Τετάρτη 20 Νοεμβρίου 2024 στις 11.00
Απεργιακη Συγκεντρωση Χαυτεια
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΒΙΒΛΙΟΥ ΧΑΡΤΟΥ ΨΗΦΙΑΚΩΝ ΜΕΣΩΝ ΑΤΤΙΚΗΣ - ΑΠΕΡΓΙΑ 20 ΝΟΕΜΒΡΗ 2024, ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΧΑΥΤΕΙΑ 11:00 π.μ.
ΑΠΕΡΓΙΑ 20 ΝΟΕΜΒΡΗ 2024, ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΧΑΥΤΕΙΑ 11:00 π.μ.
ΜΑΖΙΚΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ - ΚΛΕΙΣΤΑ ΤΑ ΜΑΓΑΖΙΑ
Η ακρίβεια συνεχίζει να επιτίθεται στους καθηλωμένους πραγματικούς μισθούς. Εμείς οι εργαζόμενοι, εδώ και δεκαετίες, πληρώνουμε όλο και περισσότερο τα σπασμένα των επιχειρήσεων. Τα τρόφιμα, η στέγη και οι πλέον στοιχειώδεις ανάγκες δεν καλύπτονται από τους μισθούς. Τα επιχειρηματικά τσακάλια αφού ευνοούνται από το πολιτικό και νομικό πλαίσιο που τους δημιούργησε το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα έχουν ξαμοληθεί και πλιατσικολογούν και τα τελευταία κεκτημένα αγαθά που αποκτήθηκαν με ταξικούς και κοινωνικούς αγώνες και που βρίσκονται τώρα στο έλεος της αχαλίνωτης ελεύθερης αγοράς: εκπαίδευση, υγεία, συγκοινωνίες, ενέργεια, ακόμα και το νερό. Η υποτίμηση της ζωής μας εντείνεται ολοένα και περισσότερο.
Το κράτος δείχνει τα δόντια του και ενώ οι πολιτικοί εκφραστές του υποστηρίζουν πως δεν υπάρχουν χρήματα και απολύουν πυροσβέστες με ενεργές δασικές φωτιές, από την άλλη προχωρούν σε συνεχείς πολεμικούς εξοπλισμούς. Επιλέγουν συμμαχίες και προχωρούν σε πολεμική εμπλοκή και στη Μέση Ανατολή συμπλέοντας με το κράτος - τρομοκράτη του Ισραήλ και στην Ουκρανία, λειτουργώντας ως αναπόσπαστο μέρος της Δύσης και της αποικιοκρατικής μηχανής της. Συνεχίζουν τους ανταγωνισμούς στην Ανατολική Μεσόγειο για να εξασφαλίσουν καλύτερη θέση στον παγκόσμιο καταμερισμό εξουσίας και για να πουλάνε φόβο και εθνικισμό στο εσωτερικό του.
Οι πολιτικές που επιβάλλονται από την Ευρωπαϊκή Ένωση για δημοσιονομικό περιορισμό, άρα και αυστηρή λιτότητα ακολουθούνται αυστηρά από το εγχώριο πολιτικό προσωπικό. Η κυβέρνηση εμπαίζει τον κόσμο της εργασίας, τα κομμάτια της κοινωνίας που πλήττονται σφοδρά από τους καθηλωμένους μισθούς, την εκμετάλλευση και τα υπερκέρδη των επιχειρηματικών κύκλων σε βάρος του. Διατείνεται σύμφωνα με την υπουργό εργασίας ότι προτεραιότητά τους δήθεν είναι η ενίσχυση του εισοδήματος των εργαζομένων, όταν στην εισήγησή της αναφέρεται ότι το ύψος της αύξησης του κατώτατου μισθού θα συνεχίσει να καθορίζεται έως το 2027 από το κράτος και στη συνέχεια θα προκύπτει αυτόματα από έναν αλγόριθμο αύξησης μισθών με βάση την παραγωγικότητα και την ανεργία και φυσικά όχι από διαπραγματεύσεις με τα σωματεία. Δηλαδή και πάλι όταν και εάν αποφασίσει ποια κερδοφορία κάνει στην αστική τάξη μπορεί να μας δώσει και λίγα ψίχουλα όταν με αυξημένη παραγωγικότητα θα είμαστε ακόμα πιο φθηνοί.
Όμως οι αγώνες συνεχίζονται και μας δείχνουν πως τίποτα δεν τελείωσε. Σε efood και wolt, σε λιμάνια, σχολεία και νοσοκομεία υπάρχουν κινητοποιήσεις που δείχνουν τον δρόμο του αγώνα.
Οι συνδικαλιστικές διώξεις που ασκούνται σε εκπαιδευτικούς και στον χώρο των πανεπιστημίων, υλοποιώντας τους νόμους Χατζηδάκη - Γεωργιάδη, επιχειρούν να προλάβουν και να σταματήσουν αγώνες που μπαίνουν ανάχωμα στην επίθεση και προωθούν την αλληλεγγύη μεταξύ εργαζομένων και ευρύτερων τμημάτων της κοινωνίας, ενάντια σε διαχωρισμούς και κατακερματισμούς.
Συνεχίζουμε τον αγώνα και στον κλάδο μας για την επαναφορά και την αναγκαιότητα ύπαρξης των ΣΣΕ καθώς μας δίνουν τη δυνατότητα να διεκδικούμε συλλογικά τις αυξήσεις στους μισθούς και τα δικαιώματά μας στους εργασιακούς χώρους, καθορίζουν τους όρους αμοιβής και εργασίας μας, αποκτούμε διαπραγματευτική ισχύ, σε αντίθεση με την ατομική διαπραγμάτευση που μας οδηγεί να είμαστε μόνοι και ευάλωτοι απέναντι στην εργοδοσία.
Συνεχίζουμε και στηρίζουμε παράλληλα τους αγώνες στους χώρους εργασίας. Το επιχειρησιακό σωματείο στο βιβλιοπωλείο Πολιτεία που υπογράφει Επιχειρησιακή Σύμβαση Εργασίας, οι συνάδελφοι στην εταιρεία ΜΜ Publications που οργανώνονται απέναντι στις εκδικητικές απολύσεις που έγιναν στον συγκεκριμένο εργασιακό χώρο και οι εργαζόμενοι στον Λιβάνη που έχουν προσφύγει στα δικαστήρια διεκδικώντας τα χρήματα που τους οφείλει η εργοδοσία είναι μερικά από τα παραδείγματα αντίστασης στον κλάδο μας. Οι καθημερινοί αγώνες ενάντια στην εργοδοτική τρομοκρατία, στα εργατικά ατυχήματα, στις απολύσεις, το ξεχείλωμα ωραρίων και την απορρύθμιση των ήδη ξεχαρβαλωμένων εργασιακών σχέσεων, ενάντια στον κανιβαλισμό και την εξατομίκευση, αποτελούν παρακαταθήκη για να αντεπιτεθούμε. Με τα πρωτοβάθμια σωματεία, με ενεργή συμμετοχή και από τα κάτω, διαδικασίες που εξασφαλίζουν πως ο συνδικαλισμός μπορεί να μην είναι απλώς σφραγίδες και γραφειοκρατικές καριέρες, στη ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ, αλλά συλλογική αποτελεσματική διεκδίκηση για να ανοίξουν δρόμους προς τη συνολικότερη ανατροπή.
Καλούμε τις/τους συναδέλφισσες/ους στα βιβλιοπωλεία, στους εκδοτικούς οίκους, στις αποθήκες, στα ψηφιακά μέσα και στις εκτυπώσεις να γραφτούν στο σωματείο.
Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας - Πραγματικές αυξήσεις - Καμία συνδικαλιστική/πολιτική δίωξη
Κάλεσμα στην απεργία στις 20 Νοέμβρη στις 12:00 στα Χαυτεία.
πηγή : email που λάβαμε στις 14 Νοεμβρίου 18h
Απεργία Τετάρτη 20/11/24
ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ
Όλα ακριβαίνουν, ενώ οι μισθοί μας στην ουσία μειώνονται. Μας παρουσιάζουν την ακρίβεια ως κάτι φυσικό και εξωγενές, ζητώντας μας για άλλη μία φορά να κάνουμε υπομονή. Ούτε υπομονή, ούτε αυξήσεις-χαρτζιλίκι του κατώτατου, ούτε καλάθια του νοικοκυριού. Θέλουμε μισθό που να μας φτάνει για να ζήσουμε, όχι απλά για να επιβιώσουμε. Δεν θέλουμε να εξαρτόμαστε από τα τίπς για να βγάλουμε τον μήνα.Μόνο με συλλογικούς αγώνες σε κάθε μαγαζί μπορούμε να διαπραγματευτούμε καλύτερες συνθήκες για να μην δουλεύουμε περισσότερο για να τη βγάλουμε. Σε καμία περίπτωση η συλλογική σύμβαση στον κλάδο μας ή ο κατώτατος δεν καλύπτουν τις ανάγκες μας, αλλά ξέρουμε ότι μπορούν να καθορίσουν τις διαπραγματεύσεις με τα αφεντικά. Εντός και εκτός εργασίας μιλάμε μεταξύ μας, μοιραζόμαστε τα προβλήματά μας και όλα μάζι διεκδικούμε ό,τι μας κλέβουν τα αφεντικά: ένσημα, προσαυξήσεις, αργίες, άδειες, επιδόματα, δώρα και δεδουλευμένα. Ενάντια στην εντατικοποίηση, να μην καλύπτουμε παραπάνω πόστα, να μην καταστρέψουμε τα σώματα μας, να προσλάβουν τα αφεντικά περισσότερα εργαζόμενα.
ΛΙΓΟΤΕΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ
Στον καπιταλισμό δεν υπάρχει χώρος για πραγματικά ελεύθερο χρόνο. Χρόνο που ούτε παράγουμε ούτε καταναλώνουμε. Μέσα στη μέρα μας χαραμίζουμε όλο τον χρόνο μας στο να συμμορφωνόμαστε σε ρόλους που δεν μας χωράνε και σε σχέσεις εκμετάλλευσης που μας επιβάλλονται. Για το κεφάλαιο και τα αφεντικά ο εργάσιμος και ο ελεύθερος χρόνος συλλαμβάνονται ως ένα ενιαίο πεδίο εκμετάλλευσης. Εμείς δεν θέλουμε μόνο να δουλεύουμε και να καταναλώνουμε, ο ελεύθερος χρόνος για εμάς είναι τόσο προσωπικός όσο και κοινωνικός χρόνος. Θέλουμε να ξεκουραστούμε, να δημιουργήσουμε, να μοιραστούμε, να ερωτευτούμε, να τεμπελιάσουμε. Θέλουμε να έρθουμε κοντά ο ένας με την άλλη, έξω απο τα μαγαζιά της διασκέδασης, να χτίσουμε εστίες αγώνα και αλληλέγγυα να προσπαθήσουμε να αλλάξουμε τον κυρίαρχο τρόπο ζωής. Θέλουμε ελεύθερους κοινωνικούς χώρους μακριά από την κουλτούρα της κατανάλωσης, θέλουμε μία ζωή χωρίς εκμετάλλευση, μία ζωη με κοινότητες αλληλεγγύης!
Για να απεργήσουμε ενημερώνουμε το αφεντικό μας μέχρι και 24 ώρες πριν από την απεργία. Είναι δικαίωμά μας να απεργήσουμε και είναι παράνομο να μας απολύσουν για αυτό. Σε κάθε περίπτωση επικοινωνούμε με το σωματείο για ό,τι χρειαστεί.
Κάνουμε συνελεύσεις κάθε Τετάρτη στις 16:30 και άνοιγμα την ίδια μέρα στις 15:00 - 16:30. Σας καλούμε να συμμετέχετε στη συνέλευση και τις δράσεις του σωματείου.
Καλούμε σε απεργιακή συγκέντρωση - πορεία Τετάρτη 20 Νοεμβρίου 11:ΟΟ Χαυτεία (Αιόλου και Σταδίου)
ΟΙ ΑΝΑΓΚΕΣ ΜΑΣ ΜΠΡΟΣΤΑ
ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΜΕ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ
ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΜΙΣΘΩΝ, ΕΝΣΗΜΑ ΒΑΡΕΑ ΚΑΙ ΑΝΘΥΓΙΕΙΝΑ, ΛΙΓΟΤΕΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ
ΤΕΤΑΡΤΗ 20/11 ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ 11 Π.Μ. ΣΤΑ ΧΑΥΤΕΙΑ
* Μετά την πορεία, θα ακολουθήσει απεργιακή συλλογική κουζίνα στα γραφεία του σωματείου (Σπύρου Τρικούπη 56-58, 1ος όροφος). Φέρνουμε φαγητά και τρώμε συλλογικά. Στηρίζουμε την απεργία στην πράξη. Δεν καταναλώνουμε, δεν δουλεύουμε.
Σε αυτή τη γενική απεργία, όπως και σε κάθε απεργία, το αίτημα δεν περιορίζεται αποκλειστικά και μόνο «στις αυξήσεις των μισθών», αλλά επεκτείνεται σε όλους τους τομείς διεκδικήσεων εγχώριους ή μη. Η απεργιακή κινητοποίηση δίνει πάντοτε το έναυσμα για την απευθείας συνάντηση της εργατικής βούλησης στο δρόμο του αγώνα.
Στις 20/11, διαδηλώνουμε ξανά για τη σφαγή στην Παλαιστίνη, την εγκληματική αδράνεια ή και δράση των ιθυνόντων, για την επίταση του φαινομένου της ακρίβειας, τη στεγαστική κρίση, ενάντια στον εξευγενισμό και την τουριστικοποίηση της χώρας.
Διαδηλώνουμε για την κρατική αμέλεια και αδιαφορία που με μόνιμο στόχο την αύξηση των κεφαλαίων, αρνούμενο να προστατεύσει την κοινωνία, οδήγησε στη δολοφονία των Τεμπών, στις καταστροφικές πλημμύρες του 2023, και στις ασύλληπτου μεγέθους πυρκαγιές σε όλη την Ελλάδα επί πολλά συναπτά καλοκαίρια.
Ταυτόχρονα, άνθρωποι όλων των ηλικιών πεθαίνουν αφρόντιστοι σε κλίνες ή τους διαδρόμους του εθνικού συστήματος υγείας, τραγικές απώλειες της υποχρηματοδότησης και της ιδιωτικοποίησης του. Την ίδια στιγμή εκατοντάδες πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας διενεργούνται ή δρομολογούνται από τους δικαστικούς λειτουργούς και συμβολαιογράφους προς επίρρωση των συμφερόντων των τραπεζών και εταιριών, που συστάθηκαν, ειδικά για να πλουτίσουν εκμεταλλευόμενες της αδυναμία πληρωμής, όπως η doValue.
Στο ζήτημα της εργασίας τα κεκτημένα των προηγούμενων δεκαετιών αντιμετωπίζονται ως τελειωμένα, ενώ παράλληλα η απόπειρα διεκδίκησης καταστέλλεται με ξύλο, διώξεις, απολύσεις και καταδικαστικές δικαστικές αποφάσεις. Οι πλειονότητα των κλάδων βιώνει δυσμενέστατες εργασιακές μεταβολές, ωστόσο παρά τον περιγραφόμενο ζόφο δεν εγκαταλείπει αλλά σταδιακά ξεμουδιάζει από την αδράνεια των προηγούμενων ετών. Μέσα σε δύο σχεδόν μήνες έχουν πραγματοποιηθεί δεκάδες απεργιακές κινητοποιήσεις και ενδεικτικά αναφέρουμε αυτές των διανομέων της wolt και της efood, των εκπαιδευτικών με διαδοχικές απεργίες τον προηγούμενο μήνα, των εργαζόμενων στον κλάδο του επισιτισμού τουρισμού, των εποχικών πυροσβεστών, των οικοδόμων, των ναυτεργατών…
Τέλος, και σε αυτή την απεργία φωνάζουμε ενάντια στο κράτος, το κεφάλαιο, τον ιμπεριαλισμό και τις δυνάμεις καταστολής. Δεν ξεχνάμε τις 5 δολοφονίες εντός ΑΤ μόλις τους τελευταίους 3 μήνες, δεν ξεχνάμε τους τραυματισμούς, διασυρμούς και τις δολοφονίες συντρόφων/ φισσων. Η λήθη κάνει το υποκείμενο να αδρανεί, η ανάμνηση όμως γίνεται τροποποιός της συνείδησης που ωθεί στην μεταβολή, στην πολυπόθητη αλλαγή.
Σαν εργάτες και εργάτριες οφείλουμε να σπάσουμε τον φόβο και να πάρουμε πίσω αυτά που μας ανήκουν. Να εντείνουμε τη ταξική διαπάλη μέσω των απεργιακών αγώνων, να καταστεί σαφές ότι δεν υποχωρούμε, αλλά οργιζόμαστε, δυναμώνουμε και θα νικήσουμε!
ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΑ ΚΑΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ.
πηγή : email που λάβαμε στις 15 Νοεμβρίου 11h
Καλούμε στην απεργιακή συγκέντρωση στα Χαυτεία στις 11.00 π.μ.
Αλλαγές στις εφημερίες
Και το χάος συνεχίζεται...
Από 1η Νοεμβρίου ξεκίνησε η εφαρμογή του νέου εφημεριακού καθεστώτος στα νοσοκομεία της Αττικής. Στην πραγματικότητα μιλάμε για ένα νομοσχέδιο που αλλάζει το ποιο νοσοκομείο εφημερεύει με ποιο και προσθέτει 7ώρες πρωινές εφημερίες στα μεγάλα νοσοκομεία της Αθήνας (Γεννηματάς, Ερυθρός, Ιπποκράτειο και Λαϊκό). Η συγκεκριμένη ρύθμιση προβλέπει πως τα μεγάλα νοσοκομεία της Αττικής, που έχουν ανά 4 ημέρες γενική εφημερία, τις δύο από τις τρεις ημέρες που μεσολαβούν μέχρι την επόμενη γενική εφημερία (εξαιρείται η ημέρα μετά τη γενική εφημερία) θα δέχονται επείγοντα περιστατικά, τόσο περιπατητικούς ασθενείς όσο και Ε.Κ.Α.Β., στο πρωινό ωράριο (ΦΕΚ 5653/Β/10/10/2024).
Μέχρι πρότινος, τις δύο αυτές ημέρες, οι περιπατητικοί ασθενείς εξυπηρετούνταν κατά βάση από μικρότερα νοσοκομεία της Αττικής, π.χ. Ελπίς, Παμμακάριστος. Ήδη από την πρώτη ημέρα εφαρμογής του μέτρου, στα προαναφερθέντα νοσοκομεία, το προσωπικό εργάζεται εξαντλημένο πέραν του ωραρίου και οι ασθενείς που χρειάζονται νοσηλεία παραμένουν στα επείγοντα μέχρι και λίγο πριν την έναρξη της επόμενης εφημερίας. Τα εργαζόμενα άτομα στο Γεννηματάς, τα οποία πληροφορήθηκαν την αλλαγή της εφημέρευσης μόλις μία ημέρα πριν την εφαρμογή της, προέβησαν σε 3ωρη στάση εργασίας και συγκέντρωση διαμαρτυρίας στα γραφεία της διοίκησης του νοσοκομείου, με αίτημα την άμεση απόσυρση του συγκεκριμένου ΦΕΚ. Ταυτόχρονα και στα υπόλοιπα νοσοκομεία όπου και να κοιτάξεις η κατάρρευση του ΕΣΥ είναι ολοφάνερη. Το "νέο" αυτό νομοσχέδιο το μόνο που κάνει είναι να αλλάξει τους συνδυασμούς των νοσοκομείων που εφημερεύουν μαζί, σε μια απέλπιδα προσπάθεια του υπουργειου να μας πείσει ότι τα πράγματα θα πάνε καλύτερα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα της "καλυτερευσης" του ΕΣΥ αποτέλεσαν οι επανεμφανισεις ραντζων (μετά από πολλά χρόνια) στο νοσοκομείο της Νίκαιας πριν 10 ημέρες.
Με την 24ώρη εφημέρευση των μεγάλων νοσοκομείων του λεκανοπεδίου να μην έχει εφαρμοστεί ακόμα, αλλά να βρίσκεται στα άμεσα πλάνα του υπουργείου, η αλλαγή που περιγράφηκε στον τρόπο εφημέρευσης είναι το πρώτο βήμα για την μετατροπή των δημόσιων νοσοκομείων σε κέντρα διευθέτησης επειγόντων περιστατικών. Η προσθήκη της 7ωρης πρωινής εφημέρευσης των μεγάλων νοσοκομείων για τους περιπατητικούς ασθενείς, προσθέτει όγκο δουλειάς σε ένα σύστημα που έχει υπερβεί τα όρια του και καταρρέει. Το υγειονομικό προσωπικό δουλεύει ασταμάτητα, ολοένα και περισσότερο εξουθενωμένο, ενώ οι υποδομές των νοσοκομείων δεν δύνανται να στηρίξουν τον διαρκώς αυξανόμενο όγκο ασθενών, με αποτέλεσμα την συνέχιση της υποβάθμισης της δημόσιας παροχής υπηρεσιών υγείας. Οι διοικήσεις των νοσοκομείων παρεμβαίνουν πλέον στο θεραπευτικό πλάνο των ασθενών, πιέζοντας για τη διεξαγωγή εξιτηρίων, ώστε να αδειάσουν ταχύτερα τα κρεβάτια, και να μπορούν να εξυπηρετηθούν με την ίδια προχειρότητα οι επόμενοι ασθενείς. Οι ασθενείς με τη σειρά τους, έχοντας υποστεί την αναμονή των ΤΕΠ και ενδεχομένως μία ανεπαρκή νοσηλεία στο νοσοκομείο, προωθούνται για τη συνέχιση της διερεύνησης/θεραπείας τους σε ιδιώτες γιατρούς και ιδιωτικά κέντρα. Και μέσα σε όλα αυτά, ο υπουργός υγείας να προσπαθεί να μας πείσει ότι ο γιαλός είναι στραβός και όχι ότι αρμενίζουμε στραβά, ότι δηλαδή η κατάρρευση του ΕΣΥ είναι στο φαντασιακό των μίζερων εργαζομένων του, και μία αλλαγή στο συνδυασμό των εφημερευόντων νοσοκομείων είναι η αυτονόητη λύση που όλα περιμέναμε.
Αντίθετα με τα όσα ευαγγελίζεται το υπουργείο υγείας, είναι ξεκάθαρο πως, όσες φορές και αν αλλάξει ο συνδυασμός των εφημερευόντων νοσοκομείων, αν δε γίνουν προσλήψεις υγειονομικού προσωπικού και δεν στελεχωθούν οι δομές πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας υγείας, το ΕΣΥ θα συνεχίσει να διαλύεται. Η απάντηση στη διάλυση της δημόσιας υγείας και την καθημερινή επιδείνωση των συνθηκών εργασίας μας, βρίσκεται στον κοινό αγώνα των εργαζομένων που ζουν αποκλειστικά από το μισθό τους και επιδιώκουν ένα δωρεάν και δημόσιο σύστημα υγείας, που ανταποκρίνεται στις ανάγκες κάθε χρήστριας ανεξαρτήτως φύλου, φυλής, εισοδήματος και νευροδιαφορετικότητας.
Συζητάμε το κοινό εργασιακό βίωμα,
αντιδρούμε στις συνεχείς και αιφνιδιαστικές αλλαγές που επιτάσσει το υπουργείο και οι διοικήσεις των νοσοκομείων,
οργανωνόμαστε στους χώρους δουλειάς μας
και συλλογικοποιούμε αυτό που ο υπουργός αποκαλεί "μιζέρια"-την αγανάκτηση και την εξάντλησή μας- συμμετέχοντας στις κινητοποιήσεις και τις απεργίες μας.
πηγή : email που λάβαμε στις 16 Νοεμβρίου 14h
ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ
Σήμερα βρισκόμαστε σε μια περίοδο γενίκευσης και όξυνσης της επίθεσης των πολιτικών και οικονομικών αφεντικών απέναντι στους πληβείους, μέσα από το βάθεμα των αντικοινωνικών αναδιαρθρώσεων σε κάθε πτυχή της καθημερινότητας με την ψήφιση μιας σειράς νομοσχεδίων που άπτονται της υγείας, της παιδείας, της εργασίας, της στέγασης, της φορολογίας, της πολιτικής και κοινωνικής έκφρασης, της δικαιοσύνης και της φύσης. Η επίταση της φτωχοποίησης, η εξαθλίωση και η περιθωριοποίηση είναι απότοκο των πολιτικών των κυρίαρχων πάνω στο σώμα της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας. Κράτος και αφεντικά στοχεύουν στην όλο και μεγαλύτερη εκμετάλλευση των φτωχών, βαθαίνοντας συνεχώς τους όρους καταπίεσης, με σκοπό την πλήρη κοινωνική υποταγή. Από τις εκατοντάδες εργατικές δολοφονίες κάθε χρόνο στα κάτεργα της μισθωτής σκλαβιάς, τους πενιχρούς μισθούς και μεροκάματα, την εργοδοτική τρομοκρατία μέχρι την εντατικοποίηση των συνθηκών εργασίας. Από τη διάλυση του ΕΣΥ, την ιδιωτικοποίηση του συστήματος υγείας, την πολύμηνη αναμονή για χειρουργεία μέχρι το κλείσιμο δομών απεξάρτησης, ψυχιατρικών δομών, δομών πρωτοβάθμιας υγείας και νοσοκομείων για παιδιά. Από τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας μέχρι τη γιγάντωση των ενοικίων. Από την ακραία ακρίβεια σε βασικά αγαθά της καθημερινότητας που καθιστά στοίχημα την εξασφάλιση τροφής, μετακίνησης και θέρμανσης μέχρι την άμεση απειλή της ανέχειας. Από τις συγχωνεύσεις σχολικών μονάδων, την υποστελέχωσή τους, την αξιολόγηση εκπαιδευτικών και σχολείων, την κρατική τρομοκρατία απέναντι στους/ις μαθητές/τριες, το ρήμαγμα των υλικοτεχνικών δομών μέχρι τις πειθαρχικές και ποινικές διώξεις εκπαιδευτικών για τη συνδικαλιστική τους δράση. Παράλληλα το κράτος εξοπλίζεται κατασταλτικά διευρύνοντας το νομικό του οπλοστάσιο και ενισχύοντας τις αστυνομικές δυνάμεις του στην κατεύθυνση της αποτροπής οποιασδήποτε κοινωνικής έκρηξης, καταστέλλοντας όσους αγωνίζονται ενάντια στην κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα, διώκει αναρχικούς/ες και αγωνιστές/τριες, εκκενώνει καταλήψεις, χτυπά διαδηλώσεις, επιχειρεί να περιορίσει την απεργία και ποινικοποιεί τη συνδικαλιστική δράση, εγκαθιστά δυνάμεις καταστολής στα πανεπιστήμια και επιτίθεται στο άσυλο και τον κοινωνικό του χαρακτήρα. Την ίδια στιγμή αποτελεί τον βασικό εκφραστή μισαλλόδοξων και εθνικιστικών αφηγήσεων, πριμοδοτεί τις φασιστικές συμμορίες για να επανεμφανιστούν στο δημόσιο πεδίο και να λειτουργήσουν για ακόμη μια φορά παραπληρωματικά αυτού και οξύνει την επίθεσή του σε πρόσφυγες και μετανάστες, με δολοφονίες στα χερσαία και υδάτινα σύνορα της Ευρώπης Φρούριο, στρατόπεδα συγκέντρωσης, αστυνομικά πογκρόμ, αντιμεταναστευτικούς νόμους και ακραία εργασιακή εκμετάλλευση. Η αλλαγή του κοινωνικού παραδείγματος, ο κοινωνικός μετασχηματισμός, είναι βασική επιδίωξη των πολιτικών και οικονομικών αφεντικών και αυτό είναι που επιχειρούν με κάθε μέσο, εξαθλιώνοντας και υποτάσσοντας τους πληβείους και καταστέλλοντας ώστε να επικρατήσει η κοινωνική σιωπή. Επιχειρούν να σβήσουν τη συλλογική μνήμη των αγώνων του παρελθόντος, να κόψουν το νήμα που τους ενώνει με τις αντιστάσεις του σήμερα και να αντικαταστήσουν την κοινωνική συνείδηση με το φόβο, την εξατομίκευση και τον κοινωνικό κανιβαλισμό έχοντας ως στόχο να μετατρέψουν κάθε τι συλλογικό σε ένα κατακερματισμένο σώμα που αδυνατεί να ορθώσει το ανάστημά του απέναντι στην συνεχώς κλιμακούμενη αδικία και είτε μένει άπραγο και άφωνο μπροστά σε όσα κατεργάζονται οι κυρίαρχοι για το ίδιο είτε στρέφεται στο εσωτερικό του και επιτίθεται στον πιο αδύναμο.
Απέναντι στους αντεργατικούς και αντισυνδικαλιστικούς νόμους, την εντατικοποίηση της εκμετάλλευσης στους χώρους δουλειάς, τις απολύσεις, την γιγάντωση της ανεργίας και τις εργατικές δολοφονίες στο βωμό της καπιταλιστικής κερδοφορίας, στεκόμαστε δίπλα σε όσους βρίσκονται αντιμέτωποι με την εργοδοτική τρομοκρατία και την κρατική καταστολή και σε όλους όσοι αγωνίζονται για ζωή και αξιοπρέπεια στους χώρους εκμετάλλευσης, στα σχολεία, τις σχολές, τις γειτονιές ενάντια στην κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα. Δίπλα στους απεργούς διανομείς, στους αγωνιζόμενους εκπαιδευτικούς και εργαζομένους στην υγεία, στους εργαζόμενους στα τηλεφωνικά κέντρα, τους μαθητές, φοιτητές και ερευνητές που αντιστέκονται στις αντιεκπαιδευτικές αναδιαρθρώσεις, σε όσους βάζουν ανάχωμα στην περαιτέρω λεηλασία της ζωής μας και δίνουν τις μάχες εκείνες, από το δικό τους μετερίζι, για μια ζωή με αξιοπρέπεια κόντρα στις πολιτικές της φτωχοποίησης, των αποκλεισμών, του ελέγχου και της καταστολής.
Απέναντι στην εν εξελίξει γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού και τον βομβαρδισμό του Λιβάνου από το Ισραήλ με τη βοήθεια των δυτικών του συμμάχων και του ελληνικού κράτους, απέναντι στις πολεμικές συγκρούσεις και την όξυνσή τους, τους στρατιωτικούς εξοπλισμούς, την μετατροπή των κοινωνιών σε εμπόλεμες ζώνες, τον εθνικισμό και τη μισαλλοδοξία, στεκόμαστε δίπλα στους λαούς που βιώνουν τα αποτελέσματα της πολεμικής μηχανής, σε όσους και όσες κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για τη γενίκευση του πολέμου, σε αυτούς και αυτές που αγωνίζονται για γη και ελευθερία.
Από την πλευρά μας αντιλαμβανόμαστε ότι ο μόνος δρόμος που έχουν οι καταπιεσμένοι και εκμεταλλευόμενοι είναι ο αγώνας για την κοινωνική και ταξική χειραφέτηση, ο αγώνας που έχουμε να δώσουμε όλοι μαζί και όχι σαν εξατομικευμένες μονάδες μπροστά στην υπεροπλία ενός εχθρού που προορίζει για τους φτωχούς μόνο εκμετάλλευση, δυστυχία, πολέμους και θάνατο. Η υπεράσπιση των εργατικών συμφερόντων, των αναγκών, της ζωής και της αξιοπρέπειάς μας περνά μέσα από την κοινή, οριζόντια συντονισμένη, οργανωμένη από τα κάτω δράση. Η οργάνωση των αντιστάσεών μας αποτελεί κομβικής σημασίας ζήτημα, ειδικά μέσα σε μια περίοδο συνολικής και οργανωμένης επίθεσης του κρατικού και καπιταλιστικού συστήματος. Η συλλογικοποίηση, η κοινή δράση και η συναντίληψη βάσει των αναρχικών αξιών είναι τα εργαλεία μας απέναντι στο σύγχρονο ολοκληρωτισμό κράτους και κεφαλαίου, απέναντι στην προσπάθειά τους να μας πείσουν ότι έχει επέλθει το τέλος της Ιστορίας, πως δεν υπάρχει καμία προοπτική πέρα από το δυστοπικό παρόν και το σύστημα εξουσίας που το δημιουργεί και πως αν επιλέξουμε το δρόμο του αγώνα και της αξιοπρέπειας θα συντριβούμε. Το όραμα για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση, για μια κοινωνία Ίσων δεν θα δικαιωθεί μέσα από τα ατομικά, μερικά ή αυθόρμητα ξεσπάσματα της δίκαιης οργής μας αλλά από τον οργανωμένο πολιτικό αγώνα ενάντια στους καταπιεστές μας. Ο δρόμος που καλούμαστε να επιλέξουμε είναι ο δύσκολος δρόμος, αυτός που έχει ως πυξίδα τον καινούριο κόσμο που κουβαλάμε στις καρδιές μας, που ξεγεννά την Ιστορία και παλεύει για την Υπόθεση. Την Κοινωνική Επανάσταση.
ΟΛΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ - ΥΓΕΙΑ, ΠΑΙΔΕΙΑ, ΤΡΟΦΗ, ΣΤΕΓΑΣΗ
ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟΣ ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ - ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΛΙΒΑΝΕΖΙΚΟ ΛΑΟ - ΑΜΕΣΗ ΠΑΥΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ
ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ - ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ - ΑΠΕΡΓΙΕΣ - ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ
ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ - ΤΑΞΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ - ΜΑΧΗΤΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΙΣΟΤΗΤΑΣ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ
ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΕΤΑΡΤΗ 20 ΝΟΕΜΒΡΗ
Συγκέντρωση: Χαυτεία, 11.00
Συνέλευση Αναρχικών για την Κοινωνική και Ταξική Χειραφέτηση
πηγή : email που λάβαμε στις 16 Νοεμβρίου 20h
ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ
Φτώχεια, εκμετάλλευση, εργατικές δολοφονίες, αντεργατικοί νόμοι, κρατική καταστολή
Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΟΝ ΖΟΥΜΕ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ
Συγκρούσεις - Απεργίες - Καταλήψεις - Διαδηλώσεις
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ
ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΕΤΑΡΤΗ 20 ΝΟΕΜΒΡΗ
Αθήνα: Χαυτεία, 11.00
(διαδηλώνουμε με το μπλοκ της Συνέλευσης Αναρχικών για την Κοινωνική και Ταξική Χειραφέτηση)
Θεσσαλονίκη: Καμάρα, 10.30
ΟΛΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ - Υγεία, Παιδεία, Τροφή, Στέγαση
Αναρχική Πολιτική Οργάνωση - Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων
πηγή : email που λάβαμε στις 17 Νοεμβρίου 16h
Κάλεσμα στις απεργιακές κινητοποιήσεις Tετάρτη 20 Νοεμβρίου| Αθήνα 11:00 Χαυτεία| Θεσσαλονίκη 10:30 Καμάρα ( Στηρίζουμε τα μπλοκ των ταξικών σωματείων/παρεμβάσεων)
Από την 1η Απρίλη με την πλασματική αύξηση του κατώτατου μισθού στα 830 μικτά, η κυβέρνηση προσπάθησε να πλασάρει μιντιακά μια δήθεν νέα πραγματικότητα για τα εισοδήματα της εργατικής τάξης και την αντιμετώπιση της καλπάζουσας ακρίβειας. Στην πραγματικότητα φυσικά, η αύξηση του κατώτατου μισθού δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί στις πραγματικές ανάγκες των εργαζομένων και του λαού, αφού η Ελλάδα κατατάσσεται στις χειρότερες χώρες του ΟΟΣΑ σχετικά με τον πληθωρισμό στα τρόφιμα. Ενώ ακόμα, η άνοδος των ενοικίων, τα κόκκινα δάνεια και η απελευθέρωση των πλειστηριασμών, τα φαινόμενα ενεργειακής φτώχειας και η ιδιωτικοποίηση της αγοράς ενέργειας οδηγούν σε υπέρμετρη επιδείνωση των συνθηκών στεγαστικής διαβίωσης και μία νέα περίοδο αναδιανομής του κοινωνικού πλούτου από κάτω προς τα πάνω.
Μπροστά στη φτωχοποίησή τους οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες στέκονται με όλο και λιγότερα όπλα στη διάθεση τους. Οι αντεργατικοί νόμοι της τελευταίας 12ετίας, με πιο πρόσφατα τα παραδείγματα των νόμων Γεωργιάδη και Χατζηδάκη, έχουν δώσει πράσινο φως για την άγρια εκμετάλλευσή μας στους χώρους δουλειάς από τους εργοδότες, έχουν μειώσει το κόστος των ασφαλιστικών εισφορών ρισκάροντας με την επιβίωση των ασφαλιστικών μας ταμείων, έχουν προχωρήσει στην ουσιαστική ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης και της απεργίας (με πρόσφατα παραδείγματα τις πειθαρχικές διώξεις εκπαιδευτικών στον Πειραιά αλλά και την κήρυξη απεργιών ακόμα και της ΔΟΕ ως "παράνομες"). Οι ίδιοι νόμοι είναι που έχουν εξαλείψει τα δικαιώματά μας, έχουν υποβαθμίσει πλήρως κάθε μέριμνα για μέτρα προστασίας της υγείας και της ζωής των εργαζομένων στους χώρους δουλειας, έχουν υποστελεχώσει και διαλύσει το ΣΕΠΕ (οι 116 νεκροί συνάδελφοι από τον Γενάρη μέχρι και το τέλος του Οκτώβρη αλλά και οι 200 περίπου σοβαρά τραυματίες αποτελούν ενδεικτικούς αριθμούς της κατάστασης). Οι ίδιοι νόμοι είναι που έχουν ξεχειλώσει τα ωράρια μας, έχουν μετατρέψει την εργασία μας σε ένα είδος όλο και πιο φτηνό, όλο και πιο εύπλαστο για τις ανάγκες της καπιταλιστικής κερδοφορίας, μας έχουν κάνει να φοβόμαστε να διεκδικήσουμε ακόμα και τα στοιχειώδη υπό το φόβο της ανεργίας σε ένα περιβάλλον πλήρους απελευθέρωσης του δικαιώματος των εργοδοτών να μας απολύουν ακόμα και χωρίς αιτιολογία, όποτε οι ίδιοι θέλουν.
Αλλά και αντίστοιχα, με τους πιο πρόσφατους νόμους που ψηφίστηκαν τα τελευταία χρόνια κάθε δομή κοινωνικής πρόνοιας, κάθε δημόσια υποδομή και υπηρεσία τεμαχίζεται, ρημάζει και στη συνέχεια ιδιωτικοποιείται. Ιδιωτικοποιήσεις οι οποίες προωθούνται συστηματικά τις τελευταίες δεκαετίες από την άρχουσα τάξη και τις κυβερνήσεις της και ενταγμένες στο νεοφιλελεύθερο πολιτικό πλαίσιο έχουν πάρει την μορφή λαίλαπας κονιορτοποιώντας την έννοια των Δημόσιων Αγαθών (Υγεία, Παιδεία, Ενέργεια, Μεταφορές) κάτω από το βάρος της επικράτησης του συμφέροντος των ισχυρών και του κέρδους του ιδιωτικού κεφαλαίου. Αντιδραστικές πολιτικές οι οποίες έχουν γεννήσει δυναμικούς αγώνες στον τομέα της Υγείας με συνεχείς κινητοποιήσεις των εργαζόμενων στον κλάδο καθώς και στην Παιδεία όπου το προηγούμενο διάστημα φοιτητές, καθηγητές και εργαζόμενοι συσπειρωμένοι έδωσαν πολύμηνη μάχη απέναντι στο νομοσχέδιο Πιερρακάκη με πολύμορφες, μαζικές, μαχητικές κινητοποιήσεις σε πανελλαδικό επίπεδο αποκρυσταλλώνοντας με έμπρακτους όρους το πλαίσιο αμφισβήτησης και εναντίωσης στις κυβερνητικές πολιτικές.
Αγώνες ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις οι οποίοι στην περίπτωση της καπιταλιστικής δολοφονίας των Τεμπών πήραν την μορφή κοινωνικού ξεσπάσματος για την διασφάλιση και την υπεράσπιση του δικαιώματος στην ίδια την ζωή απέναντι στην προτεραιοποίηση της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Ο αγώνας για να μη ξεχαστεί το καπιταλιστικό έγκλημα των Τεμπών είναι ένας ενεργός αγώνας δικαίωσης της τάξης μας που συμπυκνώνεται στο σύνθημα «Δικά τους τα κέρδη, δικοί μας οι νεκροί».
Παράλληλα, η κυβέρνηση, που όπως και οι προηγούμενες αστικές κυβερνήσεις, νομοθετούν βάσει των επιταγών των ντόπιων εφοπλιστών και βιομηχάνων αλλά και κατά παραγγελία των κέντρων αποφάσεων της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, δεν αρκείται μόνο στην, βάση νόμου, αφαίμαξη του λαού. Ταυτόχρονα με αυτήν, η ταύτιση της Ελλάδας με τις "Μεγάλες Δυνάμεις" του Δυτικού Μπλοκ μεταφράζεται στην ενεργή εμπλοκή της χώρας στα ενεργά μέτωπα της Ουκρανίας, της Παλαιστίνης και της Υεμένης. Εμπλοκή η οποία βάζει την χώρα σε ρόλο άμεσου επιτιθέμενου με όποιες πιθανές επιπτώσεις συνεπάγονται και οδηγεί σε κατασπατάληση δεκάδων δισεκατομμυρίων σε εξοπλιστικά προγράμματα, αύξηση του προϋπολογισμού για τις ΝΑΤΟϊκές υποχρεώσεις της χώρας, εκτροχιασμό του δημόσιου χρέους, συμμετοχή σε κοινό ευρωπαϊκό ταμείο για την χρηματοδότηση της πολεμικής σύγκρουσης στην Ουκρανία. Δυσθεώρητες δαπάνες κόντρα στις πραγματικές λαϊκές ανάγκες για τις οποίες οποιαδήποτε κονδύλι φαντάζει για την άρχουσα τάξη ένα περιττό έξοδο.
Απέναντι στη σιωπή που επιβάλλει η αστική τάξη και το πολιτικό της προσωπικό μέσω των κυρίαρχων ΜΜΕ και των μηχανισμών αφομοίωσης και καταστολής που έχει στη διάθεσή της, η εργατική τάξη, η νεολαία και ο λαός επιμένουν να δίνουν μάχες χαρακωμάτων.
Είναι η μαχητική υπεράσπιση των απολυμένων από το ξεσκαρτάρισμα που έκαναν οι εργοδότες και από το κύμα εκδικητικών απολύσεων από δεκάδες επιχειρήσεις που ακολούθησε την απεργία της 8ης Μάρτη του 2023 αλλά και η λαϊκή αυτενέργεια και οργάνωση που εκδηλώθηκε κατά τη διάρκεια των πλημμυρών και των πυρκαγιών των τελευταίων χρόνων, παίρνοντας ταυτόχρονα αγωνιστικά χαρακτηριστικά αναδεικνύοντας την ευθύνη των κυβερνητικών πολιτικών.
Είναι η δεύτερη πανεργατική απεργία του περασμένου Σεπτέμβρη ενάντια στον νέο νόμο του Γεωργιάδη που ήρθε να εντατικοποιήσει κι άλλο την εργασία μας και να την προσαρμόσει στις ανάγκες κερδοφορίας του κεφαλαίου, οι μικρές και μεγάλες μάχες των καθηγητών και των γιατρών για την υπεράσπιση του Δημόσιου, Δωρεάν και ποιοτικού χαρακτήρα της Υγείας και της Παιδείας.
Είναι οι στιγμές υπεράσπισης των διαδηλώσεων από τις αστυνομικές επιθέσεις, οι μαζικές πορείες αλληλεγγύης στον δίκαιο αγώνα που δίνει ο λαός της Παλαιστίνης, οι "νίκες" και οι "ήττες" του αγώνα αντοχής που δίνεται από γειτονιά σε γειτονιά για να σωθούν τα σπίτια λαϊκών οικογενειών, είναι η αντιφασιστική πάλη που δίνεται ταυτόχρονα με κάθε μέσο, έτσι ώστε να μην ξανατολμήσουν οι καπιταλιστές να ξαναβγάλουν στον δρόμο τις εφεδρείες τους.
Είναι η μαζική - παρά την απεργοσπαστική στάση της ΓΣΕΕ - απεργία της 28ης Φλεβάρη του 2024 όπου εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι πλημμύρισαν τους δρόμους της χώρας, με αρκετούς από αυτούς να απεργούν για πρώτη φορά και με άλλους να συγκρούονται με τις δυνάμεις καταστολής και να υπερασπίζονται την ταξική και λαϊκή μνήμη και οργή για το καπιταλιστικό έγκλημα των Τεμπών, ακόμα κι αν δεν κατάφερε ο αγώνας αυτός να συνδεθεί - ελλείψει ενός μαχητικού συντονιστικού απεργιακού οργάνου που θα έσπαγε τον συντεχνιακό χαρακτήρα και θα ένωνε τις λαϊκές δυνάμεις που βρέθηκαν στον δρόμο - με τις κινητοποιήσεις των αγροτών και των φοιτητών/ φοιτητριών που λάμβαναν χώρα την ίδια περίοδο.
Είναι οι πρόσφατες απεργιακές μάχες των εργαζομένων στα τηλεφωνικά κέντρα, των διανομέων σε e-food και wolt, των οικοδόμων, των εργαζομένων στα ξενοδοχεία και στην εστίαση που κρατάν τη φλόγα της ταξικής πάλης αναμμένη.
Ξέρουμε πως οι συσχετισμοί παραμένουν αρνητικοί, κοινωνικά αλλά και μέσα στην ίδια την εργατική τάξη. Την τάξη που βιώνει τόσο τη διαρκή διαδικασία φτωχοποίησής της, όσο και τον διαρκή φόβο της απόλυσης και της ανεργίας, της έξωσης και της αστεγίας, έχοντας όλο και λιγότερα μέσα στα χέρια της για να αγωνιστεί και να διεκδικήσει.
Και για αυτό οφείλουμε να υπερασπιστούμε και να μαζικοποιήσουμε τα ταξικά σωματεία κόντρα στα εκφυλιστικά φαινόμενα που παρατηρούνται από τις αστικοποιημένες ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, να παλέψουμε για τη δημοκρατική λειτουργία τους αλλά και για να πάρουν οι μορφές της πάλης τους όλο και πιο μαχητικά και αποφασιστικά χαρακτηριστικά.
Και για αυτό οφείλουμε να απλώσουμε το μήνυμα της απεργίας της 20ης Νοέμβρη σε κάθε χώρο δουλειάς, να διεκδικήσουμε άμεσες αυξήσεις στους μισθούς στο μέτρο των αναγκών μας, να επιβάλλουμε Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας σε κάθε κλάδο και κάθε επιχείρηση, να μπλοκάρουμε την ακρίβεια και το πλιάτσικο που κάνουν στα εισοδήματα μας οι μαυραγορίτες των παρόχων ενέργειας και των σούπερ μάρκετ.
Μόνο η ταξική οργάνωση μπορεί να σταθεί ανάχωμα απέναντι στις συνθήκες φτώχειας που μας επιβάλλει η καπιταλιστική κερδοφορία. Η ταξική οργάνωση, που είναι η μόνη ικανή, στην εξέλιξη και στο βάθεμά της, να ανατρέψει τις σύγχρονες συνθήκες σκλαβιάς που βιώνει ο λαός, που είναι η μόνη ικανή να ανατρέψει τη δικτατορία του κεφαλαίου, την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΗΣ 20ης ΝΟΕΜΒΡΗ
Διαρκής Αγώνας για την ταξική απελευθέρωση
