Σάββατο 12 Οκτωβρίου 2024 στις 19.00
Διαδήλωση για τις κρατικές δολοφονίες των Μοχάμεντ Καμράν Ασίκ και Μία Χαλίς
Ημέρα/Ώρα: 12/10/2024 στις 19:00
Τοποθεσία: Πάτρα / Κατάληψη Παραρτήματος
ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΜΟΧΑΜΕΝΤ ΑΜΡΑΝ ΑΣΙΚ
(KAI ΜΕΡΙΚΑ ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ ΑΚΟΜΑ "ΜΕΜΟΝΩΜΕΝΑ" ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ)
Το πρωί της 21ης Σεπτεμβρίου βρίσκεται νεκρός στο Α.Τ. Αγίου Παντελεήμονα ο Μοχάμεντ Καμράν Ασίκ με την αστυνομία να προσπαθεί να συγκαλύψει το περιστατικό. Η οικογένεια του τον αναζητεί από τις 13/9 χωρίς να μπορούν να μάθουν που βρίσκεται, ενώ αργότερα έγινε γνωστό πως τον μετέφεραν από τμήμα σε τμήμα μέχρι που βρέθηκε νεκρός. Οι βασανιστές του στην προσπάθεια τους να συγκαλύψουν τη δολοφονία του κάνουν λόγο για θάνατο από παθολογικά αίτια ενώ σε φωτογραφίες του δολοφονημένου που διέρρευσαν είναι φανερά τα σημάδια βασανισμού του και τα πληγές στους καρπούς του από τις χειροπέδες. Σε μια δεύτερη προσπάθεια να δικαιολογήσουν τα σημάδια στο σώμα του, αναφέρουν ότι ο ίδιος προσήχθη στο Α.Τ. με τραύματα στο σώμα του, ενώ αργότερα κλήθηκε και το ΕΚΑΒ. Την ίδια εβδομάδα βρέθηκε ένας ακόμη μετανάστης, ο Μία Χάλις, νεκρός στο Α.Τ. Ομονοίας.
Το αφήγημα της αστυνομίας που τα ΜΜΕ έσπευσαν να αναπαράξουν είναι απλό, βολικό και οριακά κλισέ: Μετανάστης, χωρίς χαρτιά, υπό την επίρροια ουσιών, βίαιος, ψυχικά ασταθής και επικίνδυνος. Η στοχευμένη παρουσίαση χαρακτηριστικών κατακριτέων από την κοινωνία,που μειώνουν την θέση του δολοφονημένου στην κοινωνική ιεραρχία, καθώς και οι ψευδείς αναφορές για την προέλευση των τραυμάτων του, και την παράνομη παραμονή του στη χώρα δημιουργούν ένα προφίλ με σκοπό να διογκώσει το χάσμα μεταξύ ενός ευρύτερου συνόλου με του δολοφονημένου. Με αυτόν τον τρόπο, ενισχύεται ο ρόλος και η θέση της ελληνικής αστυνομίας στα μάτια των νοικοκυραίων. Ένας ρόλος προστάτη προς το κοινωνικό σύνολο, και τιμωρητή προς τα άτομα τα οποία εν δυνάμει μπορούν να διαταράξουν την "κοινή ειρήνη". Ταυτόχρονα, γίνεται προσπάθεια για την μη ταύτιση της κοινωνικής βάσης με το υποκείμενο, έτσι ώστε να συρρικνωθεί ή ιδανικά να αποτραπεί η όποια αντίσταση. Όλα αυτά, συντελούν στην κοινωνική αποδοχή της δολοφονίας του Ασίκ.
Αυτή η δολοφονία, δεν αποτελεί κάποιο μεμονωμένο περιστατικό. Είναι η συνέχιση μιας σειράς κρατικών δολοφονιών, βασανισμών και μιας ευρύτερης πολιτικής θανάτου που έχει το κράτος απέναντι στις μετανάστριες. Η πολιτική αυτή, εκφράζεται στα σύνορα, χερσαία και υδάτινα, μέσω των πολυάριθμων και καθημερινών pushbacks, μέσα στην πόλη, με τις επιχειρήσεις σκούπα, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, στα Α.Τ., στις αίθουσες δικαστηρίων, όπου μπορεί να δικάζονται και να φυλακίζονται χωρίς να το γνωρίζουν τα οικεία τους άτομα, ειδικά στις περιπτώσεις που το κράτος κατηγορεί μετανάστες ως διακινητές καταδικάζοντας τους σε εκατοντάδες χρόνια φυλάκισης, χωρίς την δυνατότητα υπεράσπισης τους και χωρίς διερμηνέα. στους χώρους εργασίας και γενικότερα σε κάθε πτυχή της καθημερινότητας των μεταναστών. Αυτή η πολιτική, παρόλο που εκφράζεται και εφαρμόζεται από το κράτος και την εξουσία, δεν θα γινόταν ποτέ πραγματικότητα χωρίς την συναίνεση και αποδοχή της ελληνικής κοινωνίας. Μιας κοινωνίας η οποία έχει εγκωλπώσει και διαρκώς αναπαράγει τον ρατσισμό, που διαχέει το κράτος ως απαραίτητο συστατικό της επιβίωσης και διατήρησης του.
Άλλο ένα 'μεμονωμένο' περιστατικό έρχεται να προστεθεί στην ατελείωτη σειρά από 'μεμονωμένους' βασανισμούς και δολοφονίες από τα σκουπίδια της ΕΛΑΣ. Από τις συχνές δολοφονίες ρομά, όπως του Νίκου Σαμπάνη στο Πέραμα με τους ΔΙΑΣ να ρίχνουν 36 σφαίρες επειδή ο οδηγός του οχήματος δεν σταμάτησε στο μπλόκο, του Κώστα Φραγκούλη, 16 ετών, με σφαίρα στο πίσω μέρος του κεφαλιού και την σχεδόν εξεπαφής εκτέλεση του Χρήστου Μιχαλόπουλου στη Βοιωτία. Την δολοφονία μετά από ξυλοδαρμό του Κώστα Μανιουδάκη και τα βασανιστήρια που οδήγησαν στον θάνατο τον Βασίλη Μάγγο, τον ομαδικό βιασμό 19χρονης στο Α.Τ. Ομόνοιας, τη δολοφονία του μετανάστη Εμπουκά Μαμασουμπέκ στο ίδιο τμήμα και το λιντσάρισμα μέχρι θανάτου του Ζακ Κωστόπουλου από μπάτσους και νοικοκυραίους.
Από τον Σιδέρη και την Τσιβικά το '76, το Νίκο Σακελλίωνα και τον Αλέξη Γρηγορόπουλο το '08 και την Κατερίνα Γκουλιώνη το '09 μέχρι και σήμερα Κράτος-Μπάτσοι-Δικαστές Βασανίζουν, Βιάζουν, Δολοφονούν και συγκαλύπτουν.
Και ενώ από τη μία οι μπάτσοι βιαστές-βασανιστές-δολοφόνοι σε ελάχιστες περιπτώσεις βρίσκονται αντιμέτωποι με την δικαιοσύνη, αθωώνονται ή θα καταδικαστούν σε αστεία μικρές ποινές και συνήθως τη γλιτώνουν με μια ΕΔΕ, βλέπουμε από την άλλη τα αλληλέγγυα και τα αγωνιστά να συλλαμβάνονται με βαρύτατα κατηγορητήρια. Μάλιστα πλέον, με τον νέο ποινικό κώδικα ποινικοποιείται ακόμα πιο έντονα κάθε μορφή αντίστασης και αυστηροποιούνται οι ποινές αυξάνοντας κατά πολύ τις πιθανότητες φυλάκισης ακόμα και για πλημμελήματα αλλά και το χρόνο φυλάκισης και γενικότερα δυσχεραίνει κι άλλο την υπεράσπιση του υπόδικου. (π.χ. με την απαλλαγή των μπάτσων από την παρουσία τους στο δικαστήριο και τον περιορισμό των πολυμελών δικαστηρίων αυξάνοντας την εξουσία των δικαστών).
ΚΑΜΙΑ ΚΡΑΤΙΚΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΗ
Ανοιχτή συνέλευση για την κρατική δολοφονία του Μοχάμεντ Καμράν Ασίκ/ Πάτρα