kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Πάτρα: αντιφασιστική συγκέντρωση για τα 11 χρόνια από την δολοφονία του Παύλου Φύσσα

Ο Παύλος Φύσσας ζει μέσα από τους αντιφασιστικούς αγώνες του σήμερα

Πριν από 11 χρόνια, στις 18/9/13 δολοφονείται ο αντιφασίστας Παύλος Φύσσας στο Κερατσίνι από τον χρυσαυγίτη Γ. Ρουπακιά, ο οποίος εδρασε με άλλους νεοναζι ταγμάτων εφόδου και με τους μπάτσους σιωπηλούς θεατές. Ο Παύλος Φύσσας στοχοποιηθηκε για τον συνεπη αντιφασιστικό λόγο του και την δράση του στις γειτονιές του Πειραιά. αυτη δεν ηταν η μόνη περίπτωση επίθεσης, και δολοφονίας απο την συγκεκριμενη οργάνωση. Στις 17 Ιανουαρίου του ίδιου έτους οι Δ. Λιακόπουλος και Χ. Στεργιόπουλος δολοφονούν τον εικοσιεπτάχρονο μετανάστη Σαχζάτ Λουκμάν στα άνω Πετράλωνα,δρώντας φανερά, και με την πλήρη ανοχή του κράτους. Εκείνη την περίοδο , εξάλλου , είχαν πραγματοποιήθει πληθώρα φασιστικών επιθέσεων και πογκρομ κατά μεταναστών, πλανόδιων πολιτών, Αιγύπτιων αλλιεργάτων ιχθυόσκαλας, επιθέσεις σε ΛΟΑΤΚΙ+, αλλά και εναντίων εργατων-συνδικαλιστικων του ΠΑΜΕ στην ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη του περαματος.

Η αυξηση και αναβαθμιση αυτων των παρακρατικών φασιστικών επιθέσεων έλαβε χώρα εν μέσω της κοινωνικής οργής για την οικονομική κρίση την περιοδο επιβολής των μνημονίων, και αποτέλεσε μια ανώδυνη ατραπό για το σύστημα διοχετεύοντας αυτή την οργή μακριά από το κράτος και τα αφεντικά.

Παράλληλα η Χ.Α. εντός και εκτός Βουλής στήριζε το μέγαλο κεφάλαιο υπερψηφίζοντας τις μνημονιακές επιταγές, απειλώντας και βάζοντας στο στόχαστρο εργατικά σωματεία και δομές αλληλεγγύης. Για αυτό άλλωστε απολάμβανε τόσο την μιντιακή κολακεία, από κανάλια που άνηκαν στα ίδια αφεντικά, όσο και την κρατική ανοχή, με τους φάκελους των εγκλημάτων τους να λιμνάζουν στο γραφείο του Δένδια.

Χαρακτηριστική ήταν η απροθυμία της αστυνόμιας - ενθερμων ψηφοφόρων της Χ.Α- να λάβει και να καταγράψει τις μαρτυρίες των ρατσιστικών επιθέσεων, ενώ πολλές φορές μετανάστριες που είχαν προσπαθήσει να καταγγείλουν κάποιο ρατσιστικό έγκλημα συλλαμβάνονταν λόγω έλλειψης χαρτιών.

Από την άλλη το αντιφασιστικό κίνημα ήταν ο μοναδικός φραγμός στην δολοφονική δράση της Χ.Α. με πολύμορφους αγώνες στον δρόμο, καθώς η δικαστική "αντιμετώπιση" ήρθε μετά από την γενικευμένη οργή της δολοφονίας του Φύσσα και μόνο όταν η Χ.Α. σταμάτησε να εξυπηρετεί τις πολιτικές επιδιώξεις του κράτους και του κεφαλαίου. Εκείνη τη περίοδο η Χρυσή Αυγή ήταν πιο χρήσιμη ως ο ένας πόλος στην θεωρία των δύο άκρων, με τον άλλο πόλο να αποτελεί τον ουσιαστικό εχθρό του συστήματος, δηλαδή τα αγωνιζόμενα κοινωνικά υποκείμενα και συγκεκριμένα τις καταλήψεις και τους αυτοργανωμενους χώρους αγώνα.

-Η θεωρία των δύο είναι ένα ξεκάθαρα κρατικό επικοινωνιακό αφήγημα που εξισώνει τον ταξικό κοινωνικό αγώνα με την φασιστική/νεοναζιστική δράση.

Σήμερα, με την πολιτική ηγεσία της Χ.Α. καταδικασμένη από την αστική δικαιοσύνη, η ακροδεξιά και ο φασισμός συνεχίζουν να εξαπλώνονται συνεχώς στην κοινωνία μας. Πληθώρα ακροδεξιών και φασιστικών κομμάτων στην Ελλάδα και στην υπόλοιπη Ευρώπη διεκδικούν μερίδιο στην κρατική εξουσία, ενώ παράλληλα μαζί με τις παρακρατικές τους οργανώσεις διαχέουν τον σκοταδιστικό και μισαλλόδοξο λόγο τους στην κοινωνία. Το ελληνικό κράτος και κεφάλαιο, έχοντας το μονοπώλιο της βίας, έχει τη δυνατότητα να αναβαθμίζει την βία εναντίον της κοινωνικής βάσης σε μεγαλύτερο βαθμό από οποιαδήποτε φασιστική οργάνωση. Απαξιεί, βασανίζει και δολοφονεί οποιοδήποτε άνθρωπο δεν «βάζει πλάτη» στα συμφέροντά τους ή περισσεύει στην καπιταλιστική βαρβαρότητα: αναρίθμητοι πνιγμένοι και δολοφονημένοι μετανάστες στα σύνορα, χιλιάδες φυλακισμένοι σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, εξήντα συνάνθρωποί μας δολοφονημένοι στα Τέμπη, πληθώρα δολοφονημένων από μπάτσους (Zackie, Μάγγος, Σαμπάνης, Φραγκούλης, Μιχαλόπουλος, Μανιουδάκης), δεκάδες εργατικές δολοφονίες και τραυματισμοί από υπερεργασία, θηλυκότητες και ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα δολοφονημένα και βασανισμένα (υπόθεση της 12-χρονης από τον Κολωνό, βιασμός στο ΑΤ Ομόνοιας, γυναικοκτονία έξω από το ΑΤ Αγ. Αναργύρων), εκατοντάδες νεκροί από την δολοφονική διαχείριση της πανδημίας και την διάλυση του συστήματος υγείας, και εκατομμύρια στρέμματα δασών καμένα. Το κράτος και το ντόπιο κεφάλαιο όχι απλά δεν έχουν πληρώσει για κανένα από τα παραπάνω εγκλήματα, αλλά πάντα σπεύδουν να αποποιηθούν τις ευθύνες και να καθαγιάσουν την δράση τους. Από τα συγχαρητήρια σε λιμενικούς και μπάτσους για την «δουλειά» τους, μέχρι το «τραγικό ανθρώπινο λάθος» και τα «πρωτόγνωρα καιρικά φαινόμενα» το μήνυμα είναι απλό: Για το κράτος και το κεφάλαιο είμαστε απλά υποκείμενα προς εκμετάλλευση, η ζωή μας έχει τιμή, άλλοτε είναι μικρότερη από το κόστος συντήρησης ενός σιδηροδρόμου, άλλοτε μικρότερη από είκοσι ευρώ βενζίνη και αυτό πρέπει να το δεχτούμε ως κανονικότητα. Όσοι τολμούν να το αμφισβητήσουν και να φανταστούν μια ζωή αξιοπρέπειας, ισότητας και ελευθερίας θα λοιδορηθούν έως το σημείο της απανθρωποποίησης και θα εξοντωθούν.

Ταυτόχρονα, ο φασισμός συμμετέχει σε αυτή την εξόντωση διαιρώντας-αποπροσανατολίζοντας την κοινωνική βάση και διοχετεύοντας την κοινωνική οργή στα ήδη καταπιεσμένα στρώματά της, απομακρύνοντάς το κράτος, το κεφάλαιο και την εξουσία που καταδυναστεύουν τη ζωή μας. Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν τα τρομολαγνικά αφηγήματα που παρουσιάζουν αφενός τους πρόσφυγες ως "υπανθρώπους" που απειλούν την "εθνική" ομοιογένεια, την έννομη τάξη και τις "δυτικές" αξίες και αφετέρου, τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα ως μέλη μιας παγκόσμιας συνομωσίας αλλοίωσης της "αγίας" χριστιονορθόδοξης οικογένειας και των "αξιών του εθνους". Ο φασιστικός λόγος όμως πέρα από μισαλλόδοξος, είναι και ένας λόγος ολοκληρωτικός. Χειριζόμενος το φόβο και το μίσος, τα οποία ο ίδιος έσπειρε, ωθεί τους ανθρώπους να υποτάξουν οποιαδήποτε συλλογική - ατομική ελευθερία και επιδίωξη μπροστά στο αφήγημα του "έθνους" και της "ασφάλειας", των "σωτήριων" προσωπείων του κράτους και του ντόπιου κεφαλαίου.

Τα τελευταία χρόνια στην Πάτρα βλέπουμε αρκετές προσπάθειες από φασίστες που προσπαθούν να οργανωθούν και να βρουν ζωτικό χώρο στο κοινωνικό πεδίο. Γράφοντας συνθήματα σε σχολεία, ειδικά στην περιοχή της Αγυιάς, βεβηλώνοντας μνημεία αγωνιστών όπως του Τεμπονέρα έξω από το 3ο Γυμνάσιο στην Βουδ και πραγματοποιώντας ομο-τρανσφοβικές επιθέσεις σε ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα. Οι συγκεκριμένες απόπειρες δημόσιας παρουσίας δεν μας βρίσκουν άπραγα ως αγωνιστικά υποκείμενα. Εμείς απαντάμε με την φυσική μας παρουσία σε συγκεντρώσεις και παρεμβάσεις, πατάμε τα συνθήματα όπου αυτά βγαίνουν και μην αφήνοντας τους χώρο κοινωνικής παρέμβασης. Η ρητορική μίσους που προσπαθούν να ριζώσουν δεν χωράει ούτε στην Πάτρα, ούτε πουθενά όσο υπάρχουν άτομα που μάχονται για μια καλύτερη και πιο δίκαιη κοινωνία.

Ο δικός μας αντιφασιστικός αγώνας είναι αγώνας συλλογικός και ταξικός ενάντια στο φασισμό, κρατικό και παρακρατικό. Είναι αγώνας ενάντια στο κράτος, την πατριαρχία, το κεφάλαιο και την εξουσία. Αγώνας αντισυστημικός και αντιθεσμικός για μια κοινωνία ελεύθερη και μια ζωή αξιοπρέπειας, συμπερίληψης και αποδοχής όλων των ανθρώπων ανεξαρτήτως φύλου, φυλής ή σεξουαλικού προσανατολισμού. Αυτό το κείμενο είναι ένα ανοικτό κάλεσμα για ανάληψη πολύμορφων αντιφασιστικών δράσεων: Στην οικογένεια, τη γειτονιά, το σχολείο και την δουλειά δεν δίνουμε ούτε σπιθαμή γής στους φασίστες.

ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΣ, ΑΝΤΙ-ΙΕΡΑΡΧΙΚΟΣ, ΔΙΑΡΚΗΣ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ ΟΛΩΝ ΟΣΩΝ ΛΕΗΛΑΤΕΙΤΑΙ Η ΖΩΗ ΤΟΥΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ

ΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ, ΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΙΣΟΤΗΤΑΣ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

Ανοιχτή Αντιφασιστική Συνέλευση Πάτρας