kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Συγκεντρωση αλληλεγγυης στους 9 επιζησαντες της Πυλου

Αλληλεγγύη στους 9 μετανάστες που δικάζονται στις 21/05 με την κατηγορία της διακίνησης

Σχεδόν έναν χρόνο μετά τη δολοφονία 600 και πλέον μεταναστ(ρι)ών από το Eλληνικό Λιμενικό στην Πύλο, θα ξεκινήσει η δίκη των 9 Αιγυπτίων μεταναστών που είναι προφυλακισμένοι από την πρώτη ημέρα του συμβάντος, με κατηγορίες για παράνομη διακίνηση και πρόκληση ναυαγίου. Επειδή είναι η πρώτη δίκη που σχετίζεται με το κρατικό έγκλημα της Πύλου, η δίκη των 9 αποτελεί μια κομβική στιγμή του αγώνα για δικαιοσύνη στους νεκρούς και για τον τερματισμό των δολοφονικών πρακτικών επαναπροώθησης και συνοριακής βίας γενικότερα.

- open assembly against pushbacks and border violence

Στις 14 Ιουνίου του 2023, αλιευτικό πλοίο στο οποίο επέβαιναν πάνω από 700 ανθρώποι, βυθίστηκε ανοιχτά της Πύλου. Μόλις 104 από αυτούς διασώθηκαν. Το έγκλημα αυτό δεν συνιστά κάποια εξαίρεση. Είναι άλλο ένα θανατηφόρο αποτέλεσμα της πολιτικής των κλειστών συνόρων που ακολουθεί εδώ και χρόνια το ελληνικό κράτος και η Ευρωπαϊκή Ένωση. Τα pushbacks (επαναπροωθήσεις) σε Αιγαίο και Έβρο, η δράση του Λιμενικού και της συνοριοφυλακής έχουν ως αποτέλεσμα θανάτους μεταναστριών σε εβδομαδιαία βάση, είτε άμεσα, εγκαταλείποντας τους ανθρώπους μεσοπέλαγα σε σωσίβιες λέμβους ή σε πλωτές βάρκες δίχως μηχανή, είτε έμμεσα, ωθώντας τους μετανάστες να πάρουν μεγάλα ρίσκα, επιλέγοντας δύσκολες διαδρομές και περάσματα ώστε να αποφύγουν τις επαναπροωθήσεις.

Σύμφωνα με τις καταθέσεις των επιζώντων, το ναυάγιο προκλήθηκε από το Ελληνικό Λιμενικό στην προσπάθειά του να προβεί σε ακόμια επαναπροώθηση, ρυμουλκώντας το αλιευτικό προς την Ιταλία, ώστε οι διασωθέντες μετανάστες να οδηγηθούν εκεί και όχι στην Ελλάδα. Η προσπάθεια ρυμούλκησης ήταν αυτή που αποσταθεροποίησε το πλοίο. Οι προσπάθειες συγκάλυψης των ελληνικών αρχών έχουν αποδομηθεί με ντοκουμέντα από μεγάλα ξένα μέσα ενημέρωσης (όπως οι Washington Post, New York Times κ.ά.), μέχρι και από την ίδια την Frontex. Το ελληνικό κράτος και η δικαιοσύνη του, πέραν του ρεσιτάλ κακοδικιών (άρνηση εξέτασης των κινητών των επιζώντων, copy-paste ψευδείς καταθέσεις κ. λπ.) που λαμβάνουν χώρα για να απεκδυθεί το τελευταίο την ευθύνη του μαζικού εγκλήματος, επιστράτευσε άμεσα μια από τις κλασικές του τεχνικές. Το αφήγημα περί «διακινητών». Διά στόματος πρωθυπουργού απέδωσε την ευθύνη σε «καθάρματα διακινητές». Ταυτόχρονα, 9 επιζήσαντες βρέθηκαν να κατηγορούνται ως διακινητές. H επιχείρηση συγκάλυψης περνά μέσα από την καταδίκη των 9, ώστε το αφήγημα περί της ενοχής και της ευθύνης των διακινητών να τεθεί σε λειτουργία στο πρόσωπο κάποιων αποδιοπομπαίων τράγων και να συγκαλυφθεί έτσι η δολοφονική δράση του Λιμενικού.

Η αυθαίρετη σύλληψη μεταναστ(ρι)ών με την απόδοση της κατηγορίας του διακινητή αποτελεί συνηθισμένη πρακτική του ελληνικού κράτους τα τελευταία χρόνια. Ο σχετικός νόμος ποινικοποιεί την ίδια τη μετακίνηση, καθώς δεν κάνει διαχωρισμό μεταξύ ατόμων που αποκτούν κέρδος μεταφέροντας μετανάστες και ατόμων που απλώς οδηγούν αμάξια ή βάρκες (που συνήθως είναι απλώς μετανάστες που αναλαμβάνουν να οδηγήσουν ένα όχημα). Στις περιπτώσεις δε που δεν υπάρχει, ή δεν μπορεί να βρεθεί οδηγός, συλλαμβάνεται κόσμος εντελώς αυθαίρετα. Η διαδικασία συνεχίζεται συνήθως με ανακρίσεις δίχως κατάλληλη διερμηνεία, πλαστές καταθέσεις και ολιγόλεπτες δίκες-παρωδίες, και καταλήγει σε ποινές δεκαετιών και πρόστιμα εκατοντάδων χιλιάδων. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα το 20% των φυλακισμένων στην Ελλάδα να αντιμετωπίζουν την κατηγορία του διακινητή (πάνω από 2.100 άτομα), 88% των οποίων είναι μετανάστες.

Το ελληνικό κράτος αξιοποιεί το αφήγημα περί διακίνησης για να δικαιολογήσει και να συνεχίσει ακάθεκτα τις δολοφονικές του πρακτικές στα σύνορα. Η ευθύνη για τους εκατοντάδες θανάτους που άμεσα ή έμμεσα οφείλονται στη δράση του Λιμενικού και της συνοριοφυλακής αποδίδεται σε φανταστικούς διακινητές. Μετανάστες που υφίστανται αυτές τις ίδιες πρακτικές βαφτίζονται αυθαίρετα διακινητές, ώστε στα σώματά τους να ενσαρκωθεί και να διατρανωθεί το αφήγημα των ελληνικών αρχών. Ταυτόχρονα με αυτόν τον τρόπο επαινείται και δοξάζεται η δολοφονική δράση των σωμάτων ασφαλείας, στο όνομα ενός πολέμου απέναντι σε έναν φανταστικό και κατασκευασμένο εχθρό. Ενίοτε με την υπόνοια ότι ο εχθρός αυτός αποτελεί κομμάτι του τουρκικού παρακράτους και η μετανάστευση αποτελεί κάποιου είδους όπλο-εθνικό κίνδυνο.

Όλη αυτή η προπαγάνδα αναπαράγει και βασίζεται στην, δυστυχώς, βαθιά ριζωμένη, κοινωνική αντίληψη που θέλει τις μετανάστριες να δρουν ως άβουλα αντικείμενα. Σε αυτό συνιστά την απανθρωποποίησή τους. Ενώ αυτές είναι που επιθυμούν να μετακινηθούν προς την Ευρώπη, παρουσιάζονται στην καλύτερη ως άβουλα θύματα των διακινητών, στη χειρότερη ως όπλα εχθρικών για το έθνος δυνάμεων. Ενάντια σε αυτές είναι που διεξάγει πόλεμο το ελληνικό κράτος στα σύνορα, με πρακτικές που αποτελούν κομμάτι μιας συνολικότερης πολεμικής διαχείρισης που περιλαμβάνει στρατόπεδα συγκέντρωσης, κοινωνικό αποκλεισμό και άγρια εργασιακή εκμετάλλευση σε καθεστώς ομηρίας. Και ενώ η αναπαράστασή τους ως ενός εχθρού-απειλής είναι σαφώς ρατσιστική, η αφ' υψηλού τους αναπαράσταση ως θύματα-αντικείμενα αποτελεί μια επίσης ρατσιστική εναλλακτική που αποτρέπει οποιαδήποτε ταύτιση, υπονομεύοντας έτσι δυνατότητες ουσιαστικής και μακροπρόθεσμης αλληλεγγύης· ενώ παράλληλα, διευκολύνει την βάρβαρη πολεμική του κράτους απέναντι στις μετανάστριες, η οποία με τη σειρά της αναπαράγει διευρυμένα τις διαφόρων μορφών ρατσιστικές αντιλήψεις και συμπεριφορές στους κόλπους της κοινωνίας.

Εμείς από τη μεριά μας θέλουμε να σταθούμε απέναντι τόσο στις δολοφονικές πρακτικές του ελληνικού κράτους όσο και στον κοινωνικό ρατσισμό, που αλληλοτροφοδοτούνται παράγοντας μια όλο και πιο εκφασισμένη κοινωνία. Όχι για να γίνουμε σωτήρες κάποιων ανήμπορων θυμάτων. Αλλά γιατί μια κοινωνία που παρακολουθεί δίχως αντίδραση -σαν κάτι φυσικό, αν όχι θεμιτό- το κράτος να δολοφονεί εκατοντάδες ανθρώπους, δέχεται με αδράνεια την κοινωνική, αν όχι φυσική, εξόντωση κάθε ομάδας που κρίνεται ότι περισσεύει. Είτε μιλάμε για τ@ διαφορετικ@ κάθε είδους, είτε για άνεργους, είτε για απολυμένες, είτε για όσες σηκώνουν κεφάλι. Πρόκειται για μία κανιβαλιστική πραγματικότητα που επιβιώνουν οι εκάστοτε ισχυροί. Απέναντι σε αυτή τη ζοφερή, σάπια προοπτική που ήδη ως ένα βαθμό βιώνουμε, να παλέψουμε για μια κοινωνία αλληλεγγύης μεταξύ των καταπιεσμένων. Με κοινούς αγώνες ντόπιων προλετάριων, μεταναστριών, Ρομά και όσων γενικά περισσεύουν, να ξαναβρούμε την αξιοπρέπειά μας και να κάνουμε καλύτερες τις ζωές μας.

Καμιά ποινή για τους 9 επιζήσαντες μετανάστες· άμεση απελευθέρωσή τους.

Ελευθερία σε όλους τους μετανάστες και τους αλληλέγγυους που βρίσκονται στις ελληνικές φυλακές με την κατηγορία περί διακίνησης.

Να σταματήσουν οι επαναπροωθήσεις και οι δολοφονίες στα σύνορα.

Με κοινούς αγώνες ντόπιων-μεταναστ(ρι)ών να σταθούμε απέναντι στις πολιτικές κοινωνικού αποκλεισμού που επιβάλλει το ελληνικό κράτος αλλά και στον κοινωνικό ρατσισμό που τις καθιστά εφικτές.

Stop war on migrants

[ fb page: https://www.facebook.com/StopWarOnMigrants ]

Συγκέντρωση αλληλεγγύης στους 9 επιζήσαντες της Πύλου που κατηγορούνται για διακίνηση

Σχεδόν έναν χρόνο μετά από τη μαζική κρατική δολοφονία στα ανοιχτά της Πύλου όπου το ελληνικό λιμενικό σκότωσε επιβεβαιωμένα τουλάχιστον 600 μετανάστ(ρι)ες ξεκινάει στις 21/05 το δικαστήριο των 9 επιζώντων μεταναστών που κατηγορούνται για διακίνηση. Πρόκειται για μία πάγια τακτική του ελληνικού κράτους, να διαλέγει κάποιους από τους ίδιους τους επιζώντες και να τους φυλακίζει με την κατηγορία της "διακίνησης" σε μία προσπάθεια να βρει αποδιοπομπαίους τράγους, να επιρρίψει ευθύνες αλλού, δημιουργώντας την εικόνα των σατανικών μεταναστών διακινητών που βάζουν σε κίνδυνο τη ζωή των υπόλοιπων μεταναστών. Στις 21/05 λοιπόν ξεκινάει το δικαστήριο 9 μεταναστών οι οποίοι πέρα από το ότι δέχτηκαν μια δολοφονική επίθεση από το ελληνικό κράτος, βρέθηκαν κατηγορούμενοι για το έγκλημα.

Το ελληνικό κράτος έχει κηρύξει ανοιχτά πόλεμο εναντίον των μεταναστριών εδώ και χρόνια. Κατασκευάζει την εικόνα τους άλλοτε ως θύματα και άλλοτε ως εισβολείς. Τις σκοτώνει στα ανοιχτά του αιγαίου. Τους κλείνει φυλακή για διακίνηση. Και άμα δε καταφέρει με κάποιον από αυτούς τους τρόπους να τους εξοντώσει, φροντίζει να τους εκτοπίσει σε camps εκτός των πόλεων ή να δημιουργήσει σύνορα ακόμα και εντός τους. Η αντίσταση στην αντιμεταναστευτική πολιτική περνάει μέσα από τη συνάντηση και τη δημιουργία κοινών αγώνων ντόπιων μεταναστών, ώστε να τσακίσουμε τα σύνορα εντός και εκτός των πόλεων μας, με βάση όσα έχουμε κοινά: την επιθυμία και επιμονή για μία διαφορετική ζωή.

ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ 9 ΕΠΙΖΩΝΤΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΠΟΥ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΝΤΑΙ ΓΙΑ ΔΙΑΚΙΝΗΣΗ

ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΤΑ PUSHBACKS -ΝΑ ΑΝΟΙΞΟΥΝ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ΤΩΡΑ

ΝΤΟΠΙΕΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΕΣ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΜΑΖΙ

Συγκέντρωση αλληλεγγύης στις 20/05 19:00 Καμάρα

Πορεία για τον έναν χρόνο από την Πύλο στις 14/06 19:00 Αγ.Βενιζέλου

Κατάληψη Φάμπρικα Υφανέτ

Την Τρίτη, 21 Μαϊου ξεκινάει στην Καλαμάτα η δίκη 9 εκ των επιζήσαντων μεταναστών του ναυαγίου της Πύλου, οι οποίοι κατά απόλυτη αντιστροφή της πραγματικότητας βρίσκονται στο εδώλιο του κατηγορουμένου. Το ελληνικό κράτος διέπραξε στις 14/6/2023 στην Πύλο ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματά του, τον μαζικό φόνο, τουλάχιστον, 600 μεταναστ(ρι)ών. Η δολοφονία αυτή είναι αποτέλεσμα της αντιμεταναστευτικής πολιτικής του ελληνικού κράτους η οποία παίρνει τη μορφή ενός ανοιχτού πολέμου που έχει κηρύξει στους μεταναστευτικούς πληθυσμούς εδώ και πολλά χρόνια. Οι περαιτέρω λεπτομέρειες του γεγονότος που ήρθαν στη δημοσιότητα απλώς κάνουν πιο συγκεκριμένο τον ενεργό ρόλο του λιμενικού και σε αυτό το "ναυάγιο-τραγωδία". Οι 104 επιζήσαντες/σες του ναυαγίου μεταφέρθηκαν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Μαλακάσα II. Σε μια προσπάθεια δημιουργίας αποδιοπομπαίων τράγων και μετακύλισης των ευθυνών του, το κράτος άσκησε κακουργηματική δίωξη σε 9 Αιγύπτιους επιζήσαντες του ναυαγίου, κατηγορώντας τους για παράνομη διακίνηση και πρόκληση ναυαγίου. Οι 8 εξ αυτών κρατούνται στη φυλακή του Ναυπλίου και ο ένας στη φυλακή της Αυλώνας.

Η κατασκευή της κατηγορίας της "διακίνησης μεταναστών" αποτελεί κομμάτι της νομικής οχύρωσης του ελληνικού κράτους για τις πολλαπλές φυλακίσεις μεταναστών χωρίς αιτία. Πάνω από 2.000 άνθρωποι βρίσκονται στις ελληνικές φυλακές με την κατηγορία της διακίνησης μεταναστών, συνιστώντας έτσι την 2η μεγαλύτερη κατηγορία φυλακισμένων στη χώρα. Παράλληλα, σύμφωνα με πολλαπλές μαρτυρίες μεταναστών που περνάν τα σύνορα, είναι σύνηθες όποιο άτομο βρίσκεται στο τιμόνι είτε του οχήματος είτε της βάρκας, άλλες φορές όποιος γνωρίζει αγγλικά και άλλοτε ο πατέρας της οικογένειας να κατηγορείται αυτομάτως, λόγω των παραπάνω συνθηκών, για τη "διακίνηση" των υπολοίπων ή και της ίδιας του της οικογένειας. Ουσιαστικά, ο τρόπος με τον οποίο κατηγορεί ανθρώπους ως διακινητές το ελληνικό κράτος, συνιστά ιδιώνυμο κατά της ίδιας της κίνησης των μεταναστ(ρι)ών.

Η αντικειμενοποίηση και η απανθρωποποίηση των μεταναστριών αποτελεί μία συνεχή διαδικασία. Τα πολιτικά προσωπεία του ελληνικού κράτους αλλάζουν, αλλά η πλήρης εκμετάλλευση που φτάνει πολλές φορές σε εξολόθρευση, παραμένει αμετάβλητη. Από την διαχείριση του ΣΥΡΙΖΑ, που επέκτεινε το σύστημα των στρατοπέδων συγκέντρωσης, που αύξησε τις επαναπροωθήσεις (2017), που σκότωνε ¨ανθρωπιστικά" και μετέτρεψε σε μπίζνα των ΜΚΟ μέχρι και την αλληλεγγύη, μέχρι την διαχείριση της ΝΔ με ανοιχτά πολεμικές επιχειρήσεις κατά των μεταναστ(ρι)ών και μαζικές δολοφονίες, η αντιμετώπιση των μεταναστών ως πλεονάζωντος πληθυσμού είναι απόλυτη. Με την κήρυξη κατάστασης εκτάκτου ανάγκης στα σύνορα το 2020 και τις ευλογίες όλων των δυνάμεων του κοινοβουλίου (και μη) είδαμε τους μετανάστες να χαρακτηρίζονται "εισβολείς", "πιόνια" σε γεωπολιτικούς ανταγωνισμούς και εν τέλει εχθρικά σώματα απέναντι στην εθνική κυριαρχία και το κράτος. Το έγκλημα στην Πύλο μαζί με τις δεκάδες χιλιάδες δολοφονίες, βασανισμούς και εκτοπίσεις μεταναστ(ρι)ών δεν είναι παρά η πρακτική της παραπάνω εθνικής θεωρίας. Το πολιτικό προσωπικό του ελληνικού κεφαλαίου πασχίζει με νύχια και με δόντια να αποκρύψει πως η εμπρόθετη κίνηση ανθρώπων προς μία καλύτερη ζωή, δηλαδή η μετανάστευση, συνέβαινε και θα συνεχίσει να συμβαίνει, όσο οι άνθρωποι παλεύουν να ξεφύγουν από τους πολέμους, την εξαθλίωση, τη δουλεία και τη φτώχεια.

Οι προσπάθειες του κράτους να καλύψει τα πολλαπλά του εγκλήματα κατά των μεταναστ(ρι)ών, να ρίξει στάχτη στα μάτια των "θεατών" και να αποδώσει τις ευθύνες του σε εννέα επιζήσαντες πρέπει να πέσουν στο κενό. Να αντιπαρατάξουμε την αλληλεγγύη μεταξύ ντόπιων εκμεταλλευόμενων και μεταναστών.

ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΣΤΟΥΣ 9 ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΕΠΙΖΗΣΑΝΤΕΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΙΚΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΠΥΛΟΥ

ΑΣΥΛΟ ΚΑΙ ΧΑΡΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΕΣ

ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΝΤΟΠΙΩΝ-ΜΕΤΑΝΑΣΤ(ΡΙ)ΩΝ

Ανάρες, ομάδα δράσης & αλληλεγγύης