ερώτηση» ή «απάντηση», ήταν ανάσα ελευθερίας στο ασφυκτικό παρόν και αυτό θέλουμε να επαναφέρουμε στο δικό μας τώρα.
Τον τελευταίο ένα χρόνο στη Πάτρα το καθεστώς καταστολής έχει αλλάξει ριζικά διαμορφώνοντας ένα ασφυκτικό κλίμα κάθε φορά που κατεβαίνουμε στον δρόμο διεκδικώντας τον, όντας περικυκλωμένα και σε απόσταση αναπνοής απ' τις δυνάμεις καταστολής. Από την περσινή 6η Δεκέμβρη μέχρι τα Τέμπη, πορείες για την υπεράσπιση δημοσίων χώρων, για την κουίρ ορατότητα, για τα φοιτητικά αλλά και σαν αποκορύφωμα τη φετινή 17η Νοέμβρη, η αναβαθμισμένη παρουσία της ΕΛ.ΑΣ. είναι αισθητή και ανυπόφορη. Το κράτος ωστόσο , έχοντας το μονοπώλιο της βίας μας καταστέλλει με κάθε τρόπο, σε όλες τις πτυχές της καθημερινότητάς μας και όχι μόνο με την άμεση, χειροπιαστή εμφάνιση των καουμπόηδων στις πορείες. Οι τροποποιήσεις στον ποινικό κώδικα σε συνάρτηση με τη γενικευμένη φτωχοποίηση που βιώνουμε, δημιουργούν ένα ακόμη πιο ασφυκτικό περιβάλλον και στοχοποιούν τα αγωνιζόμενα και τα από τα κάτω άτομα. Παράλληλα, η συστηματική εφαρμογή του τρομονόμου 187 Α και οι προσπάθειες του Χρυσοχουντίδη να φιμώσει οποιαδήποτε φωνή αντιστέκεται στο υπάρχον, στέλνει συντρόφια μας στα κελιά για μισά αποτυπώματα, με τη μιντιακή προπαγάνδα να κάνει τέλεια τη δουλειά της και να εγκολπώνει όλο τον κρατικό κατασταλτικό μηχανισμό. Βαφτίζοντάς μας όλα τρομοκράτες και τους χώρους μας γιάφκες και άντρα τρομοκρατίας, αποπολιτικοποιούν την ύπαρξή μας. Έτσι δημιουργούνται επίπλαστοι φόβοι στους νοικοκυραίους και παράλληλα ικανοποιούνται τα αίτηματά τους για την πάταξη της «τρομοκρατίας» στην χώρα και διατήρηση της 'ομαλής κοινωνικής συνοχής'. Στην πραγματικότητα αυτό συντελεί στη διαμόρφωση μιας αποστειρωμένης κοινωνίας με πρότυπο το δόγμα νόμος και τάξη.
Τα αναρχικά αλλά και το κοντινό φιλικό ή συντροφικό τους περιβάλλον βρίσκονται σε ένα καθεστώς εξαίρεσης που χτίζεται χρόνια τώρα με το αφήγημα περί ανομίας. Ο όρος ανομία εισάγεται στα τέλη του 19ου αιώνα από τον Γάλλο φιλόσοφο και κοινωνιολόγο Εμίλ Ντιρέκ με δύο διαφορετικές ερμηνείες στα έργα του ΄΄Περί του κατακερματισμού της εργασίας΄΄ και ΄΄Η Αυτοκτονία΄΄, στο πρώτο αφορά το σύνολο της κοινωνίας ενώ στο δεύτερο ( ο οποίος ορισμός είναι αυτός που χρησιμοποιεί το κράτος απέναντί μας ) αφορά τη σχέση του ατόμου προς τους κανόνες, τους θεσμούς και τους νόμους. Έτσι, ασχέτως με το αν οι αναρχικοί εμπίπτουν πραγματικά στην αφήγηση περί ανομίας, το κράτος έχει κατασκευάσει έναν εσωτερικό εχθρό που πρέπει να παταχθεί με κάθε τρόπο αφού αποτελεί κίνδυνο για την κοινωνική συνοχή η απειθαρχία του προς το status quo.
Σε συνεργασία με τα ΜΜΕ με την ευθεία αναπαραγωγή των δελτίων τύπου της ΕΛ.ΑΣ. και χτίζοντας ακόμη περισσότερο πάνω σε αυτά, παρακολουθούμε να εκδίδονται καταδικαστικές αποφάσεις σε τηλεπαράθυρα και πρωτοσέλιδα από τη στιγμή της σύλληψης ενός αγωνιστή και πριν ακόμα περάσει από ανακριτή πόσο μάλλον από δίκη, χτίζοντας έτσι την κοινωνική νομιμοποίηση για τις δίκες παρωδία που θα ακολουθήσουν. Έτσι βλέπουμε έναν βομβαρδισμό από ΄΄ειδήσεις΄΄ για την τάδε σύλληψη και όταν στη δίκη ή στο εφετείο καταπέφτουν οι σκευωρίες τους, αυτό να μην αναφέρεται πουθενά, σε μία προσπάθεια να συντηρήσουν την εικόνα των μπάτσων ως αποτελεσματικού μηχανισμού που παράγει έργο, ανεξαρτήτως του αν στέλνουν αθώους στη φυλακή.
Στο καθεστώς εξαίρεσης που βιώνουν όσα αγωνίζονται δεν υπάρχει το τεκμήριο της αθωότητας, μπάτσοι - ΜΜΕ - δικαστικοί έχουν διαμορφώσει ένα περιβάλλον στο οποίο είσαι ένοχο μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου. Είτε επειδή πρέπει να στραφεί αλλού η επικαιρότητα, είτε επειδή πλησιάζουν εκλογές, είτε επειδή χρειάζονται ένα όνομα που να δένει το αφήγημά τους και κυρίως για να μην υπάρχει καμία μορφή αντίδρασης που θα χαλάει την εικόνα της κοινωνικής ειρήνης.
Για όλα αυτά αλλά και για όλους τους λόγους του κόσμου κρατάμε την φλόγα της εξέγερσης ζωντανή στο σήμερα του αγώνα. Διεκδικούμε τους δρόμους που μας ανήκουν και δεν θα συμβιβαστούμε με τίποτα λιγότερο από τα πάντα, όσοι Δεκέμβρηδες και αν περάσουν. Σύντροφε Κυριάκο, αγωνιζόμαστε πλάι σου ανυποχώρητα για την ελευθερία μας απέναντι σε κάθε φόβο, μέχρι και το γκρέμισμα της τελευταίας φυλακής. Δεν είναι μόνο όσα χάθηκαν αλλά και εσύ και εγώ που θα χαθούμε.
ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΤΟ ΕΧΟΥΝ ΟΙ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΕΣ
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΞΥΜΗΤΗΡΗΣ, ΑΛΕΞΗΣ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΣ, ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΑΓΓΟΣ, ΚΩΣΤΑΣ ΦΡΑΓΟΥΛΗΣ, ΝΙΚΟΣ ΣΑΜΠΑΝΗΣ, ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΣ, ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΛΤΕΖΑΣ
ΠΑΝΤΑ ΠΑΡΟΝΤΕΣ
ΣΤΑ ΚΕΛΙΑ ΦΥΛΑΝΕ ΤΑ ΚΟΡΜΙΑ ΜΑΣ ΜΑ ΟΧΙ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΜΑΣ
Ανοιχτή συνέλευση αλληλεγγύης στα διωκόμενα συντρόφια της υπόθεσης των Αμπελοκήπων / Πάτρα
πηγή : email που λάβαμε στις 5 Δεκεμβρίου 13h