kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Φεστιβάλ Κινηματογραφικών Ομάδων ΑΠΘ ΠΑΜΑΚ

Ο Αστακός (2015)
Γιώργος Λάνθιμος
18:00

Κτηνιατρική
Διάρκεια: 119'
Στο εγγύς μέλλον και σύμφωνα
με τους κανόνες της πόλης, όσοι
χωρίζουν ή χηρεύουν και μένουν μόνοι,
συλλαμβάνονται και μεταφέρονται στο
ξενοδοχείο. Εκεί είναι υποχρεωμένοι
να βρουν ένα σύντροφο μέσα σε 45
μέρες. Αν αποτύχουν, μεταμορφώνονται
σε κάποιο ζώο της επιλογής τους και
αφήνονται ελεύθεροι στο δάσος. Ένας
απεγνωσμένος άντρας δραπετεύει από
το ξενοδοχείο, βρίσκεται στο δάσος όπου
ζουν οι μοναχικοί, και ερωτεύεται, παρ'
όλο που κάτι τέτοιο είναι ενάντια στους
κανόνες τους.
In the near future and according to the
city's rules, those who are divorced or
widowed and left alone, get arrested and
taken to the Hotel. There, they are obliged
to find a partner within 45 days. If they
fail, they are transformed into an animal
of their choice and they're released into
the forest. A desperate man escapes
from the Hotel, finds himself in the woods
where the loners live and falls in love,
even though it's against the rules.

A Tale of Smallpox (1975)
Shûji Terayama
21:30
Γρασίδια Ιατρικής
Διάρκεια: 34'
Μια μικρή κοινότητα αντιμετωπίζει μια
θανατηφόρα επιδημία και αναζητά ελπίδα
και θάρρος κατά τη διάρκεια της κρίσης.
A small community grapples with a deadly epidemic, seeking hope and courage
amidst the crisis.

The Face of Another (1966)
Hiroshi Teshigahara
21:30

Γρασίδια Ιατρικής
Διάρκεια: 124'

Μετά από ένα ατύχημα που αφήνει το
πρόσωπό του παραμορφωμένο ένας
επιχειρηματίας αποκόβεται εντελώς
από τη κοινωνία. Όλο αυτό αλλάζει
όταν εμφανίζεται ένας χειρούργος
που προσφέρεται να δημιουργήσει γι'
αυτόν ένα αληθοφανές προσωπείο.
Σταδιακά όμως η αίσθησή του της
πραγματικότητας διαταράσσεται, καθώς
όλο και περισσότερο αμφιταλαντεύεται
μεταξύ των διαφορετικών όψεων που
αυτή παίρνει ανάλογα με το αν φοράει ή
όχι το προσωπείο.
After an accident that leaves his face disfigured, a businessman is completely cut
off from society. All this changes when a
surgeon appears and offers to create a
realistic mask for him. However, his sense
of reality is gradually disturbed, as he
increasingly wavers between the different aspects reality takes depending on
whether or not he is wearing the mask.

ΑΠΟΣΥΝΘΕΣΗ / ΑΝΑΣΥΝΘΕΣΗ ΟΨΕΙΣ ΤΟΥ ΚΑΤΑΚΕΡΜΑΤΙΣΜΟΥ
Το 9ο Φεστιβάλ Κινηματογραφικών ΑΠΘ-ΠΑΜΑΚ απαρτιζόμαστε από ομάδες
που σε εβδομαδιαία βάση μεταμορφώνουμε τους χώρους των σχολών μας
σε αυτοσχέδιους διαδραστικούς κινηματογράφους. Πρόθεσή μας είναι να
προάγουμε τη κοινωνικοποίηση, τον προβληματισμό και τη συζήτηση πάνω
σε και με αφορμή τον κινηματογράφο. Όλα αυτά στο πλαίσιο ενός ανοιχτού
πανεπιστημίου, προσβάσιμου σε όλα. Επανοικειοποιούμαστε, αναδημιουργούμε
και επαναπλαισιώνουμε το εκπαιδευτικό, κοινωνικό και πολιτικό μας περιβάλλον
μέσα από οριζόντιες, αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες και αυτοοργάνωση στη
βάση. Απέναντι στην κλιμακούμενη καταστολή, τον κλοιό της αστυνομίας και
των κρατικών μηχανισμών επιβολής και ελέγχου, αντιπαρατάσσουμε χώρους
ελεύθερης, δημιουργικής και δυναμικής ζύμωσης, όπου η τέχνη και η πολιτική
συνυπάρχουν συμβιωτικά, ως δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.
Η θεματική του φετινού Φεστιβάλ περιστρέφεται γύρω από το φαινόμενο του
κατακερματισμού στη σύγχρονη κοινωνία, και το πώς αυτό επηρεάζει το άτομο
τόσο σε προσωπικό, όσο και σε κοινωνικό επίπεδο. Παρατηρώντας το σήμερα,
γινόμαστε μάρτυρες μιας ριζικής αλλαγής στον τρόπο που προσλαμβάνουμε τον
κόσμο. Με όλα τα μεγάλα αφηγήματα της σήμερον ημέρας να διαψεύδονται το
ένα μετά το άλλο, καλούμαστε να επανακαθορίσουμε το πώς αντιλαμβανόμαστε
τη πραγματικότητα. Αυτό ,σε συνδυασμό με την όλο και αυξανόμενη τάση προς
τον ατομικισμό, έχει σαν αποτέλεσμα το κάθε άτομο να απομονώνεται στη δικιά
του υποκειμενική πραγματικότητα, αποκομμένο από οποιαδήποτε αίσθημα
κοινότητας. Αυτές οι εσωτερικές αντιλήψεις δεν είναι ποτέ τελείως στέρεες,
αλλά αναδιαμορφώνονται εκ νέου με κάθε μεταβολή ή διατάραξη της κοινωνικής
πραγματικότητας.
Απέναντι σε αυτά τα φαινόμενα εμείς, ως φοιτητές, ενωνόμαστε για την
δημιουργία ενός φεστιβάλ που έχει σκοπό την προώθηση μιας πολιτικής και
καλλιτεχνικής ταυτότητας μέσω του σινεμά στην κοινότητα του πανεπιστημίου.
Παρουσιάζεται μία φαινομενική ενότητα του ΑΠΘ ενώ στην πραγματικότητα
οι χώροι του πανεπιστημίου που συλλογικοποιούν είναι υποβαθμισμένοι.
Δεν γνωρίζουμε τους χώρους μας, δεν υπάρχει ένα ομογενές campus και
η εντατικοποίηση της φοιτητικής ζωής προωθεί τον ατομικισμό και την
απομόνωση. Οι μόνες δομές που προσπαθούν για την ομογένεια του κάμπους
και την δημιουργία κοινότητας εκδιώχνονται και εκκενώνονται. Κόντρα στον όλο
και αυξανόμενο κατακερματισμό του σύγχρονου καπιταλισμού, αντιτείνουμε ως
κινηματογραφικές τη συλλογικοποίηση και την αυτό-οργάνωση, αποσκοπώντας
στην δημιουργία εναλλακτικών χώρων κοινωνικοποίησης, συζήτησης και
προβληματισμού, ανοιχτών και προσβάσιμων σε όλα.
Ραντεβού λοιπόν για μία εβδομάδα στις αίθουσες και τα γρασίδια…Σας περιμένουμε!

πηγή : email που λάβαμε στις 19 Φεβρουαρίου 04h