kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

[Θεσσαλονίκη] Αντιφασιστική συγκέντρωση

Κάλεσμα σε αντιφασιστική εργατική συγκέντρωση, Τρίτη 7/5 , Τσιμική με Γούναρη στις 11:00 πμ

Η επίθεση του κράτους στο προλεταριάτο, με την πλήρη υποτίμηση της ζωής και της εργασίας, με την ποινικοποίηση των ας εργασιακών και πολιτικών διεκδικήσεων, με τους αποκλεισμούς από την υγεία και τους ταξικούς φραγμούς στην παιδεία, δημιουργεί πρόσφορο έδαφος στους φασίστες και στους εθνικιστές να αποπροσανατολίσουν τις ευθύνες και να αλλάξουν τους ρόλους θύτη-θύματος στον κοινωνικό πόλεμο που μαίνεται. Έτσι, παρουσιάζουν ως θύμα όχι τον εργάτη, αλλά τα προνόμια που φέρει λόγω της εθνικότητάς του και λόγω του φύλου του. Οι έννοιες του έθνους και της Τάξης είναι μεταξύ τους αντιπαραθετικές, καθώς όσοι/ες προτάσσουν την φαντασιακή κοινότητα του έθνους ως "βαλλόμενη", αντιλαμβάνονται κοινά συμφέροντα μεταξύ ελλήνων αφεντικών και ελλήνων εργαζομένων. Παράλληλα παρουσιάζουν ως "θύτες" το πιο υποτιμημένο κομμάτι της εργατικής τάξης, τους μετανάστες, κλείνοντας το μάτι στην τεράστια εργασιακή εκμετάλλευση που δέχονται οι τελευταίοι από τα ντόπια αφεντικά, ενώ παράλληλα πολεμούν διαχρονικά με λύσσα τον εργατικό συνδικαλισμό, ως γνήσιοι υπέρμαχοι του κεφαλαίου. Οι ντόπιοι εκμεταλλευόμενοι οφείλουν να αντιληφθούν τα κοινά συμφέροντα που έχουν με τους προλετάριους μετανάστες/ριες και ότι αυτά έρχονται σε πλήρη αντιπαράθεση με εκείνα των αφεντικών. Άλλωστε τα παραδείγματα της δράσης των φασιστών σε χώρους εργασίας έχουν αποδείξει ιστορικά την απόλυτη ευθυγράμμισή τους με τους στόχους της αστικής τάξης. Στο πλαίσιο του ιστορικού τους ρόλου ως δεκανίκι της αστικής τάξης, οι φασίστες του ιερού λόχου, προσπαθούν να ξεπλύνουν της ευθύνες του έθνους-κράτους και να στρέψουν την προσοχή στην κατεύθυνση της εθνικής ενότητας, σε βάρος της ταξικής ενότητας. Για αυτό επιχειρούν να βγουν από τις τρύπες τους με την επωνυμία 4Ε, παραπέμποντας στους φασίστες της 3Ε, των οποίων η οργάνωση έκανε -μεταξυ άλλων- πογκρόμ στην εβραϊκή συνοικία Κάμπελ τον Ιούνιο του 1931, πυροβολούσε διαδηλωτές στις μεγάλες απεργίες των καπνεργατών τον Μάιο του 1936 και αποτελούσε στρατιωτικό παρακρατικό βραχίονα στη θεσσαλονίκη. Τα οργανωμένα κινήματα και ο κόσμος που φέρει ταξική αντιφασιστική συνείδηση δεν θα αφήσει χώρο δράσης στα τσιράκια των αφεντικών.

Ενάμιση αιώνα μετά την εξέγερση και την μεγάλη απεργία των εργατών στο Σικάγο, η κυριαρχία κράτους και κεφαλαίου μοιάζει αδιαμφισβήτητη. H ίδια η έννοια της εργατικής τάξης, και άρα του εν δυνάμει επαναστατικού υποκειμένου, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε ότι μεταβάλλεται στο πέρασμα των δεκαετιών. Το προλεταριάτο του 2024 δεν είναι το ομογενοποιημένο σύνολο του προηγούμενου αιώνα, με πολύ παρόμοιες συνθήκες εργασίας. Το επισφαλές εργασιακό περιβάλλον, τα ευέλικτα ωράρια, η εργασία ως freelancer σε διάφορες πολυεθνικές, οι ΄΄προνομιούχοι΄΄ εργάτες σε αντιδιαστολή με τους εργάτες στον πρωτογενή τομέα, που είναι κατά πλειοψηφία μετανάστες χωρίς εργασιακά δικαιώματα, συνθέτουν μία κατάσταση που διασπά το προλεταριάτο και καθιστά την οργάνωση και την αντεπίθεσή του δυσμενέστερη. Στη διελκυστίνδα μεταξύ αφεντικών και εργαζομένων άλλωστε το μόνο που μπορεί να ανατρέψει τους εις βάρος μας συσχετισμούς είναι οι αδιάλλακτοι μαχητικοί αγώνες. Ελλείψει αυτών, πλην εξαιρέσεων, βρισκόμαστε σε μια περίοδο συνεχιζόμενης απώλειας εργασιακών δικαιωμάτων, με σκληρή καταστολή οποιουδήποτε τολμήσει να αντισταθεί.

Τα μνημόνια ως δήθεν έξωθεν επιβαλλόμενη πολιτική (άρα απαλλαγή από την ευθύνη του κράτους, των διαχειριστών του και της εγχώριας αστικής τάξης) καθιέρωσαν εργασιακό μεσαίωνα, υπό το πρίσμα του εξορθολογισμού της ελληνικής οικονομίας. Η νομιμοποίηση τερατουργημάτων όπως ο υποκατώτατος μισθός, πάντα συνοδευόταν από παρανομοποίηση των κινητοποιήσεων και της συνδικαλιστικής δράσης. Η επόμενη μέρα φυσικά δεν βρήκε σε καλύτερη θέση τους καταπιεσμένους αφού, με διαχειριστή αυτή τη φορά την ΝΔ, οι χρόνιες επιδιώξεις της αστικής τάξης για περισσότερη ελαστικοποίηση, φαίνεται να έχουν βρει πρόσφορο έδαφος. Απελευθέρωση των απολύσεων, τέλος του πενθήμερου 8ώρου συνοδευόμενο από αστεία επιχειρήματα περί συναίνεσης των εργαζομένων, ειδικό καθεστώς εργασίας για μετανάστες εργάτες γης υπό την απειλή απέλασης, απαγόρευση των απεργιών και ψηφιακή κάρτα εργασίας είναι μόνο μερικές από τις τελευταίες μεταρρυθμίσεις του τελευταίου διαστήματος που έρχονται να προστεθούν σε μια μακρά λίστα καταγεγραμμένων εργατικών δολοφονιών.

Και όλα αυτά, αφενός στο βωμό της ανάπτυξης, δηλαδή της ανάγκης για περισσότερα κέρδη, αφετέρου των κρίσεων που δημιουργεί το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα, και μετά έρχεται να αντιμετωπίσει με την συμπίεση του σύγχρονου προλεταριάτου (τους εργαζόμενους, τους ανέργους, τις μετανάστριες και κάθε λογής αποκλεισμένων, καταπιεσμένων) όλο και χαμηλότερα. ΜΜΕ, κυβερνήσεις, κράτη και αφεντικά παρουσιάζουν τις εν λόγω κρίσεις σαν κάποιου είδους φυσικές καταστροφές που όλους μας πλήττουν και "όλοι μαζί" θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε "ενωμένοι". Είτε μιλάμε για την οικονομική κρίση του '08, είτε για την υγειονομική του covid-19, είτε για τις ενεργειακές, γεωπολιτικές κρίσεις που βιώνουμε στο σήμερα. Οι κρίσεις αυτές όχι μόνο δεν είναι τυχαίες κακοτοπιές αλλά αποτελούν απόρροια των ίδιων δομικών αντιφάσεων του συστήματος στο οποίο ζούμε, του καπιταλισμού.

Πάσα μία έχει καταλάβει πλέον ότι το κύμα ακρίβειας δεν είναι μια πρόσκαιρη κατάσταση ακρίβειας. Στην πραγματικότητα είναι μία οργανωμένη κάθετη ανατίμηση η οποία για ακόμη μια φορά και ειδικά στα ελληνικά δεδομένα ξεχωρίζει διακριτά τις τάξεις μειώνοντας στο ελάχιστο κοινωνικές ομάδες "μαξιλαράκια" να βρίσκονται στην θέση του καταπιεσμένου με ιδεολογία καταπιεστή. Να είναι σκλάβοι της ιδιοκτησίας τους και της καταναλωτικής τους μανίας. Από τις φοιτήτριες που δεν τα βγάζουν πέρα έχοντας να αντιμετωπίσουν τεράστιους λογαριασμούς, ενοίκια, και πανάκριβα είδη πρώτης ανάκης, τις εργατικές οικογένειες που οι μισθοί τελειώνουν στις 20 του μήνα, ως τους αποκλεισμένους που η ακρίβεια τους οδηγεί κυριολεκτικά στην εξόντωση, το κόστος ζωής και η αντιμετώπισή του έχουν μετατραπεί στο βασικότερο επίδικο της εποχής.

Το κυριότερο αφήγημα από την πλευρά του κράτους όσον αφορά την ακρίβεια είναι ότι είναι εισαγόμενη, αποτέλεσμα εξωγενών παραγόντων και κυρίως πολεμικών συγκρούσεων μακρυά και χωρίς καμία συμμετοχή του ελληνικού κράτους και της εγχώριας αστικής τάξης. Ο πόλεμος και η διαρκής απειλή κάποιας σύρραξης ή επιστράτευσης αποτελούσε ανέκαθεν άλλωστε, εκτός από επικερδέστατη συνθήκη, στην προσπάθεια δημιουργίας νέων πεδίων κερδοφορίας και ανακατανομής της ισχύος, αιτία κατευνασμού του εσωτερικού των κρατών. Πως μπορεί άραγε να πειστεί κανείς ότι η ακρίβεια είναι αποτέλεσμα του Ρωσοουκρανικού όταν το σύμπλεγμα κράτους-κεφαλαίου προσπαθεί με κάθε τρόπο να εμπλακεί και να κερδίσει και από αυτόν τον πόλεμο. Αφενός τροφοδοτώντας την Ουκρανία με οπλικά συστήματα δισεκατομμυρίων, προσχωρώντας διακηρυκτικά αλλά και ουσιαστικά στον σχεδιασμό ΝΑΤΟ-ΕΕ, αφετέρου κάνοντας μπίζνες με ρωσικά πετρέλαια, επαναβαφτίζοντας τα. Η εδραίωση και η εξάπλωση της κυριαρχίας του ελληνικού κράτους στην ευρύτερη νοτιοανατολική Μεσόγειο αποτυπώνεται και με την άμεση εμπλοκή του στη γενοκτονία των Παλαιστινίων από το κράτος του Ισραήλ, αλλά και τις ευρύτερες συγκρούσεις στη μέση Ανατολή. Οι στρατιωτικές βάσεις χρησιμοποιούνται σαν ορμητήρια βομβαρδισμών αμάχων, η Λάρισα θα αποτελέσει στρατηγείο κατά των Χούθι ενώ η φρεγάτα Ύδρα ήδη πολεμά στη μέση Ανατολή. Η σύνδεση εξ άλλου με το κράτος του Ισραήλ γίνεται οικονομικά, ερευνητικά και στρατιωτικά, και επιβεβαιώνεται μεταξύ άλλων από τις διμερείς συμφωνίες. Η ύπαρξη, επίσης, ελληνικής πυροβολαρχίας ( με πυραύλους patriot) στην Σαουδική Αραβία, οι συρατιωτικές και ενεργειακές συμφωνίες με αυτήν, συνεπάγεται και ενεργό συμμετοχή και συναίνεση στο χρόνιο εμπάργκο της Σ.Αραβίας εναντίον της Υεμένης και της τεράστιας ανθρωπιστικής κρίσης/λιμού που έχει προκληθεί στους κατοίκους της.

Το ελληνικό κράτος, από την ίδρυσή του, δεν σταμάτησε ποτέ να πολεμά. Από τις εθνοκαθάρσεις πληθυσμών, ως τον διαχρονικό και με διάφορες μορφές πόλεμο κατά των μεταναστριών. Η απεργία πείνας δεκάδων στο κέντρο κράτησης στην Κόρινθο ήρθε να φωτίσει για άλλη μια φορά τον τρόπο που το ελληνικό κράτος διαχειρίζεται τους πλεονάζοντες πληθυσμούς. Από τη μία εφαρμόζωντας και ουσιαστικά επιβάλλοντας στην ΕΕ την πολιτική των κλειστών συνόρων, με pushbacks και καθημερινές δολοφονίες στο Αιγαίο, από την άλλη στοιβάζοντας χιλιάδες ανθρώπους σε camps.

Ακόμη και όσοι μετανάστες ξεφεύγουν από την πλήρη ποινικοποίησή τους , την φυλάκιση, τις ατελείωτες γραφειοκρατικές διαδικασίες που συνοδεύουν κάθε αίτηση ασύλου(για να απορριφθούν τελικά), καταλήγουν να υπόκεινται σε άγρια εργασιακή εκμετάλλευση στην γαλέρα της ελληνικής οικονομίας , σε αποθήκες, χωράφια, βιομηχανίες τροφίμων, όπου τα αφεντικά τους απομυζούν εκμεταλλευόμενα το καθεστώς ημινομιμότητάς τους. Από τους μετανάστες που δουλεύουν νυχθημερόν σε άθλιες συνθήκες ως εργάτες γης σε χωράφια της Πελοποννήσου μέχρι αυτούς που μεταφέρονται από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης για να δουλέψουν στα jumbo και σε άλλα εργασιακά κάτεργα, η εξαθλίωση των μεταναστών μετατρέπεται σε δυσθεώρητο όφελος στις τσέπες των αφεντικών.

Η πολιτική αυτή, ο τρόπος με τον οποίο μεταχειρίζεται το κράτος μετανάστριες και Ρομά, τις αποκλεισμένες και τους φυλακισμένους αποτελεί και παράδειγμα του που στοχεύει, εξαπλώνοντας πολλές φορές στρατηγικές πειθάρχησης, στον βωμό των κρίσεων που προαναφέρθηκαν. Δημιουργούνται επίσης εσωτερικές υλικές αντιθέσεις στους καταπιεσμένους, αλλά και ευκαιρίες αφαίμαξης των μεταναστριών, από μικρότερα και μεγαλύτερα αφεντικά. Καλλιεργείται και ενισχύεται επίσης η εθνική ενότητα μεταξύ καταπιεστών και καταπιεσμένων, άλλοτε υπό το πέπλο μιας ΄΄απειλής΄΄ από το τουρκικό κράτος(πλήρως συνεργαζόμενο στο μεταναστευτικό, αλλά και στρατιωτικά και οικονομικά) και άλλοτε της απειλής του μετανάστη. Έτσι εμποδίζονται από το να αναδειχθούν οι ταξικές αντιθέσεις, μέσω κοινών αγώνων ντόπιων και μεταναστριών, ταξικά καταπιεσμένων.

Η ταξική εκμετάλλευση των αποκλεισμένων, είναι αλληλοτροφοδοτούμενη με τα ρατσιστικά-φασιστικά αφηγήματα.Ο ρόλος των φασιστών είναι πασιφανής διαχρονικά, πάντα στο πλευρό της αστικής τάξης, πάντα εναντίον του προλεταριάτου, όσο κι αν προσπαθούν να δημιουργήσουν ένα ΄΄αντιθεσμικό΄΄ προφίλ. Πλάι πλάι με την πολεμική προετοιμασία άλλωστε το τελευταίο διάστημα, όσο η ταξική εκμετάλλευση εντείνεται, τόσο ακροδεξιά μορφώματα αναδύονται λειτουργώντας ως εφεδρεία του καπιταλισμού. Τα εργοδοτικά ΄΄σωματεία΄΄ που δημιουργούν, το χαρακτηριστικό παράδειγμα στη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη στο Πέραμα όπου πρόσφεραν προστασία υπέρ των εργολάβων και των αφεντικών (με αντισυνδικαλιστικές και αντιμεταναστευτικές επιθέσεις), τα πογκρόμ κατά των μεταναστών που πλέον έχουν γίνει επίσιμη κρατική πολιτική, το μίσος που σκορπίζουν σε κάθε διαφορετικό άτομο, αποτελούν όλα όπλα στα χέρια της εξουσίας.

Το κράτος πειθαρχεί βέβαια και τους καταπιεσμένους μέσω της καταστολής. Οι αλλαγές σε ποινικό και σωφρονιστικό κώδικα απολύουν από το κρατικό αφήγημα κάθε έννοια περί δικαιοσύνης και σοφρωνισμού. Ότι αντιμάχεται το κράτος, ότι αμφισβητεί τις ιερές αρχές του, την ιδιοκτησία, τις δομές του, την εκκλησία, δεν δίνεται να σωφρονιστεί - έστω με αυτούς τους σάπιους δικούς τους όρους-. Είναι εχθρός και θα παταχθεί. Το μοτίβο πλέον είναι σαφές και διακριτό από τον καθένα και την καθεμία. Αν ληστέψεις, αν παρεκκλίνεις πόσο μάλλον αν αντισταθείς, θα παταχθείς εσύ, οι σύντροφοί σου, οι φιλικές σου σχέσεις. Κάθε πολιτικός-συνδικαλιστικός αγώνας,οι πορείες για τα Τέμπη, οι απεργοί της Μαλαματίνας, οι φοιτήτριες στο ΑΠΘ, οι εξεγέρσεις στα camps, έρχονται αντιμέτωποι με τους πραιτοριανούς της δημοκρατίας, που από κοινού με τη δικαστική εξουσία εκδικούνται όποιον τολμά να αντισταθεί.

Αυτό που δεν μπορεί όμως να εμποδίσει η εξουσία είναι οι ταξικοί αγώνες που εκ των πραγμάτων θα ανακύψουν όσο υπάρχει ταξική εκμετάλλευση. Εργασιακοί αγώνες όπως αυτός στον κλάδο των τηλεφωνικών υπηρεσιών, με απεργίες στις 8 και 19 Φλεβάρη, με την ίδρυση επιχειρησιακού σωματείου στην Teleperformance, με την συμμετοχή σε αυτό πολλών μεταναστών εργαζομένων που διεκδικούν την έκδοση εργασιακής βίζας και την απαλλαγή από το καθεστώς απειλής απόλυσης και πιθανής απέλασης(!) αποτελούν ελπιδοφόρα παραδείγματα διεθνιστικών προλεταριακών αγώνων. Μικρότερης κλίμακας, αλλά εξίσου μεγάλης σημασίας, στάθηκε και ο απεργιακός αγώνας 40-50 μεταναστ(ρι)ών εργατών/ριών που διαμένουν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης της Ριτσώνας. Εργαζόμενοι/ες στην βιομηχανική ζώνη Ασπροπύργου-Μαγούλας, οι οποίοι απήργησαν και μπλόκαραν το λεωφορείο που τους μεταφέρει από το στρατόπεδο στο χώρο εργασίας τους, διεκδικώντας και κερδίζοντας μέρος των χρωστούμενων δεδουλευμένων τους. Άλλα ελπιδοφόρα είναι και τα παραδείγματα εργασιακών αγώνων του πρόσφατου παρελθόντος τα οποία έχουν συνενώσει τον μαχητικό συνδικαλισμό βάσης με το πρόταγμα των πολυεθνικών κοινοτήτων αγώνα, όπως οι απεργίες στην e-food και την wolt.

Αυτός είναι και ο μόνος δρόμος που μπορεί να ακολουθηθεί, ώστε να μπουν τα πρώτα θεμέλια αμφισβήτησης της κυριαρχίας κράτους και κεφαλαίου. Κόντρα σε λογικές ανάθεσης των αγώνων μας σε εργατοπατέρες, άλλοτε της εργοδοσίας(ΓΣΕΕ) και άλλοτε των ορίων που θέτουν οι κομματικές ηγεσίες. Κόντρα σε (ευρω)εκλογικές αυταπάτες, που το μόνο που επιτυγχάνουν είναι η εναλλαγή των διαχειριστών του κράτους.

Για να φτάσουμε να οργανώσουμε κάποτε μια άλλη δικιάς μας επικίνδυνη γενική απεργία (Σωματεία βάσης- συνελεύσεις γειτονιάς - μαχητικές πορείες - καταλήψεις ). Να εκτρέψουμε την σχέση του συνδικαλισμού με τον δημοκρατικό διάλογο, να συνδεθούμε με τους ανθρώπους της δικιάς μας τάξης, το σύγχρονο προλεταριάτο, και να επιτεθούμε σε κράτος, αφεντικά και κεφάλαιο, όχι απλά για έναν καλύτερο μισθό, για την ζωή μας την ίδια…

Επειδή δεν θέλουμε να ζούμε για να δουλεύουμε, επειδή η αναγκαστική εργασία που έχει άμεση συνέπεια στον βιοπορισμό σου είναι σκλαβιά, επειδή ο πολιτισμός του χρήματος φέρνει αλλοτρίωση στις ανθρώπινες σχέσεις,

Το μέλλον μας δεν είναι σε μια γραμμή παραγωγής, στα 8ωρα μπροστά στις οθόνες στα γραφεία, στην πώληση προϊόντων που δεν μπορούμε οι ίδιες να αγοράσουμε,στα καμπς, στις φυλακές.

O αγώνας ξεκινά από την διεκδίκηση του πιο μικρού, του πιο καθημερινού, καταλήγει όμως στην καταστροφή αυτής της κοινωνικής δόμησης, σε έναν νέο κόσμο, ο οποίος υπάρχει ίσως μόνο στον συλλογισμό μας, όσο όμως τον φέρνουμε μέσα στους αγώνες μας είναι πραγματικός

ΤΟ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΟ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΤΟ ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΘΕΙ, ΝΑ ΕΠΙΤΕΘΕΙ, ΝΑ ΝΙΚΗΣΕΙ

ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ/ΙΣ ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΜΕΝΟΥΣ/ΕΣ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ

Ανάρες - Ομάδα Δράσης & Αλληλεγγύης

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΦΑΣΙΣΤΙΚΏΝ "ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ"

Στις 7/5 οι φασίστες προσπαθούν ξανά να βγουν στον δημόσιο χώρο καπηλευόμενοι την Εργατική Πρωτομαγιά υποδυόμενοι τους συνδικαλιστές που υπερασπίζονται τα εργατικά συμφέροντα έχοντας στήσει ένα κατ' επίφαση σωματείο με το όνομα "4Ε-Εθνική Εργατοϋπαλληλική Ένωση Ελλάδας". Το όνομα δεν είναι τυχαίο παραπέμποντας στην οργάνωση 3Ε που κατά την περίοδο του Μεσοπολέμου είχε εθνικιστική δράση οργανώνοντας πογκρόμ, επιθέσεις και δολοφονίες Εβραίων, συνδικαλιστών και κομμουνιστών της εποχής (βλ. τον Εμπρησμό του συνοικισμού Κάμπελ στη σημερινή Καλαμαριά). Πίσω από το στήσιμο αυτού του ψευδεπίγραφου σωματείου δεν είναι άλλοι πέρα από τους γνωστούς εθνικιστικούς κύκλους της πόλης όπως ο Ιερός λόχος που πρωταγωνιστεί τα τελευταία χρόνια σε επιθέσεις εναντίον ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων, μεταναστ(ριών), φοιτητών στα Δυτικά της Θεσσαλονίκης, σε καταλήψεις της πόλης κ.α.

Όπως και την δεκαετία του 30 οι φασίστες είχαν κρατική κάλυψη με χαρακτηριστικό παράδειγμα την αθώωση των εμπρηστών του συνοικισμού Κάμπελ, έτσι και σήμερα βλέπουμε την κρατική συνέχεια κάλυψης των φασιστών με την απελευθέρωση του Μιχαλολιάκου, του αρχηγού της Χρυσής Αυγής που είναι υπεύθυνη για τις επιθέσεις και τις δολοφονίες ντόπιων και μεταναστών. Χαρακτηριστική είναι η ανεκτικότητα στην Χρυσή Αυγή αφού μετά από λίγα χρόνια φυλάκισης το πρωτοπαλίκαρο της είναι ελεύθερο να οργανώνει νέες επιθέσεις, ενώ απέναντι σε κάθε άνθρωπο που δεν στηρίζει το κράτος και το κεφάλαιο εξαντλείται κάθε αυστηρότητα ακόμα και για το παραμικρό αδίκημα σύμφωνα πάντα με τους νόμους του κράτους και της ιδιοκτησίας.

Ο ψευδής χαρακτήρας του νέου αυτού "σωματείου" είναι προφανής από την ιδεολογία και την δράση των φασιστών. Ποτέ δεν υπήρξαν δίπλα στους εργαζομένους που βιώνουν την εκμετάλλευση και την καταπίεση. Πάντα ήταν ενάντια σε κάθε διεκδίκηση δικαιωμάτων για μια καλύτερη ζωή. Πάντα στο πλευρό των κεφαλαιοκρατών και του κράτους. Δεν ξεχνάμε τις επιθέσεις σε συνδικαλιστές, σε καταλήψεις και σε ελεύθερους κοινωνικούς χώρους που δημιουργούν έναν άλλον κόσμο - ισότητας και αλληλεγγύης.

Οι φασίστες στήνοντας ένα "σωματείο" έρχονται άλλη μια φορά για να καλλιεργήσουν και να αναπαράγουν εθνικούς, έμφυλους, σεξουαλικούς κ.α. διαχωρισμούς εντός της κοινωνίας καταπιέζοντας κάθε ομάδα που δεν υπηρετεί τα συμφέροντα του έθνους των αφεντικών. Στρέφουν τον έναν καταπιεζόμενο ενάντια στον άλλο, σε μια συγκυρία που ο κοινός αγώνας ενάντια στα αφεντικά και στο κράτος είναι κάτι παραπάνω από αναγκαίος σκεπτόμενες την ακρίβεια και τον εξευτελισμό της ζωής όπως στην περίπτωση των Τεμπών.

Απορίες δημιουργεί και το γεγονός της δημιουργίας αυτού του εθνικιστικού "σωματείου" σε χώρο της Ένωσης Δημοσιουπαλλικών Οργανώσεων Θεσσαλονίκης θέτοντας την διοίκηση τους προ των ευθυνών τους. Όμως ξέρουμε ότι, όπως και στο παρελθόν ο φασισμός δεν ανακόπηκε από καμία διοίκηση, από κανένα κράτος και κανένα καπιταλιστή, αλλά από την αυτόνομη δράση της εργαζόμενης κοινωνίας. Έτσι και τώρα είναι χρέος μας να ανακόψουμε την νέα κίνηση των φασιστών να εισχωρήσουν εντός των χώρων εργασίας μας. Η συλλογικοποίηση των αντιστάσεών μας, ο μαχητικός αντιφασισμός και η έμπρακτη εναντίωση στις φασιστικές αντιλήψεις και πρακτικές, η πίστη στις δικές μας δυνάμεις χωρίς αυταπάτες για θεσμικές λυτρώσεις, είναι ο δρόμος που επιλέγουμε να βαδίσουμε, ώστε να μπορέσουμε να αντισταθούμε στο τέρας του φασισμού, είτε αυτό προέρχεται από «εξωθεσμικές» φασιστικές γκρούπες είτε εγκολπώνεται ως πολιτική πράξη από το ίδιο το κράτος. Με όπλο μας την αλληλεγγύη μεταξύ των καταπιεζμένων και την φαντασία μιας αυτεξούσιας κοινωνίας να μην αφήσουμε ούτε σπιθαμή γής στους εχθρούς τους ελευθερίας!

ΟΛΟΙ,-ΕΣ,-Α ΣΤΗ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ

ΤΡΙΤΗ 7/5 ΤΣΙΜΙΣΚΗ ΜΕ ΓΟΥΝΑΡΗ 11:ΟΟ

Ελεύθερος Κοινωνικός Χώρος Σχολείο

ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΡΙΤΗ 07/05, Τσιμισκή με Γούναρη στις 11πμ

Πρόσφατα ανακοινώθηκε η ίδρυση ενός νέου εθνικιστικού σωματείου, εν ονόματι 4Ε-Εθνική Εργατοϋπαλληλική Ένωση Ελλάδας. Τα ηνία του εν λόγω εγχειρήματος και πρωτεργάτες σε αυτό το φασιστοειδές φρόνημα αποτελεί η γκρούπα των ακροδεξιών εθνικιστών του Ιερού Λόχου. Μάλιστα, την Τρίτη 07/05 ο Ιερός Λόχος έχει απευθύνει κάλεσμα «εθνικιστικής πρωτομαγιάς» στον Λευκό Πύργο, επ' αφορμής της κυβερνητικής απόφασης μετάθεσης της απεργίας την συγκεκριμένη ημερομηνία.

Παράλληλα τις τελευταίες ημέρες εμφανίζονται στη δημοσιότητα φωτογραφίες και ανακοινώσεις από την φασιστομάζοξη του σωματείου σε αίθουσα της ΕΔΟΘ, δηλαδή μέσα σε δημόσιους χώρους που στεγάζονται σωματεία εργαζομένων της Θεσσαλονίκης. Έντονη κριτική οφείλει να ασκηθεί σε κυβερνητικά/ κρατικά στελέχη που έχοντας τον έλεγχο του ΔΣ της ΕΔΟΘ, επιλέγουν ανενόχλητοι να παρέχουν την άδεια για διεξαγωγή φασιστικών συναθροίσεων σε δημόσια κτήρια και κατ΄ επέκταση να δίνουν χώρο στην διάχυση εθνικιστικών ιδεολογημάτων εντός του εργασιακού κλάδου. Η 4Ε επικαλούμενη τις οικονομικές δυσκολίες των εργατών παρουσιάζεται ως υπέρμαχος των λαϊκών στρωμάτων, αποκλείοντας βέβαια οποιονδήποτε δεν πληροί τα εθνικιστικά της κριτήρια. Η τακτική αυτή βρίσκεται στον αντίποδα του αγώνα όλων των εργαζομένων και καταπιεσμένων αυτού του κόσμου, που μάχονται να εξαλείψουν την οποιαδήποτε μορφή εκμετάλλευσης και βαρβαρότητας κάθε κοινωνικής πτυχής.

Η ταχεία αναπαραγωγή ναζιστικών φρονημάτων και αντιλήψεων γίνεται εύληπτη αν ανατρέξουμε στο κοντινό παρελθόν και αναλογιστούμε τις πολυάριθμες φασιστικές παρεμβάσεις και επιθέσεις. Φασιστικά σκουπίδια κυκλοφορούν ανεμπόδιστα στις γειτονίες μας αναπαράγοντας τον κοινωνικό εκφασισμό και εξαπολύοντας μίσος απέναντι σε μετανάστες, μέλη της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας και γενικότερα σε όλον τον κόσμο του αντιφασιστικού αγώνα. Δεν προκαλεί έκπληξη η στάση των κρατικών μηχανισμών και των εντολοδόχων δολοφόνων να διαστρεβλώσουν, συγκαλύψουν, σιγοντάρουν τέτοιου είδους εχθρικές τακτικές.

Η συνθήκη αυτή έρχεται να επιβεβαιώσει το γεγονός πως ανέκαθεν οι παρακρατικές φασιστικές οργανώσεις συμπορευόντουσαν με την διαρκή κρατική κάλυψη, μιας που αποτελούν αλληλοτροφοδετούμενες έννοιες. Γνωρίζουμε καλά, πως οργανικό κομμάτι των φασιστικών μορφωμάτων αποτελεί το ίδιο το εξουσιαστικό σύστημα κράτους και κεφαλαίου, το οποίο δεν θα πάψει να γεννά και να θρέφει τον φασιστικό συρφετό, προκειμένου να φιμώσει κάθε μορφή που αντιστέκεται στο κυρίαρχο κρατικό αφήγημα εκμετάλλευσης.

Αντιλαμβανόμαστε πως ο αγώνας ενάντια στον φασισμό δεν μπορεί να είναι αποκομμένος από την ίδια του τη μήτρα. Ακριβώς για αυτό ο αντιφασιστικός αγώνας οφείλει να είναι αντικρατικός και αυτή είναι η πιο επικίνδυνη αντίληψη για το κυρίαρχο κρατικο-καπιταλιστικό πλέγμα κυριαρχίας. Καμία σπιθαμή γης δεν δύναται να δοθεί σε φασιστικά φρονήματα. Η πάλη ενάντια στον σάπιο κόσμο της εξουσίας, του κράτους και του κεφαλαίου, ενάντια στις φασιστικές επιθέσεις απαιτεί συνεχή και οργανωμένο αγώνα.

Οργανωνόμαστε και αγωνιζόμαστε ενάντια σε κράτος, φασίστες και αφεντικά. Με όπλα μας την κοινωνική και ταξική αλληλεγγύη, την οργάνωση στις γειτονιές, στους χώρους δουλειάς, στα σχολεία και τις σχολές φτιάχνουμε τις αντιστάσεις και οικοδομούμε έναν νέο κόσμο ισότητας και ελευθερίας.

ΟΥΤΕ ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΟΥΤΕ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΚΑΤΩ Ο ΚΡΑΤΙΣΜΟΣ ΖΗΤΩ Η ΑΝΑΡΧΙΑ

Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΤΣΑΚΙΖΕΤΑΙ ΜΟΝΑΧΑ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

ΟΡΓΑΝΩΣΗ & ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΙΣΟΤΗΤΑΣ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ & ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ

Αναρχική Πολιτική Οργάνωση- Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων- Τοπικός Συντονισμός Θεσσαλονίκης

Την Τρίτη 7 Μαϊου στις 12 το μεσημέρι, οι φασίστες καλούν συγκέντρωση με αφορμή την -θεσμικά μεταφερμένη- εργατική πρωτομαγιά, μέσω του "συνδικαλιστικού" τους οργάνου 4Ε (Εθνική Εργατουπαλληλική Ένωση Ελλάδας). Το κάλεσμα αυτό αλλά και η τοποθέτηση του στο κέντρο της πόλης αποδεικνύει την διείσδυση των φασιστών σε ζητήματα ταξικής διεκδίκησης στο όνομα του Έλληνα εργαζόμενου,αποκλείοντας έτσι ό,τι δεν πληρει τις προυποθέσεις της εθνικής εργατικής ταυτότητας. Η ίδρυση και η προπαγάνδιση του "συνδικαλιστικού οργάνου", συσκοτίζει ακόμα περισσότερο όλες εκείνες που αποκλείνουν από το πρότυπο του "ιδανικού εργάτη".

Ιδιαίτερα σε περιόδους ανασφάλειας, ακρίβειας και γενικότερης κρίσης εντείνεται η εργαλειοποίηση των καταπιεστικών συνθηκών από φασιστικές οργανώσεις για να προτάξουν την ένταξη και την οργάνωση κάτω από την εθνική ταυτότητα ως αναγκαία και μόνη λύση, θέτοντας μάλιστα σε αυτά τους τα προτάγματα κάποιου είδους "επαναστατική αντισυστημικη προοπτική", αγνοώντας πως οι ίδιοι αποτελούν για το κράτος έναν σύμμαχο πειθάρχησης των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων. Εξάλλου δεν είναι τυχαίο πως σε κάθε περίοδο αναταραχών, κρίσης και επισφάλειας ο φασισμός αφήνεται να δυναμωθεί, ως τιμωρός απέναντι σε κάθε πραγματικά αντισυστημική, αντικρατική η ελευθεριακή διεκδίκηση. Η ομοιογένεια και σύμπλευση που η εθνική ταυτότητα υπόσχεται δεν είναι παρά μία ψευδαίσθηση που στην ουσία κουκουλώνει τις πραγματικές ταξικές ανισότητες και διακρίσεις, αλλά και τις πολιτισμικές και ατομικές ιδιαιτερότητες που μας διαφοροποιούν αλλά και μας συνδέουν σε πολλαπλά επίπεδα. Ο κοινωνικός εκφασισμός και η ρητορική μίσους από συστημικά και άλλα μέσα που τον τρέφουν, οδηγούν από τη μια σε μια ψυχρή απάθεια για τις ανάγκες "Άλλων" που δεν ταυτίζονται με αυτές του "μέσου Έλληνα" και από την άλλη σε έμπρακτη βία με ρατσιστικά και έμφυλα χαρακτηριστικά, με στόχο να διατηρηθούν τα προνόμια λίγων προς όφελος μιας ανύπαρκτης και ισοπεδωτικής "καθαρότητας".

Είναι γνωστό σε όλα μας πως οι φασιστικές οργανώσεις παρεισφρύουν όλο και περισσότερο στην δημόσια σφαίρα, διεκδικώντας χώρο, σουλατσάροντας όχι μόνο στα δυτικά λημέρια τους αλλά και δρώντας επικίνδυνα ακόμα και σε κεντρικά σημεία της πόλης. Δεν ξεχνάμε την επίθεση που δέχτηκαν κουήρ άτομα στην πλατεία Αριστοτέλους πριν κάποιο καιρό, την επίθεση που δέχτηκε μετανάστης στην ίδια περιοχή, την εμφάνισή τους πρόσφατα στον πεζόδρομο της Καλαμαριάς φωνάζοντας φασιστικά συνθήματα . Χρόνια τώρα έχουμε γίνει μάρτυρες άπειρων εγκληματικών φασιστικών δράσεων, που ως αποτελέσμα πολύ συχνά έχουν ακόμα και τον θάνατο όσων δεν εμπίπτουν στα εθνικιστικά τους πρότυπα. Είναι γνωστό πως ο κρατικός μηχανισμός και το αστικό σύστημα απονομής "δικαιοσύνης" στηρίζει και συμπορεύεται με τέτοιου είδους ιδεολογίες, συγκαλύπτοντας τα εγκλήματα που επιτελούν, με διάφορες τακτικές, ρίχνοντας ετσι στάχτη στα μάτια όλων όσων απαιτούν ισότιμη αντιμετώπιση απέναντι στον νόμο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η πρώιμη πρόσφατη απόλυση του αρχιφασίστα Μιχαλολιάκου απο την φυλακή.

Έτσι, με την σύμπραξη των οργάνων καταστολής και την έμμεση και άμεση νομιμοποίηση της δράσης τους από το κράτος, τα φασιστοειδή υποκείμενα προσπαθούν και πάλι να προσεγγίσουν και να προπαγανδίσουν τις ιδέες τους στο κέντρο της πόλης.

Καλούμε λοιπόν σε στήριξη της αντιφασιστικής συγκέντρωσης την Τρίτη στις 11:00, Τσιμισκή με Ναυαρίνου.

Δεν αφήνουμε ούτε σπιθαμή γης να διαδοθούν και να αναπαραχθούν ρητορικές μίσους , ουτε στο κέντρο ούτε πουθενά. Δεν θα μείνει αναπάντητος κανένας φασιστικός υπαινιγμός για διεκδίκηση χώρου στην πόλη μας.

Ομάδα Vulpes

πηγή : email που λάβαμε στις 6 Μαΐου 15h

Γιέ μου, στ' ἀδέλφια σου τραβῶ καὶ σμίγω τὴν ὀργή μου,

σοὺ πῆρα τὸ ντουφέκι σου - κοιμήσου, ἐσύ, πουλί μου.»

Γ. Ρίτσος : Επιτάφιος

Στις 7 Μάη , το φασιστικό μόρφωμα του ιερού λόχου καλεί σε συγκέντρωση στον Λευκό Πύργο με σκοπό να αναδείξει το "συνδικαλιστικό" του όργανο 4ε. Στην προσπάθεια τους να απευθυνθούν σε κομμάτια της εργατικής τάξης, οι φασίστες μασκαρεύονται ως οι υπερασπιστές της. Παρόλο που υμνούν τις περιόδους των καθεστώτων του Μεταξά και Παπαδοπούλου αναφερόμενοι σε αυτές ως φιλολαϊκές κυβερνήσεις, ξεχνούν να αναφέρουν τον Μάη του 1936 στην Θεσσαλονίκη (κυβέρνηση Μεταξά) όπου η αστυνομία άνοιξε πυρ στην πανεργατική απεργία που είχαν καλέσει οι καπνεργάτες σκοτώνοντας πάνω από 30 απεργούς. Τονίζουν την κοινότητα του έθνους και τη χριστιανική θρησκεία μιλώντας για "Έλληνες" εργάτες και εργάτριες και ξένους εισβολείς οι οποίοι κλέβουν τις δουλειές των Ελλήνων. Διατηρούν πατριαρχικά χαρακτηριστικά αναπράγοντας την περαιτέρω εκμετάλλευση ενός κομματιού της εργατικής τάξης που είναι οι γυναίκες εργάτριες. Δίνουν στην εργασία αυταξία, ως σαν είναι κάτι ιερό και άμεσα συνδεδεμένο με τα συμφέροντα τόσο της εργατικής τάξης όσο και των αφεντικών της. Αποκαλούν τα υπόλοιπα σωματεία ως υποκριτές που παραπλανούν ενώ υποστηρίζουν ότι μόνο αυτοί μπορούν να προσφέρουν λύσεις στην εργατική τάξη.

Τι έχουν προσφέρει οι φασίστες στην εργατική τάξη άραγε;

Ανέκαθεν οι φασίστες εξυπηρετούσαν τα συμφέροντα του κεφαλαίου, ο ρόλος του φασισμού στους εργατικούς αγώνες πάντα συνδεόταν με το σπάσιμο των απεργιών, την υπεράσπιση των αφεντικών απέναντι στις εργατικές διεκδικήσεις και τη δημιουργία εθνικής ενότητας. Ο στόχος τους πάντα ήταν η δημιουργία ενός υπάκοου εργατικού δυναμικού το οποίο δε θα σηκώνει κεφάλι στον τοπικό άρχοντα. Καμία σχέση δηλαδή με τη διεκδικήσεις των από τα κάτω στην εκμετάλλευση του κεφαλαίου. Τρανταχτό και όχι τόσο μακρινό παράδειγμα είναι η δράση της χρυσής αυγής με επιθέσεις στους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ στον Πειραιά και με τη παράλληλη υπεράσπιση των συμφερόντων των εφοπλιστών στη Βουλή.

Όταν μιλάνε για την αξία που προσφέρει η εργασία στο έθνος, αυτό στο οποίο αναφέρονται πραγματικά είναι η δουλοπρέπεια. Η εργασία δεν είναι άξια αλλά μια σχέση εξάρτησης, μια παραγωγική σχέση μεταξύ του κεφαλαίου και της εργατικής τάξης, της οποίας η επιβεβαίωση πάντα έχει το κεφάλαιο ως νικητή. Η εργασία δεν απελευθερώνει όπως έγραψαν στην είσοδο του Άουσβιτς οι ναζί και αυτό διότι η εργασία στον καπιταλισμό σημαίνει ότι η αξία του προϊόντος που η εργατική τάξη παράγει αντιστοιχεί σε ένα μικρό μόνο ποσοστό της αμοιβής της. Η εργασία στον καπιταλισμό λοιπόν αποξενώνει τον δημιουργό από το προϊόν του και συντηρεί τις σχέσεις εξουσίας και εκμετάλλευσης. Η ίδια σχέση ισχύει στην κλίμακα μιας πολυεθνικής εταιρείας, στην κλίμακα ενός μικρού εθνικά υπεύθυνου επιχειρηματία, με την ύπαρξη ενός φασίστα δικτάτορα ή μιας δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης.

Στο σήμερα λοιπόν μόνο τυχαία δεν είναι η προσπάθεια απεύθυνσης των φασιστών προς κομμάτια της εργατικής τάξης. Μέσα σε μια περίοδο όπου υπάρχει έντονη όξυνση των ταξικών διαχωρισμών με παράλληλη καταπάτηση βασικών κοινωνικών κεκτημένων το κράτος αμολάει τα τσιράκια του να διασπείρουν τον ρατσισμό και την μισαλλοδοξία εντός του προλεταριάτου ορίζοντας ως υπαίτιους της εξαθλίωσης των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων τους/ις μετανάστ(ρι)ες. Όσο οι μηχανές της πολεμικής βιομηχανίας λειτουργούν και η Ελλάδα έχει πλέον ενεργό ρόλο στις πολεμικές συρράξεις και στην γενοκτονία του λαού της Παλαιστίνης, τόσο το κράτος εξοπλίζεται και επιτίθεται στον "εσωτερικό εχθρό". Πάγια πολιτική τακτική που ικανοποιεί το ακροδεξιό ακροατήριο και ακολουθείται από όλες τις κυβερνήσεις. Pushbacks, εν ψυχρώ δολοφονίες στα σύνορα, φυλακίσεις ανθρώπων που τους βαφτίζουν ως διακινητές ή στην καλύτερη εγκλεισμός στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και εργασία σε αποθήκες και χωράφια με μισθούς πείνας. Αυτές είναι οι "επιλογές" που δίνει το ελληνικό κράτος (πλήρως εναρμονισμένο στις επιταγές της Ε.Ε) στους κατατρεγμένους.

Ο εργάτης λοιπόν δεν έχει να χωρίσει τίποτα με κανέναν άνθρωπο που βρίσκεται στην ίδια ή σε χειρότερη μοίρα από τον ίδιο. Έχει να χωρίσει και να αγωνιστεί ενάντια στο αφεντικό, στο φασίστα, στο μπάτσο και το δικαστή. Όλοι αυτοί είναι οι πυλώνες της διαιώνισης των καπιταλιστικών σχέσεων, της διατήρησης του μονοπωλίου της κρατικής βίας του τσακίσματος κάθε συνείδησης που γαλουχείται μέσα από τους συλλογικούς αγώνες και αντιστέκεται. Οι φασίστες σε αυτή τη συνομοταξία αποτελούν το μακρύ χέρι που δρα εκεί που οι μπάτσοι και οι δικαστές, δηλαδή ο νόμος και η τάξη, δεν μπορούν να φτάσουν.

Εμείς λοιπόν θα υπενθυμίσουμε στα σιχάματα και απόγονους των Παπαδόπουλου και Μεταξά ότι δεν πρόκειται να τους αφήσουμε χιλιοστό μέσα στους εργασιακούς χώρους και αγώνες. Πιάνοντας το νήμα από την εξέγερση του Μάη του 1936 στην Θεσσαλονίκη, τότε που το προλεταριάτο ξεπέρασε τους θρησκευτικούς και εθνικούς διαχωρισμούς που ήταν πολύ έντονοι στην πόλη εκείνη την εποχή και πάλεψε ενάντια στον αυταρχισμό, την εξαθλίωση και την καταστολή, είμαστε εδώ ντόπιοι και μετανάστριες να αντισταθούμε από κοινού ενάντια στο κράτος δολοφόνο που σπέρνει θάνατο και φτώχεια. Από την διεκδίκηση του πιο μικρού αιτήματος μέχρι την ολική καταστροφή κράτους και κεφαλαίου θα οργανώνουμε τις αντιστάσεις μας και με αδιαμεσολάβητους αγώνες θα παλεύουμε για έναν κόσμο ανεξούσιο που θα μας χωράει όλες.

ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΣΙΜΙΣΚΗ ΜΕ ΝΑΥΑΡΙΝΟΥ

7/5 11.00 π.μ

ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΘΑ ΣΑΣ ΙΣΟΠΕΔΩΝΟΥΜΕ ΞΑΝΑ ΚΑΙ ΞΑΝΑ!

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΜΑΧΟΜΕΝΟ ΛΑΟ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗΣ

Ο ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΑΞΙΚΟΣ

ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ