kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Μικροφωνική συγκέντρωση ενάντια στις κρατικές ρατσιστικές δολοφονίες

Από την Πύλο μέχρι τον Έβρο, κι από την Αθήνα μέχρι τη Σύμη,

καμία ρατσιστική κρατική δολοφονία να μην μείνει αναπάντητη!

Σε ένα κρεσέντο βίας, ρατσισμού και πολεμόχαρου κλίματος έχουν βρεθεί εδώ και καιρό το ελληνικό κράτος και η Ευρωπαϊκή Ένωση. Την ίδια ώρα που συμμετέχουν ενεργά στην πολεμική κατάσταση της Μέσης Ανατολής, συμβάλοντας τόσο με μεταφορά όπλων, καυσίμων κι αγαθών όσο και με αποσιώπηση των εγκλημάτων του ισραηλινού κράτους, στην κλιμακούμενη γενοκτονική επίθεση σε Παλαιστίνη και Λίβανο, μπλοκάρουν παράλληλα τα σύνορα τους προς όλες/όλους όσες/όσους θέλουν και καταφέρνουν να βρεθούν σε αυτά αφότου έχουν εγκαταλείψει την πατρίδα τους.

Μόνο τους καλοκαιρινούς μήνες, δεκάδες ήταν τα περιστατικά βίαιων επαναπροωθήσεων (pushbacks) στο Αιγαίο, τα νησιά και τον Έβρο, με αρκετά να οδηγούν σε θανάτους-δολοφονίες. Στις 8 Ιουλίου, μετά από pushback της ελληνικής ακτοφυλακής που μετέφερε με τη βία και άφησε μεσοπόλαγα σε liferafts ομάδα μεταναστ(ρι)ών, 8 άτομα πνίγηκαν. Στις 23 Αυγούστου, στα ανοιχτά της Σύμης, 39χρονος μετανάστης από το Κουβέιτ δολοφονήθηκε από πυροβολισμό που προήλθε από σκάφος του λιμενικού, σε καταδίωξη βάρκας που μετέφερε άλλους 13 μετανάστες. Στις 17 Σεπτεμβρίου, ακόμα ένας άνθρωπος σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια βίαιου pushback μασκοφόρων του λιμενικού, ενώ στις 23 Σεπτεμβρίου τέσσερις γυναίκες ανασύρθηκαν νεκρές - με ένα ακόμα άτομο να αγνοείται και να θεωρείται νεκρό- μετά τη βύθιση λέμβου στη Σάμο.

Αυτές είναι οι άμεσες συνέπειες της πολιτικής «ελέγχου των συνόρων» που εξαγγέλει και εφαρμόζει η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Πριν 15 μήνες ήταν που η θανατοπολιτική αυτή οδήγησε στο πιο μαζικό ρατσιστικό κρατικό έγκλημα της σύχρονης ελληνικής ιστορίας, όταν στα ανοιχτά της Πύλου πνίγηκαν πάνω από 600 μετανάστ(ρι)ες. Η δολοφονική εμπλοκή του ελληνικού λιμενικού στη βύθιση του πλοίου ήταν άμεση, παρόλα αυτά όχι μόνο το κράτος προσπαθεί να διαγράψει κάθε τέτοια ευθύνη, αλλά φέρεται και εκδικητικά προς τους 104 επιζώντες του ναυαγίου, με δεκάδες από αυτούς να έχουν λάβει απορριπτικές αιτήσεις ασύλου και να παλεύουν ακόμα για τα στοιχειώδη δικαιώματα τους. Αντ' αυτού, τους «προσφέρεται» διαμονή σε καμπς με άθλιες συνθήκες, «μαύρη εργασία» και εκμετάλλευση, όξυνση των ψυχολογικών τους προβλημάτων αφήνοντας τους μετέωρους σε μια προσπάθεια επιβίωσης μετά από ένα τεράστιο ψυχικό τραύμα.

Ισχυρό εργαλείο της κρατικής πολιτικής των συνόρων είναι η ποινικοποίηση της μετανάστευσης αλλά και της διάσωσης-αλληλεγγύης. Σε όλες ανεξαιρέτως τις περιπτώσεις άφιξης και καταγραφής μεταναστών στην Ελλάδα, ορισμένοι επιλέγονται με άδικα ή αυθαίρετα κριτήρια ως «διακινητές» - παρότι οι ίδιοι ρίσκαραν τη ζωή τους για να περάσουν τα σύνορα- και συχνά στέλνονται με δίκες-εξπρές στη φυλακή για πολλά χρόνια. Η «διακίνηση μεταναστών» αποτελεί τη δεύτερη πιο συχνή αιτία καταδίκης με περίπου 2000 άτομα να βρίσκονται άδικα και ρατσιστικά στις ελληνικές φυλακές λόγω αυτού.

Όλα αυτά είναι όμως και αντικατοπτρισμός των ρατσιστικών πολιτικών στο εσωτερικό των συνόρων. Οι συνθήκες στα κέντρα κράτησης, όπως αυτά της Κορίνθου και της Αμυγδαλέζας, όπου οδηγούνται αυθαίρεται χιλιάδες μετανάστ(ρι)ες για «διοικητική κράτηση», είναι εξευτελιστικές, με ζητήματα υγείας και υγιεινής να προκύπτουν συνεχώς και τους ίδιους να καταφεύγουν συχνά σε απεργίες πείνας ζητώντας αξιοπρέπεια και να σταματήσει ο άδικος εγκλεισμός τους. Η κατάσταση στα υπερφορτωμένα καμπς νησιών και ενδοχώρας, είναι επίσης απάνθρωπη, με περισσότερο έλεγχο και επιτήρηση, αλλά λιγότερη ιατροφαρμακευτική, οικονομική και ψυχολογική υποστήριξη από ποτέ. Ο ρατσισμός βέβαια φτάνει και έξω από αυτά, στα εργασιακά κάτεργα της υπαίθρου και των εργοστασίων, στις πόλεις και τα αστυνομικά τμήματα, όπου το κράτος βασάνισε και δολοφόνησε τον Πακιστανό Μοχάμεντ Καμράν, όπου οργανωμένες ομάδες φασιστών επιτίθενται σε μετανάστες, φτωχές και εξαθλιωμένους.

Εμείς, έχουμε πάρει ξεκάθαρη θέση σε αυτό τον κοινωνικό πόλεμο. Ενάντια στα συμφέροντα της αστικής τάξης, του ελληνικού κράτους, της ΕΕ, του ΝΑΤΟ και κάθε ιμπεριαλιστικής δύναμης. Ενάντια στη φασιστική όξυνση εντός κι εκτός Ελλάδας, που σε μια περίοδο γενικευμένης κρίσης βρίσκει τον εχθρό στις φτωχές και τους αδύναμους. Παλεύουμε μαζί, ντόπιες και μετανάστες, για ελευθερία και πλήρη δικαιώματα. Στο πλευρό των επιζώντων της Πύλου, μέχρι να πάρει και ο τελευταίος χαρτιά και δικαιώματα. Στο πλευρό όλων όσων έχουν υποστεί την κρατική και ρατσιστική βία στο πετσί τους, για να μπορούν όλες και όλοι να γίνουν ορατές/οί και ανα διεκδικήσουν όσα τους έχουν με βία στερήσει.

Καμία ειρήνη χωρίς δικαιοσύνη. Ελευθερία μετακίνησης για όλες/όλους/όλα!

Ανοιχτή συνέλευση ενάντια στα pushbacks και τη συνοριακή βία

-------------------- --------------------

From Pylos to Evros, and from Athens to Symi,

let no racist state murder go unanswered

The Greek state and the European Union have long been in at a crescendo of violence, racism and belligerence. At the same time that they are actively involved in the war in the Middle East, contributing both to the transfer of weapons, fuel, goods and the silencing of the crimes of the Israeli state while it escalates its genocidal attack on Palestine and Lebanon, they are also blocking their borders to all those who want to enter them after they have fled their homeland.

In the summer months alone, there have been dozens of incidents of violent pushbacks in the Aegean, the islands and Evros, with several resulting in deaths and murders. On 8 July, following a pushback by the Greek coastguard who forcibly transferred and left a group of migrant(s) in liferafts, 8 people drowned. On 23 August, off the coast of Symi, a 39-year-old Kuwaiti migrant was killed by a shot fired from a coastguard boat in a pursuit by the coastguard boat against a boat carrying 14 migrants. On 17 September, another man was killed during a violent pushback commited by masked coastguards, while on 23 September four women were recovered dead - with another person missing and presumed dead - after a boat sank in Samos.

These are the direct consequences of the 'border control' policy announced and implemented by the Mitsotakis government. It was 15 months ago that this death policy led to the most massive racist state crime in modern Greek history, when more than 600 migrants drowned off the coast of Pylos. The murderous involvement of the Greek coastguard in the sinking of the ship was direct, yet not only is the state trying to erase any such responsibility, it is also acting vindictively towards the 104 survivors of the shipwreck, with dozens of them having received rejected asylum applications and still fighting for their basic rights. Instead, they are 'offered' accommodation in camps with squalid conditions, 'black labour' and exploitation, exacerbating their psychological problems and leaving them stranded while attempting to survive after a huge trauma.

A powerful tool of state border policy is the criminalisation of migration and of rescue-solidarity. In all cases of arrival and registration of migrants in Greece, without exception, some are selected on the basis of unfair or arbitrary criteria as "smugglers" - even though they themselves risked their lives to cross the border - and are often sent to prison for many years by means of express trials. "Migrant smuggling" is the second most common cause of conviction with around 2000 people being unjustly and racially imprisoned in Greek prisons because of it.

But all this is also a reflection of racist policies within the borders. The conditions in detention centres such as those in Corinth and Amygdaleza, where thousands of migrants are arbitrarily sent for 'administrative detention', are degrading, with health and hygiene issues constantly arising and the migrants themselves often resorting to hunger strikes demanding dignity and an end to their unjust incarceration. The situation in overcrowded island and inland camps is also inhumane, with more control and surveillance, but less medical, financial and psychological support than ever before. Racism, of course, reaches outside these camps, into the work camps in the countryside and factories, in the cities and police stations, where the state tortured and murdered the Pakistani Mohammed Kamran, where organised fascist groups attack migrants, the poor and impoverished.

We have taken a clear stand in this social war. Against the interests of the bourgeoisie, the Greek state, the EU, NATO and every imperialist power. Against the fascist exacerbation inside and outside Greece, which in a period of generalised crisis finds its enemy in the poor and the weak. We fight together, local and immigrant, for freedom and full rights. On the side of the survivors of Pylos, until the last one gets papers and rights. On the side of all those who have suffered state and racist violence for only the colour of their skin, so that all can become visible and reclaim what they have been forcibly deprived of.

No justice no peace. Freedom of movement for all!

Open assembly against pushbacks and border violence

πηγή : email που λάβαμε στις 30 Σεπτεμβρίου 01h