Τετάρτη 26 Ιουνίου 2024 στις 21.00
Προβολή ντοκιμαντέρ: Ο Θάλαμος Προβολής
Τετάρτη 26 Ιουνίου στις 21:00
«Ο Θάλαμος Προβολής» (The Viewing Booth), ντοκυμαντέρ, 2019, 70 λεπτά
Σκηνοθεσία: Ra'anan Alexandrowicz
Ηθοποιοί: (αυτοπροσώπως) Maia Levy
Ο "Θάλαμος προβολής" είναι ένα ντοκιμαντέρ που εξερευνά έναν χώρο φαινομενικά εκτός ορίων στον κινηματογράφο - την εσωτερική εμπειρία του θεατή - και με την εξαιρετική ιδιαιτερότητα να βάζει το ζήτημα της πρόσληψης του πολέμου ως εικόνας και πληροφορίας καθώς και της αλληλεπίδρασής τους με το σύστημα των πεποιθήσεων και των αντιλήψεών μας ως «παρατηρητών». Ο Ισραηλινός σκηνοθέτης Ra'anan Alexandrowicz συγκεντρώνει βίντεο στο διαδίκτυο που απεικονίζουν τη σκληρή πραγματικότητα της παλαιστινιακής ύπαρξης στη Χεβρώνα της Δυτικής Όχθης, κάτω από την ισραηλινή στρατιωτική κυριαρχία. Στη συνέχεια, δείχνει αυτό το βίντεο σε Αμερικανούς φοιτητές και βιντεοσκοπεί τις αντιδράσεις τους, εστιάζοντας σε μία από αυτές, τη Μάγια Λέβι, μια ενθουσιώδη υποστηρίκτρια του Ισραήλ. Έξι μήνες αργότερα, ο Alexandrowicz προσκαλεί την Μάγια Λέβι να παρακολουθήσει περισσότερα πλάνα. Αυτή τη φορά, η Μάγια βλέπει μονταρισμένα πλάνα της ίδιας ενώ παρακολουθούσε τις εικόνες της κατοχής. Δίνει τότε μια αναστοχαστική ανάλυση του προηγούμενου σχολίου της, προσφέροντας έναν προβληματισμό σχετικά με την αντίληψη και το πώς βλέπουμε τα γεγονότα μέσα από το φίλτρο των δικών μας προκαταλήψεων.
Ενάντια στον πόλεμο και ό,τι τον γεννάει
Πιστεύουμε, και ίσως αυτό δεν είναι κοινότοπο, ότι ο πόλεμος ούτε έχει μια μόνο μορφή ούτε είναι ένα φυσικό φαινόμενο που "χτυπά" τις κοινωνίες διαχρονικά. Δημιούργημα είναι των κοινωνιών των ίδιων, των αντιθέσεων, των διαχωρισμών και των αντιφάσεών τους. Αλλά ακόμα σημαντικότερο, όλες αυτές οι "μάστιγες" έχουν επίσης βαθύτερη ρίζα: την εμμονή κομματιών της κοινωνίας να συντηρούν και να αναπαράγουν με κάθε τρόπο τις εξουσίες τους πάνω στην κοινωνία συνολικά.
Εν ολίγοις, θεωρούμε ότι ο πόλεμος δεν είναι απόρροια μιας "αδελφοκτόνας" ροπής ή αδυναμίας, γιατί απλούστατα οι κοινωνίες δεν υπήρξαν, τουλάχιστον όσο ξέρουμε, κοινωνίες "αδελφικές" αλλά πεδία κάθε λογής ανταγωνισμού και ανελευθερίας. Και αυτό για να αλλάξει σημαίνει ότι θα πρέπει να ξεριζωθεί η πηγή αυτών των ανταγωνισμών και των διαχωρισμών, δηλαδή η ίδια η δίψα για επιβολή, έλεγχο και εξουσία "ανθρώπων σε ανθρώπους".
Με αυτόν τον αντιπολεμικό κύκλο προβολών θέλουμε να συμβάλουμε στο κέντρισμα μιας εγρήγορσης καθώς τα "τύμπανα του πολέμου" - κατά το γνωστό κλισέ - δυναμώνουν διαρκώς, χωρίς όμως να γλιστρήσουμε στο συνηθισμένη οπτική που θέλει να βλέπει τον πόλεμο (και τον μη πόλεμο) σε ένα γενικά "ανθρωπολογικό" πλαίσιο, αγνοώντας τους διαχωρισμούς και την ανελευθερία που οι τάσεις κυριαρχίας μέσα στις κοινωνίες γεννούν.
Θέλουμε ακόμα να αναδείξουμε τις πολλαπλές όψεις του πολέμου όπως αυτός μαίνεται είτε σε καιρούς "ειρήνης" είτε σε καιρούς "κανονικού" πολέμου. Γιατί οι δύο αυτές όψεις πολεμικής κανονικότητας είναι οργανικά δεμένες. Η "κλαγγή των όπλων" έρχεται στον απόηχο του παροξυσμού της φτώχειας, της απονοηματοδότησης της ζωής για τους πολλούς, τους καταπιεσμένους. Αυτοί καλούνται να γίνουν το "κρέας στα κανόνια" των στρατηγών, είτε αυτών με τα χακί είτε αυτών με τα κοστούμια.
Για να μην φτάσουμε εκεί πρέπει να στοχαστούμε και αναστοχαστούμε βαθιά πάνω στην πραγματικότητα της διαρκούς απαξίωσης της ζωής των πολλών, που θέλει να εμφανίζεται ως "κανονικότητα" μέσα σε ένα περιβάλλον αχαλίνωτου φασιστικού, ρατσιστικού, πολεμοχαρούς παραληρήματος. Και όχι απλά να στοχαστούμε, αλλά αυτός ο στοχασμός να χαλυβδώσει αντιστάσεις ανυποχώρητες και αποτελεσματικές στην επέλαση του ζόφου.
Συνέλευση Άλσους Παγκρατίου _ alsospagkratiou.wordpress.com