Πέμπτη 18 Απριλίου 2024 στις 9.00 πμ
Αντιπατριαρχική συγκέντρωση αλληλεγγύης σε θύμα έμφυλης βίας
Όλοι/-ες στα δικαστήρια Πέμπτη 18/04 στις 9:00.
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΣΩΜΑΤΑ ΜΑΣ!
Πριν από 4 χρόνια βρεθήκαμε αυτόπτες μάρτυρες σε ένα ακόμα περιστατικό σεξουαλικής παρενόχλησης. Η συντρόφισσα [Ε.] μας, ανεβαίνοντας στο λεωφορείο [10] στην στάση της Καμάρας, συνειδητοποίησε ότι κάποιος προσπάθησε να βάλει το χέρι του μέσα από τα ρούχα της. Ενώ η ίδια έβαλε κατευθείαν της φωνές, κανένα άλλο άτομα μέσα στο λεωφορείο δεν αντέδρασε και δεν υπερασπίστηκε την Ε. Ενώ ταυτόχρονα ο οδηγός του λεωφορείου αρνήθηκε να κλείσει τις πόρτες παρά την έκκληση της Ε. [την ίδια στιγμή που πόρτες λεωφορείων κλείνουν για έναν έλεγχο εισιτηρίων..] Η Ε. μέσα σε αυτή τη συνθήκη βρήκε την δύναμη να καλέσει την αστυνομία και να καταθέσει μήνυση στον εν λόγο τύπο.
Δεν είναι λίγες οι φορές που έχουμε έρθει αντιμέτωπες με παρόμοιες καταστάσεις μέσα στα λεωφορεία, με άγνωστους ματσό τύπους να επιχειρούν να επιβληθούν στα σώματά μας. Το τελευταίο διάστημα έχουμε δει τέτοια περιστατικά να γίνονται όλο και πιο συχνά από την ενδοοικογενειακή βία που εντάθηκε ακόμα πιο πολύ μέσα στην καραντίνα μέχρι και τις αμέτρητες γυναικοκτονίες, παρενοχλήσεις, από άντρες [παρά]βιαστές.
Η υπόθεση αυτή ωστόσο, 4 χρόνια μετά δεν έχει λήξει και ενώ ο παραβιαστης της Ε. έχει κριθεί ένοχος για βιασμό στο παρελθόν και κουβαλάει στην πλάτη του δεκάδες καταγγελίες για παρενοχλήσεις από άλλες υποθέσεις είναι ακόμα ελεύθερος. Στην περίπτωση της Ε. η απόφαση του τελευταίο δικαστηρίου ήταν καταδικαστική με ποινή φυλάκισης 11 μήνες χωρίς αναστολή αλλά με δυνατότητα να ασκηθεί έφεση. Έτσι, η υπόθεση οδηγείται για άλλη μια φορά στα δικαστήρια…
Για να μην υπάρξει άλλη Ε. που να σκέφτεται πριν μπει μέσα στο λεωφορείο…
Για να μην υπάρξει άλλη Ελένη που να αναρωτιούνται τι φορούσε…
Για να μην υπάρξει άλλη Σούζαν που να μετανιώνει που βγήκε για τρέξιμο…
Για να μην υπάρξει καμία άλλη Κυριακή που δολοφονήθηκε έξω από το Α.Τ...
Για να μην υπάρξει καμία άλλη!
ΧΤΥΠΑΝΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΑΝΕ ΟΛΕΣ!
…..εμείς σας πιστεύουμε
νΚΑ - νεολαία Κομμουνιστική Απελευθέρωση
πηγή : email που λάβαμε στις 15 Απριλίου 12h
Η έμφυλη βία είναι καθημερινή στην πατριαρχικά δομημένη κοινωνία και μεσολαβεί σε κάθε πτυχή της ζωής μας. Όταν γυρνάμε σπίτι, είτε με κάποιο μεταφορικό μέσο, είτε χωρίς, είτε είμαστε μόνα είτε περιβαλλόμαστε από κοινωνικό περίγυρο γεμάτο απάθεια, κάποιο παραβιαστικό βλέμμα, κάποιο χέρι που θα απλωθεί, προσβάλλει τα σώματά μας και οι παραβιασμοί συνεχίζονται χωρίς κανείς να αντιδράει.
Η κουλτούρα του βιασμού που (ανα)παράγεται από το κάθε σχόλιο για το τί θα φορέσουμε μέχρι τη σεξουαλικοποίηση-αντικειμενοποίησή μας απο τη βιομηχανία ομορφιάς, γεννά στερεοτυπικες αντιλήψεις για τα σώματά μας και μάς περιοριζει στα ετεροκανονικά πρότυπα για το πώς μπορούμε να υπάρχουμε. Μέσα σε αυτήν την κουλτούρα η έμφυλη βία είναι κανονικοποιημένη, καθώς η ευθύνη ανάγεται σχεδόν πάντα στο επιζών άτομο και όχι στον θύτη-(παρα)βιαστή κάνοντας παράλληλα αυτή τη βία να φαντάζει ατομικό/μεμονωμένο πρόβλημα.
Πριν απο 4 χρόνια η Ε. καθώς ανέβαινε στο αστικό λεωφορείο 10, στη στάση της Καμάρας, ένας παραβιαστής επιχείρησε να βάλει το χέρι του μέσα από τα ρούχα της. Η ίδια παρόλο που φώναξε, εντός του αστικού, κανείς δεν αντέδρασε και δεν στάθηκε δίπλα της. Το δρομολόγιο συνεχίστηκε κανονικά κι ο οδηγός αρνήθηκε να κλείσει τις πόρτες παρά την έκκληση της Ε. Η επιζώσα βρήκε το κουράγιο να καταγγείλει το περιστατικό και να κάνει μήνυση. Ο εν λόγω παραβιαστής έχει κριθεί ένοχος για βιασμό στο παρελθόν και του έχουν γίνει δεκάδες καταγγελίες για παρενοχλήσεις από άλλες υποθέσεις. Στην περίπτωση της Ε. η απόφαση του τελευταίου δικαστηρίου ήταν καταδικαστική με ποινή φυλάκισης 11 μήνες χωρίς αναστολή αλλά με δυνατότητα να ασκηθεί έφεση. Έτσι, η υπόθεση οδηγείται ξανά στα δικαστήρια.
Δε μπορούμε να αφήσουμε καμία μόνη στη βαρβαρότητα και τον επανατραυματισμό που δέχεται στις δικαστικές αίθουσες. Μέσα σε αυτές το καταγγέλλον άτομο αντιμετωπίζεται ως ένοχο της πατριαρχικής βίας που δέχτηκε με ένα μοτίβο ερωτήσεων από την έδρα περί του τί έκανε ή όχι εκείνη την ώρα, καθώς και την ψυχολογική του κατάσταση, προκειμένου να αποδείξει ότι πληρεί τα κριτήρια του "τέλειου θύματος". Εν συνεχεία, στα δικαστήρια, που κρίνουν με ταξικά φυλετικά και έμφυλα κριτήρια, χρειάζεται να επιδείξεις την θέση σου στην πυραμίδα, καθώς το βίωμά σου δεν είναι αρκετό, ειδικά έναντι σε έναν θύτη με υψηλή κοινωνική και ταξική θέση.
Τη Πέμπτη 18 Απριλίου θα γίνει η δίκη. Καλούμε σε συγκέντρωση αλληλεγγύης στην επιζώσα στις 9 το πρωί στα δικαστήρια Θεσσαλονίκης. Να μην μείνει καμία μόνη απέναντι στην πατριαρχική βία.
Κάθε μέρα γνωρίζω κι άλλο ένα, που το έχει ζήσει και ξέρει πώς είναι. Στο σχολείο, στη δουλειά και στο λεωφορείο της κάνω παρέα, στα δικαστήρια της κρατάω το χέρι, στο δρόμο στέλνουμε σινιάλα αλληλεγγύης, με ένα βλέμμα και 5-10 λέξεις. Μαζί είμαστε πιο δυνατά, σπάμε την απάθεια και οι αντιστάσεις μας συλλογικοποιούνται.
ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΛΕΩΦΟΡΕΙΟ
ΟΠΟΙΟΣ ΑΠΛΩΝΕΙ ΧΕΡΙ ΘΑ ΦΕΥΓΕΙ ΜΕ ΦΟΡΕΙΟ
Ο,ΤΙ ΕΧΟΥΜΕ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΝΑ ΤΗΝ ΑΛΛΗ
Μαρμαγκα, αντιπατριαρχικη ομαδα