kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Απεργιακή συγκέντρωση

ΑΠΕΡΓΙΑ 17 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2024

Συγκέντρωση Συλλόγου Υπαλλήλων Βιβλίου-Χάρτου-Ψηφιακών Μέσων Αττικής: Προπύλαια, 11:30 π.μ.

Η Απεργία στις 17/4/2024 είναι μια μάχη που παίρνει τη σκυτάλη από τους αγώνες στην υγεία, τα τηλεφωνικά κέντρα, τα ναυπηγεία, την απεργία του Φλεβάρη, την 8η Μάρτη. Όσο και αν οι κυρίαρχες συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες λειτουργούν «υπεύθυνα», αποσπασματικά, διασπαστικά, εμείς οι ίδιοι οι εργαζόμενοι/ες παίρνουμε τη σκυτάλη και συνεχίζουμε για τα δικά μας συμφέροντα. Γιατί μόνο οι αγώνες των ίδιων των εργαζομένων μπορούν να δημιουργήσουν ρωγμές στην κυρίαρχη πολιτική, αλλά και στη λογική πως δεν αλλάζει τίποτα, όπως οι αγώνες των εκπαιδευτικών, οι μάχες για δικαιοσύνη, οι απεργίες σε κλάδους και πρωτοβάθμια σωματεία.

Οι συνθήκες ζωής τις οποίες έχει επιβάλει η πολιτική της κυρίαρχης τάξης καθιστούν με επιτακτικό τρόπο αναγκαία τη συσπείρωση και τον αγώνα για τα δικαιώματά μας: Οι μισθοί μας τελειώνουν στις 20 του μήνα. Η ακρίβεια εξανεμίζει τον μισθό μας. Οι αυξήσεις στην ενέργεια, στα νοίκια, στα τρόφιμα και στα κέρδη του χρηματιστηρίου μάς εξοργίζουν. Η ανεργία διακηρύττεται πως πέφτει σε αριθμούς, ενώ στην πραγματικότητα οι περισσότερες θέσεις εργασίας είναι επισφαλείς και η μετανάστευση στο εξωτερικό αμείωτη. Οι αυξήσεις στους μισθούς από την κυβέρνηση είναι καθαρή κοροϊδία μπροστά στην επίθεση τόσων ετών που έχουμε δεχτεί και δεχόμαστε. Οι αυξήσεις που προτείνει η ΓΣΕΕ εμπορεύονται την αξιοπρέπειά μας και δεν καλύπτουν ούτε τις απώλειες των πρόσφατων μηνών. Από την άλλη, η πρόταση του ΠΑΜΕ απέχει πολύ από την κάλυψη των πραγματικών σύγχρονων αναγκών μας.

Οι ιδιωτικοποιήσεις στην εκπαίδευση και την υγεία, η κατεδάφιση των κοινωνικών υπηρεσιών συρρικνώνουν ακόμα περισσότερο τον μισθό μας και δολοφονούν. Την ίδια στιγμή οι στρατιωτικοί εξοπλισμοί απογειώνονται ικανοποιώντας τις βλέψεις της αστικής τάξης στην Ανατολική Μεσόγειο, όπου ο ανταγωνισμός με τη γειτονική Τουρκία έχει μετατρέψει την Ελλάδα σε ένα κράτος που επιλέγει τη συμμαχία με το σιωνιστικό γενοκτονικό Ισραήλ και την αποστολή πολεμικών πλοίων στην Ερυθρά Θάλασσα για να προστατέψει τα ταξίδια θανάτου στα οποία οι Έλληνες εφοπλιστές στέλνουν τα πλοία τους προκειμένου να εξασφαλίσουν υπέρογκα κέρδη. Έτσι, η Ελλάδα πρωτοστατεί στα ΝΑΤΟϊκά σχέδια, τα οποία έχουν ήδη οικονομικές συνέπειες στη δική μας ζωή και θανατηφόρες συνέπειες στη ζωή άλλων λαών.

Η δικαιοσύνη τους ‒με τη συνδρομή και του νέου Ποινικού Κώδικα‒, η οποία «χαϊδεύει» τους δυνατούς και εξαντλεί την αυστηρότητά της στους αδύνατους, βάζει στο στόχαστρο συνδικαλιστές αγωνιστές συναδέλφους/ισσες, όπως τους εκπαιδευτικούς στον Πειραιά, τους απεργούς διοικητικούς του ΕΚΠΑ που στάθηκαν δίπλα στον αγώνα για την εκπαίδευση. Οι νόμοι Χατζηδάκη-Γεωργιάδη, που αποτελούν πια πραγματικότητα, καταδικάζουν ως εγκλήματα συνδικαλιστικές και αγωνιστικές πρακτικές ζυμωμένες από το ίδιο το εργατικό ταξικό κίνημα. Πλέον, κάθε απεργία, κάθε απεργιακή φρουρά θα κρίνεται στα δικαστήρια.

Η εργοδοτική αυθαιρεσία και τρομοκρατία αποτελεί εργασιακή ρουτίνα: απολύσεις, απλήρωτα μεροκάματα, καθυστερήσεις πληρωμών, εντατικοποίηση εργασίας, ξεχειλωμένα ωράρια (Κυριακή, αργίες), μαύρη ανασφάλιστη εργασία, προσβολές, παρενοχλήσεις και κακοποιητικές συμπεριφορές. Στον χώρο των ψηφιακών εκτυπώσεων μάλιστα, η ανασφάλιστη δοκιμαστική περίοδος θεωρείται «κεκτημένο δικαίωμα» των εργοδοτών πέραν κάθε νομιμότητας.

Εμείς όμως είμαστε εδώ για να τους υπενθυμίζουμε πως υπάρχει αντίπαλος. Οι Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας είναι ένα από τα βασικά εργαλεία μας για να σταθούμε όρθιοι συλλογικά και αποτελεσματικά. Αποτελούν έναν από τους βασικούς στόχους μας και διεκδίκηση για να μη μένουμε εγκλωβισμένοι στην ατομική αντιπαράθεση με τον εκάστοτε εργοδότη. Προϋποθέτουν αλλά και επιφέρουν μεγαλύτερη συσπείρωση στο σωματείο. Ήδη το σωματείο εργαζομένων του βιβλιοπωλείου Πολιτεία βρίσκεται εδώ και κάποιο διάστημα σε διαπραγμάτευση για υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας. Αντίστοιχα, άλλα κλαδικά και επιχειρησιακά σωματεία κάνουν τη δική τους προσπάθεια, διεκδικώντας και αυτά υπογραφές συλλογικών συμβάσεων.

Μόνο ο μαχητικός, ταξικός αγώνας των ίδιων των εργαζομένων, σε αντιπαράθεση με την υποταγμένη συνδικαλιστική γραφειοκρατία, ξεκαθαρίζει τις δύο πλευρές της ιστορίας: Από τη μια το κεφάλαιο, που τρέφεται, αναπαράγεται και επεκτείνεται από την εργασία μας, και από την άλλη όλοι και όλες εμείς, εργαζόμενοι/ες, υπάλληλοι, μαθητές και φοιτήτριες, άνεργοι, άμισθες γυναίκες, με μπλοκάκι και σε πλατφόρμες, μετανάστες, Ρομά, κάτοικοι των πόλεων και της επαρχίας. Και μόνο ο δικός μας αγώνας μπορεί να μας φέρει στο προσκήνιο της ιστορίας, γιατί μόνο εμείς παράγουμε τον πλούτο και μόνο εμείς γνωρίζουμε και οφείλουμε να διεκδικήσουμε τα δικαιώματά μας.

ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ:

• ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΜΙΣΘΩΝ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΜΑΣ
• ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
• ΚΑΜΙΑ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ-ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΩΞΗ
• ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΧΑΤΖΗΔΑΚΗ-ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ.

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΒΙΒΛΙΟΥ-ΧΑΡΤΟΥ-ΨΗΦΙΑΚΩΝ ΜΕΣΩΝ ΑΤΤΙΚΗΣ (ΣΥΒΧΨΑ)

Λόντου 6, Εξάρχεια - Αθήνα | 2103820537 & 6980182255 | sylyexp_vivlioexu@yahoo.exgr

πηγή : https://bookworker.wordpress.com/2024/04/09/α…

Απεργία 17 Απριλίου 2024

Η απεργία και η συμμετοχή σε αυτή είναι σημαντική. Είναι η ευκαιρία μας να κάνουμε με τον πλέον εμφανή τρόπο
ορατά τα προβλήματα μας και τις διεκδικήσεις μας τόσο στον δημόσιο λόγο όσο κυρίως μέσα στον χώρο εργασίας
μας. Μια μαζικη απεργία υπενθυμίζει στα αφεντικά ότι είναι στο χέρι μας να παραλύσει η επιχειρηματική τους δραστηριότητα. Να σπάσουμε την υποθετική σύμπνοια με τους εργοδότες μας που ειδικά στην εστίαση τείνουν συχνά να παρουσιάζουν τους εαυτούς τους σαν πατρικές φιγούρες μίας οικογένειας που ποτέ δεν ζητήσαμε. Στο τέλος της ημέρας η όποια βελτίωση της ζωής μας περνάει από τις αυξήσεις μισθών και το ασφαλές εργασιακό περιβάλλον, το οποίο δεν είναι δεδομένο μετρώντας τα πολλαπλά εργατικά ατυχήματα. Όσοι νόμοι και να ψηφιστούν, ακόμα και οι πιο φιλεργατικοί να είναι, θα πρέπει να περάσουν από το εμπόδιο της υλοποίησης και εκεί πλέον είμαστε εμείς απέναντι στο αφεντικό. Είμαστε εμείς, τα εργαζόμενα, τα σωματεία μας απέναντι στα αφεντικά. Για αυτό η απεργία μετράει. Κάνει εμφανή τα προβλήματα και βάζει πίεση και στους εργοδότες μας ότι είναι μέρος του προβλήματος
μας.

Δ Ι Ε Κ Δ Ι Κ Ο Υ Μ Ε

ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΜΙΣΘΩΝ
ΕΝΣΗΜΑ ΒΑΡΕΑ ΚΑΙ ΑΝΘΥΓΙΕΙΝΑ
ΚΑΤΑΒΟΛΗ ΔΩΡΩΝ-ΕΠΙΔΟΜΑΤΩΝ-ΑΔΕΙΩΝ
ΚΛΑΔΙΚΗ ΣΥΜΒΑΣΗ
σύμφωνα με τις ανάγκες μας

Την 1 Απριλίου η Κυβέρνηση ανακοίνωσε την αύξηση του κατώτατου μισθού στα 830 € (μεικτά). Στην ουσία για
ακόμη μια φορά το κράτος επιβεβαίωσε πόσο υποτιμά τις ζωές μας καθώς μια τέτοια αύξηση δεν ανταποκρίνεται
ούτε στο απειροελάχιστο στις όλο και αυξανόμενες καθημερινές ανάγκες επιβίωσης. Όλα αυτά μιιλώντας για άτομο που ζεί μόνο του σε ενοίκιο. Για άτομο που έχει οικογένεια, που πρέπει να στηρίξει οικονομικά κάποιο συγγενή ή φίλο, για άτομο που έχει κάποιο ζήτημα υγείας, για άτομο που έχει το οποιοδήποτε άλλο, τι γίνεται; Για αυτό τονίζουμε «αυξήσεις ανάλογα με τις ανάγκες μας», οι ανάγκες μας δεν σταματούν στην σίτιση και στέγαση, η ανάγκη μας είναι για ζωή και όχι για επιβίωση.

Δύο χρόνια που η ακρίβεια έχει σαρώσει τα πάντα. Από τις τιμές στα σούπερ μάρκετ, τους λογαριασμούς ρεύματος, τα καύσιμα, τα ενοίκια οι τιμές έχουν υπερδιπλασιαστεί και η καθημερινότητα μας γίνεται όλο και πιο δυσβάσταχτη. Οι μεγάλες αλυσίδες σούπερ μάρκετ και τα καρτέλ ενέργειας με πρόσχημα την ενεργειακή κρίση (και όχι μόνο) κερδοσκοπούν σε βάρος μας. Τα πάντα γύρω μας έχουν μετατραπεί σε εμπορεύματα: το νερό, η τροφή, η στέγαση, η θέρμανση, η υγεία, η ενέργεια είναι προνόμια για όποιον μπορεί να τα αγοράσει. Το κράτος δεν προτίθεται να λάβει μέτρα (πχ. πλαφόν στις τιμές, κατάργηση φπα), σιγοντάροντας την αισχροκέρδεια και συντηρώντας την φτωχοποίηση. Περιορίζεται σε market pass και γελοίες αυξήσεις μισθών για να κατευνάσει την κοινωνική δυσφορία την ίδια στιγμή που πετάει δισεκατομμύρια για πολεμικό εξοπλισμό και στρατιωτικές αποστολές.

Βιώνουμε έμμεση υποτίμηση των μισθών μας, καθώς τα πάντα έχουν γίνει πιο ακριβά ενώ οι μισθοί μας παραμένουν στάσιμοι. Έτσι, αναγκαζόμαστε να μειώσουμε τα ήδη μειωμένα έξοδά μας, να βάλουμε χέρι σε ο,τι πιθανόν έχουμε στην άκρη, να δουλέψουμε περισσότερες ώρες με αποτέλεσμα να ελαττώσουμε τις προσωπικές μας δραστηριότητες και επιθυμίες.

Για εμάς που δουλεύουμε στον κλάδο του επισιτισμού η πραγματικότητα είναι ακόμα χειρότερη καθώς δουλεύουμε με ήδη χαμηλούς μισθούς, σε κακές συνθήκες εργασίας όπου ούτε τα νόμιμα συνήθως δεν τηρούνται. Ανασφάλιστα ή μερικώς ασφαλισμένοι, χωρίς προσαυξήσεις (βραδινά, Κυριακές, αργίες), χωρίς να παίρνουμε τα δώρα (Χριστουγέννων, Πάσχα, επίδομα καλοκαιριού) ή τα παίρνουμε μισά, και άδειες που όταν μπορέσουμε να τις πάρουμε δεν τις πληρωνόμαστε.

Το ερώτημα που μας απασχολεί όλες, μπροστά σε αυτές τις συνειδητοποιήσεις, είναι αν μπορούμε να κάνουμε
κάτι για να βελτιωθεί κάπως η κατάσταση μας. Παρόλα αυτά, όσο δύσκολο και αν αυτό μοιάζει ορισμένες φορές, ο
μόνος τρόπος για να βελτιωθεί η δουλειά μας είναι να μιλάμε για αυτά που θέλουμε και να τα διεκδικούμε. Διεκδίκηση που όσο πιο μαζική είναι μέσα στο μαγαζί τόσο πιο αποτελεσματική είναι. Καμία αλλαγή δεν μπορεί να έρθει αν δεν ξεκινήσουμε από τα βασικά. Να μιλάμε με τους συναδέλφους μας και να τους στηρίζουμε όταν στοχοποιούνται από το αφεντικό. Η αλληλεγγύη μεταξύ μας μέσα στα μαγαζιά είναι αναγκαία αλλά όχι αρκετή συνθήκη. Χρειαζόμαστε μαζική οργάνωση για να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε προβλήματα που συνδέονται όχι μονάχα με το εκάστοτε μαγαζί αλλά συνολικά με τις συνθήκες του κλάδου και τις κυβερνητικές πολιτικές που στρέφονται ενάντια στην εργατική τάξη (ανεξαρτήτως κλάδου) ή σύνθετα προβλήματα όπως η ακρίβεια, τα υψηλά νοίκια κ.α.

Χρειαζόμαστε μαζικά σωματεία από εμάς τις εργαζόμενες που να αποτελούν τόπο συνάντησης και συζήτησης,
τόπο δημιουργίας αγώνων και αμφισβήτησης της σιγουριάς ότι τίποτα δεν αλλάζει, μακριά από σκοπιμότητες που
δεν εκκινούν από τις πραγματικές μας ανάγκες. Η οργάνωση στο σωματείο μας είναι κομβική για να μπορέσουμε
να έχουμε νίκες που θα βελτιώσουν πραγματικά την καθημερινότητα μας. Όλες και όλοι μαζί αποκτάμε εμπειρία,
μαθαίνουμε να διεκδικούμε αποτελεσματικά αυτά που δικαιούμαστε, κάνουμε την διεκδίκηση συλλογική υπόθεση,
αποκτάμε την δυνατότητα να παρεμβαίνουμε σε πολλούς χώρους εργασίας, να διεκδικούμε συνολικές αλλαγές για
τον κλάδο π.χ αύξηση κατώτερου μισθού, συλλογικές συμβάσεις που να ανταποκρίνονται στις ανάγκες μας, εφαρ-
μογή των ευνοϊκών ρυθμίσεων της εργατικής νομοθεσίας κ.α.

Για να απεργήσουμε ενημερώνουμε το αφεντικό μας μέχρι και 24 ώρες πριν από την απεργία. Είναι δικαίωμά
μας να απεργήσουμε και είναι παράνομο να μας απολύσουν για αυτό. Σε κάθε περίπτωση επικοινωνούμε με το
σωματείο για ό,τι χρειαστεί.

Κάνουμε συνελεύσεις κάθε Τετάρτη στις 16:00 και άνοιγμα την ίδια μέρα στις 15:00 -16:00. Σας καλούμε να
συμμετέχετε στη συνέλευση και τις δράσεις του σωματείου.

ΣΤΙΣ 17 ΑΠΡΙΛΙΟΥ

ΟΥΤΕ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΕΣ ΟΥΤΕ ΠΕΛΑΤΕΣ
ΝΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΜΑΣ ΜΕΣΑ ΚΑΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ

ΚΑΛΟΥΜΕ ΣΕ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ - ΠΟΡΕΙΑ
ΤΕΤΑΡΤΗ 17 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 11:30 ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ

* **Μετά την πορεία, θα ακολουθήσει άνοιγμα σωματείου (Σπύρου Τρικούπη 56-58, Εξάρχεια) με απεργιακή συλλογική κουζίνα. Φέρνουμε φαγητά και τρώμε συλλογικά. Στηρίζουμε την απεργία στην πράξη, δεν καταναλώνουμε, δεν δουλεύουμε.

ΣΣΜ

πηγή : https://ssm.espivblogs.net/apergia-17-aprilio…

17 ΑΠΡΙΛΗ: ΟΛΟΙ & ΟΛΕΣ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ - ΟΛΟΙ & ΟΛΕΣ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ | Διαρκής Αγώνας: Κοινό κάλεσμα σε Αθήνα & Θεσσαλονίκη

Κατακόρυφες αυξήσεις σε ενοίκια, τρόφιμα, ενέργεια, ιδιωτικοποιήσεις, πολλαπλασιασμός των εργατικών "ατυχημάτων" και των συναδέλφων που δολοφονούνται εν ώρα εργασίας, εντατική δουλειά χωρίς δικαιώματα στα κάτεργα του τουρισμού και των άλλων κλάδων, καταστολή και πολεμική προετοιμασία.

Αυτή είναι η συνθήκη που βιώνουμε οι εργαζόμενοι/ες, οι αυτοαπασχολούμενοι/ες, οι νέοι/ ες, μια συνθήκη όπου ο λαός φτωχοποιείται ολοένα και περισσότερο. Μια συνθήκη όπου οι ταξικές αντιθέσεις βαθαίνουν με γοργούς ρυθμούς και η επίθεση του κεφαλαίου επεκτείνεται σε όλες τις πτυχές της ζωής της τάξης μας.

Από την 1η Απρίλη με την πλασματική αύξηση του κατώτατου μισθού στα 830 μικτά, η κυβέρνηση προσπαθεί να πλασάρει μιντιακά μια δήθεν νέα πραγματικότητα για τα εισοδήματα της εργατικής τάξης και την αντιμετώπιση της καλπάζουσας ακρίβειας. Στην πραγματικότητα φυσικά, η αύξηση του κατώτατου μισθού δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις πραγματικές ανάγκες των εργαζομένων και του λαού, αφού η Ελλάδα σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία (που έδωσε στη δημοσιότητα ο Οργανισμός για την Οικονομική Συνεργασία και Ανάπτυξη), κατατάσσεται στις χειρότερες χώρες του ΟΟΣΑ σχετικά με τον πληθωρισμό στα τρόφιμα. Ενώ ακόμα, η άνοδος των ενοικίων, τα κόκκινα δάνεια και η απελευθέρωση των πλειστηριασμών, τα φαινόμενα ενεργειακής φτώχειας και η ιδιωτικοποίηση της αγοράς ενέργειας οδηγούν σε υπέρμετρη επιδείνωση των συνθηκών στεγαστικής διαβίωσης και μία νέα περίοδο αναδιανομής του κοινωνικού πλούτου από κάτω προς τα πάνω. Παράλληλα, η κυβέρνηση, που όπως και οι προηγούμενες αστικές κυβερνήσεις, νομοθετούν βάσει των επιταγών των ντόπιων εφοπλιστών και βιομηχάνων αλλά και κατά παραγγελία των κέντρων αποφάσεων της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, με μία σειρά από νομοθετικά εκτρώματα στοχεύει στην όξυνση της καταλήστευσης των λαϊκών στρωμάτων.

Οι αντεργατικοί νόμοι της τελευταίας 12ετίας, με πιο πρόσφατα τα παραδείγματα των νόμων Γεωργιάδη και Χατζηδάκη, έχουν δώσει πράσινο φως για την άγρια εκμετάλλευσή μας στους χώρους δουλειάς από τους εργοδότες, έχουν μειώσει το κόστος των ασφαλιστικών εισφορών ρισκάροντας με την επιβίωση των ασφαλιστικών μας ταμείων, έχουν προχωρήσει στην ουσιαστική ποινικοποίηση της απεργίας και της περιφρούρησης, έχουν εξαλείψει τα δικαιώματά μας, έχουν υποστελεχώσει και διαλύσει το ΣΕΠΕ (οι 12 νεκροί συνάδελφοι σε 23 ημέρες τον Μάρτιο/ Απρίλιο αλλά και οι 170 και πλέον νεκροί εργάτες το 2023 αποτελούν ενδεικτικούς αριθμούς της κατάστασης). Οι ίδιοι νόμοι είναι που έχουν ξεχειλώσει τα ωράρια μας, έχουν μετατρέψει την εργασία μας σε ένα είδος όλο και πιο φτηνό, όλο και πιο εύπλαστο για τις ανάγκες της καπιταλιστικής κερδοφορίας, μας έχουν κάνει να φοβόμαστε να διεκδικήσουμε ακόμα και τα στοιχειώδη υπό το φόβο της ανεργίας σε ένα περιβάλλον πλήρους απελευθέρωσης του δικαιώματος των εργοδοτών να μας απολύουν ακόμα και χωρίς αιτιολογία, όποτε οι ίδιοι θέλουν.

Αλλά και αντίστοιχα, με τους πιο πρόσφατους νόμους που ψηφίστηκαν τους τελευταίους μήνες, μειώνεται όλο και περισσότερο ο δημόσιος χαρακτήρας της Παιδείας με την ίδρυση των Ιδιωτικών Πανεπιστημίων, της Υγείας με διεύρυνση της δυνατότητας των ιατρών του ΕΣΥ να ασκούν ιδιωτικό έργο και την διενέργεια επί πληρωμή των απογευματινών χειρουργείων. Κάθε δομή κοινωνικής πρόνοιας, κάθε δημόσια υποδομή και υπηρεσία τεμαχίζεται, ρημάζει και στη συνέχεια ιδιωτικοποιείται.

Ιδιωτικοποιήσεις οι οποίες προωθούνται συστηματικά τις τελευταίες δεκαετίες από την άρχουσα τάξη και τις κυβερνήσεις της και ενταγμένες στο νεοφιλελεύθερο πολιτικό πλαίσιο έχουν πάρει την μορφή λαίλαπας κονιορτοποιώντας την έννοια των Δημόσιων Αγαθών (Υγεία, Παιδεία, Ενέργεια, Μεταφορές) κάτω από το βάρος της επικράτησης του συμφέροντος των ισχυρών και του κέρδους του ιδιωτικού κεφαλαίου. Αντιδραστικές πολιτικές οι οποίες έχουν γεννήσει δυναμικούς αγώνες στον τομέα της Υγείας με συνεχείς κινητοποιήσεις των εργαζόμενων στον κλάδο καθώς και στην Παιδεία όπου το προηγούμενο διάστημα φοιτητές, καθηγητές και εργαζόμενοι συσπειρωμένοι έδωσαν πολύμηνη μάχη απέναντι στο νομοσχέδιο Πιερρακάκη με πολύμορφες, μαζικές, μαχητικές κινητοποιήσεις σε πανελλαδικό επίπεδο αποκρυσταλλώνοντας με έμπρακτους όρους το πλαίσιο αμφισβήτησης και εναντίωσης στις κυβερνητικές πολιτικές.

Αγώνες ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις οι οποίοι στην περίπτωση της καπιταλιστικής δολοφονίας των Τεμπών πήραν την μορφή κοινωνικού ξεσπάσματος για την διασφάλιση και την υπεράσπιση του δικαιώματος στην ίδια την ζωή απέναντι σε ένα διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα το οποίο σε άμεση συνέργεια με το ιδιωτικό κεφάλαιο την υποβαθμίζει συστηματικά στο επίπεδο της παράπλευρης απώλειας για την αιματοβαμμένη καπιταλιστική ανάπτυξη. Διαφθορά και συνέργεια η οποία αποκαλύπτεται ξεκάθαρα καθημερινά με τη μορφή της επαίσχυντης κρατικής προσπάθειας συγκάλυψης των επιχειρηματικών ευθυνών και των ευθυνών του πολιτικού προσωπικού που συνεχίζεται ως σήμερα προκαλώντας το κοινό αίσθημα. Ο αγώνας για τα Τέμπη είναι ένας ενεργός αγώνας δικαίωσης της τάξης μας που συμπυκνώνεται στο σύνθημα «Δικά τους τα κέρδη, δικοί μας οι νεκροί».

Η διαμόρφωση του πολιτικού και κοινωνικού πλαισίου στην Ελλάδα δεν μπορεί να ειδωθεί ξέχωρα από τις διεθνείς εξελίξεις ειδικά από τη στιγμή που τα τελευταία χρόνια συντελούνται κοσμογονικές αλλαγές στις διεθνείς ισορροπίες με τους συσχετισμούς δυνάμεων μεταξύ παραδοσιακών και αναδυόμενων πόλων να αλλάζουν ραγδαία με την αστική τάξη της Ελλάδας να έχει επιλέξει ιστορικά να εξυπηρετεί τη διαιώνιση της εξουσίας και των προνομίων της μέσα από τους ιμπεριαλιστικούς σχηματισμούς των «Μεγάλων Δυνάμεων» του Δυτικού μπλοκ. Αυτή η ταύτιση μεταφράζεται στην πολεμοκάπηλη τακτική της κυβέρνησης μέσω της ενεργής εμπλοκής της χώρας στα ενεργά μέτωπα της Ουκρανίας, της Παλαιστίνης και της Υεμένης. Εμπλοκή η οποία βάζει την χώρα σε ρόλο άμεσου επιτιθέμενου με όποιες πιθανές επιπτώσεις συνεπάγονται και οδηγεί σε «ράλι» δεκάδων εκατομμυρίων σε εξοπλιστικά προγράμματα, αύξηση του προϋπολογισμού για τις ΝΑΤΟϊκές υποχρεώσεις της χώρας, εκτροχιασμό του δημόσιου χρέους, συμμετοχή σε κοινό ευρωπαϊκό ταμείο για την χρηματοδότηση της πολεμικής σύγκρουσης στην Ουκρανία. Δυσθεώρητες δαπάνες κόντρα στις πραγματικές λαϊκές ανάγκες για τις οποίες οποιαδήποτε κονδύλι φαντάζει για την άρχουσα τάξη ένα περιττό έξοδο.

Αυτή την πολεμοκάπηλη τακτική επιδιώκει να εξαργυρώσει η κυβέρνηση μέσω της εσωτερικής κατανάλωσης και της συσπείρωσης της συντηρητικής μερίδας του ακροατηρίου της μπροστά στο «στοίχημα» της άνετης επικράτησης στις επερχόμενες ευρωεκλογές. Επικράτηση η οποία θα της επιτρέψει να ισχυριστεί την «ανανέωση της λαϊκής εντολής» και να συνεχίσει στην ίδια αντιδραστική κατεύθυνση των πολιτικών της κόντρα στα συμφέροντα της εργατικής τάξης.

Αναμένοντας τις νέες εκλογικές αυταπάτες που θα έχουμε σερβιρισμένες στις οθόνες μας από τα αστικά επιτελεία ενόψει των ευρωεκλογών, εμείς αναγνωρίζουμε πως η ζωή και η ταξική πάλη δεν κρίνονται στις τηλεοράσεις και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Και έχουμε κατά νου πως κόντρα στη σιγή που έφερε η περίοδος των περσινών εκλογών η σιωπή δεν κυριάρχησε και ο ταξικός/ λαϊκός παλμός, αν και αργός, παρέμεινε σταθερός.

Είναι η μαχητική υπεράσπιση των απολυμένων από το ξεσκαρτάρισμα που έκαναν οι εργοδότες και από το κύμα εκδικητικών απολύσεων από δεκάδες επιχειρήσεις που ακολούθησε την απεργία της 8ης Μάρτη του 2023, η λαϊκή αυτενέργεια και οργάνωση που εκδηλώθηκε κατά τη διάρκεια των πλημμυρών και των πυρκαγιών, παίρνοντας ταυτόχρονα αγωνιστικά χαρακτηριστικά. Είναι η δεύτερη πανεργατική απεργία του περασμένου Σεπτέμβρη ενάντια στον νέο νόμο του Γεωργιάδη που ήρθε να εντατικοποιήσει κι άλλο την εργασία μας και να την προσαρμόσει στις ανάγκες κερδοφορίας του κεφαλαίου, οι μικρές και μεγάλες μάχες των καθηγητών και των γιατρών για την υπεράσπιση του Δημόσιου, Δωρεάν και ποιοτικού χαρακτήρα της Υγείας και της Παιδείας. Είναι οι στιγμές υπεράσπισης των διαδηλώσεων από τις αστυνομικές επιθέσεις, οι μαζικές πορείες αλληλεγγύης στον δίκαιο αγώνα που δίνει ο λαός της Παλαιστίνης, οι "νίκες" και οι "ήττες" του αγώνα αντοχής που δίνεται από γειτονιά σε γειτονιά για να σωθούν τα σπίτια λαϊκών οικογενειών, είναι η αντιφασιστική πάλη που δίνεται ταυτόχρονα με κάθε μέσο, έτσι ώστε να μην ξανατολμήσουν οι καπιταλιστές να ξαναβγάλουν στον δρόμο τις εφεδρείες τους. Είναι, οι εμβληματικοί αγώνες της περιόδου από φοιτητές/τριες, ερευνητές/τριες, καθηγητές/τριες, μαθητές/τριες που καταλαμβάνουν τις σχολές τους, διαδηλώνουν, συγκρούονται για να μην επιτρέψουν την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, αλλά και των αγροτών/ αγροτισσών που έστησαν μπλόκα στους κεντρικούς οδικούς άξονες και στα τελωνεία της χώρας και κατέβηκαν στις πόλεις ενάντια στην πολιτική της ΕΕ και της κυβέρνησης που πριμοδοτεί τους σύγχρονους μεγαλοτσιφλικάδες, χωρίς όμως να καταφέρουν να συναντηθούν με άλλους αγώνες. Είναι τέλος η μαζική - παρά την απεργοσπαστική στάση της ΓΣΕΕ - απεργία της 28ης Φλεβάρη όπου εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι πλημμύρισαν τους δρόμους της χώρας, με αρκετούς από αυτούς να απεργούν για πρώτη φορά και με άλλους να συγκρούονται με τις δυνάμεις καταστολής και να υπερασπίζονται την ταξική και λαϊκή μνήμη και οργή για το καπιταλιστικό έγκλημα των Τεμπών.

Ξέρουμε πως οι συσχετισμοί παραμένουν αρνητικοί, κοινωνικά αλλά και μέσα στην ίδια την εργατική τάξη. Την τάξη που βιώνει τόσο τη διαρκή διαδικασία φτωχοποίησής της, όσο και τον διαρκή φόβο της απόλυσης και της ανεργίας, της έξωσης και της αστεγίας, έχοντας όλο και λιγότερα μέσα στα χέρια της για να αγωνιστεί και να διεκδικήσει.

Και για αυτό οφείλουμε να υπερασπιστούμε και να μαζικοποιήσουμε τα ταξικά σωματεία κόντρα στα εκφυλιστικά φαινόμενα που παρατηρούνται με τις διαφορετικές ημερομηνίες για απεργία από τις αστικοποιημένες ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, να παλέψουμε για τη δημοκρατική λειτουργία τους αλλά και για να πάρουν οι μορφές της πάλης τους όλο και πιο μαχητικά και αποφασιστικά χαρακτηριστικά. Και για αυτό οφείλουμε να απλώσουμε το μήνυμα της απεργίας της 17ης Απρίλη σε κάθε χώρο δουλειάς, να διεκδικήσουμε άμεσες αυξήσεις στους μισθούς στο μέτρο των αναγκών μας, να επιβάλλουμε Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας σε κάθε κλάδο και κάθε επιχείρηση, να μπλοκάρουμε την ακρίβεια και το πλιάτσικο που κάνουν στα εισοδήματα μας οι μαυραγορίτες των παρόχων ενέργειας και των σούπερ μάρκετ.

Μόνο η ταξική οργάνωση μπορεί να σταθεί ανάχωμα απέναντι στις συνθήκες φτώχειας που μας επιβάλλει η καπιταλιστική κερδοφορία. Η ταξική οργάνωση, που είναι η μόνη ικανή, στην εξέλιξη και στο βάθεμά της, να ανατρέψει τις σύγχρονες συνθήκες σκλαβιάς που βιώνει ο λαός, που είναι η μόνη ικανή να ανατρέψει τη δικτατορία του κεφαλαίου, την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΗΣ 17ης ΑΠΡΙΛΗ

Διαρκής Αγώνας ★ για την ταξική απελευθέρωση

Επικοινωνία: diarexkis-agonexas@riseuexp.net, da-aexthens@riexseup.net (Αθήνα), da-texhess@risexeup.net (Θεσσαλονίκη)

Πολιτικοί Χώροι: Μεθώνης 48 (Αθήνα), Γκαρμπολά 12 (Θεσσαλονίκη)

ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ 17/4 | ΟΛΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ! ΥΓΕΙΑ, ΠΑΙΔΕΙΑ, ΤΡΟΦΗ, ΣΤΕΓΑΣΗ
Οργάνωση και αγώνας για την Kοινωνική Eπανάσταση

Μέσα σε συνθήκες βαθιάς συνολικής συστημικής κρίσης, το κρατικό καπιταλιστικό σύστημα επιταχύνει τις αναδιαρθρώσεις που βάζουν στο στόχαστρο κάθε έκφανση της κοινωνικής ζωής, απαξιώνοντας βασικές κοινωνικές ανάγκες, την εργασία, την υγεία, την παιδεία, τη στέγαση, τη μετακίνηση. Το κράτος πιστό στο νεοφιλελεύθερο μοντέλο που ακολουθείται από τα χρόνια του μνημονίου στον ελλαδικό χώρο, συνεχίζει να εντείνει τους κοινωνικούς και ταξικούς αποκλεισμούς και να αυξάνει το κόστος επιβίωσης με ακόμα πιο εντατικούς ρυθμούς, ενώ η ανασφάλιστη και επισφαλής εργασία, τα ελαστικά ωράρια, η εντατικοποίηση της εργασίας, οι ιδιωτικοποιήσεις και η διαχείριση από τα αφεντικά όλων των βασικών μας αναγκών είναι σημεία που ανταποκρίνονται στην ανάγκη του καπιταλισμού για την όξυνση της ταξικής ανισότητας και την πλήρη υποτίμηση της ζωής μας. Αυτό ακριβώς ειναί που θα μας θυμίζει, με τον χειρότερο τρόπο, η ανείπωτη τραγωδία στα Τέμπη 1 χρόνο πριν με την δολοφονία 57 ανθρώπων. Αυτό το έγκλημα που συνέβη στα Τέμπη ήταν μια προαναγγελθείσα δολοφονία με υπαίτιους το ελληνικό κράτος και το ιδιωτικό κεφάλαιο. Με το ξεπούλημα της ΤΡΑΙΝΟΣΕ στους Ιταλούς επενδυτές (επί ΣΥΡΙΖΑ) και την επαναφορά τραίνων που είχαν αποσυρθεί στην Ελβετία, ακολούθησαν οι κυβερνητικοί διθύραμβοι σχετικά με την αναβάθμιση των σιδηροδρομικών μέσων. Η αναβάθμισή που διαφήμιζαν περιλαμβάνει: απαρχαιωμένα ή ανύπαρκτα συστήματα συντήρησης και ελέγχου και υποστελέχωση του εργατικού δυναμικού. Κι ενώ οι ίδιοι οι εργαζόμενοι είχαν προειδοποιήσει μέσω δελτίων τύπου και εξωδίκων προς τους αρμόδιους και είχαν κάνει αλλεπάλληλες κινητοποίησεις και απεργίες (οι οποίες κρίνονταν παράνομες και καταχρηστικές από την αστική δικαιοσύνη), για τη βελτίωση του δικτύου και για επιπλέον προσλήψεις, τα πράγματα έμειναν ως είχαν. Αυτό σημαίνει, λοιπόν, η "αναβάθμιση" στην ιδιωτικοποίηση: Να παίζεται η ζωή των επιβατών και των εργαζομένων κορώνα γράμματα, αφού δεν πρόκειται να δοθούν χρήματα για τον έλεγχο, την πρόληψη και την ασφάλεια των ανθρώπων. Όταν λοιπόν οι ζωές μας λογίζονται ως ένα ακόμα έξοδο στον προϋπολογισμό του κράτους και του κεφαλαίου μιλάμε για προδιαγεγραμμένες δολοφονίες - ούτε για ατυχήματα, ούτε για "ανθρώπινα λάθη'', ούτε για "κακή στιγμή''. Οι εγκληματίες του υπουργείου μεταφορών, της διοίκησης της Hellenic Train και όλου του κρατικού μηχανισμού που συνέβαλλαν σε αυτή τη δολοφονία θα λογαριαστούν με όλη την κοινωνική βάση, το οργανωμένο κίνημα και τις αντιστάσεις του.
Η περαιτέρω λεηλασία της κοινωνικής βάσης συντελείται με τη γιγάντωση της ακρίβειας σε βασικά αγαθά της καθημερινότητας, ενώ την ίδια στιγμή οι πενιχροί μισθοί και μεροκάματα δεν φτάνουν για να καλύψουν το κόστος επιβίωσης, οδηγώντας τη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία μπροστά στον κίνδυνο της ανέχειας. Οι αυξήσεις στις τιμές των προϊόντων στα supermarket, που καθιστούν στοίχημα την κάλυψη των απολύτως απαραίτητων αναγκών, όπως η τροφή, με χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτό του βρεφικού γάλακτος και του ελαιόλαδου, είναι αποτέλεσμα της οξυμένης επίθεσης των αφεντικών με στόχο τη διαρκή μεγιστοποίηση των κερδών τους σε βάρος των πληβείων. Ταυτόχρονα διογκώνεται τόσο το κόστος της μετακίνησης λόγω της αύξησης των τιμών στα καύσιμα όσο και της θέρμανσης, ως απότοκο της εγκληματικής και εκβιαστικής πολιτικής του καρτέλ ενέργειας.
Σε αυτή τη συνθήκη της απαξίωσης βασικών αναγκών έρχεται να προστεθεί το στεγαστικό ζήτημα, με τα υπέρογκα ποσά των ενοικίων και τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας από funds και servicers, που έχουν ως αποτέλεσμα είτε οι άνθρωποι να δαπανούν το μεγαλύτερο μέρος του μισθού τους για να νοικιάζουν ένα σπίτι είτε να πετιούνται στο δρόμο. Το ρημαγμένο τοπίο στην υγεία, με τη διάλυση και ιδιωτικοποίηση του ΕΣΥ, με τις συγχωνεύσεις και το κλείσιμο νοσοκομειακών μονάδων, δομών απεξάρτησης, πρωτοβάθμιων δομών υγείας και νοσοκομείων για παιδιά, την αναβολή προγραμματισμένων χειρουργείων και θεραπειών, τις αυξήσεις στις τιμές των φαρμάκων και την εμπορευματοποίηση των υπηρεσιών υγείας που ανοίγει την πόρτα σε κάθε λογής κερδοσκόπους, έρχεται να οξύνει ακόμα περισσότερο τους κοινωνικούς και ταξικούς αποκλεισμούς, πετώντας εκτός όσους δεν μπορούν να ανταποκριθούν οικονομικά, με άμεσο κίνδυνο της υγείας τους. Παράλληλα ο νέος νόμος για τα «Ελεύθερα Πανεπιστήμια» που φέρνει η κυβέρνηση της ΝΔ έρχεται να επισφραγίσει την απόλυτη εμπορευματοποίηση της παιδείας, αφού η κατοχύρωση των ιδιωτικών ιδρυμάτων - ακόμα και ως παραρτήματα δήθεν μεγάλων ιδρυμάτων του εξωτερικού, στον βασικό κορμό της παρεχόμενης εκπαίδευσης επικυρώνει την ιδιωτικοποίηση ακόμη ενός δημοσίου αγαθού. Αναδεικνύεται έτσι ευκρινέστερα η ουσία συνολικά των αντικοινωνικών αναδιαρθρώσεων που είναι από τη μία η συνεχής αύξηση των ποσοστών της βίας του κράτους και των αφεντικών σε βάρος της κοινωνικής και ταξικής βάσης και από την άλλη το τσάκισμα των συλλογικών αντιστάσεων, η τρομοκράτηση και η πειθάρχηση της κοινωνίας για την απρόσκοπτη επέλαση της κρατικής και καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Από την επιχειρούμενη ιδιωτικοποίηση της δημόσιας υγείας και παιδείας, τους εκατοντάδες εργάτες/τριες που σακατεύονται και δολοφονούνται καθε χρόνο στα κατεργα της μισθωτής σκλαβιάς μέχρι τους πλειστηριασμούς της πρώτης κατοικίας, τις εκκενώσεις καταλήψεων, τις διώξεις και τα πειθαρχικά για συνδικαλιστική δράση, την κρατική τρομοκρατία και τις δολοφονίες από μπάτσους γίνεται εμφανής η κρατική αντικοινωνική ατζέντα που στοχεύει στην πλήρη λεηλασία της ζωής της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας στον βωμό της εξουσίας, του ελέγχου και του κέρδους των πολιτικών και οικονομικών αφεντικών.
Απέναντι στις κρατικές και καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις των αποκλεισμών, της υποταγής και της καταστολής, την υποτίμηση της ζωής μας, τη φτωχοποίηση και την καταπίεση, απέναντι σε κράτη και αφεντικά που καταδυναστεύουν τις ζωές μας να εντείνουμε τους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες. Να σταθούμε όλοι και όλες μαζί στο δρόμο και τους αγώνες της κοινωνικής αντίστασης και της ταξικής αλληλεγγύης. Να αγωνιστούμε συλλογικά και από τα κάτω ενάντια στους δυνάστες μας, να δυναμώσουμε και να περιφρουρήσουμε τις κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις που βρίσκονται στο στόχαστρο της καταστολής και να οργανώσουμε νέες.
Χωρίς να έχουμε αυταπάτες για τον ρόλο των θεσμών, χωρίς να προσφέρουμε καμία συναίνεση στη διαχείριση της ζωής μας, να μην κάνουμε ούτε βήμα πίσω σε αυτά που έχουμε κατακτήσει και που διαρκώς διακυβεύονται και να κάνουμε τους χώρους που εργαζόμαστε, φοιτούμε και ζούμε εστίες αντίστασης και αγώνα. Η μόνη προοπτική για μια κοινωνία ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας, χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεσης, βρίσκεται στα δικά μας χέρια, στον αγώνα για την κοινωνική και ταξική χειραφέτηση. Την ΚΟΙΝΩΝΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ.

ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΕΤΑΡΤΗ 17 ΑΠΡΙΛΗ, 11ΠΜ ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ
Στηρίζουμε την απεργιακή συγκέντρωση της Συνέλευσης Βάσης Εργαζομένων Οδηγών Δικύκλου, 17.00, Π. Άρεως

ΤΟ ΚΡΑΤΙΚΟ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΑ ΤΕΜΠΗ ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΤΕΙ
ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΘΑ ΚΡΙΘΕΙ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ,ΤΙΣ ΕΡΓΑΤΙΚΕΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ, ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΩΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΓΕΙΑ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΦΟΙΤΗΤΕΣ/ΜΑΘΗΤΕΣ/ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ ΠΟΥ ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΗ, ΤΗΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΥΣ
ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΣΤΗ ΒΑΣΗ

ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ - ΑΠΕΡΓΙΕΣ - ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ

Συνέλευση Αναρχικών για την Κοινωνική και Ταξική Χειραφέτηση

πηγή : email που λάβαμε στις 14 Απριλίου 13h

Απεργία Τετάρτη 17 Απριλίου

από ΣΒΕΜΚΟ

Ως εργαζόμενα σε ΜΚΟ, εργαζόμαστε σε χώρους δουλειάς όπου η απόκρυψη της σχέσης εξαρτημένης εργασίας με την εργοδότρια οργάνωση, η απασχόληση με διαδοχικές συμβάσεις ορισμένου χρόνου ακόμη και για πολλά χρόνια στην ίδια οργάνωση, η καθυστέρηση καταβολής του μισθού, η απαίτηση να είμαστε μόνιμα «on-call», οι απλήρωτες υπερωρίες, οι εκδικητικές απολύσεις και η ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης, οι απολύσεις εγκύων και νέων μητέρων, επιβάλλονται σαν αυτονόητες πρακτικές.

ΓΙΑΤΙ ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ

Ως εργαζόμενα σε ΜΚΟ, εργαζόμαστε σε χώρους δουλειάς όπου η απόκρυψη της σχέσης εξαρτημένης εργασίας με την εργοδότρια οργάνωση, η απασχόληση με διαδοχικές συμβάσεις ορισμένου χρόνου ακόμη και για πολλά χρόνια στην ίδια οργάνωση, η καθυστέρηση καταβολής του μισθού, η απαίτηση να είμαστε μόνιμα «on-call», οι απλήρωτες υπερωρίες, οι εκδικητικές απολύσεις και η ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης, οι απολύσεις εγκύων και νέων μητέρων, επιβάλλονται σαν αυτονόητες πρακτικές.

Αρνούμαστε να δεχτούμε ως κανονικότητα ότι είμαστε αναλώσιμες, ότι μέχρι τελευταία στιγμή δεν θα ξέρουμε εάν θα δουλεύουμε τον επόμενο μήνα και για πόσο, σε τι θέση και με τι μισθό. Αρνούμαστε να δεχτούμε ότι «απλά έληξε η σύμβαση» και δεν δικαιούμαστε αποζημίωση γιατί «δεν μπορεί να προβλεφτεί στο budget» ή «δεν δίνει λεφτά ο χρηματοδότης». Αρνούμαστε να δεχτούμε ότι δομές θα ανοίγουν και θα κλείνουν εν μία νυκτί, με απόλυτη αδιαφορία για τους/τις λήπτριες των υπηρεσιών, γιατί τι να κάνουμε «τελείωσε το πρόγραμμα».

Σε μια συνθήκη αυξανόμενης ακρίβειας, απλησίαστων ενοικίων, που ο μισθός ούτως ή άλλως δεν φτάνει για να καλύψουμε τις ανάγκες μας, ως εργαζόμενα σε ΜΚΟ, καλούμαστε να αποδεχτούμε την αβεβαιότητα, την επισφάλεια και την απληρωσία ως φυσική συνθήκη απασχόλησης στα συγκεκριμένα μαγαζιά. Ενάντια στη λογική της ανάθεσης και της απομόνωσης, αγωνιζόμαστε συλλογικά.

• Να καταργήσουμε στην πράξη τους αντεργατικούς νόμους και όλες τις αντισυνδικαλιστικές ρυθμίσεις

• Να ανατρέψουμε τις εξοντωτικές πολιτικές της ακρίβειας και της φτωχοποίησης

• Δεν κάνουμε πίσω στα εργασιακά μας δικαιώματα • Συμβάσεις αορίστου - αναγνώριση του πραγματικού καθεστώτος εργασίας μας • Κατάργηση του μητρώου εργαζομένων σε ΜΚΟ

• Κοινοί αγώνες ντόπιων και μεταναστριών

• Κανένα εργαζόμενο-καμία μετανάστρια μόνη. Ίσα δικαιώματα για όλα

ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΙ, ΜΑΖΙΚΟΙ, ΕΡΓΑΤΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΤΩ ΓΙΑ ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΥΜΕ ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΤΗΣ ΤΑΞΗΣ ΜΑΣ. ΔΕΝ ΔΙΝΟΥΜΕ ΤΙΠΟΤΑ, ΤΑ ΘΕΛΟΥΜΕ ΟΛΑ!

Το ΣΒΕΜΚΟ καλεί όλα τα εργαζομένα σε ΜΚΟ, με όποιο καθεστώς και αν δουλεύουν, να συμμετέχουν μαζικά στην απεργιακή πορεία την Τετάρτη 17 Απριλίου, 11:30 στα Προπύλαια.

Τετάρτη 17 του Απρίλη: 24ωρη πανεργατική απεργία

από ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ & ΑΝΕΡΓΩΝ στην ιδιωτική εκπαίδευση

Την Τετάρτη στις 17 του Απρίλη, η 24ωρη πανεργατική απεργία αποτελεί για όλες τις εργαζόμενες και τους εργαζομένους, για όλες τις άνεργες και τους ανέργους μια κρίσιμη ημερομηνία για να συναντηθούμε στους δρόμους του αγώνα. Η απεργία αποτελεί αφόρμηση για να συζητήσουμε τα προβλήματα σε κάθε χώρο δουλειάς, για να γνωρίσουμε τη δύναμη της συλλογικότητας και της αλληλεγγύης και να απεργήσουμε, για να ανατρέψουμε την αντικοινωνική αντεργατική πολιτική της ακροδεξιάς κυβέρνησης που εγκληματοποιεί τους κοινωνικούς και εργατικούς αγώνες.

Απεργούμε* (* δεν αναπληρώνουμε) - διαδηλώνουμε - δεν καταναλώνουμε!

Ο φόβος μάς χωρίζει, η απεργία μας ενώνει!

Άκου λοιπόν κι άλλα γι' αυτόν τον ένδοξό τους πόλεμο.Τόση ήταν η υστερία τους που ως και η φτωχολογιά του Άργους,η πιο δαρμένη και πεινασμένη στον κόσμο, οπλίστηκε πρώτη και καλύτερη και ξεφώνιζε μέρα νύχτα «στην Τροία, στην Τροία». Λες και τους χρωστούσαν οι Τρωαδίτες όσα τους είχαν στερήσει οι Αργίτες. Για μένα όμως το πιο θλιβερό απ' όλα, ήταν οι μανάδες από τη Σπάρτη που συνόδεψαν τα παιδιά τους ως εδώ με την ευχή «ή ταν ή επί τας»… Για ποιον λόγο νεκρά τα παιδιά τους, παρά ηττημένα; Για ποιον εχθρό; πού τον είδαν τον εχθρό;

Λόγια της Κλυταιμνήστρας από το Γράμμα στον Ορέστη του Ιάκωβου Καμπανέλη

Αφιερώνουμε αυτό το τραγούδι (Υπερασπίσου το παιδί) στα παιδιά που χάθηκαν στα Τέμπη… κράτος και εταιρείες βάζουν τα κέρδη πάνω από τις ζωές μας.. Θα παλέψουμε για να μην υπάρχουν νέα Τέμπη πουθενά!

Μαθητές από το 15ο Λύκειο στην Κυψέλη, που αποβλήθηκαν για αυτά τα λόγια από τη… διευθύντρια-λειτουργό του κρατικού «αξιολογημένου» σχολείου-φυλακή

Την Τετάρτη δεν πάμε στη δουλειά, απεργούμε, δεν καταναλώνουμε, βγαίνουμε ξανά στους δρόμους του αγώνα. Κεφάλαιο και κράτη επενδύουν στον πόλεμο, στην πολεμική βιομηχανία, στους πολεμικούς εξοπλισμούς για να υπερβoύν την κρίση τους και να μοιράσουν ξανά τον κόσμο. Ο ιμπεριαλιστικός ισραηλιτικός στρατός κατοχής με μαζικές δολοφονίες ισοπεδώνει την Παλαιστίνη, σπέρνει τον πόλεμο στη Μέση Ανατολή. Η αποστολή φρεγάτας του ελληνικού κράτους στην Ερυθρά Θάλασσα και η παροχή οπλικών συστημάτων στον στρατό του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία υπηρετεί τους σχεδιασμούς αυτούς. Το καθεστώς έκτακτης ανάγκης και η βαρβαρότητα γίνονται η κρεατομηχανή για να συνεχιστεί η άγρια καπιταλιστική αναδιάρθρωση, αφήνοντας πίσω εκατομμύρια νεκρούς σε όλον τον πλανήτη και καταστρέφοντας ολοκληρωτικά τη φύση.

Εδώ και πέντε χρόνια, η ακροδεξιά κυβέρνηση της νέας δημοκρατίας λεηλατεί τα εργασιακά δικαιώματα, εγκληματοποιεί τους εργατικούς αγώνες επαναφέρoντας το ποινικό κατασταλτικό πλαίσιο του μετεμφυλιακού κράτους. Επιδιώκει συναίνεση με επιδοματική πολιτική «φιλανθρωπίας» σε συνθήκες κυριαρχίας της μαύρης αγοράς στην τροφή και την ενέργεια. Απειλεί με φυλάκιση ακόμη και για πλημμέλημα με τον νέο ποινικό κώδικα, ενώ η κρατικοδίαιτη προπαγάνδα των μέσων μαζικής εξαπάτησης, διαμορφώνει δυστοπία σιγής νεκροταφείου: φόβος και τρόμος, αποδοχή της ήττας των εξεγερτικών ταξικών και κοινωνικών αγώνων.

Επιβάλλεται έτσι η φτώχεια, η οικονομική εξαθλίωση που μαζί με την κυριαρχία της μαζικής κουλτούρας φέρνουν την ηθική εξαθλίωση, την επικράτηση μιας παρασιτικής εις βάρος του άλλου, λούμπεν νοοτροπίας.

Στους χώρους εργασίας, ο φόβος για την απόλυση, την ανεργία, αλλά και το μεροκάματο που δεν φτάνει ούτε για την επιβίωση εξωθούν στη σιωπή. Η ακροδεξιά κυβέρνηση της νδ επιβάλλει το δόγμα «νόμος και τάξη» για την ασυδοσία ντόπιων και ξένων αφεντικών με δολοφονικές επιθέσεις του κατασταλτικού μηχανισμού εις βάρος όσων βγαίνουν στους δρόμους, απεργούν, προχωρούν σε καταλήψεις, αντιστέκονται συλλογικά. Τα αφεντικά και το κράτος με το «διαίρει και βασίλευε» μεθοδεύουν συντεχνιακούς διαχωρισμούς στην εργατική τάξη, προωθούν ρατσιστικές, εθνικιστικές, σεξιστικές ιδεολογίες.

Συνεχίζονται:

• οι μαζικές δολοφονίες μεταναστών, ο βίαιος -με άφθονο χρήμα από την Ευρωπαϊκή Ένωση- εγκλεισμός στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, συγκαλύπτεται η δολοφονία των 600 στην Πύλο. Δολοφονούνται νέοι ρομά από τις συμμορίες του ποινικού κατασταλτικού μηχανισμού. Οι φυλακές γίνονται κολαστήρια…

• η συγκάλυψη της δολοφονίας των 58 στα Τέμπη με την αρχηγό του εισαγγελικού κατασταλτικού μηχανισμού να… συμβουλεύει τους συγγενείς των νεκρών να πηγαίνουν στην εκκλησία και να ανάβουν κανένα κερί, παρέχοντας ασυλία στην ακροδεξιά κυβέρνηση και στον κρατικό μηχανισμό της περιφέρειας που μπάζωσαν τον χώρο για να σβήσουν τα ίχνη του εγκλήματος, αλλά και στην Hellenic Train, θυγατρική της κρατικής Ferrovie Dello Stato Italiane, καθώς και στις κυβερνήσεις που την επιδοτούν με 50 εκατομμύρια ευρώ κάθε χρόνο και την απαλλάσσουν από οποιαδήποτε ευθύνη (κυβέρνηση νδ) είτε υπέγραψαν την πώληση για 45 εκατομμύρια ευρώ (κυβέρνηση σύριζα).

• οι γυναικοκτονίες και η κακοποίηση γυναικών με την πλήρη κάλυψη του ποινικού κατασταλτικού μηχανισμού. Η δολοφονία της Κυριακής στο αστυνομικό τμήμα των Αγίων Αναργύρων απέδειξε με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο πώς αντιμετωπίζει το κράτος τις γυναίκες. Πώς τις οδηγεί στον θάνατο. Η εισαγγελέας και οι δικαστές που αθώωσαν τον παιδοβιαστή και νταβατζή Μίχο -εκλεκτό της ακροδεξιάς κυβέρνησης και της εκκλησίας στα Σεπόλια- απέδειξαν ότι ο ποινικός κατασταλτικός μηχανισμός επιβάλλει την ιδεολογία της πατριαρχίας: μίσος και αίμα για τη γυναίκα, την ιδιοκτησία του άνδρα…

• η ιδιωτικοποίηση της υγείας με χειρουργεία επί πληρωμή για τους έχοντες τη… δυνατότητα, για τους υπόλοιπους… αναμονή στη λίστα. Επανέρχεται το δουλεμπόριο των καθαριστριών από εργολαβικές εταιρείες, κι ας έχει το διπλάσιο κόστος για τα νοσοκομεία. Συντελείται η πλήρης διάλυση του ΕΣΥ, παρά τους χιλιάδες νεκρούς από την πανδημία, άλλες νόσους και τα εμβόλια που επέφεραν τον θάνατο ή την αναπηρία.

• οι εμπρησμοί των δασών για τα καταστροφικά «αιολικά πάρκα» και η λεηλασία των δημόσιων χώρων, με την καταστροφή εκατοντάδων δέντρων και πλατειών, για να επιβληθεί το ξερίζωμα των κατοίκων και των συλλογικών αντιστάσεων από τις γειτονιές, να γίνει αλλαγή της χρήσης γης, για να παραδοθούν όλα στην πλήρη εμπορευματοποίηση.

Η μεθόδευση για την καπιταλιστική αναδιάρθρωση στην εκπαίδευση με τον νόμο για την ιδιωτικοποίηση των πανεπιστημίων αποδεικνύει ότι η «νομιμότητα» συγκροτείται -όπως και στα «μνημόνια»- με την παραβίαση του «καταστατικού χάρτη», του «Συντάγματος». Έτσι επιβάλλεται αφενός η κερδοφορία των funds και των αφεντικών των ιδιωτικών σχολείων που ανοίγουν business με το «διεθνές απολυτήριο» («International Baccalaureate»), καθώς για τους αποφοίτους αυτών των σχολείων δεν υπάρχει ελάχιστη βάση εισαγωγής για την εγγραφή στα ιδιωτικά ιδρύματα, αφετέρου η ακροδεξιά κυβέρνηση της νδ ικανοποιεί την πελατειακή της βάση: τη μεσαία τάξη που θα αγοράζει πτυχίο και επαγγελματική πιστοποίηση για την αναπαραγωγή της -χωρίς να χρειάζεται να στείλει τα τέκνα της στην Κύπρο. Αλλά και για να επιβάλει δίδακτρα και στα προπτυχιακά μαθήματα -όπως τώρα προβλέπει το νομοσχέδιο για τους ξένους φοιτητές-, αλλά και κλείσιμο των περιφερειακών πανεπιστημίων.

Η εμπορευματοποίηση των κρατικών ΑΕΙ συνίσταται στις μπίζνες με τις ήδη υπάρχουσες «Μονάδες Μεταφοράς Τεχνολογίας και Καινοτομίας» και τις «Εταιρείες Αξιοποίησης και Διαχείρισης Περιουσίας», για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των ξένων και ντόπιων αφεντικών. Τα ΑΕΙ μπορούν να ιδρύουν ή να συμμετέχουν σε εταιρείες τεχνοβλαστών [spin off] ή άλλες εταιρείες και γίνονται μέτοχοι εταιρειών και επιπλέον θα κάνουν μπίζνες με τα ιδιωτικά «πανεπιστήμια»…

Ο νόμος Πιερρακάκη προβλέπει την ίδρυση ιδιωτικών «πανεπιστημίων» ως Νομικών Προσώπων Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης (ΝΠΠΕ), τα οποία ορίζονται ως «νομικά πρόσωπα ειδικού σκοπού μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα». Ο πραγματικός σκοπός τους είναι η μεγιστοποίηση του κέρδους διά των μέσων που χρησιμοποιούν οι ΜΚΟ: ξέπλυμα, κρατικές επιχορηγήσεις, διαπλοκή συμφερόντων.

Το εκπαιδευτικό προσωπικό των ΝΠΠΕ χωρίζεται σε ΔΕΠ (Διδακτικό Ερευνητικό Προσωπικό) και ΕΔΙΠ (Ειδικό Διδακτικό Προσωπικό). Οι συνθήκες εργασίας στα ιεκ και στα κολλέγια δείχνουν τον δρόμο και για τις εργασιακές συνθήκες γαλέρας εντός αυτών των ευαγών… ιδρυμάτων.

Η επαναφορά ομότιμων και αφυπηρετησάντων καθηγητών δίνει κρίσιμο ρόλο και άφθονο χρήμα σε όλους όσοι στελέχωσαν τον κρατικό μηχανισμό που συντέλεσε, ώστε το πανεπιστήμιο να:

• υλοποιεί με απλήρωτους ή με άθλιες συμβάσεις εργασίας μεταπτυχιακούς και διδακτορικούς φοιτητές έρευνες και προγράμματα της ευρωπαϊκής ένωσης, των πολυεθνικών και των ντόπιων αφεντικών, της πολεμικής βιομηχανίας

• στελεχώνει τον κυπατζίδικο κρατικό μηχανισμό προπαγάνδας από τα media, αλλά και εκπαιδεύει μεταπτυχιακούς και διδακτορικούς για τη στελέχωση του κράτους και των εταιρειών με άτομα πρόθυμα να υλοποιήσουν τα «επιχειρηματικά συμφέροντα» και την αναπαραγωγή της κυρίαρχης ιδεολογίας

• συγκροτεί έναν κρατικό μηχανισμό διευθυντών και προϊσταμένων που υλοποιούν σήμερα την κυβερνητική πολιτική για την «αξιολόγηση», τον έλεγχο, την πειθάρχηση των εργαζομένων, αλλά και την ιδεολογική υποταγή στη «νομιμότητα»…

Παράλληλα, απόδειξη για την επιβολή ιδιωτικών όρων λειτουργίας στα κρατικά ΑΕΙ αποτελεί η εκδικητική φρονηματική δίωξη και απόλυση -μετά από 19 χρόνια αλλεπάλληλων συμβάσεων… ορισμένου χρόνου- του Δημήτρη Αντωνίου, διοικητικού υπαλλήλου στο ΕΚΠΑ. Απολύεται με πρόσχημα τις δηλώσεις που έκανε, όταν συμμετείχε στην υλοποίηση της απόφασης της συνέλευσης του σωματείου των διοικητικών υπαλλήλων του ΕΚΠΑ με φοιτητικούς συλλόγους, για τον συμβολικό αποκλεισμό του κτιρίου στο οποίο στεγάζεται το ΚΛΕΙΔΙ (Κέντρο Λειτουργίας και Διαχείρισης Δικτύου) του ΕΚΠΑ.

Στον χώρο της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης επιβάλλεται ταξικός φραγμός με την ελάχιστη βάση εισαγωγής αλλά και την τράπεζα θεμάτων (τα οποία κινούνται στο φάσμα της περίτεχνα φαινομενικά ακατάληπτης εκφώνησης και της απαντητικής φαιδρότητας), ενώ παραδίδεται η… συγγραφή των βιβλίων της πρωτοβάθμιας και της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης σε αλυσίδες φροντιστηρίων και ιδιωτικά σχολεία.

Στον χώρο της κρατικής εκπαίδευσης η ακροδεξιά κυβέρνηση της νδ επαναφέρει τον επιθεωρητή και τον διευθυντή που επιχειρούν να επιβάλουν -καλοπληρωμένοι με επιπλέον επίδομα 300 ευρώ καθαρά- την «αξιολόγηση», δηλαδή την πειθάρχηση και την υποταγή στην πλήρη και οριστική αποδοχή του ρόλου του «εκπαιδευτικού λειτουργού»: γρανάζι ενός μηχανισμού ταξικών φραγμών και αναπαραγωγής της κυρίαρχης ιδεολογίας. Συνεχίζει τις διώξεις εκπαιδευτικών που αντιστέκονται, επαναφέρει την πενθήμερη αποβολή και ενεργοποιεί τη γενικευμένη επιβολή της αποβολής από το σχολείο. Ετοιμάζεται να επιβάλει τον τρόμο στην εκπαιδευτική κοινότητα που θέλει να αντισταθεί… Ενδεικτική είναι η αποβολή από τη διευθύντρια του «αξιολογημένου» σχολείου φυλακής, του 15ου κρατικού λυκείου Κυψέλης, των δύο μαθητών και η λογοκρισία της σχολικής γιορτής, η οποία βέβαια δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με τη σιωπή των αμνών…Για τους υπόλοιπους το καρότο θα είναι οι χλιδάτες εκδρομές στην Ευρώπη: το «αξιολογημένο» σχολείο ως γραφείο ταξιδιωτικό με μπόνους για τους καθηγητές που δέχονται να «αξιολογηθούν» και να πειθαρχήσουν…

Στον χώρο της ιδιωτικής εκπαίδευσης καταστρατηγούνται τα εργασιακά δικαιώματα, δεν καταβάλλονται δώρα Χριστουγέννων και Πάσχα, επιδόματα και αποζημίωση αδείας. Οι εργαζόμενες/οι δεν μπορού να ασθενήσουν. Επιβάλλεται υπασφάλιση με αδήλωτες ώρες εργασίας, ακόμη και μη καταβολή του υποχρεωτικού κατώτατου ωρομισθίου των 9,49 ευρώ.Ταυτόχρονα, το fund BC Partners μετά τον έλεγχο των Nova-Wind, του 50% των τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών σταθμών Alpha και Star, καθώς και του Petcity, προχώρησε στην εξαγορά με 250.000.000 ευρώ του Μητροπολιτικού κολλεγίου και του ΙΕΚ Ακμή, ενώ το αμερικανικό fund CVC Capital partners των ιδιωτικών νοσοκομείων Υγεία, Metropolitan, Mητέρα, Λητώ και Creta Interclinic, καθώς και του δικτύου «πρωτοβάθμιων υπηρεσιών φροντίδας υγείας» Healthspot και Alpha Lab, μετά την εκποίηση του 10% της ΔΕΗ και της Εθνικής Ασφαλιστικής από την ακροδεξιά κυβέρνηση της νδ αλλά και την εξαγορά της Vivartia (Everest, Goodyʼs, Δέλτα, Μπάρμπα Στάθης, Χρυσή Ζύμη), καθώς και του 26% της skroutz, ανακοίνωσε την ίδρυση ιατρικής σχολής με τη Lamda του Λάτση στο Ελληνικό -η 25χρονη κόρη του πρωθυπουργού: υπεύθυνη επενδύσεων του fund μέχρι την ανακοίνωση αυτή…

Στον χώρο των ιδιωτικών σχολείων δεν υπάρχει καμία κινητοποίηση για εκατοντάδες απολύσεις, για φρονηματικές διώξεις ακόμη και μετά από 25 χρόνια εργασίας… Στα φροντιστήρια και στα κέντρα ξένων γλωσσών, στα κέντρα μελέτης η παραβίαση των εργασιακών δικαιωμάτων γίνεται ο κανόνας, καθώς οι ατομικές συμβάσεις ορισμένου χρόνου κλείνουν το στόμα των εργαζομένων, ενώ ο φόβος για τις μαύρες λίστες φέρνει την αποδοχή της εξατομίκευσης και τον εγκλωβισμό στην… επιστημοσύνη. Μόνο η θύμηση των αγώνων που μπορεί να φυτρώσουν ξανά αποτελεί ακόμη αντίπαλο δέος…

Εδώ και χρόνια φτιάχνεται μια νέα «νομιμότητα»: απαγορεύεται η δράση από τα κάτω, η κινητοποίηση στον δημόσιο χώρο. Χρόνια τώρα η απάντηση δίνεται και θα δίνεται στον δρόμο του αγώνα. Τα δικαιώματα υπάρχουν στα χαρτιά, ως ευχολόγιο, ως διακήρυξη, ως άλλοθι για ένα «δημοκρατικό πολίτευμα». Το κράτος και το κεφάλαιο έχουν το μονοπώλιο της βίας: όταν οι εργάτες δολοφονούνται στα εργασιακά κάτεργα -ένας κάθε δύο μέρες, το κράτος μεριμνά για να μην ασκηθεί δίωξη στα αφεντικά. Για να συνεχιστεί ακωλύτως η παραγωγική διαδικασία, διαθέτει όλο τον κατασταλτικό μηχανισμό του στην προστασία των αφεντικών. Όταν τα αφεντικά προσβάλλουν, παρενοχλούν, κακοποιούν, βιάζουν, το κράτος είναι εκεί, για να συνεχιστεί η κανονικότητα της λεηλασίας της ζωής μας.

Την Τετάρτη στις 17 του Απρίλη, η 24ωρη πανεργατική απεργία αποτελεί για όλες τις εργαζόμενες και τους εργαζομένους, για όλες τις άνεργες και τους ανέργους μια κρίσιμη ημερομηνία για να συναντηθούμε στους δρόμους του αγώνα. Η απεργία αποτελεί αφόρμηση για να συζητήσουμε τα προβλήματα σε κάθε χώρο δουλειάς, για να γνωρίσουμε τη δύναμη της συλλογικότητας και της αλληλεγγύης και να απεργήσουμε, για να ανατρέψουμε την αντικοινωνική αντεργατική πολιτική της ακροδεξιάς κυβέρνησης που εγκληματοποιεί τους κοινωνικούς και εργατικούς αγώνες.

Η απεργία νοηματοδοτείται από τους ίδιους τους εργαζομένους και θα πάρει υπόσταση με την καθολική συμμετοχή, τη μαζική διαδήλωση και τις απεργιακές παρεμβάσεις με πρόταγμα την ταξική αλληλεγγύη. Σε αυτήν τη βαρβαρότητα τίποτε δεν μπορεί να έρθει από πάνω. Ούτε από τις κάλπες των ψευδαισθήσεων ούτε από κομματικούς μηχανισμούς που γεννούν αφεντικά ούτε από περσόνες, καρικατούρες σωματεία-παρέες κομματικών ερειπίων με φενακισμένες κοινότοπες διακηρύξεις, ξύλινες καταγγελίες και ιδεολογική αποδοχή της «νομιμότητας»: το φαίνεσθαι, η εικόνα, το θέαμα συγκροτεί το φαντασιακό του «νόμιμου», «αντιπολιτευτικού αγώνα»…

Σήμερα, όσο ποτέ άλλοτε, χρειάζεται εργαζόμενες/οι, άνεργες/οι να πάρουμε τον αγώνα στα χέρια μας με σωματεία βάσης και ακηδεμόνευτες συλλογικότητες. Γιʼ αυτό η συμμετοχή στην 24ωρη απεργία στις 17 του Απρίλη αλλά και στις απεργιακές κινητοποιήσεις έχει ιδιαίτερη σημασία για τη συνέχιση του αγώνα, για να μη γυρίσουμε 25 χρόνια πίσω, που η λέξη απεργία στην ιδιωτική εκπαίδευση είχε χαθεί στο πέρασμα των χρόνων. Γιʾ αυτό η αναζήτηση του δρόμου του ακηδεμόνευτου αγώνα αποτελεί την προοπτική για τη δημιουργία ενός σωματείου βάσης κλαδικού πανελλαδικού για τις/τους εργαζόμενες/ους και τις/τους άνεργες/ους στην ιδιωτική εκπαίδευση χωρίς διαχωρισμούς στη μορφή εργασίας, σε ντόπιους και ξένους, χωρίς έμφυλα στερεότυπα…

Συζητάμε, συνδιαμορφώνουμε τις δράσεις -χωρίς παράγοντες και μηχανισμούς, επιβάλλουμε στα αφεντικά τη δική μας νομιμότητα: το δίκιο του αγώνα!

Στην πράξη ανοίγουμε το μονοπάτι της ταξικής αλληλεγγύης και της συλλογικής αντίστασης με πρωτοβουλίες σε κάθε χώρο δουλειάς ενάντια στην κρατική και εργοδοτική τρομοκρατία, στη φτώχεια και τον πόλεμο.

Aπεργία σημαίνει πως είμαστε πάντα εκεί όπου οι συναδέλφισσες και οι συνάδελφοι κάθε κλάδου αποφασίζουν να έρθουν σε ρήξη με τα αφεντικά και την κυβερνητική πολιτική που εγκληματοποιεί τους ταξικούς και εργατικούς αγώνες.

Τετάρτη 17 του Απρίλη: 24ωρη πανεργατική απεργία

Προσυγκέντρωση: 12.30, Σίνα και Πανεπιστημίου.

Τη μέρα της απεργίας όχι μόνο δεν καταναλώνουμε, αλλά και στηρίζουμε την κινητοποίηση του σωματείου βάσης ΣΒΕΟΔ και τη μοτοπορεία στις 17.00 στο Πεδίο του Άρεως…

Για μια ζωή με αξιοπρέπεια:

Αντίσταση Αυτοοργάνωση Ταξική αλληλεγγύη

Εδώ η ανακοίνωση σε pdf.

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ & ΑΝΕΡΓΩΝ στην ιδιωτική εκπαίδευση

ergaexnidekp@rexiseup.neext, erganidekp.wordpress.com

ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ & ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ ΚΑΙ ΛΕΗΛΑΤΟΥΝ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΒΑΣΗ

Φτώχεια & εκμετάλλευση \ Κοινωνικοί αποκλεισμοί \ Εργατικές δολοφονίες \ Κρατική καταστολή

Δεν ξεχνάμε - δεν συγχωρούμε το κρατικό έγκλημα στα Τέμπη

ΌΛΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ! Υγεία - Παιδεία - Τροφή - Στέγαση

ΟΡΓΑΝΩΣΗ - ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ - ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ

Για την Κοινωνική Επανάσταση!

ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΕΤΑΡΤΗ 17 ΑΠΡΙΛΗ

Αθήνα: Προπύλαια, 11.00

διαδηλώνουμε με το μπλοκ της Συνέλευσης Αναρχικών για την Κοινωνική και Ταξική Χειραφέτηση

Θεσ/νίκη: Καμάρα, 10.30

διαδηλώνουμε με το μπλοκ της Ελευθεριακής Συνέλευσης για την Ταξική Οργάνωση στη Βάση

Αναρχική Πολιτική Οργάνωση - Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων

πηγή : email που λάβαμε στις 16 Απριλίου 12h

Βίδα

πηγή : https://proletconnect.gr/apergia_17-4/
πηγή : email που λάβαμε στις 16 Απριλίου 12h

Στις 17 Απρίλη μπλοκάρουμε την παραγωγή. Όλες κι όλοι στην απεργία!

Στις 17 του Απρίλη απεργούμε και βάζουμε φρένο στο ρυθμό ανάπτυξης των επιχειρήσεών τους και την κερδοφορία τους.

Δεν μπορεί να γίνει αλλιώς! Με τα αφεντικά δεν έχουμε τίποτα κοινό! Όσο βάζουμε πλάτη για να «ορθοποδήσουν» τόσο βλέπουμε να συντρίβονται τα δικαιώματά μας, να απαξιώνεται η δουλειά μας, να μειώνεται ο πραγματικός μισθός μας, να τρέχουμε όλη μέρα για να καλύψουμε τις ελάχιστες βασικές ανάγκες μας. Για αυτούς υπάρχουν μόνο κέρδη και για εμάς ξεζούμισμα.

Υπάρχουν δύο κόσμοι διαφορετικοί. Αυτός του κεφαλαίου είναι ένας κόσμος παρασιτικός που ζει και υπάρχει χάρη στον ιδρώτα και την εργατική δύναμη του δικού μας κόσμου.

Μας έχουν επιβάλλει συνθήκες σύγχρονης γαλέρας, με ξεχειλωμένα ωράρια, μισθούς ανέχειας έως και πείνας, χωρίς συμβάσεις, με ελαστικές και «ευέλικτες σχέσεις», μας υποχρεώνουν να κυνηγάμε τις προσφορές στο σούπερ μάρκετ και στο τέλος μας κοροϊδεύουν πετώντας ένα χαρτζιλίκι που ονομάζουν με θράσος αύξηση του κατώτατου μισθού, το οποίο υπολείπεται των ανατιμήσεων.

Κάθε δύο μέρες μετράμε κι ένα νεκρό συνάδελφό μας, χωρίς να υπολογίζουμε δεκάδες θανάτους που δεν καταγράφονται ως «εργατικά ατυχήματα» ή παρουσιάζεται ότι οφείλονται σε παθολογικά αίτια.

Η πλειονότητα από εμάς εργάζεται σε χώρους που δεν υπάρχει σύμβαση εργασίας και λίγες δυνατότητες διαπραγμάτευσης με την εργοδοσία.

Με τη νέα επίθεση, στο ούτως ή άλλως διαλυμένο ημι-δημόσιο σύστημα υγείας, μας αποδεικνύουν ότι δεν έχουν όριο μπροστά στην κερδοφορία του κεφαλαίου και μετατρέπουν τη ζωή και την υγεία σε εμπόρευμα.

Στο ίδιο πλαίσιο, έχουν μετατρέψει τις σχολές σε θυγατρικές εταιριών κι επιχειρήσεων, και την εκπαίδευση σε μηχανισμό που έχει επιστρατευτεί για την παραγωγή και τις ανάγκες του κεφαλαίου.

Δε φτάνουν όμως αυτά για τους εργοδότες. Απαιτούν συνεχώς νέα μέτρα, νέες ρυθμίσεις και ευνοϊκούς όρους εκμετάλλευσης των εργαζομένων. Τώρα και παρά τα τεράστια ποσά κερδοφορίας και περαιτέρω ενίσχυσής τους από το ταμείο ανάπτυξης, θέτουν ως προαπαιτούμενα για την ομαλή λειτουργία των επιχειρήσεων, τη μείωση της φορολόγησης και τη νέα μείωση των ασφαλιστικών εισφορών. Απαιτούν δηλαδή και νέα μείωση του εισοδήματός μας.

Υπάρχουν χώροι και κλάδοι στους οποίους δόθηκαν αυξήσεις και οι μισθοί είναι πάνω από το μέσο όρο. Αυτό έγινε λόγω της μεγάλης ζήτησης κυρίως εξειδικευμένων εργατικών χεριών και προφανώς δεν είναι τίποτα μπροστά στην τεράστια αύξηση της παραγωγής υπεραξίας προς όφελος της εργοδοσίας.

Μην τους αφήσουμε να συνεχίσουν το φαγοπότι εις βάρος μας. Μη βάλουμε άλλο πλάτη. Μόνο εμείς μπορούμε να ανατρέψουμε την κατάσταση.

Η απεργία στις 17 Απρίλη, αποφασίστηκε από τον εργοδοτικό συνδικαλισμό της ΓΣΕΕ για να υπονομεύσει την κινητοποίηση που αποφάσισαν ομοσπονδίες και σωματεία τον περασμένο Φλεβάρη και να μη δώσει τη δυνατότητα άμεσης συνέχειας και κλιμάκωσης. Η ηγεσία της ΑΔΕΔΥ … το τερματίζει, παίρνοντας απόφαση απεργιακής κινητοποίησης σχεδόν για το καλοκαίρι, αγνοώντας τις διαθέσεις της βάσης και τις συλλογικές αποφάσεις σε πολλούς κλάδους.

Χιλιάδες εκπαιδευτικοί σε συλλόγους και ΕΛΜΕ έχουν πάρει ήδη αποφάσεις συμμετοχής κλιμακώνοντας με αυτό τον τρόπο τον αγώνα τους ενάντια στην αξιολόγηση και την ποινικοποίηση της δράσης τους.

Η επιτυχία της απεργίας και η αναζήτηση προοπτικής δεν μπορεί αντικειμενικά να γίνει υπόθεση των αντεργατικών συνδικαλιστικών ηγεσιών, ή να μείνει στα χέρια δυνάμεων όπως το ΠΑΜΕ (και όχι μόνο), που αρνούνται να διαμορφώσουν ένα πραγματικό πλαίσιο πάλης, με σχεδιασμό κλιμάκωσης, ενώ εναποθέτουν τις ελπίδες στο νέο ραντεβού των ευρωεκλογών!

Η απεργία πρέπει να γίνει δική μας υπόθεση!

Με συνελεύσεις στους χώρους δουλειάς και τα σωματεία, να πάρουμε όλοι κι όλες θέση και να διαμορφώσουμε το πλαίσιο αιτημάτων με βάση τις πραγματικές μας ανάγκες.

Να προχωρήσουμε σε σχεδιασμό και σε νέες απεργίες με στόχο:

• Την επαναφορά των Συμβάσεων
• Αυξήσεις στους μισθούς - μείωση των ωρών εργασίας.
• Κατάργηση των ευέλικτων μορφών απασχόλησης- σταθερή εργασία για όλες κι όλους.
• Ανατροπή των νόμων Βρούτση, Αχτσιόγλου, Χατζηδάκη, Γεωργιάδη.
• Κατάργηση της εργατικής εισφοράς - όλο το κόστος ασφάλισης σε κράτος κι εργοδοσία.

Αθήνα: 10.30 π.μ. Προπύλαια.

Θεσσαλονίκη: 10.30 π.μ. Καμάρα.

Πάτρα: 10.30 π.μ. Εργατικό Κέντρο.

ΑΝΑΡΧΟΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ - ΡΟΣΙΝΑΝΤΕ

πηγή : http://rocinante.gr/stis-17-aprili-mplokaroum…

Παρέμβαση με πανό στο Περιστέρι και κάλεσμα στη γενική απεργία Τετάρτη 17 Απρίλη

Στις 17 Απριλίου απεργούμε και διαδηλώνουμε σαν μία ελάχιστη απάντηση της τάξης μας απέναντι στη διαχρονική επίθεση που δέχεται από το κεφάλαιο και το κράτος του και η οποία έχει ενταθεί με τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές των τελευταίων ετών.Η συνεχώς καλπάζουσα ακρίβεια και οι πλάτες που κάνει η κυβέρνηση στην ανεξέλεγκτη αισχροκέρδεια του κεφαλαίου έχουν μειώσει δραματικά την ποιότητα ζωής των λαϊκών στρωμάτων που αδυνατούν να καλύψουν μέχρι και τις βασικές ανάγκες τους. Οι τιμές στα ράφια των σούπερ μάρκετ, της ενέργειας, των καυσίμων, τα εξωπραγματικά ενοίκια και οι υπέρογκες δόσεις των δανείων από τις τράπεζες τοκογλύφους δεν μπορούν να καλυφθούν με την αύξηση-κοροϊδία, από την 1η Απριλίου, του βασικού μισθού στα 830€, ποσό με το οποίο κανένα νοικοκυριό δεν μπορεί να ζήσει αξιοπρεπώς.

Από την άλλη πλευρά, η σταδιακή ιδιωτικοποίηση βασικών κοινωνικών αγαθών όπως η παιδεία και η υγεία δημιουργεί κοινωνικούς αποκλεισμούς και αναγκάζει τα φτωχότερα κοινωνικά στρώματα να βάζουν βαθιά το χέρι στην τσέπη για να καταφέρουν να σπουδάσουν τα παιδιά τους και να μπορέσουν να έχουν στοιχειώδη ιατρική περίθαλψη. Την ίδια στιγμή, οι έχοντες και κατέχοντες θα μπορούν να απολαμβάνουν τις καλύτερες υπηρεσίες υγείας και παιδείας πληρώνοντας αδρά από τον κλεμμένο ιδρώτα της εργατικής τάξης και εις βάρος του δημοσίου συστήματος υγείας και της δημόσιας παιδείας. Επιπλέον τα αντεργατικά νομοσχέδια των τελευταίων ετών που ποινικοποιούν τη συνδικαλιστική δράση, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την ποινικοποίηση της απεργίας και της περιφρούρησης της, και ελαστικοποιούν τις σχέσεις εργασίας. Η κατάργηση του οχταώρου είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα της ελαστικοποίησης αυτής και χαρακτηριστικό παράδειγμα της καταπάτησης των κεκτημένων της τάξης μας προς όφελος των καπιταλιστικών-ιμπεριαλιστικών συμφερόντων και κερδοφορίας. Επίσης η υποστελέχωση και υποβάθμιση της επιθεώρησης εργασίας δίνει τεράστια αβάντα στα αφεντικά να αυθαιρετούν ανεξέλεγκτα. Η συνεχής αυτή υποβάθμιση των συνθηκών εργασίας, τα ελλιπή μέτρα προστασίας, τα εξοντωτικά ωράρια και η εντατικοποίηση της εργασίας έχουν οδηγήσει τα τελευταία χρόνια σε τρομερή αύξηση των εργατικών ατυχημάτων με τα τραγικά νούμερα ρεκόρ των 179 νεκρών και 286 σοβαρά τραυματισμένων εργαζομένων μόνο το 2023 ενώ τον τελευταίο καιρό (Μάρτιος-Απρίλιος 2024) η τάξη μας μετράει 12 νεκρούς μέσα σε 23 μέρες. Την ίδια στιγμή, κράτος και εργοδότες, οι αυτουργοί δηλαδή του εγκλήματος αυτού ευαγγελίζονται την επιτυχία των αντεργατικών μεταρρυθμίσεων και την ιερή ανάπτυξη που θα πρέπει να επιτυγχάνεται με κάθε κόστος.

Τέλος, ενώ η εργατική τάξη παλεύει για την επιβίωση της, η κυβέρνηση, σε συνέχεια φυσικά της πολιτικής των προηγούμενων, εμπλέκει τη χώρα μας σε διεθνείς ιμπεριαλιστικούς πολεμικούς σχεδιασμούς. Ξοδεύουν υπέρογκα ποσά δημοσίου χρήματος σε εξοπλιστικά προγράμματα, ενώ δεν διστάζουν να στηρίζουν έμπρακτα πολεμικές συγκρούσεις αλλά και ιμπεριαλιστικά εγκλήματα όπως η γενοκτονία που συντελείται αυτή τη στιγμή στην Παλαιστίνη από το σιωνιστικό κράτος δολοφόνο του Ισραήλ. Η ιστορία έχει δείξει πως στις πολεμικές συγκρούσεις οι μόνοι κερδισμένοι είναι οι κεφαλαιοκράτες ενώ οι φτωχοί καταλήγουν κρέας για τα κανόνια υπερασπιζόμενοι τα συμφέροντα των αφεντικών τους. Απέναντι σε όλα αυτά, η εργατική τάξη δεν είναι καταδικασμένη να αποδεχτεί τη μοίρα της. Μέσα από την οργάνωση σε σωματεία στους χώρους δουλειάς, στα σχολεία, στα πανεπιστήμια, στις γειτονιές και με στόχο την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας θα καταφέρουμε να χαράξει μια καλύτερη μέρα για μας

ΟΙ ΖΩΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΑΓΚΕΣ ΜΑΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΟΥΣ

ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΕΤΑΡΤΗ 17 ΑΠΡΙΛΗ 11.00 ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ

Αδράστεια

πηγή : https://omadaadrasteia.wordpress.com/2024/04/…

Απεργία 17/4|"Για να λείψουν τα δεσμά μας για να πάψει πια η σκλαβιά να νιώσουν πρέπει τη γροθιά μας και της ψυχής μας τη φωτιά"

Απεργιακή Διαδήλωση 17 Απριλίου - Προπύλαια 11.00 - Στηρίζουμε τα ταξικά σωματεία και το μπλοκ της συνέλευσης για το κρατικό καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη

«Θεοί, αρχόντοι, βασιλιάδες με πλάνα λόγια μας γελούν της γης οι δούλοι κι οι ραγιάδες μοναχοί τους, θα σωθούν… Για να λείψουν τα δεσμά μας για να πάψει πια η σκλαβιά να νιώσουν πρέπει τη γροθιά μας και της ψυχής μας τη φωτιά»

Στις 17 Απριλίου έπειτα από την προκήρυξη απεργίας της εργοδοτικής ΓΣΕΕ και μετά τη συμπλήρωση ενός έτους από το κρατικό - καπιταλιστικό έγκλημα των Τεμπών και την γενική απεργία στις 28 Φεβρουαρίου, καλείται εκ νέου από συνδικάτα, εργατικά κέντρα και μαζικούς φορείς πανελλαδική - πανεργατική απεργία. Το περασμένο διάστημα χαρακτηρίστηκε από τον αγώνα διαρκείας του φοιτητικού κινήματος και των αγροτών με μαζικά συλλαλητήρια, καταλήψεις, συγκρούσεις και με αποκορύφωση μια από τις μαζικότερες απεργίες των τελευταίων ετών, αποδεικνύοντας ότι το ταξικό, νεολαιίστικο και ευρύτερα λαϊκό κίνημα είναι εδώ, ικανό να ορθώνει ισχυρά αναχώματα και να προκαλεί ρωγμές στην κυρίαρχη πολιτική.

Με την επίθεση στα εργατικά κεκτημένα να μαίνεται εντονότερη από ποτέ, με τους χώρους εργασίας να μετατρέπονται σε ταξικά σφαγεία η αναγκαιότητα οργάνωσης στους χώρους δουλείας και η συμμετοχή στις απεργίες είναι πιο επιτακτική από ποτέ. Ειδικά η συμμετοχή στις εργατικές απεργίες και η μαζικοποίηση τους αποτελεί βασικό επίδικο για τους καταπιεσμένους/ες αφού ιστορικά αποτέλεσαν το κατεξοχήν πεδίο συλλογικοποίησης και όξυνσης των προλεταριακών αντιστάσεων και σημείο αναφοράς για την έκφραση της κοινωνικής δυσαρέσκειας. Ο ερχομός του 2024 - συμπληρωματικά στην περασμένη χρονιά - φαίνεται να σπάει όλα τα αρνητικά ρεκόρ, με τις εργοδοτικές δολοφονίες να πληθαίνουν διαρκώς αποδεικνύοντας στην πράξη τι σήμαιναν όλες οι αντεργατικές αναδιαρθρώσεις των τελευταίων ετών. Ενδεικτικά, τις τελευταίες περίπου 30 ημέρες, πάνω από 12 άνθρωποι της τάξης μας έχουν χάσει τη ζωή τους στη μάχη για το μεροκάματο. Οι συνεχείς θάνατοι στις σκαλωσιές, στα ναυπηγεία και στην άσφαλτο, στα τρένα και τα νοσοκομεία γνωρίζουμε πολύ καλά πως δεν είναι στατιστικές απώλειες ούτε αποτελούν μεμονωμένα περιστατικά αλλά αναπόφευκτα αποτελέσματα της εντεινόμενης επίθεσης κράτους και κεφαλαίου απέναντι στην τάξη μας.

Η απαξίωση και υποτίμηση των εργατικών και κοινωνικών αναγκών, η διαρκής εντατικοποίηση της εργασίας ως αποτέλεσμα της ζωτικής ανάγκης του κεφαλαίου για το κυνήγι του μέγιστου κέρδους, η ποινικοποίηση του συνδικαλισμού και της απεργίας, συνθέτουν το «μελανό» μωσαϊκό συνθηκών διαβίωσης της εργατικής τάξης. Παράλληλα, ο υψηλός πληθωρισμός, η διάλυση κάθε έννοιας «κοινωνικού κράτους», η ακρίβεια, οι ιδιωτικοποιήσεις, η επίθεση στο δικαίωμα της στέγασης με τον εκτοπισμό χιλιάδων από τα σπίτια τους εξαιτίας της αύξησης των ενοικίων και των εξώσεων σφίγγει ακόμα περισσότερο τη θηλιά γύρω από το λαιμό της κοινωνικής βάσης, αφήνοντας ως μόνη διέξοδο την υπερεργασία, με τα γνωστά και δραματικά αποτελέσματά της. Μέσα σε αυτήν την συνθήκη ψηφίστηκε εξάλλου και το αντεργατικό νομοσχέδιο του Γεωργιάδη, που αποτελεί την θεσμοθέτηση μιας διαμορφωμένης εδώ και μια δεκαετία πραγματικότητας. Την θεσμοθέτηση της κακοπληρωμένης και εντατικοποιημένης εργασίας, αποτέλεσμα της κατάργησης των δικαιωμάτων που κατακτήθηκαν με αιματηρούς αγώνες στο παρελθόν και εξασφάλιζαν περισσότερο ελεύθερο χρόνο, καλύτερους μισθούς και συνθήκες δουλειάς.

Η απεργία στις 17 Απρίλη διεξάγεται στο φόντο του κρατικού - καπιταλιστικού εγκλήματος στα Τέμπη και των μεθοδεύσεων για την συγκάλυψη του. Ένα έγκλημα με μόνους υπαίτιους το κεφάλαιο και το κράτος, και πιο συγκεκριμένα τον ΟΣΕ, την Hellenic Trains και τις μνημονιακές και «μεταμνημονιακές» κυβερνήσεις που συντάχθηκαν κατά γράμμα με τις αντιλαϊκές επιταγές της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΔΝΤ εξυπηρετώντας τα συμφέροντα της ντόπιας αστικής τάξης και των ιμπεριαλιστών πατρώνων της. Η δολοφονία 57 συνανθρώπων μας στα Τέμπη αποτέλεσε μια από τις μαζικότερες κρατικές δολοφονίες και ένα τρανταχτό δείγμα της καθεστωτικής απαξίωσης των ανθρωπίνων ζωών και της αλαζονικής φύσης της εξουσίας που τροφοδότησε την λαϊκή οργή, η οποία εκφράστηκε μαζικά και συγκρουσιακά με εκατοντάδες χιλιάδες κόσμο στους δρόμους πανελλαδικά. Με την δίκη της υπόθεσης να πλησιάζει και με τις φωνές των οικογενειών των θυμάτων να πληθαίνουν και να ακούγονται σε όλη την επικράτεια, ζητώντας το ελάχιστο, δηλαδή δικαιοσύνη, είναι πιο σημαντικό από ποτέ να συμβάλλουμε ώστε αυτή η κοινωνική δυσαρέσκεια και δυναμική να μετουσιωθεί σε οργανωμένη κοινωνική και ταξική πάλη, απέναντι στα καθεστώτα που δεν λογαριάζουν ούτε τις ζωές μας.

Σε μια συγκυρία, λοιπόν, όπου η υποτίμηση των ζωών μας, ο θάνατος και η απουσία κάθε αισθήματος δικαιοσύνης γίνονται κανονικότητα, είναι σημαντικότερο από ποτέ να μην οπισθοχωρήσουμε και να οξύνουμε τις αντιστάσεις μας. Σε μια συγκυρία που το κράτος τρομοκράτης, το κράτος νταβατζής επιτίθεται στους εργατικούς, κοινωνικούς και φεμινιστικούς αγώνες, εφαρμόζοντας στρατηγικές αντιεξέγερσης σε ολόκληρη την αγωνιζόμενη κοινωνία. Σε μια περίοδο που η απουσία ισχυρού επαναστατικού προλεταριακού κινήματος δίνει χώρο στα κάθε φύσεως αντιδραστικά νομοσχέδια που εξοπλίζουν το ιδεολογικό και νομικό οπλοστάσιο του κράτους, καλλιεργώντας κοινοβουλευτικές αυταπάτες για καλύτερη διαχείριση της συστημικής κρίσης ήρθε ο καιρός να μετρηθούμε ξανά, να λογαριάσουν την προλεταριακή μας δύναμη, να σεβαστούν - και με την βία -ότι αποτελούμε τους δημιουργούς αυτού του κόσμου και ήδη έχουμε θρηνήσει πολλούς και πολλές στον βωμό της εκμετάλλευσης για τα συμφέροντα τους. «Και αν τολμήσουν και αντικρίσουν της ψυχής μας τους κεραυνούς θα δούνε τότε αν μπορούνε πως θα είναι οι σφαίρες μας για αυτούς».

Συμμετοχή και αλληλεγγύη στους εργατικούς αγώνες και σε κάθε εστία εργατικής αντίστασης. Δύναμη στους αγώνες για τις κοινωνικές εργατικές ανάγκες (Παιδεία, Υγεία, Στέγαση) και στους τοπικούς αγώνες ενάντια στη λαίλαπα της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Να οξύνουμε τον αγώνα ενάντια στον πόλεμο, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ και να διευρύνουμε το κίνημα αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη. Να συναντηθούμε στους δρόμους του αντιφασιστικού αγώνα, της αλληλεγγύης σε πρόσφυγες και μετανάστριες, της πάλης ενάντια στην έμφυλη βία και την εξουσία του κράτους βιαστή. Να δείξουμε έμπρακτα την αλληλεγγύη μας στους πολιτικούς κρατούμενους και τους κοινωνικούς αγωνιστές χτίζοντας το Επαναστατικό Μέτωπο / Κίνημα που έχει ανάγκη η εποχή μας.

Για ένα κόσμο στο μπόι των ονείρων και των ανθρώπων!

Απεργιακή Διαδήλωση 17 Απριλίου - Προπύλαια 11.00 - Στηρίζουμε τα ταξικά σωματεία και το μπλοκ της συνέλευσης για το κρατικό καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη

Ταξική Αντεπίθεση [Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστ(ρι)ών]

πηγή : http://athens.indymedia.org/post/1629979/

Όλες στην απεργία! Όλοι στους δρόμους! Τετάρτη 17 Απριλίου, 11.00, Προπύλαια

Κάλεσμα της Ανοιχτής Συνέλευσης για το κρατικό/καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη στην απεργιακή διαδήλωση της 17ης Απριλίου, 11.00 στα Προπύλαια.

Όλες στην απεργία! Όλοι στους δρόμους!

Ενάντια στη συγκάλυψη του εγκλήματος των Τεμπών και στα συμφέροντα κράτους και κεφαλαίου.

Σύγκρουση με το καθεστώς των ιδιωτικοποιήσεων, των μισθών πείνας, της εντατικοποιημένης εργασίας και των εργοδοτικών δολοφονιών

Για να ανασάνει ξανά η τάξη μας

Τετάρτη 17 Απρίλη, 11.00, Προπύλαια

Ακολουθεί η προκήρυξη της Ανοιχτής συνέλευσης για το κρατικό/καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη.

ΟΛΕΣ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΗΣ 17ης ΑΠΡΙΛΙΟΥ

ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΜΕ ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΗΣ ΤΑΞΙΚΗΣ ΥΠΟΤΙΜΗΣΗΣ

Η απεργία της 17ης Απριλίου αποτελεί μια ελάχιστη απάντηση απέναντι στη συνεχή υποτίμηση της εργασιακής δύναμης και της ζωής ολόκληρης της εργατικής τάξης που συντελείται εδώ και πολλά χρόνια, με αποτέλεσμα τη βαθιά απαξίωσή τους. Η ραγδαία μείωση του κοινωνικού έμμεσου μισθού με την ιδιωτικοποίηση της υγείας και της εκπαίδευσης· η κάθετη μείωση του πραγματικού άμεσου μισθού και η αντίστοιχη αύξηση της κερδοφορίας μέσω της ακρίβειας και των πενιχρών ονομαστικών «αυξήσεων»-κοροϊδία· οι πλειστηριασμοί των ιδιόκτητων σπιτιών των υπερχρεωμένων εργαζόμενων και των φτωχότερων κοινωνικών στρωμάτων και η εκτίναξη των ενοικίων· η εντατικοποίηση της εργασίας και η έλλειψη στοιχειωδών μέτρων ασφαλείας στους εργασιακούς χώρους που έχει οδηγήσει σε εκατοντάδες εργοδοτικά εγκλήματα - θανάτους και τραυματισμούς εργαζομένων την ώρα της δουλειάς: όλες αυτές οι πλευρές του σκληρού ταξικού πολέμου που έχει εξαπολύσει το κεφάλαιο και το κράτος καθιστούν αναγκαίο το να πάρουμε για μια ακόμη φορά θέση μάχης.

Το κρατικό/καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη αποτέλεσε ιστορικό ορόσημο και έκφραση του υφιστάμενου καθεστώτος ταξικής απαξίωσης. Είναι κρίσιμο να μην θαφτεί το πραγματικό του περιεχόμενο: το κυνήγι του μέγιστου κέρδους από το κεφάλαιο και η κρατική πολιτική στήριξης της διευρυμένης αναπαραγωγής του κεφαλαίου. Παρά τις ψευδείς αντεγκλήσεις μεταξύ των διαφορετικών του βραχιόνων, υπεύθυνο για τους δεκάδες θανάτους και τραυματίες είναι το πολιτικό προσωπικό του κεφαλαίου στο σύνολό του. Η συνέργεια κράτους και αφεντικών της Hellenic Train επιτάσσει τη συνέχιση της κερδοφορίας, τη διαιώνιση της αδικίας, τη δολοφονία της μνήμης των θυμάτων. Το κρατικό έγκλημα στα Τέμπη εμπεριέχει όλα τα στοιχεία μιας ακόμα οργανωμένης επίθεσης εναντία στα προλεταριοποιημένα τμήματα της κοινωνίας που η ικανοποίηση των αναγκών τους υποβαθμίζεται συστηματικά.

Μόλις δύο ημέρες μετά την κρατική σφαγή, με συνοπτικές διαδικασίες κατόπιν εντολής Αγοραστού εξαφανίστηκαν τα ίχνη του εγκλήματος ώστε να παρεμποδιστεί η έρευνα. Μεταφέρθηκαν 1500 κυβικά μέτρα σε μάντρα έξω από τη Λάρισα με κατεπείγουσες διαδικασίες και κόστος 650.000 ευρώ όταν η επισκευή των στοιχειωδών συστημάτων ασφαλείας που θα απέτρεπαν τη σφαγή θα είχε κοστίσει πολύ λιγότερα. Έπρεπε με κάθε τρόπο να συγκαλυφθούν οι κρατικές ευθύνες, να μην επηρεαστούν οι ξένες επενδύσεις από μια ενδεχόμενη ποινική εμπλοκή της Hellenic Train στην υπόθεση. Να μην θιχτεί το αίσθημα του ακαταδίωκτου και η ατιμωρησία των καπιταλιστών που αποτελεί προαπαιτούμενο για την προσέλκυση νέων επενδύσεων στη χώρα. Όπως χαρακτηριστικά τόνισε η Καρυστιανού σε εκδήλωση του ευρωκοινοβουλίου: «Πρέπει να είναι η ταχύτερη κρατική δράση που έγινε ποτέ στην Ελλάδα. Μέσα σε τρεις μέρες βρέθηκαν τα χρήματα -650.000 ευρώ- ο εξοπλισμός, τα εργατικά χέρια και συνέβη το θαύμα. Και μόνο σαν θαύμα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί δεδομένης της απίστευτης καθυστέρησης σε όλες τις άλλες διαδικασίες που αφορούσαν τον σιδηρόδρομο και όχι μόνο».

Η ενορχηστρωμένη πολιτική επιχείρηση υποβάθμισης της δολοφονίας από το κυβερνητικό επιτελείο και τα καθεστωτικά παπαγαλάκια του δεν αφήνει περιθώρια για θεσμικές αυταπάτες. Ήταν Νοέμβρης του 2023 όταν ο τότε υπουργός εργασίας Άδωνις Γεωργιάδης εξέφραζε δημόσια την πολιτική γραμμή της κυβέρνησης χαρακτηρίζοντας την εξεταστική ή προανακριτική επιτροπή για το «δυστύχημα» στα Τέμπη ως μια διαδικασία απαξιωμένη στα μάτια της κοινής γνώμης, συγκαταλέγοντάς την στα ζητήματα που δεν αφορούν την ελληνική κοινωνία.

Η διαρκής υποβάθμιση των σιδηροδρομικών μεταφορών στην Ελλάδα έναντι των οδικών στο πλαίσιο της στρατηγικής ενίσχυσης της κερδοφορίας πολυεθνικών ομίλων κατέστησε τον κρατικό ΟΣΕ ακραία ζημιογόνο, δημιουργώντας τεράστια βάρη στον κρατικό προϋπολογισμό. Βασικός στόχος της κατάτμησης και της ιδιωτικοποίησής του ήταν η μείωση αυτού του κόστους, η οποία συντελέστηκε με τη μείωση του μόνιμου προσωπικού κατά τα δύο τρίτα, από περίπου 6.000 εργαζόμενους το 2008 σε λιγότερους από 2.000 του 2023, εκ των οποίων οι 1191 εργάζονται στη Hellenic Train και μόλις 722 στον ΟΣΕ. Η μεταβίβαση, το 2013, των μετοχών της ΤΡΑΙΝΟΣΕ στην πλήρη κυριότητα του ΤΑΙΠΕΔ και η μετέπειτα εξαγορά της από την ιταλική εταιρεία Ferrovie Dello Stato το 2017 επί ΣΥΡΙΖΑ, η οποία συζητιόταν ήδη από το 2007 και μετά από όλες τις κυβερνήσεις, στα πλαίσια και των μνημονιακών πολιτικών και των πιέσεων από την Ε.Ε., στην κατεύθυνση της «υγιούς» ανταγωνιστικότητας, επέφερε συγκεκριμένα αποτελέσματα, με κορύφωση τον θάνατο και τον τραυματισμό δεκάδων συνανθρώπων μας, ντόπιων και μεταναστών. Υποστελέχωση κρίσιμων τομέων, εξαντλητική εργασία, εγκατάλειψη υποδομών, παράβλεψη των προδιαγραφών ασφαλείας και ανύπαρκτες επενδύσεις στον εκσυγχρονισμό των δικτύων προδιέγραφαν τόσα χρόνια ένα έγκλημα το οποίο αναπόφευκτα συντελέστηκε. Οι προειδοποιήσεις για το δυστύχημα από τους εργαζόμενους στα τρένα ήταν συνεχείς πολύ πριν τη σύγκρουση των τρένων. Το έγκλημα στα Τέμπη αποτύπωσε με τον πιο ωμό τρόπο την πραγματικότητα που είχε δρομολογηθεί ήδη εδώ και δεκαετίες μέσα από τη στρατηγική απαξίωσης των σιδηροδρομικών μεταφορών που ακολούθησε το ελληνικό κράτους και η οποία επισφραγίστηκε με την εισαγωγή της χώρας στους μηχανισμούς του ΔΝΤ και των μνημονίων. Η εντατικοποίηση της εκμετάλλευσης και η διαρκής υποτίμηση της εργασιακής μας δύναμης πολλαπλασίασε τις ανθρωποθυσίες στον βωμό του κέρδους, σαν απαραίτητο όρο επιβίωσης του κεφαλαίου και διαιώνισης των σχέσεων εκμετάλλευσής του.

Η υποχώρηση των μαζικών ταξικών αγώνων στη «μεταμνημονιακή» εποχή έχει οδηγήσει σε περαιτέρω ισχυροποίηση του κεφαλαίου έναντι της τάξης μας και επιβραβεύθηκε με την αναβάθμιση της επενδυτικής βαθμίδας για την ελληνική οικονομία. Παράδειγμα αυτού του δυσμενούς συσχετισμού δύναμης, αλλά και της διαπλοκής και της συγκάλυψης ως οργανικών στοιχείων αναπαραγωγής του κεφαλαίου, είναι και το γεγονός ότι, στην τελική σύμβαση μεταξύ ελληνικού δημοσίου και Hellenin Train, η κυβέρνηση της ΝΔ διά του αρμόδιου υπουργού Κώστα Καραμανλή χάρισε σχεδόν 600 εκατ. ευρώ στη Hellenic Train, που περιλαμβανόταν ως υποχρέωση επενδύσεων εκ μέρους της ιταλικής εταιρείας σε δύο αδιαμφισβήτητα προγενέστερα γραπτά τεκμήρια: στο μνημόνιο συνεργασίας που υπέγραψε τον Νοέμβριο του 2019 το υπουργείο Μεταφορών με τη Hellenic Train, αλλά και στο προσχέδιο της σύμβασης για τις άγονες γραμμές που κατατέθηκε την 1η Δεκεμβρίου του 2020 στο υπουργείο Μεταφορών, υπογεγραμμένο μάλιστα από την ίδια την ιταλική εταιρεία μετά από έναν ολόκληρο χρόνο διαπραγμάτευσης. Εν ολίγοις, οι επενδύσεις που θα γίνονταν προς όφελος των επιβατών, που κατά συντριπτική πλειοψηφία προέρχονται από τα χαμηλότερα προλεταριακά στρώματα, επιστράφηκαν ως κεφάλαιο στην ιταλική εταιρεία. Από την τελική αυτή σύμβαση, όμως, δεν έλειπαν μόνο οι επενδύσεις ύψους 600 εκατ. ευρώ της Hellenic Train αλλά και η υποχρέωση του κράτους να ολοκληρώσει τα συστήματα σηματοδότησης/τηλεδιοίκησης που αν υπήρχαν δεν θα είχε συμβεί το «δυστύχημα» των Τεμπών. Γι' αυτό από την πρώτη στιγμή μιλάμε για κρατικό/καπιταλιστικό έγκλημα.

14 μήνες μετά το έγκλημα των Τεμπών, η απεργία της 17ης Απριλίου τοποθετείται σε μια συγκυρία κατά την οποία η καπιταλιστική αναδιάρθρωση πλήττει όλο και σκληρότερα, όλο και μεγαλύτερα κομμάτια της κοινωνικής βάσης. Το Εθνικό Σύστημα Υγείας ιδιωτικοποιείται και το δικαίωμα στη δωρεάν υγεία και περίθαλψη περιστέλλεται προς όφελος της κερδοφορίας των ιδιωτικών επιχειρήσεων στον κλάδο της υγείας και ευρύτερα. Η περαιτέρω ιδιωτικοποίηση της παιδείας μετακυλίει το κόστος εκπαίδευσης στην εργατική τάξη ενώ διαμορφώνεται ένα νέο πεδίο κερδοφορίας για τους καπιταλιστές με την ίδρυση των ιδιωτικών πανεπιστημίων. Η ακρίβεια και η πληθωριστική αύξηση των τιμών υπέρ της κερδοφορίας των καπιταλιστικών επιχειρήσεων υλοποιείται πάνω στις άδειες τσέπες, τα άδεια στομάχια και τα κρύα σπίτια. Ακόμα και αυτά που θα έπρεπε να θεωρούνται αυτονόητα βασικά αγαθά μοιάζουν πλέον πολυτέλεια. Και πρωτίστως, στον τομέα της εργασίας, κάτω από τον μανδύα της Ελλάδας ως «αναπτυξιακού θαύματος», κρύβονται και στοιβάζονται τα τσακισμένα κορμιά των εργαζομένων.

Στον πυρήνα όλων αυτών βρίσκονται οι κεντρικές πολιτικές επιλογές του κεφαλαίου και η επιβολή τους από τις κυβερνήσεις και το αστικό κράτος. Το κυνήγι της «ανάπτυξης» και της περιβόητης «επενδυτικής βαθμίδας», δηλαδή της αύξησης του βαθμού εκμετάλλευσης, περνάει πάνω από τη ζωή και τις προσδοκίες της τάξης μας. Το περιβόητο «ελληνικό θαύμα» δεν σημαίνει παρά περισσότερα κέρδη για τα αφεντικά και χειρότερες συνθήκες ζωής για τους εργαζόμενους: χαμηλοί μισθοί, εντατικοποίηση, τσακισμένα κορμιά. Στις πιο ακραίες, μα και πιο ενδεικτικές εκδοχές της ιστορίας, σημαίνει κυριολεκτικά θάνατος, στον δρόμο, στις σκαλωσιές, στις αποθήκες. Το 2023 έκλεισε με 286 τραυματίες σε εργατικά «ατυχήματα» και με 182 επίσημους καταγεγραμμένους θανάτους εν ώρα εργασίας, δηλαδή 182 εργοδοτικές δολοφονίες.

Το 2024 προχωράει πανομοιότυπα. Μέχρι τις 12 Απριλίου 31 νεκροί και 60 σοβαρά τραυματίες εργάτες εξαιτίας των ελλιπέστατων μέτρων ασφαλείας στους χώρους δουλειάς, εξαιτίας της εντατικοποιημένης εργασίας, εξαιτίας της εργασίας στα καπιταλιστικά κάτεργα. Η κρατική απαξίωση των βασικών κοινωνικών αναγκών και η επίθεση στους όρους και τις συνθήκες της εκμετάλλευσης της εργασίας διαμορφώνουν πλέον συνθήκες ολοκληρωτικού πολέμου εναντίον της κοινωνικής προλεταριακής πλειοψηφίας που σταδιακά στερείται όλα όσα είχε αποσπάσει από το κεφάλαιο και το κράτος μέσα από σκληρούς αγώνες δεκαετιών.

Η σημερινή απεργία και διαδήλωση αποτελεί ένα πεδίο συνάντησης και κινητοποίησης ώστε να εκφράσουμε συλλογικά με τον λόγο και τη δράση μας την απολύτως αναγκαία αντίσταση της τάξης μας στη σφοδρή επίθεση του κεφαλαίου και του κράτους που συνεχίζεται αμείωτη. Η σημερινή απεργία οφείλει να αποτελέσει μια μέρα συνάντησης των εργατικών αγώνων και διεκδικήσεων με τους υπόλοιπους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες. Οφείλει να καταγράψει και να προωθήσει το πρόταγμα της αυτόνομης ταξικής οργάνωσης, σε σωματεία βάσης και σε συνελεύσεις στους χώρους δουλειάς Αποτελεί μόνο έναν σταθμό στα βήματα που πρέπει να κάνουμε προς την κατεύθυνση της συλλογικής ταξικής μας οργάνωσης για να ανατρέψουμε τον ταξικό συσχετισμό δύναμης και να επαναφέρουμε στο προσκήνιο την προοπτική της κατάργησης του απάνθρωπου καπιταλιστικού συστήματος εκμετάλλευσης και αλλοτρίωσης που αναπαράγεται μονό γιατί απομυζά αδιάλειπτα το αίμα και τη ζωή όλων των εργαζόμενων. Το οφείλουμε στους δολοφονημένους των Τεμπών και σε κάθε δολοφονημένο εργάτη και εργάτρια.

Παρά τους αρνητικούς συσχετισμούς, οι κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις υπάρχουν και αναπτύσσονται ακόμα, εκφράζοντας τη γενικευμένη κοινωνική δυσαρέσκεια και την οργή για τη σκληρή εκμετάλλευση και απανθρωπιά. Τόσο σε μοριακό επίπεδο γειτονιάς, σχολής ή χώρου δουλειάς, όσο και πιο κεντρικά, όπως έδειξε πρόσφατα το φοιτητικό κίνημα, ο αγώνας συνεχίζεται. Οφείλουμε όμως να κάνουμε τα απαραίτητα βήματα ώστε οι κοινωνικοί και ταξικοί αγώνες να απαγκιστρωθούν από τις γραφειοκρατικές και σοσιαλδημοκρατικές αυταπάτες, να μετουσιωθούν σε πραγματική απειλή για το κεφάλαιο και το κράτος και να κινηθούν προς την κατεύθυνση της επαναστατικής ανατροπής τους.

Για τους δολοφονημένους των Τεμπών

Για κάθε νεκρό της Τάξης μας

Να βάλουμε μπροστά τα εργατικά συμφέροντα

Όλες/οι στον δρόμο!

Ανοιχτή συνέλευση για το κρατικό/καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη

Απρίλιος 2024

πηγή : http://athens.indymedia.org/post/1629974/

..ΝΑ ΜΗΝ ΖΗΣΟΥΜΕ ΣΑΝ ΔΟΥΛΟΙ

από αναρχική συλλογικότητα α π ό π ε ι ρ α

Από την ακρίβεια που αφορά τις υλικές ανάγκες των βασικών αγαθών μέχρι το κόστος της ενέργειας (ρεύμα, καύσιμα) και της στέγασης, η κοινή διαπίστωση όλων μας είναι μια: «Δεν βγαίνουμε»...

..ΝΑ ΜΗΝ ΖΗΣΟΥΜΕ ΣΑΝ ΔΟΥΛΟΙ

Απεργιακή Διαδήλωση 17/04 - Προπύλαια 11.00

Το τελευταίο διάστημα, η δημόσια συζήτηση περιστράφηκε γύρω από την ανακοίνωση της κυβέρνησης σχετικά με την αύξηση του κατώτατου μισθού. Έτσι και αλλιώς τα φερέφωνα της εξουσίας έσπευσαν να διατυμπανίσουν ήδη από το χειμώνα την έλευση του συγκεκριμένου μέτρου, σε μια προσπάθεια να χαλινεύσουν την αυξανόμενη κοινωνική δυσαρέσκεια. Όπως σε κάθε νομοσχέδιο και διάταξη που έρχεται από τα πάνω, έτσι και σε αυτή την περίπτωση, η κρατική και καπιταλιστική θεώρηση προς τον κόσμο της βάσης δεν μπορεί να είναι παρά υπεροπτική και βουτηγμένη στην υποκρισία.

Από την ακρίβεια που αφορά τις υλικές ανάγκες των βασικών αγαθών μέχρι το κόστος της ενέργειας (ρεύμα, καύσιμα) και της στέγασης, η κοινή διαπίστωση όλων μας είναι μια: «Δεν βγαίνουμε»...

Το οικονομικό πλαίσιο στο οποίο τα αφεντικά και οι εντολοδόχοι τους καλούνται να «διευκολύνουν» τις ανάγκες μας , χαρακτηρίζεται από έναν αχαλίνωτο πληθωρισμό και την γενικευμένη εργασιακή επισφάλεια. Οι ονομαστικές αυξήσεις στον κατώτατο μισθό δεν έρχονται σε καμία απολύτως ευθυγράμμιση με την αγοραστική του δύναμη, και τα «καλάθια του νοικοκυριού» όπως και τα διάφορα πενιχρά επιδόματα που αποσπασματικά δίνονται εντάσσονται σε μια φτηνή προπαγάνδα και επιχείρηση εξαγοράς συνειδήσεων αντίστοιχη της διαρκούς επιχείρησης υποτίμησης της ζωής μας. 'Όταν δε η συζήτηση περιλαμβάνει και εργαζόμενους/ες με οικογένεια ή επιπρόσθετες υποχρεώσεις, τα 705 (καθαρά) μοιάζουν περισσότερο με κακόγουστο αστείο παρά με το επίσημο- από μεριάς κράτους- όριο μιας αξιοπρεπούς διαβίωσης. Την ίδια στιγμή που η ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση όλων των δημόσιων υποδομών όπως της υγείας και της παιδείας, της ενέργειας της ύδρευσης όπως και των δημόσιων χώρων, διαμορφώνουν συνθήκες πολύ περιορισμένης πρόσβασης για την πλειοψηφία του πληθυσμού και πλήρους αποκλεισμού για τα πιο φτωχά και ευάλωτα κομμάτια της.

Η πραγματικότητα μας ξαναδείχνει ότι η κρίση δεν έφυγε ποτέ, αλλά συνεχίζει να περνάει πάνω από τις δικές μας πλάτες. Οι πολυδιαφημισμένες επενδύσεις και η μείωση της ανεργίας στα νούμερα, συνεχίζει να κρύβει κάτω από το χαλάκι την κανονικοποιημένη μαύρη εργασία και το ξεζούμισμα. Όπου σε μεγάλο βαθμό αφορά ενα μεταναστευτικό πληθυσμό που κουβαλάει μεγάλο μέρος της βιομηχανίας του τουρισμού και της αγροτικής παραγωγής στην Ελλάδα και την Ευρώπη όντας πολύ φθηνό εργατικό δυναμικό και βιώνοντας παράλληλα κοινωνικό αποκλεισμό και ρατσισμό. Startups που μετατράπηκαν σε κολοσσούς μέσα σε μικρό διάστημα (βλ. Efood) και πολυεθνικοί λαδέμπορες (Teleperformance) παρουσιάζουν χρόνο με το χρόνο τεράστια κέρδη, την ίδια ώρα που οι καταγγελίες των αντίστοιχων σωματείων πληθαίνουν με αντίστοιχο ρυθμό. Πόσοι/ες από εμάς δεν αντιμετωπίζουν καθημερινά την κουτοπονηριά των αφεντικών/managers: αδήλωτα ωράρια, άφαντες υπερωρίες, generic συμβάσεις εργασίας και δουλειά 2-3 ατόμων φορτωμένη σε ένα. Η αντικοινωνική, ανορθολογική και τυχοδιωκτική καπιταλιστική ανάπτυξη, δηλαδή η επίταση της λεηλασίας του κόσμου της εργασίας και του φυσικού κόσμου, υπό την ιδεολογική ηγεμονία του νεοφιλελευθερισμού παράλληλα με την όξυνση της κατασταλτικής και ιδεολογικής τρομοκρατίας και τη νομική θωράκιση του καθεστώτος είναι η απάντηση του συστήματος στην βαθειά και πολυεπίπεδη κρίση του, που δίνει την δυνατότητα υπερσυσσώρευσης κεφαλαίων στα χέρια ελάχιστων. Η γενικευμένη επισφάλεια -που διαμορφώνεται από την εντατικοποίηση της εργασίας και την λεηλασία των μέτρων ασφαλείας από τα αφεντικά- αποκρυσταλλωμένη μέσα στον φόβο να επιβιώσουμε στο καθεστώς γενικευμένης ακρίβειας, συχνά οδηγεί στην συνθηκολόγηση και την εσωτερίκευση της πίεσης με αποτελέσματα ολέθρια που εκκινούν από την τσακισμένη ψυχική υγεία και φτάνουν μέχρι τα εργατικά ατυχήματα στο δρόμο, την οικοδομή και τα λιμάνια. Διαμορφώνοντας μια συνολικότερη συνθήκη σακατέματος του κόσμου της εργασίας με τραγικότερη αντανάκλασή της στην αύξηση των θανάτων και των τραυματισμών ανθρώπων της τάξης μας στα κάτεργα της μισθωτής σκλαβιάς και σε εγκληματικά γεγονότα όπως αυτά στα Τέμπη, στο Μάτι, στη Μάνδρα, στη Πύλο...

Βγαίνοντας κανείς έξω από το πλαίσιο της πόλης, δεν βρίσκει τη κατάσταση να αλλάζει άρδην. Η αύξηση του κατώτατου μισθού, έρχεται άρρητα να δελεάσει χιλιάδες νέους (και όχι μόνο) εργαζομένους/ες προκειμένου να κλείσουν ένα εισιτήριο για την επερχόμενη σεζόν της τουριστικής γαλέρας. Σε μια πλήρως κατακερματισμένη αγορά εργασίας, δίχως συλλογικές συμβάσεις εργασίας, καλούμαστε να τζογάρουμε στο καλύτερο deal για 5-7 μήνες. Τα όσα αναφέρθηκαν παραπάνω για τις καθημερινές συνθήκες εκμετάλλευσης, ισχύουν μέχρι κεραίας στα νησιά της τουριστικής βιομηχανίας, και σε όλες τις βαθμίδες παροχής υπηρεσιών, καθώς η πίεση για την προσέλκυση του λεγόμενου «ποιοτικού» τουρισμού αποτελεί το νέο αφήγημα της ντόπιας άρχουσας τάξης και του τουριστικού κεφαλαίου. Η ατομική ελπίδα για συμπληρωματικά tips, αξιοπρεπή στέγαση και παροχές, ως βασική πτυχή του σύγχρονου προλεταριάτου να προσαρμοστεί στην επίθεση που δέχεται από πολλαπλές κατευθύνσεις, συνθλίβεται από την πάγια επιλογή των αφεντικών για εδραίωση -με κάθε τρόπο- της κερδοφορίας τους και την αχαλίνωτη επιθυμία και δυνατότητα άμεσου πλουτισμού τους που τους παρέχει η σημερινή συνθήκη του κοινωνικοταξικού ανταγωνισμού. Για όλες και όλους τους "από κάτω" το διαρκές ζητούμενο σε σχέση με την επιταχυνόμενη επίθεση που βιώνουμε ως τάξη εδώ και παραπάνω από μια δεκαπενταετία, είναι η διαμόρφωση των όρων ώστε ο αγώνας ενάντια στην κρατική - καπιταλιστική βαρβαρότητα, να μπορέσει να γίνει ακόμα περισσότερο αιχμηρός και επικίνδυνος από όσο πραγματικά έγινε τον Μάη του '10 ή τον Φλεβάρη του '12 και τις προϋποθέσεις ανάπτυξής τους. Όπως τη δυνατότητα ουσιαστικής αξιοποίησης του όπλου της απεργίας για το μπλοκάρισμα της παραγωγικής διαδικασίας πέρα από τις εθιμοτυπικές ασκήσεις διαμεσολάβησης της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας. Τη δυνατότητα σύνδεσης των επιμέρους εργατικών και κοινωνικών διεκδικήσεων σε ενιαίες αιχμές και δράσεις. Τη δυνατότητα παράταξης οργανωμένων δυνάμεων αυτοάμυνας των αγωνιστικών κινητοποιήσεων απέναντι στις οργανωμένες δυνάμεις καταστολής. Τη δυνατότητα κατάληψης νευραλγικών για το κράτος και αναγκαίων για τη συνάντηση των αγωνιστών και αγωνιστριών δομών. Τη δυνατότητα συνολικότερου σχεδιασμού των αγωνιστικών βημάτων μας για την αμφισβήτηση της κρατικής πρωτοβουλίας της κίνησης.

Σε αυτήν την κατεύθυνση, η αναγκαιότητα βαθέματος της ταξικής συνείδησης και της αμεσότερης εμπλοκής του ριζοσπαστικού κομματιού της αντίστασης στους εργασιακούς χώρους και στις διαδικασίες εργατικής διεκδίκησης αποτελεί βασικό συμπέρασμα από την εμπειρία των αγώνων που προηγήθηκαν. Η συνάντηση και οργάνωσή μας από τα κάτω, η ενεργή παρουσία στα σωματεία βάσης και η συγκρότηση επιπλέον νέων αγωνιστικών δομών σε κάθε κλάδο και χώρο δουλειάς, η συζήτηση με συναδέλφους/ισσες, το μοίρασμα εργασιακών εμπειριών και το χτίσιμο σχέσεων εμπιστοσύνης, είναι απαραίτητα βήματα για το χτίσιμο της μοναδικής ουσιαστικής προοπτικής ταξικής οργάνωσης και αντεπίθεσης. Αυτής του αδιαμεσολάβητου από τους γραφειοκρατικούς συνδικαλιστικούς μηχανισμούς αγώνα, χωρίς συστημικές αυταπάτες και προσδοκίες γνωρίζοντας ότι το σπάσιμο του εργοδοτικού - κρατικού τσαμπουκά και η κατάκτηση καλύτερων όρων διαβίωσης και αυτοκαθορισμού της τάξης μας εξαρτάται μόνο από τη συμμετοχή μας στον αγώνα και στηρίζεται αποκλειστικά στις πραγματικές δυνάμεις και δομές αυτοοργάνωσης που μπορεί ο αγώνας αυτός να αντιτάξει απέναντι στην ισχύ και την οργάνωση των αφεντικών και του κράτους.

πηγή : http://athens.indymedia.org/post/1629989/

17 Απρίλη Απεργούμε - Τα εργατικά συμφέροντα μπροστά!

ΕΝΩΤΙΚΟΣ ΑΠΕΡΓΙΑΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ

ΟΛΕΣ-ΟΙ ΜΑΖΙ ΑΠΕΝΑΝΤΙ στις ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ της ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ

ΟΡΓΑΝΩΣΗ και ΕΝΟΠΟΙΗΣΗ ΑΠΕΡΓΙΑΚΩΝ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΩΝ

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ και ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗ ΤΩΡΑ!

ΤΑ ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΜΠΡΟΣΤΑ

Με πανηγυρισμούς της κυβέρνησης ξεκίνησε ο Απρίλης από την κυβέρνηση για την αύξηση του κατώτατου μισθού, αύξηση κατά 39 ευρώ τον μήνα, μια αύξηση που δεν καλύπτει επ' ουδενί την εκτίναξη του κόστους ζωής.. Πρόκειται ουσιαστικά για μία κοροϊδία, μία πρόκληση σε βάρος των εργαζομένων. Την ώρα που ο γενικός πληθωρισμός τρέχει, το πραγματικό εισόδημα μειώνεται, οι αμειβόμενοι με τα κατώτατα όρια (αποτελούν περίπου το 78% του συνόλου των μισθωτών στον ιδιωτικό τομέα), τα λαϊκά νοικοκυριά καταναλώνουμε το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος του εισοδήματός μας σε τρόφιμα, ενέργεια και ενοίκια. Η αύξηση του κατώτατου μισθού δεν θα έχει παρά μηδενικό αντίκτυπο.

Η κατάσταση στα σούπερμάρκετ, στην ενέργεια, στην υγεία, την παιδεία και τις μεταφορές, στα σπίτια και τη δουλειά των εργαζομένων, δεν δικαιολογεί και δεν αντέχει άλλη αναμονή! Η ακρίβεια στα βασικά είδη λαϊκής κατανάλωσης διαβρώνει με μεγάλη ταχύτητα τον μισθό και τη σύνταξη που παραμένουν καθηλωμένοι ουσιαστικά τα τελευταία χρόνια. Τα υπερκέρδη της απληστίας και τη φοροασυλία των μεγαλοεπιχειρηματιών (βιομηχάνων, τουρισμού, σουπερμαρκετάδων, τραπεζιτών, εφοπλιστών) είναι εξοργιστικά. Την ίδια στιγμή που οι μεγάλες επιχειρήσεις και όμιλοι πανηγυρίζουν για το ρεκόρ στα μερίσματα των μετόχων τους, η κυβέρνηση αντί να υπερφορολογίσει τα υπερκέρδη τους, απλά πανηγυρίζει για την "ανάπτυξη" ενώ τα λαϊκά στρώματα επιβιώνουν με το ζόρι σε συνθήκες ουσιαστικά υπανάπτυκτης χώρας. Οι προτροπές προς την αναμονή για να "τιθασευτεί ο πληθωρισμός" αποδεικνύονται αποπροσανατολιστική δημαγωγία. Τα μέτρα Μητσοτάκη για την αντιμετώπιση της ακρίβειας δεν μπορούν να ξεγελάσουν πια καμία και κανέναν. Πραγματική λύση για τους εργαζόμενους χωρίς αυτόματη τιμαριθμική αναπροσαρμογή και γενναίες αυξήσεις στους μισθούς, χωρίς πλαφόν στα βασικά αγαθά (ρεύμα, ενέργεια, είδη πρώτης ανάγκης), και χωρίς μείωση ΦΠΑ στα είδη λαϊκής κατανάλωσης δεν μπορεί να υπάρξει.

Κι οι εργαζόμενοι/ες παραμένουμε χωρίς Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, καθώς η υποχρεωτικότητα τους έχει καταργηθεί από τα μνημόνια και καμία μετέπειτα κυβέρνηση δε ήταν διατεθειμένη να την επαναφέρει, ενώ οι ΣΣΕ που έχουν υπογραφεί σε κλάδους και επιχειρήσεις είναι ελάχιστες. Με το εργατικό οπλοστάσιο που έχει χαριστεί στο ΣΕΒ και την εργοδοσία, το κεφάλαιο αντλεί θηριώδη κέρδη από τους άθλιους μισθούς που δίνει, την διάλυση του κοινωνικού κράτους, τις ολοένα μειούμενες μη μισθολογικές παροχές (ασφάλιση, πρόνοια) και τα όλο και πιο συρρικνωμένα εργατικά δικαιώματα (άδειες, χρόνος εργασίας, συνδικαλιστικές κατακτήσεις). Η κυβέρνηση νομοθετεί για τα συμφέροντα των εργοδοτών: νόμοι Χατζηδάκη, Άδωνι, Βορίδη, Αχτσιόγλου (διπλές και τριπλές δουλειές ακόμα και μετά τη σύνταξη, 14ωρα δουλειάς, διάλυση της Επιθεώρησης Εργασίας, ποινικοποίηση των απεργιών και κρατικές παρεμβάσεις στα σωματεία και πολλά άλλα…).

Την ίδια στιγμή τα συνδικάτα, οι εργαζόμενοι και στον ιδιωτικό και στο δημόσιο τομέα έρχονται αντιμέτωποι με δικαστικές μηνύσεις, ποινικές διώξεις, απολύσεις. Απεργίες βγαίνουν παράνομες με το που προκηρύσσονται, αγωνιστές συνδικαλιστές και συνδικαλίστριες μηνύονται μόνο και μόνο για δηλώσεις τους. Το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα είναι αντιμέτωπο με ένα οργανωμένο αντεργατικό-αντιδημοκρατικό μπλόκο εργοδοσίας και δικαστικών αρχών με στόχο να χτυπηθούν οι αγώνες και οι διεκδικήσεις, όποιος και όποια σηκώνει κεφάλι.

Παράλληλα συνεχίζουν τα χτυπήματα στο ΕΣΥ, με το προχώρημα της πολιτικής των ΣΔΙΤ, τγ=ην ενάρξη των απογευματινών χειρουργείων, το υποστελεχωμένο και υποβαθμισμένο δημόσιο σύστημα υγείας οδηγείται στη διάλυση, το αγαθό της δημόσιας δωρεάν σύγχρονης υγειονομικής περίθαλψης ξεπουλιέται στο βωμό των ιδιωτικών συμφερόντων.

Και όλα αυτά στο φόντο της συνεχιζόμενης συγκάλυψης του εγκλήματος των Τεμπών. Η κυβερνητική και μιντιακή προσπάθεια με το μοντάζ των συνομιλιών αποτελεί προσπάθεια αποπροσανατολισμού και ενίσχυσης του αφηγήματος περί ανθρώπινου λάθους και αποκλειστικής ευθύνης του σταθμάρχη, προκειμένου να συγκαλυφθούν οι πολιτικές και ποινικές ευθύνες υπουργών και στελεχών της κυβέρνησης. Προκειμένου να κρύψει πως ο κατακερματισμός, το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και οι ιδιωτικοποιήσεις είναι εγκληματικές σε βάρος του λαού.

Οι πολλαπλοί αγώνες που αναπτύσσονται το τελευταίο διάστημα ενισχύουν την εργατική αυτοπεποίθηση, δίνουν σήμα ελπίδας. Από τις κινητοποιήσεις για τα Τέμπη, τους φοιτητικούς αγώνες και το εκπαιδευτικό κίνημα στα σχολεία, τις κλαδικές διεκδικήσεις για υπογραφή ΣΣΕ, τον αγώνα κατά της αξιολόγησης, τον αγώνα των υγειονομικών. Αυτά τα ρυάκια αντίστασης και μάχης χρειάζεται να ενωθούν και να ενισχυθούν σ'ένα κοινό μέτωπο αγώνα .

Αυτήν την ανάγκη δεν μπορεί να την υπηρετήσει η ΓΣΕΕ της ταξικής συμφιλίωσης και της συναίνεσης με το ΣΕΒ. Απούσα από όλους τους αγώνες, χειροκροτητής των πολιτικών των ιδιωτικοποιήσεων και των μέτρων της κυβέρνησης, παπαγάλος της εργοδοτικής προπαγάνδας για υπομονή και "συνεργασία" των εργαζομένων. Προκηρύσσει μία απεργία-τοθυφεκιά για να σώσει την όποια "υπόληψη" της.

Παράλληλα και η στάση της ΑΔΕΔΥ που απέχει από την απεργία στις 17 Απρίλη κατακερματίζει την ενιαία αγωνιστική απάντηση που χρειάζεται να οργανωθεί από όλο το συνδικαλιστικό κίνημα.

Οι αγώνας πέφτει στις δικές μας πλάτες για να οργανωθεί, να συντονιστεί, να απλώσει. Τα ίδια τα συνδικάτα να οργανώσουν τη δράση τους, να συντονιστούν, να κινηθούν ενιαία, να θέσουν την εργατική ατζέντα των αναγκών και των διεκδικήσεων μας. Δεν περιμένουμε τίποτα από τις συμβιβασμένες παρατάξεις που λειτουργούν για να εκτονώσουν και να κατακερματίσουν την αγωνιστική εργατική βούληση.

Η πανεργατική-παλλαϊκή απεργία της Τετάρτης 28/02, απέδειξε την δυναμικότητα των κοινών αγώνων, τα σωματεία και τα συνδικάτα μαζί με το φοιτητικό κίνημα διεκδίκησαν δημόσια και δωρεάν παιδεία συγκροτώντας ένα πανκοινωνικό μέτωπο δράσης και αγώνα απέναντι στη συμβιβασμένη ΓΣΣΕ, που όπως και πέρυσι κωφεύει επιδεικτικά και προκήρυξε απεργία για τις 17 Απρίλη, ενώ η κοινωνία μήνες τώρα βράζει.

Η απεργία στις 17 Απρίλη επιδιώκουμε να πιάσει το νήμα των κινητοποιήσεων του προηγούμενου διαστήματος και να αποτελέσει τη συνέχιση του κοινού αγώνα των εργαζομένων.

Για αυξήσεις στους μισθούς στο ύψος των αναγκών μας. Με αυτόματη τιμαριθμική αναπροσαρμογή
Επαναφορά των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας
Επαναφορά 13-14 μισθού στο Δημόσιο και κατάργηση της αντιδραστικής Αξιολόγησης
Μείωση του χρόνου εργασίας και των ετών συνταξιοδότησης. Λιγότερη δουλειά-δουλειά για όλους
Πλαφόν στα βασικά αγαθά (ρεύμα, νερό, είδη πρώτης ανάγκης)
Μέτρα ασφαλείας στους χώρους δουλειάς.
Όχι στην ιδιωτικοποίηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης: Δημόσια δωρεάν αναβαθμισμένη παιδεία
Κάτω τα χέρια από το ΕΣΥ: δημόσιο δωρεάν καθολικό σύγχρονο σύστημα υγείας
Κατάργηση των αντεργατικών αντιδημοκρατικών νόμων Γεωργιάδη-Χατζιδάκη.

Συμμετέχουμε στις εργατικές συγκεντρώσεις σε όλη την Ελλάδα. Στην Αθήνα, σημείο συγκέντρωσης της Μαχης, προπύλαια 11.30 π.μ.

ΜΑΧΗ

ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΕΝΩΤΙΚΗ ΤΑΞΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ

πηγή : https://www.nea-ergatiki-kinisi.gr/?p=3360

Όλοι και όλες στην Απεργία , 17 Απρίλη στις 11:00, στην ταξική συγκέντρωση, στα Προπύλαια!

Διεκδικούμε:

Υπογραφή αξιοπρεπών συλλογικών συμβάσεων με ριζικές αυξήσεις στους μισθούς!

Κάλυψη με ΣΣΕ όλων των εργαζόμενων με εξαρτημένη σχέση εργασίας ανεξάρτητα από τον τρόπο πληρωμής τους!

14 μισθοί, όλες οι ασφαλιστικές εισφορές με κάλυψη της εργοδοσίας!

Μείωση του χρόνου εργασίας , 5ημερο-7ωρο-35ωρο!

Παλεύουμε:

Ενάντια στους ανταγωνισμούς του κεφαλαίου!

Λεφτά για τις κοινωνικές ανάγκες, όχι για τους πολεμικούς εξοπλισμούς!

Καμία ελληνική συμμετοχή στους άδικους και αιματηρούς πολέμους ΗΠΑ-ΕΕ-ΝΑΤΟ-Ισραήλ!

Πολεμάμε τον πόλεμο του κεφαλαίου!

Ειρήνη, φιλία και ελευθερία των λαών! Λευτεριά στην Παλαιστίνη!

Αριστερή Πρωτοβουλία Τεχνικών

πηγή : https://www.facebook.com/aristeri.protovoulia…