Δευτέρα 14 Οκτωβρίου 2024 στις 20.00
Ζώνες και Περάσματα: Προβολή-συζήτηση
Ζώνες & Περάσματα
Δευτέρα 14 Οκτωβρίου στις 8 στο στέκι μας Ι. Σούτσου 62 προβάλουμε το ντοκιμαντέρ της Ηρώς Σιαφλιάκη <<Ζώνες & Περάσματα>>θα συζητήσουμε μετά για παραγωγικότητα αποανάπτυξη και υπερτεχνολογία Θα είναι παρούσα η μοντέρ -ηχολήπτρια της ταινίας και ίσως να μπορέσει να παρέμβει ιντερνετικά και η σκηνοθέτρια
Η ταινία Ζώνες και Περάσματα αναφέρεται αρχικά στην ανεργία στην Αθήνα και στην ελαστική εργασία στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη στο Πέραμα, όπου όπως λέει κάποιος εργαζόμενος στην ταινία : « αυτό που θέλουν να κάνουν σ' όλο τον κόσμο, το Πέραμα το βιώνει εδώ και 40 χρόνια. Εν δυνάμει άνεργος και εν δυνάμει εργαζόμενος. »
Ο πληθυντικός παραπέμπει και σε μια δεύτερη ανάγνωση. Οι Ζώνες είναι αναφορά, σε ένα τρόπο πολιτικής έκφρασης, τις ZAD, Ζώνες προς υπεράσπιση, ο οποίος υιοθετείται από το 2010 περίπου για πρώτη φορά στη Notre-Dame-des-Landes, προκειμένου να ορίσει την αντίθεση σε μεγάλα επενδυτικά σχέδια επιβαρυντικά για το περιβάλλον, συχνά με τη μορφή κατάληψης του χώρου που κινδυνεύει. Βασικό επιχείρημα συνήθως, προκειμένου να επιτευχθεί η συναίνεση σε αυτά τα σχέδια, είναι η προσφορά θέσεων εργασίας, όπως στις Σκουριές. Συχνά ο αριθμός των θέσεων εργασίας που προσφέρονται είναι μικρότερος των θέσεων που καταστρέφονται, υπάρχει όμως και μια άλλη σημαντική παράμετρος. Το τοπικό είναι ένας τρόπος να τεθεί ένα πολύ γενικότερο ζήτημα. Υπάρχει μια ουσιαστική σκέψη σ'αυτές τις Ζώνες πάνω στο ερώτημα τί είδος κοινωνίας, τί είδος μέλλοντος προετοιμάζουμε. Οι Ζώνες θέτουν το ερώτημα αν θα συνεχίσουμε να στηρίζουμε αυτό το σύστημα μιας συνεχούς επεκτεινόμενης παραγωγικότητας και μιας υπερ τεχνολογίας η οποία θα ξεπεράσει τα όρια που θέτει η φύση και θα απελευθερωθούμε από αυτή, με τις πράσινες ενέργειες για παράδειγμα, ή αν υπάρχει η αναγκαιότητα μιας ριζικής αλλαγής, όπου ένα βασικό βήμα αποτελούν πειραματισμοί όπως η αυτοδιαχείριση (ΒΙΟΜΕ). Οι Ζώνες γίνονται εργαστήριο όπου δοκιμάζονται νέοι τρόποι ζωής.
Tα περάσματα είναι να περνάς από τη μιά κατάσταση στην άλλη, να επιθυμείς να βρείς τα μέσα, τα όπλα, να περάσεις από μια κατάσταση που θεωρείς ασφυκτική σε ένα άλλο μοντέλο που ψάχνεις την ίδια στιγμή εντός σου και συλλογικά.
Κι ίσως σήμερα που «οι εύγλωττοι κόσμοι χάθηκαν» όπως έγραφε ήδη ο René Char, για ν'αντιμετωπίσουμε αυτή την κατάσταση επείγουσας ανάγκης στην οποία ζούμε « πρέπει ν'αρπάξουμε ό,τι κομμάτια νοήματος κι ομορφιάς μπορούμε ».
σκηνοθεσία ΗΡΩ ΣΙΑΦΛΙΑΚΗ
μοντάζ ΜΠΟΝΙΤΑ ΠΑΠΑΣΤΑΘΗ
φωτογραφία ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ, ΤΙΜΩΝ ΚΟΥΛΜΑΣΗΣ, ΗΡΩ ΣΙΑΦΛΙΑΚΗ και ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΤΗΣ ΒΙΟΜΕ
ήχος ΜΠΟΝΙΤΑ ΠΑΠΑΣΤΑΘΗ-ΣΤΕΛΙΟΣ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ
μουσική ΧΑΡΑ ΙΑΚΩΒΙΔΟΥ-LAURENT SELLIER
βιολοντσέλο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ FROCHOT
τραγούδι ΜΑΡΘΑ ΦΡΙΝΤZΗΛΑ
μιξάζ ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΡΥΜΠΟΠΙΩΤΗΣ
sound design BΑΛΙΑ ΤΣΕΡΟΥ
FX, τίτλοι ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΣΕΙΤΑΡΙΔΗΣ
τεχνική υποστήριξη ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΕΡΑΡΔΗΣ
σύμβουλοι ΜΑΝΟΣ ΣΠΥΡΙΔΑΚΗΣ - ΜΑΡΙΝΑ ΜΕΙΝΤΑΝΗ
παραγωγή Portolanos Films, AIA Films, Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου, ΕΡΤ Α.Ε. με την υποστήριξη του CNC
2019 / έγχρωμο / stereo / 109 λεπτά