Τετάρτη 25 Σεπτεμβρίου 2024 στις 20.30
Αφιέρωμα στον Ιρανικό Κινηματογράφο: Ένας χωρισμός
Οι χειμερινές μας προβολες αρχίζουν με ένα αφιέρωμα στον Ιρανικό κινηματογράφο. Και η εναρκτήρια ταινία είναι το αριστούργημα "Ένας χωρισμός", σε σκηνοθεσία του Ασγκάρ Φαραντί (παραγωγής 2011).
Τετάρτη 25 Σεπτεμβρίου στις 20.30.
Η Σιμίν θέλει να εγκαταλείψουν το Ιράν επιθυμώντας ένα καλύτερο μέλλον για την 11χρονη κόρη τους. Ο Ναντέρ δεν θέλει να φύγει γιατί φροντίζει τον ηλικιωμένο, κατάκοιτο πατέρα του που πάσχει από Αλτσχάιμερ ωστόσο δεν εναντιώνεται στην ελευθερία της. Αν δεν συμφωνήσουν για την κηδεμονία του παιδιού, ο νόμος προβλέπει την παραμονή του με τον πατέρα. Χωρίς τη βοήθεια της Σιμίν στο σπίτι, ο Ναντέρ προσλαμβάνει την Ραζιέ που ανήκει σε κατώτερη τάξη. Η γυναίκα τού κρύβει ότι είναι έγκυος ενώ αποκρύπτει από τον σύζυγό της ότι θα εργαστεί γιατί εκείνος δεν θα της το επέτρεπε- παρά τη δεινή οικονομική τους κατάσταση μετά την πρόσφατη απόλυσή του και χωρίς αποζημίωση. Ένα γεγονός με τραγική κατάληξη θα πυροδοτήσει οξείες συγκρούσεις και κλονισμό της προσωπικής τους ηθικής.
Μπορεί να υπάρχει υποκειμενικότητα στην ηθική; Ποιο νόημα θα είχε μια αλήθεια αν έθετε σε κίνδυνο άλλους ανθρώπους, αν είχε σαν συνέπεια μια υπερβολικά σκληρή τιμωρία, απόρροια ενός άκαμπτου, απρόσωπου νόμου χωρίς κατανόηση των ανθρώπινων δραμάτων; Πως μπορούμε να καταδικάζουμε αδιαπράγματευτα τη βίαιη στάση ενός ανθρώπου που δύσκολα τα βγάζει πέρα καθημερινά; Και πως όλα αυτά ερμηνεύονται από τα παιδικά μάτια που παρατηρούν τις ενήλικες συγκρούσεις- με τούς άλλους και με τους ίδιους τούς εαυτούς τους;
Οι ήρωες της ταινίας κουβαλάνε το βάρος της διαμόρφωσής τους από τα πρότυπα της δικής τους κοινωνίας, την εμπέδωση θρησκευτικών απαγορεύσεων, παγιωμένων οικονομικών ανισοτήτων, έμφυλων διακρίσεων, νόμων και δικαστικών συστημάτων που επιβάλλουν δικαιοσύνη αναπαράγοντας το δίκαιο του ισχυρού. Καθώς ο Ναντέρ και η Σιμίν κάθονται μπροστά στον αθέατο για μας δικαστή για τις υποθέσεις διαζυγίων, κοιτάζουν απευθείας στην κάμερα- εμάς τους θεατές, προτρέποντάς μας να διαμορφώσουμε άποψη για το δίκαιο και το άδικο, τον θύτη και το θύμα, την αλήθεια και το ψέμα μέσα από μια διαρκή ροή πληροφοριών, καταθέσεων, ανατροπών, θέτοντάς μας αντιμέτωπους με τις δικές μας βεβαιότητες. Μια βαθιά ανθρώπινη, υπόγεια πολιτική ταινία που μας καθηλώνει για δύο ώρες
πηγή : email που λάβαμε στις 22 Σεπτεμβρίου 10h