Τετάρτη 17 Απριλίου 2024 στις 15.30
Απεργιακή Κουζίνα
Η άνοδος του κόστους ζωής (ενοίκια, λογαριασμοί ρεύματος, super market, νερό...), μαζί με την ιδιωτικοποίηση των συστημάτων υγείας και εκπαίδευσης, συμβαίνει την ίδια περίοδο με την οποία ερχόμαστε αντιμέτωπα με όλο και πιο επισφαλείς συνθήκες εργασίας. Από τη μέθοδο «πληρωμή ανά διανομή» της Wolt έως τις «project-based», εμμονικές με τα μπόνους συμβάσεις των τηλεφωνικών κέντρων, από την εκμετάλλευση εργαζομένων χωρίς χαρτιά στη γεωργία έως την άθλιων συνθηκών εποχική εργασία (σεζόν) στον τουρισμό. Η «ευελιξία» έγινε συνώνυμο του ανταγωνισμού και της ατομικής επιβίωσης, με το σύνθημα «αν δεν έχεις την οικονομική δυνατότητα να ζήσεις, απλώς δούλεψε περισσότερο, όλα είναι στα χέρια σου». Θα δουλέψουμε μέχρι να ξεχάσουμε πώς μοιάζει η ζωή.
Εκτός από την απομόνωση των σύγχρονων συνθηκών εργασίας, οι κάτοικοι των γειτονιών διαχωρίζονται φυσικά με φυλετικά κριτήρια μέσω της αναγκαστικής μετακίνησης πληθυσμών σε στρατόπεδα συγκέντρωσης έξω από τις πόλεις. Η συνεχής δίωξη των μεταναστ(ρι)ών στο κέντρο της πόλης λαμβάνει χώρα με κρατική βία μέσω ρατσιστικών ελέγχων για χαρτιά και τερματισμού των προγραμμάτων στέγασης. Ταυτόχρονα, ο ρατσιστικός αποκλεισμός των μεταναστριών από την πόλη, επιταχύνεται από το gentrification («εξευγενισμός») κατά το οποίο οι πλουσιότεροι αυξάνουν τις τιμές των ενοικίων αγοράζοντας και ενοικιάζοντας ακίνητα και δεσμεύοντας τα ακίνητα σε πλατφόρμες βραχυχρόνιας μίσθωσης. Ο φυλετικός διαχωρισμός στις πόλεις και ο εγκλεισμός των μεταναστριών σε συγκεκριμένα camps, βοηθά τα αφεντικά του τουρισμού, της βαριάς βιομηχανίας και των αγροτικών περιοχών που είναι διαβόητες για εκμετάλλευση και άθλιες εργασιακές συνθήκες, σε περαιτέρω εκμετάλλευση των μεταναστ(ρι)ών εργατ(ρι)ών. Τα camps που βρίσκονται κοντά στα χωράφια ή στα εργοστάσια όπως στη Ριτσώνα και τη Μαλακάσα, ρυθμίζουν την ροή εργατικού δυναμικού στις γύρω περιοχές και συντελούν. Ταυτόχρονα, η καθημερινή παρενόχληση στους δρόμους της Αθήνας συνεχίζεται στις κουζίνες των εστιατορίων ή στα υπόγεια των ξενοδοχείων.
Ενάντια σε όλα αυτά, καλούμε στους δρόμους στις 17 Απριλίου να αντισταθούμε στη συνεχή υποτίμηση της ζωής που αυτό το σύστημα δημιουργεί. Μετά την απεργιακή πορεία καλούμε σε συλλογική κουζίνα, μικροφωνική και συζήτηση για συνθήκες εργασίας στην Πλατεία Βικτωρίας, από τις 15:30 και μετά. Να βρεθούμε το ένα με το άλλο, να σπάσουμε την απομόνωση και τον φυλετικό διαχωρισμό της πόλης, να χτίσουμε πολυεθνικές κοινότητες και να υπερασπιστούμε το ένα το άλλο στο χώρο εργασίας ενάντια στα αφεντικά, στην πόλη ενάντια στους ιδιοκτήτες και τους ρατσιστές. Να δημιουργήσουμε στις γειτονιές μας έδαφος συλλογικής αντίστασης ενάντια στην κρατική και καπιταλιστική εκμετάλλευση.
Solidarity with migrants: Facebook: @Solidarity With Migrants, Instagram: @Solidaritywithmigrants, email: solidaritymigrants@riseup.net
Κατειλημμένο κοινωνικό κέντρο Ζιζάνια, email: zizania@riseup.net
The rise of cost of living (rents, electricity bills, super market, water...), together with the privatisation of the health and education systems, is happening at a time when we are being forced to accept more and more precarious working conditions. From the 'pay per delivery' methodology of Wolt to the 'project based, bonus-obsessed' contracts of call centres, from the exploitation of undocumented workers in agriculture to submissive seasonal work in tourism. 'Flexibility' becames a synonym for competition and individual survival, with the slogan of,'if you can not afford to live, just work more, everything is in your hands'. We will work until we forget what life looks like.
On top of the isolation of modern jobs inhabitants of neighbourhoods are being physically segregated by the enforced displacement of populations to camps outside of the cities. The persecution of migrants in the city centre has occured by state violence through racist ID sweeps and the ending of housing programs but it has also been encourage by gentrification in which wealthier people raise rent prices through buying, renting or holiday letting. Such displacement aids the bosses of tourism, heavy industry and agriculture areas of labour notorious for exploitation and blackmail. The camps that are close to the fields and factories, such as in Ritsona or in Malakasa, manage the flow of the labor force and the intensification of exploitation of migrants. At the same time, the daily harassment on the streets of athens is continued in the kitchens of restaurants or the basements of hotels.
Against all these, we call to the streets on 17th of april to fight the constant devaluation of life that this system creates. After the demonstration, we call to collective kitchen, microfoniki and conversation in platia Viktoria, after 15:30. To find each other and break the city's isolation and racist segregation, to build multinational communities, to support each other in the workplace against bosses and in the neighbourhoods against landlords and racists. To create in our neighborhoods grounds for collective resistance against state and capitalist exploitation.