Σάββατο 14 Σεπτεμβρίου 2024 στις 12.00
Συγκέντρωση αλληλεγγύης στην 19χρονη Ε. επιζώσα κυκλώματος trafficking
Αλληλεγγύη στην 19χρονη Ε. επιζώσα κυκλώματος trafficking στην Ηλιούπολη
Η πατριαρχία μας αναγκάζει να ξεσκεπάζουμε το καθόλου κρυμμένο πρόσωπο του trafficking ξανά και ξανά. Οι κρατικοί μηχανισμοί και ο κυρίαρχος λόγος προσπαθούν να μας πείσουν πως μάχονται ιδρωμένα για την καταπολέμηση του, με εγκυκλίους, νομοθετήματα και κάθε λογής ρυθμίσεις για την εξάλειψη του , την ίδια στιγμή που έχουν εγγυηθεί πως οι ίδιοι οι βιαστές, μπάτσοι ,δικαστές και μμε θα μιλάνε ακατάπαυστα για θηλυκότητες που τα θέλανε και το γουστάρανε με την έκτροπη πορεία της ζωής τους, για παιδιά που τελικά δεν ήταν και τόσο παιδιά, για ερωτευμένους οικογενειάρχες και μπερδεμένους άντρες και άλλα τόσα παραμύθια, που όχι απλά δεν είναι κρυμμένα στο σκοτάδι και αποκομμένα από τον κοινωνικό ιστό αλλά είναι γέννημα θρέμμα αυτού. Εμείς αυτό που βλέπουμε είναι ένα συνεχές της πιο εξοντωτικής πατριαρχικής βίας πάνω στα σώματα και στις ψυχές ντόπιων, μεταναστριών, παιδιών και μη.
Στην πατριαρχικά δομημένη κοινωνία τα άτομα όταν γεννιούνται τους αποδίδονται συγκεκριμένοι έμφυλοι ρόλοι. Αυτοί οι ρόλοι (ανά)παράγονται μέσα στις πυρηνικές οικογένειες. Βλέπουμε λοιπόν το κυρίαρχο αρσενικό να έχει λόγο στις επιλογές και στα σώματα από τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας, είτε αυτός είναι ο πατέρας είτε ο σύζυγος είτε ο μεγάλος γιός. Μια ιεραρχική δομή που έχει αντίκτυπο στις ζωές των θηλυκοτήτων ή των μικρών παιδιών της οικογένειας, των οποίων τα θέλω και οι ανάγκες περιορίζονται. Γι αυτό πολλές φορές οικεία πρόσωπα ασκούν και την μέγαλύτερη εξουσία στα επιζώντα άτομα έμφυλης βίας και στις περιπτώσεις σεξουαλικής κακοποίησης ή εκμετάλλευσης αυτών εμπλέκονται και οι αρρενωπότητες της οικογένειας.
Στο κύκλωμα trafficking που κατήγγειλε η Ε. το καλοκαίρι του 2021 ο πατέρας της,ο πρώην σύντροφος της Ντάνιελ και ο μπάτσος Μπουγιούκος αποτελούσαν τους βασικούς κατηγορημένους. Σε πρώτο βαθμό ο πατέρας της και ο Ντάνιελ κρίθηκαν αθώοι για βιασμό και σωματεμπορία,ενώ ο μπάτσος που καταδικάστηκε για εμπορία ανθρώπου άσκησε έφεση. Έτσι, στις 18 Σεπτεμβρίου 2024 εκδικάζεται η υπόθεση σε β΄βαθμό.
Πού είναι το κρατος και οι θεσμοί του μέσα σε όλα αυτα;
Ο ρόλος του κράτους είναι συνεπής και ξεκάθαρος: Αποτελεί τον βασικό πυλώνα και τον εγγυητή της ύπαρξης και της διαιώνισης των κυκλωμάτων trafficking, έξω απο τα πλαίσια του οποίου δεν μπορεί να υπάρξει και ακόμη πιο σημαντικό χώρις την ενεργή εκμπλοκή των μπάτσων και των δικαστών. Οι δουλειές και οι σχέσεις κράτους και παρακράτους συμπυκνώνονται στην υπόθεση της Greek Mafia (κύκλωμα με υψηλόβαθμα στελέχη, μπάτσους, απόστρατους, δικηγόρους, 'καλα' και 'κακα' παιδια της νύχτας και μπόλικο ξέπλυμα μαύρου χρήματος με ό,τι αυτό συνεπάγεται) και του πρωτεύοντα ρόλου της στα κυκλώματα τραφικινγκ. Η γνωστή πλέον με το ψευδώνυμο «Μαρίνα», είναι κατηγορούμενη ως «ταμίας» του κυκλώματος προστασίας στη δίκη της Greek Police Mafia και η ιδιοκτήτρια του οίκου ανοχής επί της οδού Κασσάνδρας 6 στον Κεραμεικό, χώρο που η 12χρονη από τον Κολωνό αναγνώρισε ως ένα από τα μέρη όπου την εξέδιδε ο Μίχος και ο οποίος έτσι για να πέφτει και λίγη στάχτη στα μάτια, είχε σφραγιστεί και επανασφραγιστεί 7 φορές, με την ελληνική αστυνομία "να μην γνωρίζει" τη λειτουργία του μέχρι να αποκτήσει διαστάσεις ο αγώνας της 12χρονης και της οικογένειας της(βολικότατο). Ήταν επίσης η διαχειρίστρια σελίδας γνωριμιών μέσω της οποίας ο μπάτσος Μπουγιούκος εξέδιδε την 19χρονη Ε. Στην κατάθεση που είχε δώσει η ίδια στις 10 Ιουλίου 2021,ανέφερε: «Αυτός (σ.σ.: ο αστυνομικός) μου είπε ότι η μητέρα ενός φίλου του, του Γ.Λ., έχει οίκους ανοχής στην Αθήνα και ένα site για να κλείνεις ερωτικά ραντεβού με κοπέλες και μου πρότεινε να εργαστώ κι εγώ γι' αυτήν. Ο Δ. και ο Λ. δουλεύουν χωρίς να φαίνονται για τη μητέρα του Λ., την οποία φωνάζουν στη δουλειά Μαρίνα, χωρίς να γνωρίζω ποιο είναι το πραγματικό της όνομα. Αυτοί ουσιαστικά είναι τα αφεντικά και κανονίζουν τις δουλειές και διαχειρίζονται το site. Όταν μου έγινε η πρόταση από τον Δ. να εργαστώ μαζί τους, εγώ αρχικά το αρνήθηκα, όμως αυτός με απείλησε ότι θα με σκοτώσει και ότι θα κάνει κακό στην οικογένειά μου και έτσι εξαναγκάστηκα να δουλέψω μαζί τους».
Δεν πρόκειται για ένα μηχανισμό που ξέφυγε μέσα στο σκοτάδι της μαφίας και της καπιταλιστικής αγοράς(με τζίρους εκατομμυριών ευρώ τον μήνα) αλλα ακριβώς για την πραγματική όψη του πως το κεφάλαιο ρέει πάνω στα σώματα μας,για το πως το ελληνικό κράτος με όλες τις πτυχές του (μπάτσοι, δικαστική εξουσία, πατριαρχική βία) εγγυάται ότι όλα αυτά τα κυκλώματα θα λειτουργούν ανενόχλητα. Είναι αυτό που ρυθμίζει τις συνθήκες μετανάστευσης, ώστε όσες μετανάστριες καταφέρνουν (καθώς αποτελεί ερώτημα για τον εαν τα καταφέρνουν όντως) να καταγγειλούν την κακοποιήση τους μέσα σε τέτοια κυκλώματα, αυτό που έρχεται ως απάντηση ειναι η απέλαση. Οι επιζώσες καταλήγουν κατηγορούμενες για το καθεστώς της μετανάστευσης τους και τις περισσότερες φορές τις έχουν ήδη απελαύνει πριν εκδικαστεί η υπόθεση τους.
Η αστική δικαιοσύνη λειτουργεί με ταξικά, έμφυλα και φυλετικά κριτήρια. Μέσα στις δικαστικές αίθουσες αναπαράγεται η κουλτούρα του βιασμού με ερωτήσεις που υπονοούν ότι με κάποιο τρόπο τα ήθελε και τα έπαθε, με κάποιο τρόπο θα έφταιγε και αυτή. Τα επιζώντα έμφυλης βίας επανατραυματίζονται και κρίνονται σαν κατηγορούμενα, προσπαθόντας να αποδείξουν την εγγυρότητα των βιωμάτων τους, πολλές φορές μπροστά στους ίδιους τους κακοποιητές τους. Η Ε. το έζησε αυτο στην ολότητα και στη βιαιότητα του, αφού την έβαλαν στη διαδικασία να είναι στην ίδια αίθουσα με τους θύτες της και να χρειάζεται να καταθέσει μπροστά τους. Ο εισαγγελέας μάλιστα, που πρότεινε την αθώωση όλων των κατηγορουμένων, είπε πως "η καταγγέλλουσα μπορούσε να πράξει διαφορετικά και να πάρει άλλο δρόμο στη ζωή της" και ακόμη πως και η ίδια ήθελε αυτή τη σεξουαλική επαφή μαζί τους.
Είναι εμφανές το πως στα κυκλώματα trafficking συμμετέχουν ο πατέρας και άλλοι της ιερής ελληνικής οικογένειας, μπάτσοι, καταστηματάρχες, πολιτικά πρόσωπα και γενικά πρόσωπα σε υψηλή κοινωνική και ταξική θέση. Θύτες που έχουν τις κατάλληλες ανδρικές ταυτότητες που διαιωνίζονται μέσα από δομές εξουσίας, βρίσκουν αντίστοιχα δίκτυα εξουσίας να τους υποστηρίξουν.
Έτσι, στις δίκες για έμφυλη βία, βλέπουμε εξαγοράσιμες ποινές, πόσο μάλλον με το νέο ποινικό κώδικα, βιαστές να αθωώνονται ή να τους καταδικάζουν σε 2-3 χρόνια με αναστολή της ποινής και τα δικαστήρια να επικαλούνται το ελαφρυντικό του πρότερου σύννομου βίου όπως έγινε και στην περίπτωση του μαστροπού μπάτσου Μπουγιούκου. Ο μπάτσος αυτός, από τότε που αφέθηκε ελεύθερος με αναστολή έχει απειλείσει την ζωή της επιζώσας, σε μια απέλπιδα προσπάθειά του να τη φιμώσει και να καταστείλει τον αγώνα της. Ακόμη, την κατείγγειλε για διακίνηση ναρκωτικών αλλά και για παράνομη σεξεργασία χωρις τα απαραίτητα υγειονομικά έγγραφα. Κατηγορία καθαρά εκδικιτική, η οποία έπεσε στο δικαστήριο.
Στο σύστημα κράτους-πατριαρχίας-καπιταλισμού που προσπαθεί να ελέγξει τις ζωές μας, τα σώματα μας γίνονται αντιληπτά ως εργαλεία προς εκμετάλλευση και οικονομική εξόντωση. Δυστυχώς, μέσα στις αφηγήσεις του κράτους καθώς και των μμε, η σύγχιση trafficking και σεξεργασίας είναι πολύ συχνή. Η τακτική αυτή αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη από τα πραγματικά αίτια της σωματεμπορίας, που είναι κομμάτι της συστημικής βίας και ακόμη δίνει άλλοθι στα κράτη να ασκήσουν σκληρότερη πολιτική καταπολέμησης της σεξεργασίας καθώς και περαιτέρω αντιμεταναστευτική πολιτική.
Είναι σημαντικό να ξαναειπωθεί πως σε πολλές καταγραφές καταναγκαστικής σεξεργασίας, τα άτομα μπορεί στην αρχή να συννενούσαν και μετέπειτα να ξεκίνησε η κακοποίηση τους, αλλά σε αυτές τις περιπτώσεις δεν υπάρχουν οι δομές για να καταγγείλουν τους μαστροπούς και τους θύτες τους.
Η επιλεκτική συμπόνοια που προσφέρεται μόνο σε όσα επιζώντα άτομα πληρούν τη χριστιανική ηθική της κοινωνίας και δεν είναι προκλητικά με τον οποιοδήποτε τρόπο ορίζει αυτή κάθε φορά, κλείνει το στόμα σε όσα άτομα ζουν σε συνθήκες κακοποίησης. Έτσι, η έμφυλη βία κανονικοποιείται σε κάποιες περιπτώσεις, ενώ σε άλλες καταδικάζεται γιατί διαταράσσει την επίπλαστη κοινωνική ειρήνη. Καμία ειρήνη δεν υπάρχει στο σύστημα που συντηρεί και θρέφει τα κυκλώματα σωματεμπορίας. Κυκλώματα που εκμηδενίζουν τα άτομα, τα αναγκάζουν να ζουν σε συνθήκες ημιθανάτου, μετατρέποντάς τα σε μηχανές. Σύμφωνα και με τα λόγια της δικηγόρου της 19χρονης "το trafficking είναι πόλεμος". Όντως είναι ένας κοινωνικός πόλεμος στον οποίο το επιζών άτομο απανθρωποποιείται κι αντικειμενοποιείται πλήρως, διασύρεται στις οθόνες μας λες και το ίδιο ήταν υπαίτιο ή συνένοχο για την ύπαρξη του κυκλώματος εν'ω παράλληλα οι πραγματικοί ένοχοι, οι οποίοι τυχαίνει να είναι ευυπόληπτοι άντρες με αξιώματα, συγκαλύπτονται και προστατεύονται από τους κρατικούς μηχανισμούς και των περισσότερων τα ονόματα δε θα τα μάθουμε ποτέ.
Όταν τα συνθήματα γίνονται πράξη
Στις 10/7/2021 η Ε. βρίσκει διέξοδο σε μια σερβιτόρα γειτονικού καφέ. Μέσα στη κοινωνία του "δεν σε αφορα" και του "πού να μπλεκεις", το ΠΟΤΕ ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΗ παίρνει σάρκα και οστά και έτσι καταφέρνει να ξεφύγει από τον κακοποιητή και προαγωγό, πρώην μπάτσο Μπουγιούκο, ο οποίος την κακοποιούσε σεξουαλικά, συναισθματικά, σωματικά και την εξέδιδε για χρόνια. Με τη βοήθεια φεμινστικών ομάδων δημιουργήθηκε ένα δίκτυο αλληλεγγύης, γιατί ξέρουμε πολύ καλά πως ότι έχουμε είναι η μία το άλλο. Το εχουμε ζήσει σπίτι μας, στις γειτονιές μας, στις δουλειές μας, με τις φίλες μας και με μικρά ή μεγάλα δίκτυα αλληλεγγύης, που μας έμαθαν να φροντίζουμε η μία την άλλη. Για εμάς η Ε. δεν είναι μια υπόθεση που θα μπει στο συρτάρι, ούτε ενα μεμονωμένο τυχαίο περιστατικό, είναι πόλεμος ενάντια στην ύπαρξή μας, η αποτύπωση της σαπίλας αυτής της κοινωνίας και η υπενθύμιση πως μέσα σ'αυτόν τον κόσμο που μας θέλει φρόνιμες και ήσυχες, πάντα θα μας βρίσκει απέναντι. Για όλες όσες δεν έχουν φωνή να μιλήσουν" όπως έχει πει η ίδια μέσα στις δικαστικές αίθουσες στις οποίες κλήθηκε πολλές φορές να βρεθεί. Μέχρι να τελειώνουμε με όλους εσάς, τους κακοποιητές και εκμεταλλευτές των ζωών μας, δημιουργούμε ρωγμές και σπάμε τη σιωπή.
ΚΑΝΕΝΑ ΜΟΝΟ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ (ΠΑΡΑ)ΚΡΑΤΟΥΣ
Η ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ ΒΙΑΖΕΙ ΚΑΙ ΣΚΟΤΩΝΕΙ
ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΠΟΤΕ ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΗ
ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΜΑΦΙΑ Η ΙΔΙΑ ΣΥΜΜΟΡΙΑ
ΠΑΙΔΟΒΙΑΣΜΟΙ ΚΑΙ ΣΩΜΑΤΕΜΠΟΡΙΑ
Συγκέντρωση αλληλεγγύης στην Ε. επιζώσα κυκλώματος trafficking Σάββατο 14/09 12:00 Καμάρα, εν όψει του εφετείου στις 18/09
Μαρμάγκα, αντιπατριαρχική ομάδα
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ 12:00 14/9 στην Καμάρα
Στις 18 Σεπτεμβρίου 2024 εκδικάζεται στο εφετείο η υπόθεση trafficking της 19χρονης Ε. από την Ηλιούπολη. Το 2021 η Ε. το σκάει από το σπίτι φυλακή που την εξέδιδε και την κακοποιούσε ο μπάτσος Δημήτρης Μπουγιούκος. Η υπόθεση της συνδέεται με την υπόθεση της 12χρονης στον Κολωνό και την υπόθεση της greece police mafia.
Κατά τη διάρκεια της υπόθεσης, η Ε. κακοποιείται συστηματικά ψυχολογικά από την ελληνική αστυνομία, τα δικαστήρια και στέκεται απέναντι στα κυκλώματα trafficking με μόνη συμπαράσταση την αλληλεγγύη μας.
Στεκόμαστε δίπλα στη 19χρονη, τη 12χρονη και όλα τα επιζώντα.
Καμία μόνη και κανένα μόνο!
Κοινότητα Κατάληψης Φαμπρικα Υφανετ
Να διαλύσουμε τα κυκλώματα trafficking και το σύστημα που τα συγκαλύπτει
Τον Ιούλιο του 2021 μία κοπέλα, 18 ετών τότε, απευθύνθηκε για βοήθεια σε μια σερβιτόρα καφετέριας στην Ηλιούπολη. Η 18χρονη Ε. μόλις είχε αποδράσει από το διαμέρισμα όπου κρατούνταν παρά τη θέληση της και όπου βιαζόταν και κακοποιούταν από τον μαστροπό της, τον αστυνομικό Δημήτρη Μπουγιούκο. Η σερβιτόρα είχε προσεγγίσει την Ε. και είχε προσφερθεί να βοηθήσει, καθώς είχε δει αρκετές φορές την Ε. με τον κακοποιητή της, ενώ λίγες μέρες πριν την απόδραση είχε παρατηρήσει ότι το πρόσωπό της ήταν πρησμένο, σαν να την είχαν χτυπήσει. Η Ε. είχε βιώσει την κακοποίηση από την παιδική της ηλικία, καθώς από τα 11 της κακοποιούταν σεξουαλικά από τον πατέρα της. Έπειτα, προσπαθώντας να φύγει από το σπίτι της και τον κακοποιητή πατέρα, γνωρίζει τον πρώην σύντροφό της Ντανιέλ, ο οποίος την εξέδιδε, την απειλούσε και την κακοποιούσε, μέχρι τη στιγμή που κατέληξε στα χέρια του μπάτσου μαστροπού Μπουγιούκου.
Και ενώ κατάφερε να δραπετεύσει και να βρει βοήθεια στο πρόσωπο της σερβιτόρας -και θα πίστευε κανείς πως το μαρτύριο της θα τελείωνε εκεί- αντ' αυτού, όταν η Ε. κάλεσε την αστυνομία για να καταγγείλει τους βιαστές μαστροπούς της, οδηγήθηκε στο τοπικό Α.Τ. όπου και κρατήθηκε για ώρες χωρίς να επιτραπεί η παρουσία των δικηγόρων που ήθελαν να υπερασπιστούν την επιζώσα. Μετά από αρκετές ώρες οδηγήθηκε σε νοσοκομείο με συμβατικό αυτοκίνητο από τους μπάτσους, χωρίς να ενημερωθούν οι δικηγόροι ποιο είναι το νοσοκομείο στο οποίο την μεταφέρουν. Στο νοσοκομείο, μάλιστα, οι μπάτσοι την παρουσίασαν ως κρατούμενη και όχι ως θύμα σωματεμπορίας (trafficking). Τις επόμενες ώρες οδηγήθηκε στο τμήμα ο Μπουγιούκος αλλά όχι με αυτόφωρη διαδικασία. Μετά από λίγες ημέρες ένα δεύτερο θύμα, η Χρ. καταγγέλλει και εκείνη τον Μπουγιούκο για σωματεμπορία και βιασμό. Ο Μπουγιούκος, ο παΤΕΡΑΣ και ο Ντανιέλ αρχικά προφυλακίστηκαν.
Με μεγάλη καθυστέρηση και λίγο πριν την εκπνοή του 18μηνου, τον Δεκέμβριο του 2022 έλαβε χώρα η δίκη της υπόθεσης αυτής. Η έδρα έκρινε τον πατέρα της Ε. αθώο για σεξουαλική κακοποίηση ανηλίκου και ένοχο για οπλοκατοχή με ποινή 6 μήνες φυλάκιση και 600 ευρώ πρόστιμο, με τριετή αναστολή. Ο αστυνομικός Δημήτρης Μπουγιούκος κρίθηκε αθώος για την υπόθεση της Χρ. και ένοχος για σωματεμπορία. Η ποινή του ήταν: 5 έτη φυλάκισης με αναστολή, 6μήνες για ενδοοικογενειακή βία, 6 μήνες για οπλοκατοχή. Με λίγα λόγια ένοχος αλλά ελεύθερος. Ο Ντανιέλ κρίθηκε ένοχος για σωματεμπορία με ποινή 10 έτη φυλάκιση, για μαστροπεία με ποινή 5 έτη φυλάκιση και για ναρκωτικά με ποινή 10 μέρες. Η τελική συγχώνευση της ποινής ήταν 10 +2 έτη φυλάκιση και οι 10 μέρες κρίθηκαν εξαγοράσιμες, με 5E /ημέρα. Ο Μπουγιούκος έκτοτε έχει απειλήσει επαναλημένα την Ε. σε μια προσπάθεια να την φιμώσει, όπως επίσης με θράσος την κατήγγειλε για διακίνηση ναρκωτικών ουσιών και παράνομη σεξεργασία για το διάστημα που ο ίδιος την κρατούσε παρά τη θέληση της και την εξέδιδε, κατηγορίες για τις οποίες προφανός η επιζώσα κρίθηκε αθώα. Φτάνουμε στο σήμερα όπου έχει οριστεί η υπόθεση να εκδηκαστεί σε β' βαθμό, την Τετάρτη 18 Σεπτεμβρίου 2024.
Μπάτσοι, tv, δικαστικοί, όλα τα καθάρματα δουλεύουνε μαζί
Δικαιοσύνη εντός του εξουσιαστικού, καπιταλιστικού, πατριαρχικού κόσμου στον οποίο ζούμε δεν υπάρχει και δε θα μπορούσε να υπάρξει όταν η πλευρά των εκμεταλλευτών νομοθετεί, ελέγχει, κρίνει. Αυτό έγινε απόλυτα σαφές με την υπόθεση της Ηλιούπολης. Δεν ήταν μόνο οι δικαστές που συντέλεσαν στο να αφεθούν ελεύθεροι ο βιαστής πατέρας της Ε. και ο μαστροπός/κακοποιητής/βιαστής Μπουγιούκος. Από την πρώτη στιγμή που η Ε. απευθύνθηκε στην αστυνομία ξεκίνησε η προσπάθεια να κουκουλωθεί το ζήτημα. Η αστυνομία δήλωσε στους γιατρούς ότι ήταν κρατούμενη προκειμένου να μη διεξαχθούν οι εξετάσεις που προβλέπονται για τα θύματα trafficking. Παρά τα αιτήματα των δικηγόρων, δεν εξετάστηκε κανένα στοιχείο που να αφορά τον βασικό συνεργό του αστυνομικού, δεν έγινε άρση απορρήτου του site μέσω του οποίου εξέδιδαν τα κορίτσια, δεν κλήθηκε ως μάρτυρας η «Μαρίνα» που καταγγέλλεται ως ιδιοκτήτρια του παραπάνω site η οποία εμπλέκεται και στην υπόθεση GreekMafia και στην υπόθεση της 12χρονης στον Κολωνό. Εν ολίγοις η έρευνα που διεξήχθη από την αστυνομία ήταν εξαρχής ελλιπέστατη, προκειμένου οι δράστες να έχουν τη δυνατότητα να αμφισβητήσουν στο δικαστήριο την επάρκεια των αποδείξεων της ενοχής τους. Το ίδιο, είχαμε δει να συμβαίνει και στη δίκη Λιγνάδη, όπου μεσολάβησαν εβδομάδες μέχρις ότου να πραγματοποιηθεί έρευνα στο σπίτι και στις ηλεκτρονικές συσκευές του, διάστημα στο οποίο προφανώς είχε προλάβει να ξεφορτωθεί τα ενοχοποιητικά στοιχεία.
Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι, σε όλο το διάστημα από τη σύλληψη των δραστών ως τη δίκη, οι καταγγέλουσες δέχονταν απειλές τόσο από τους ίδιους τους θύτες όσο και από το περιβάλλον τους, ενώ έγινε και απόπειρα να ξεγελάσουν τη 2η καταγγέλουσα ώστε να παραιτηθεί από την υπόθεση. Ταυτόχρονα, κινήθηκε διαδικασία η οποία πάρα λίγο να αποτρέψει την παρουσία της δικηγόρου τους στη δίκη. Επιπλέον, οι 18 μήνες είναι ο μέγιστος χρόνος προφυλάκισης χωρίς δίκη. Δεδομένου του κινδύνου που διατρέχουν οι επιζώσες, ήταν πάρα πολύ σημαντικό η δίκη να πραγματοποιηθεί πριν την αποφυλάκιση των δραστών. Για αυτό και κανονικά θα έπρεπε να έχει ξεκινήσει τουλάχιστον στο 12ο μήνα από τη σύλληψη τους, προκειμένου να υπάρχει επαρκής χρόνος για την εκδίκαση, καθώς υπό κανονικές συνθήκες, υποθέσεις τέτοιας βαρύτητας και με ανάλογο όγκο στοιχείων απαιτούν αρκετούς μήνες για να εκδικαστούν. Αντ' αυτού η δίκη ξεκίνησε ένα μήνα πριν τη συμπλήρωση του 18μηνου, ενώ οι συνήγοροι είχαν ενημερωθεί ότι η υπόθεση θα «κλείσει» με fast track διαδικασίες πριν τα Χριστούγεννα. Το χρονοδιάγραμμα αυτό είχε τεράστια επίπτωση στο πως διεξήχθη η διαδικασία και το πώς δεν δόθηκε ο κατάλληλος χώρος για να στοιχειοθετηθεί πλήρως η πλευρά των καταγγελουσών.
Πέρα από το νομικό κομμάτι, η ίδια η δίκη διεξήχθη με απαράδεκτους όρους προς τις επιζώσες. Παρά τα πολλαπλά αιτήματα και εναλλακτικές που έδωσαν οι συνήγοροι για να πραγματοποιηθεί η διαδικασία, με όρους που προστατεύει τα θύματα και δεν τα εκθέτει σε περαιτέρω επανατραυματισμό - όπως προβλέπεται άλλωστε για θύματα trafficking και από τις ευρωπαϊκές οδηγίες - η έδρα δε δέχτηκε να γίνει η κατάθεσή τους χωρίς την παρουσία τους εντός της αίθουσας για το σύνολο των κατηγοριών. Μάλιστα, το γεγονός ότι η μία εκ των καταγγελουσών αρνήθηκε να παραστεί, καθώς, όπως δήλωσε, προτιμά να αυτοκτονήσει από το να βρεθεί στο ίδιο δωμάτιο μαζί με τους βασανιστές της, χρησιμοποιήθηκε για να τεθεί υπό αμφισβήτηση η αξιοπιστία της. Η Ε. που βρήκε το σθένος να παραστεί στην αίθουσα δέχθηκε αλλεπάλληλες υβριστικές επιθέσεις, τόσο από τους συνήγορους υπεράσπισης των κατηγορουμένων όσο και από τους ίδιους τους κατηγορούμενους, ενώ έπρεπε να υπομείνει και το να ακούσει την πρόταση αθώωσης του εισαγγελέα, καθώς σύμφωνα με αυτόν «ήθελε και τα έκανε». Αντίστοιχη ήταν και η περίπτωση που είχαμε δει στη δίκη του Λιγνάδη, όπου οι καταγγελίες των ατόμων που δεν παρευρέθηκαν στο δικαστήριο αγνοήθηκαν πλήρως, ενώ όσα επιζώντα άτομα παρευρέθηκαν στην αίθουσα δέχτηκαν σωρεία επιθέσεων στον χαρακτήρα τους και την αξιοπιστία τους. Και σε αυτούς ειπώθηκε, όπως και στην Ε., ότι «ήθελαν και τα έκαναν» για να εξασφαλιστούν οικονομικά.
Η στοχοποίηση, βέβαια, των θυμάτων είναι σύνηθες φαινόμενο και δεν ξεκινά ούτε τελειώνει στις αίθουσες δικαστηρίων. Πριν καταλήξει μια υπόθεση στα δικαστήρια, περνάει πρώτα από τα ΜΜΕ. Φράσεις όπως, «επαγγελματίες ομοφυλόφιλοι» και «ελαφρών ηθών» αναπαράγονται ελεύθερα στα κανάλια για τα θύματα, γίνονται σωρηδόν σχόλια που αμφισβητούν την αξιοπιστία τους, τίθενται «καλοκάγαθες» ερωτήσεις γύρω από το «γιατί τόσο καιρό δεν έλεγαν κάτι». Παράλληλα, τα ΜΜΕ παρενοχλούν τα θύματα και δε σέβονται ούτε στο ελάχιστο την ιδιωτικότητα τους (όπως έγινε στο σπίτι της οικογένειας της 12χρονης στον Κολωνό, που δεν μπορούσε επί μέρες να βγει από το σπίτι, λόγω της παρουσίας των δημοσιογράφων), ενώ οι θύτες δεν χαίρουν της ίδιας μεταχείρισης. Πέρα από την στοχοποίηση των θυμάτων, εξίσου μεγάλη έμφαση δίνεται και στο ξέπλυμα των δραστών. Ευυπόληπτοι, επιφανείς πολίτες, οικογενειάρχες που δεν είχαν δώσει δικαιώματα και όλοι τους συμπαθούσαν, με σημαντικές συνεισφορές στον έναν ή τον άλλον κλάδο, μαγαζάτορες που απλά υπερασπίστηκαν την ιδιοκτησία τους (δολοφονώντας έναν άνθρωπο στην υπόθεση του Ζακ Κωστόπουλου). Όσον αφορά την υπόθεση της Ηλιούπολης, αποκορύφωμα ήταν το γεγονός ότι, μία εκ των δύο ημερών που είχε καλεστεί διήμερο αλληλεγγύης στα θύματα της υπόθεσης, ο μπάτσος Μπουγιούκος προσκλήθηκε, όσο ακόμα βρισκόταν προφυλακισμένος, να μιλήσει τηλεφωνικά σε απευθείας μετάδοση στη μεσημεριανή εκπομπή του Star «Αλήθειες με τη Ζήνα» με παρουσιάστρια την Ζ. Κουτσελίνη. Η συγκεκριμένη εκπομπή, μάλιστα, έχει δώσει δύο φορές βήμα στον Μπουγιούκο να επιτεθεί και να εκτοξεύσει τις απειλές του προς τις επιζώσες. Άλλο ένα περιστατικό που αναδεικνύει τον ρόλο συγκάλυψης που αναλαμβάνουν τα καθεστωτικά ΜΜΕ σε τέτοιες υποθέσεις είναι το εξής: Στο βίντεο που δείχνει τον Μπουγιούκο να πηγαίνει με θράσος να καταθέσει φορώντας την μπλούζα της εταιρείας παραγωγής πορνογραφικών ταινιών στην οποία προωθούσε τις επιζώσες, τροποποιούσαν την φωτογραφία και αφαιρούσαν το λογότυπο από την μπλούζα.
Πέρα από την κοινή διαχείριση από πλευράς μπάτσων, ΜΜΕ και δικαστικών σε υποθέσεις σεξουαλικής εκμετάλλευσης και κακοποίησης, παρατηρούμε και κάποιες ακόμα ομοιότητες μεταξύ τους. Οι θύτες συνήθως κατέχουν μία θέση εξουσίας (οικονομική εξάρτηση, κατοχή αξιώματος), ενώ τα θύματα ανήκουν στα ασθενέστερα κοινωνικά στρώματα, ενώ συχνά είναι περιθωριοποιημένα και απομονωμένα (μετανάστες/στριες, αδύναμα οικονομικά άτομα, άτομα με ανίσχυρο ή μη υποστηρικτικό περιβάλλον).
Τοίχος προστασίας να γίνει όλη η κοινωνία
Όλες αυτές οι υποθέσεις έμφυλης κακοποίησης, που δημοσιοποιήθηκαν και οδηγήθηκαν σε δικαστικές αίθουσες, με την τροπή που πήραν έως τώρα -με τα επιζώντα να μην λαμβάνουν καμία ηθική και οικονομική στήριξη και τους θύτες είτε να αθωώνονται, είτε να λαμβάνουν χαμηλές ποινές, με αποτέλεσμα να μην οδηγούνται σε φυλάκιση- έχουν άμεση επίδραση στο κοινωνικό σύνολο. Αυτές οι υποθέσεις, δεν αφορούν μόνο τα επιζώντα άτομα και τους θύτες τους, αλλά και το σύνολο της κοινωνίας. Γι' αυτό λοιπόν είδαμε να γιγαντώνεται και να θεριεύει ένα κίνημα αλληλεγγύης για την υπόθεση βιασμού της Γεωργίας Μπίκα στην Θεσσαλονίκη, για την υπόθεση κακοποίησης και σωματεμπορίας της Ε. στην Ηλιούπολη, γα την υπόθεση παιδοβιασμού και σωματεμπορίας της μικρής 12χρονης στον Κολωνό, για την υπόθεση βιασμού της 19χρονης από αστυνομικούς στο Α.Τ. Ομόνοιας. Είδαμε κινήσεις έμπρακτης αλληλεγγύης προς τα επιζώντα, με μαζικές πορείες σε πόλεις όλου του ελλαδικού χώρου, με συγκεντρώσεις μέσα και έξω από τις δικαστικές αίθουσες, με δράσεις οικονομικής στήριξης ακόμα και με κινήσεις ψυχολογικής στήριξης. Ας μην ξεχνάμε, πως αν δεν ήταν ο αλληλέγγυος κόσμος εντός των δικαστηρίων στην Αθήνα, μπορεί ο Μπουγιούκος και ο Ντανιέλ να αθωωνόταν με συνοπτικές διαδικασίες, διότι η αντίδραση του κόσμου ήταν αυτή που άσκησε πίεση ζητώντας δικαιοσύνη.
Οι άδικες αποφάσεις που λαμβάνονται στα δικαστήρια, και ο τρόπος που επανατραυματίζουν αυτές οι διαδικασίες τα επιζώντα άτομα, μπορούν να γίνουν αποτρεπτικό παράδειγμα για όσα άτομα βιώνουν κακοποίηση και θέλουν να καταγγείλουν τους κακοποιητές τους. Όσο κι αν διαφημίζουν το κράτος και τα ΜΜΕ του ένα δήθεν φιλεύσπλαχνο προσωπείο, το οποίο θα προστατέψει παιδιά και γυναίκες σε περιπτώσεις κακοποίησης, π.χ. με διαφημίσεις στην τηλεόραση και το διαδίκτυο, επί του πρακτέου, δε χαμογελούν στα θύματα, μα αντίθετα τους δείχνουν τα δόντια τους. Διότι, είναι ειρωνικό κράτος και ΜΜΕ να υποστηρίζουν δήθεν μια στάση ενάντια στην έμφυλη βία, και στον αντίποδα τα επιζώντα να μην λαμβάνουν καμία προστασία και στήριξη, ξεκινώντας από τον επανατραυματισμό τους μέσα στα Α.Τ και τις δικαστικές αίθουσες και φτάνοντας ως και την εξ ολοκλήρου περιθωριοποίηση και στοχοποίησή τους.
Όμως, η στάση των δεκάδων συλλογικοτήτων, των χιλιάδων αλληλέγγυων ατόμων, όπως πιο συγκεκριμένα η σερβιτόρα που βοήθησε άμεσα και έμπρακτα την Ε., μας δίνει την ελπίδα ότι μπορούμε να σταθούμε το ένα δίπλα στο άλλο. Η δύναμη που έχει η αλληλεγγύη απέναντι στην έμφυλη βία, αλλά και στην αδιαφορία είναι τεράστια. Είναι πολύ σημαντικά τα δίκτυα στήριξης που δημιουργούνται γύρω από τα επιζώντα -με στήριξη τόσο οικονομική όσο και ηθική- καθώς μπορούν να δώσουν το πάτημα στα θύματα έμφυλης βίας να μιλήσουν και να ξεφύγουν από κακοποιητικά περιβάλλοντα, κυκλώματα σωματεμπορίας και πολλές φορές να καταφέρουν να γλιτώσουν ακόμη και από μια εμφυλοκτονία.
Καμία συγκάλυψη στα κυκλώματα trafficking, στους βιαστές, στους μαστροπούς.
Απέναντι σε ένα κράτος και μια δικαστική αρχή που προστατεύει όσους θύτες έχουν εξουσία και χρήμα, που "πνίγει" τις φωνές και τις καταγγελίες των επιζώντων ατόμων, να στήσουμε δίκτυα αλληλεγγύης, ενδυνάμωσης και υποστήριξης για όλα τα επιζώντα άτομα.
Είμαστε πολλές δεν κάνουμε ησυχία , το κράτος να τσακίσουμε και την πατριαρχία.
Αλληλεγγύη στην Ε. από την Ηλιούπολη και όλα τα επιζώντα.
Συλλογικότητα για τον ελευθεριακό φεμινισμό Rabbia Viola
email: elfem@espiv.net
site: https://rabbiaviola.blackblogs.org/
social media: Rabbia ViolA