Παρασκευή 6 Δεκεμβρίου 2024 στις 18.00
Αντικατασταλτική– Αντικρατική Διαδήλωση 6/12/2024
Αν το κράτος ανασαλεύει τους νεκρούς του, είναι για να τους σκοτώσει ξανά.
W.Benjamin
Πέρασαν δεκαέξι χρόνια από την νύχτα που ο μπάτσος Κορκονέας δολοφόνησε εν ψυχρώ τον 16χρονο αναρχικό μαθητή Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο. Αυτή η κρατική δολοφονία αναδεικνύει τηβαρβαρότητα και την καταστολή που εξαπολύει διαχρονικά το κράτος απέναντι σε όποια άτομα τολμούν να σηκώσουν ανάστημα, να αμφισβητήσουν και να αγωνιστούν ενάντια σ' αυτό το σύστημα. Μέσα σε μία περίοδο κοινωνικής και οικονομικής κρίσης, η δολοφονία του Γρηγορόπουλου άναψε τη φλόγα μιας εξέγερσης των καταπιεσμένων που έμελλε να μείνει στη συλλογική μνήμη αυτών που την έζησαν και να αφήσει μια παρακαταθήκη αγώνα και οργάνωσης στους νεότερους. Αναρχικές ομάδες, νέοι άνθρωποι που είδαν τον εαυτό τους στους αδικημένους, κινήματα βγήκαν στους δρόμους και διαδήλωσαν αρχικά κατά της αστυνομικής βίας αλλά και κατά της συστημικής κυρίαρχης πολιτικής που μετέπειτα και σταδιακά οδήγησε στα μνημόνια και στην περαιτέρω υποβάθμιση των ζωών μας.
Η δολοφονία αυτή ήταν η αφορμή για το ξέσπασμα ενός πρωτόγνωρου κύματος μαζικής βίας και πολιτικής ανυπακοής που ερχόταν σε ευθεία αντιπαράθεση με τον κρατικό μηχανισμό και αμφισβητούσε ευθέως πλέον την κυρίαρχη πολιτική αντίληψη της ανάθεσης και του παλαιοκομματικού μηχανισμού εκμετάλλευσης, διακηρύττοντας στην πράξη ότι όλα μπορούν να αλλάξουν. Εκατοντάδες ομάδες δημιουργήθηκαν σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας με προτάγματα την αυτοργάνωση και την αλληλεγγύη των από τα κάτω προωθώντας την αυτοδιαχείριση των ζωών μας.
Το κράτος από την πλευρά του δεν ξέχασε τους εκφραστές της εξέγερσης και με μοναδικό στόχο την εξόντωση και την αφάνισή τους απάντησε με μακροχρόνιες φυλακίσεις, παράνομες παρακολουθήσεις και ακραίους κατασταλτικούς νόμους, που ξεπερνούν ακόμη και τα όρια της αστικής δημοκρατίας. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο στοχοποιήθηκαν, φυλακίστηκαν και παρέμειναν στη φυλακή την τελευταία δεκαετία δεκάδες αγωνιστές.Τρανταχτό είναι το παράδειγμα της παράνομης και εκδικητικής προφυλάκισης του Νίκου Ρωμανού για την υπόθεση με τον εμπρηστικό μηχανισμό που εξερράγη στους Αμπελόκηπους, χωρίς πραγματικά στοιχεία, σε μια προσπάθεια να εξαλειφθούν τα αποτυπώματα κοινωνικής αντίστασης που άφησε η εξέγερση του ΄08.Παράλληλα εκκενώθηκαν καταλήψεις, χτυπήθηκαν δομές και εστίες αγώνων, ενώ το ξύλο από τα ΜΑΤ έγινε η μόνιμη απάντηση του κράτους.
Οι πειθαρχικές διώξεις φοιτητών και εργαζομένων σε όλους τους τομείς είναι πλέον η πάγια τακτική που ακολουθείται.16 χρόνια μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη του ΄08το κράτος εξακολουθεί να ασκεί την ίδια θανατοπολιτική ακόμη πιο απροκάλυπτα, ως μόνη οδό για τη διαιώνιση του καταπιεστικού συστήματος, που εξακολουθεί να μας καταδυναστεύει. Σκοτώνει στους δρόμους, στα νοσοκομεία, στη δουλειά, στα τρένα, στη μέση της θάλασσας, άλλοτε ασκώντας άμεση βία μέσω των ένστολων δήμιων της αστικής δημοκρατίας καιάλλοτε μέσα από την εξαθλίωση των ζωών μαςκαι την προσπάθεια ιδεολογικής εξόντωσης των πιο ριζοσπαστικών κομματιών αντίστασης της κοινωνίας,με στόχο τον παραδειγματισμό και την τρομοκράτηση.
Με τη γνώση ότι αν το κράτος ανασαλεύει τους νεκρούς του, είναι για να τους σκοτώσει ξανά, αναγνωρίζουμε ότι τα προτάγματα της εξέγερσης του ΄08 είναι ακόμη ζωντανά, προκειμένου να κινητοποιήσουν νέους ριζοσπαστικούς και αδιαμεσολάβητους αγώνεςαπό τα κάτω, ικανούς να φέρουν εκείνο το πολυπόθητο -και αναγκαίο- αναποδογύρισμα του κόσμου.
Αντικατασταλτική- Αντικρατική Διαδήλωση
6/12/2024
18:00, Δημαρχείο Ρεθύμνου
Αντιφασιστική Δράση Ρεθύμνου
Αντικρατική/Αντικατασταλτική Πορεία 6/12 στις 18:00 στο Δημαρχείο Ρεθύμνου.
Συμμετέχουμε στο μπλοκ της Ανοιχτής Συνέλευσης για την 6η Δεκέμβρη.
Ακολουθεί το κείμενο/κάλεσμα της Ελευθεριακής Συνέλευσης Τερμίτες
ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ
16 χρόνια πριν, ο αναρχικός μαθητής Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος πέφτει νεκρός από τη σφαίρα του ειδικού φρουρού Επαμεινώνδα Κορκονέα. Εκείνο το βράδυ, 6 Δεκέμβρη 2008, συντάραξε ευρύτερα την ελληνική κοινωνία και η δολοφονία του 15χρονου Αλέξη ήρθε να προστεθεί στην λίστα των ατόμων που σκοτώθηκαν από χέρια μπάτσων. Αμέσως έγιναν συγκρούσεις και εξαπλώθηκε ένα κύμα αναταραχής, που ξεκίνησε από την γειτονιά των Εξαρχείων και έπειτα επεκτάθηκε και σε πολλές άλλες πόλεις. Το περιστατικό έμοιαζε φριχτά με την δολοφονία από μπάτσο του, επίσης 15χρονου μαθητή, Μιχάλη Καλτεζά Το κίνημα όμως αυτήν την φορά ξεχειλίζοντας από οργή ήταν έτοιμο να επιτεθεί στον πυρήνα της βίας και της καταστολής βάζοντας φωτιά στα στεγανά της κοινωνίας .
Σε μία κοινωνία που ήδη έβραζε εξαιτίας των κρατικών αυθαιρεσιών και την απαρχή μιας νέας οικονομικής κρίσης, η δολοφονία του Αλέξη ήταν η σπίθα για τη φωτιά που ακολούθησε. Η οργή μετουσιώθηκε σε συγκρούσεις, καταλήψεις και οδήγησε στην μεγαλύτερη εξέγερση της μεταπολίτευσης ενάντια στις δυνάμεις καταστολής και την ευρύτερη απαξίωση των ζωών των καταπιεσμένων. Εκείνες τις μέρες, στην καρδιά της εξέγερσης άρχισαν να δημιουργούνται πυρήνες ενός άλλου τρόπου οργάνωσης της κοινωνίας, χωρίς ιεραρχία και κρατική διαμεσολάβηση. Μέσω των καταλήψεων και των συνελεύσεων γειτονιάς επικράτησε ένα κλίμα γενικευμένης αυτοδιαχείρισης και η ιδέα της αυτοοργάνωσης σταμάτησε να μοιάζει ουτοπική στο μυαλό πολλών ανθρώπων.
Στο σήμερα, το κράτος ακόμα δολοφονεί σε κάθε ευκαιρία και χωρίς κανένα δισταγμό, είτε πρόκειται για εργοδοτικές δολοφονίες, είτε για πνιγμούς μεταναστ(ρι)ών στο Αιγαίο, είτε για στυγνές εκτελέσεις από μπάτσους (Φραγκούλης, Σαμπάνης, Μιχαλόπουλος, Μανιουδάκης). Ο κρατικός μηχανισμός ποινικοποιεί κάθε μορφή αντίστασης και απάντησης απέναντι στην κρατική βία, και μέσω της τρομολαγνίας επιχειρεί να επιβάλλει ένα κλίμα φόβου στην κοινωνία με σκοπό την πλήρη καθυπόταξή της. Τρανό παράδειγμα αυτής της τακτικής είναι η λάσπη περί τρομοκρατίας που αναπαράγουν τα ΜΜΕ για την υπόθεση των Αμπελοκήπων και αποκορύφωμα αυτής, αποτελεί η αναίτια σύλληψη του αγωνιστή Νίκου Ρωμανού, με αδιάσειστα (
στοιχεία, λίγες μέρες πριν την 6η Δεκέμβρη. Η κίνηση και το βάπτισμα των αγωνιστών ως τρομοκράτες φανερώνει τον φόβο που διακατέχει την εξουσία όσον αφορά την συλλογική μνήμη των εξεγέρσεων και των αγώνων του παρελθόντος. Υπό τον φόβο αυτό, το κράτος επιστρατεύει κάθε μηχανισμό, ιδεολογικό-κατασταλτικό, για να αποτρέψει την μετουσίωση της συλλογικής μνήμης σε αγώνες του σήμερα.
Με την εξέγερση και την παραγωγή αντιβίας, απέναντι στην καταπίεση που γεννά το καπιταλιστικό σύστημα, ο φόβος αλλάζει στρατόπεδο με αποτέλεσμα να διαταράσσονται τα θεμέλια της επίπλαστης κοινωνικής ειρήνης και τάξης. Οφείλουμε όχι μόνο να διατηρούμε ζωντανή τη μνήμη της εξέγερσης αλλά και να την έχουμε ως πυξίδα που μας δείχνει τον δρόμο για τους αγώνες και τις κοινωνικές-ταξικές επαναστάσεις του μέλλοντος. Θα βρισκόμαστε πάντα ενάντια σε κάθε μορφή εξουσίας και καταπίεσης, στο πλευρό των καταπιεσμένων και των εξεγερμένων, ώσπου ο φόβος να κατακλύζει μόνο τους κρατούντες.
Σ' ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ Σ' ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΟΙ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΥΤΟΠΙΑ
Ελευθεριακή Συνέλευση Τερμίτες
Δεκέμβριος 2024
πηγή : email που λάβαμε στις 4 Δεκεμβρίου 23h