Δευτέρα 29 Ιουλίου 2024 στις 19.30
Διαδήλωση ενάντια στην ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών ψυχικής υγείας
Δευτέρα 29 Ιουλίου 2024 στις 19.30 στο ΥΠ.ΜΑ.Θ.
-----------------
Ανακοίνωση σχετικά με το νομοσχέδιο για τη ψυχική υγεία
Το εν λόγω νομοσχέδιο κατατίθεται σε διαβούλευση στις αρχές του έτους, ενώ παράλληλα κατατίθενται προς ψήφιση δύο ακόμα νομοσχέδια που αφορούν την ιδιωτικοποίηση της παιδείας και την αλλαγή του ποινικού κώδικά. Η ψήφιση του εν τέλει αναβάλλεται και κατατίθεται ξανά σε διαβούλευση το προηγούμενο χρονικό διάστημα.
Από την πρώτη στιγμή δομές και εργαζόμενοι αντιτίθενται σε αυτό, προειδοποιούν για τους κινδύνους που φέρει η εφαρμογή του τόσο στους ωφελούμενους των υπηρεσιών όσο και στις εργασιακές συνθήκες, κάνουν λόγο για την προσπάθεια του κράτους να πραγματοποιήσει ιδεολογική μετατόπιση της αντίληψης της -εν προκειμένω ψυχικής ή και ευρύτερα- υγείας από «κοινωνικό αγαθό» σε εμπόρευμα, θέτοντας απροκάλυπτα ταξικούς φραγμούς και αποποιούμενο την ευθύνη του να παράσχει κοινωνική πρόνοια.
Ενώ η διάλυση της δημόσιας υγείας μέσω της υποστελέχωσης, της κατάργησης, του κλεισίματος δομών και της εξουθένωσης του προσωπικού είναι ένα έργο που συντελείται την τελευταία δεκαετία με πρόσχημα την οικονομική κρίση, παράλληλα ανελλιπώς προωθείται η χρηματοδότηση από κρατικά κονδύλια ιδιωτικών υπηρεσιών, οι οποίες έρχονται να καλύψουν με αμφιβόλου ποιότητας παροχές τις ελλείψεις που σκοπίμως δημιουργούνται στον δημόσιο τομέα. Το προς ψήφιση νομοσχέδιο -πλέον και κατά το γράμμα του νόμου- έρχεται να εμπλέξει τις ιδιωτικές κλινικές ακόμα και στις ακούσιες νοσηλείες, αιτιολογώντας την κατεύθυνση αυτή βάσει της πληρότητας των υπαρχουσών δημόσιων κλινικών οξέων κρίσεων. Η κυβέρνηση, κάνοντας κριτική στην ποιότητα των δημόσιων κλινικών, τις οποίες φρόντισε και η ίδια όπως και η προηγούμενες κυβερνήσεις να υποβαθμίσει, προτείνει οι εκάστοτε νοσηλευόμενοι και οι οικογένειές τους να γίνονται έρμαια ιδιωτικών συμφωνητικών με τους κλινικάρχες με μόνο και κύριο σκοπό το κέρδος αυτών, παρακάμπτοντας ουσιαστικά όλες τις νομικά κατοχυρωμένες δικλείδες ασφαλείας και ελέγχου των νοσηλειών. Στα άβατα των ιδιωτικών κλινικών -που θα «λύσουν» το πρόβλημα του δημοσίου- καταγγέλλονται απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης με δωμάτια απομόνωσης των νοσηλευομένων στα υπόγεια αυτών, με θανάτους λόγω «αμέλειας» κατά τις παρατεταμένες μηχανικές καθηλώσεις χωρίς επίβλεψη, με την υπέρ- συνταγογράφηση ακόμα και σε ανήλικο πληθυσμό, με τις παράνομες εφόρου ζωής νοσηλείες.
Οι δε εργαζόμενοι των εκάστοτε ιδιωτικών υπηρεσιών, επίσης έρμαια των διαχειριστών του κόστους και του κέρδους δεν έχουν κανένα περιθώριο παρέμβασης στους χώρους εργασίας τους, δεδομένου ότι η τρομοκράτηση και εν συνεχεία η απόλυση γίνονται μονόδρομος, καθώς ανάμεσα στον εργαζόμενο και το αφεντικό δεν θα παρεμβάλλεται κανένας ελεγκτικός θεσμός ούτε κοινωνική «επίβλεψη» μέσω της δημοσιοποίησης των συνθηκών. Η παραπάνω εργασιακή σχέση επιχειρείται πλέον να εγκαθιδρυθεί και στον δημόσιο τομέα. Πρόσφατά επιχειρήθηκε η απόλυση εργαζομένης από το ΨΝΘ λόγω συνδικαλιστικής δράσης, η οποία απετράπη λόγω της άμεσης κινητοποίησης του σωματείου, ανοίγοντας ουσιαστικά τις συνθήκες επισφάλειας και ιδεολογικού ελέγχου του προσωπικού ακόμα και στις δημόσιες υπηρεσίες.
Το νομοσχέδιο παράλληλα προβλέπει την «ενοποίηση όλων των θεσμών ψυχικής υγείας και απεξάρτηση στο [Εθνικό Δίκτυο Υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας (Ε.Δ.Υ.Ψ.Υ.), Εθνικός Οργανισμός Πρόληψης και Αντιμετώπισης Εξαρτήσεων (Ε.Ο.Π.Α.Ε.). Η «ενοποίηση» αυτή δεν αποτελεί τίποτα παραπάνω από την θεσμοποίηση του κυβερνητικού ελέγχου σε όλες τις υπάρχουσες δομές, καθώς η χρηματοδότηση της κάθε δομής θα γίνεται με «παζάρια» με τον εκάστοτε κυβερνητικά διορισμένο διαχειριστή των κονδυλίων. Ο παραπάνω θεσμός, αξιολογώντας τη κάθε υπηρεσία με κριτήρια κόστους (όπως ορίζεται σαφώς και στο νομοσχέδιο) και αποδοτικότητας, θα 'έχει το ελεύθερο να κόβει ή να δίνει χρηματοδότηση, να δίνει εντολές για περαιτέρω συγχώνευση ή υπό-χρηματοδότηση, οδηγώντας τις υπηρεσίες -τις οποίες μεμφτεί για τη μη συνεργασία τους στο παρόν- στον κανιβαλισμό και στις «γρήγορες θεραπείες» (φαρμακοληψία και υποκατάστατα), ανταγωνιζόμενες για την συνέχεια της ύπαρξης τους. Καταργώντας την αυτοτέλεια της κάθε δομής -ειδικότερα στην απεξάρτηση- προωθείται κατά βάσει το ιδεολόγημα της «μείωσης της βλάβης» και της «αναπηροποίησης» μέσω υποκατάστατων ή εφόρου ζωής φαρμακοληψία ενώ προσεγγίσεις με μεγαλύτερη μακροπρόθεσμα αποδοτικότητα που βασίζονται σε κοινοτικά μοντέλα διαχείρισης και επανένταξης παραμερίζονται και σε βάθος χρόνου καταργούνται.
Τα παραπάνω δεν αποτελούν εξαίρεση αλλά των κανόνα της νεοφιλελεύθερης πολιτικής που το κρατικό-καπιταλιστικό σύστημα επιλέγει πλέον πέραν και κάθε προσχήματος. Από την ιδιωτικοποίηση του νερού και του ρεύματος, της ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων και την εισαγωγή των ιδιωτικών χορηγιών στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, την ιδιωτικοποίηση των μέσω μαζικής μεταφοράς και την ολοένα κοινωνικό-οικονομική εξαθλίωση της κοινωνίας μέσω του νέο εργατικού κώδικα, είναι εμφανές ότι στον βωμό του κέρδους δεν υπάρχουν φραγμοί.
Υπερασπιζόμαστε λοιπόν τον δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της υγείας συνολικά καθώς αποτελεί ουσιώδη κατάκτηση της κοινωνικής και ταξικής βάσης μέσα σε αυτό το σύστημα εκμετάλλευσης του ανθρώπου. Ένα σύστημα εκμετάλλευσης το οποίο το μόνο που έχει να υποσχεθεί είναι φτώχεια, εξαθλίωση και θάνατο. Είναι ζωτικής σημασίας να αγωνιστούμε τοποθετώντας την συλλογική υγεία (ψυχικής και σωματικής) της κοινωνίας στο επίκεντρο και όχι την κερδοφορία του ανθρώπινου πόνου όπως επιχειρείται από το κράτος και τους καπιταλιστές διαχρονικά, με όλες τις κυβερνήσεις να υπηρετούν αυτόν τον σκοπό. Στεκόμαστε δίπλα στους εργαζόμενους της ψυχικής υγείας, τους νοσοκομειακούς γιατρούς, και όλους τους εργαζόμενους στις δομές υγείες που αγωνίζονται υπερασπιζόμενοι την δημόσια δωρεάν υγεία και διεκδικούν καλύτερες συνθήκες εργασίας.
Η αλληλεγγύη, οι συλλογικοί αγώνες από τα κάτω και η ταξική οργάνωση είναι τα όπλα μας απέναντι στη επέλαση του κράτους & του καπιταλισμού που επιτίθεται σε όλα τα κοινωνικά πεδία. Απέναντι στην ακραία υποτίμηση της ανθρώπινης ζωής, να προτάξουμε την αλληλεγγύη και την αλληλοβοήθεια, τις πανανθρώπινες συλλογικές αξίες της ελευθερίας και της ισότητας. Απέναντι στην αρπαγή των εργασιακών μας δικαιωμάτων και την επιδείνωση των συνθηκών εργασίας και διαβίωσης, να προτάξουμε την οργάνωση στη βάση και τον αγώνα για να κερδίσουμε όσα μας παίρνουν καθημερινά με τόση βία και καταστολή. Να οργανωθούμε δίπλα-δίπλα σε όλα τα πεδία, να αγωνιστούμε, να απαντήσουμε.
Αλληλεγγύη στον αγώνα των εργαζομένων στην ψυχική υγεία και απεξάρτηση!
Όχι στην ιδιωτικοποίηση της υγείας!
ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΨΥΧΙΚΗ ΥΓΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΕΣ/ΟΛΟΥΣ
Ελευθεριακή Συνέλευση για την Ταξική Οργάνωση στη Βάση
ΟΛΟΙ,-ΕΣ,-Α ΣΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ-ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ & ΔΩΡΕΑΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΤΗΣ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΠΕΞΑΡΤΗΣΗΣ
Είναι γνωστό ότι η κυβέρνηση νομοθετεί με γνώμονα τα συμφέροντα των λίγων και του κεφαλαίου. Ό,τι νομοσχέδιο προωθεί είναι σε βάρος των εργαζομένων και υπέρ των ιδιωτικών συμφερόντων. Από τα αντεργατικά νομοσχέδια των προηγούμενων χρόνων μέχρι τα πιο πρόσφατα νομοσχέδια για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια και τη διάλυση της Δημόσιας Ψυχικής Υγείας και Απεξάρτησης, η κυβέρνηση σταθερά στοχεύει στην περαιτέρω όξυνση των ανισοτήτων, των διακρίσεων και αποκλεισμών στο όνομα μάλιστα του «εκσυγχρονισμού» και της «προόδου».
Για να δούμε σε τι είδους εκσυγχρονισμό αναφέρεται το νομοσχέδιο που έρχεται να ψηφιστεί στις 29/7…
Στο νομοσχέδιο για τη Δημόσια Ψυχική Υγεία και Απεξάρτηση, εκτός των άλλων, αναφέρεται ότι σκοπός του αποτελεί «…τα άτομα που αντιμετωπίζουν προκλήσεις στην ψυχική τους υγεία να τοποθετούνται για πρώτη φορά και κατά τρόπο εμβληματικό, στο επίκεντρο του ΕΣΥ και να αντιμετωπίζονται … χωρίς διακρίσεις, με απόλυτο σεβασμό στα δικαιώματα και τις ανάγκες τους … και καταπολέμηση του κοινωνικού στίγματος … και βελτιστοποίηση της ποιότητας ζωής των εξαρτημένων ατόμων…».
Ωστόσο, αυτό που στην πραγματικότητα συνεπάγεται είναι από τη μία η κατάργηση των ψυχιατρείων ΨΝΑ και ΨΝΘ, με το πρόσχημα της ολοκλήρωσης της Ψυχιατρικής Μεταρρύθμισης, που σχεδόν ποτέ δεν ξεκίνησε στην Ελλάδα, χωρίς να προβλέπει τη δημιουργία κοινοτικών παρεμβάσεων και δομών κοινωνικής ένταξης και από την άλλη το πέρασμα των υπόλοιπων δομών ψυχικής υγείας σε ένα Εθνικό Δίκτυο Υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας (ΕΔΙΨΥ) σε σύμπραξη με τον ιδιωτικό, κερδοσκοπικό ή «μη» τομέα. Αντίστοιχα, στοχεύει στο πέρασμα όλων των δημόσιων προγραμμάτων απεξάρτησης στον Εθνικό Οργανισμό Πρόληψης και Αντιμετώπισης Εξαρτήσεων (ΕΟΠΑΕ).
Με τη σύσταση ενός τεράστιου φορέα υπό την εποπτεία και διοίκηση των Υγειονομικών Περιφερειών προωθείται το κλείσιμο/ συγχώνευση μονάδων και καταργείται η μέχρι τώρα αυτονομία των ψυχιατρικών μονάδων. Έτσι, φαίνεται ότι θα επιτρέπονται εύκολες μετακινήσεις εργαζομένων ανά την περιφέρεια για να καλύπτουν τα κενά που θα συνεχίζουν να υπάρχουν και η «από τα πάνω» λήψη αποφάσεων από έναν φορέα εξουσίας προς τις εποπτευόμενες δομές του χωρίς να δίνεται η απαραίτητη έμφαση στις γεωγραφικές και ταυτοτικές ιδιαιτερότητες της κάθε δομής και των ληπτών υπηρεσιών τους και χωρίς να προβλέπεται η ύπαρξη ή δημιουργία των απαραίτητων δομών διασύνδεσης για τη βελτίωση των παρεχόμενων υπηρεσιών.
Στο νομοσχέδιο γίνεται ακόμη λόγος για διαφάνεια και έλεγχο όλων των φορέων υπό ΔΣ που θα ορίζει η κυβέρνηση και για «Πληροφοριακό Σύστημα Επιδημιολογικής Επιτήρησης και Θεραπευτικής Διαχείρισης» για την πορεία των διαγνώσεων, τη διάρκεια νοσηλειών, τη λήψη φαρμακευτικής αγωγής κλπ, παρουσιάζοντας τα ως εκσυγχρονιστικές και προοδευτικές πολιτικές. Γίνεται ξεκάθαρο από τη χρήση και μόνο των όρων «έλεγχος», «επιτήρηση» και «διαχείριση» το συγκεντρωτικό μοντέλο που προωθεί η κυβέρνηση με στόχο την περιστολή της ατομικής και συλλογικής ελευθερίας και ιδιαίτερα, την ολοκλήρωση της αυταρχικής διαχείρισης της ζωής των κοινωνικά απενταγμένων.
Πρόκειται λοιπόν για ένα νομοσχέδιο που όπως φαίνεται στοχεύει απλώς στη διοικητική και οργανωτική «μεταρρύθμιση» και όχι σε μία ουσιαστική μεταρρύθμιση στον χώρο της ψυχικής υγείας και απεξάρτησης για τις εργαζόμενες/ους και λήπτες/τριες των υπηρεσιών. Τα πραγματικά προβλήματα του τομέα είναι άλλα: είναι η υποχρηματοδότηση, η υποστελέχωση, οι υποβαθμισμένες συνθήκες εργασίας και περίθαλψης και η στοχευμένη απουσία ολιστικών προσεγγίσεων που βάζει στο επίκεντρο και εκκινά από τους ανθρώπους που βιώνουν ψυχικό πόνο. Ως ζητούμενο, επομένως, δεν τίθεται η βελτίωση της λειτουργίας των υπαρχουσών δομών και η δημιουργία νέων, που θα ενισχύουν το σύστημα ψυχικής υγείας και απεξάρτησης, αλλά η «μείωση της βλάβης», που θέλει τους ανθρώπους απλά λειτουργικούς και όχι ενεργούς και πραγματικά ελεύθερους μέσα στην κοινωνία.
Η αναφορά στην ψυχιατρική μεταρρύθμιση από μια κυβέρνηση που απαξιώνει με κάθε τρόπο την ανθρώπινη ζωή (βλέπε την τραγική υποβάθμιση του ΕΣΥ ή τις μαζικές δολοφονίες στα Τέμπη και στην Πύλο) και αντιμετωπίζει κάθε κοινωνικό ζήτημα με όρους καταστολής («Νόμος και Τάξη»), είναι εντελώς προσχηματική και κυνική. Ενδεικτικά, αναρωτιόμαστε πώς η κυβέρνηση θα καταφέρει τη μείωση της (ακούσιας ή μη) νοσηλείας και τη βελτίωση της ποιότητας ζωής των ληπτών υπηρεσιών ψυχικής υγείας και απεξάρτησης ενώ γνωρίζουμε ότι με τις πολιτικές της στρατηγικές προκρίνει τα κυρίαρχα ιατροκεντρικά και βιολογικής προσέγγισης μοντέλα αδιαφορώντας για τους ψυχοκοινωνικούς παράγοντες που συνοδεύουν τα ζητήματα της ψυχικής υγείας και εξάρτησης.
Υποστηρίζουν επίσης προσχηματικά και κυνικά ότι με το νέο νομοσχέδιο θα οριοθετήσουν τη μέχρι τώρα ανεξέλεγκτη λειτουργία των ιδιωτικών φορέων για την αντιμετώπιση των εξαρτήσεων. Ξέρουμε όμως καλά ότι μόνος στόχος της είναι να ανοίξει τον δρόμο σε ιδιώτες και ΜΚΟ να αλωνίζουν χωρίς εμπόδια σε όλες τις δομές και τα πεδία που αφορούν την ψυχική υγεία και απεξάρτηση.
Αντιλαμβανόμαστε συνεπώς ότι στην πραγματικότητα η κυβέρνηση στοχεύει στη διάλυση του Δημόσιου Τομέα της Ψυχικής Υγείας και Απεξάρτησης, προωθεί την ομογενοποίηση των θεραπευτικών προσεγγίσεων (στεγνά - μη στεγνά προγράμματα) ακυρώνοντας την αυτονομία και φιλοσοφία του κάθε φορέα και ανοίγει την πόρτα στον ιδιωτικό τομέα - όπως ακριβώς οι πολιτικές που εφαρμόζει στον τομέα της Υγείας αποσκοπούν στην ουσία στην ιδιωτικοποίηση του ΕΣΥ και την ενίσχυσης της «επιχειρηματικής πρωτοβουλίας».
Αποτέλεσμα όσων αναφέρθηκαν αποτελεί η μείωση της πρόσβασης και ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών στους μέχρι τώρα λήπτες/τριες τους, στο ήδη υποστελεχωμένο και υποχρηματοδοτούμενο σύστημα Ψυχικής Υγείας στην Ελλάδα, τη διαχείριση της ανθρώπινης ζωής με όρους κόστους - οφέλους, την απουσία κοινοτικής και εξατομικευμένης παρέμβασης και αξιοπρεπών συνθηκών περίθαλψης.
Με αυτόν τον τρόπο η κυβέρνηση στοχοποιεί τους ανθρώπους που αντιμετωπίζουν ζητήματα ψυχικής υγείας και εξάρτησης και τους εργαζόμενους και εργαζόμενες στον χώρο, χωρίς φυσικά να αναλαμβάνει καμία ευθύνη για τον ρόλο της στη διαιώνιση των ζητημάτων αυτών, καθότι συνδέονται άμεσα με την ανεργία, τη φτωχοποίηση, την εντεινόμενη εργασιακή εκμετάλλευση, τους κοινωνικούς αποκλεισμούς κλπ, όλα παράγωγα των πολιτικών που η ίδια επιλέγει να εφαρμόζει.
ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΟΥΝ ΤΑ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΑ ΠΟΥ ΚΑΤΑΠΑΤΟΥΝ ΤΑ ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ & ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΠΡΟΩΘΟΥΝ ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΔΗΜΟΣΙΕΣ, ΚΟΙΝΟΤΙΚΕΣ & ΠΟΙΟΤΙΚΕΣ ΔΟΜΕΣ ΥΓΕΙΑΣ, ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΠΑΙΔΕΙΑΣ, ΠΡΟΣΒΑΣΙΜΕΣ ΣΕ ΟΛΟΥΣ/ΕΣ
Σωματείο Βάσης Εργαζόμενων στο Χώρο της Ψυχικής Υγείας και της Κοινωνικής Πρόνοιας (ΣΒΕΨΥΚΟΙ)
E-mail επικοινωνίας: psyxoswmateio@riseup.net
