kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Πορεία: Πόλεμος στον Πόλεμο /Transnational action days/ BalkanAnarchistsAgainstWar

Ως οργανωτική συνέλευση του Βαλκανικού Αναρχικού Φεστιβάλ Βιβλίου που θα πραγματοποιηθεί τον Μάιο του 2025 στη Θεσσαλονίκη (ΒΑΒ2025) συνυπογράφουμε το κάλεσμα για δεκαήμερο διεθνικών αντιπολεμικών δράσεων (1-10 Οκτώβρη 2024), το οποίο αποφασίστηκε τον Ιούλιο του 2024 στο Βαλκανικό Αναρχικό Φεστιβάλ Βιβλίου στην Πρίστινα (ΒΑΒ2024).

Καλούμε σε πορεία την Πέμπτη 10 Οκτώβρη, στις 6μμ, στην Καμάρα, με τα γενικά προτάγματα που αποφασίστηκαν τον Ιούλη του 2024 στην Πρίστινα:

ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΑ ΤΕΙΧΗ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ!
Κανένα σύνορο δεν μας χωρίζει, κανένα έθνος δεν μας ενώνει!
ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΕΣ ΣΤΗ ΓΑΖΑ ΚΑΙ ΠΑΝΤΟΥ!
Αλληλεγγύη σε όλους τους λιποτάκτες!

Tο κάλεσμα στο δεκαήμερο διεθνικών δράσεων παρατίθεται στη συνέχεια, ενώ η ιστοσελίδα για το δεκαήμερο βρίσκεται στο https://anarhistka.org/days-of-action-against…, όπου υπάρχει και η μετάφραση του καλέσματος στις ακόλουθες γλώσσες:

english | shqip | eλληνικά | українська | עִבְרִית‎ | русский | italiano | slovenščina | magyar | türkçe | română | čeština | فارسی | slovenčina | български | македонски

Η συνέλευση του Δικτύου Βαλκανικού Αλληλεγγύης που συγκεντρώθηκε στο Βαλκανικό Αναρχικό Φεστιβάλ Βιβλίου (BAB2024) στην Πρίστινα του Κοσόβου καλεί σε «Διεθνικές ημέρες δράσης κατά του μιλιταρισμού και του εθνικισμού» μεταξύ 1ης και 10ης Οκτωβρίου 2024. Καλούμε όλες/-ους/-α να οργανώσουν κατά τη διάρκεια αυτού του δεκαημέρου, στους τόπους τους και με τους τρόπους τους, δράσεις ενάντια στις προϋποθέσεις του πολέμου: τον εθνικισμό, τον μιλιταρισμό, την πατριαρχία και τις πολιτικές αποκλεισμού, μεταξύ άλλων. Καλούμε σε δράσεις ενάντια στη βιομηχανία όπλων και στη μεταφορά στρατιωτικού υλικού, σε δράσεις εναντίον όλων των εθνικών στρατιωτικών μηχανισμών, των πολυεθνικών στρατιωτικών συνασπισμών και της αυξανόμενης στρατιωτικοποίησης των κοινωνιών μας. Όπως και τα προηγούμενα χρόνια, προτείνουμε να τονίσουμε την αλληλεγγύη μας στο πλευρό όλων των λιποτακτών, των αρνητών πολέμου και των ολικών αρνητών στράτευσης.

Το κάλεσμα για αυτές τις ημέρες δράσης έχει τις ρίζες του στις μακροχρόνιες προσπάθειες του αναρχικού κινήματος στα Βαλκάνια κατά του μιλιταρισμού και του πολέμου, οι οποίες επαναβεβαιώθηκαν για άλλη μια φορά κατά τη διάρκεια της τελικής συνέλευσης στο BAB2024 στην Πρίστινα, όπου τονίσαμε: Ο πόλεμος είναι εγγενές τμήμα του καπιταλιστικού συστήματος. Είτε χαμηλής είτε υψηλής έντασης, ο πόλεμος αποτελεί ζωτικό εργαλείο για την επέκταση του καπιταλισμού, καθώς ανοίγει νέες πηγές εκμετάλλευσης: γη, θάλασσα, ορυκτά, όλα τα έμβια όντα ή η παραγωγή και πώληση όπλων ως κεφάλαιο. Δεν πέφτουμε στην παγίδα να θεωρούμε τις συρράξεις διπολική αντιπαράθεση μεταξύ εθνών-κρατών (αν και αναγνωρίζουμε τις επιμέρους ιδιαιτερότητες και τα πλαίσιο στο οποίο συμβαίνουν), τις αντιμετωπίζουμε ωστόσο ως έναν πόλεμο του κεφαλαίου εναντίον των κοινωνιών. Οι πόλεμοι στην Ουκρανία, στο Σουδάν, στη Συρία, στη Μιανμάρ, στην υποσαχάρια Αφρική, οι πόλεμοι των καρτέλ στο Μεξικό, και άλλοι, έχουν όλοι τους ως κοινό γνώρισμα την ίδια λογική της κυριαρχίας και επέκτασης του κεφαλαίου, η οποία φέρνει μόνο θάνατο και καταστροφή.

Σε αυτά προσθέσαμε περισσότερα σχετικά με τις ιδιαιτερότητες της γεωγραφίας μας: «Αναγνωρίζουμε ότι τα κράτη των Βαλκανίων δεν είναι απλοί θεατές του θεάματος του πολέμου, αλλά αναπόσπαστο μέρος του πολέμου του ίδιου. Φιλοξενούν μεγάλες παγκόσμιες στρατιωτικές βάσεις, προσφέρουν εκτάσεις για στρατιωτική εκπαίδευση και ασκήσεις, παρέχουν υλικοτεχνική υποστήριξη και διαδρόμους για τη μεταφορά όπλων και στρατευμάτων, συνεισφέρουν σε στρατιωτική τεχνογνωσία, παίζουν σημαντικό ρόλο σε παγκόσμιες πολεμικές εκστρατείες, παράγουν και πουλάνε όπλα σε όλο τον κόσμο, συμμετέχουν και επιτρέπουν δολοφονίες και γενοκτονίες. Ενώ ο ιδιωτικός και ο κρατικός τομέας συνεργάζονται εντατικά προκειμένου ακόμα και οι μικρότερες βαλκανικές χώρες να μετατραπούν σε περιοχές παραγωγής ή/και αγοράς όπλων, βλέπουμε να αυξάνεται η πίεση στις τοπικές κοινωνίες να αποδεχτούν μια νέα, όλο και πιο στρατιωτικοποιημένη πραγματικότητα υπό το πρόσχημα του φόβου και της αβεβαιότητας για το μέλλον.»

Ίσως το πιο αισχρό και προφανές παράδειγμα της λογικής του πολέμου, αυτή τη στιγμή, μπροστά στα μάτια μας, είναι η γενοκτονία που συμβαίνει στη Γάζα και οι επιθέσεις στη Δυτική Όχθη εναντίον του παλαιστινιακού λαού, με δεκάδες χιλιάδες νεκρούς αμάχους και ολόκληρη την περιοχή κατεστραμμένη, σε συνεχή μετάδοση στις οθόνες μας - όλα αυτά υποστηριζόμενα από τις παγκόσμιες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και το στρατιωτικο-βιομηχανικό σύμπλεγμα, αλλά και από τα βαλκανικά κράτη, που παρέχουν πολιτική και στρατιωτική υποστήριξη. Ο γενοκτονικός πόλεμος στη Γάζα χρησιμεύει τόσο ως υπενθύμιση της αποικιοκρατικής ικανότητας της Δύσης να διεξάγει πολέμους εξόντωσης, όσο και ως εργαστήριο θανατοπολιτικής που επιδεικνύει τι θέλουν και τι μπορούν σήμερα οι κυρίαρχες τάξεις να κάνουν σε ολόκληρους πληθυσμούς.

Στεκόμαστε αλληλέγγυες/-οι/-α στον παλαιστινιακό λαό και καλούμε σε αντίσταση σε κάθε γωνιά των Βαλκανίων, για να διακόψουμε την πολιτική και στρατιωτική υποστήριξη που παρέχουν τα βαλκανικά κράτη στο κράτος του Ισραήλ. Αναγνωρίζουμε ότι ο εχθρός δεν είναι μόνο ο ίδιος ο πόλεμος αλλά και τα κράτη και τα καπιταλιστικά συστήματα που τον διαιωνίζουν και κερδοσκοπούν από αυτόν.

Για άλλη μια φορά τονίζουμε την επείγουσα αναγκαιότητα να οργανωθούν καμπάνιες κατά της βιομηχανίας όπλων, εναντίον όλων όσων κερδοσκοπούν από τον πόλεμο, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που παρέχουν στη στρατιωτική μηχανή τρόφιμα, ενέργεια και ό,τι άλλο. Δεν πρέπει να ξεχνάμε την αντίσταση ενάντια σε όλους και σε κάθε εθνικό στρατιωτικό μηχανισμό και πολυεθνικό στρατιωτικό συνασπισμό. Πρέπει να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε ενάντια σε όλα τα έθνη-κράτη και όλες τις υπερεθνικές πολιτικές και οικονομικές ενώσεις και μορφώματα που θέλουν να αρπάξουν τις ζωές μας, τις κοινωνίες μας, τους φυσικούς πόρους και τα εδάφη στα οποία ζούμε, ενάντια στην προετοιμασία των στρατών για πόλεμο κι ενάντια στην πολεμική βιομηχανία που τρέφεται από τον πλούτο που παράγουμε, ενάντια στους ηγέτες που ισχυρίζονται ότι κυβερνούν στο όνομά μας ενώ προστατεύουν μόνο το κεφάλαιο και τις άρχουσες τάξεις, ενάντια σε όλους όσους δρουν υπέρ του πολέμου. Τονίζουμε επίσης την αναγκαιότητα της ενεργής μας παρουσίας τόσο σε κάθε χώρο δημόσιου λόγου, όσο και στο εσωτερικό του αναρχικού και αντιεξουσιαστικού κινήματος ειδικότερα.

Πάνω από τα τείχη του εθνικισμού και του πολέμου!

Κανένα σύνορο δεν μας χωρίζει, κανένα έθνος δεν μας ενώνει!

Να σταματήσουμε τις γενοκτονίες στη Γάζα και παντού!

Αλληλεγγύη σε όλους τους λιποτάκτες!

#BalkanAnarchistsAgainstWar

Υπογράφεται από το βαλκανικό δίκτυο αναρχικής αλληλεγγύης που συγκεντρώθηκε στην Πρίστινα κατά τη διάρκεια του βαλκανικού αναρχικού φεστιβάλ βιβλίου, 7 Ιουλίου 2024

Να γκρεμίσουμε τα τείχη του εθνικισμού και του μιλιταρισμού

Τείνουμε να αντιλαμβανόμαστε τον πόλεμο και την ειρήνη ως δύο διακριτές εποχές: το τέλος της μίας είναι η αρχή της άλλης και το αντίστροφο. Τι συμβαίνει όμως σε μια περίοδο όπως αυτή που ζούμε όπου η κρίση που ξεκίνησε το 2008 φαίνεται όχι μόνο να μην έχει ξεπεραστεί αλλά αποκτάει πολλά και διαφορετικά πρόσωπα; Όταν η οικονομική κρίση, η «μεταναστευτική κρίση», η υγειονομική κρίση, η περιβαλλοντική κρίση κ.ο.κ συναντιούνται με τους πολέμους στην Ουκρανία, τη Γάζα και τη Μέση Ανατολή, και την υποσαχάρια Αφρική; Όταν περνάνε συνέχεια από τις οθόνες μας εικόνες καταστροφής, όταν το Αιγαίο έχει γεμίσει πτώματα πνιγμένων μεταναστ(ρι)ών, όταν η ακρίβεια μας χτυπάει καθημερινά, και δεν βλέπουμε καμιά λύση στον ορίζοντα; Η συνθήκη αυτή διαταράσσει την αντίληψή μας για την διακριτότητα του πολέμου και της ειρήνης. Ο πόλεμος παύει να λαμβάνει χώρα μόνο μεταξύ κρατών ή οργανωμένων κοινωνικών σχηματισμών, ρευστοποιείται και διαχέεται σε όλο και περισσότερες πτυχές της καθημερινότητας. Κρίση και πόλεμος εμφανίζονται και συνεπώς βιώνονται ως ένα: πόλεμος κατά της εγκληματικότητας, πόλεμος κατά της παράνομης μετανάστευσης, πόλεμος κατά ενός αόρατου εχθρού (covid), πόλεμος κατά των φυσικών καταστροφών, πόλεμος κατά της ακρίβειας.

Το θόλωμα των ορίων μεταξύ πολέμου και ειρήνης μεταφράζεται σε έναν διαρκή διακρατικό εξοπλιστικό ανταγωνισμό, στη διαχείριση όλο και μεγαλύτερου αριθμού καταστάσεων από τον στρατό, και σε ένταση της μιλιταριστικής οργάνωσης των κοινωνιών. Ταυτόχρονα, ο φόβος και η ανασφάλεια διασπείρονται και αναπαράγονται κοινωνικά, η εκμετάλλευση εντείνεται «για να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες», ενώ η εθνική κοινότητα φαντάζει ως η μόνη δυνατή κοινότητα που μπορεί να εγγυηθεί «το καλό των μελών της». Ο εθνικισμός όμως έχει μια διπλή λειτουργία. Αφενός, είναι μια κίνηση που διεκδικεί συμπερίληψη στο κράτος, απαιτώντας τη σύμπλευση των κρατικών πολιτικών με τις «ανάγκες του λαού». Έτσι, εκφράζεται η επιθυμία ενός πληθυσμού για αναγνώριση και συμμετοχή σε μια κοινότητα «αυτών που οι ζωές τους έχουν σημασία». Αφετέρου, αποκρύπτει τις κοινωνικές και ταξικές διαιρέσεις. Πέρα δηλαδή από κοινωνική κίνηση ο εθνικισμός, εμφανίζεται και ως κρατική ιδεολογία που προσπαθεί να διατηρήσει την κοινωνική ειρήνη, στοχοποιώντας τους πληθυσμούς που κατασκευάζει ως εξωτερικούς στο έθνος και συνεπώς ως εχθρούς.

Σε ένα τέτοιο πλαίσιο λοιπόν, ο καπιταλιστικός ρεαλισμός παρουσιάζεται ως η μόνη δυνατή επιλογή. Σύμφωνα με αυτή την «ρεαλιστική οπτική» υπάρχουν μόνο δίπολα που μας επιτάσσουν να διαλέξουμε πλευρά. Εμείς όμως που δεν χωράμε στην κοινότητα του έθνους και δεν ψάχνουμε την χειραφέτηση σε καμιά εθνική σημαία οφείλουμε να πάρουμε ξεκάθαρη θέση. Ο εχθρός μας βρίσκεται στο ίδιο μας το κράτος και είναι το ίδιο μας το κράτος μαζί με τον εθνικό κορμό του. Ένα ελληνικό κράτος που από τη γέννησή του έχει προχωρήσει σε εθνοκαθάρσεις, έχει συμμετάσχει σε μια σειρά πολέμων, περιθωριοποιεί συγκεκριμένους πληθυσμούς (βλ. Ρομά, μουσουλμάνους της Θράκης και μακεδονική μειονότητα), δολοφονεί και εκμεταλλεύεται μετανάστριες και διώκει σταθερά κάθε κίνηση αμφισβήτησης. Οφείλουμε να επιτεθούμε στην πολεμική προετοιμασία του ελληνικού κράτους και την συμμετοχή του στον πόλεμο. Μια συμμετοχή που μέσα στα χρόνια έχει αλλάξει μορφές και συμμαχίες αλλά διαπνέεται πάντα από την προσπάθεια επέκτασης του ελληνικού κεφαλαίου στις διεθνείς αγορές.

Κλείνοντας, βλέπουμε την τελευταία δεκαετία μια σειρά από εξεγέρσεις που μας είχαν γεμίσει ελπίδα να μεταμορφώνονται σε πολεμικές συγκρούσεις. Θα το πούμε ξεκάθαρα: Ο μιλιταρισμός είναι το μέρος που πάνε οι εξεγέρσεις για να πεθάνουν. Αν δεν σταθούμε ενάντια στην μιλιταριστική οργάνωση της κοινωνίας και στο μιλιταρισμό εντός των κινημάτων, τότε είναι αδύνατο να μιλάμε για αντιπολεμικό κίνημα. Στην νεκροφιλία, τη μαρτυρικότητα και τον ηρωισμό της αριστεράς δεν βλέπουμε κανενός είδους χειραφέτηση. Αντιθέτως, στην κρίση των έμφυλων ρόλων και στα κινήματα που απαιτούν μια ομορφότερη ζωή βλέπουμε τις ρωγμές ενός κόσμου που δεν έχει να μας υποσχεθεί τίποτα πέρα από καταστροφή. Απέναντι στα κελεύσματα για συνέχιση του πολέμου εμείς συνεχίζουμε να φτιάχνουμε τις δικές μας κοινότητες ως υλικές αντιθέσεις στην κοινότητα του έθνους. Συνεχίζουμε να προσπαθούμε να δημιουργήσουμε σχέσεις με μετανάστ(ρι)ες και Ρομά, χτίζοντας κοινότητες αγώνα πέρα από εθνικούς και φυλετικούς διαχωρισμούς.

ΟΙ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΙ ΓΕΝΝΟΥΝ ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΑ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΛΙΠΟΤΑΚΤΕΣ

Αντιπολεμική πορεία: Πέμπτη 10/10 18:00 Καμάρα

Κατάληψη Φάμπρικα Υφανέτ

Οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι και η νεολαία δεν έχουμε κανέναν λόγο να συρθούμε σε κανέναν πόλεμο για τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης. Ας έχουμε επίγνωση της κοινωνικής μας θέσης και των ταξικών μας συμφερόντων. Αυτοί να είναι οι δείκτες της στάσης και της δράσης μας και όχι τα πολεμοκάπηλα, διαταξικά και εθνικιστικά κελεύσματα που προάγουν τα αφεντικά και τα προπαγανδιστικά μέσα που ελέγχουν. Δε θα πληρώσουμε την κρίση του καπιταλιστικού συστήματος με το αίμα μας. Δε θα αλληλοσκοτωθούμε με τους φτωχοδιαβόλους των άλλων χωρών. Αντιθέτως, είναι χρέος μας να μπλοκάρουμε την πολεμική μηχανή και να ανασυγκροτήσουμε τις κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις, έχοντας ως γνώμονα την προώθηση των ταξικών συμφερόντων και των υλικών αναγκών της κοινωνικής βάσης. Να οργανωθούμε στους κοινωνικούς και ταξικούς σχηματισμούς της εργατικής τάξης, οργανώνοντας με μαζικούς και μαχητικούς όρους την αντεπίθεση της τάξης μας. Αυτό το σύστημα γεννά τους πολέμους και ευθύνεται για τη φτώχεια, την αδικία, την εκμετάλλευση και την καταπίεση. Καιρός, λοιπόν, να το αμφισβητήσουμε οργανωμένα και δυναμικά, οργανώνοντας την ανατροπή του σε διεθνή κλίμακα.

ΔΕΝ ΠΟΛΕΜΑΜΕ ΓΙΑ ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ

ΤΑΞΙΚΟ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΟ ΜΠΛΟΚΟ ΣΤΗΝ ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΜΗΧΑΝΗ

ΚΑΝΕΝΑΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΛΑΩΝ, ΚΑΜΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΤΑΞΕΩΝ

ΛΕΦΤΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΒΑΣΗΣ, ΟΧΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΟΛΕΜΙΚΟΥΣ
ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΥΣ

ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ

ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ:
ΠΕΜΠΤΗ 10/10
18.00 | ΚΑΜΑΡΑ
Συμμετέχουμε στο κοινό αναρχικό μπλοκ BalkanAnarchistsAgainstWar

Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης
blog: libertasalonica.wordpress.com
mail: lib_exthess@hoextmail.coexm

ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ

Πέμπτη 10/10 - 18:00 - Καμάρα

Ή ΘΑ ΜΠΛΟΚΑΡΟΥΜΕ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ

Ή ΘΑ ΥΠΟΣΤΟΥΜΕ ΤΙΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ

καμία σφαγή μεταξύ των λαών - καμία ειρήνη μεταξύ των τάξεων

ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΙ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ Ή ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ - ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΛΙΒΑΝΕΖΙΚΟ ΛΑΟ

Τοπικός Συντονισμός Θεσσαλονίκης - Α.Π.Ο./Ο.Σ.

Αντιπολεμική - Αντιμιλιταριστική Πορεία

Συμμετέχουμε στην σημερινή αντιπολεμική διαδήλωση στις 18:00, Καμάρα με το μπλοκ του BAB2025(Βαλκανικό Αναρχικό Φεστιβάλ Βιβλίου 2025).

Από την Ουκρανία μέχρι την Παλαιστίνη
Όσο υπάρχουν Κράτη δεν θα υπάρχει Ειρήνη

Συμπληρώνεται ένας χρόνος από την αρχή ενός νέου αιματοκυλίσματος στην περιοχή της Μέσης Ανατολής και πιο συγκεκριμένα της Παλαιστίνης, όπου τα τελευταία χρόνια το κράτος του Ισραήλ είχε δημιουργήσει μια καταπιεστική-εξοντωτική συνθήκη με ασφυκτική κρατική καταστολή, βασανιστήρια, εποικισμούς και θανατοπολιτική. Εδώ και ένα χρόνο η Μέση Ανατολή έχει βυθιστεί ακόμα περισσότερο στην ατέρμονη συνθήκη και "απάντηση" του Πολέμου.

Το Ισραηλινό Κράτος μέσα σε μία εθνικιστική, μιλιταριστική, αποικιοκρατική, πολεμοχαρή και επεκτατική έξαρση του λεγόμενου Μεγάλου Ισραήλ, όπως το χαρακτηρίζουν οι Αρχηγοί του, σφαγιάζει όσες περιοχές θεωρεί ως "εχθρούς" ξεκινώντας από τον στόχο της Παλαιστίνης, με πρόσχημα την εξόντωση της οργάνωσης της Χαμάς και συνεχίζοντας τις τελευταίες ημέρες στο Λίβανο, με πρόσχημα την εξόντωση της Χεζμπολάχ και αναλόγως σε Συρία και Υεμένη. Υποτιθέμενος στόχος είναι μία δήθεν απελευθέρωση της περιοχής από την θεοκρατία. Βασικός στόχος οι ίδιες οι κοινωνίες και οι κάτοικοι σε οποιαδήποτε όχθη κι αν βρίσκονται.

Παράλληλα, η λεγόμενη "Δύση" παρατηρεί, κλείνοντας το μάτι με δισεκατομμύρια στήριξης σε εξοπλιστικά ή συμμετέχοντας κιόλας στις σφαγές είτε με την άμεση συνδρομή είτε έμμεσα μέσω της διάθεσης βάσεων. Ενώ ο καθεστωτικός Τύπος της "Δύσης" δεν παύει να διαχωρίζει τους δολοφονημένους επιλεκτικά προβάλλοντας τους με βάση την εθνικότητα και το κράτος. Λες και οι σκοτωμένοι/ες, τραυματίες και εκτοπισμένοι/ες από την μία έχουν μεγαλύτερη βαρύτητα απ' τους/τις άλλους/ες.

41000+ νεκρούς/ές μετά, χιλιάδες τραυματίες και εκατομμύρια εκτοπισμένοι/ες αποτελούν την φρίκη και την ωμότητα που αποτυπώνεται σε αυτό που ονομάζεται πόλεμος. Όπως καταδεικνύει η συνεχιζόμενη και κλιμακώμενη εμπόλεμη κατάσταση σε Μέση Ανατολή αλλά και στην Ουκρανία, σε μια ήδη τεταμένη περίοδο, οι ισορροπίες ανάμεσα σε κράτη και τα συμφέροντα της κάθε οικονομίας αλλάζουν από μέρα σε μέρα. Οι πολεμικές συγκρούσεις αυξάνονται και κανονικοποιούνται, ενώ παράλληλα τα ποσοστά της Ακροδεξιάς ανεβαίνουν παγκοσμίως. Η ακροδεξιά ρητορική έρχεται άλλη μια φορά να υποστηρίξει κράτη ανά τον κόσμο όσο ωθούνται σε εσωστρέφεια, προτάσσουν και εργαλειοποιούν την εθνική τους ταυτότητα και κυριαρχία ως προς τους πρόσφυγες και τον "Άλλο-Ξένο", κλείνωντας τα σύνορά τους, εξοπλίζοντας ακόμα περισσότερο τις κατασταλτικές τους δομές.

Ο πόλεμος εμφανίζεται υπέρμετρα και καθημερινά ως ρητορική αντιμετώπισης στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και προβάλλεται ως η πλέον κατάλληλη λύση για την διαχείριση εθνικών και κρατικών ζητημάτων. Με αυτόν τον τρόπο εδραιώνεται κοινωνικά ως αναγκαίος, ενώ νομιμοποιείται η θανατοπολιτική και η βαρβαρότητα του κράτους απέναντι σε αυτό που το ίδιο έχει ορίσει ως εχθρό. Η νομιμοποίησή του στην κοινή γνώμη αποτελεί βασικό κλειδί για την συνέχισή του, καθώς τα κατώτερα κυρίως κοινωνικά στρώματα είναι αυτά που χρειάζεται να τροφοδοτήσουν την πολεμική μηχανή, στο όνομα της εθνικής-εδαφικής κυριαρχίας ή αλλιώς της "εθνικής ενότητας". Η δημιουργία και η ενίσχυση μιλιταριστικών πρακτικών για την αντιμετώπιση του "εχθρού" γίνεται τόσο μεθοδικά, που η στρατιωτικοποίηση των κοινωνιών φαίνεται να αποτελεί μονόδρομο για την εκάστοτε Εξουσία.

Όσον αφορά την γεωγραφία της Ελλάδας, ιδιαίτερα μετά την πανδημία του Covid-19, η περαιτέρω στρατιωτικοποίηση σε διάφορους τομείς της ζωής είναι παραπάνω από φανερή, με την καταστολή να γίνεται όλο και πιο συχνή, όλο και πιο έντονη, όλο και πιο βαριά εξοπλισμένη. Βλέπουμε την αστυνομία και τον στρατό να ανανεώνονται διαρκώς τόσο σε δυναμικό όσο και σε υλικά, με το Κράτος να δαπανεί σε αυτά τεράστια ποσά, αποτυπώνοντας έτσι με ξεκάθαρο τρόπο τις προτεραιότητες του Κράτους. Πιο συγκεκριμένα, βλέπουμε την ΕΛ.ΑΣ. να στρατιωτικοποιείται περισσότερο και να εδραιώνεται η παρουσία της όσον αφορά την διαχείριση κάθε κρίσης κυβερνησιμότητας και "έκτακτης συνθήκης" όσον αφορά το κράτος και το κεφάλαιο. Παράλληλα, το ίδιο το Κράτος και το εφοπλιστικό Κεφάλαιο συμμετέχουν ενεργά στους διεξαγώμενους πολέμους παίρνοντας ξεκάθαρη θέση με στόχο κοινωνίες διαλυμένες, εκτοπισμένους/ες και δεκάδες χιλιάδες νεκρούς/ές. Την ίδια στιγμή τα σύνορα της χώρας, από τον Έβρο ως το Αιγαίο, έχουν γίνει ένας μαζικός τάφος ανθρώπων που τρέχουν να γλυτώσουν από τον πόλεμο και τις συνέπειες του.

Μέσα σε αυτή την συνθήκη στεκόμαστε στο πλευρό των ξεριζωμένων αυτού του κόσμου. Μπροστά στις αποικιοκρατικές και ιμπεριαλιστικές βλέψεις και επιθέσεις ολόκληρης της "Δύσης", με πρόσχημα την άμυνα ενός πολεμοχαρούς κράτους στην περιοχή που εξυπηρετεί τα συμφέροντα του, να δομήσουμε ένα αντιπολεμικό κίνημα που θα αντιστέκεται στην εμπλοκή του ίδιου του Ελληνικού Κράτους στον πόλεμο, καθώς και στον περαιτέρω μιλιταρισμό και στρατιωτικοποίηση των ίδιων των κοινωνιών. Παράλληλα, οφείλουμε να δημιουργήσουμε αναχώματα στην άνοδο της Ακροδεξιάς και των εθνικιστικών κραυγών που αναδύονται και επωφελούνται από όλη αυτή την κατάσταση, στρέφοντας τις κοινωνίες προς τον κοινωνικό κανιβαλισμό, το μίσος για οτιδήποτε διαφορετικό, στην ομοφοβία, στον ρατσισμό και σε μία εθνική ομοιογένεια όπου κάθε διαφορετική φωνή θα εξουδετερώνεται στο βωμό της εθνικής ενότητας.

Η κοινωνική βάση είναι η πρώτη που θα χάσει από τον πόλεμο. Πρώτοι και πρώτες θα γίνουν κρέας για την πολεμική μηχανή και θα αφεθούν στη τύχη τους, όπως σε τόσες άλλες περιπτώσεις κρίσεων και καταστροφές (πυρκαγιές, πλημμύρες, Τέμπη) αλλά και στην ίδια την καθημερινότητα. Ενώ οι κοινωνίες εξοντώνονται στον πόλεμο, τα ίδια τα έθνη - κράτη και το κεφάλαιο αναπαράγονται από αυτόν: δημιουργούν τους ίδιους τους πολέμους με σκοπό την κάμψη κάθε αντίστασης και αμφισβήτησης στο εσωτερικό τους από την μία και με σκοπό το κέρδος από την άλλη.

Το μόνο μέρος που μπορούμε να πάρουμε είναι αυτό της αντίστασης στην θανατοπολιτική του κεφαλαιοκρατικού συστήματος και των πτυχών της και όχι η επιλογή κάποιου ιμπεριαλιστικού-κρατικού μπλοκ ή το τυφλό ρατσιστικό μίσος προς τους Μουσουλμάνους ή τους Εβραίους. Η Ιστορία, άλλωστε, δεν γράφεται από την Εξουσία αλλά από τις ίδιες τις κοινωνίες. Να σταθούμε, δηλαδή, πραγματικά στο πλευρό των ίδιων των καταπιεσμένων, των από τα κάτω απέναντι στην ισοπέδωση και στην συνεχόμενη σφαγή.

- Λευτεριά στην Παλαιστίνη

- Αλληλεγγύη στον Παλαιστινιακό και Λιβανέζικο λαό

- Να σταματήσουν τα εγκλήματα πολέμου και ο ίδιος ο πόλεμος από το Κράτος του Ισραήλ

- Καμία συμμετοχή του Ελληνικού Κράτους στις σφαγές στη Μέση Ανατολή

- ΕΔΩ ΠΝΙΓΜΕΝΟΙ, ΕΚΕΙ ΒΟΜΒΑΡΔΙΣΜΕΝΟΙ
ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΞΕΝΟΙ

Αντιεξουσιαστική Κίνηση Θεσσαλονίκης