kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Δραστηριότητες για παιδιά//Φεστιβάλ Κινηματογραφικών Ομάδων ΑΠΘ ΠΑΜΑΚ

Το 9ο Φεστιβάλ Κινηματογραφικών ΑΠΘ-ΠΑΜΑΚ απαρτιζόμαστε από ομάδες που σε εβδομαδιαία βάση μεταμορφώνουμε τους χώρους των σχολών μας σε αυτοσχέδιους διαδραστικούς κινηματογράφους. Πρόθεσή μας είναι να προάγουμε τη κοινωνικοποίηση, τον προβληματισμό και τη συζήτηση πάνω σε και με αφορμή τον κινηματογράφο. Όλα αυτά στο πλαίσιο ενός ανοιχτού πανεπιστημίου, προσβάσιμου σε όλα. Επανοικειοποιούμαστε, αναδημιουργούμε και επαναπλαισιώνουμε το εκπαιδευτικό, κοινωνικό και πολιτικό μας περιβάλλον μέσα από οριζόντιες, αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες και αυτοοργάνωση στη βάση. Απέναντι στην κλιμακούμενη καταστολή, τον κλοιό της αστυνομίας και των κρατικών μηχανισμών επιβολής και ελέγχου, αντιπαρατάσσουμε χώρους ελεύθερης, δημιουργικής και δυναμικής ζύμωσης, όπου η τέχνη και η πολιτική συνυπάρχουν συμβιωτικά, ως δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.

Η θεματική του φετινού Φεστιβάλ περιστρέφεται γύρω από το φαινόμενο του κατακερματισμού στη σύγχρονη κοινωνία, και το πώς αυτό επηρεάζει το άτομο τόσο σε προσωπικό, όσο και σε κοινωνικό επίπεδο. Παρατηρώντας το σήμερα, γινόμαστε μάρτυρες μιας ριζικής αλλαγής στον τρόπο που προσλαμβάνουμε τον κόσμο. Με όλα τα μεγάλα αφηγήματα της σήμερον ημέρας να διαψεύδονται το ένα μετά το άλλο, καλούμαστε να επανακαθορίσουμε το πώς αντιλαμβανόμαστε τη πραγματικότητα. Αυτό ,σε συνδυασμό με την όλο και αυξανόμενη τάση προς τον ατομικισμό, έχει σαν αποτέλεσμα το κάθε άτομο να απομονώνεται στη δικιά του υποκειμενική πραγματικότητα, αποκομμένο από οποιαδήποτε αίσθημα κοινότητας. Αυτές οι εσωτερικές αντιλήψεις δεν είναι ποτέ τελείως στέρεες, αλλά αναδιαμορφώνονται εκ νέου με κάθε μεταβολή ή διατάραξη της κοινωνικής πραγματικότητας.

Απέναντι σε αυτά τα φαινόμενα εμείς, ως φοιτητές, ενωνόμαστε για την δημιουργία ενός φεστιβάλ που έχει σκοπό την προώθηση μιας πολιτικής και καλλιτεχνικής ταυτότητας μέσω του σινεμά στην κοινότητα του πανεπιστημίου. Παρουσιάζεται μία φαινομενική ενότητα του ΑΠΘ ενώ στην πραγματικότητα οι χώροι του πανεπιστημίου που συλλογικοποιούν είναι υποβαθμισμένοι. Δεν γνωρίζουμε τους χώρους μας, δεν υπάρχει ένα ομογενές campus και η εντατικοποίηση της φοιτητικής ζωής προωθεί τον ατομικισμό και την απομόνωση. Οι μόνες δομές που προσπαθούν για την ομογένεια του κάμπους και την δημιουργία κοινότητας εκδιώχνονται και εκκενώνονται. Κόντρα στον όλο και αυξανόμενο κατακερματισμό του σύγχρονου καπιταλισμού, αντιτείνουμε ως κινηματογραφικές τη συλλογικοποίηση και την αυτό-οργάνωση, αποσκοπώντας στην δημιουργία εναλλακτικών χώρων κοινωνικοποίησης, συζήτησης και προβληματισμού, ανοιχτών και προσβάσιμων σε όλα.

Ραντεβού λοιπόν για μία εβδομάδα στις αίθουσες και τα γρασίδια…Σας περιμένουμε!

πηγή : email που λάβαμε στις 8 Μαΐου 19h