Σάββατο 14 Σεπτεμβρίου 2024 στις 17.00
Υπερασπιστεiτε το Κουρδισταν! ελευθερiα για τον Οτσαλαν, πολιτική λυση στο κουρδικο…
από Πολιτιστικό Κέντρο Κουρδιστάν
(EN below)
ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ
ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΕIΤΕ ΤΟ ΚΟΥΡΔΙΣΤΑΝ!ΕΛΕΥΘΕΡIΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΤΣΑΛΑΝ, ΠΟΛΙΤΙΚH ΛΥΣΗ ΣΤΟ ΚΟΥΡΔΙΚΟ ΖHΤΗΜΑ
Στις 14 του Σεπτέμβρη 17:00, καλούμε σε ανοιχτή συνάντηση για να συζητήσουμε την από κοινού οργάνωση δράσεων ενάντια στις εντεινόμενες επιθέσεις στο Κουρδιστάν, υπέρ της ελευθερίας του Αμπντουλάχ Οτσαλάν καθώς και την πολιτική λύση του Κουρδικού Ζητήματος.
Τους τελευταίους μήνες, στο πλαίσιο της αυξανόμενης έντασης και των πολέμων που διεξάγονται σε όλη τη Μέση Ανατολή, υπήρξε μια έντονη κλιμάκωση των επιθέσεων των κατοχικών δυνάμεων στο Κουρδιστάν. Στο Μπασούρ ( Βόρειο) Κουρδιστάν (Ιράκ), ο τουρκικός στρατός έχει βομβαρδίσει και εκκενώσει χωριά, εγκαθιστώντας περισσότερες από 80 στρατιωτικές βάσεις στο ιρακινό έδαφος και κάνοντας χρήση απαγορευμένων χημικών όπλων κατά των δυνάμεων των ανταρτών . Στο Rojhilat (Ιράν), η Ισλαμική Δημοκρατία χρησιμοποιεί όλο και περισσότερο τη θανατική ποινή ως εργαλείο πολιτικής καταστολής, ιδίως κατά των κουρδικών και βαλουχικών μειονοτήτων και των γυναικών που οργανώθηκαν στις εξεγέρσεις Jin Jiyan Azadi ( Γυναίκα, Ζωή Ελευθερία), με 395 εκτελέσεις να καταγράφονται μόνο φέτος. Στη Ροζάβα, το κατοχικό τουρκικό κράτος έχει αυξήσει τις επιθέσεις του, γεγονός που στοίχισε τη ζωή σε πολλούς, ενώ έχει επίσης καταστρέψει ζωτικής σημασίας υποδομές. Συνεργαζόμενοι με συμμαχικές συμμορίες και μισθοφόρους, οι Τούρκοι στρατιώτες έβαλαν φωτιά σε γεωργικές εκτάσεις -καίγοντας εκτάρια χωραφιών που χρησιμοποιούνταν για την παραγωγή σιτηρών και άλλων καλλιεργειών. Το κάψιμο της γεωργικής γης, μαζί με τους βομβαρδισμούς πολιτικών υποδομών, όπως νοσοκομεία, διυλιστήρια πετρελαίου και ηλεκτρικοί υποσταθμοί, πρέπει να γίνουν αντιληπτές ως επιθέσεις κατά της δυνατότητας της περιοχής να εξακολουθεί να είναι βιώσιμη. Σε μια περιοχή όπου για περισσότερα από 10 χρόνια η επανάσταση της Ροζάβα ευδοκιμεί και οι κάτοικοί της έχουν δημιουργήσει νέους τρόπους ζωής μέσω ενός συστήματος δημοκρατικού συνομοσπονδισμού, αυτές οι επιθέσεις του τουρκικού κράτους έχουν ως στόχο να απειλήσουν και να αποτρέψουν την κοινωνία από το να συνεχίσει σε αυτό το μονοπάτι. Στο Μπακούρ (Τουρκία), διεξάγεται ένας αγώνας ύπαρξης από την κουρδική κοινωνία και τα κινήματα, ενάντια στην αυξημένη στρατιωτικοποίηση ορισμένων περιοχών από το φασιστικό τουρκικό κράτος, τις μαζικές συλλήψεις και τις πολιτικές διώξεις, τις οικονομικές κρίσεις καθώς και τις επιθέσεις κατά του φυσικού περιβάλλοντος με την καύση δασών και άλλων φυσικών περιοχών από τις κρατικές δυνάμεις.
Μπορούμε να περιγράψουμε την τρέχουσα περίοδο που διανύουμε ως έναν Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο: μία από τις ταυτόχρονες μάχες που διεξάγονται σε όλο τον κόσμο μεταξύ των ισχυρότερων εθνικών κρατών ή συμμαχιών όπως η ΕΕ και το ΝΑΤΟ, που ανταγωνίζονται μεταξύ τους για την πιο πλεονεκτική θέση ισχύος στο πλαίσιο της ολοένα και περισσότερο αναδυόμενης πολυπολικής παγκόσμιας τάξης. Αυτό είναι εμφανές στη συνεχιζόμενη γενοκτονία στην Παλαιστίνη, στον πόλεμο στην Ουκρανία και στο Κουρδιστάν, για να αναφέρουμε μόνο μερικά σημαντικά σημεία σύγκρουσης. Το κέντρο αυτού του πολέμου -τόσο από την άποψη των επιθέσεων των ηγεμονικών δυνάμεων, όσο και από την άποψη της αντίστασης των αντισυστημικών δυνάμεων- βρίσκεται στη Μέση Ανατολή. Ο Αμπντουλάχ Οτσαλάν δηλώνει: «Η καρδιά της περιοχής, ακόμη και ολόκληρου του κόσμου, όσον αφορά τον «Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο», χτυπάει σε αυτή τη γραμμή με επιταχυνόμενο ρυθμό. Η καρδιά της επανάστασης και της αντεπανάστασης, που κάποτε χτυπούσε στη γραμμή Άμστερνταμ-Λονδίνο-Παρίσι, Πετρούπολη-Μόσχα, τώρα χτυπάει στη γραμμή Ντιγιάρμπακιρ-Ερμπίλ-Βαγδάτη - Παλαιστίνη».
Υπό την ηγεμονία των παγκόσμιων χρηματοπιστωτικών μονοπωλίων, το καπιταλιστικό σύστημα βιώνει μια γενική κρίση διεθνώς. Αυτό εκδηλώνεται ταυτόχρονα με κοινωνικές και οικολογικές κρίσεις.
«Το σύστημα αναζητά τρόπους εξόδου από την κρίση. Κάθε ιμπεριαλιστική χώρα σχεδιάζει και ακολουθεί τα δικά της σχέδια για να την ξεπεράσει. Με τον τρόπο αυτό, εμπλέκονται σε εσωτερικές αντιφάσεις και αγώνες. Ταυτόχρονα, ανταγωνίζονται σε παγκόσμια κλίμακα, δημιουργώντας παγκόσμιο χάος». (Riza Altun)
Από ιστορική άποψη, μπορούμε να πούμε ότι το σύστημα προσπαθεί να επιλύσει τέτοιες κρίσεις με δύο τρόπους: με τη συνεχή αναπαραγωγή της εξουσίας του και την επέκταση του κατασταλτικού μηχανισμού του έθνους-κράτους - κάθε είδους πόλεμοι, φυλακές, ψυχιατρεία, νοσοκομεία, θάλαμοι βασανιστηρίων και γκέτο - συνοδευόμενοι από την πιο επικίνδυνη γενοκτονία και κοινωνιοκτονία. Ή, από τους μηχανισμούς της φιλελεύθερης ιδεολογικής ηγεμονίας, η οποία εξελίσσεται συνεχώς αφομοιώνοντας νέα στοιχεία, συμπεριλαμβανομένων εκείνων των αντισυστημικών δυνάμεων. Ο φιλελευθερισμός είναι ο ιδεολογικός πυρήνας που ενσωματώνει τον εθνικισμό, τη θρησκευτικότητα, τον επιστημονισμό και τον σεξισμό. Τα εργαλεία του είναι τα σχολεία, οι στρατώνες, οι χώροι λατρείας, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, τα πανεπιστήμια και, πιο πρόσφατα, οι διαδικτυακές πλατφόρμες.
Ωστόσο, όπου υπάρχει αυτή η καταπίεση από το σύστημα, υπάρχει επίσης αντίσταση σε αυτό μέσα στην κοινωνία, που αγωνίζεται να υπερασπιστεί τον εαυτό της και να οικοδομήσει μια εναλλακτική λύση. Αυτό γίνεται φανερό όταν εξετάζουμε πώς οι κοινωνίες από την Τσιάπας μέχρι το Κουρδιστάν, από την Παλαιστίνη μέχρι τη Χιλή, από την Ινδία μέχρι την Ελλάδα, από τις Φιλιππίνες μέχρι την Καταλονία συνεχίζουν να αγωνίζονται για την ύπαρξη και την αυτονομία τους. Το κρίσιμο ερώτημα είναι πώς μπορούμε τώρα, ως αντιστεκόμενοι λαοί του κόσμου, να ενώσουμε τους αγώνες μας, ενώ παράλληλα να υποστούμε τη ριζική πνευματική, ηθική και πολιτική ανανέωση που απαιτείται για να μπορέσουμε να μετασχηματίσουμε με επιτυχία την κρίση σε μια δημοκρατική, βιώσιμη και απελευθερωτική αφύπνιση. ΟΙΚΟΔΟΜΗΣΗ ΕΝΟΣ ΝΕΟΥ ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΥ
Στο πλαίσιο αυτό απαιτείται ένας νέος διεθνισμός, ο οποίος θα έχει ως οδηγό το παράδειγμα του δημοκρατικού συνομοσπονδισμού για το πώς θα οικοδομηθεί μια πολιτική εναλλακτική λύση στα σημερινά ηγεμονικά συστήματα της καπιταλιστικής νεωτερικότητας. Ο διεθνισμός με αυτή την έννοια μπορεί να νοηθεί ως σχέσεις αλληλεγγύης και κοινού αγώνα όπου αναπτύσσεται η δημοκρατική αυτοοργάνωση και δημιουργεί μια εναλλακτική λύση στο κράτος μέσω του δημοκρατικού συνομοσπονδισμού. Πρόκειται για έναν διεθνισμό που δεν στοχεύει να καταστήσει τους άλλους εξαρτημένους από τον εαυτό του ή να επεκτείνει τη δική του ηγεμονία, αλλά μάλλον να δημιουργήσει ευρεία αποκεντρωμένα οριζόντια δίκτυα, μια «αμοιβαιότητα στην οποία οι πολιτισμικές διαφορές σε όλες τις πλευρές χρησιμεύουν για να προωθήσουν την ίδια την ενότητα της ανθρωπότητας - εν ολίγοις, ένα νέο μωσαϊκό ζωντανών πολιτισμών που εμπλουτίζουν τις σχέσεις των ανθρώπων και υποστηρίζουν την πρόοδό τους, αντί να τους κατακερματίζουν και να τους χωρίζουν σε νέες "εθνικότητες" και έναν αυξανόμενο αριθμό εθνών-κρατών» (Κοινότητες Γυναικών του Κουρδιστάν). Με αυτόν τον τρόπο, ο διεθνισμός δεν είναι μια συμμαχία που οικοδομείται ή αναπτύσσεται μόνο σε διεθνή συνέδρια και συναντήσεις, όπως συνέβαινε στο παρελθόν. Αντίθετα, είναι ένας τρόπος να σχετίζεστε μεταξύ σας και να ζείτε μια επαναστατική πολιτική που επιδιώκει να οικοδομήσει μια πολιτική εναλλακτική λύση στα σημερινά ηγεμονικά συστήματα. Αν οι αντισυστημικές δυνάμεις καταφέρουν να προσεγγίσουν η μία την άλλη και να οικοδομήσουν σχέσεις μεταξύ τους με βάση αυτή την κατανόηση του διεθνισμού, μπορεί να αναδυθεί μια διεθνιστική δύναμη που μπορεί να προσφέρει μια εναλλακτική λύση στην καπιταλιστική νεωτερικότητα και να αναπτύξει προσεγγίσεις για την επίλυση των αντίστοιχων κοινωνικών προβλημάτων σε κάθε περιοχή.
ΚΑΜΠΑΝΙΑ: ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΤΣΑΛΑΝ, ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΛΥΣΗ ΣΤΟ ΚΟΥΡΔΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ
Η διεθνής εκστρατεία «Ελευθερία για τον Οτσαλάν, πολιτική Λύση για το Κουρδικό Ζήτημα» ενώνει κοινωνικά κινήματα, πολιτικά κόμματα, δήμους, συνδικάτα, ακτιβιστές, διανοούμενους και εκατομμύρια Κούρδους και τους φίλους τους σε όλο τον κόσμο γύρω από έναν κοινό στόχο: να καταστεί δυνατή μια δίκαιη και δημοκρατική πολιτική λύση στο αιωνόβιο κουρδικό ζήτημα της Τουρκίας, επιτρέποντας τη συμμετοχή του Κούρδου ηγέτη Αμπντουλάχ Οτσαλάν σε έναν αναμορφωμένο διάλογο. Η εκστρατεία αυτή ξεκίνησε στις 10 Οκτωβρίου 2023, την επομένη της 25ης επετείου της απέλασης του Αμπντουλάχ Οτσαλάν από τη Συρία που κατέληξε στην απαγωγή του μετά από μια διεθνή συνωμοσία και τη φυλάκισή του στην Τουρκία -στην οποία κεντρικό ρόλο έπαιξαν οι ελληνικές, τουρκικές και ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες μαζί με τις δυνάμεις του ΝΑΤΟ.
Ο Αμπντουλάχ Οτσαλάν είναι ένας Κούρδος πολιτικός ηγέτης που θεωρείται από εκατομμύρια Κούρδους παγκοσμίως ως ο πολιτικός τους εκπρόσωπος. Τον Φεβρουάριο του 1999, απήχθη στο πλαίσιο μιας διεθνούς επιχείρησης των μυστικών υπηρεσιών και στάλθηκε στην Τουρκία. Βρίσκεται στη φυλακή εδώ και 25 χρόνια και δεν έχει καμία επαφή με τον έξω κόσμο για περισσότερο από τρία χρόνια. Έχει υποστεί βασανιστήρια και σκληρή και εξευτελιστική μεταχείριση.
Παρά ταύτα, το κίνημα που δημιούργησε ο Οτσαλάν και οι άνθρωποι που εμπνεύστηκαν από αυτό, βρίσκονται στην πρώτη γραμμή τόσο των κουρδικών αγώνων για αυτοδιάθεση όσο και των πολυεθνικών, πολυθρησκευτικών κινημάτων για δημοκρατία στη Μέση Ανατολή. Οι θεωρίες του εμπνέουν όσους αγωνίζονται για την αυτοδιάθεση, την απελευθέρωση των γυναικών και τον τερματισμό όλων των μορφών ανισότητας και εκμετάλλευσης σε όλο τον κόσμο. Με αυτόν τον τρόπο, η θεωρία και η επανάσταση που ξεκίνησε ο Οτσαλάν δεν έχουν στόχο μόνο την ελευθερία του Κουρδιστάν, αλλά μια παγκόσμια επανάσταση ενάντια στις δυνάμεις της καπιταλιστικής νεωτερικότητας - τον καπιταλισμό, την πατριαρχία και το έθνος-κράτος - ενώ παράλληλα οικοδομούν με συγκεκριμένο τρόπο μια εναλλακτική λύση βασισμένη στις αρχές της απελευθέρωσης των γυναικών, της οικολογίας και του δημοκρατικού συνομοσπονδισμού.
Στην Ελλάδα, τον τελευταίο χρόνο πραγματοποιήθηκαν πάνω από 15 διαδηλώσεις, συζητήσεις, συνεντεύξεις Τύπου και δράσεις στον δρόμο για την εκστρατεία αυτή. Φέτος, ενόψει της 26ης επετείου της διεθνούς συνωμοσίας καλούμε σε δράσεις και εκδηλώσεις για την ελευθερία του Αμπντουλάχ Οτσαλάν και για μια πολιτική λύση στο κουρδικό ζήτημα - αναγνωρίζοντας ότι η εξεύρεση πολιτικής λύσης για το Κουρδιστάν είναι βαθιά αλληλένδετη με την επίτευξη ειρήνης και πολιτικών λύσεων για την ευρύτερη Μέση Ανατολή.
Για να το κάνουμε αυτό, καλούμε συλλογικότητες, οργανώσεις και άτομα να συμμετάσχουν σε μια ανοιχτή συνάντηση στις 14 Σεπτεμβρίου για να συζητήσουμε γύρω από κοινές δράσεις και μορφές συνδιοργάνωσης, καθώς και για συλλογικότητες και οργανώσεις που θα αναλάβουν πρωτοβουλίες για τη διοργάνωση δικών τους εκδηλώσεων και δράσεων.
Jin Jiyan Azadi!
Απελευθέρωση του Αμπντουλάχ Οτσαλάν, πολιτική λύση στο κουρδικό ζήτημα!
Ενάντια στις εκτελέσεις, για μια ελεύθερη ζωή!
Υπερασπιστείτε το Κουρδιστάν!
CALL FOR AN OPEN MEETING
DEFEND KURDISTAN: FREEDOM FOR OCALAN AND A POLITICAL SOLUTION TO THE KURDISH QUESTION
On the 14th of September, we call for an open meeting to discuss co-organization of actions against intensifying attacks on Kurdistan, for the freedom of Abdullah Öcalan, and a political solution to the Kurdish Question.
In the last months, in the context of rising tension and wars being waged throughout the Middle East, there has been an intense escalation of attacks by occupying forces in Kurdistan. In Basur Kurdistan (Iraq), the Turkish military has bombed and emptied villages, setting up more than 80 military bases on Iraqi soil and using banned chemical weapons against guerilla forces. In Rojhilat (Iran), The Islamic Republic has increasingly used the death penalty as a tool of political repression, particularly against Kurdish and Baluch minorities and women organized in the Jin Jiyan Azadi uprisings, with 395 executions recorded this year alone. In Rojava, the occupying Turkish state has increased its attacks, claiming the lives of many, while also damaging crucial infrastructure. Working with allied gangs and mercenaries, Turkish soldiers set fire to agricultural land-burning hectares of fields used to produce grains and other crops. The burning of agricultural land, along with the bombing of civilian infrastructure such as hospitals, oil refineries, and electrical substations must be understood as attacks on the capacity of the region to sustain life itself. In a region where now for more than 10 years the Rojava revolution has thrived and its people have built up new ways of living through a system of democratic confederalism, these attacks by the Turkish state are meant to threaten and deter society from continuing on this path. In Bakur (Turkey), a struggle for existence is being waged by Kurdish society and movements, against the fascist turkish state's increased militarization of certain areas, mass arrests, and political persecution, economic crises as well as attacks against the natural environment with the burning of forests and other natural areas by state forces.
We can describe the current period we are living through as a Third World War: one of simultaneous battles fought all over the world between the most powerful nation-states, or alliances such as the EU and NATO, that are competing with each other for the most advantageous position of power within the increasingly emergent multipolar world order. This is evident in the ongoing genocide in Palestine, in the war in Ukraine, and in Kurdistan to name only a few major points of conflict. The center of this war-both in terms of attacks by hegemonic forces, and the resistance of anti-systemic forces-is in the Middle East. Abdullah Öcalan states: "The heart of the region and even the whole world in terms of the 'Third World War' beats on this line with an accelerated rhythm. The heart of revolution and counter-revolution, which once beat on the Amsterdam-London-Paris, Petersburg-Moscow line, now beats on the Diyarbakır-Erbil-Baghdad line."
Under the hegemony of global financial monopolies, the capitalist system is experiencing a general crisis internationally. This is occurring simultaneously with social and ecological crises.
"The system is searching for ways out of the crisis. Each imperialist country designs and pursues its own plans to overcome it. In doing so, they are embroiled in internal contradictions and struggles. At the same time, they are competing on a global scale, creating worldwide chaos." (Riza Altun)
From a historical perspective, we can say that the system tries to resolve such crises in two ways: by continuously reproducing its power and expanding the nation-state's repressive apparatus - all sorts of wars, prisons, mental hospitals, hospitals, torture chambers, and ghettos - accompanied by the most dangerous genocide and societycide. Or, by the apparatuses of the liberal ideological hegemony, which continuously evolves by assimilating new elements, including those of the anti-system forces, into itself. Liberalism is the ideological core that integrates nationalism, religiosity, scientism, and sexism. It's tools are schools, military barracks, places of worships, the media, universities, and, most recently, internet platforms.
However, wherever there is this oppression by the system, there is also resistance to it within society, struggling to defend itself and build an alternative. This becomes evident when we look at how societies from Chiapas to Kurdistan, Palestine to Chile, India to Greece, Philippines to Catalunya continue to fight for their existence and autonomy. The crucial question is how now, as resisting people's of the world can unite our struggles, while also undergoing the radical intellectual, moral and political renewal needed to be able to to successfully transform the crisis into a democratic, sustainable and liberatory awakening. BUILDING A NEW INTERNATIONALISM
In this context, a new internationalism is needed, taking the paradigm of democratic confederalism as a guide on how to build a political alternative to the current hegemonic systems of capitalist modernity. Internationalism in this sense can be understood as relationships of solidarity and common struggle wherever democratic self-organization develops and creates an alternative to the state through democratic confederalism. This is an internationalism that does not aim to make others dependent on itself or to expand its own hegemony, but rather to create broad decentralized horizontal networks, a "mutuality in which cultural differences on all sides serve to advance the very unity of humanity - in short, a new mosaic of vibrant cultures that enrich people's relationships and support their progress, rather than fragmenting and dividing them into new 'nationalities' and a growing number of nation-states" (Communities of Women of Kurdistan). In this way, internationalism is thus not an alliance that is only built or developed at international conferences and meetings, as was the case in the past. Rather, it is a way of relating to one another and living a revolutionary politic that seeks to build a political alternative to current hegemonic systems in the present. If anti-system forces succeed in approaching each other and building relationships with each other on the basis of this understanding of internationalism, an internationalist force and can emerge that can provide an alternative to capitalist modernity, and develop approaches to solutions for the respective social problems in each territory.
CAMPAIGN: FREEDOM FOR OCALAN, POLITICAL SOLUTION TO THE KURDISH QUESTION
The international 'Freedom for Öcalan, A Political Solution for the Kurdish Question' campaign unites social movements, political parties, municipalities, unions, activists, intellectuals, and millions of Kurds and their friends worldwide around a shared goal: making a just and democratic political solution to Turkey's century-old Kurdish question possible by enabling Kurdish leader Abdullah Öcalan's participation in a renewed dialogue. This campaign was launched on 10 October 2023, the day after the 25th anniversary of Abdullah Öcalan's expulsion from Syria and ended with his abduction by an international plot and imprisonment in Turkey-in which the Greek, Turkish and Israeli secret service alongside NATO forces played a central role.
Abdullah Öcalan is a Kurdish political leader seen by millions of Kurds globally as their political representative. In February 1999, he was abducted in an international intelligence operation and sent to Turkey. He has been in prison now for 25 years and has had no contact with the outside world now for over three years. He has been subjected to torture and other cruel and degrading treatment.
Despite this, the movement Öcalan built, and the people inspired by it are at the forefront of Kurdish struggles for self-determination and multi-ethnic, multi-religious movements for democracy in the Middle East. His theories inspire those fighting for self-determination, women's liberation, and an end to all forms of inequality and exploitation across the globe. In this way, the theory and revolution that Ocalan started not only fights for the freedom of Kurdistan, but for a global revolution against the forces of capitalist modernity-capitalism, patriarchy and the nation-state-while concretely building an alternative based in principles of women's liberation, ecology and democratic confederalism.
In Greece over 15 demonstrations, panel discussions, press conferences and street actions were carried out in the last year for this campaign. This year, leading up to the 26th anniversary of the international conspiracy we call for actions and events to be organized for the freedom of Abdullah Ocalan, and a political solution to the Kurdish question-recognizing that to find a political solution for Kurdistan is deeply interrelated in bringing peace and political solutions for the broader Middle East.
To do this, we invite collectives, organizations, and individuals to participate in an open meeting on the 14th of September to discuss common actions and forms of co-organization, as well as for collectives and organizations to take the initiative to organize their events and actions.
Jin Jiyan Azadi!
Freedom for Abdullah Öcalan, political solution to the Kurdish Question!
Against Executions, for a free life!
Defend Kurdistan!
Democratic Kurdistan Cultural Center