kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Διαδήλωση για τα 16 χρόνια από την κρατική δολοφονία του Α.Γρηγορόπουλου

Μετράμε 16 χρόνια από εκείνη την νύχτα που ο 15χρονος αναρχικός μαθητής Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος δολοφονήθηκε εν ψυχρώ από τον ειδικό φρουρό Επαμεινώνδα Κορκονέα στην διασταύρωση των οδών Μεσολογγίου και Τζαβέλλα στα Εξάρχεια. Αυτή η κρατική δολοφονία συμπυκνώνει το σύνολο της κρατικής βαρβαρότητας και της κατασταλτικής εκστρατείας που εξαπέλυε ανέκαθεν η εξουσία απέναντι στα καταπιεσμένα και αγωνιζόμενα κομμάτια αυτής της κοινωνίας. Στην κοινωνική και πολιτική συνθήκη της οικονομικής κρίσης και της απόπειρας εξουδετέρωσης των κοινωνικών κινημάτων, εκείνη η νύχτα σηματοδότησε την αρχή της εξέγερσης που μένει ανεξίτηλα γραμμένη στη συνείδηση κάθε αγωνιστή, είτε την έζησε είτε όχι. Τον Δεκέμβρη του 2008 η εξέγερση ήταν μονόδρομος απέναντι σε όλα τα δεινά που βάραιναν τις ζωές των καταπιεσμένων. Δεκαέξι χρόνια μετά, η συλλογική μνήμη της κοινωνικής εξέγερσης και της ευθείας αντιπαράθεσης με τον κρατικό μηχανισμό παραμένει ζωντανή.

Στο σήμερα, ερχόμαστε αντιμέτωποι με ένα λεπτομερώς μελετημένο σχέδιο εξόντωσης των κοινωνικών κινημάτων που αντιστέκονται στον σύγχρονο ολοκληρωτισμό, πόσο μάλλον των αναρχικών αγωνιστών που στρέφουν τα πυρά τους ενάντια σε κάθε εξουσιαστική δομή. Στο κομμάτι της καταστολής των κινημάτων, παρατηρούμε τα τελευταία χρόνια δεκάδες επιχειρήσεις για την εκκένωση αναρχικών καταλήψεων, σε όλη την επικράτεια. Με πρωταρχικό θεμέλιο του κρατικού σχεδιασμού το τρίπτυχο «ΝΟΜΟΣ - ΤΑΞΗ - ΑΣΦΑΛΕΙΑ» είναι προφανές πως η επίθεση στις δομές αγώνα των αναρχικών ιεραρχείται ψηλά στην λίστα του υπουργού δημοσίας τάξηςΜιχάλη Χρυσοχοΐδη. Ακριβώς γιατί αποτελούν τα σημεία στα οποία εδαφικοποιείται το οργανωμένο κομμάτι του αναρχισμού, η κοινωνική και ταξική αντεπίθεση και μορφοποιείται η επαναστατική προοπτική. Η κουλτούρα των καταλήψεων, που από τον Δεκέμβρη του '08 ενσάρκωσε τα στοιχεία της κοινωνικής απεύθυνσης και αλληλεγγύης συνιστά ένα από τα σημαντικότερα κεκτημένα του αναρχικού αγώνα το οποίο δέχεται αλλεπάλληλες επιθέσεις.

Κατ' επέκταση αυτού, η καταστολή και η στοχοποίησηαγωνιστών συντελείται όλο και πιο απροκάλυπτα. Τα τελευταία χρόνια το ευρύτερο ανταγωνιστικό κίνημα μετρά εκατοντάδες αναίτιες συλλήψεις αγωνιστών, που στοχεύουν στην τρομοκράτηση, καθώς και την οικονομική εξόντωση τους, σε μια προσπάθεια η εξουσία να καταπνίξει την οποιαδήποτε εστία αντίσταση. Η φετινή 6η Δεκέμβρη σημαδεύεται από άλλη μια κρατική σκευωρία κατά των αναρχικών, μέσω της ποινικοποίησης της πολιτικής τους δράσης, καθώς και των συντροφικών και φιλικών τους σχέσεων, δείχνοντας πως ακόμη και σήμερα η εξέγερση του '08 τρομάζει την εξουσία και τα σκυλιά της. Το κλίμα τρομοϋστερίας που δημιουργείται με αφορμή την υπόθεση των Αμπελοκήπων στοχεύει ακριβώς στο χτύπημα οποιουδήποτε στοιχείου αναρχικής πάλης και ταυτότητας, ακόμη κι αν αυτό σημαίνει το στήσιμο σαθρών κατηγορητηρίων, χωρίς κανένα βάσιμο στοιχείο, όπως έχουμε δει και σε πολλές άλλες υποθέσεις. Με τη σύλληψη μάλιστα του αναρχικού Νίκου Ρωμανού για την εν λόγω υπόθεση, το Κράτος στοχεύει ακόμη και σε συμβολικό επίπεδο την δική του εκδίκηση πάνω στους αγωνιζόμενους για τις εξεγέρσεις και τους αγώνες του χθες, σκοπεύοντας έτσι την καταστολή κάθε επαναστατικής προοπτικής στο σήμερα.

Στο επίκεντρο της κυρίαρχης αφήγησης σχετικά με την πολιτική των αναδιαρθρώσεων, βρίσκεται και το κομμάτι του ασύλου, στο οποίο ποινικοποιείται εξ' ολοκλήρου κάθε πολιτική, συνδικαλιστική και κοινωνική δραστηριότητα των φοιτητών. Αυτό επιβεβαιώνεται από δεκάδες παραδείγματα, όπως αυτό της εισβολής των μπάτσων στη «Βραδιά του Ερευνητή» στο ΕΜΠ ή της πρόσφατης επίθεσης των ΜΑΤ στην Φιλοσοφική Σχολή του ΑΠΘ εν ώρα παρέμβασης στον πρύτανη μετά από την ελεύθερη πτώση ασανσέρ στις πανεπιστημιακές εστίες. Εννοείται, όλα τα παραπάνω μετράνε σύνολο 16 συλλήψεις και αποδεικνύουν την αγαστή συνεργασία των πρυτανικών αρχών με τις κατασταλτικές δυνάμεις της ΕΛ.ΑΣ. Μπορούμε, επίσης, να αναφερθούμε στα μόνιμα κλειδώματα πολλαπλών εισόδων στο campus του ΑΠΘ με το κράτος να υπενθυμίζει προκλητικά την κατάργηση του ασύλου και τον νόμο 4777 που αρχίζει να σχηματοποιείται με τις διαγραφές και τις πειθαρχικές διώξεις φοιτητών. Στον ελλαδικό χώρο, το άσυλο διαχρονικά αποτελούσε σημείο διαμόρφωσης πολιτικής συνείδησης, κινηματικής κουλτούρας και πολιτικής ζύμωσης και για αυτόν τον λόγο τίθεται στο επίκεντρο της κρατικής επίθεσης σχετικά με τον αφανισμό των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων.

Μέσα σε όλα αυτά, συνεχίζει και επικρατεί η γενικευμένη ακρίβεια η οποία πλήττει σταδιακά την κοινωνική βάση στοχεύοντας στην συνολική εξάρτηση της από το ίδιο το σύστημα που την σκοτώνει. Η συνθήκη της εξαθλίωσης και της φτωχοποίησης των καταπιεσμένων συμπυκνώνει τον πραγματικό στόχο της σύγχρονης νεοφιλελεύθερης πραγματικότητας. Οι απρόσιτες τιμές των ενοικίων, των λογαριασμών και των βασικών αγαθών, ωθούν με τη σειρά τους την εργατική τάξη στην πλήρη καθυπόταξη της σε άθλιες συνθήκες εργασίας. Το κεκτημένο του 8ώρου καταργείται, η εργοδοτική αυθαιρεσία οξύνεται ενώ η συνδικαλιστική δράση των εργατών αντιμετωπίζεται με εκδικητικές απολύσεις και απαγορεύσεις απεργιών. Το κράτος και τα αφεντικά στενεύουν τον κλοιό μέσα από τον οποίο η κοινωνική βάση καλείται να αποδράσει κατορθώνοντας το αδύνατο. Για εμάς είναι σαφές πως η συλλογικοποίηση και η οργάνωση στα σωματεία βάσης αποτελούν μερκά από τα βασικότερα εργαλεία αγώνα για την κοινωνική και ταξική χειραφέτηση.

Δεκαέξι χρόνια μετά, οφείλουμε να υπενθυμίσουμε στους εαυτούς μας την συλλογική μνήμη της κοινωνικής εξέγερσης του 2008, μιας εξέγερσης που ριζοσπαστικοποίησε τα πλήθη, διαμόρφωσε συνειδήσεις και εισήγαγε νέα εργαλεία αγώνα. Είναι χρέος μας να διδαχτούμε και να εμπνευστούμε από τα γεγονότα εκείνης της εποχής, επικαιροποιώντας τα στοιχεία αυτά στον κοινωνικό και ταξικό πόλεμο του σήμερα. Έχοντας το παράδειγμα του '08, γνωρίζουμε πολύ καλά την ευθραυστότητα του κρατικού μηχανισμού, όταν αυτός έχει να αντιμετωπίσει ένα σύσσωμο κοινωνικό όλο που υψώνει αντιστάσεις και αντιπαρατίθεται μαζικά, μαχητικά και αυτοοργανωμένα. Ωστόσο, χρειάζεται να υπογραμμίσουμε την βαρύνουσα σημασία της διάρκειας όταν οραματιζόμαστε μία τέτοια προοπτική. Διότι καθήκον μας είναι, επίσης, να είμαστε έτοιμοι να συμπληρώσουμε τα κενά ακόμη και των πιο καθοριστικών γεγονότων σαν αυτών του Δεκέμβρη. Για εμάς, μοναδική δίοδος για την ανατροπή αυτού του σάπιου κρατικού-καπιταλιστικού συστήματος που μας θέλει υποταγμένους, είναι η κοινωνική επανάσταση. Με βάση αυτόν τον ορίζοντα μαχόμαστε στις γραμμές του οργανωμένου αναρχικού αγώνα και προτάσσουμε τις αυτοοργανωμένες δομές αγώνα και την παρέμβαση σε κάθε κοινωνικό πεδίο.Να υπερασπιστούμε τα κεκτημένα αγώνα μας απέναντι στην καταπάτησή τους, την ιστορία απέναντι στην διαστρέβλωση, και την συλλογική μνήμη απέναντι στην βαρβαρότητα της λήθης.

Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΥΤΟΠΙΑ - ΕΙΝΑΙ ΖΩΝΤΑΝΗ ΣΕ ΚΑΘΕ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΥΛΑΚΙΣΗ ΚΑΙ ΠΑΥΣΗ ΚΑΘΕ ΔΙΩΞΗΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΩΝ ΣΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΩΝ ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΩΝ

ΚΑΤΩ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΤΩ Η ΕΞΟΥΣΙΑ - ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ

Αντικρατικές Διαδηλώσεις:
Αθήνα: 12:00 Προπύλαια, 18:00 Προπύλαια
Θεσσαλονίκη: 12:00 Καμάρα, 18:00 Καμάρα

Πρωτοβουλία Αναρχικών Φοιτητών/-τριών Αθήνας
Αναρχική Συνέλευση Φοιτητών/τριών Quieta Movere

Το αίμα δεν είναι νερό, η μνήμη δεν είναι σκουπίδι: ΝΑ ΜΗΝ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ

Κλείνουμε πλέον 16 χρόνια από την εν ψυχρώ δολοφονία του 15χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου από το ένστολο κάθαρμα Κορκονέα στα Εξάρχεια. Δεν γίνεται τα αγνοήσουμε τα εξεγερσιακά χαρακτηριστικά που είχε λάβει συνολικά ο Δεκέμβρης του '08, ως μια έμπρακτη πυροδότηση της οργής της κοινωνικής βάσης μέσα σε μία συνολική συνθήκη οικονομικής και κοινωνικής εξαθλίωσης. Η είδηση, παράλληλα, της κρατικής δολοφονίας δεν άργησε να εξαπλωθεί σε όλη την επικράτεια, δημιουργώντας από τις πρώτες στιγμές την σπίθα που θα γινόταν η πυρκαγιά του Δεκέμβρη του '08. Και αυτή η φλόγα είναι άλλωστε που έρχεται να φωτίσει τους αγώνες του σήμερα, να χαραχθεί ως συλλογική μνήμη και να μας υπενθυμίζει ότι η κρατική βαρβαρότητα και πόσο μάλλον ο αγώνας μας απέναντι στο τέρας της εξουσίας δεν αρχίζει ούτε και τελειώνει στον Δεκεμβρη.

Πίσω από τον Γρηγορόπουλο, είναι κάθε Κανελλοπουλου, κάθε Καμράν, κάθε Φραγκούλης, κάθε Μιχαλόπουλος, κάθε Σαμπάνης και κάθε Καλτεζάς, κάθε Μανιουδάκης και κάθε Μάγγος, ενώ μας είναι ξεκάθαρο ότι πίσω από κάθε Κορκονέα βρίσκεται συνολικά η θανατοπολιτική της κρατικής μηχανής και των παρακλάδων της. Η κρατική βαρβαρότητα δεν ανιχνεύεται μόνο στις εν ψυχρώ δολοφονίες από χέρι μπάτσων-ως βασικών εντολοδόχων της εξουσίας αλλά και στο συστηματικό ξέπλυμα παιδο-βιαστών, (υποθέσεις 19χρονης από την Ηλιούπολη και 12χρονης από τον Κολωνό, Αχίλλειον, Λιγνάδης), τα καθημερινά pushbacks και ναυάγια στο Αιγαίο ενώ στον φράχτη του Έβρου απελάσεις και μιλιταριστικές ομάδες φασιστών σε ρόλους σερίφηδων, στο ξεπούλημα στον βωμό του κεφαλαίου των ζωών μας όπως έγινε στα Τέμπη, όπως γίνεται στις αμέτρητες πυρκαγιές κάθε καλοκαίρι και τις αμέτρητες πλημμύρες κάθε φθινόπωρο και όπως μεθοδεύεται συνολικά με τις ιδιωτικοποιήσεις (εκπαίδευση, υγεία, ρεύμα, νερό, μεταφορές κλπ), στα αντιεργατικά νομοσχέδια και την γενικευμένη οικονομική εξαθλίωση που έρχονται να επιβαρύνουν ακόμα εντονότερα την καταπιεσμένη κοινωνική βάση. Στις εκκενώσεις στεκιών και καταλήψεων εντός και εκτός των σχολών, και τις απροκάλυπτες επιθέσεις σε ανοιχτούς χώρους και γειτονιές (βλ. εργατικό, Γκαρμπολά Καλλιθέας, πλατεία Εξαρχείων) . Διαφαίνεται, ακόμα, στην αυστηροποίηση του δικαστικού συστήματος με τον νέο Ποινικό Κώδικα και στην τρομοκρατία με τις κρατικές σκευωρίες ενώ κορυφώνεται με τη στήριξη του γενοκτόνου κράτους του Ισραήλ με πάσης φύσεως επικουρικές συμφωνίες, όπως στα ίδια τα πανεπιστήμια με a priori σύνδεση της παραγόμενης έρευνας με την εθνική άμυνα (ένταξη νέων μεταπτυχιακών προγραμμάτων για την παραγωγή πολεμικών εφοδίων- Πανεπιστήμιο Πατρών-117ΠΜ, Πολεμική Αεροπορία-ΕΜΠ, ΠΑΜΑΚ-ΣΣΑΣ). Η κρατική βαρβαρότητα μας γίνεται, λοιπόν, φανερή σε κάθε πτυχή της ζωής μας, μιας και το κράτος επιδιώκει να καθυποτάξει κάθε τι "αντιθετικό" στο αφήγημά του περί επικυριαρχίας και "νόμου και τάξης".

Στο ίδιο "αντιτρομοκρατικό" περί "νόμου και τάξης" αφήγημα εντάσσεται και η υπόθεση των Αμπελοκήπων με τις πρώτες στοχοποιήσεις και αβάσιμες συλλήψεις των συντροφισσών Μαριάννας Μ και Δήμητρας και του συντρόφου Δημήτρη αλλά και πιο πρόσφατα με εξιλαστήριο θύμα τον 26χρονο και τον Νίκο Ρωμανό με την προφυλάκισή τους κυριολεκτικά λίγες μέρες πριν την 6 Δεκέμβρη, έχοντας ως μόνο στοιχείο για την καταδίκαση, δακτυλικά αποτυπώματα πάνω σε ένα φορητό αντικείμενο (πλαστική σακούλα) το οποίο δια μαγείας επέζησε την έκρηξη του διαμερίσματος. Παρ' όλα αυτά, για τα κρατικά μέσα και το προπαγανδιστικό τους πρόγραμμα ήταν αρκετό αυτό, σπεύδοντας να διαδώσουν την είδηση για τον Ρωμανό και να δικαιολογήσουν την στημένη δικογραφία. Άλλωστε δεν ήταν καθόλου τυχαίο που ο έντονος συμβολισμός που φέρει το πρόσωπο του Ρωμανού, ως αγωνιστή αλλά και φίλου του Γρηγορόπουλου, χρησιμοποιήθηκε από το κράτος συνειδητά, έτσι ώστε να καταφέρει να δείξει τα δόντια του, να υφάνει το πλέγμα της "καταπολέμησης" τάχα της "παραβατικότητας" και να σπείρει την τρομοκρατία στον αγωνιζόμενο κόσμο, ως ένα εργαλείο a priori- ιδεολογικής- καταστολής.

16 χρόνια μετά, βρισκόμαστε εδω να φωνάζουμε ΝΑ ΜΗΝ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ! Ο Δεκέμβρης του '08 και η λύσσα των εξεγερμένων έρχονται αφενός να αποτελέσουν ζωντανή μνήμη για εμάς, μιας νύχτας, μιας αρχής μιας εξέγερσης που κλόνισε τα θεμέλια της εξουσίας και δημιούργησε μια ρωγμή στον χρόνο. Αποτελεί αφετέρου μια σπίθα που πυροδοτεί τους δικούς μας αγώνες και που μας δείχνει πως ενάντια σε κράτος και θεσμούς του εμείς μπορούμε να ονειρευόμαστε και να "πλάθουμε ουτοπίες" ισότητας και αλληλεγγύης, ορθώνοντας οδοφράγματα και δρώντας αυτοοργανωμένα και συλλογικά. 16 χρόνια μετά, το αίμα δεν είναι νερό και η μνήμη δεν είναι σκουπίδι, η εξέγερση είναι πάντα δίκαιη!

Κανένας μόνος στα χέρια του κράτους
Αλληλεγγύη σε όσους διώκονται για την υπόθεση των Αμπελοκήπων
Λευτεριά στον Ν. Ρωμανό
Κυριάκος Ξυμητήρης πάντα παρών
ΚΑΜΙΑ ΚΡΑΤΙΚΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΝΑ ΜΗ ΜΕΙΝΕΙ ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΗ.
ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ, ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΠΟΥΜΕ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΛΕΞΗ.

Στηρίζουμε τα καλέσματα:
5/12 | 18.00 ΚΑΜΑΡΑ για τα 2 χρόνια από την κρατική δολοφονία του Κ. Φραγκούλη
6/12 | 12.00 και 18.00 ΚΑΜΑΡΑ για τα 16 χρόνια από την κρατική δολοφονία του Αλέξη

Ελευθεριακό Σχήμα Φιλοσοφικής

Στηρίζουμε τη συγκέντρωση για τα 2 χρόνια από τη δολοφονία του Κώστα-Κάλο Φραγκούλη την Πέμπτη 5/12 στις 18:00 στην Καμάρα και τις πορείες για τα 16 χρόνια από τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου 6/12 στις 12:00 και στις 18:00 στην Καμάρα

Ο αντιτσιγγανισμός οπλίζει - η αστυνομία δολοφονεί

5 Δεκεμβρίου του 2022 ο 16χρονος Κώστας Φραγκούλης πυροβολείται από μπάτσους γιατί δεν είχε πληρώσει ένα 20αρικο βενζίνη, γεγονός που προκάλεσε καταδίωξη από μηχανές της ομάδας ΔΙΑΣ και κατέληξε στον θάνατό του μία εβδομάδα αργότερα στις 13/12. Τα τελευταία τρία χρόνια έχουμε δει τρεις δολοφονίες Ρομά από την αστυνομία με καθαρά ρατσιστικά κριτήρια, χωρίς να ξέρουμε πόσες είναι αυτές για τις οποίες δεν μάθαμε ποτέ. Τον Οκτώβριο του 2021, ο 18χρονος Νίκος Σαμπάνης δολοφονείται από 38 σφαίρες της ομάδας ΔΙΑΣ, ενώ μόλις πριν λίγους μήνες, σε έφοδο των μπάτσων στον καταυλισμό Σοφό του Ασπρόπυργου, συλλαμβάνεται ο πατέρας του, στην προσπάθεια να απομακρύνει τα δακρυγόνα από τον καταυλισμό, ο οποίος, με συνοπτικές διαδικασίες, καταδικάζεται δύο μέρες μετά. Τον Νοέμβριο του 2023 δολοφονείται ο 17χρονος Χρήστος Μιχαλόπουλος, ο οποίος, σύμφωνα με τη μαρτυρία του αδερφού του που βρισκόταν μαζί του, εξαναγκάστηκε από μπάτσο να βγει από το αμάξι του όπου και δολοφονήθηκε.

Προφανώς δεν μιλάμε για τυχαία περιστατικά, αλλά για μια κρατική πολιτική βαθιά ρατσιστική. Το κράτος βλέπει τους Ρομά (και όχι μόνο) ως "πλεονάζοντες" πληθυσμούς, πληθυσμούς που δεν έχει καταφέρει να εντάξει πλήρως στην καπιταλιστική κανονικότητα και για να καταφέρει να τους "διαχειριστεί" χτίζει ένα πολύ συγκεκριμένο αφήγημα: αυτό του μικρο-εγκληματία, του παράνομου, του ανεξέλεγκτου, του περιθωριακού και ημι-νόμιμου. Το αφήγημα αυτό έχει ριζώσει τόσο έντονα σε μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας, σε σημείο που δολοφονίες όπως αυτές δεν αντιμετωπίζονται σαν αναίτιες και ρατσιστικές δολοφονίες ανθρώπων, γεγονός που δίνει την κάλυψη στους μπάτσους να συνεχίσουν να τις διαπράττουν χωρίς να έρχονται αντιμέτωποι με τις συνέπειες.

Κανένας Δεκέμβρης δεν τελείωσε ποτέ

Στις 6 Δεκεμβρίου του 2008 δολοφονείται ο 16χρονος Αλέξης Γρηγορόπουλος από το όπλο του μπάτσου Επαμεινώνδα Κορκονέα στα Εξάρχεια. Η δολοφονία αυτή πυροδοτεί μια απ' τις εντονότερες πρόσφατες εξεγέρσεις στην Ελλάδα, όπου ένα ετερόκλητο πλήθος κόσμου βγαίνει μαζικά στο δρόμο με συγκρουσιακά χαρακτηριστικά, όχι μόνο για την δολοφονία του Αλέξη αλλά αντιτιθέμενο σε ό,τι καθημερινά το καταπιέζει, στο σάπιο καπιταλιστικό σύστημα. Κάθε καταπιεσμένος και περιθωριοποιημένος βρίσκει τον χώρο να αντισταθεί στην ολοένα αυξανόμενη καταστολή που δέχεται.

Εμείς κάθε χρόνο προσπαθούμε στη μνήμη της εξέγερσης αυτής να βάζουμε τα περιεχόμενα που καταπιέζουν εμάς τις ίδιες, που πολλά από αυτά μπορεί να είναι και κοινά με εκείνα του Δεκέμβρη του 2008. Βγαίνουμε στο δρόμο ενάντια στις κρατικές δολοφονίες, είτε αυτές παίρνουν τη μορφή νεκρών σε σύγκρουση τρένων, είτε προκαλούνται από όπλα μπάτσων, είτε είναι τα pushbacks των μεταναστριών στα σύνορα και το αιγαίο και οι δολοφονίες τους στα Α.Τ., ενάντια στην πατριαρχία και τις καθημερινές γυναικοκτονίες, τους βιασμούς στα Α.Τ., ενάντια στην αυξανόμενη καταστολή στα πανεπιστήμια, τις πλατείες, τις πορείες και τις καταλήψεις μας, ενάντια στην ακρίβεια και το αυξανόμενο κόστος ζωής, ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο, όλα συνεχίζονται…

Αυτόνομη Παρέμβαση στους Ηλεκτρολόγους και τους Μηχανολόγους

Καλούμε σε πορεία για τα 16 χρόνια από την κρατική δολοφονία του Α.Γρηγορόπουλου, την Παρασκευή 6/12, στις 12:00 στη Καμάρα και στηρίζουμε την απογευματινή πορεία στις 18:00, στη Καμάρα

ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΟΠΛΙΖΕΙ -ΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ

'16 χρόνια από την δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου και η κρατική βία στο σήμερα'

Στις 6 Δεκέμβρη του 2008 ο μπάτσος Κορκονέας μαζί με τον συνεργάτη του Σαραλιώτη τραβάει την σκανδάλη και βρίσκει στο ψαχνό τον 15χρόνο μαθητή Αλέξη Γρηγορόπουλο, στα Εξάρχεια. Αυτή η κρατική δολοφονία έρχεται ως συνέχεια της άγριας καταστολής των κοινωνικών και ταξικών αντιδράσεων της προηγούμενης περιόδου 2006-2007 που υπερασπίζονταν την δημόσια και δωρεάν παιδεία ενάντια στην κατάργηση του άρθρου 16. Μόλις λίγες ώρες μετά την δολοφονία βλέπουμε ήδη στο κέντρο της Αθήνας αλλά και πανελλαδικά ένα κοινωνικό ξέσπασμα, μια οργή που εκφράστηκε στους δρόμους. Σχολεια και σχολές τελούσαν υπό κατάληψη, μαζικές πορείες και συγκρούσεις ήταν η απάντηση απέναντι στο καθεστώς της τρομοκρατίας και του φόβου που επέβαλαν μπατσοι και κρατικοί θεσμοί. Δεκαέξι χρόνια μετά, η έσχατη μορφή της κρατικής βίας είναι πιο επίκαιρη από ποτέ αφού κάθε χρόνο μετράμε δολοφονημένους από χέρια μπάτσων. Ο Φραγκούλης, ένα ανήλικο Ρόμα παιδί, τραυματίστηκε θανάσιμα για 20 ευρώ βενζίνη μια μέρα πριν από τα 14 χρόνια της δολοφονίας του Γρηγορόπουλου, Ο Μιχαλόπουλος, ο Σαμπάνης, ο Κώστας Μανιουδακης είναι μερικά από τα θύματα του σάπιου εξουσιαστικού συστήματος και της θανατοπολιτικής τους.

Στο καλάθι της επιθετικής καταστολής προστίθενται και οι διαρκείς διώξεις και σκευωρίες εις βάρος αγωνιστών όπως του αναρχικού Νίκου Ρωμανού -που είδε μπροστά στα μάτια του όσο ήτανε ακόμα παιδί την βίαιη δολοφονία του φίλου του Γρηγορόπουλου- και τόσα χρόνια είναι κομμάτι του αγωνιστικού κινήματος. Τώρα προφυλακίστηκε για την υποτιθέμενη εμπλοκή του στην υπόθεση των Αμπελοκήπων με βάση ενός γελοίου στοιχείου, αυτό του αποτυπώματος σε μια πλαστική σακούλα. Την ίδια στιγμή που το κράτος εξαφανίζει κασέτες, βίντεο, ηχητικά, βαγόνια και κάθε άλλο στοιχείο που καταδεικνύει τους υπαίτιους της κρατικής δολοφονίας στα Τέμπη, συνομιλίες μπάτσων -greek mafia, προστατεύει και συγκαλύπτει παιδοβιαστές και κυκλώματα trafficking όπως στην υπόθεση της 12χρονης από το Κολωνό, τότε μπορεί και βρίσκει σε ένα γκρεμισμένο από έκρηξη κτήριο, μια σακούλα με δακτυλικά αποτυπώματα λέγοντας και άλλες παρόμοιες φανφάρες, ώστε να οδηγήσει ανθρώπους-αγωνιστές στη φυλακή λίγες μέρες πριν της 6 Δεκέμβρη στήνοντας στο πρόσωπο τους φανταστικές εγκληματικές οργανώσεις. Η δίωξη του Νίκου Ρωμανού και άλλων αγωνιστών/τριών με ενεργή πολιτική δράση, στάση, ιδεολογία είναι η απόδειξη ότι το κράτος προσπαθεί να διαφυλάξει την υπέροχη του και να εξοντώσει οτιδήποτε το πολεμά, οτιδήποτε γεννά συνειδήσεις και αντεπιτίθεται σε αυτό, φτάνοντας σε σημείο να ζούμε τον καιρό της ποινικοποίησης πολιτικών φρονημάτων και κοινωνικών σχέσεων. Στη πραγματικότητα ξέρουμε πολύ καλά ότι μια τρομοκρατία υπάρχει και είναι αυτός ο κόσμος που έχει φτιάξει κράτος και καπιταλισμός, αυτός της φτώχειας, του κανιβαλισμού, του πολέμου, της εξαθλίωσης, του συντηρητισμού.

Κουμής, Κανελλοπούλου, Σαμπάνης, Καλτεζάς, Φραγκούλης, Γρηγορόπουλος

ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΕΛ.ΑΣ.

Ο κασταλτικός μηχανισμός έρχεται να χτυπήσει και τα πανεπιστήμια τα οποία αντιλαμβανόμαστε ως ένα πεδίο κοινωνικοποίησης και πολιτικής ζύμωσης και όχι ως στείρα ακαδημαϊκά κτίρια. Βλέπουμε στην πράξη να καταργείται το άσυλο που είναι κεκτημένο αγώνων από το '73 με τους μπάτσους να εισβάλουν πλέον χωρίς ένταλμα και να καταστέλλουν τις πολιτικές-πολιτιστικές μας δράσεις. Ταυτόχρονα υπάρχει καθημερινή στοχοποίηση φοιτητών/τριών που αγωνίζονται μέσα στις σχολές με το πιο κραυγαλέο παράδειγμα την σύλληψη των 49 συμφοιτητών/τριών μας στις 16/3 που κατηγορήθηκαν για το δίμηνο μαζικό φοιτητικό κύμα καταλήψεων αλλά και τις περίπου 200 ακόμη συλλήψεις των τριών τελευταίων χρόνων, τις απανωτές εκκενώσεις στεκιών και κατειλημμένων χώρων εντός του κάμπους(στέκι μαθηματικού, αυτοδιαχειριζόμενο κυλικείο ιατρικής, ελευθεριακό στέκι Primavera, στέκι γεωλογικού, στέκι θεατρικής ομάδας φυσικού, στέκια του ΕΜΠ).

ΤΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΔΕ ΛΥΝΕΤΑΙ ΜΕ ΝΟΜΟΥΣ, Ή ΜΙΑ ΖΩΗ ΣΤΙΣ ΑΙΘΟΥΣΕΣ Ή ΜΙΑ ΖΩΗ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

Ωστόσο το νήμα των εκπαιδευτικών αναδιαρθρώσεων ξεκινάει από πολύ νωρίτερα. Η κατάσταση που βιώνουμε σήμερα έρχεται ως συνέχεια χρόνιων κυβερνητικών μεθοδεύσεων που είχαν στη βάση τους και τη κατάργηση του Ασύλου. Πρυτανικές αρχές, κράτος και κεφάλαιο πασχίζουν μανιωδώς να καμφθούν οι ριζοσπαστικές αντιδράσεις και να διαλυθούν οι κοινωνικοί και ταξικοί αγώνες που έχουν στη βάση τους το Άσυλο. Απώτερος σκοπός είναι ένα αποστειρωμένο περιβάλλον όπου οι φοιτητές θα ενσωματωθούν και θα εντατικοποιηθούν πλήρως, μέσω εκβιασμού για πειθαρχικά και διαγραφές, ελέγχου με κάμερες, φύλακες και τουρνικέ και ό,τι άλλο προβλέπει ο ν.4777, ώστε τα ιδεώδη της κυρίαρχης ιδεολογίας, δηλαδή του ανταγωνισμού, της «αριστείας» και της εξατομίκευσης να είναι τα μόνα που θα υπάρχουν.

Από την άλλη, στις αρχές του 2024 ήρθαμε αντιμέτωπες με άλλη μια εκπαιδευτική αναδιάρθρωση που έρχεται να διαδεχθεί τις υπόλοιπες. Ο ν. Πιερρακάκη ήρθε να εδραιώσει την ιδιωτικοποίηση και στην Παιδεία, με τον ίδιο να προβλέπει την ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων. Φυσικά, στα πανεπιστήμια του σήμερα το σύστημα έχει ήδη αναθέσει τα δημόσια αγαθά σε ιδιώτες και εταιρίες. Για παράδειγμα η λέσχη, στα περισσότερα ιδρύματα λειτουργεί εξ ολοκλήρου από ιδιώτες και αποτέλεσμα αυτού είναι ένα μεγάλο μέρος των φοιτητ(ρι)ών να μην έχουν πρόσβαση σε αυτή καθώς ο ιδιώτης ενδιαφέρεται για το πως θα αυξήσει τα κέρδη του και όχι το πως θα φάνε όλα τα άτομα που έχουν ανάγκες. Ταυτόχρονα υπάρχει εταιρία που χρηματοδοτείται από το δημόσιο, για την συντήρηση των υποδομών στις εστίες και αφήνει τα κτήρια να ρημάζουν και τα ασανσέρ να πέφτουν καθιστώντας ανυπόφορη και δολοφονική την παρουσία μας στις υποδομές των σχολών. Έτσι λοιπόν και με την άρση του άρθρου 16, μετά την ψήφιση του ν.4777- σημείο τομής των αντιεκπαιδευτικών νόμων και την δημιουργία μη κρατικών πανεπιστημίων, ο δρόμος για την πλήρη υποτίμηση των δημόσιων ιδρυμάτων ανοίγει διάπλατα.

Η ανάγκη όμως για ζωή και ο αγώνας που είναι αναγκαίος να δώσουμε, δε θα τσακιστεί ποτέ. Παρά τις κατασταλτικές κινήσεις, τις αναδιαρθρώσεις, την ακρίβεια, τους αντεργατικούς νόμους, την πλήρως ασφυκτική ζωή, εμείς συνεχίζουμε να χτίζουμε τις αντιστάσεις πάλι στην ίδια λογική: συνελεύσεις, καταλήψεις, πορείες, συγκρούσεις. Με γνώμονα την αυτοοργάνωση και την αλληλεγγύη, την οριζοντιότητα και τη συλλογικοποίηση. Τίποτα δε μας τρομοκρατεί, αντιθέτως μας πεισμώνουν και μας ωθούν στον δρόμο της αντεπίθεσης ενάντια στη συνολική επίθεση που δεχόμαστε, γιατί η φλόγα του Δεκέμβρη μπορεί να μείνει ζωντανή μόνο μέσα από τους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες.

Ο κοινωνικός εκφασισμός ως επακόλουθο της αντιμεταναστευτικής και ρατσιστικής πολιτικής, τα κρατικά εγκλήματα ως σημείο αναφοράς.

Η αντιμεταναστευτική πολιτική ,ο διάχυτος ρατσισμός και η περιθωριοποίηση είναι μερικές μεθοδεύσεις του κράτους που ενισχύουν πλήρως το εθνικό αφήγημα περί φυλετικής υπεροχής. Τα πιο απάνθρωπα εγκλήματα του ελληνικού κράτους είναι οι δολοφονίες των προσφύγων/ισσών και των μεταναστών/τριών που ξεριζώνονται από τον τόπο τους και επιβιβάζονται σε μια βάρκα με μόνη ελπίδα την επιβίωση. Το πολύνεκρο ναυάγιο της Πύλου στο οποίο επέβαιναν σε ένα αλιευτικό σκάφος 700 άνθρωποι και οι αρχές είχαν ειδοποιηθεί ώρες πριν για τον κίνδυνο που ελλοχεύει χωρίς να λάβουν κάποιο μέτρο προστασίας, τα εκατοντάδες περιστατικά στο Αιγαίο όπου μετανάστριες πνίγονται μαζί με τα παιδιά τους -με πιο πρόσφατο το προχθεσινό στη Σάμο- είναι ενδεικτικά της ζοφερής πραγματικότητας των ανθρώπων που στη προσπάθεια τους να φύγουν από τον πόλεμο, την φτώχεια, την εξαθλίωση δολοφονούνται. Ακόμη, οι εν ψυχρό δολοφονίες των ρομ (Φραγκούλη, Μιχαλόπουλου, Σαμπάνη), οι ξυλοδαρμοί μεταναστών μέχρι θανάτου στα Α.Τ. (δύο νεκροί σε διάστημα μιάμισης εβδομάδας) και η πάγια τακτική της συκοφαντίας των θυμάτων είναι μια ατέλειωτη σειρά εγκληματικών ενεργειών που κανονικοποιούνται στα αυτιά του κάθε Έλληνα που πείθεται ότι τα κακοποιά στοιχεία της κοινωνίας είναι οι μειονότητες. Εμείς εναντιωνόμαστε στο σύστημα που γεννά μίσος για τον άνθρωπο και μας διαχωρίζει, κόντρα στους φυλετικούς διαχωρισμούς και τον εθνικισμό.

ΛΕΥΤΕΡΙΆ ΣΤΗ ΜΑΧΟΜΕΝΗ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ - ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ

Καθώς ο πόλεμος στην Μέση Ανατολή μαίνεται και εκατομμύριοι άμαχοι άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους καθημερινά, το φασιστικό και μισαλλόδοξο κράτος του Ισραήλ, υπό την αιγίδα της αιμοβόρας δύσης που εκπροσωπούνται από το ΝΑΤΟ και την Ε.Ε., όχι απλά δεν υποχωρεί, αλλά εισβάλει και σε γύρω χώρες. Τον τελευταίο χρόνο διαπράττεται μια γενοκτονία που πλέον μετρά πάνω από 45.000 νεκρούς εκ των οποίων τουλάχιστον 15.000 είναι παιδιά. Ταυτόχρονα νοσοκομεία, σχολεία, πανεπιστήμια, οικισμοί έχουν καταστραφεί ολοσχερώς και η λωρίδα της Γάζας έχει εξαφανιστεί από τον χάρτη κυριολεκτικά.

Η "πολιτισμένη" δύση θέλει να παρουσιάσει τον πόλεμο ως ένα πράξη υπέρ των αξιών και ενάντια στους "απολίτιστους και βάρβαρους" της ανατολής. Ωστόσο γνωρίζουμε πολύ καλά ότι ο πόλεμος μόνο μια πράξη μπορεί να είναι, δολοφονική. Είναι η στιγμή που τα κράτη δείχνουν το πραγματικό τους πρόσωπο και σφαγιάζουν, καταπιέζουν, λεηλατούν, με σκοπό να εξυπηρετηθούν τα δικά τους συμφέροντα και οι ανάγκες του κεφαλαίου. Οι συγκρούσεις που λαμβάνουν χώρα στη Μέση Ανατολή είναι μέρος ενός ευρύτερου συστήματος κυριαρχίας και αποιοκρατικού επεκτατισμού, μέσω της στρατιωτικής ισχύος, της πολιτικής χειραγώγησης και της οικονομικής εκμετάλλευσης.

Το εξουσιαστικό κρατικοκαπιταλιστικό και βάρβαρο σύστημα έχει ως μοναδική ατζέντα την θανατοπολιτική. Γεννά πολέμους, αδικίες, τους νεκρούς, φτώχια και μίσος. Να δείξουμε την αλληλεγγύη μας σε όσους/ες εντός Ισραήλ αντιστέκονται στην εξόντωση του παλαιστινιακού λαού, στους αρνητές στρατευσης και σε όσους/όσες μάχονται για την ελευθερία τους. Προτάσσουμε διεθνιστική αλληλεγγύη προς όλους τους καταπιεσμένους και εξεγερμένους. Φωνάζουμε λευτεριά στη Παλαιστινή, στο Λίβανο και όπου αλλού αυτή στιγμή δολοφονούνται άνθρωποι, για να πλουτίσει και να ηγεμονεύσει αυτό το σύστημα.

ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΠΟΥΜΕ ΤΗ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΛΕΞΗ, ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ, ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΝΙΚΟ ΡΩΜΑΝΟ

ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟ ΚΑΛΑ ΜΠΑΤΣΟΙ ΔΙΚΑΣΤΕΣ, ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠ' ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΤΗΣ ΥΠΟΘΕΣΗΣ ΤΩΝ ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΩΝ

ΣΦ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ

Στηριζουμε τα καλέσματα:
5/12 18:00 στην Καμάρα για τα 2 χρόνια από την δολοφονία του Κώστα Φραγκούλη
6/12 12:00 και 18:00 στην Καμάρα για τα 16 χρόνια της δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου

Το βράδυ της 6ης Δεκέμβρη του 2008 ο 15χρονος μαθητής Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος δολοφονείται εν ψυχρώ από το όπλο του μπάτσου Κορκονέα στην περιοχή των Εξαρχείων. Αμέσως τα ΜΜΕ κάνουν λόγο για <<το όπλο που εκπυρσοκρότησε >> συγκαλύπτοντας έτσι την δολοφονία που είχε συμβεί.
Από τις πρώτες μόλις ώρες της δολοφονίας η είδηση αυτή μεταφέρεται σε όλη την επικράτεια φέρνοντας μαζί της ένα κοινωνικό ξέσπασμα και οργή.
Χιλιάδες άτομα βγήκαν στους δρόμους όχι μόνο για την δολοφονια του Αλέξη αλλά και για την τρομοκρατία και την κατασταλτική βία του κράτους στους από κάτω. Σχολεία και πανεπιστήμια τελούσαν υπο κατάληψη και μαζικές πορείες και εξεγέρσεις έλαβαν μέρος.

16 χρονια αργότερα συνεχίζουμε να ζούμε σε ένα περιβάλλον ασφυκτικό,καθημερινής βίας και καταστολής όπου οι ζωές μας υποτιμώνται όλο και περισσότερο και σε ένα κρατικό μηχανισμό που βασανίζει,βιάζει,δολοφονεί και συγκαλύπτει δολοφονίες.

Τα τελευταία χρόνια έχουν συμβεί δολοφονίες Ρομά από μπάτσους επιδεικνύοντας την κρατική ρατσιστική πολιτική που υπάρχει.
Στις 5 Δεκέμβρη του 2022, ο 16χρονος Ρομά Κώστας Φραγκούλης πυροβολείτε από μπάτσους γιατί δεν είχε πληρώσει ένα 20αρικο βενζίνη. Ακολούθησε καταδίωξη με μηχανές της ΔΙΑΣ όπου και πυροβολήθηκε στο κεφάλι και πέθανε στις 13/12.
Στις 22 Οκτωβρίου 2021, οι μπάτσοι πυροβολουν με 38 σφαίρες τον 18χρονο Νίκο Σαμπάνη μέσα στο αυτοκίνητο.
Στις 11 Νοεμβρίου του 2023, ο 17χρονος Ρομά Χρήστος Μιχαλόπουλος δολοφονείται από όπλο μπάτσου, ο οποίος σύμφωνα με την μαρτυρια του αδερφού του εξαναγκάστηκε να βγει από το αμάξι όπου και τον πυροβόλησε.

Γιαυτό λοιπόν στο σήμερα έχουμε κάθε λόγο να εξεγερθούμε ενάντια στο σάπιο σύστημα που μας εκμεταλλεύεται ,καταπιέζει και υποβαθμίζει κάθε πτυχή της ζωής μας. Ο αγώνας συνεχίζεται και θα πρέπει να συνεχιστεί με στόχο την ολοκληρωτική ανατροπή του κρατικού συστήματος.

ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΗ ΚΡΑΤΙΚΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ
ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΠΟΥΜΕ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΛΕΞΗ, ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ
Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΟΠΛΙΖΕΙ ΚΑΙ ΔΟΛΟΦΟΝΕΙ
ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

ΦΕΡΜΑ (αυτοοργανωμένο σχήμα στο Μαθηματικό ΑΠΘ)

πηγή : email που λάβαμε στις 4 Δεκεμβρίου 15h

6 ΔΕΚΕΜΒΡΗ ΟΛΟΙ/ΕΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ - ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΚΜΕΒΡΗΣ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΠΟΤΕ

Διαδηλώσεις:

12:00 - Κάμαρα
18:00 - Κάμαρα

16 χρόνια έχουν περάσει από το βράδυ της 6ης Δεκέμβρη, που ένας μπάτσος τράβηξε όπλο και δολοφόνησε εν ψυχρώ ένα δεκαπεντάχρονο παιδί, τον Α.Γρηγορόπουλο. 16 χρόνια λοιπόν έχουν περάσει από τον Δεκέμβρη εκείνο που ο κρότος του πυροβολισμού, πυροδότησε την Εξέγερση. Τότε που οι καταπιεσμένοι/νες πλημμύρισαν τους δρόμους των πόλεων, αντιδρώντας στην κρατική καταστολή, στις προσπάθειες των ΜΜΕ να ξεπλύνουν τους δολοφόνους αλλά και φυσικά αρνούμενοι να υποταχθούν στις κρατικές προσταγές για ''ηρεμία και ασφάλεια''. Ήταν εκείνη η στιγμή της ιστορίας που η οργή του κόσμου διέλυσε την βιτρίνα της ευημερούσας κοινωνίας και άναψε τη φωτιά στην καρδιά των εξεγερμένων. Αμέσως μετά την δολοφονία, μεγάλος όγκος κόσμου διαδηλώνει με αναβαθμισμένα χαρακτηριστικά σε κάθε γωνιά της χώρας ,καταλαμβάνοντας πληθώρα δημόσιων κτηρίων (σχολεία, σχολές, υπηρεσίες) και επιτίθεται μαχητικά σε αστυνομικά τμήματα, συγκρουόμενος με τις δυνάμεις καταστολής.Η εξέγερση του Δεκέμβρη του '08,δεν ήταν παρά το καμπανάκι στην συνείδηση της κοινωνικής βάσης, ένα κάλεσμα για να αναρωτηθούμε πώς θα μπορούσε η ίδια, η κοινωνική βάση να αντιπαλέψει την άνοδο του κοινωνικού κανιβαλισμού αλλά και μία από τις μεγαλύτερες ιστορικά κρίσεις του κρατικοκαπιταλιστικού συστήματος που το αλλαξε ριζικά και για πάντα. Έγινε ξεκάθαρο πως ο αγώνας αυτός ήταν και είναι ο αγώνας τόσο ενάντια στην θανατοπολιτική του Κράτους-Κεφαλαίου που μέχρι και σήμερα βιώνουμε με την συνεχή φτωχοποίηση και εξαθλίωση των ζωών μας από την πτώση του βοιωτικού επιπέδου λόγω ακρίβειας, χαμηλών μισθών, υποβάθμιση της φοιτητικής μέριμνας όσο και στην απατηλή βία του κοινωνικού κανιβαλισμού που όλο εντείνεται ,κάνοντάς μας να συνηθίζουμε τις κρατικές δολοφονίες ως κάτι αποδεκτό ή μη αποτρέψιμο (Σαμπάνης,Φραγκούλης,Μανιουδάκης,Μιχαλόπουλος).

Έχουν περάσει τόσα χρόνια και ο κρατικός μηχανισμός, είναι εδώ-πιο προκλητικός και επιθετικός από ποτέ, έτοιμος να συντρίψει κάθε μορφή κοινωνικής αντίστασης. Η στρατηγική Κράτους και Εξουσίας για μια συνεχόμενη οχύρωση απέναντι σε κάθε αναδυόμενη φωνή και προσπάθεια συλλογικής αντίστασης δεν παράγει τίποτα παρά εξαθλίωση και κρατικές δολοφονίες. Δολοφονεί μετανάστες μέσα στα Αστυνομικά Τμήματα(μετανάστης βρίσκεται νεκρός στο Α.Τ Αγίων Αναργύρων κάτω από «αδιευκρίνιστες συνθήκες»), χτυπάει αδυσώπητα απεργούς(εποχικοί πυροσβέστες καταστέλλονται βίαια σε κατάληψη του ΥΠ.Π.)και περιφρουρεί την «κοινωνική ειρήνη» εντός του πανεπιστημίου με την σύλληψη των αγωνιζομένων και την εκκένωση καταλήψεων (Στέκι Μαθηματικού, Γεωλογίας, ΑΚΙ, Primavera, τελεσίγραφο για την εκκένωση 3 καταλήψεων στο ΕΜΠ). Ο τρόπος με την οποίο θωρακίζεται αυτή η συνεχόμενα αυξανόμενη βίαια αλλαγή εντός της παιδείας είναι η πολιτική της προληπτικής αντιεξέγερσης, που αποτέλεσμα στο πανεπιστήμιο έχει το ξερίζωμα κάθε αντίστασης ποινικοποιόντας την πολιτικοσυνδικαλιστική δράση μέσω των πειθαρχικών συμβουλίων και την διαγραφή φοιτητών/τριων. Η πολιτική αυτή εντός του χώρου του πανεπιστημίου υλοποιείται με την σταθερή παρουσία κατασταλτικών μηχανισμών εντός των σχολών πιπλέον σε μία συνθήκη "νηνεμίας", αναπαράγεται ένα από τα κομβικά στοιχεία για την διαιώνιση της κυριαρχίας, αυτό του ελέγχου και της διαρκούς πειθάρχησης μέσω του φόβου και της τρομοκρατίας. Τις τελευταίες βδομάδες παρακολουθούμε ένα μοτίβο, όλων των ειδών οι αστυνομικές δυνάμεις ''πολιορκούν'' το campus, και παρκάρουν μάλιστα κλούβα στο parking του Πολυτεχνείου με αφορμή πολιτικών εκδηλώσεων ή bar οικονομικής ενίσχυσης στο εσωτερικό του ΑΠΘ. Με αυτόν τον τρόπο η κυριαρχία περιχαρακώνει κάθε αναδυόμενη αντίσταση και προωθεί τον ατομικό δρόμο στην συλλογική συνείδηση.

Δεν θα μπορούσαμε να μην αναφέρουμε πως η φετινή 6η Δεκέμβρη συνοδεύεται και από μια ακόμα κρατική μηχανορραφία κατά των αγωνιζόμενων. Αυτό γίνεται φανερό μέσω της ποινικοποίησης της πολιτικής δράσης, των αναρχικών από την υπόθεση των Αμπελοκήπων, πράγμα που δείχνει πως μέχρι και σήμερα εκείνος ο πρώτος Δεκέμβρης του '08 τρομάζει το κράτος και τα τσιράκια του. Ακόμα η σύλληψη του Νίκου Ρωμανού δείχνει πως η εξουσία επιτίθεται στον κόσμο του αγώνα στήνοντας σαθρές κατηγορίες και μη έχοντας κανένα βάσιμο στοιχείο για να τις υποστηρίξει αλλα μονάχα αποτυπώματα σε μια πλαστική σακούλα.

Αν ένα είναι το πολιτικό συμπέρασμα της Εξέγερσης του '08,αυτό είναι πως η οργάνωση στη βάση-από τα κάτω-με συγκροτημένες δομές αυτοοργάνωσης είναι ο μόνος τρόπος για την δημιουργία μιας μαζικής και ανατρεπτικής αντίστασης στον κρατικοκαπιταλιστικό μηχανισμό. Η φλόγα της εξέγερσης παραμένει ζωντανή. Και την στιγμή εκείνη που κάποιοι νομίζουν πως έσβησε εντελώς και έρχονται να καταφέρουν το "τελικό χτύπημα", αναζωπυρώνεται ξανά και γίνεται πυρκαγιά. 16 χρόνια μετά, δεν κατάφεραν να ξεριζώσουν την ανάμνηση της εξέγερσης, ούτε να την αφομοιώσουν μετατρέποντάς την σε μία επετειακή ημερομηνία. Στις 6 Δεκέμβρη θα κατέβουμε στους δρόμους για να σταθούμε, όπως και τότε απέναντι στην κρατική καταστολή και στους ένστολους δολοφόνους της. Τίποτα δεν τελείωσε επειδή ακόμα δεν είπαμε την τελευταία μας λέξη.

ΑΚΟΜΑ ΔΕΝ ΕΙΠΑΜΕ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΛΕΞΗ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ

ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ ΚΑΜΙΑ ΥΠΟΤΑΓΗ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΝΑΓΚΩΝ ΜΑΣ

ΝΑ ΜΗΝ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ Ν.ΡΩΜΑΝΟ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ/ΣΤΙΣ ΣΥΝΤΡΌΦΟΥΣ/ΦΙΣΣΕΣ

Ελευθεριακό σχήμα ΠΑΜΑΚ

Δεκέμβρης του '08:
Στην «ασφυξία» του συστήματος, απαντάμε με την «ανάσα» των αγώνων μας!

ΟΛΟΙ-ΕΣ-Α ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 6/12 ΣΤΙΣ ΠΟΡΕΙΕΣ ΜΝΗΜΗΣ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟ!

12:00 ΚΑΜΑΡΑ: ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ-ΜΑΘΗΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ
18:00 ΚΑΜΑΡΑ: ΠΟΡΕΙΑ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ ΚΑΙ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΩΝ

Ο Δεκέμβρης του '08 σηματοδοτεί μέχρι και σήμερα τους σύγχρονους αγώνες της νεολαίας για ζωή και ελευθερίες. Η ένταση της κοινωνικής έκρηξης της εποχής ήταν μεγάλη καθώς η νεολαία οσμιζόταν την απαρχή της καπιταλιστικής κρίσης, των μνημονίων, της δραματικής αύξησης της ανεργίας, της ανασφάλειας. Ήταν η λεγόμενη γενιά των 500 ευρώ που βρέθηκε αντιμέτωπη με την ασφυξία του συστήματος.

Η εξάντληση της κρατικής βίας, με κρατικές δολοφονίες και διώξεις, η αυταρχική θωράκιση του κράτους με ένα πανίσχυρο νομικό οπλοστάσιο υπέρ του κεφαλαίου κ των εκφραστών του, συνθέτουν τη δυστοπία του σήμερα, ενός «σήμερα» που θα χτυπιέται αλύπητα η εργασία, η παιδεία, η υγεία, η ειρήνη και δεν θα «ανοίγει ρουθούνι». Δεν μπορεί άλλωστε να προχωρήσει ανενόχλητη η επέλαση της αστικής πολιτικής χωρίς σιγή ιχθύος.

Μόνο μέσα από ένα οργανωμένο και πολιτικό εργατικό - λαϊκό - νεολαιίστικο κίνημα που θα παλεύει για τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες ενάντια σε κυβέρνηση - ΕΕ- κεφάλαιο, θα μπορέσουμε να ανατρέψουμε αυτή την πολιτική και να ανασάνουμε.

Συνεχίζοντας τους αγώνες της νεολαίας για παιδεία δημόσια & δωρεάν, μακριά από επιχειρηματικά συμφέροντα, για δημόσια & δωρεάν υγεία για όλους με επαρκές προσωπικό και δομές, για να σταματήσει η γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού από το δολοφόνο - κράτος του Ισραήλ με τις ευλογίες των ΗΠΑ - ΕΕ και την εμπλοκή της ελληνικής κυβέρνησης.

Με έμπνευση τους αγώνες της νεολαίας του τότε, οργανώνουμε τις εξεγέρσεις του σήμερα. Για να γίνουμε η γενιά που δεν σκύβει το κεφάλι, η γενιά της ανατροπής!

πηγή : email που λάβαμε στις 5 Δεκεμβρίου 18h