kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Απεργιακή συγκέντρωση

Διάλεξε πλευρά... Μ' οργάνωση κι αγώνα αλλάζει η ζωή!

Ανακοίνωση για τη γενική απεργία της 28ης Φλεβάρη

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ: 10.00, ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ

ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ: 10.30, ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΠΑΤΡΑΣ

Στις 28 Φλεβάρη συμπληρώνεται ένας χρόνος από το κρατικό-καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη που στοίχισε τη ζωή σε 57 ανθρώπους αναδεικνύοντας με τον πιο σκληρό τρόπο τη δολοφονική και αντικοινωνική φύση του κράτους και την αναλγησία του κεφαλαίου που μπροστά στην άντληση ολοένα και μεγαλύτερου κέρδους δεν διστάζουν με ωμότητα και κυνισμό να απαξιώσουν τις μαζικές μεταφορές και τις υποδομές τους και στη συνέχεια να συγκαλύψουν τα αποτελέσματα των επιλογών τους με παρεμπόδιση των ερευνών και εξεταστικές-παρωδία στη βουλή που θα απενοχοποιήσουν τους πολιτικούς προϊστάμενους από τις εγκληματικές ευθύνες τους.

Ευθύνες και επιλογές που τοποθετούνται δεκαετίες πίσω όταν η απαξίωση των δημόσιων μεταφορών από το κράτος οδήγησε στην διάλυση του ΟΣΕ, στην υποστελέχωση των υπηρεσιών του, στην αδιαφορία για τα πρωτόκολλα ασφαλείας, στην εγκατάλειψη των υποδομών του με αποτέλεσμα το τελικό ξεπούλημα του έναντι πινακίου φακής την περίοδο των μνημονίων στην κρατική εταιρεία των ιταλικών σιδηροδρόμων.

Ευθύνες και επιλογές που είχαν πολλές φορές επισημανθεί από τα σωματεία των εργαζομένων στους σιδηροδρόμους έτσι ώστε κανείς να μην μπορεί σήμερα να ισχυριστεί πως δεν γνώριζε, αλλά αντίθετα να κυριαρχεί παντού η πεποίθηση πως είναι η ίδια η κρατική θανατοπολιτική και αδιαφορία που οδήγησε στο πιο πολύνεκρο δυστύχημα των τελευταίων ετών στη χώρα. Μια πεποίθηση που ειδικά εκείνες τις μέρες οδήγησε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους να κατέβουν στους δρόμους πραγματοποιώντας γενικές απεργίες, διαδηλώσεις και μαχητικές συγκρούσεις με τους ένστολους κρατικούς φονιάδες ώστε να μην περάσει στη σιωπή το συγκεκριμένο έγκλημα, να μην ξεχαστεί, ώστε να υπάρξει δικαίωση για τα θύματα και τις οικογένειες τους.

Σήμερα, ένα χρόνο μετά το έγκλημα των Τεμπών, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, έπειτα και από την πρόσφατη επανεκλογή της -η οποία σε ένα βαθμό αντικατόπτρισε τους κοινωνικούς και πολιτικούς συσχετισμούς της περιόδου- φιλοδοξεί να συνεχίσει με μεγαλύτερη ένταση την ακροδεξιά και νεοφιλελεύθερη πολιτική της. Συνεχίζει στην ίδια κατεύθυνση να επιτίθεται στην μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία με νέο γύρο αναδιαρθρώσεων, βάζοντας στο στόχαστρο για ακόμα μια φορά βασικούς τομείς της καθημερινότητας των ανθρώπων και την κοινωνικής ζωής. Μια επίθεση που γίνεται ακόμα πιο σφοδρή από το κράτος και το κεφάλαιο εξαιτίας και των συνθηκών ήττας που επικρατούν εδώ και δεκαετίες στο κοινωνικό-ταξικό κίνημα και της αδυναμίας συγκρότησης μιας συνεκτικής, πειστικής πρότασης αγώνα και διεκδίκησης προς την εργατική τάξη, το λαό και τη νεολαία.

Από τη λεηλασία της φύσης, την εκποίηση των φυσικών πόρων και της δημόσιας γης, την εμπορευματοποίηση κοινωνικών αγαθών και δημόσιων χώρων, την επίταση των συνθηκών σκλαβιάς στους χώρους εργασίας, τα δεκάδες θανατηφόρα εργατικά «ατυχήματα», την ολοένα και μεγαλύτερη ακρίβεια, τη στεγαστική κρίση, τις εξώσεις, τους πλειστηριασμούς και την εξαθλίωση, την ένταση της κρατικής τρομοκρατίας και καταστολής, την περιστολή ελευθεριών και δικαιωμάτων μέχρι τα δεκάδες καθημερινά κρατικά και καπιταλιστικά εγκλήματα, την απαξίωση της ανθρώπινης ζωής, τις επαναπροωθήσεις και τις δολοφονίες μεταναστών στα σύνορα, στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο, με κορυφαίο πρόσφατο παράδειγμα την Πύλο, την ολοένα μεγαλύτερη πολεμική οχύρωση του ελληνικού κράτους, τη μετατροπή της χώρας σε μια απέραντη αμερικανονατοϊκή βάση-ορμητήριο και τη συμμετοχή του ελληνικού κράτους στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία, στην σφαγή των Παλαιστινίων στην Γάζα και στην πρόσφατη επιχείρηση Ασπίδες ενάντια στο λαό της Υεμένης (στην οποία ανέλαβε και ηγετικό ρόλο), είναι ολοφάνερο ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια άνευ προηγουμένου επίθεση που στόχο έχει να συντρίψει οποιονδήποτε αγωνίζεται για την κοινωνική ανατροπή και να παρουσιάσει την κρατική-καπιταλιστική βαρβαρότητα και την ιμπεριαλιστική κτηνωδία ως αναπόδραστη συνθήκη.

Ιδιαίτερα τους τελευταίους μήνες η επίθεση αυτή εκφράζεται ακόμα πιο έντονα υλοποιώντας αργά αλλά σταθερά έναν στρατηγικό σχεδιασμό δεκαετιών από τη μεριά της αστικής τάξης και του κράτους και μάλιστα σε τομείς που τις προηγούμενες δεκαετίες αδυνατούσε να εφαρμοστεί εξαιτίας των σφοδρών κοινωνικών-ταξικών συγκρούσεων που εκδηλώνονταν. Το βάθος και η έκταση του στρατηγικού-ιστορικού χαρακτήρα της επίθεσης μπορεί να ιδωθεί και μέσα από τη σειρά νομοσχεδίων που έχουν περάσει το τελευταίο διάστημα ή δρομολογούνται. Το ελληνικό κράτος προχωράει σε αντιδραστικές τομές, επιχειρώντας να επικυρώσει και νομοθετικά τους υπάρχοντες κοινωνικούς-ταξικούς συσχετισμούς, θωρακίζοντας την πολιτική του ακόμα περισσότερο.

Η ολομέτωπη αυτή ταξική επίθεση εκδηλώνεται με την ακρίβεια σε βασικά αγαθά (τρόφιμα, καύσιμα, ρεύμα), με την περαιτέρω ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων (λίγοι μήνες έχουν περάσει από την ψήφιση του νέου νόμου Χατζηδάκη για 13 ώρες δουλειά και τα αποτελέσματα είναι ήδη ορατά στους χώρους εργασίας), με τους πενιχρούς μισθούς και συντάξεις, με τις καθημερινές εργοδοτικές δολοφονίες στους χώρους εργασίας, με την ιδιωτικοποίηση όλων των δημόσιων-κοινωνικών αγαθών, με τις ελλείψεις φαρμάκων, με την υποβάθμιση και διάλυση του Ε.Σ.Υ. [με κορυφαίο παράδειγμα τις πρόσφατες εξαγγελίες Γεωργιάδη που καταργούν στην πράξη το δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της υγείας νομιμοποιώντας το «κρατικό φακελάκι» για χειρουργεία το απόγευμα και ανοίγοντας το δρόμο για την είσοδο των ιδιωτών στα (μόνο κατ' όνομα πια) δημόσια νοσοκομεία] και της δημόσιας δωρεάν εκπαίδευσης, με τη γιγάντωση των ταξικών φραγμών στην εκπαίδευση (που επισφραγίζονται με όσα επιφέρει το νομοσχέδιο για το «Ελεύθερο Πανεπιστήμιο» που φέρνει σε λίγες μέρες προς ψήφιση στην Βουλή η κυβέρνηση και ανοίγουν το δρόμο για ιδιωτικά ΑΕΙ και για την περαιτέρω εμπορευματοποίηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης). Στην ουσία η παράκαμψη του άρθρου 16 για τα δημόσια πανεπιστήμια με το νομοσχέδιο για τα ιδιωτικά ΑΕΙ οδηγεί στην πλήρη «απελευθέρωση» της αγοράς της εκπαίδευσης στο ίδιο μοτίβο «απελευθέρωσης», δηλαδή εμπορευματοποίησης, του συνόλου των κοινωνικών αγαθών. Της ενέργειας, του ρεύματος, του νερού και των μεταφορών. Την ίδια στιγμή χτυπιέται και το δικαίωμα στη στέγαση, με εκατοντάδες εξώσεις να είναι προ των πυλών, ύστερα από την αγαστή συνεργασία της κυβέρνησης με τα μεγαλοαρπαχτικά των τραπεζών και των funds.

Παράλληλα με το στρατηγικό χαρακτήρα των αναδιαρθρώσεων, η κυβέρνηση έχει πάντα σε ισότιμη θέση την αναβάθμιση του κατασταλτικού και νομοθετικού οπλοστασίου της ώστε να βάζει διαρκώς φραγμούς στις επιχειρούμενες αντιστάσεις που αναπτύσσονται από τις πολιτικές της. Η καταστολή είναι εδώ και καιρό ισάξια στρατηγική με αυτή των ευρύτερων μεταρρυθμίσεων καθώς διασφαλίζει την απρόσκοπτη υλοποίηση τους. H συνολικότερη αναβάθμιση του νομικού και κατασταλτικού οπλοστασίου διογκώνει το μέγεθος του ελέγχου και της καταστολής όσων αντιστέκονται, κάνοντας ξεκάθαρο ότι στρώνεται σταδιακά το έδαφος για την ολοκληρωτική αναμέτρηση και συντριβή της πολιτικής, κοινωνικής και ταξικής αντίστασης και των αγώνων της κοινωνικής βάσης. Το χτύπημα απεργιών, διαδηλώσεων και κινητοποιήσεων, η ποινικοποίηση του συνδικαλισμού και της απεργίας, η στρατιωτική κατοχή ολόκληρων περιοχών και ο ασφυκτικός περιορισμός και καταστολή οποιασδήποτε κινητοποίησης αποτελούν διακηρυγμένο στόχο της κυβέρνησης ήδη από την πρώτη εκλογή της το 2019, ενώ η επανεμφάνιση Χρυσοχοϊδη στον υπουργικό θώκο της δημόσιας τάξης προοιωνίζει μια ακόμα μεγαλύτερη ένταση στον τομέα αυτό. Άλλωστε είναι πρόσφατα και πολλά τα πρόσφατα παραδείγματα όπου τα ΜΑΤ επιστρατεύτηκαν για να ξεσπιτώσουν συνανθρώπους μας, για να εμποδίσουν τις κινητοποιήσεις των αγροτών στις εθνικές οδούς και των φοιτητών στα κατειλημμένα πανεπιστήμια.

Στην ίδια κατεύθυνση κινείται και ο πρόσφατος ποινικός κώδικας, τροποποιημένος για τρίτη φορά από την παρούσα πολιτική διαχείριση, καθώς αποτελεί το επισφράγισμα της ολοκληρωτικής στροφής και αυταρχικοποίησης του συστήματος που έρχεται να γονατίσει την κοινωνική βάση. Μέσω της αυστηροποίησης των ποινών, της ακόμα μεγαλύτερης έντασης της καταστολής ενάντια στην αγωνιζόμενη κοινωνία, της ποινικοποίησης της φτώχειας και της οποιασδήποτε μορφής ταξικής και κοινωνικής αντίστασης, το κράτος ισχυροποιείται και οχυρώνεται, επιχειρώντας να επαναρυθμίσει το πλαίσιο διαφύλαξης των συμφερόντων της αστικής τάξης, αναγνωρίζοντας πως ο μεγαλύτερος εφιάλτης της σε ένα περιβάλλον ακραίων και ακατάπαυστων αναδιαρθρώσεων σε όλους τους τομείς, εντεινόμενης και δομικής συστημικής κρίσης, όξυνσης των πολεμικών ανταγωνισμών και συρράξεων, είναι οι επερχόμενες κοινωνικές και ταξικές εξεγέρσεις.

Κόντρα όμως στο αφήγημα περί «τέλους της ιστορίας», στα αφηγήματα ότι οι ιδέες της επανάστασης ηττήθηκαν και όλα είναι μάταια, οι αγώνες που διεξάγονται σε κάθε μέτωπο αποδεικνύουν το ακριβώς αντίθετο κρατώντας ζωντανή την ελπίδα της ανατροπής και το όραμα για μια άλλη κοινωνία ισότητας και δικαιοσύνης. Αυτό αποδεικνύουν οι πρόσφατοι αγώνες των φοιτητών που με εκατοντάδες καταλήψεις διαρκείας σχολών σε όλη τη χώρα έχουν καταφέρει να ανακόψουν την ορμητική μανία της κυβέρνησης και να δημιουργήσουν ρωγμή στη φαινομενική εικόνα «παντοδυναμίας» που παρουσιάζεται. Το σημαντικότερο όμως είναι πως έχουν καταφέρει να τοποθετήσουν ξανά στο προσκήνιο τη σημασία της συλλογικής δράσης, των μαχητικών αγώνων και της ταξικής σύγκρουσης ως αντιπαράδειγμα στον ατομικό αγώνα δρόμου και τη λογική του ωχαδερφισμού που ύπουλα διαχέεται στη νεολαία για να υπονομεύσει τη δύναμη της. Αυτό αποδεικνύει και η πολυήμερη κινητοποίηση της φτωχής αγροτιάς που στα μπλόκα των εθνικών οδών αναβιώνει γνωστούς παλιούς εφιάλτες για το κράτος διεκδικώντας ζωή με αξιοπρέπεια κόντρα στη φτώχεια, την εξαθλίωση και την καταστροφή που της υπόσχεται το σύστημα. Αυτό αποδεικνύουν και οι πρόσφατοι μικρότεροι αλλά πολύ σημαντικοί αγώνες στους χώρους δουλειάς, όπως η απεργία της προηγούμενης εβδομάδας στα κάτεργα των τηλεφωνικών κέντρων και λίγο καιρό πριν στον κλάδο των κατασκευών.

Μέσα στο ασφυκτικό περιβάλλον που διαμορφώνεται για την εργατική τάξη και την πληττόμενη κοινωνική βάση οφείλουμε να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις για την ανασυγκρότηση των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων και τη δημιουργία μετώπων αγώνα. Να βρεθούμε στους δρόμους του αγώνα, σε κάθε σχολείο, σχολή, γειτονιά οργανώνοντας την κοινωνική αυτοάμυνα και διεκδικώντας ότι μας ανήκει. Μόνη προοπτική και ελπίδα είναι οι αγώνες. Αυτοί αποδεικνύουν πως τίποτα δεν τελείωσε και όλα συνεχίζονται. Οι καθημερινές -μικρές και μεγάλες- μάχες σε κάθε μετερίζι αγώνα και αντίστασης κρατάν τη φλόγα της εξέγερσης και της αντεπίθεσης ζωντανή. Είναι καθήκον των αγωνιζόμενων σήμερα, να προσπαθήσουν να μετατρέψουν τις γραμμές άμυνας και αντίστασης που υπάρχουν στην παρούσα συγκυρία σε γραμμές οργάνωσης της ανασυγκρότησης και της αντεπίθεσης.

Όπως έλεγαν και οι Ισπανοί αναρχικοί «καλύτερα να οργανώνεσαι με θάρρος παρά να θρηνείς λόγω ολιγωρίας».

Ραντεβού στους δρόμους, εκεί που αναπνέει η ζωή...

ΑΠΕΡΓΙΕΣ - ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ - ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ - ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ

αναρχική ομάδα «δυσήνιος ίππος»

Πάτρα, Φλεβάρης 2024

πηγή : http://athens.indymedia.org/post/1629107/

Απεργιακή διαδήλωση | Ένας χρόνος από τη κρατική-καπιταλιστική δολοφονία στα Τέμπη

Ημέρα/Ώρα: 28/02/2024 στις 10:00

Τοποθεσία: Πάτρα / Κατάληψη Παραρτήματος | Εργατικό Κέντρο

Ένας χρόνος από την μαζική κρατική-καπιταλιστική δολοφονία στα Τέμπη

Ένας χρόνος από την μαζική κρατική-καπιταλιστική δολοφονία στα ΤέμπηΣτις 28 Φλεβάρη 2023, λίγο μετά τις έντεκα το βράδυ, ο επιβατικός συρμός Intercity 62 εκτελώντας το δρομολόγιο Αθήνα - Θεσσαλονίκη, εισέρχεται στη γραμμή της καθόδου και συγκρούεται με την εμπορική αμαξοστοιχία 63503 κοντά στον οικισμό του Ευαγγελισμού στη Λάρισα. Η σύγκρουση αυτή είχε ως αποτέλεσμα το θάνατο τουλάχιστον 57 ανθρώπων και τον τραυματισμό άλλων 85. Ενδεικτικό της σφοδρότητας της σύγκρουσης είναι η πλήρης πολτοποίηση δυο βαγονιών και ο εκτροχιασμός των υπολοίπων.

Από την πρώτη κι όλας στιγμή, ο κρατικός μηχανισμός για ακόμη μια φορά αποδείχθηκε οτί είναι σε πλήρη ετοιμότητα να διαστρεβλώσει την πραγματικότητα και να παρουσιάσει ένα ξεκάθαρο κρατικό - καπιταλιστικό έγκλημα ως "εθνική τραγωδία" που οφείλεται αποκλειστικά σε ανθρώπινο λάθος, προσπαθώντας να αποποιηθεί πάσα ευθύνη. Έχοντας προηγουμένως αγνοήσει κάθε προειδοποίηση των εργαζομένων στους σιδηροδρόμους, που είχαν στείλει από ανακοινώσεις μέχρι εξώδικα και ενώ πολεμούσαν τις απεργίες και τις κινητοποιήσεις τους, έκαναν χυδαίες δηλώσεις περί αδιαπραγμάτευτης ασφάλειας στα τρένα (υπουργός μεταφορών). Νομοτελειακά, ακολούθησε ένα θέατρο του παραλόγου. Τα καθεστωτικά ΜΜΕ έλυναν και έδεναν. Αφενός χρησιμοποιήσαν τον σταθμάρχη ως αποδιοπομπαίο τράγο και κατακρεούργησαν την ανθρώπινη υπόστασή του, αφετέρου σπηλώνοντας την μνήμη των θυμάτων έκαναν λόγο για θυσία. Μια θυσία στο όνομα του εκσυγχρονισμού. Με ξεκάθαρο πρόταγμα την εθνική ενότητα τόσο σε επίπεδο ευθυνών, ώστε αυτές να «μοιραστούν» στο σύνολο της κοινωνίας του ελλαδικού χώρου όσο και σε επίπεδο πένθους (κήρυξη τριήμερου «εθνικού πένθους»). Όλα τα παραπάνω λειτούργησαν ως μοχλοί αποπροσανατολισμού της κοινωνικής οργής από τους ταξικούς μας εχθρούς και πραγματικούς υπαίτιους: ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ.

Αυτό το έγκλημα δεν έσκασε σαν κεραυνός εν αιθρία, αντιθέτως αποτελεί φυσικό επακόλουθο της διαρκούς απαξίωσης και υποβάθμισης κάθε δημόσιας (υπο)δομής με στόχο το ξεπούλημά της στο ιδιωτικό κεφάλαιο. Μια πάγια τακτική η οποία ακολουθείται στο όνομα της "ανάπτυξης" και έχει θερίσει κάθε τομέα. Το φυσικό περιβάλλον εμπορευματοποιείται ολοσχερώς· οικοσυστήματα ισοπεδώνονται στο βωμό της υποτιθέμενης πράσινης ανάπτυξης και ενέργειας (ανεμογενήτριες, ηλιακά πάρκα, φράγματα) ή της αδιάκοπης τουριστικοποίησης (πολυτελή ξενοδοχεία σε δάση, ακτές). Η αγορά της ενέργειας, με τους παρόχους των μεγαλοεπιχειρηματιών που επιβάλλουν χαράτσια και ρήτρες, επικαλούμενοι παγκόσμια ενεργειακή κρίση, όσο αισχροκερδούν στις πλάτες της κοινωνικής βάσης. Η ιδιωτικοποίηση του νερού, που το τοποθετεί και αυτό στην ίδια ρότα. Η υγεία, με τη χρόνια υποβάθμιση του ΕΣΥ, τις ιδιωτικοποιήσεις κέντρων ψυχικής υγείας και κέντρων απεξάρτησης (ΚΕΘΕΑ), την υποστελέχωση και υποσυντήρηση των νοσοκομείων που οδήγησαν σε εκατόμβες νεκρών κατά την περίοδο της πανδημίας, όσο ιδιωτικές κλινικές και θεραπευτήρια κερδοφορούσαν όπως και θα συνεχίσουν, με ιδιωτικά απογευματινά χειρουργεία εντός των δημοσίων -στα χαρτιά- δομών (κάνουν το φακελάκι νόμο). Η τριτοβάθμια εκπαίδευση που, δεν αναδιαρθρώνεται αλλά, εξαθλιώνεται εδώ και δεκαετίες, με κατάργηση του ασύλου, πανεπιστημιακή αστυνομία, όρια φοίτησης και δήλωσης μαθημάτων, ελάχιστη βάση εισαγωγής, διαγραφές-πειθαρχικά, τράπεζα θεμάτων, εργολάβους στα πανεπιστήμια για σίτιση- στέγαση- μετακίνηση, οι οποίοι πλουτίζουν σε βάρος των φοιτητών. Δίδακτρα στα μεταπτυχιακά, ελλείψεις σε διδακτικό προσωπικό και υλικοτεχνικό εξοπλισμό, κατακερματισμός των σπουδών, κλείσιμο και συγχωνεύσεις τμημάτων. Όλα αυτά έρχονται "ξαφνικά" να λυθούν με το νομοσχέδιο που ψηφίζεται στο σήμερα, νομιμοποιώντας την υποβάθμιση των πτυχίων και ιδρύοντας ιδιωτικά πανεπιστήμια για τους λίγους. Ενώ η πλειονότητα των φοιτητών θα αποκλείεται όλο και περισσότερο από την εκπαίδευση, από την ίδια κρατική πολιτική που δολοφόνησε το ίδιο υποκείμενο (φοιτητ(ρι)ές, μετανάστ(ρι)ες και γενικότερα άνθρωποι της τάξης μας που χρησιμοποιούν τα ΜΜΜ) στα Τέμπη.

Ακολουθώντας πιστά την ίδια συνταγή, ο ΟΣΕ τεμαχίστηκε αρχικά σε εταιρίες ώστε να καλωσορίσει κάθε δυνατή επένδυση, και μέσα από τις μνημονιακές δεσμεύσεις, τελικά "χαρίστηκε" για 45 εκατομμύρια ευρώ στην ιταλική εταιρεία <<Ferrovie dello Stato Italiane>>. Η απαξίωση κορυφώθηκε, αφού το επαρκές προσωπικό, οι δικλείδες ασφαλείας των συρμών, η συντήρηση των υποδομών, δεν επιφέρουν άμεση κερδοφορία. Τα συστήματα τηλεδιοίκησης όχι μόνο δεν λειτουργούσαν, αφού βλάβες από πυρκαγιές του 2019 δεν είχαν αποκατασταθεί εώς και 4 χρόνια μετά, αλλά σε ορισμένα σημεία δεν εγκαταστάθηκαν ποτέ. Την ίδια στιγμή, με αυτό το προμελετημένο έγκλημα σε εφαρμογή, το κράτος-δολοφόνος πανηγύριζε που ξεφορτώθηκε το βάρος μιας υπερχρεωμένης και εξαθλιωμένης επιχείρησης, αδιαφορώντας για τις χιλιάδες των ζωών που ρισκάρονταν κάθε μέρα και φιμώνοντας τους εργαζόμενους που προειδοποιούσαν για την επερχόμενη δολοφονία. Καταδεικτικό είναι το γεγονός ότι στις 7 Φεβρουαρίου 2023, συνδικαλιστική οργάνωση των εργαζομένων είχε εκδώσει σχετική ανακοίνωση όπου αναφερόταν το ενδεχόμενο δυστυχήματος ως απόρροια των παραλείψεων στο σιδηροδρομικό δίκτυο, ενώ το Νοέμβριο 2022 είχαν στείλει εξώδικο προς το υπουργείο Μεταφορών και Υποδομών, τον ΟΣΕ,τη Ρυθμιστική Αρχή Σιδηροδρόμων και την Hellenic Train.

Παρά τις εκτεταμένες προσπάθειες της εξουσίας να σχετικοποιήσει την πραγματικότητα με αφηγήματα περί «τραγικού ανθρώπινου λάθους» και «ατυχήματος» και να πυροσβέσει τον κοινωνικό αναβρασμό, κατευθύνοντας την οργή των από τα κάτω σε σιωπηλές διαμαρτυρίες και μνημόσυνα, οι απεργίες, οι διαδηλώσεις και οι κινητοποιήσεις υπήρξαν οι μαζικότερες της τελευταίας δεκαετίας. Κόντρα στη συγκάληψη του εγκλήματος, στο πλευρό των οικογενειών που θρήνησαν τα οικεία τους πρόσωπα και για να αποδοθεί δικαιοσύνη, όχι εκείνη των κρατικών θεσμών αλλά κοινωνική δικαιοσύνη, δόθηκαν ηχηρές απαντήσεις στο δρόμο, με μαχητική παρουσία και συγκρούσεις με τα ένστολα τσιράκια των αφεντικών.

Στο σήμερα, και ενώ έχει μεσολαβήσει η αναθετική διαδικασία των εκλογών που έδωσε λευκή επιταγή στην ακροδεξιά νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση της ΝΔ, η οποία διαθέτει πλέον τους απόλυτους συσχετισμούς, η υπόθεση προχωράει με εξεταστική επιτροπή στη Βουλή. Οι συγγενείς των θυμάτων που αγωνίζονται να δικαιωθούν και να φτάσουν στην αλήθεια (για παράδειγμα, νέα ευρύματα φανερώνουν νόθευση των καυσίμων των τρένων, με υλικά που αναφλέγονται στιγμιαία με σπινθήρα), περιφρονούνται και προσβάλονται με υποδείξεις για βουβό πένθος, αφού αυτό εξυπηρετεί τους δολοφόνους, ενώ αποκλείονται από τις καταθέσεις σημαντικοί μάρτυρες. Μια τέτοια διαδικασία από τα πάνω, με τους ίδιους τους εγκληματίες να κατέχουν θέσεις κλειδία στην λειτουργία της, θα μπορούσε μόνο να εξυπηρετήσει τον στόχο για τον οποίο οι ίδιοι την πραγματοποιούν: να κατσκευάσει μια ψευδαίσθηση απόδοσης δικαοσύνης, εκτονώνοντας κάθε κοινωνικοπολιτική πίεση.

Αυτή η κατάσταση όπως και το γενικότερο καθεστώς ιδιωτικοποιήσεων δεν είναι παρά ένα κομμάτι της βάρβαρης, ολομέτωπης επίθεσης που δεχόμστε καθημερινά από το κράτος και το κεφάλαιο. Η ακρίβεια στα βασικότερα αγαθά, η ισοπέδωση των εργασιακών κεκτημένων σε κέρδος των αφεντικών (νομοσχέδιο Χατζηδάκη), ενώ τα εργατικά «ατυχήματα» έχουν γίνει καθημερινότητα. Η λεηλασία της φύσης, με τα δάση να «αφήνονται» ουσιαστικά να καούν ώστε να γίνουν προϊόν καπιταλιστικής εκμετάλλεσης από το τοπικό ή το διεθνές κεφάλαιο. Η έμφυλη βία και η πατριαρχική καταπίεση που περιθωριοποιεί κάθε υποκείμενο που δεν εξυπηρετεί την κανονικότητά της και οπλίζει τα χέρια των γυναικοκτόνων, συγκαλύπτει δολοφόνους τρανς ατόμων, κυκλώματα trafficking και βιαστές μπάτσους. Ο πόλεμος στη Μέση Ανατολή προς αφανισμό του Παλαιστινιακού λαού με συνένοχο το ελληνικό κράτος (στρατηγείο του ΝΑΤΟ στη Λάρισα και αποστολή φρεγάτας για τις επιχειρήσεις στην Ερυθρά Θάλασσα μετά από πρόταση του υπουργού άμυνας). Οι μαζικές δολοφονίες μεταναστών στα σύνορα, με χαρακτηριστικά παραδείγματα το ναυάγιο της Πύλου και τα πογκρόμ στον Έβρο. 0ι ασταμάτητες δολοφονίες Ρομά. Η αδιάκοπη περιθωριοποίηση και διαπόμπευση τοξικο-εξαρτημένων και οροθετικών ατόμων . Όλα τα παραπάνω συγκροτούν την κρατική πολιτική εξόντωσης των από τα κάτω, που οξύνει τον ταξικό πόλεμο. Το κράτος εντείνει την κυριαρχία του μέρα με τη μέρα με στρατηγικές κινήσεις. Καταστέλει ακαριαία κάθε μορφή αντίστασης, πλέον και με τις ευλογίες του νέου ποινικού κώδικα που θεσμοθετήθηκε τις τελευταίες μέρες.

Ενάντια σε αυτές τις μεθοδεύσεις, ο δρόμος της αντίστασης ανοίγεται με οργάνωση στη βάση. Ακόμα και σε δυστοπικές εποχές όπως αυτή που βιώνουμε, οι συλλογικοί, μαχητικοί, κοινωνικοί και από τα κάτω αγώνες μπορούν να χτίσουν αναχώματα, να έρθουν έμπρακτα σε ρήξη με το υπάρχον, να ανοίξουν εξεγερτικά μονοπάτια στο δρόμο για τη συλλογική και την ατομική απελευθέρωση. Για έναν κόσμο ελεύθερο, χωρίς εξουσία, εκμετάλλευση και καταπιέσεις, με θεμέλια την αλληλεγγύη και την αυτοδιάθεση.

ΣΤΑ ΣΥΝΟΡΑ, ΣΤΑ ΤΡΕΝΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ, ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΑΝΟΥΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ

ΠΟΥΛΑΤΕ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΣΕ ΧΕΡΙΑ ΕΡΓΑΤΙΚΑ, ΣΚΟΤΩΝΕΤΕ ΕΦΗΒΟΥΣ, ΒΙΑΖΕΤΕ ΠΑΙΔΙΑ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΓΕΝΝΑ ΦΤΩΧΕΙΑ, ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΟ, ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΚΑΙ ΙΣΟΤΗΤΑΣ

ΤΕΤΑΡΤΗ 28/02

ΠΡΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ: 10:00 ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑΤΟΣ

ΠΟΡΕΙΑ: 10:30 ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΠΑΤΡΑΣ

Πρωτοβουλία αναρχικών ενάντια στο κρατικό-καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη

πηγή : http://athens.indymedia.org/event/93590/

Συγκέντρωση - μικροφωνική εν όψει του 1 έτους από τη δολοφονία στα Τέμπη

Πάτρα: Συγκέντρωση - μικροφωνικη εν όψει του ενός χρόνου από την κρατική καπιταλιστική δολοφονία στα τεμπη

Καλούμε σε συγκέντρωση μικροφωνικη την τρίτη 27/02 στις 19.00 στην πλατεία 3 συμμάχων.

Στηρίζουμε - συμμετέχουμε στην απεργιακή πορεία για τον ένα χρόνο απο την κρατικη-καπιταλιστικη δολοφονία στα Τέμπη την Τετάρτη 28/02 στις 10.00 από την κατάληψη παραρτήματος.

ΣΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ΣΤΑ ΤΡΑΙΝΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΑΝΑΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ

Αναρχική Φοιτητική Συλλογικότητα KURO SIWO

πηγή : http://athens.indymedia.org/post/1629211/

Όλοι στην Απεργία 28/2

ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ - ΜΠΛΟΚΑ - ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ

Συγκεντρώσεις Τετάρτη 28/02:

Αθήνα, 10:30, πλ. Κλαυθμώνος

Θεσσαλονίκη, Προσυγκέντρωση 10:30πμ ΚΑΜΑΡΑ

Ιωάννινα, 10:30, Εργατικό Κέντρο

Πάτρα, 10:00, Παράρτημα

Συμπληρώνεται ένας χρόνος από το έγκλημα στα Τέμπη, ένα έγκλημα με τραγικό απολογισμό 57 νεκρούς και πολύ περισσότερους τραυματίες, αποτέλεσμα της εφαρμογής, από την κυβέρνηση της ΝΔ αλλά και όλων των προηγούμενων, των μνημονίων και των νεοφιλελεύθερων πολιτικών των ιδιωτικοποιήσεων του ΟΣΕ που οδηγούν στα γιγαντιαία κέρδη της ιδιωτικής επιχείρησης, στην κάθετη μείωση του προσωπικού, στην αδιαφορία για τα μέτρα ασφαλείας και στην πλήρη ασυδοσία της εταιρίας.

Αυτές οι πολιτικές των ιδιωτικοποιήσεων και της ασύδοτης κερδοσκοπίας των επιχειρηματιών εφαρμόζονται από την κυβέρνηση με λύσσα σε όλες τις δημόσιες υπηρεσίες, προετοιμάζοντας έτσι νέα μεγάλα εγκλήματα και γιγαντιαία κέρδη για τους επιχειρηματίες.

Στην Παιδεία αυθαίρετα και αντισυνταγματικά γίνεται προσπάθεια κατάργησης του άρθρου 16, δηλαδή του αποκλειστικά δημόσιου χαρακτήρα της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης που ήρθε ως κομβική κατάκτηση μετά την Εξέγερση του Πολυτεχνείου. Που σημαίνει ιδιωτικοποίηση των δημόσιων πανεπιστημίων και ίδρυση ιδιωτικών, καταργώντας πλήρως τη δωρεάν παιδεία, επιβάλλοντας υψηλά δίδακτρα στα δημόσια πανεπιστήμια και αποκλείοντας από την μόρφωση τη μεγάλη μερίδα της νεολαίας.

Στην Υγεία η κυβέρνηση καταστρέφει τα νοσοκομεία και τη δημόσια περίθαλψη με την μακροχρόνια υποχρηματοδότηση, την υπερεντατικοποίηση των εργαζομένων και την άρνηση για όποια πρόσληψη, βάζοντας στόχο την πλήρη ιδιωτικοποίηση, δηλαδή την κατάργηση της δωρεάν υγείας.

Την τελευταία διετία παρά την εκρηκτική αύξηση των τιμών σε όλα τα βασικά αγαθά, η κυβέρνηση ιδιωτικοποίησε τη ΔΕΗ, αρνείται να μειώσει τους φόρους, προστατεύει και ενισχύει τράπεζες, διυλιστήρια, σούπερ μάρκετ, μεσάζοντες, εργολάβους, σιγοντάροντας κάθε είδους παράσιτο να κερδοσκοπεί σε βάρος των εργαζομένων και των φτωχών λαϊκών μαζών , με αποτέλεσμα το βιοτικό μας επίπεδο να καταβαραθρωθεί. Την ίδια στιγμή προσπαθεί να μας δέσει χειροπόδαρα με την απαγόρευση του συνδικαλισμού, την κατάργηση της απεργίας, την απαγόρευση των διαδηλώσεων και την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, για να μην μπορέσουμε να αντιδράσουμε.

Ο αγώνας της φοιτητικής νεολαίας και των αγροτών μας δείχνουν τον δρόμο. Πρέπει να εγκαταλείψουμε κάθε αυταπάτη ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε ατομικά. Χρειάζεται να οργανωθούμε στα συνδικάτα μας, να τα ανασυγκροτήσουμε, αλλά και να δημιουργήσουμε δομές αυροοργάνωσης και νέα συνδικάτα εκεί που δεν υπάρχουν, να οργανώσουμε έναν σκληρό, μαζικό αγώνα, με απεργίες και διαδηλώσεις για να σπάσουμε την αλαζονεία και την αναλγησία της κυβέρνησης. Η απεργία στις 28 Φλεβάρη να είναι η αρχή για να ανασύνταξη των δυνάμεών μας, για τον αγώνα μας εναντίον της κυβέρνησης και των αφεντικών που καταργούν τη ζωή μας.

Κοινός αγώνας με τους φοιτητές και τους αγρότες για να τσακίσουμε την κυβέρνηση επιχειρηματιών του μεγάλου κεφαλαίου, να αυξήσουμε τους μισθούς μας, να προστατεύσουμε την Παιδεία και την Υγεία.

• Αυξήσεις στους μισθούς
• Εθνικοποίηση όλων των δημόσιων υπηρεσιών (υγεία, παιδεία, ρεύμα, μεταφορές, κ.α.) κάτω από τον έλεγχο των εργαζομένων
• Δημόσια και δωρεάν Παιδεία και Υγεία
• Να τιμωρηθούν οι ένοχοι για την δολοφονία στα Τέμπη

ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

πηγή : https://www.okde.gr/archives/21230

Πάτρα: Κάλεσμα στην απεργιακή πορεία, προσυγκέντρωση στις 10:00 στην Κατάληψη Παραρτήματος

Προσυγκέντρωση την Τετάρτη 28/2 στις 10:00 στη Κατάληψη Παραρτήματος και πορεία από το Εργατικό Κέντρο στις 10:30

ΚΡΑΤΟΣ & ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΜΑΣ ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ ΣΤΑ ΤΡΕΝΑ, ΤΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ, ΤΑ ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ ΚΑΤΕΡΓΑ & ΤΑ ΑΙΜΑΤΟΒΑΜΜΕΝΑ ΣΥΝΟΡΑ

Ένας χρόνος συμπληρώνεται αυτές τις ημέρες από το κρατικό-καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη, στην τραγική σύγκρουση επιβατικής με εμπορική αμαξοστοιχία, που στοίχισε τη ζωή σε 57 συνανθρώπους μας. Ένας χρόνος μέσα στον οποίο δεκάδες οικογένειες πενθούν για την απώλεια των παιδιών, των συγγενών, των φίλων και των ανθρώπων τους. Ένας χρόνος μέσα στον οποίο ξεκάθαρα αποδείχτηκαν κροκοδείλια τα δάκρυα της Εξουσίας και των κολαούζων της, δημοσιογράφων και εισαγγελέων, καθώς πλέον είναι ολοφάνερο πως επιχειρείται η συγκάλυψη και η μεθόδευση της υπόθεσης. Όχι μόνο να μην αποδοθούν οι ποινικές ευθύνες που αναλογούν στους υπουργούς και αξιωματούχους της κυβέρνησης Μητσοτάκη (οι βουλευτές του οποίου απολαμβάνουν την πολιτική ασυλία) αλλά και για να παραπληροφορήσουν την κοινή γνώμη πως δήθεν όλα ήταν καλώς καμωμένα. Ένα χρόνο τώρα, τα θύματα σκοτώνονται ξανά και ξανά, ενώ οι συγγενείς των νεκρών, που διεκδικούν δικαιοσύνη, λοιδορούνται και εμπαίζονται από την ανάλγητη πολιτική, δικαστική και δημοσιογραφική εξουσία κι έτσι αποδεικνύεται πως το κράτος δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένας ανήθικος κι εγκληματικός θεσμός.

Ωστόσο, σε κάθε περίπτωση, η τραγωδία στα Τέμπη είναι μια ξεκάθαρη κρατική-καπιταλιστική δολοφονία, που ήρθε μετά από μια πορεία χρόνων αρχικά «απελευθέρωσης» και εν συνεχεία ιδιωτικοποίησης του σιδηροδρόμου στην Ελλάδα με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων, της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ. Με τους ελληνικούς σιδηρόδρομους έχει συμβεί ό, τι και με τις υπόλοιπες πρώην δημόσιες επιχειρήσεις, όπως η ΔΕΗ, ο ΟΤΕ, τα λιμάνια, τα αεροδρόμια κλπ. Σκοπίμως και τεχνιέντως υποβαθμίζονταν και απαξιώνονταν για χρόνια, προκειμένου, να προετοιμαστεί το κλίμα για το ξεπούλημά τους στα αρπακτικά της αγοράς. Έτσι, οι καπιταλιστικές εταιρείες και οι επιχειρηματικοί όμιλοι παρουσιάζονταν ως ''μεσσίες'', που θα σώσουν τις προβληματικές δημόσιες υπηρεσίες. Μια τακτική, για να παραδίδεται η δημόσια περιουσία στον πλήρη έλεγχο των καπιταλιστών που συνοδεύει την εντατικοποίηση των εργασιακών σχέσεων στις εταιρείες αυτές, την αύξηση του κόστους για το επιβατικό-καταναλωτικό, τις ελλείψεις στην ασφάλεια και τη γενικότερη υποβάθμιση στην παροχή των υπηρεσιών. Τα πολύνεκρα δυστυχήματα έχουν ξεκάθαρες αιτίες και η τραγωδία στα Τέμπη ο υπαίτος είναι το εγκληματικό και αδηφάγο κεφάλαιο που θέλει να επεκταθεί σε κάθε πτυχή της ανθρώπινης δραστηριότητας αλλά και το εξίσου εγκληματικό κράτος που ξεπουλά εδώ και χρόνια τα δημόσια αγαθά στο ιδιωτικό κεφάλαιο για τα κέρδη των αφεντικών.

Η ίδια αδηφάγα λογική του κεφαλαίου φαίνεται και στη διάλυση της δημόσιας υγείας, της παιδείας, τη λεηλασία της φύσης αλλά και μέσα από την απαξίωση οποιουδήποτε κοινωνικού αγαθού που μπορεί να ιδιωτικοποιηθεί και να καταστεί προσοδοφόρο για το κεφάλαιο. Τα ιδιωτικά πανεπιστήμια και κολέγια, ευέλικτα και ευπροσάρμοστα στις επιταγές της αναδιάρθρωσης και των νόμων της αγοράς θα είναι τα προνομιακά ιδρύματα για την εξασφάλιση της επαγγελματικής απασχόλησης. Η τριτοβάθμια εκπαίδευση θα γίνει, πλέον, πλήρως ταξικά διαχωρισμένη. Οι έχοντες, και ένα μικρό ποσοστό που θα σπουδάζει με υποτροφίες, θα απολαμβάνουν καλύτερες υποδομές, πιο διευρυμένη εκπαίδευση, και φυσικά τις αντίστοιχες διασυνδέσεις στους χώρους εργασίας που θα προσφέρουν τα πιο ακριβά πανεπιστήμια. Αντιθέτως, οι υπόλοιποι θα λασποβατούμε σε υποστελεχωμένα, υποχρηματοδοτούμενα και απαξιωμένα δημόσια πανεπιστήμια, έτοιμες να ριχτούμε ως φτηνό και ευέλικτο εργατικό δυναμικό στην αγορά εργασίας. Την ίδια απαξίωση από την εξουσία και το κράτος υφίστανται και τα δημόσια νοσοκομεία μέσω της υποχρηματοδότησης και υποστελέχωσής τους τους από ιατρούς και υγειονομικό προσωπικό αλλά και τη θεσμοθέτηση της πληρωμής υπέρογκων ποσών για τα απογευματινά χειρουργεία σ' αυτά.

Παράλληλα, το ενοίκιο και οι στεγαστικές δαπάνες για ρεύμα, τηλέφωνο, ίντερνετ και νερό έχουν εκτιναχθεί σε τεράστια ύψη, ο μέσος μισθός στην πραγματικότητα δεν επαρκεί για να βγει ο μήνας. Τα πιο φτωχοποιημένα κομμάτια της τάξης μας, αδυνατώντας να αποπληρώσουν τα δάνεια κατοικίας και τα υπέρογκα ενοίκια, συχνά τίθενται στο στόχαστρο των τραπεζών και διαφόρων funds, βρισκόμενοι υπό την απειλή των πλειστηριασμών και των εξώσεων. Το διάστημα αυτό λαμβάνουν χώρα χιλιάδες πλειστηριασμοί, μεταξύ αυτών και πρώτης κατοικίας. Σπίτια βγαίνουν στο σφυρί για μικρά χρέη, αφού πρώτα οι οφειλέτες βιώσουν από τους δικαστικούς επιμελητές και ξεσπιτώματα. Η κερδοσκοπία "ανθίζει" ακόμα περισσότερο για τις τράπεζες, τους ξένους επενδυτές και εγχώρια μεγαλοαρπακτικά μέσω της πολιτικής των κόκκινων δανείων. Στελέχη της εγχώριας πολιτικής σκηνής, έχουν ρόλο πρωταγωνιστικό σε εταιρείες κόκκινων δανείων, για να θησαυρίζουν από την φτώχεια και την εξαθλίωση της κοινωνικής βάσης.

Είναι, λοιπόν, ξεκάθαρο πως στον καπιταλιστικό κόσμο η "ευαισθησία" και ο "ανθρωπισμός" (που τόσο πολύ θέλουν να προάγουν τα ΜΜΕ) εξαντλούνται, όταν οι άνθρωποι μπορούν να αποτελούν σωματικά και πνευματικά εργαλεία παραγωγής κέρδους. Απ΄ την άλλη, όσοι άνθρωποι επιλέγουν να αγωνιστούν ενάντια στην εκμετάλλευση και την καταπίεση από το κεφάλαιο και το κράτος ή απλώς δεν παράγουν, δεν καταναλώνουν και πρακτικά περισσεύουν από την καπιταλιστική αναδιάρθρωση ή είναι μικροπαραβατικοί που τους ξερνάει το σύστημα, όλοι αυτοί βρίσκονται ήδη αντιμέτωποι με το νέο σωφρονιστικό και ποινικό κώδικα, που ουσιαστικά αναβαθμίζει την κρατική καταστολή και προχωρά σε αυστηροποίηση των όρων εγκλεισμού για χιλιάδες ανθρώπους, επιτείνοντας την περιστολή και των πιο βασικών κεκτημένων και δικαιωμάτων εντός των φυλακών αλλά και στοχοποιώντας κάθε αγωνιστική απάντηση εντός και εκτός των τειχών. Όποιος/α δεν αφομοιώνεται κατ' αυτό τον τρόπο, κρίνεται ως μια ζωή που δεν αξίζει να βιωθεί, μια ζωή που οφείλει να κυνηγιέται, να σκοτώνεται, καθώς βαφτίζεται κίνδυνος για τη κοινωνική σταθερότητα που προάγει η εξουσία, για να αναπαράγεται. Ιδιαίτερα, όταν ο δυτικός καπιταλισμός βρίσκεται σε μια κρισιακή συνθήκη για πάνω από μια δεκαετία, με το κράτος και τα αφεντικά να έχουν μια χρυσή ευκαιρία να εντείνουν ακόμα περισσότερο τη λεηλασία της ζωής των φτωχών κοινωνικών στρωμάτων, τα παραπάνω παραδείγματα δείχνουν με περίσσεια παραστατικότητα το τι μας επιφυλάσσει η εξουσία σε περίπτωση που αντισταθούμε στο βάναυσο κόσμο του κέρδους, της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης.

Συμπερασματικά, όλες κι όλοι εμείς οι από τα κάτω της κοινωνίας, οι φτωχοδιάβολοι, εμείς που στενάζουμε στους χώρους της μισθωτής σκλαβιάς ή τιθέμεθα στο περιθώριο της κοινωνικής ζωής, ούσες κι όντες άνεργες κι άνεργοι, οι φτωχοί, οι μεροκαματιάρηδες, όσοι χρωστάνε στις τράπεζες, όσες κινδυνεύουν να μείνουν χωρίς σπίτι λόγω πλειστηριασμού της πρώτης κατοικίας, όλοι όσοι ασφυκτιούμε από το δυσβάσταχτο κόστος ζωής πρέπει να οργανωθούμε στη βάση και συλλογικά να διεκδικήσουμε τη ζωή, την υγεία και την αξιοπρέπειά μας. Να αντιληφθούμε όλες κι όλοι πως τα κέρδη των καπιταλιστών και οι πολιτικές του κράτους κοστίζουν ανθρώπινες ζωές, ζωές ανθρώπων της τάξης μας. Όσο η κοινωνική βάση δεν οργανώνεται και δε δρα με βάση τις ανάγκες της συνεχώς θα μετράμε δολοφονημένους και τσακισμένους εργάτες στις εργασιακές γαλέρες, στα υποβαθμισμένα νοσοκομεία, νεκρούς και τραυματίες στα ΜΜΕ, άστεγους, περιθωριοποιημένους ανθρώπους, εικόνες απαξίωσης της ζωής, της αξιοπρέπειας και κάθε έννοιας κοινωνικού, θυσία στο βωμό του κέρδους του κράτους και του καπιταλισμού.

ΜΑΧΗΤΙΚΟΙ & ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ-ΤΑΞΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ & ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Η ΟΡΓΗ ΜΑΣ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΖΩΗ ΜΕ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ, ΜΕ ΙΣΟΤΗΤΑ, ΜΕ ΑΛΛΗΛΟΒΟΗΘΕΙΑ

Προλέτ Accion: Ταξική δράση για την αντεπίθεση στον κόσμο των αφεντικών

& την κατάργηση της μισθωτής σκλαβιάς / prolexetaccion@espiv.nexet

*στηρίζουμε-συμμετέχουμε στο μπλοκ της Πρωτοβουλίας Αναρχικών ενάντια στο κρατικό καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη με προσυγκέντρωση την Τετάρτη 28/2 στις 10:00 στην Κατάληψη Παραρτήματος και πορεία από το Εργατικό Κέντρο στις 10:30.

πηγή : http://athens.indymedia.org/post/1629243/