Τετάρτη 17 Απριλίου 2024 στις 10.30 πμ
Απεργιακή συγκέντρωση
Απεργιακή συγκέντρωση | Τετάρτη 17 Απρίλη 10.30 | Καμάρα
Απέναντι στην υποτίμηση των ζωών μας - Να πάρουμε πίσω αυτά που μας ανήκουν
Η αλληλεγγύη, οι συλλογικοί αγώνες από τα κάτω και η ταξική οργάνωση είναι τα όπλα μας απέναντι στη επέλαση του κράτους & του καπιταλισμού που επιτίθεται σε όλα τα κοινωνικά πεδία. Απέναντι, λοιπόν, στην ακραία υποτίμηση της ανθρώπινης ζωής, εμείς να προτάξουμε την αλληλεγγύη και την αλληλοβοήθεια, τις πανανθρώπινες συλλογικές αξίες της ελευθερίας και της ισότητας. Απέναντι στην αρπαγή των εργασιακών μας δικαιωμάτων και την επιδείνωση των συνθηκών εργασίας και διαβίωσης, εμείς να προτάξουμε την οργάνωση στη βάση και τον αγώνα για να κερδίσουμε όσα μας παίρνουν καθημερινά με τόση βία και καταστολή. Να οργανωθούμε δίπλα-δίπλα σε όλα τα πεδία, να αγωνιστούμε, να απαντήσουμε.
ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ 17ΑΠΡΙΛΗ
Να πάρουμε πίσω αυτά που μας ανήκουν
Η κρίση του κρατικού-καπιταλιστικού συστήματος έρχεται να πλήξει όλο και περισσότερο την κοινωνική βάση και τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα, φτωχοποιώντας κι εξαθλιώνοντας εκατομμύρια ανθρώπους σε όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου. Εξάλλου, τα τελευταία χρόνια έχει φανεί με τον χειρότερο τρόπο η αδιαφορία κράτους και κεφαλαίου για την ανθρώπινη ζωή. Στον ελλαδικό χώρο η ανείπωτη τραγωδία στα Τέμπη μάς το θυμίζει με τον χειρότερο τρόπο ενώ οι πόλεμοι σε Μ. Ανατολή και Ουκρανία συνεχίζουν αδιάκοπα, αφήνοντας πίσω τους χιλιάδες νεκρούς ή εκτοπισμένους πληθυσμούς. Ταυτόχρονα, η επίθεση που βιώνουμε από το κράτος και το κεφάλαιο σε όλες τις πτυχές της ζωής μας προσπαθεί να στερήσει από τον κόσμο της εργασίας κάθε προοπτική αντίστασης και παράλληλα να ξεριζώσει κάθε εργασιακό δικαίωμα που έχει κερδηθεί τους προηγούμενους αιώνες από το εργατικό κίνημα σε παγκόσμιο επίπεδο.
Η διαχείριση των τελευταίων χρόνων έχει δημιουργήσει ασφυκτικές συνθήκες διαβίωσης. Η αύξηση του κόστους ζωής (ενέργεια, ενοίκια, τρόφιμα) έχει οδηγήσει μεγάλο μέρος του πληθυσμού στην εξαθλίωση. Η ραγδαία αύξηση των ενοικίων έχει οδηγήσει μεγάλο κομμάτι των κατώτερων τάξεων σε αδυναμία κάλυψης βασικών αναγκών όπως η στέγαση, ενώ λόγω των εξώσεων κάποιοι καταλήγουν να μένουν ακόμη και άστεγοι.
Την ίδια στιγμή με την ψήφιση των τελευταίων αντεργατικών νομοσχεδίων, η κυβέρνηση της ΝΔ επιχειρεί να περιορίσει και να ποινικοποιήσει περαιτέρω τη συνδικαλιστική δράση των εργαζομένων. Πιο πρόσφατο παράδειγμα στο τελευταίο αποτελεί η εκδικητική απόλυση του επί 19 χρόνια συμβασιούχου εργαζόμενου Δημήτρη Αντωνίου στο ΕΚΠΑ, μέλους του Κεντρικού Συμβουλίου της ΟΔΠΤΕ (Ομοσπονδία Διοικητικού Προσωπικού Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης) λόγω της συμμετοχής του στην κινητοποίηση της Δευτέρας 12/02 (για την υπεράσπιση της δημόσιας παιδείας), η οποία αποτελεί μια ξεκάθαρα εκδικητική απόλυση λόγω της συνδικαλιστικής και αγωνιστικής του δράσης, δηλαδή πρόκειται για μια εξόφθαλμη πολιτική εντολή τρομοκράτησης των ανθρώπων που αντιστέκονται και αγωνίζονται.
Παράλληλα, η εντατικοποίηση της εργασίας και η ολοένα και πιο άγρια και ανεξέλεγκτη εργοδοτική αυθαιρεσία έχουν ως επακόλουθο τη φυσική εξάντληση των εργαζομένων και τη διαρκή αύξηση στον αριθμό των εργατικών ατυχημάτων και δυστυχημάτων που εντοπίζονται πλέον σε εβδομαδιαία βάση τόσο εγχώρια όσο και σε παγκόσμια κλίμακα. Στην Ελλάδα, σύμφωνα με την ΟΣΕΤΕΕ, το 2024 είχαμε 31 νεκρούς και 60 σοβαρά τραυματίες σε χώρους εργασίας, ενώ τον τελευταίο μήνα σημειώθηκαν 12 εργατικά δυστυχήματα. Το 2023 συνολικά 179 εργαζόμενοι και εργαζόμενες έχασαν την ζωή τους λόγω των ανύπαρκτων μέτρων προστασίας, ενώ 142 ήταν τα «σοβαρά» εργατικά ατυχήματα. Κοινώς, η εργατική τάξη για να τα βγάλει πέρα καλείται να ρισκάρει μέχρι και την ίδια της τη ζωή για ένα μεροκάματο.
Μέσα σε μια συνθήκη όπου οι κατακτήσεις μας βάλλονται από το κρατικό-καπιταλιστικό σύστημα εξουσίας, η απάντηση που έχουμε να δώσουμε είναι συλλογική και διαρκής. Οι απολύσεις (όπως προσφάτως στο ΕΚΕΤΑ και την Task Us), η αμισθί και επισφαλής εργασία σε πεδία όπως η έρευνα, η εργοδοτική αυθαιρεσία, τα εργατικά ατυχήματα, η ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση της υγείας και της παιδείας μετατρέποντάς τες πλήρως σε πεδίο επιχειρηματικού κέρδους, η ακρίβεια, η κρατική καταστολή, η τρομοκρατία των αφεντικών, οι κρατικές δολοφονίες, οι αντεργατικοί νόμοι, είναι μερικές από τις εκφάνσεις της σύγχρονης «κανονικότητας» που εξαθλιώνει την κοινωνική και ταξική βάση. Για εμάς, μπροστά σε αυτήν τη δύσκολη συνθήκη που διαμορφώνεται ο δρόμος είναι η οργάνωση και ο συλλογικός αγώνας των από τα κάτω. Ένας δρόμος μακρύς και δύσκολος πλην όμως ο μόνος στον οποίο μπορούμε να βαδίσουμε και να αγωνιστούμε με πείσμα κι επιμονή. Η απεργία είναι κομμάτι του αγώνα αυτού. Κινούμαστε προς μια συλλογική κουλτούρα αγώνα και διεκδικήσεων. Με οργάνωση στη βάση, οριζόντια και αντιιεραρχικά σχήματα και από τα κάτω συνελεύσεις γειτονιών, μαζί με φοιτητές, μαθητές, εργαζόμενους, άνεργους, να δώσουμε στους χώρους εργασίας, τα σχολεία και τις σχολές, τη μάχη του ταξικού και κοινωνικού αγώνα. Αγωνιζόμαστε ενάντια στην υποτίμηση και την εξαθλίωση της ζωής μας, ενάντια σ' ένα εκμεταλλευτικό και δολοφονικό σύστημα.
Η αλληλεγγύη θα νικήσει.
ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ 17 ΑΠΡΙΛΗ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΌΜΕΝΟΥΣ & ΣΤΙΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΕΣ ΠΟΥ ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ
• Να παρθεί πίσω η εκδικητική απόλυση του διοικητικού εργαζόμενου Δ.Α. στο ΕΚΠΑ - Άμεση ανανέωση της σύμβασής του!
• Αλληλεγγύη στον αγώνα των εκπαιδευτικών ενάντια στην αξιολόγηση και την ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης
Απεργιακή - συλλογική κουζίνα |17/4 μετά την πορεία |στην αυλή της κατάληψης Libertatia
Ελευθεριακή συνέλευση για την ταξική οργάνωση στη βάση | estovskg@prottonmail.com
Απρίλης 2024
Το Σωματείο Βάσης Εργαζομένων στον Χώρο της Ψυχικής Υγείας και της Κοινωνικής Πρόνοιας συμμετέχει στην Γενική Απεργία της 17ης Απριλίου 2024 και καλεί όλους και όλες τους συναδέλφους και τις συναδέλφισσες του κλάδου μας να απεργήσουν.
Όπως φαίνεται η ΓΣΕΕ τελικά «θυμήθηκε» να καλέσει σε απεργία, ενάμιση σχεδόν μήνα μετά τη μαζική απεργία στις 28/2 την οποία απ' ό,τι φαίνεται… δεν αντιλήφθηκε εγκαίρως. Δεν μας εξέπληξε όμως αυτό, καθώς ούτε πριν από έναν χρόνο δεν στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων, όταν ακόμη μετρούσαμε τα θύματα της κρατικής δολοφονίας στα Τέμπη, επιλέγοντας να προκηρύξει απεργία μία εβδομάδα μετά των -ιστορικών διαστάσεων- απεργιακών κινητοποιήσεων και συλλαλητηρίων της 8ης Μάρτη, με προφανή στόχευση την διάσπαση και αποσυσπείρωση. Ο ρόλος της ΓΣΕΕ είναι εξόφθαλμος και πλέον γνωστός: στην καλύτερη περίπτωση διακοσμητικός, στη χειρότερη -και όλο και συχνότερος τελευταία- ανασταλτικός και υπονομευτικός για τους αγώνες του εργατικού κινήματος.
Όλα αυτά όμως, επ' ουδενί δεν αρκούν για να μας κάνουν να αδιαφορήσουμε μπροστά σε μια γενική απεργία που προκηρύχτηκε με αφορμή την ακρίβεια και την γενικότερη αύξηση του κόστους ζωής, καθώς και την όλο και πιο ραγδαία υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου τεράστιας μερίδας της κοινωνικής βάσης.
Τα τελευταία χρόνια τα αντεργατικά νομοσχέδια που έχουν περάσει, οι αυξήσεις τιμών σε ενέργεια, είδη πρώτης ανάγκης και καύσιμα, σε συνδυασμό με τα ήδη υψηλά ενοίκια και τα αυξημένα ποσοστά ανεργίας, έχουν έρθει να εξαθλιώσουν περαιτέρω τα ήδη επιβαρυμένα κοινωνικά στρώματα από τις συνεχείς επιπτώσεις των πολιτικών λιτότητας και έχουν οδηγήσει σε νέο μεγάλο κύμα φτωχοποίησης και σε ασφυκτικές συνθήκες διαβίωσης για τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες, τους άνεργους και τις άνεργες.
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, οι εργαζόμενες και οι εργαζόμενοι αντί να αμείβονται για την εργασία τους, πρέπει να εργάζονται νυχθημερόν σε επισφαλείς συνθήκες εργασίας για να καλύπτουν, ή και όχι, μόνο τα βασικά. Τα εργατικά ατυχήματα αυξάνονται, οι μισθοί μειώνονται και οι απλήρωτες υπερωρίες παραμένουν. Συμβάσεις μετατρέπονται σε μερικής απασχόλησης, εκφοβισμοί και απολύσεις συνεχίζονται και οι συνθήκες διαβίωσής μας υποβαθμίζονται όσο η φορολογία διαρκώς ανεβαίνει και οι εξώσεις από σπίτια, οι πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας και τα ενοίκια κατοικιών αυξάνονται.
Ταυτόχρονα παιδεία και υγεία ξεπουλιούνται, με νομοσχέδια που προβλέπουν ιδιωτικοποιήσεις, τη διάλυση της δημόσιας υγείας αλλά και της δημόσιας ψυχικής υγείας και απεξάρτησης, καθιερώνοντας τη διαχείριση της ανθρώπινης ζωής με όρους κόστους - οφέλους. Απογευματινά επί πληρωμή χειρουργεία σε δημόσιες δομές υγείας επιβεβαιώνουν την εμπορευματοποίηση της υγείας και την κατάργηση του δημόσιου χαρακτήρα της, με το κεφάλαιο να κερδοφορεί περισσότερο ενώ οι κοινωνικές ανισότητες παρά μόνο οξύνονται. Είναι προφανές λοιπόν ότι κυβέρνηση και κεφάλαιο καταπατούν αδιάκοπα και καθημερινά τα εργασιακά μας δικαιώματα αδιαφορώντας για την ίδια μας τη ζωή.
Όμως μπροστά σε αυτή τη συνθήκη, εμείς δεν σκοπεύουμε να μείνουμε θεατές. Ξέρουμε, ότι μπορούμε να βασιστούμε μόνο στις δικές μας δυνάμεις, στη δική μας οργάνωση. Θα συνεχίσουμε να οργανωνόμαστε στους χώρους δουλειάς μας, σε ακηδεμόνευτα και μαχητικά σωματεία, να απεργούμε και να διεκδικούμε αξιοπρεπείς για τη ζωή μας συνθήκες σε όλα τα πεδία. Θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις και στην υποβάθμιση των δημόσιων παροχών, για ελεύθερη πρόσβαση στην υγεία για όλους/ες, σταθερό ωράριο εργασίας, αυξήσεις στους μισθούς, πλήρη ασφαλιστική κάλυψη και συλλογικές συμβάσεις εργασίας, καταπολέμηση των διακρίσεων βάσει φύλου και σε βάρος της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας.
ΚΑΛΟΥΜΕ ΟΛΕΣ/ΟΥΣ ΤΟΥΣ/ΤΙΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ/ΙΣΣΕΣ ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΑΣΧΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΙΣ 17 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2024 στην Καμάρα στις 10:30
ΜΕ ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΒΑΣΗΣ & ΑΓΩΝΕΣ ΕΡΓΑΤ(ΡΙ)ΩΝ ΓΚΡΕΜΙΖΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ
Σωματείο Βάσης Εργαζομένων στον Χώρο της Ψυχικής Υγείας & Κοινωνικής Πρόνοιας (ΣΒΕΨΥΚΟΙ)
E-mail επικοινωνίας: psyxoswmateio@riseup.net
*Η επόμενη συνέλευση του σωματείου θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 21/04/2024, στις 16:00 στα γραφεία των σωματείων βάσης Στρ. Μακρυγιάννη 7, Θεσσαλονίκη.
https://svepsykoi.espivblogs.net/2024/04/14/k…
Απεργιακή συγκέντρωση /πορεία Τετάρτη 28/2 στις 11:00 Καμάρα
*Αλληλεγγύη με τους αγώνες των φοιτητ(ρι)ών ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του πανεπιστημίου
*Αυξήσεις στους μισθούς σύμφωνα με τις ανάγκες μας
*Καμία ανοχή στις αυθαιρεσίες των αφεντικών
Αντίσταση στους εκβιασμούς των αφεντικών
Αυτοοργάνωση στους χώρους δουλειάς
Αλληλεγγύη μεταξύ των εργαζομένων
Συμμετέχουμε/στηρίζουμε το μπλοκ των Σωματείων Βάσης
ΣΣΜ
17 ΑΠΡΙΛΗ: ΟΛΟΙ & ΟΛΕΣ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ - ΟΛΟΙ & ΟΛΕΣ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ | Διαρκής Αγώνας: Κοινό κάλεσμα σε Αθήνα & Θεσσαλονίκη
Κατακόρυφες αυξήσεις σε ενοίκια, τρόφιμα, ενέργεια, ιδιωτικοποιήσεις, πολλαπλασιασμός των εργατικών "ατυχημάτων" και των συναδέλφων που δολοφονούνται εν ώρα εργασίας, εντατική δουλειά χωρίς δικαιώματα στα κάτεργα του τουρισμού και των άλλων κλάδων, καταστολή και πολεμική προετοιμασία.
Αυτή είναι η συνθήκη που βιώνουμε οι εργαζόμενοι/ες, οι αυτοαπασχολούμενοι/ες, οι νέοι/ ες, μια συνθήκη όπου ο λαός φτωχοποιείται ολοένα και περισσότερο. Μια συνθήκη όπου οι ταξικές αντιθέσεις βαθαίνουν με γοργούς ρυθμούς και η επίθεση του κεφαλαίου επεκτείνεται σε όλες τις πτυχές της ζωής της τάξης μας.
Από την 1η Απρίλη με την πλασματική αύξηση του κατώτατου μισθού στα 830 μικτά, η κυβέρνηση προσπαθεί να πλασάρει μιντιακά μια δήθεν νέα πραγματικότητα για τα εισοδήματα της εργατικής τάξης και την αντιμετώπιση της καλπάζουσας ακρίβειας. Στην πραγματικότητα φυσικά, η αύξηση του κατώτατου μισθού δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις πραγματικές ανάγκες των εργαζομένων και του λαού, αφού η Ελλάδα σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία (που έδωσε στη δημοσιότητα ο Οργανισμός για την Οικονομική Συνεργασία και Ανάπτυξη), κατατάσσεται στις χειρότερες χώρες του ΟΟΣΑ σχετικά με τον πληθωρισμό στα τρόφιμα. Ενώ ακόμα, η άνοδος των ενοικίων, τα κόκκινα δάνεια και η απελευθέρωση των πλειστηριασμών, τα φαινόμενα ενεργειακής φτώχειας και η ιδιωτικοποίηση της αγοράς ενέργειας οδηγούν σε υπέρμετρη επιδείνωση των συνθηκών στεγαστικής διαβίωσης και μία νέα περίοδο αναδιανομής του κοινωνικού πλούτου από κάτω προς τα πάνω. Παράλληλα, η κυβέρνηση, που όπως και οι προηγούμενες αστικές κυβερνήσεις, νομοθετούν βάσει των επιταγών των ντόπιων εφοπλιστών και βιομηχάνων αλλά και κατά παραγγελία των κέντρων αποφάσεων της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, με μία σειρά από νομοθετικά εκτρώματα στοχεύει στην όξυνση της καταλήστευσης των λαϊκών στρωμάτων.
Οι αντεργατικοί νόμοι της τελευταίας 12ετίας, με πιο πρόσφατα τα παραδείγματα των νόμων Γεωργιάδη και Χατζηδάκη, έχουν δώσει πράσινο φως για την άγρια εκμετάλλευσή μας στους χώρους δουλειάς από τους εργοδότες, έχουν μειώσει το κόστος των ασφαλιστικών εισφορών ρισκάροντας με την επιβίωση των ασφαλιστικών μας ταμείων, έχουν προχωρήσει στην ουσιαστική ποινικοποίηση της απεργίας και της περιφρούρησης, έχουν εξαλείψει τα δικαιώματά μας, έχουν υποστελεχώσει και διαλύσει το ΣΕΠΕ (οι 12 νεκροί συνάδελφοι σε 23 ημέρες τον Μάρτιο/ Απρίλιο αλλά και οι 170 και πλέον νεκροί εργάτες το 2023 αποτελούν ενδεικτικούς αριθμούς της κατάστασης). Οι ίδιοι νόμοι είναι που έχουν ξεχειλώσει τα ωράρια μας, έχουν μετατρέψει την εργασία μας σε ένα είδος όλο και πιο φτηνό, όλο και πιο εύπλαστο για τις ανάγκες της καπιταλιστικής κερδοφορίας, μας έχουν κάνει να φοβόμαστε να διεκδικήσουμε ακόμα και τα στοιχειώδη υπό το φόβο της ανεργίας σε ένα περιβάλλον πλήρους απελευθέρωσης του δικαιώματος των εργοδοτών να μας απολύουν ακόμα και χωρίς αιτιολογία, όποτε οι ίδιοι θέλουν.
Αλλά και αντίστοιχα, με τους πιο πρόσφατους νόμους που ψηφίστηκαν τους τελευταίους μήνες, μειώνεται όλο και περισσότερο ο δημόσιος χαρακτήρας της Παιδείας με την ίδρυση των Ιδιωτικών Πανεπιστημίων, της Υγείας με διεύρυνση της δυνατότητας των ιατρών του ΕΣΥ να ασκούν ιδιωτικό έργο και την διενέργεια επί πληρωμή των απογευματινών χειρουργείων. Κάθε δομή κοινωνικής πρόνοιας, κάθε δημόσια υποδομή και υπηρεσία τεμαχίζεται, ρημάζει και στη συνέχεια ιδιωτικοποιείται.
Ιδιωτικοποιήσεις οι οποίες προωθούνται συστηματικά τις τελευταίες δεκαετίες από την άρχουσα τάξη και τις κυβερνήσεις της και ενταγμένες στο νεοφιλελεύθερο πολιτικό πλαίσιο έχουν πάρει την μορφή λαίλαπας κονιορτοποιώντας την έννοια των Δημόσιων Αγαθών (Υγεία, Παιδεία, Ενέργεια, Μεταφορές) κάτω από το βάρος της επικράτησης του συμφέροντος των ισχυρών και του κέρδους του ιδιωτικού κεφαλαίου. Αντιδραστικές πολιτικές οι οποίες έχουν γεννήσει δυναμικούς αγώνες στον τομέα της Υγείας με συνεχείς κινητοποιήσεις των εργαζόμενων στον κλάδο καθώς και στην Παιδεία όπου το προηγούμενο διάστημα φοιτητές, καθηγητές και εργαζόμενοι συσπειρωμένοι έδωσαν πολύμηνη μάχη απέναντι στο νομοσχέδιο Πιερρακάκη με πολύμορφες, μαζικές, μαχητικές κινητοποιήσεις σε πανελλαδικό επίπεδο αποκρυσταλλώνοντας με έμπρακτους όρους το πλαίσιο αμφισβήτησης και εναντίωσης στις κυβερνητικές πολιτικές.
Αγώνες ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις οι οποίοι στην περίπτωση της καπιταλιστικής δολοφονίας των Τεμπών πήραν την μορφή κοινωνικού ξεσπάσματος για την διασφάλιση και την υπεράσπιση του δικαιώματος στην ίδια την ζωή απέναντι σε ένα διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα το οποίο σε άμεση συνέργεια με το ιδιωτικό κεφάλαιο την υποβαθμίζει συστηματικά στο επίπεδο της παράπλευρης απώλειας για την αιματοβαμμένη καπιταλιστική ανάπτυξη. Διαφθορά και συνέργεια η οποία αποκαλύπτεται ξεκάθαρα καθημερινά με τη μορφή της επαίσχυντης κρατικής προσπάθειας συγκάλυψης των επιχειρηματικών ευθυνών και των ευθυνών του πολιτικού προσωπικού που συνεχίζεται ως σήμερα προκαλώντας το κοινό αίσθημα. Ο αγώνας για τα Τέμπη είναι ένας ενεργός αγώνας δικαίωσης της τάξης μας που συμπυκνώνεται στο σύνθημα «Δικά τους τα κέρδη, δικοί μας οι νεκροί».
Η διαμόρφωση του πολιτικού και κοινωνικού πλαισίου στην Ελλάδα δεν μπορεί να ειδωθεί ξέχωρα από τις διεθνείς εξελίξεις ειδικά από τη στιγμή που τα τελευταία χρόνια συντελούνται κοσμογονικές αλλαγές στις διεθνείς ισορροπίες με τους συσχετισμούς δυνάμεων μεταξύ παραδοσιακών και αναδυόμενων πόλων να αλλάζουν ραγδαία με την αστική τάξη της Ελλάδας να έχει επιλέξει ιστορικά να εξυπηρετεί τη διαιώνιση της εξουσίας και των προνομίων της μέσα από τους ιμπεριαλιστικούς σχηματισμούς των «Μεγάλων Δυνάμεων» του Δυτικού μπλοκ. Αυτή η ταύτιση μεταφράζεται στην πολεμοκάπηλη τακτική της κυβέρνησης μέσω της ενεργής εμπλοκής της χώρας στα ενεργά μέτωπα της Ουκρανίας, της Παλαιστίνης και της Υεμένης. Εμπλοκή η οποία βάζει την χώρα σε ρόλο άμεσου επιτιθέμενου με όποιες πιθανές επιπτώσεις συνεπάγονται και οδηγεί σε «ράλι» δεκάδων εκατομμυρίων σε εξοπλιστικά προγράμματα, αύξηση του προϋπολογισμού για τις ΝΑΤΟϊκές υποχρεώσεις της χώρας, εκτροχιασμό του δημόσιου χρέους, συμμετοχή σε κοινό ευρωπαϊκό ταμείο για την χρηματοδότηση της πολεμικής σύγκρουσης στην Ουκρανία. Δυσθεώρητες δαπάνες κόντρα στις πραγματικές λαϊκές ανάγκες για τις οποίες οποιαδήποτε κονδύλι φαντάζει για την άρχουσα τάξη ένα περιττό έξοδο.
Αυτή την πολεμοκάπηλη τακτική επιδιώκει να εξαργυρώσει η κυβέρνηση μέσω της εσωτερικής κατανάλωσης και της συσπείρωσης της συντηρητικής μερίδας του ακροατηρίου της μπροστά στο «στοίχημα» της άνετης επικράτησης στις επερχόμενες ευρωεκλογές. Επικράτηση η οποία θα της επιτρέψει να ισχυριστεί την «ανανέωση της λαϊκής εντολής» και να συνεχίσει στην ίδια αντιδραστική κατεύθυνση των πολιτικών της κόντρα στα συμφέροντα της εργατικής τάξης.
Αναμένοντας τις νέες εκλογικές αυταπάτες που θα έχουμε σερβιρισμένες στις οθόνες μας από τα αστικά επιτελεία ενόψει των ευρωεκλογών, εμείς αναγνωρίζουμε πως η ζωή και η ταξική πάλη δεν κρίνονται στις τηλεοράσεις και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Και έχουμε κατά νου πως κόντρα στη σιγή που έφερε η περίοδος των περσινών εκλογών η σιωπή δεν κυριάρχησε και ο ταξικός/ λαϊκός παλμός, αν και αργός, παρέμεινε σταθερός.
Είναι η μαχητική υπεράσπιση των απολυμένων από το ξεσκαρτάρισμα που έκαναν οι εργοδότες και από το κύμα εκδικητικών απολύσεων από δεκάδες επιχειρήσεις που ακολούθησε την απεργία της 8ης Μάρτη του 2023, η λαϊκή αυτενέργεια και οργάνωση που εκδηλώθηκε κατά τη διάρκεια των πλημμυρών και των πυρκαγιών, παίρνοντας ταυτόχρονα αγωνιστικά χαρακτηριστικά. Είναι η δεύτερη πανεργατική απεργία του περασμένου Σεπτέμβρη ενάντια στον νέο νόμο του Γεωργιάδη που ήρθε να εντατικοποιήσει κι άλλο την εργασία μας και να την προσαρμόσει στις ανάγκες κερδοφορίας του κεφαλαίου, οι μικρές και μεγάλες μάχες των καθηγητών και των γιατρών για την υπεράσπιση του Δημόσιου, Δωρεάν και ποιοτικού χαρακτήρα της Υγείας και της Παιδείας. Είναι οι στιγμές υπεράσπισης των διαδηλώσεων από τις αστυνομικές επιθέσεις, οι μαζικές πορείες αλληλεγγύης στον δίκαιο αγώνα που δίνει ο λαός της Παλαιστίνης, οι "νίκες" και οι "ήττες" του αγώνα αντοχής που δίνεται από γειτονιά σε γειτονιά για να σωθούν τα σπίτια λαϊκών οικογενειών, είναι η αντιφασιστική πάλη που δίνεται ταυτόχρονα με κάθε μέσο, έτσι ώστε να μην ξανατολμήσουν οι καπιταλιστές να ξαναβγάλουν στον δρόμο τις εφεδρείες τους. Είναι, οι εμβληματικοί αγώνες της περιόδου από φοιτητές/τριες, ερευνητές/τριες, καθηγητές/τριες, μαθητές/τριες που καταλαμβάνουν τις σχολές τους, διαδηλώνουν, συγκρούονται για να μην επιτρέψουν την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, αλλά και των αγροτών/ αγροτισσών που έστησαν μπλόκα στους κεντρικούς οδικούς άξονες και στα τελωνεία της χώρας και κατέβηκαν στις πόλεις ενάντια στην πολιτική της ΕΕ και της κυβέρνησης που πριμοδοτεί τους σύγχρονους μεγαλοτσιφλικάδες, χωρίς όμως να καταφέρουν να συναντηθούν με άλλους αγώνες. Είναι τέλος η μαζική - παρά την απεργοσπαστική στάση της ΓΣΕΕ - απεργία της 28ης Φλεβάρη όπου εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι πλημμύρισαν τους δρόμους της χώρας, με αρκετούς από αυτούς να απεργούν για πρώτη φορά και με άλλους να συγκρούονται με τις δυνάμεις καταστολής και να υπερασπίζονται την ταξική και λαϊκή μνήμη και οργή για το καπιταλιστικό έγκλημα των Τεμπών.
Ξέρουμε πως οι συσχετισμοί παραμένουν αρνητικοί, κοινωνικά αλλά και μέσα στην ίδια την εργατική τάξη. Την τάξη που βιώνει τόσο τη διαρκή διαδικασία φτωχοποίησής της, όσο και τον διαρκή φόβο της απόλυσης και της ανεργίας, της έξωσης και της αστεγίας, έχοντας όλο και λιγότερα μέσα στα χέρια της για να αγωνιστεί και να διεκδικήσει.
Και για αυτό οφείλουμε να υπερασπιστούμε και να μαζικοποιήσουμε τα ταξικά σωματεία κόντρα στα εκφυλιστικά φαινόμενα που παρατηρούνται με τις διαφορετικές ημερομηνίες για απεργία από τις αστικοποιημένες ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, να παλέψουμε για τη δημοκρατική λειτουργία τους αλλά και για να πάρουν οι μορφές της πάλης τους όλο και πιο μαχητικά και αποφασιστικά χαρακτηριστικά. Και για αυτό οφείλουμε να απλώσουμε το μήνυμα της απεργίας της 17ης Απρίλη σε κάθε χώρο δουλειάς, να διεκδικήσουμε άμεσες αυξήσεις στους μισθούς στο μέτρο των αναγκών μας, να επιβάλλουμε Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας σε κάθε κλάδο και κάθε επιχείρηση, να μπλοκάρουμε την ακρίβεια και το πλιάτσικο που κάνουν στα εισοδήματα μας οι μαυραγορίτες των παρόχων ενέργειας και των σούπερ μάρκετ.
Μόνο η ταξική οργάνωση μπορεί να σταθεί ανάχωμα απέναντι στις συνθήκες φτώχειας που μας επιβάλλει η καπιταλιστική κερδοφορία. Η ταξική οργάνωση, που είναι η μόνη ικανή, στην εξέλιξη και στο βάθεμά της, να ανατρέψει τις σύγχρονες συνθήκες σκλαβιάς που βιώνει ο λαός, που είναι η μόνη ικανή να ανατρέψει τη δικτατορία του κεφαλαίου, την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΗΣ 17ης ΑΠΡΙΛΗ
Διαρκής Αγώνας ★ για την ταξική απελευθέρωση
Επικοινωνία: diarkis-agonas@riseup.net, da-athens@riseup.net (Αθήνα), da-thess@riseup.net (Θεσσαλονίκη)
Πολιτικοί Χώροι: Μεθώνης 48 (Αθήνα), Γκαρμπολά 12 (Θεσσαλονίκη)
17 Απρίλη: Σε θέση μάχης για ζωή - δουλειά με αξιοπρέπεια
Απεργιακή συγκέντρωση των πρωτοβάθμιων σωματείων στις 11:00 στην Καμάρα.
Η μαζική συμμετοχή στην απεργία στις 28/2 , οι μεγάλες κινητοποιήσεις των φοιτητών ενάντια στην ιδιωτικοποίηση των ΑΕΙ, τα μπλόκα των αγροτών, αλλά και μια σειρά κλαδικών αγώνων (τηλεφωνικά κέντρα, υγεία, εκπαίδευση κ.ά.), έσπασαν την εικόνα της παντοδυναμίας της κυβέρνησης.
Οι αγώνες αυτοί έδειξαν τις δυνατότητες για την συγκρότηση ενός μετώπου αντεπίθεσης, από το φοιτητικό κίνημα, τους αγωνιζόμενους εργατικούς κλάδους και τα αγροτικά μπλόκα, που θα μπορούσε να συνδεθεί με ευρύτερους πολιτικούς στόχους και αιτήματα απέναντι στην κυβέρνηση και στην αντιλαϊκή πολιτική.
Ο εργοδοτικός - κυβερνητικός συνδικαλισμός που κυριαρχεί στις ομοσπονδίες και σε συνδικάτα, αποδείχτηκε για μια άλλη φορά προδοτικός και έβαλε εμπόδια στην ανάπτυξη των αγώνων.
Τώρα, χρειάζεται συντονισμός και ενοποίηση των αγώνων και δυνάμεων του εργατικού - συνδικαλιστικού κινήματος ώστε να ενταχθούν οι απεργιακές μάχες της 17ης Απρίλη και της 1ης Μάη σε ένα μαχητικό σχέδιο αντεπίθεσης των εργατικών - λαϊκών συμφερόντων και της πολιτικής αντιπαράθεσης με την κυβέρνηση και την πολιτική της φτώχειας, της ακρίβειας, του πολέμου, των ιδιωτικοποιήσεων και της καταστολής των αγώνων. Είναι επιτακτική η ανάγκη συγκρότησης ενός ανεξάρτητου κέντρου μάχης του εργατικού κινήματος.
ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση | νεολαία Κομμουνιστική Απελευθέρωση
πηγή : email που λάβαμε στις 15 Απριλίου 19h
ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ & ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ ΚΑΙ ΛΕΗΛΑΤΟΥΝ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΒΑΣΗ
Φτώχεια & εκμετάλλευση \ Κοινωνικοί αποκλεισμοί \ Εργατικές δολοφονίες \ Κρατική καταστολή
Δεν ξεχνάμε - δεν συγχωρούμε το κρατικό έγκλημα στα Τέμπη
ΌΛΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ! Υγεία - Παιδεία - Τροφή - Στέγαση
ΟΡΓΑΝΩΣΗ - ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ - ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ
Για την Κοινωνική Επανάσταση!
ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΕΤΑΡΤΗ 17 ΑΠΡΙΛΗ
Αθήνα: Προπύλαια, 11.00
διαδηλώνουμε με το μπλοκ της Συνέλευσης Αναρχικών για την Κοινωνική και Ταξική Χειραφέτηση
Θεσ/νίκη: Καμάρα, 10.30
διαδηλώνουμε με το μπλοκ της Ελευθεριακής Συνέλευσης για την Ταξική Οργάνωση στη Βάση
Αναρχική Πολιτική Οργάνωση - Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων
Το Σωματείο Εργαζομένων στην Συνεργατική ΒΙΟΜΕ συμμετέχει και καλεί όλες/ους τις/τους εργαζόμενες/ους στην απεργιακή συγκέντρωση και πορεία απέναντι στην εγκληματική πολιτική της εξουσίας (κράτος των αφεντικών) την Τετάρτη 17/04/2024.
Για να εξυπηρετήσουν το κεφάλαιο, μας φτωχοποιούν, σκοτώνουν τα παιδιά μας, δημιουργούν πολέμους. Εμείς απαντάμε με τους αγώνες μας.
Γενική απεργία διαρκείας τώρα!
Όλοι και όλες μπορούμε μαζί.
Θεσσαλονίκη: στην Κάμαρα την Τετάρτη στις 11:00
Αθήνα: στα Προπύλαια την Τετάρτη στις 11:00
πηγή : email που λάβαμε στις 16 Απριλίου 14h
Απεργιακή πορεία
Η σημερινή πραγματικότητα που διαμορφώνει το χρεοκοπημένο καπιταλιστικό σύστημα και η πολιτική του ηγεσία στην Ελλάδα χαρακτηρίζεται από ένα ιδιαίτερα δυσβάστακτο κόστος ζωής για την κοινωνική πλειοψηφία, ακρίβεια σε όλα τα βασικά προϊόντα και την ενέργεια, σε συνδυασμό με την πραγματική καθήλωση των μισθών (την τελευταία διετία ο πραγματικός μισθός μειώθηκε κατά 9,4%), οι οποίοι ούτε κατά διάνοια δεν ανταποκρίνονται στο ύψος των απαιτήσεων και των αναγκών επιβίωσης. Η αύξηση της τάξης των 70 ευρώ στον κατώτατο μισθό αποτελεί καταφανή εμπαιγμό, τη στιγμή που ο πληθωρισμός «καλπάζει», μειώνοντας την αγοραστική δύναμη των εργαζομένων και υποτιμώντας εμμέσως την αξία της εργασίας τους. Μάλιστα, τα στοιχεία του ΟΟΣΑ κατατάσσουν την Ελλάδα στην 4η θέση των χωρών με τα πιο ακριβά τρόφιμα στον κόσμο (2η στην Ευρωπαϊκή Ένωση), ενώ ταυτόχρονα έχει τη δεύτερη ακριβότερη τιμή στη βενζίνη μεταξύ των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ένα ακόμα βασικό πρόβλημα επιβίωσης για τον περισσότερο κόσμο αποτελεί το ζήτημα της στέγασης. Οι τιμές των ενοικίων έχουν εκτοξευθεί το τελευταίο διάστημα. Ήδη τον τελευταίο χρόνο οι τιμές των ενοικίων αυξήθηκαν κατά 15,1% στη Θεσσαλονίκη. Η τουριστικοποίηση και ο αστικός εξευγενισμός ολόκληρων γειτονιών συνάδουν με τη μετατροπή της στέγασης σε εμπόρευμα που κοστολογείται αλόγιστα και αποφέρει εύκολα κέρδη στους επιχειρηματίες (αλλά και σε μικροϊδιοκτήτες) που δραστηριοποιούνται με το air bnb, την αγορά και τη μετέπειτα ενοικίαση ολόκληρων συγκροτημάτων από επενδυτές που κατοχυρώνουν τη golden visa. Βέβαια, στρατηγικός στόχος του στεγαστικού, μεσιτικού και τραπεζικού κεφαλαίου είναι η εκμηδένιση της ιδιοκατοίκησης, η αφαίρεση των κόπων μιας ζωής ανθρώπων του μόχθου και της εργασίας. Με αυτόν τον τρόπο το μεγάλο κεφάλαιο επιζητεί τη συγκέντρωση ακινήτων και τη συνακόλουθη ρύθμιση της αύξησης των ενοικίων. Την ίδια στιγμή -εν μέσω τριών απανωτών αυξήσεων των επιτοκίων από την ΕΚΤ, αύξησης των «κόκκινων» στεγαστικών δανείων και της ψήφισης του νέου πτωχευτικού κώδικα από τη ΝΔ- η λαϊκή κατοικία απειλείται με την επίσπευση των πλειστηριασμών (που γίνονται ηλεκτρονικά με απόφαση της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ) και τη διευκόλυνση που παρέχεται από την αστική δικαιοσύνη για τη ληστρική αρπαγή κατοικιών που φέρουν εις πέρας τα funds και οι εισπρακτικές εταιρείες.
Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, η κυβέρνηση της ΝΔ εμπλέκει επικίνδυνα την εγχώρια εργατική τάξη σε δυο ανοιχτά πολεμικά μέτωπα. Από τη μία παρέχει πολιτική και στρατιωτική στήριξη στο καθεστώς Ζελένσκι, αποστέλλοντας όπλα και πυρομαχικά στην Ουκρανία, στην εμπόλεμη σύρραξη ανάμεσα στην Ουκρανία (βλ. ΝΑΤΟ) και τη Ρωσία. Από την άλλη, εμπλέκεται στην πολεμική ανάφλεξη στη Μέση Ανατολή, καθώς το Στρατηγείο της 1ης Στρατιάς στη Λάρισα αποτελεί πλέον το επιχειρησιακό στρατηγείο για την επιχείρηση «ΑΣΠΙΔΕΣ» ενάντια στη δράση των ανταρτών Χούθι στην Υεμένη, με την ελληνική φρεγάτα «Ύδρα» να περιπολεί τα στενά της Ερυθράς Θάλασσας. Επιπλέον, το ελληνικό κράτος παρέχει τον ελλαδικό εναέριο χώρο στις ΗΠΑ για τη μεταφορά πολεμικού υλικού στο Ισραήλ, στέλνει από τις αποθήκες του ελληνικού στρατού βλήματα στο Ισραήλ για τον βομβαρδισμό της Γάζας και συμμετέχει σε ναυτικές στρατιωτικές επιχειρήσεις για τον αποκλεισμό και εκφοβισμό των συμμάχων των Παλαιστινίων στην Ανατολική Μεσόγειο από κοινού με λοιπές δυνάμεις του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μάλιστα, τη στιγμή που οξύνεται η αντιπαράθεση Ισραήλ-Ιράν με ορατό τον κίνδυνο για την κλιμάκωση και τη γενίκευση του πολέμου, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας αλλά και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα τάσσονται άνευ όρων στο πλευρό του κράτους-γενοκτόνου του Ισραήλ, αποζητώντας για την ντόπια αστική τάξη μερίδιο από την πολεμική λεία μέσω των διαπιστευτηρίων που παρέχουν σε ΗΠΑ και ΝΑΤΟ αλλά και της ετοιμότητας για άμεση εμπλοκή του ελληνικού στρατού στον πόλεμο.
Μέσα σε αυτή τη δυσχερή συνθήκη γίνεται αντιληπτό ότι δυσκολεύουν όλο και περισσότερο οι όροι επιβίωσης της εργατικής τάξης, ενώ οι ζωές μας κρέμονται από μια λεπτή κλωστή υπό το προσκήνιο ενός γενικευμένου ιμπεριαλιστικού πολέμου με μοναδικό γνώμονα την εξυπηρέτηση των καπιταλιστικών συμφερόντων. Δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να αντισταθούμε, να μην παραμείνουμε παθητικοί θεατές, καθώς δεν μπορούμε να καλύψουμε τις βασικές μας ανάγκες και οι κυρίαρχοι θέλουν να μας σύρουν σε ένα ανθρώπινο σφαγείο για τα κέρδη τους και τη νομή της εξουσίας στην ιμπεριαλιστική πίτα. Το παρόν και το μέλλον μας κρίνεται από την οργάνωσή μας. Από την ικανότητά μας να ενωθούμε, για να υπερασπίσουμε τα δικά μας συμφέροντα, τα συμφέροντα της τάξης μας.
Η γενική απεργία στις 17 Απριλίου αποτελεί ένα σημαντικό σταθμό, για να υψώσουμε τις φωνές μας και να διεκδικήσουμε αυξήσεις στους μισθούς, συλλογικές συμβάσεις και μείωση των ωρών εργασίας, ενάντια στο δυσβάστακτο κόστος ζωής που επιβάλλουν τα αφεντικά και το κράτος. Να θέσουμε, επίσης, στο προσκήνιο των διεκδικήσεών μας την υπεράσπιση του αναφαίρετου κοινωνικού δικαιώματος στη στέγαση, την υπεράσπιση της δημόσιας και δωρεάν υγείας και παιδείας που γίνονται βορά των ιδιωτικοποιήσεων με τα απογευματινά χειρουργεία (επί της ουσίας νομιμοποίηση στο φακελάκι) και την επικείμενη ίδρυση ιδιωτικών ΑΕΙ αντίστοιχα.
Απέναντι στον ξεπουλημένο εργοδοτικό συνδικαλισμό της ΓΣΕΕ (που σαμπόταρε τη μαζική απεργία στις 28/2) και την απεργοσπαστική αναβλητικότητα της, επίσης, γραφειοκρατικής και αστικοποιημένης ΑΔΕΔΥ που καλεί σε απεργία ένα μήνα μετά, να στηρίξουμε τον ακηδεμόνευτο, μαχητικό συνδικαλισμό από τη βάση. Να οργανωθούμε στα σωματεία στους χώρους εργασίας μας, για να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε συλλογικά την αυθαιρεσία και τις επιθέσεις που διεξάγουν συντονισμένα τα αφεντικά και το κράτος. Γιατί η ταξική οργάνωση και αλληλεγγύη μπορούν στην πράξη να επιφέρουν νίκες για την τάξη μας και να υπερασπίσουν τα κεκτημένα αγώνων που θέλει να πάρει πίσω το κεφάλαιο. Την ίδια στιγμή, χωρίς να χάνουμε χρόνο, πρέπει να δυναμώσουμε το αντι-ιμπεριαλιστικό-αντιπολεμικό κίνημα, έχοντας ως «πυξίδα» μας τον προλεταριακό διεθνισμό και όχι την επιλογή προτιμότερου ιμπεριαλιστικού στρατοπέδου, σαμποτάροντας τους πολεμικούς εξοπλισμούς και προετοιμασίες, τα πολεμοκάπηλα σχέδια του ελληνικού κράτους και της εγχώριας αστικής τάξης, «ρίχνοντας άμμο στα γρανάζια» του ιμπεριαλιστικού πολέμου.
Τα αδιέξοδα του καπιταλιστικού συστήματος γίνονται όλο και πιο εμφανή από τη στιγμή που οξύνεται η δομική κρίση του συστήματος και εντείνεται η πολιτική και γεωπολιτική αποσταθεροποίηση. Ο καπιταλισμός δεν έχει να μας προσφέρει τίποτα παραπάνω από φτώχεια, εξαθλίωση και εκατόμβες νεκρών. Στο χέρι μας είναι να αποφασίσουμε πώς θέλουμε να ζήσουμε και αν θα επιτρέψουμε στους ισχυρούς να συνεχίσουν να παίζουν με τις ζωές μας, ενώ εκείνοι εξακολουθούν, εκ του ασφαλούς, να πλουτίζουν με τον ιδρώτα και τις ζωές μας.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι ένα σύστημα που στηρίζεται στην εκμετάλλευση και καταπίεση ανθρώπου (και φύσης) από άνθρωπο δεν μπορεί να μεταρρυθμιστεί, ούτε να απαλλαγεί από τον βάρβαρο χαρακτήρα του. Για αυτό και είναι κάθε άλλο παρά αναγκαία η ανατροπή του, η κατάργηση του κράτους και των τάξεων, η αταξική και ακρατική οργάνωση της κοινωνίας στις βάσεις του ελευθεριακού κομμουνισμού.
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ - Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ
ΔΕ ΘΑ ΖΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΔΟΥΛΕΟΥΜΕ - ΔΕ ΘΑ ΔΟΥΛΕΥΟΥΜΕ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΠΕΘΑΝΟΥΜΕ
ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ ΣΤΟ ΜΕΤΡΟ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΩΝ ΜΑΣ ΑΝΑΓΚΩΝ, ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΣΣΕ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΚΛΑΔΟΥΣ, ΜΕΙΩΣΗ ΤΩΝ ΩΡΩΝ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΤΕΓΑΣΗ - ΚΑΝΕΝΑ ΣΠΙΤΙ ΧΩΡΙΣ ΑΝΘΡΩΠΟ, ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΧΩΡΙΣ ΣΠΙΤΙ
ΚΑΜΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΟΥΣ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ, ΣΑΜΠΟΤΑΖ ΤΗΣ ΠΟΛΕΜΙΚΗΣ ΜΗΧΑΝΗΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΝΑΤΟ - ΔΕΝ ΠΟΛΕΜΑΜΕ ΓΙΑ ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ, ΔΕ ΘΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΚΡΕΑΣ ΣΤΑ ΚΑΝΟΝΙΑ ΤΟΥΣ
Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΕΞΑΝΘΡΩΠΙΖΕΤΑΙ, ΑΝΑΤΡΕΠΕΤΑΙ
ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΠΟΡΕΙΑ: ΤΕΤΑΡΤΗ 17 ΑΠΡΙΛΙΟΥ, 10:30, ΚΑΜΑΡΑ
*Στηρίζουμε τα μπλοκ των σωματείων βάσης.
Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης
e-mail επικοινωνίας: lib_thess@hotmail.com
blog: libertasalonica.wordpress.com
Στις 17 Απρίλη μπλοκάρουμε την παραγωγή. Όλες κι όλοι στην απεργία!
Στις 17 του Απρίλη απεργούμε και βάζουμε φρένο στο ρυθμό ανάπτυξης των επιχειρήσεών τους και την κερδοφορία τους.
Δεν μπορεί να γίνει αλλιώς! Με τα αφεντικά δεν έχουμε τίποτα κοινό! Όσο βάζουμε πλάτη για να «ορθοποδήσουν» τόσο βλέπουμε να συντρίβονται τα δικαιώματά μας, να απαξιώνεται η δουλειά μας, να μειώνεται ο πραγματικός μισθός μας, να τρέχουμε όλη μέρα για να καλύψουμε τις ελάχιστες βασικές ανάγκες μας. Για αυτούς υπάρχουν μόνο κέρδη και για εμάς ξεζούμισμα.
Υπάρχουν δύο κόσμοι διαφορετικοί. Αυτός του κεφαλαίου είναι ένας κόσμος παρασιτικός που ζει και υπάρχει χάρη στον ιδρώτα και την εργατική δύναμη του δικού μας κόσμου.
Μας έχουν επιβάλλει συνθήκες σύγχρονης γαλέρας, με ξεχειλωμένα ωράρια, μισθούς ανέχειας έως και πείνας, χωρίς συμβάσεις, με ελαστικές και «ευέλικτες σχέσεις», μας υποχρεώνουν να κυνηγάμε τις προσφορές στο σούπερ μάρκετ και στο τέλος μας κοροϊδεύουν πετώντας ένα χαρτζιλίκι που ονομάζουν με θράσος αύξηση του κατώτατου μισθού, το οποίο υπολείπεται των ανατιμήσεων.
Κάθε δύο μέρες μετράμε κι ένα νεκρό συνάδελφό μας, χωρίς να υπολογίζουμε δεκάδες θανάτους που δεν καταγράφονται ως «εργατικά ατυχήματα» ή παρουσιάζεται ότι οφείλονται σε παθολογικά αίτια.
Η πλειονότητα από εμάς εργάζεται σε χώρους που δεν υπάρχει σύμβαση εργασίας και λίγες δυνατότητες διαπραγμάτευσης με την εργοδοσία.
Με τη νέα επίθεση, στο ούτως ή άλλως διαλυμένο ημι-δημόσιο σύστημα υγείας, μας αποδεικνύουν ότι δεν έχουν όριο μπροστά στην κερδοφορία του κεφαλαίου και μετατρέπουν τη ζωή και την υγεία σε εμπόρευμα.
Στο ίδιο πλαίσιο, έχουν μετατρέψει τις σχολές σε θυγατρικές εταιριών κι επιχειρήσεων, και την εκπαίδευση σε μηχανισμό που έχει επιστρατευτεί για την παραγωγή και τις ανάγκες του κεφαλαίου.
Δε φτάνουν όμως αυτά για τους εργοδότες. Απαιτούν συνεχώς νέα μέτρα, νέες ρυθμίσεις και ευνοϊκούς όρους εκμετάλλευσης των εργαζομένων. Τώρα και παρά τα τεράστια ποσά κερδοφορίας και περαιτέρω ενίσχυσής τους από το ταμείο ανάπτυξης, θέτουν ως προαπαιτούμενα για την ομαλή λειτουργία των επιχειρήσεων, τη μείωση της φορολόγησης και τη νέα μείωση των ασφαλιστικών εισφορών. Απαιτούν δηλαδή και νέα μείωση του εισοδήματός μας.
Υπάρχουν χώροι και κλάδοι στους οποίους δόθηκαν αυξήσεις και οι μισθοί είναι πάνω από το μέσο όρο. Αυτό έγινε λόγω της μεγάλης ζήτησης κυρίως εξειδικευμένων εργατικών χεριών και προφανώς δεν είναι τίποτα μπροστά στην τεράστια αύξηση της παραγωγής υπεραξίας προς όφελος της εργοδοσίας.
Μην τους αφήσουμε να συνεχίσουν το φαγοπότι εις βάρος μας. Μη βάλουμε άλλο πλάτη. Μόνο εμείς μπορούμε να ανατρέψουμε την κατάσταση.
Η απεργία στις 17 Απρίλη, αποφασίστηκε από τον εργοδοτικό συνδικαλισμό της ΓΣΕΕ για να υπονομεύσει την κινητοποίηση που αποφάσισαν ομοσπονδίες και σωματεία τον περασμένο Φλεβάρη και να μη δώσει τη δυνατότητα άμεσης συνέχειας και κλιμάκωσης. Η ηγεσία της ΑΔΕΔΥ … το τερματίζει, παίρνοντας απόφαση απεργιακής κινητοποίησης σχεδόν για το καλοκαίρι, αγνοώντας τις διαθέσεις της βάσης και τις συλλογικές αποφάσεις σε πολλούς κλάδους.
Χιλιάδες εκπαιδευτικοί σε συλλόγους και ΕΛΜΕ έχουν πάρει ήδη αποφάσεις συμμετοχής κλιμακώνοντας με αυτό τον τρόπο τον αγώνα τους ενάντια στην αξιολόγηση και την ποινικοποίηση της δράσης τους.
Η επιτυχία της απεργίας και η αναζήτηση προοπτικής δεν μπορεί αντικειμενικά να γίνει υπόθεση των αντεργατικών συνδικαλιστικών ηγεσιών, ή να μείνει στα χέρια δυνάμεων όπως το ΠΑΜΕ (και όχι μόνο), που αρνούνται να διαμορφώσουν ένα πραγματικό πλαίσιο πάλης, με σχεδιασμό κλιμάκωσης, ενώ εναποθέτουν τις ελπίδες στο νέο ραντεβού των ευρωεκλογών!
Η απεργία πρέπει να γίνει δική μας υπόθεση!
Με συνελεύσεις στους χώρους δουλειάς και τα σωματεία, να πάρουμε όλοι κι όλες θέση και να διαμορφώσουμε το πλαίσιο αιτημάτων με βάση τις πραγματικές μας ανάγκες.
Να προχωρήσουμε σε σχεδιασμό και σε νέες απεργίες με στόχο:
- Την επαναφορά των Συμβάσεων
- Αυξήσεις στους μισθούς - μείωση των ωρών εργασίας.
- Κατάργηση των ευέλικτων μορφών απασχόλησης- σταθερή εργασία για όλες κι όλους.
- Ανατροπή των νόμων Βρούτση, Αχτσιόγλου, Χατζηδάκη, Γεωργιάδη.
- Κατάργηση της εργατικής εισφοράς - όλο το κόστος ασφάλισης σε κράτος κι εργοδοσία.
Αθήνα: 10.30 π.μ. Προπύλαια.
Θεσσαλονίκη: 10.30 π.μ. Καμάρα.
Πάτρα: 10.30 π.μ. Εργατικό Κέντρο.
ΑΝΑΡΧΟΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ - ΡΟΣΙΝΑΝΤΕ
Κάλεσμα στήριξης της απεργιακής συγκέντρωσης 17/04
"Υπάρχει ταξικός πόλεμος, αλλά είναι η τάξη μου, η πλούσια τάξη, που κάνει πόλεμο και κερδίζει"
Warren Buffett
Κοινωνική εξαθλίωση, είναι η κατάσταση η οποία χαρακτηρίζει αυτό που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια και το βαρέλι δείχνει να μην έχει πάτο. Τα τελευταία χρόνια ακούμε συνεχώς για ανάπτυξη, βελτίωση των μισθών και της ζωής μας ευρύτερα. Η πραγματικότητα η οποία βιώνουμε όμως διαφέρει παρασάγγας από το κυβερνητικό αφήγημα. Το κράτος έχει δώσει λευκή επιταγή στο κεφάλαιο για να διαχειριστεί πλήρως την καθημερινότητά μας κατά πώς το συμφέρει και το πώς θα συνεχίσει η αναπαραγωγή του, άλλωστε αυτή ήταν και η δουλειά του κράτους ανέκαθεν. Νομοσχέδια, σαθροί ελεγκτικοί μηχανισμοί, κρατικές επιχορηγήσεις σε συνδυασμό με την αναβάθμιση του κατασταλτικού μηχανισμού επιστεγάζουν το νεοφιλελεύθερο φαντασιακό, όπου οι ζωές μας πλέον βάλλονται συνεχώς. Μόνιμες αυξήσεις ενοικίων, συνεχείς αυξήσεις τιμών σε βασικά αγαθά και υπηρεσίες, ιδιωτικοποιήσεις δημόσιων φορέων (υγεία, παιδεία, ΔΕΚΟ) υποβαθμίζουν το βιοτικό μας επίπεδο και μας εξαναγκάζουν σε εντατικοποίηση της καθημερινότητάς μας, καθώς πλέον είναι δική μας ευθύνη να τα βγάλουμε πέρα. Και όλη αυτή η κατάσταση δικαιολογείται με το παραμύθι του εξωτερικού παράγοντα, κρίση, πανδημία και τώρα πόλεμος.
Ο πόλεμος όμως είναι και ήταν πάντα εδώ, η μόνιμη και βίαιη μετακίνηση του πλούτου προς τα ανώτερα στρώματα της οικονομικής πυραμίδας είναι ο ταξικός πόλεμος. Ένα από τα σημαντικότερα εργαλεία μας σε αυτόν τον αγώνα είναι η απεργία. Μπορεί ο συνδικαλισμός της ΓΣΕΕ να ευτελίζει τον όρο και τον αγώνα γενικότερα "ξεχνώντας" να καλέσει σε απεργία στις 28 Φλεβάρη για το κρατικο-καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη, αυτό δεν σημαίνει όμως ότι περιμένουμε να μας δείξουν το δρόμο του αγώνα. Αυτός διαγράφεται με νίκες από τα μη εργοδοτικά σωματεία σε πρόσφατους αγώνες όπως στους κλάδους των call centers, των διανομέων και των λιμενεργατών. Οι αγώνες των ίδιων των εργαζομένων είναι αυτοί που μας δείχνουν το δρόμο, με σαφή αιτήματα γνωρίζοντας τις άμεσες ανάγκες τους χωρίς να αναμένουν κάποιους ειδήμονες "συνδικαλιστές".
Για να επιτευχθούν οι νίκες αυτές όμως, χρειάζεται η συμμετοχή και η στήριξη όλων των κομματιών της κοινωνίας. Πάντα με όρους ισότητας και οριζόντιων διαδικασιών. Να ακούγεται η φωνή των ίδιων των εργαζομένων, να μπορούν να αναμειχθούν στην υπόθεση του αγώνα και να τον κάνουν δικό τους. Για να καταφέρουν να πιστέψουν σε αυτόν και να έρθει η στιγμή όπου θα οραματιστούν μία κοινωνία όπου η εκμετάλλευση δεν θα είναι βασικός πυλώνας του συστήματος, όπου η ισότητα και η ελευθερία δεν θα είναι εμφισβητίσιμες έννοιες, όπου η ζωή δεν θα μετριέται σε οικονομικές μονάδες.
Όλες/Όλοι στην Απεργία 17/4
Συμμετοχή και ενδυνάμωση των σωματείων μας.
Στηρίζουμε τις απεργιακές κινητοποιήσεις.
Ελεύθερος Κοινωνικός Χώρος Σχολείο
Τετάρτη 17/4 απεργούμε!
Στην ερευνα μόλις 30% κατάφερε να καλύψει επαρκώς τις ανάγκες του από το εισόδημά του το 2022.
2 χρόνια μετά, με τον πληθωρισμό να συνεχίζει ακατάπαυστα, κατεβαίνουμε στον δρόμο & διεκδικούμε το αυτονόητο.
✊Μισθός στο ύψος των αναγκών μας!
Σωματείο Εργαζομένων στην Έρευνα και την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση - Παράρτημα Θεσσαλονίκης
