kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Noise παρεμβαση

Οι αμοιβαίες μας ανάγκες ως αναρχικά μας ώθησαν να διοργανωσουμε μια εκδήλωση εκτος από λογικές καταναλωτισμου, μέσων ψυχαγωγίας και "εκτονωσης" που μας προτρέπει το σάπιο σύστημα τους.

Μακρια απο πελατιακες σχεσεις και την κυριαρχη κουλτουρα που μας τρωει τα σωθικα, τις συμπεριφορές και τα μοτιβα που μας έχουν επιβληθεί με σκοπό να μας δαμάσουν. Επανοικιοιμαστε τους δημόσιους χώρους, οπλισμένα με DIY - αντισπισιστικά - αναρχικά χαρακτηριστικά διεκπερεώνοντας τις ανάγκες μας μακριά από ειδικούς και επαγγελματίες, αφεντικά και υπαλλήλους και κάθε άλλου είδους σχεσης εκμετάλευσης, μακριά από τη διαμεσολάβηση του κράτους και την κουλτούρα καταναλωσης. Επιλέγουμε να μην διασκεδάζουμε στις πλάτες άλλων όντων θέλωντας να ξεφύγουμε απο τις ίδιες τακτικές εκμετάλλευσης που χρησιμοποιούν το κράτος και τα αφεντικα.

Το να απεχουμε απο το συστημα εκμεταλλευσης και τα παραγογα του, οπως ενα μπαρ οπου θα χρειαστει να ενυσχισουμε μαγαζια και σουπερ μαρκετ με αφεντικα και υπαλληλους Φ.Π.Α και χρηματικο αντιτιμο είναι μονόδρομος καθώς και το να μην σερβίρουμε τη σάρκα άλλων όντων για να πετύχουμε τους στόχους μας μένωντας έτσι μακριά από κάθε είδους εκμετάλλευση.

Μέσω αυτής της δράσης θέλουμε να ενθαρρύνουμε την οριζόντια συνδιαμόρφωση και να αμφισβητήσουμε ριζικά τον τρόπο που γίνεται αντιληπτή η μουσική ως εργαλείο επανοικειοποιησης. Όπως τα πουλιά χρησιμοποιούν τη φωνή τους για να διεκδικήσουν ηχητικά την παρουσία τους σε έναν χώρο ή μια πορεία χρησιμοποιει τις φωνές της σαν ένα σώμα.

Παρατηρούμε γύρω μας ότι υπάρχουν πολλοί πρακτικοί τρόποι για να υψώνουμε τη φωνή μας, να νιώσουμε ελεύθερα και να ανακτήσουμε τον δημόσιο χώρο με τα χαρακτηριστικά μας. Αυτός είναι ο τρόπος μας για να πιέσουμε τα εαυτά μας αλλα και τους ανθρώπους γύρω μας να πιέσουν τα όρια των κοινωνικά επεβλημένων κανόνων που θέλουν να μας υπαγωρέψουν τι είναι ζωη και τέχνη.

Our mutual needs as anarchists pushed us to plan this intervention against consumerism and the means of entertainment that the normality of this society has forced to us.

This is also a way for us to unlearn the behaviors and patterns that have been imposed to us with the intention of taming us. By reclaiming public spaces armed with DIY, antispeciest and anarchist characteristics we are fullfilling our needs away from specialists and professionals, bosses and employees, and any other kind of opression dynamics. Away from the mediation of the state and the culture of consumers. We choose not to entertain ourselves on the backs of other beings while wanting to get away with the same exploitation tactics the states use.

For us not aiding the state and capitalist institutes through our bar is a one way road as well as not serving the flesh of other beings to achieve our goals, keeping away with all kinds exploitation.

Through this action we want to encourage horizontal codetermination and to radically challenge the way music is perceived as a means of reclaiming. Same as birds use their voice to sonically claim their presence in a space or a demonstration using their voices as one body.

We notice around us that there are some practical forms of raising our voices and to feel free and reclaiming public spaces with our characteristics. This is our way to push ourselves and other people to push the boundaries of what societal norms should dictate what is life and art.

πηγή : email που λάβαμε στις 8 Μαρτίου 00h