Δευτέρα 22 Ιουλίου 2024 στις 19.30
Ερημοποίηση
Ιούλιος -- Αύγουστος 2024, Αθήνα: μια σειρά λέξεων και αριθμών που είναι
αρκετά δύσκολο να διαβαστούν στη σειρά και να μην προκαλέσουν
εκνευρισμό, ιδρώτα, αναστεναγμούς. Εμείς ξεμείναμε εδώ, εργαζόμαστε
εδώ, αγχωνόμαστε με τις καλοκαιρινές κατασταλικές επιχειρήσεις και
αγριοκοιτάζουμε τουρίστες, ενώ συνεχίζουμε τις συλλογικές μας
διαδικασίες.
Για την προστασία των τόπων μας, αλλά και για την ενδυνάμωση και
πληροφόρησή μας, σκεφτήκαμε να ανοίξουμε έναν κύκλο "καφενείων"- χωρίς
αυστηρή συχνότητα. Για αρχή, την Δευτέρα 22/07 στις 19:30
συναντιόμαστε στο Αυτοδιαχειριζόμενο Κυλικείο Νομικής και πίνοντας κάτι
δροσερό θα προσεγγίζουμε ένα πρώτο ζήτημα σε μια ανοιχτή συζήτηση… και
όχι μόνο "συζήτηση", αλλά ακόμα και μέσω του σκίτσου, της φωτογραφίας,
του κολάζ κ.α.
Ως ευρύτερη θεματική προτείνουμε την "Ερημοποίηση", αφού είναι ένα
φαινόμενο που μας απασχολεί πολύ- ειδικά μετά τις πλημμύρες στη Θεσσαλία
και τη διαδοχική αποξήρανση της γης, αλλά και εξαιτίας εντατικής
ανθρωπονετρικής γεωργίας. Όμως, με όχημα αυτή την έννοια, μπορούμε
επίσης να μιλήσουμε γενικότερα για το νερό, για την έλλειψή του στα
νησιά και πώς αυτό συνδέεται με τον τουρισμό και τις βίλες με πισίνες.
Επίσης, η ερημοποίηση συνδέεται με τις πυρκαγιές που κατακαίουν χιλιάδες
στρέμματα και αφανίζουν οικοσυστήματα. Ακόμα, με την λέξη
"ερημοποίηση", μας έρχεται στον νου η συγκέντρωση των ανθρώπων στις
πόλεις και η εγκατάλειψη οικισμών της υπαίθρου. Στις μεν πόλεις, η
εμπορευματική άλωση των γειτονιών αποτελεί μια μορφή ερημοποίησης τους,
αφού τις απονεκρώνει και ομογενοποιεί. Σε αυτές τις πόλεις μερικές πρώην
καταλήψεις μένουν άδεια ντουβάρια, κενά από ανατρεπτικά όνειρα και
πράξεις, ερημωμένα από ζωή. Παράλληλα, τρέχει το κρατικό σχέδιο
"ερημοποίησης" των πανεπιστημίων από πολιτικό λόγο και δράση, ώστε από
σημεία συνάντησης και ζύμωσης να μετατραπούν σε ερήμους
εντατικοποιημένης αυτο-επένδυσης των φοιτητ(ρι)ων και εφοδιασμού του
κεφαλαίου.
Παράλληλα, μερικές ερωτήσεις που θέτουμε ως ιδέες για αντι-καλοκαιρινή
συζήτηση σε σχέση με την ερημοποίηση των πόλεων μέσω της διάλυσης των
καταλήψεων:
1. Είναι η ξεκούραση στο πλαίσιο διακοπών ένα σχήμα ζωής που έχουμε
αφομοιώσει- συνηθίσει χωρίς κριτική, επαναλαμβάνοντάς το από την
οικογενειακή παράδοση του "εξοχικού" μέχρι το "ελεύθερο κάμπινγκ";
2. Ποιες ανάγκες μας αντανακλώνται στην καλοκαιρινή φυγή από την
πόλη και πώς οι επιθυμίες μας γίνονται εμπορεύματα αντί για όπλα;
3. Θα μπορούσε η παραμονή - επιμονή στην πόλη να είναι (καλοκαιρινή)
επιλογή; Ή θα ήταν μια εξαναγκαστική στράτευση που θα μας καταπίεζε
ασφυκτικά;
4. Μπορούμε να πάρουμε "ρεπό" από την πολιτικοποίηση; Πρέπει να
είμαστε συνεχώς πολιτικά διαθέσιμα;
5. Στους τόπους διακοπών είμαστε απλά περαστικά μέσα στην ομορφιά
της φύσης ή μπορούμε να εμπλακούμε περισσότερο μαζί της;
Θα τολμήσουμε να κλείσουμε με μια παρατήρηση που μοιάζει ρομαντική, αλλά
τολμάμε ξεδιάντροπα : στην ξηρότερη έρημος της Γης, την Ατακάμα στη
Χιλή, κάποιες απροσδόκητες ισχυρές βροχές "ξύπνησαν" σπόρους που
κοιμόντουσαν καιρό … και τώρα
η έρημος έχει ανθίσει
Τσουκνίδες, αναρχική συλλογικότητα για την ολική απελευθέρωση