kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Πορεία για τα 16 χρόνια από την κρατική δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου

Ο ΔΕΚΕΜΒΡΙΑΝΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΤΟΥ ΠΥΡΟΣ «ΚΑΙΕΙ» ΑΚΟΜΑ ΔΥΝΑΤΑ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΟΥ ΑΥΡΙΟ

Στις 6 Δεκέμβρη του 2008, ο 15χρονος μαθητής Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος πέφτει νεκρός από τη σφαίρα του ειδικού φρουρού Κορκονέα. Ο μπάτσος-δολοφόνος μαζί με τον συνάδελφο του και ηθικό αυτουργό Σαραλιώτη, πυροβόλησε εν ψυχρό σε ευθεία βολή την παρέα των παιδιών επικαλούμενοι πως η πράξη αυτή ήταν αποτέλεσμα αυτοάμυνας. Ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος αφήνει την τελευταία του πνοή στα χέρια του φίλου του Ν. Ρωμανού. Το γεγονός αυτό πυροδότησε μια από τις μεγαλύτερες εξεγέρσεις των τελευταίων χρόνων με επίκεντρο τα Εξάρχεια και από την ίδια κιόλας νύχτα εξαπλώθηκε και στην υπόλοιπη χώρα.

Η εξέγερση του '08 αποτελεί προϊόν ενός ευρύτερου κοινωνικού αναυρασμού που χαρακτήριζε την περίοδο της πρώιμης οικονομικής κρίσης τόσο παγκόσμια όσο και στον Ελλαδικό χώρο. Οι φοιτητικές κινητοποιήσεις του 2006-2007, οι υπέρογκες κρατικές δαπάνες εν όψει των Ολυμπιακών αγώνων του 2004, τα εκπαιδευτικά νομοσχέδια και το πολεοδομικό στεγαστικό ζήτημα, υπήρξαν τα καταλυτικά αίτια της διαμόρφωσης του εξεγερσιακού γίγνεσθαι. Οι σταδιακές αναδιαρθώσεις και η εχθρική πολιτική του αστικού κράτους προς όφελος του κεφαλαίου και ενάντια στα κατώτερα ταξικά στρώματα και τη νεολαία, ήταν οι ακρογωνιαίοι λίθοι της αντιστασιακής διάθεσης ενάντια στην καπιταλιστική βαρβαρότητα. Η κρατική δολοφονία του Α. Γρηγορόπουλου ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Τα καταπιεσμένα κοινωνικά στρώματα, σε μία προσπάθεια έκφρασης της δίκαιης οργής τους απέναντι στο κράτος δολοφόνο, τόσο οργανωμένα όσο και αυθόρμητα, ξεχύθηκαν στους δρόμους μετατρέποντας το ασφυκτικό και αποπνικτικό κλίμα θανάτου που προέκυψε από το γεγονός αυτό σε μια εξεγερσιακή κοινωνική «αναγέννηση». Όλος ο Δεκέμβρης εκείνης της χρονιάς, χαρακτηρίζεται από συγκρούσεις του κόσμου στον δρόμο με την αστυνομία, αλλά παράλληλα και από πολλές μορφές δράσεων, όπως εκδηλώσεις, καταλήψεις και συνελεύσεις. Έτσι λοιπόν, ο Δεκεμβριανός «δρόμος του πυρός» αποτέλεσε κομβικό σημείο καθώς και παρακαταθήκη στο εγχώριο κίνημα.

Στο σήμερα φτάνοντας στο τελευταίο στάδιο του καπιταλισμού, όπου πλέον υφίσταται η πλήρης κατάπτωση της ανθρώπινης ζωής, πρέπει να απαντήσουμε με νέους «Δεκέμβρηδες». Οι εχθροί της τάξης μας φαντάζουν αμέτρητοι και απόρθητοι, ωστόσο το πάθος μας για ελευθερία και αξιοπρεπή ζωή αποτελεί την φωτιά που θα κάψει τους γδάρτες των ονείρων μας. Η καπιταλιστική μηχανή και η επέλαση της δεν φτάνει, όσο μακριά και αν απλώσει τα χέρια της, για να μας σιωπήσει και να μας κάνει να φοβηθούμε. Απέναντι στον φόβο και την καταστολή, θα είμαστε πάντα εμείς, οι κατατρεγμένοι αυτής της γης και οι κατασκευαστές της κοινωνίας του αύριο, να απαντάμε σε κάθε χτύπημα που δεχόμαστε με λύσσα και θέληση για καταστροφή του ήδη υπάρχοντος. Θα είμαστε πάντα εδώ, να οικοδομούμε το αύριο και να μαχόμαστε για την πραγματική δικαιοσύνη. Οι απελπισμένα ρομαντικοί λοιπόν, που φαντάζουμε ονειροπόλοι, καλούμαστε στο εδώ και στο τώρα, να μετουσιώσουμε την αγάπη μας για ελευθερία και ισότητα σε πράξη. Αυτά που ονειρευόμαστε για το αύριο, δεν είναι παρά το δίκαιο και το ηθικό και δεν θα επιτρέψουμε ποτέ στους σφαγείς μας να πουν ότι μας νίκησαν.

ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ, ΔΕΝ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ

ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΟΥ ΑΥΡΙΟ ΝΑ ΓΙΝΕΙ Η ΦΩΤΙΑ ΠΟΥ ΘΑ ΚΑΨΕΙ ΤΟΥΣ ΣΦΑΓΕΙΣ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ

ΑΛΕΞΗΣ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΣ
ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΑΓΓΟΣ
ΠΑΡΟΝΤΕΣ

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΕ ΟΣΟΥΣ/-ΕΣ ΕΜΠΛΕΚΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΩΝ ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΩΝ

Τέρμινο - Αναρχική Φοιτητική Συνέλευση Βόλου