Πέμπτη 11 Απριλίου 2024 στις 19.30
Συγκεντρώσεις ενάντια στην καταστολή
Αντικατασταλτικες συγκεντρώσεις
Πέμπτη 11/03 13.00
Εστίες πανεπιστημιου πατρων, Ρίο
Πέμπτη 11/03
19.30 πλατεία Γεωργίου
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗ ΒΙΑ ΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΙ ΧΩΡΟΙ ΔΕΝ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ
Η κατασταλτική επίθεση στην πλατεία Όλγας, δύο ώρες μετά την λήξη ενός αυτοοργανωμένου Live, την Παρασκευή 22/03 όπου μπάτσοι επιτέθηκαν στον κόσμο που υπήρχε στην πλατεία με χειροβομβίδες κρότου λάμψης και χημικά, έρχεται να προστεθεί σε μια σειρά γεγονότων. Με τις μνήμες της απόπειρας ακύρωσης αυτοοργανωμένου drag show και fem rap live το 2022 στην πλατεία Όλγας και τη σύγκρουση και επίθεση στην κατάληψη Παραρτήματος που ακολουθήσε, να είναι ακόμα ζωντανές, η ένταση της καταστολής αυξήθηκε κατακόρυφα με την εκκίνηση του αγώνα της ανοιχτής συνέλευσης ενάντια στην ακρίβεια και το κόστος ζωής στην Πάτρα, όπου ακόμα και κατά την διάρκεια προγραμματισμένων συγκεντρώσεων έξω από τράπεζες ή σούπερ μάρκετ η παρουσία πάνοπλων αστυνομικών δυνάμεων ήταν υπαρκτή σε απόσταση αναπνοής. Η αναβαθμισμένη στάση της αστυνομίας εξακολούθησε έκτοτε σε συνέχεια της ευρύτερης κρατικής πολιτικής να υφίσταται και σταδιακά να κλιμακώνεται με ενδεικτικά παραδείγματα τους πυροβολισμούς από πλευράς της κατά την διάρκεια αντανακλαστικής πορείας για τον ξυλοδαρμό της 16χρονης αντιφασίστριας στο Νέο Ηράκλειο στις 28/10 έξω από τη ΓΑΔ-Αχαΐας, την στρατηγική αναβάθμιση των κατηγοριών συλληφθέντα, κατά την διάρκεια συγκρούσεων σε φοιτητική πορεία, αγωνιστή και συντρόφου του Ελευθεριακού Σχήματος Πανεπιστήμιου Πατρών, από πλημμεληματικού σε κακουργηματικού χαρακτήρα, μετά από ραδιουργίες της ασφάλειας, την προσέγγιση και απόπειρα ποινικοποίησης στο κοινωνικό πεδίο των μπλοκ του κινήματος από τους φοιτητικούς αγώνες μέχρι τον αγώνα ενάντια στον νέο ποινικό κώδικα και την κρατική δολοφονία στα Τέμπη, καθώς και την γενικά εντεινόμενη βία που βιώνουμε στο δημόσιο και μη πεδίο. Για αυτό θεωρούμε την απάντηση και τον αγώνα μας ζωτικής σημασίας.
Αναγνωρίζουμε την καταστολή ως εργαλείο του κράτους για να διατηρήσει την συνέχεια του, να εξασφαλίσει τη διαιώνιση και επέλαση του κεφαλαίου καθώς και να διατηρήσει το μονοπώλιο της βίας. Για εμάς η καταστολή είναι πολυδιάστατη και δεν περιορίζεται μόνο στις άμεσες επιθέσεις των ένστολων δολοφόνων της ΕΛ.ΑΣ. στις πορείες, αλλά βλέπουμε την εφαρμογή της σε όλες τις πτυχές της ζωής μας. Καθημερινά βιώνουμε τη βία από το κράτος και το κεφάλαιο με τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας, τις εξώσεις, την ακρίβεια και τις ανατιμήσεις ακόμα και στα είδη πρώτης ανάγκης, τη μισθωτή σκλαβιά με τις καθημερινές εργατικές δολοφονίες, την ιδιωτικοποίηση κάθε δημόσιας δομής όπως το ΕΣΥ, τα κέντρα απεξάρτησης, τα πανεπιστήμια, τα ΜΜΜ, την εκμετάλλευση του δημόσιου χώρου από το κεφάλαιο και άλλα γεγονότα που μας οδηγούν στον ολοένα και πιο αυτοματοποιημένο τρόπο ζωής και σε ένα διαρκές αίσθημα ανασφάλειας για την ίδια μας την ύπαρξη και επιβίωση. Η εντατικοποίηση της ζωής μας καθώς και η δημιουργία ενός συγκεκριμένου μοντέλου ύπαρξης που προτάσσει την αποξένωση, (το δόγμα όλοι-ες-α εναντίων όλων), μας ενοχοποιεί χρησιμοποιώντας το αφήγημα της ατομικής ευθύνης. Είναι μια ζωή που προορίζεται να υπακούει στις προσταγές κράτους και κεφαλαίου, καταργώντας κάθε ελεύθερη δραστηριότητα, κρίνοντάς τη μη παραγωγική και μην αφήνοντας περιθώρια σε οποιαδήποτε μορφή ύπαρξης δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντα τους.
Ταυτόχρονα, η ποινικοποίηση κάθε μορφής αντίστασης διεκπεραιώνεται υλικά μέσα από την κήρυξη απεργιών και πορειών ως παράνομες, τις εκκενώσεις καταλήψεων που λειτουργούν ως κέντρα αγώνα και επιδιώκουν να είναι οι πιο ισότιμοι, συμπεριληπτικοί, ασφαλείς, αλληλέγγυοι και απελευθερωμένοι χώροι μέσα την πόλη, τα βαριά - στημένα κατηγορητήρια ενάντιων των αγωνιζόμενων ατόμων και την διαρκή παρακολούθηση και παρενόχληση αυτών. Οι νόμοι και οι κανόνες στην αστική δημοκρατία ορίζονται από τα πάνω και έρχονται για να νομιμοποιήσουν όλη τη βία που δεχόμαστε ως κοινωνική βάση, με πρόσφατο παράδειγμα την δημιουργία του νέου ποινικού κώδικα που αυστηροποιεί τις ποινές, θα φέρει στο κατώφλι της φυλακής χιλιάδες κόσμου διευκολύνοντας, μεταξύ άλλων, ακόμα περισσότερο την απέλαση των μεταναστ(ρι)ών. Η καταστολή επίσης έχει και ψυχολογικό αποτύπωμα, δημιουργώντας ένα ασφυκτικό κλίμα, γεμίζοντας μας φόβο και ανασφάλεια με σκοπό την πειθάρχηση και την υποταγή μας.
Οι δημόσιοι χώροι όπως οι πλατείες, τα πάρκα και οι δρόμοι, είναι πεδία ζύμωσης και συνδιαλλαγής και αγωνιζόμαστε να είναι ελεύθεροι και προσβάσιμοι για όλα τα άτομα χωρίς διακρίσεις. Για αυτό δεν θέλουμε οι πλατείες να καταλαμβάνονται από τραπεζάκια μαγαζιών περιορίζοντας έτσι και υλικά τον χώρο ύπαρξής μας εμποδίζοντας την κοινωνικοποίηση, την διασκέδαση και την συνύπαρξή μας έξω από τα πλαίσια του κεφαλαίου και της κατανάλωσης. Δεν πιστεύουμε στις υποσχέσεις για ανάπλαση και καλύτερη ποιότητα ζωής γιατί ξέρουμε ότι οδηγούν στην αποστείρωση, εμπορευματοποίηση και τουριστικοποίηση του δημόσιου χώρου, πολλές φορές συνοδευόμενο με μπάτσους ή ιδιωτική ασφάλεια για τον έλεγχο του τρόπου χρήσης, ακόμα και του ωραρίου, την καταστροφή του πράσινου στην πόλη, τις επιχειρήσεις σκούπα που βίαια απαγάγουν μετανάστριες, τοξικοεξαρτημένα και άστεγα άτομα και τον εκτοπισμό καταπιεσμένων κοινωνικών ομάδων από την περιοχή. Αν σε αυτό προστεθεί και η ολοένα και πιο δυσμενής συνθήκη με την εύρεση στέγης, τα εξωφρενικά ενοίκια, το airbnb, τα μεσιτικά γραφεία, που εκτοξεύουν ή καθιστούν σχεδόν αδύνατη τη δυνατότητα εύρεσης μιας αξιοπρεπούς στέγης, σε σημείο που να διευκολύνει το άτομο στην καθημερινότητά του. Έτσι, η εξώθηση μεγάλων κοινωνικών κομματιών ολοένα και μακρύτερα από το κέντρο του επιχειρηματικού και οικονομικού κέντρου της κάθε πόλης καθίσταται πραγματικότηατα, ειδικά στα μεγάλα αστικά κέντρα.
Ένας πραγματικά απελευθερωμένος δημόσιος χώρος, δεν θα πρέπει να είναι ένα μέρος στο οποίο αναπαράγονται η πατριαρχία, η κουιροφοβία, ο ρατσισμός, η τοξικοφοβία, ο φασισμός και γενικά εξουσιαστικές συμπεριφορές και ιδεολογίες με τα οποία είμαστε αντίθετα. Κανένας μπάτσος και σεκιουριτάς όμως δε θα αντιμετωπίσει, δεν προορίζεται να αντιμετωπίσει τις προβληματικές αυτές, παρά μονάχα η συνύπαρξή μας με οριζόντιο τρόπο, σε όλα τα κοινωνικά πεδία και με κατεύθυνση την αντίσταση σε κάθε μορφή εξουσίας, καταστολής και καταπίεσης.
ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ, ΤΗΝ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ
ΝΑ ΧΤΙΣΟΥΜΕ ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ ΑΓΩΝΑ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ
ΣΕ ΚΑΘΕ ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΩΡΟ, ΓΕΙΤΟΝΙΑ, ΠΟΛΗ
(Α)*
πηγή : email που λάβαμε στις 8 Απριλίου 14h