kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Συγκέντρωση κατά του ν/σ για τα ιδιωτικά ΑΕΙ

Την Παρασκευή το πρωί το κέντρο της Αθήνας θα βουλιάξει από τους δεκάδες χιλιάδες φοιτητές από όλα τη χώρα που θα διαδηλώνουν κατά της ψήφισης του νομοσχεδίου για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Είναι, όμως, ξεκάθαρο πως στα όχι μόνο των φοιτητών αλλά και της πλειοψηφίας της σκεπτόμενης κοινωνίας τριγυρνάνε κι άλλα ζητήματα. Η συγκάλυψη του κρατικού εγκλήματος στα Τέμπη  ήρθε ξανά στην επικαιρότητα μετά την τεράστια διαδήλωση άνω των 40.000 της προηγούμενης εβδομάδας. Έχουμε να κάνουμε με ένα μεγάλο κρατικό και κυβερνητικό σκάνδαλο. Απ' όπου κι αν το πιάσει κανείς, η ιστορία βρωμάει: απουσία αυτόματης τηλεδιοίκησης, πρόβλημα στους σηματοδότες, μεταφορά εύφλεκτου (πολεμικού;) υλικού, σύστημα γεωεντοπισμού της πλάκας - ακατάλληλο για τρένα (κατάλληλο μόνο για αστικούς δρόμους - delivery), κατ' εξακολούθηση εξώδικα από το σωματείο των εργαζομένων προς το υπουργείο που προειδοποιούσαν για επερχόμενη τραγωδία κτλ. Τα Τέμπη είναι ο σταθμός. Η κατάσταση έχει αλλάξει.

Η κυβέρνηση προσπαθεί να τη σκαπουλάρει προς διάφορες κατευθύνσεις. Πριν λίγες μέρες, στο όνομα της τάξης και της ασφάλειας, ροκειμένου να ικανοποιήσει το ποίμνιό της ψηφίζει νέο ποινικό κώδικα, που θα στέλνει στη φυλακή κόσμο ακόμα και απλά πλημμελήματα. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτό θα χρησιμοποιηθεί κυρίως ενάντια στους διαδηλωτές. Με αυτό τον τρόπο, η αστική τάξη θωρακίζειται απέναντι στον εσωτερικό ταξικό εχθρό. Προφανώς αντιλαμβάνεται το τι θα ακολουθήσει και γι' αυτό το λόγο προετοιμάζεται.

Στη βράση κολλάει το σίδερο

Δεν έχει κανένα νόημα η ανασκόπηση των «βαθύτερων διαχρονικών αιτιών» που οδήγησαν στο κρατικό έγκλημα στα Τέμπη ούτε οι ατέρμονες συζητήσεις για τη συνταγματικότητα ή μη των ιδιωτικών πανεπιστημίων. Ούτε το να αποδειχτεί στα τηλεοπτικά πάνελ η ανωτερότητα των δημοσίων πανεπιστημίων έναντι των ιδιωτικών μαγαζιών.

Για όλο αυτόν τον κόσμο η κυβέρνηση αυτή είναι μια κυβέρνηση δολοφόνων, που μέσα σε άλλα, έρχεται να διαλύσει τη δημόσια παιδεία.

Η συγκέντρωση της Παρασκευής αποτελεί    στην πραγματικότητα μία συνέχεια της μεγάλης διαδήλωση των 40.000 τουλάχιστον ανθρώπων στις 28 Φλεβάρη. Δεν είναι μία «συνέχεια των φοιτητικών αγώνων». Η πραγματικότητα έχει φέρει τα δύο ζητήματα, αυτό του κρατικού εγκλήματος στα Τέμπη κι αυτό των ιδιωτικών πανεπιστημίων να συναντούν όλη την κοινωνική αγανάκτηση για την ακρίβεια στα super market, τα ενοίκια Νέας Υόρκης, την διάλυση της δημόσιας υγείας, την ατιμωρησία και τη διαφθορά, τους μισθούς πείνας κτλ.

Με αυτόν τον τρόπο πρέπει να ιδωθεί η συγκέντρωση της Παρασκευής, ως δηλαδή, μία κεντρική αναμέτρηση με την κυβέρνηση. Πρέπει να μετατραπεί σε έμπρακτη αμφισβήτηση της αστικής επίθεσης.

Το σύνθημα «Κάτω η κυβέρνηση των δολοφόνων» που ακούστηκε ήδη στη διαδήλωση της προηγούμενης εβδομάδας μπορεί να δώσει προοπτική σε όλους τους επιμέρους αγώνες της τελευταίας περιόδου. Αναβαθμίζει το πολιτικό τους περιεχόμενο και στοχοποιεί την πολιτική  εκπροσώπηση του ταξικού αντιπάλου.

Τώρα είναι η ώρα

Η μάχη είναι τώρα. Ούτε την άλλη βδομάδα ούτε τους επόμενους μήνες. Ο αγώνας δεν είναι γενικώς «μακρύς» ούτε «μαραθώνιος». Δεν θα δοθεί καμία μάχη «πίσω στις σχολές» πιέζοντας εκεί για τη μη εφαρμογή του νόμου. Το θέμα δεν είναι αν το νομοσχέδιο είναι «απονομιμοποιημένο ηθικά» σε κάποιο φαντασιακό της κοινωνίας ούτε αν «το δίκιο είναι με το μέρος μας». Ο αγώνας δε «συνεχίζεται» γενικώς κι αορίστως, έχει    συγκεκριμένες ημερομηνίες και ραντεβού στο δρόμο. Το ραντεβού, λοιπόν, είναι την Παρασκευή στο κέντρο της Αθήνας.

Αν τώρα δοθεί η πολιτική κατεύθυνση για «νέο γύρο γενικών συνελεύσεων», «πλατιά ενημέρωση για τις επιπτώσεις της ιδιωτικής εκπαίδευσης», και τα λοιπά, δηλαδή στην πραγματικότητα για αποκλιμάκωση του αγώνα, τότε η ευκαιρία για το ξεκαθάρισμα των λογαριασμών με την κυβέρνηση θα πεταχτεί στα σκουπίδια.

Όλα έχουν τη σημασία τους. Η Παρασκευή είναι η αρχή του ΠΣΚ. Μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για ένα μαύρο τριήμερο για το καθεστώς του μαξίμου. Οι φοιτητές της επαρχίας δεν χρειάζεται να βιαστούν να επιστρέψουν στις πόλεις τους. Το Σάββατο και η Κυριάκη η μαζική λαική αγανάκτηση μπορεί με τα ανάλογα καλέσματα να εκφραστεί στο δρόμο, κλιμακώνοντας τον αγώνα ενάντια στην αλαζονεία του καθεστώτος.

Κοινωνικό κλίμα

Αυτή τη στιγμή , το ευρύτερο κοινωνικό στρατόπεδο της αριστεράς είναι αγανακτισμένο και με το δίκιο του. Η τεράστια διαδήλωση της προηγούμενης βδομάδας επιβεβαιώνει αυτό το κοινωνικό κλίμα.    Αυτό μπορεί να εκφραστεί και την Παρασκευή στο δρόμο και να αποτελέσει το πολιτικό και κοινωνικό υλικό μιας πολιτικής σύγκρουσης .

Μία νέα μαζική διαδήλωση δεκάδων χιλιάδων στην αρχή φοιτητών και στη συνέχεια στο κέντρο της Αθήνας θα τρίξει γερά τα θεμέλια της κυβέρνησης.

Το υποκείμενο του αγώνα δίνει ήδη το βροντερό παρών και την Παρασκευή θα κάνει την πλέον εκκωφαντική εμφάνισή του στους δρόμους της Αθήνας. Εκτός από το φοιτητικό κίνημα ,πολύς κόσμος ετοιμάζεται να κατέβει στο δρόμο. 10-12 χρόνια από τις τελευταίες μεγάλες συγκρούσεις του 2012 και 2015 οι μπαταρίες φαίνεται να έχουν γεμίσει και ένας νέος «κινηματικός κύκλος» είναι προ των πυλών αν δεν είναι ήδη σε εξέλιξη. Η ώρα για μία έμπρακτη αμφισβήτηση των κεντρικών επιλογών της αστικής τάξης έχει φτάσει.

Το γεγονός ότι δεν υπάρχει μια πολιτική εναλλακτική κοινοβουλευτική λύση φαίνεται οτι αυτή τη στιγμή απελευθερώνει το δρόμο και μειώνει τις αυταπάτες. Ωστόσο, μία ενδεχόμενη πρόταση μομφής στο κοινοβούλιο, θα μπορούσε να προκαλέσει ένα επιπλέον πονοκέφαλο στην κυβέρνηση. Οτιδήποτε αυτή την ώρα συμβάλει στην αμφισβήτηση της δεξιάς ηγεμονίας και της αστικής σταθερότητας βοηθάει αντικειμενικά το πεζοδρόμιο να εκδηλωθεί. Η κυβέρνηση και η αστική τάξη πρέπει να νιώσουν την καθτή ανασα του κινήματος. Άλλος δρόμος για να σταματήσουν δεν υπάρχει.

Κέντρα αγώνα

Το κτίριο της Νομικής και του Πολυτεχνείου   πρέπει να λειτουργήσουν ως μαχητικά κέντρα αγώνα, ως γραμμές έμπρακτης αυτοάμυνας.

Αυτή η πολιτική μάχη, όμως, δεν αφορά μόνο τους φοιτητές. Οι συνελεύσεις των φοιτητικών συλλόγων και καταλήψεων είναι ένα υπαρκτό υποκείμενο αγώνα που μπορεί να καλέσει πλατιά τον κόσμο να συμμετέχει σε κοινό αγώνα για την πτώση της κυβέρνησης.

Η Παρασκευή μπορεί να τραβήξει μέχρι αργά το βράδυ και γιατί οχι μέχρι το ξημέρωμα. Οι φοιτητές της επαρχίας σίγουρα θα χρειαστούν ενα αγωνιστικό κατάλλημα και γιατί οχι δυό και τρία. Οι σχολές του κέντρου είναι ότι πρέπει γι αυτό.

Αυτό θα αποτελούσε ένα σαφές πολιτικό μήνυμα συνέχισης του αγώνα, ενώ το Σάββατο το μεσημέρι  νέο κάλεσμα κλιμάκωσης για νέα «παλλαϊκή» διαδήλωση, με το σύνολο της πολιτικής ατζέντας: Τέμπη, ακρίβεια, ανέχεια, διάλυση της δημόσιας υγείας,  καταστολή, ψηλά ενοίκια,   εξώσεις των ανθρώπων από τα σπίτια τους, νέος ποινικός κώδικας που τους θέλει όλους φυλακή με το παραμικρό (και τους μεγάλους έξω) κτλ. θα έλουζε την κυβέρνηση με κρύο υδρώτα. Το σύνθημα μιας τέτοιας διαδήλωσης δεν θα μπορούσε να είναι οτιδήποτε άλλο πέρα από το «κάτω η κυβέρνηση των δολοφόνων».

Ήρθε η ώρα να τελειώνουμε με το φιελελεδικο καθεστώς των εγκληματιών, των πλιατσικολόγων, των κανίβαλλων. Του εγκλήματος, του πλιάτσικου, του κανιβαλλισμού και της μαφίας.

ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ (ΚΕΔ)

πηγή : https://avantgarde2009.wordpress.com/
πηγή : email που λάβαμε στις 7 Μαρτίου 16h